யாரைத் திருப்திப்படுத்த....

 பள்ளிப் புகைப்படத்தில் போஸ் கொடுத்தபோது டீச்சர், பெற்றோர் பற்றிய எண்ணம் மட்டுமே மனதில் நின்றது.

கல்லூரி புகைப்படத்தில் சிரித்துக் கொண்டிருந்த போது வேலை கிடைப்பதற்கு இடையே இருக்கப்போகும் சந்தோஷ நாட்களை பற்றி மட்டுமே எண்ணம் இருந்தது. 

வேலை கிடைத்த பின் எடுத்த புகைப்படத்தில் திருமணத்துக்கு முந்தைய சுதந்திரமான நாட்கள் பற்றிய எண்ணங்கள் மட்டுமே இருந்தது.

புது மனைவியுடன் போட்டோவில் சிரித்தபோது குழந்தை பற்றிய எண்ணம் எதுவும் இல்லை 

குழந்தை, மனைவியுடன் போட்டோவில் நின்றபோது சொந்த வீடு, நல்ல சம்பள கவலை முகத்தில் தெரிய தொடங்கியது 

கிரஹப்ரவேச போட்டோவில் குழந்தைகளுக்கு இணை தேடும் கவலை கூட நின்றது.

இப்போது என் பள்ளிப் புகைப்படத்தைப் பார்த்து நான் என்ன நினைப்பது? 

வாகனத்தில் ரிவர்ஸ் கியர் போட்டு சரியான பாதைக்குத் திரும்புவது போல வாழ்க்கையில் செய்ய முடிவதில்லை.  திரும்பியது திரும்பியதுதான்.  ஆரம்ப நாட்களில் சிறிய தவறுகளாய் காட்சியளித்தவை பின்னாட்களில் பூதாகாரமாய் வளர்ந்து நிற்கின்றன.  கற்பனையை க.பி என்று ஓட விட வேண்டாம்.  பொதுவாகத்தான் சொல்கிறேன்!

நான் எனது 15 வயதுக்கு மறுபடி சென்று தொடங்க ஆசைப்படுகிறேன்... 

கொஞ்சம் இருங்கள்...  15 என்றா சொல்லி இருக்கிறேன்?  

ஊ ஹூம்...   12....  

வேண்டாம் 18 ஓகே என்று தோன்றுகிறது.  இல்லை 25 வைத்துக் கொள்ளலாமா...  கொஞ்சம் டயம் கொடுங்கள்.  யோசித்துச் சொல்கிறேன்.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

என்ன சொல்லி என்ன..   பாக்ஸ் ஆபீஸ் ஹிட்.  டைட்டிலிலேயே  மூலக்கதை கல்கி என்றுதான் போடுகிறார்கள். கல்கியின் பொன்னியின் செல்வன் என்று போடவில்லை.   மணிமேகலை எங்கே என்று கேட்கக் கூடாது.  கந்தமாறன் பார்ட் அவ்வளவுதானா என்று கேட்கக்கூடாது.  இவளா பூங்குழலி என்று கேட்கக் கூடாது.  அட, வானதியின் இயல்பான பயத்தையும் கூச்சத்தையுமே காணோம்.  ஐஸ்வர்யா நந்தினியைப் பார்த்தால் "ஹை..யா" என்று இருப்பதற்கு பதில், ஆயா என்று இருக்கிறது.  ஐஸ்வர்யாவுக்கு வயதாகி விட்டது மணிக்கு இன்னும் தெரியவில்லை போலும்.   

குந்தவைக்கு கொஞ்சம் த்ரிஷா ஜாடை தெரிகிறதோ...!

