நாரியிட பாகருக்கு நஞ்சளித்த பாவியென்று..

 திங்கள் அன்று அண்ணனுக்கு பேரன் பிறந்தான்.  எங்கள் வீட்டு  குலதெய்வத்துக்கான நட்சத்திரத்திலேயே பிறந்ததது வியப்பு.  இன்னொரு ஒற்றுமை அண்ணன் மகன் தன் மனைவியை பெண் பார்க்க சென்றது பங்குனி உத்திரம்.  அவர்களுக்கு மகன் பிறந்திருப்பதும் அதே நட்சத்திரத்தில்!

அன்று பணி முடிந்து திரும்பும் நேரம், மற்றவர்களின் நேரம் என்று கிளம்ப முடியாமல் செவ்வாய் அன்று சென்று பார்த்து வந்தோம்.

ஆனால் அவன் எங்களுக்கு பேட்டி தர மறுத்து தனியறையில் பள்ளிகொண்டான்! திங்கள் பிறந்தவனுக்கு செவ்வாய் அன்றே டிஸ்சார்ஜ் என்று பிரசவ டாக்டர் சொல்ல, 

'நீ என்ன உன் இஷ்டப்படி நீ பாட்டுக்கு சொல்வது..  நான் ஒருத்தி இருக்கேன்ல' என்று அந்த குழந்தை மருத்துவர் குழந்தையை குப்புறப்போட்டு, மல்லாக்கப்போட்டு பக்கவாட்டில் போட்டு, உட்காரவைத்து, தள்ளிவிட்டு சோதித்து, ரொம்பக் கத்தினானா, வீறிட்டு அழறானா அடிக்கடி கத்தறானா என்றெல்லாம் கேள்வி கேட்டு சக்ஷன் போட்டு எடுத்ததில் மண்டையில் சிறு தடம் இருப்பதாக சொல்லி, ஆப்ஸர்வேஷனில் வைக்கவேண்டும் என்று அவனைத் தனியறையில் வைத்து பூட்டி,  டிஸ்சார்ஜை தள்ளி வைத்தார்.  ஆசுபத்திரி நிர்வாகம் அவருக்கு சிறப்புப் பரிசு வழங்கும் என்று எதிர்பார்ப்போமாக...

கிளம்பும் முன்னரே விஷயம் கேள்விப்பட்டாலும், முன் வைத்த காலை பின் வைத்து எங்கள் பரம்பரைக்கு பழக்கம் இல்லாததால் திருத்தணி சென்று தாயைப் பார்த்த நாங்கள், சேயைப் பார்க்க அனுமதிக்கு காத்திருந்தோம்.  அரைமணி அங்கிருந்த சம்பந்தி, மருமகள், அண்ணன் மகன் என்று அனைவருடனும் அளவளாவியபின் நர்ஸ் வந்து 'பையன் அழறான்' என்று அறிவித்தார்.  அதாவது குழந்தைக்கு பாலூட்டும் நேரம்.  அவன் தாய் இருந்த தளத்துக்கு மேல் தளத்தில் அவன் இருந்தான்.  Male என்பதால் மேல்தளத்தில் இருந்தான் போல...  ஹிஹிஹி..

அப்படியே குழந்தையைப் பார்த்து விடலாம் என்று எங்களையும் மருமகள் அழைக்க, அவருடன் நாங்கள் நால்வர் குழந்தைக்கு பாலூட்டக் கிளம்பியதை பார்த்த செவிலி அ) அ(மி)ரண்டு போனார் ஆ) வியந்து போனார் இ) நொந்து போனார்.

மேல் தளத்தை அடைந்த எங்களை அங்கிருந்த காத்திருப்போர் சோபாவில் அமரச்செய்தார் அங்கிருந்த பொறுப்பு செவிலி.  அங்கு  வசனம் காது கேட்காமல் டீவியில் ஓடிக்கொண்டிருந்த 'அவன் அவள் அது' படத்தை  செவிலியுடன் சேர்ந்து நாங்களும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம்.  நேரம் ஓடிக் கொண்டிருந்தது.  ஸ்ரீப்ரியாவும் லக்ஷ்மியும் சிவகுமாருக்காக சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.  மௌன நடிப்பிலும் லக்ஷ்மியின் நடிப்பு உயர்தரமாயிருந்தது.

அப்போது...

