அப்பா, அப்பா !

 

வியாழன் பதிவாசிரியரின் கணினி பழுது பார்க்கப் படுவதால், உங்களுடன் இந்த வார வியாழன் அரட்டை அடிப்பவர் உங்கள் கௌதமன்! 

(அவசரப் பதிவு)  அப்பா.

அரட்டை சம்பந்தமாக யோசனை செய்த போது,  இது வெளியிடப்படும் தேதி என்ன என்று பார்த்தேன். அது அக்டோபர் 13. 

அக்டோபர் 14 என்னுடைய (KGG) அப்பாவின் பிறந்தநாள். அது மட்டும் அல்ல, அன்று அவருடைய (ரோகிணி) நட்சத்திரப் பிறந்தநாளும் கூட! ( இந்த வருடம் அவர் திதி வருவது அக்டோபர் 15 அன்று.) 

அவர் பிறந்தது அக்டோபர் 14 1908. இறந்தது அக்டோபர் 28, 1991. 

எனவே அரட்டை சப்ஜெக்ட் ஆக அப்பாவையே எடுத்துக் கொள்ளலாம் என்று யோசனை வந்தது. 

அப்பா என்றால் எனக்கு நினைவுக்கு வருவது அவர் தினப்படி செய்த பூஜை.  அவர் பூஜை செய்த எல்லா விக்கிரகங்களும் இன்றும் என்னுடன் அவர் நினைவாக இருந்து வருகின்றன. 

நான் ஆரம்பப் பள்ளி படித்த காலங்களில் திருச்சி, மதுரை நாகை ஆகிய ஊர்களில் கிளைகள் இருந்த ஜவுளிக்கடை ஒன்றின் ஆடிட்டராக வேலையை பார்த்தவர் என்பதால் அடிக்கடி நாகையிலிருந்து மதுரைக்கு வேலை நிமித்தம் சென்று வருவார். 

அந்த சமயங்களில் அவர் பூஜை செய்யும் சில விக்கிரகங்களை பட்டுத் துணி போர்த்தி, ஒரு சிறிய பெட்டியில் வைத்து, எடுத்துச் செல்வார். அவர் செல்லும்  ஊரிலும் வைத்து அவற்றுக்கு காலை நேரங்களில் பூஜை செய்வார். 

வேலை பார்த்த நாட்களில் அவர் லீவு எடுத்தது மிக மிக சொற்பம்தான் என்று நினைக்கிறேன். 

 

கோபம் வந்து கத்துவது எல்லாம் அம்மாவிடம் மட்டும்தான்!  மற்றபடி குழந்தைகளிடம் எப்பொழுதுமே பிரியமாக இருப்பார். 

வாழ்க்கையில் அவருக்கு எவ்வளவோ கஷ்டம் வந்த நேரத்திலும், அவற்றை எல்லாம் சகித்துக்கொண்டு, அவ்வப்பொழுது வருகின்ற சின்னச் சின்ன சந்தோஷங்களை - அது குழந்தைகளின் படிப்பு / மதிப்பெண் / வேலை குறித்தோ அல்லது உறவினர்களின் குடும்பங்களில் சந்தோஷ நிகழ்வுகளோ - எல்லாவற்றையும் மிகவும் சந்தோஷமாகக் கொண்டாடுவார். 

சதுரங்க விளையாட்டில் அதிக ஆர்வம் உண்டு. எங்கள் எல்லோருக்கும் சதுரங்க ஆட்டம் சொல்லிக்கொடுத்தவர் அவர். (அம்மாவுக்கும் அந்தக் காலத்தில் சதுரங்க விளையாட்டு சொல்லிக் கொடுத்தாராம். ஆனால் அடிக்கடி சதுரங்கம் விளையாட வா என்று அம்மாவை ஓய்வு நேரங்களில் தொந்தரவு செய்ததால், - அம்மா 'தனக்கு சதுரங்க விளையாட்டு மறந்துபோய்விட்டது என்று பொய் சொல்லி தப்பித்துவந்தார். - இதை என்  அம்மா என்னிடம் ஒருநாள் சொன்னார்!) 

