நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 03 : நெல்லைத்தமிழன்

 

பஞ்சத் துவாரகை யாத்திரை இந்த வாரத்திலிருந்து துவங்குகிறது.

முக்கியக்குறிப்பு: யாத்திரை என்பது டைம் டேபிள் போட்டு மட்டும் போவதல்ல. பெருமாள், தரிசனம் தரவேணும் என்று நினைத்தால் மட்டுமே தரிசனம் வாய்க்கும். ஒவ்வொரு கோவிலிலும் உத்ஸவங்கள் மற்றும் பல்வேறு காரணிகள் ஒவ்வொரு சமயத்திலும் இருக்கும். அதனால் கோவில் தரிசன வரிசைக்கிரமமோ, தங்கும் இடங்களோ, தங்கும் திவ்யதேசங்களோ ஒவ்வொரு யாத்திரையின்போதும் மாறுபட வாய்ப்புகள் உண்டு. நான் ஒரு முறைக்கு மேல் சென்றிருந்த யாத்திரைகளிலும் இந்த மாறுபாடுகளைக் கவனித்திருக்கிறேன். அதனால் இங்கு எழுதும்போது எதையும் விடாமல் எழுதிவிட முடிகிறது. சில நேரங்களில் பல காரணங்களால் ஒரு இடத்தை முழுமையாகச் சுற்றிப் பார்க்க இயலாது போய்விடும். 

உதாரணமா, நான் மலைநாடு யாத்திரைக்குச் சென்றிருந்தபோது, திருவட்டாறில் சூரிய கிரகணம் என்பதால் கோவில் நடையைச் சாத்திவிட்டு போத்தி திருவனந்தபுரத்துக்குச் சொந்த வேலையாகச் சென்றுவிட்டார்.  நாங்களும் கிடைத்த நேரத்தில் தர்ப்பணம் போன்றவற்றை முடித்துவிட்டு காத்திருந்து மாலை 4 ½ மணிக்கு தரிசனம் செய்தோம்.  ஒரு முறை ஜனாதிபதி வருகிறார் என்பதால், கன்யாகுமரிக்கு சுசீந்திரத்திலிருந்து செல்லவே இல்லை. அதுபோல, சில இடங்களில் நேரம் அதிகம் எடுத்துக்கொண்டால், அடுத்த கோவில் தரிசனமும் பாதிக்கப்படும். கேரள திவ்யதேசக் கோவில்களில் இது சகஜம். காரணம், அவங்க நேரப்படி எதையும் செய்வாங்க. இரவு 8 மணிக்கு நடை சாத்தப்படும் என்றால், ஜனாதிபதி வந்தாலும் 8 மணிக்கு நடை சாத்திடுவாங்க. அவ்வளவு துல்லியமாக அவங்க நடைமுறை இருக்கும்.

இனி யாத்திரை விவரங்கள்

பயணத் திட்டப்படி, சென்னையிலிருந்து வதோதரா ஜங்க்‌ஷனில் இறங்கி, பரோடா, துவாரகை, மூலதுவாரகை, புஷ்கர், டாகோர் துவாரகை, ஓகா துவாரகை, சோம்நாத், விராவல் (ஸ்ரீகிருஷ்ணர் பரமபதம் அடைந்த இடம்), அகமதாபாத், உதய்ப்பூர், கோகுலம், குருக்ஷேத்திரம், ஸ்ரீநாத் துவாரகை, கங்ரோலி துவாரகை, ஜெய்ப்பூர், ஆக்ரா, மதுரா, விருந்தாவன், கோவர்தன் முதலிய இடங்களுக்குச் சென்றுவிட்டு, கடைசியில் தில்லி சென்று அங்கிருந்து சென்னைக்கு இரயிலில் திரும்புவது. இரயில் கட்டணம் நீங்கலாக ஒரு பயணிக்கு அப்போது சுமார் 22,000 ரூபாய். பரோடாவிலிருந்து தில்லி அடைவது வரை 2+2 ஏசி வசதியுடன் கூடிய பேருந்தில் பயணம். இந்தக் கட்டணம் தவிர, நமக்காக தனிப்பட்ட முறையில் தங்குமிடம் ஏற்பாடு செய்தால் அதற்குரிய கட்டணமும், அது தவிர, ஆங்காங்கே ஆட்டோ கட்டணமும் நம்மைச் சேர்ந்தது. யாத்திரையின் நிறைவில் நமக்கு உதவியவர்களுக்காக ஒவ்வொருவரும் 200 ரூபாய் கொடுக்கவேண்டும். இதனை உணவுக்கான உதவியாளர்கள், பேருந்து ஓட்டுநர், க்ளீனர் போன்றவர்களுக்கு டிப்ஸ் என்ற முறையில் பிரித்துக்கொடுப்பார்கள்.

இந்த டிப்ஸ், யாத்திரையைப் பொறுத்து மாறுபடும். 50 லிருந்து 250 ரூபாய் வரை.