த்ரிஷாதான் குந்தவையாம்..  இருங்கள்..  கொஞ்சம் சிரித்துக் கொள்கிறேன்.  அவ்வளவு பெரிய கொண்டையை அவர் தலையில் வைப்பதற்கு எவ்வளவு சிரமப்பட்டார்களோ...  ஒற்றைக்கல் பெரிய கோவில் உச்சியில் வைத்தாற்போல...  எப்படியோ பாலன்ஸ் செய்து நடக்கிறார்..  அநிருத்த பிரம்மராயருக்கு இவர்கள் செய்திருப்பது அநியாயம்.  கும்பலில் நின்று தபாலைப் பிரித்துப் படிக்கிறார்.  குந்தவைக்கு டஃப் கொடுப்பவரா அவர்? ஆழ்வார்க்கடியான் என்றால் முப்பது வயது சொல்லலாம், முப்பத்தைந்து வயது சொல்லலாம்.  தளர்ந்து போன தோலுடன் இவ்வளவு உயரமாக...   ஊ ஹூம் பொருந்தவில்லை.  அதனால்தான் அவரது பார்ட்டையும் குறைத்து விட்டார்கள் போலும்.  எவ்வளவு உயர்ந்த தியேட்டரில் பார்த்தாலும் காதைக் கிழிக்கும் இரைச்சல், வீட்டுக்கு வந்தபின்னும் செவிகளிலிருந்து வழிந்து ஓடிக்கொண்டே இருந்தது!  நாசர்தான் வீரபாண்டியனாம்.  கதவு மூடித் திறந்த ஒரு கணத்தில் தெரிந்தது அவர் முகமாகத்தான் இருக்க வேண்டும்.  கல்கியைப் பற்றி எல்லாம் கவலைப்படாமல் பொழுதுபோக்காகப் பார்க்கலாம் - காதுகளை பொத்திக்கொண்டு!  விக்ரம் சிறப்பாகச் செய்திருக்கிறார். சில நாட்டியக்கோர்வைகள் கவர்கின்றன.

======================================================================================================

அவரே எழுத்திருக்கிறாரா, அல்லது யாராவது எழுதியதைப் பகிர்ந்திருக்கிறாரோ தெரியவில்லை.  சுஜாதாவின் கடைசிப்பக்கங்கள் என்கிற பேஸ்புக் பக்கத்தில் ஜெ. பிரதாபன் பகிர்ந்திருப்பது கீழே....  எனக்கு இதை வாட்சாப் பகிர்விலும் பார்த்த ஞாபகம்.

12-10-22/18:05

சங்க இலக்கியங்களில் மெய்ஞானப்புலம்பல் என்று ஒரு துறை உண்டு.

செய்யுள் வடிவத்தில் இருக்கும் அவற்றை உரைநடைக்கு கொண்டுவந்தால் இப்படித்தான் இருக்கும்.

ஒருசில மணிநேரங்களில் அழுகுரல்கள் முழுமையாக அடங்கியிருக்கும், அடுத்த வேளை உணவுக்கான ஆர்டர்கள் ஹோட்டலுக்கு சென்றிருக்கும், பேரன் பேத்திகள் ஓடிப்பிடித்து விளையாடிக் கொண்டிருக்க, வந்த கூட்டத்தில் ஓர் இளம்பெண்ணும் ஆணும் காதல் புன்னகையுடன் பரஸ்பரம் போன் நம்பர்கள் மாற்றிக்கொள்வர்.

படுக்கப் போகும் முன் காலாற நடந்து வரலாமென சில ஆண்கள் தேநீர்க்கடை வரை சென்றிருப்பர். சாப்பிட்ட இலைகளயும், குப்பைகளையும் இன்னும் கொஞ்சம் தள்ளிக் கொட்டியிருக்கலாம் என உங்கள் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் மனதுக்குள் பொறுமிக் கொண்டிருப்பார். ஒரு அவசர சூழ்நிலையால் நேரில் வர இயலவில்லையென உறவினர் ஒருவர் உங்கள் மகளிடம் போனில் பேசுவார்.

மறுநாள் விருந்தில், கறியில் காரம் போதவில்லையென ஓரிருவர் குறைபட்டுக் கொள்வார்கள், எலும்பை நீக்கி, கறியை மட்டும் குழந்தைக்கு ஒரு அம்மா ஊட்டிக் கொண்டிருப்பார். இத்தனை தூரம் வந்தாச்சு போற வழியில் அங்கேயும் பார்த்துவிட்டுப் போலாமா என வெளியூர் உறவுகள் சுற்றுலாத் திட்டங்கள் ரகசியமாய் வகுத்திருப்பர்.

தன்னுடைய பங்குக்கு மேல் சிலநூறு ரூபாய்கள் அதிகமாக செலவாகி விட்டதென ஒரு பங்காளி கணக்கிட்டு நொந்துக் கொண்டிருப்பார். கூட்டம் மெல்ல மெல்லமாய்க் கரையத் தொடங்கும்.

அடுத்து வரும் நாட்களில் நீங்கள் இறந்ததே தெரியாமல் உங்கள் தொலைபேசிக்கு சில அழைப்புகள் வரக்கூடும். உங்கள் அலுவலகம் உங்கள் இடத்துக்கு வேறொருவரை அவசரமாகத் தேடத் துவங்கியிருக்கும்.