25 அல்லது 26 மதிக்கத்தக்க நாகரீக உடையணிந்த வனப்பான ஒரு அழகிய இளம்பெண் எங்களைத் தாண்டி அறைக்குள் சென்றார்.  'அவர்தான் பீடியாட்ரிஷியன்' என்று அண்ணன் மகன் கிசுகிசுத்தான்.  நான் அவரை மறுபடி பார்க்கும் ஆவலிலும் ஏதாவது சந்தேகம் கேட்கும் ஆவலிலும் ஆழ்ந்தேன்.  நான் எழமுடியாதபடி என் கையை அழுத்திக்கொண்டு பாஸ் வசனம் கேட்காத அ அ அ வில் ஆழ்ந்தபோது நாங்கள் வந்த வழியே இன்னொரு நைட்டி அணிந்த இளம்பெண்ணும், துணைக்கு ஒரு ஆணும் பெண்ணும் வந்தனர்.

அவர்களை பார்த்த கையோடு, சே..  பார்த்த கண்ணோடு திரும்பி என்னைப் பார்த்தார் பாஸ்.

"என்ன..   இங்கே பிரசவம் ஆனாலே குழந்தையை ஏதாவது சொல்லி இங்கே கொண்டு வந்து  வைத்து விடுவார்களோ?" என்று பாஸ் தன் சந்தேகத்தை வெளியிட்டார்.  

பொ செ யின் ஆணைக்கிணங்க அவர்களும் எங்கள் அருகில் சோபாவில் அமர்ந்து காத்திருக்க, கொஞ்ச நேரத்தில் பாஸின் சந்தேகம் திசை மாறியது.  மேலே போர்டைக் காட்டினார்.  அந்த ஆசுபத்திரியில்  சட்டபூர்வமான கருக்கலைப்புக்கும் வசதி உண்டு என்றும் 'ரகசியம் காக்கப்படும்' என்றும் இருந்தது.

பாஸ் அந்தப் பக்கம் அமர்ந்திருந்த என் தங்கையிடம் 'அபார்ஷனா இருக்குமோ?" என்று கிசுகிசுக்க, நான் திரும்பிப் பார்த்தேன்.  அப்போது  ஒரு பெண் வந்து அந்தப் பெண் கண்ணில் இரண்டு சொட்டு மருந்து விட்டார்.  அவர் எழுந்து கீழே செல்ல லிஃப்டை நோக்கி தன் பாதுகாவலர்களுடன் நடக்க, 

"அபார்ஷனா இருந்தா கண்ல சொட்டு மருந்து விடுவார்களா என்ன?" என்று பாஸிடம் ரகசியமாகக் கேட்டேன்.  

பாஸும் தங்கையும் ஏன் வி.வி சத்தமில்லாமல் சிரித்தார்கள் என்று தெரியவில்லை!

அதற்குள் பொறுப்பு செவிலி குழந்தையைப் பார்க்க எங்களை அழைக்க, ஒவ்வொருவராகவா என்று கேட்டோம். 'அதற்கெல்லாம் நேரமில்லை.  மொத்தமாக வாருங்கள்' என்றார்.  நால்வரும் சென்று எங்களிடமிருந்து ஐந்தடி தள்ளி ஏஸி அறைக்குள் செவிலியின் கைகளில் துணிப்பொதிக்குள் பொதிந்து இருந்த அந்தக் கள்ளனை தரிசித்தோம்.  திருப்பதி ஜருகண்டியை விட விரைவாக கிளம்ப எங்களை ஊக்குவித்தார் அந்த செவிலி.  ஸ்ட்ரிக்ட்டாமாம்....

ம்ம்ம் ம்ம்ம்ம் என்று ஏதோ மிழற்றியவன் எதிர்பாரா ஒரு புன்னகையை எங்களுக்கு வழங்கி விட்டு செவிலியின் கைகளில் சுகமாக உறங்க உள்ளே சென்று விட்டான் அவன்!

==============================================================================================================

'எங்கள் மதுரை' பக்கத்திலிருந்து....

வைகையின் பெருமை !

வைகை நதி ஏன் கடலில் போய் சேரவில்லை?

வைகை நதி கடலில் போய் சேராதது ஏன் என்று ஒரு விவாதம் நடந்தது குலோத்துங்க சோழன் அவையிலே. அவையில் ஒட்டக்கூத்தர் புலவர் பேரரசாக வீற்றிருக்கிறார். அருகில் வெண்பா வீறுடையவராக புகழேந்தி அமர்ந்திருக்கிறார். ஒட்டக்கூத்தர் சோழ நாட்டில் பிறந்தவர். புகழேந்தி களந்தையில் பிறந்தவர். பாண்டிய நாட்டின் பால் பற்றுடையவர். இருவரும் பெரும் புலவர்கள்.