கால மாறுபாடுகளால், சமீப வருடங்களில் நிறையபேர், தனி அறை, ஏசி வசதிகள் போன்றவற்றை எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதனை எல்லா இடங்களிலும் செய்துகொடுப்பது இயலாது. அது தவிர, பெரும்பாலானோர் தங்குமிடம் ஓரிட த்திலும், தனி அறைக்காக ஹோட்டல் ஏற்பாடு செய்திருப்பது வேறோர் இடத்திலும் என்றுதான் இருக்கும், அது எல்லோருக்குமே இடைஞ்சல். முழு இரவும் தங்குவதுபோல அமைவதும் சில நேரங்களில்தான்.  யாத்திரை என்று வந்துவிட்டால் இதுபோல பல்வேறு கஷ்டங்களையும் ஏற்றுக்கொண்டால்தான் இத்தகைய குழுவோடு பயணிக்க முடியும்.

23 ஃபெப்ரவரி புதன் மதியம் 3:50க்குப் புறப்படும் வதோதரா எக்ஸ்பிரஸில் சென்னையிலிருந்து புறப்பட்டு, 24 ஃபெப்ரவரி வியாழன் மாலை 6:30க்கு வதோதரா ஜங்ஷனில் இறங்கினோம். 

நான் மதிய உணவாக பரோட்டா சப்பாத்தி இரண்டு ப்ளேட் A2Bயில் சாப்பிட்டிருந்தேன். இரயிலில் இரவு 7 ½ மணிக்கு, உணவாக அரிசி உப்புமா கொத்ஸுவும்,  மறுநாள் காலை 9 ½ மணிக்கு வத்தகுழம்பு சாதம், வற்றல், தயிர் சாதம், எலுமிச்சை ஊறுகாய்,  மதியம் 3 மணிக்கு மைசூர்பாக் மற்றும் காராபூந்தி தந்தனர்.  மாலை 6 ½ மணிக்கு வதோதரா போய்ச் சேர்ந்துவிடுவதால், வதோராவில், இரவு தங்குமிடத்திலேயே உணவு தயார் செய்து தருவார்கள். பொதுவாக இரயில் பயணத்தில் மறுநாள் காஞ்சீபுரம் இட்லி மற்றும் மிளகாய்பொடி/நல்லெண்ணெய் தருவார்கள், கெட்டுப்போகாது என்பதால்.  மற்றபடி இரயிலில் செல்லும்போது நிற்கும் ஸ்டேஷன்களில் பழங்கள் வாங்கிக்கொள்வதும், மற்ற உணவு வகைகளை வாங்குவதும் சகஜம்தான். நான் பொதுவா மறுநாள் தரும் எதையும் என் உடலுக்கு ஒத்துக்கொள்ளாது என்பதால் வாங்கிக்கொள்வதில்லை, காஞ்சீபுரம் இட்லி தவிர.

வதோதரா ஜங்ஷனில் 24ம் தேதி மாலை 6 மணிக்கு இறங்கினோம். யாத்திரைக்கான லக்கேஜுகள் மற்றும் யாத்திரைக் குழு கொண்டு செல்லும் மளிகைப் பொருட்கள், காய்கறிகள், பாத்திரங்கள் போன்றவற்றையும் போர்ட்டர் உதவியுடன் இரயில் நிலையத்துக்கு வெளியே கொண்டு சென்றார்கள். நாங்கள் அவரவர் லக்கேஜுகளை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே சென்று, குழுத்தலைவர் குறிப்பிட்ட இடத்தில் நின்றுகொண்டிருந்தோம். எங்களுக்கான பேருந்து வந்த பிறகு, முதலில் யாத்திரை நடத்துபவர்களின் பொருட்களையெல்லாம் ஏற்றிய பிறகு, எங்கள் லக்கேஜுகளையும் அதற்குரிய இட த்தில் ஏற்றினார்கள்.  யாத்திரைக்குப் பணம் கட்டிய வரிசைப் பிரகாரம் பேருந்தில் இருக்கை எண்ணைத் தெரிவிப்பார்கள். அதன் பிரகாரம் நாம் உட்கார்ந்துகொள்ளவேண்டும். 