இரண்டு வாரங்களில் உங்கள் மகன் மகளின் எமெர்ஜென்சி லீவு முடிந்து பணிக்கு திரும்பிடுவர், ஒருமாத முடிவில் உங்கள் வாழ்க்கைத்துணை டிவியில் வரும் ஏதோ ஒரு நகைச்சுவைக் காட்சிக்கு சிரிப்பார், அடுத்து வரும் மாதங்களில், உங்கள் நெருங்கிய உறவுகள் மீண்டும் சினிமாவுக்கும், பீச்சுக்கும் சகஜமாய்ச் செல்லத் துவங்கியிருப்பர், அத்தனை பேரின் உலகமும் எப்போதும்போல் மிக இயல்பாக இயங்கிக் கொண்டிருக்கும்,

ஒரு பெரிய ஆலமரத்தின் இலை ஒன்று வாடி உதிர்ந்ததற்கும், நீங்கள் வாழ்ந்து மறைந்ததற்கும் எள்ளளவும் வித்தியாசம் இல்லாதது போல, அத்தனையுமே சுலபமாய், வேகமாய், எந்தச் சலனமுமின்றி நடக்கும்.

நீங்களே வியக்கும் வேகத்தில் இந்த உலகத்தால் நீங்கள் மறக்கப்படுவீர்கள். இதற்கிடையில் உங்கள் முதல் வருடத் திதி கொடுத்தல் மட்டும் மிகச்சிரத்தையாக நடக்கும்.

கண்மூடித் திறக்கும் நொடியில் வருடங்கள் பல ஓடியிருக்கும், உங்களைப் பற்றிப் பேச யாருக்கும் எதுவுமே இருக்காது, என்றாவது ஒருநாள், பழைய புகைப்படங்களைப் பார்க்கையில் மட்டும், உங்கள் வாரிசுகளில் ஒருவர் உங்களை நினைவு கொள்ளக்கூடும், உங்கள் ஊரில், நீங்கள் நெருங்கிப் பழகிய ஆயிரம் ஆயிரம் பேர்களில், யாரோ ஒருவர் மட்டும், நீங்கள் இருந்ததாய், அபூர்வமாய் உங்களைப் பற்றி யாரிடமோ பேசக்கூடும்.

மறுபிறவி உண்மையென்றால் மட்டும் நீங்கள் வேறெங்கேயோ, வேறு எவராகவோ வாழ்ந்து கொண்டிருக்கக்கூடும். மற்றபடி, நீங்கள் எதுவுமே இல்லாமல் ஆகி,பேரிருளில் மூழ்கி பல பத்தாண்டுகள் ஆகியிருக்கும்.

இப்போது சொல்லுங்கள்...

உங்களை இத்தனை சீக்கிரம் மறக்கக் காத்திருக்கும் மனிதர்களில் யாரைத் திருப்திப்படுத்த இன்று, இப்போது, இவ்வளவு பதற்றமாய் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்?

======================================================================================================

கோரா பக்கத்திலிருந்து எடுத்த ஒரு புகைப்படம். அந்த இரயில் நிலையத்தைப் பாருங்கள். ரயில் நிலையத்தின் பெயர்ப்பலகை எதுவும் இல்லை. அஸ்பெஸ்டாஸ், கான்கிரீட் கட்டடங்கள் இல்லை. அனாவசிய கடைகளோ தடைகளோ எதுவுமே இல்லை. இயற்கைச் சூழலில் மரங்களுக்கு நடுவே ஒரு நடைமேடை மட்டும். இப்படி ஒரு ரயில் நிலையத்தைக் கண்டால் தினசரி அங்கு சென்று உட்கார்ந்து விட விரும்புகிறது மனம். கண்களை நகர்த்த முடியாமல் பார்க்க வைக்கும் ரம்மியமான இடம் / படம்!

=======================================================================================

=======================================================================================

பொக்கிஷம்

40 களில் இந்தியாவில் அல்லது சென்னையில் பஞ்சம் என்று அறிக! காலம் காட்டும் கண்ணாடி!

"ஏன் லே.. நியாயமா லே இது? என்னை என்ன குடுமி வச்சவன்னு நெனச்சீரோ...?"

"குன்னக்குடி வயலின் கேட்டிருக்கீங்களா?

"கேட்டுப்பார்த்தேன்.. தரமாட்டேன்னுட்டார்" - S V சேகர் ஜோக்!

நல்லவேளை.. முக்கால் இல்லை!