அதுமட்டும் அல்ல, வீட்டுக்கு வருகின்ற அண்ணனின் நண்பர்கள், ஏன் - பிற்காலத்தில் என்னுடைய வீடு காட்டிய டில்லி பாபு என்னும் மேஸ்திரி - எல்லோருடனும் சதுரங்கம் ஆடுவார். 

விளையாடும்போது - சில சமயங்களில் அவருடைய காய் வெட்டுப்படும் வகையில் வந்துவிட்டால், சில மூவ்களை திரும்ப எடுத்து மாற்றி விளையாடுவார். நமக்கும் அப்படி ஒரு சந்தர்ப்பம் வந்தால், நம்முடைய காய் நகர்த்தலை சில ஆட்டங்கள் பின்னுக்கு வாங்கி, மாற்றி ஆட வாய்ப்பு அளிப்பார். 

பேரன்களுடன் சதுரங்கம் ஆடுவதில் அவருக்கு அதிக சந்தோஷம். 

கிரிக்கட்டில் ஆர்வம் உண்டு. முன் காலத்தில் ரேடியோ கமெண்ட்டரி அதற்குப் பின் டி வி யில் ஆட்டம் எல்லாம் ஆர்வத்துடன் கேட்பார், பார்த்து ரசிப்பார். 

அவர் தன்னுடைய அண்ணன் பையனுடனும், மற்றும் தன் அக்கா பையனுடனும் (என்னுடைய மாமனார் ) கார சாரமாக, அனல் பறக்க அரசியல் பேசுவார். அவருக்கு காந்தி, நேரு , ராஜாஜி பிடிக்கும். இந்திரா காந்தியை எமர்ஜென்சி காலத்திற்குப் பிறகு பிடிக்காமல் போயிற்று. கருணாநிதியை அறவே பிடிக்காது! எம்ஜியார் பற்றி அவர் சாதகமாகவோ அல்லது பாதகமாகவோ ஒன்றும் கருத்து சொன்னது இல்லை. 

அப்பா தன் குழந்தைகளைத் திட்டுவது உண்டு - ஆனால் ஒரு நாளும் அவர் எங்களை அடித்தது இல்லை. 

அப்பாவுக்கு அவரின் கடைசி காலத்தில் (1991 ல்) இருந்த உறவுகள் : மூன்று பெண்கள், ஆறு பையன்கள், மூன்று மாப்பிள்ளைகள், ஆறு மருமகள்கள். ஒன்பது பேரன்கள். பன்னிரெண்டு  பேத்திகள். 

அவருடைய எழுபதாவது வயதில், அவரிடமிருந்து, அவருடைய தாத்தா, பாட்டி, அம்மா, அப்பா ஆகியோரின் பெயர்கள், அவர்களுடைய மூதாதையர்கள் பற்றி பற்றி எல்லாம் கேட்டு, ஒரு டைரியில் குறித்துக்கொண்டேன். அவருடைய கொள்ளுத் தாத்தா / கொள்ளுப் பாட்டி தொடங்கி அவர்களுடன் பிறந்தவர்கள் சம்பந்திகள் அவர்களுடைய மூதாதையர்கள் என்று இருநூறுக்கும் மேற்பட்டவர்களின் பெயர்கள், விவரங்கள், உறவுமுறை எல்லாம் அவர் சொல்லியவற்றை குறித்துவைத்துக்கொண்டேன். அந்த விவரங்களை கணினியிலும் ஏற்றி வைத்துள்ளேன். 

அப்பாவிடமிருந்து கற்றவைகளையும் தெரிந்துகொண்டவைகளையும் பட்டியலிட்டால் பெரிய புத்தகமே எழுதலாம். 

(ஆங்காங்கே தூவப்பட்டுள்ள படங்களும் வாசகங்களும் இணையத்திலிருந்து நன்றியோடு சுடப்பட்டவை!)

= = = = = =

வாசகர்களும் தங்கள் அப்பா பற்றி கருத்துரைகள் பதியவேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன். 

நன்றி. 

== = = =

பழைய சமாச்சாரங்கள் ஏதாவது போட்டால்தான் வியாழன் பதிவு முழுமை அடையும் என உள்ளுணர்வு சொல்வதால் .. 

ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்பு எம்ஜியார் பேட்டி. 

ஆனந்தவிகடன் ஆகஸ்ட் 6 1972. 

= = = = = =