ஒட்டக்கூத்தர் சொன்னார், “எங்க சோழ நாட்டு காவிரி மாதிரி உங்க பாண்டிய நாட்டு வைகை வருமா? வைகை கடலில் கலக்காத நதி”

அந்தந்த நாட்டுக்கு உரியவர்கட்கு அந்தந்த நாட்டின் மேல் பற்று தானாக இயல்பாக வந்து விடுகிறது. புகழேந்தி சொன்னார், “உங்க நதி சாதாரண நதி. எல்லாவற்றையும் போல அதுவும் கடலில் கலக்குது. எங்க வைகை நதி கடலில் கலக்கலே.ஏன் தெரியுமா? இந்தக் கடல் இருக்கே இது பாற்கடலுக்கு உறவு. பாற்கடல் சிவபெருமானுக்கு நஞ்சளித்தது. ஆலகாலம் அங்கே இருந்து தானே வந்தது? எம்பெருமானுக்கு நஞ்சை அளித்த பாவியாகிய இந்த கடலோடு நான் போய் சேர்வேனா? என்று சொல்லி சிவபத்தி மிக்க வைகை கடலில் கலக்கலே”.

இதை உள்ளடக்கி அவர் பாடிய அருமையான பாடல்

நாரியிட பாகருக்கு நஞ்சளித்த பாவியென்று

வாரியிடம் புகுதா வைகையே – மாறி

இடத்தும் புறத்தும் இருகரையும் பாய்ந்து

நடத்தும் தமிழ்ப் பாண்டிய நாடு.

அற்புதமான தற்குறிப்பேற்றக் கற்பனை. இந்தக் கற்பனை புகழேந்திக்கு எப்படித் தோன்றியது? இந்தக் கற்பனைக்கு வித்திட்டவர் தெய்வச் சேக்கிழார்.‘சுடர்நிலை மாளிகைப் புலியூர்’ என்ற சேக்கிழாரின் பாடலில் இருந்து புகழேந்தி எடுத்துக் கூறினார்.

மைசூருக்கு அருகே குடகு மலையில் சிறியதாக தொட்டி போல ஒரு இடத்தில் காவிரி ஆறு தொடங்குகிறது. இதை தலைக்காவிரி என்பர். இது வெளியே கிளம்பி பெரிதாகி விரிந்து சோழ நாட்டிற்கு வரும் போது அகண்ட காவிரி என்று பெயர் பெறும். கடலில் கலக்கின்ற இடத்தில் மிகக்குறுகி சிறிதளவே இருக்கும். சிறிதாய் ஆரம்பித்து, அகண்டு கடலில் கலக்கும்போது மீண்டும் குறுகி விடுவது ஏன்? சேக்கிழார் காரணம் சொல்கிறார்.

எம்பெருமானுக்கு நஞ்சளித்த பாவியாகிய கடலுக்குப் போய் என்னுடைய வளத்தையெல்லாம் ஏன் போய் கொட்டுவது என்று சோழ நாட்டுள் செல்லும்போது வளத்தை எல்லாம் வாரி வழங்கி கடலை அடையும் போது கடல் வயிறு நிறையாதபடி குறுகி அடைந்ததாம்.

(நன்றி: மு.பெ.ச அவர்கள் எழுதிய திருமந்திரச்சிந்தனைகள் புத்தகம்)

==============================================================================================

மாசப்பிறப்பு அன்று கூட ஒரு கவிதை இல்லாவிட்டால் எப்படி!

இரு..

விழிகளை ஈரமாக்கிக் கொள்ளாதே

உன் கனவுகளுடன்

என் கனவுகளும்

சேர்ந்தே

கரைந்து விடப்போகிறது..

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

யாரோ அரசியல் தலைவர் நல்லது கெட்டது என்று ஏதோ பேசியிருந்தார் என்று நினைவு.. சரியாய் நினைவில்லை. அதை பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்து, அதில் முடிக்கும்போது என் கமென்ட்டாய் "அவ்வையே.. நல்லது எது, கெட்டது எது?" என்று சும்மா ஜாலியாய் முடித்திருந்தேன். அதற்கு வந்த பதில் ரொம்ப சுவராஸ்யமான கமெண்ட். 'பெயர் சொல்ல விருப்பமில்லை' என்று தளம் வைத்திருந்த வெங்கடேசன் சீனிவாச கோபாலன் கவிமழை பொழிந்திருந்தார். தரமானதாக இருந்த அந்தக் கவிதை..

================================================================================================

முதுகு வலிக்கு மருத்துவம்..

================================================================================================

1944 விகடன் புத்தகத்தின் துளிகள்...

காண்டேகர் கதையைப் படிக்க அப்போதே சற்று பொறுமை வேண்டும்!

பி எஸ் ராமையா ஓகே, வ ரா யார்? சந்திரசேகர், ஸேனாபதியையும் அறியேன்! சரி, இந்த பிரசுரங்களில் அலையன்ஸ் இன்னமும் இருக்கிறது தெரியும். மற்றவை?

=========================================================================================================