பொதுவாக நீண்ட பேருந்துப் பயணங்கள் கொண்ட யாத்திரையில் ஒவ்வொரு 200 கிமீட்டருக்கும், அவரவர் உட்கார்ந்துகொண்டிருக்கும் இருக்கைக்குப் பின்புறம் உள்ள இருக்கைக்கு மாறிக்கொள்ளவேண்டும். யாத்திரை முடியும் தறுவாயில், ஒவ்வொருவரும், பேருந்தின் எல்லா வரிசையிலும் அமர்ந்து பயணித்திருப்பார்கள். இதனால், எனக்கு மாத்திரம் பேருந்தில் கடைசி இருக்கை, பயணத்தின்போது ரொம்ப அசௌகரியமாக இருந்தது, என் இருக்கையில் இந்தக் குறை என்றெல்லாம் யாரும் குறை சொல்லும்படி இருக்காது.  பேருந்தின் கடைசி வரிசை யாத்திரைக் குழுவின் உதவியாளர்கள், சமையல் செய்பவர்களுக்கு ஒதுக்கியிருப்பார்கள். லக்கேஜை பேருந்தின் டிக்கி அல்லது மேல்புறம் வைத்திருந்தாலும், எப்போதும் ஒவ்வொருவர் அமர்ந்திருக்கும் இருக்கைக்கு மேற்புறம் உள்ள இட த்தில் ஒரு சிறு பையில் தட்டு, டம்ளர், அவசரத் தேவைக்கு தண்ணீர் மற்றும் மருந்துகளை வைத்திருப்பார்கள். அதனால் சில நேரங்களில் பயணத்தின்போது, பேருந்து, பெட்ரோல் ஸ்டேஷன்களில் நின்று, அங்கேயே கொண்டுவந்திருக்கும் உணவைச் சாப்பிட்டுவிட்டு, தட்டையும் அலம்புவதற்கு சௌகரியமாக இருக்கும்.

இரயில் பயணம் முடிந்து வதோதராவில் பேருந்தில் ஏறி சில கிமீ தூரத்தில் இருந்த சாந்தாராம் மந்திர் என்ற தங்குமிடத்திற்குச் சென்றோம். இது ஆஸ்ரமத்துடன் கூடிய தங்கும் இடம். மாடியில் பெரிய ஹாலும், குளிக்க மற்றும் டாய்லெட்டுக்காக இரண்டிரண்டு அறைகளும் இருந்தன. இதுதவிர தரைத்தளத்திலும் குளிப்பதற்காக இரண்டு குளியலறைகள் இருந்தன. இரவு 8 ½ மணிக்கு சாப்பாடு என்று சொல்லியிருந்தார்கள். நான் பல யாத்திரைகள் சென்று அனுபவமுள்ளவன் என்பதால், உடனே என் பயண உடைகளைத் துவைத்துக் காயப்போட்டேன்.  (அதற்கான கொடி, க்ளிப்புகள் என்னிடம் எப்போதும் இருக்கும்). பிறகு குளித்துவிட்டு, இரவு உணவு பரிமாறும் கீழ்த்தளத்திற்கு எல்லோருடனும் சென்றேன். எப்போதும்போல, சாம்பார், ரசம், கறியமுது, தயிர் என்று சுடச்சுட சாப்பாடு. பிறகு ஹாலில் படுத்துக்கொண்டோம். காலை எழுந்து குளித்துவிட்டு பக்கத்திலுள்ள பஞ்சமுக ஆஞ்சநேயர் கோவிலுக்குப் போய் தரிசனம் செய்துவிட்டு வாருங்கள், 10 ½ மணிக்கு காலை உணவு வழங்கப்படும் என்று சொன்னார் யாத்திரை நடத்துபவர்.

25 ஃபெப்ரவரி

காலை 7 மணிக்குள் குளித்துவிட்டு சிறிது தூரம் நடந்து கோவிலுக்குச் சென்றோம். யாத்திரையின் ஆரம்பத்தில் ஆஞ்சநேயரைச் சேவித்தது மனதுக்குத் திருப்தியாக இருந்தது. அந்தக் கோவிலிலேயே சிறு சிறு சந்நிதிகளும் இருந்தன. அனைத்தையும் சேவித்துவிட்டு வந்தோம். 2020ல், என் மனைவியும் இந்தப் பயணத்திற்கு என்னுடன் வந்திருந்தார். அதனால் சீக்கிரமே கோவிலிலிருந்து திரும்பிவிட்டதால், எங்கேயானும் டோக்ளா கிடைக்குமா (குஜராத் என்பதால்) என்று தேடுவதற்காக ஒரு ஆட்டோ எடுத்துக்கொண்டு அருகிலிருக்கும் இனிப்பு கடையை நோக்கிச் சென்றோம். அவர்கள் டோக்ளா வாங்க இன்னொரு கடைக்குத்தான் போகணும் என்று சொல்லி அதற்கு வழி சொன்னார்கள். இதைத் தேடிக்கொண்டிருந்தால் சரியான நேரத்திற்கு தங்குமித்திற்குச் செல்ல முடியாது என்பதால் அந்த இனிப்பு கடையிலேயே மில்க் ஸ்வீட் கொஞ்சம் வாங்கிக்கொண்டு தங்குமிடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம்.  2022 பயணத்தின்போது, அமாவாசை என்பதால் தங்குமிடத்திலேயே தர்ப்பணம் முடித்துவிட்டு கோவிலுக்கு மாத்திரம் போய்த் திரும்பினேன்.

நாங்கள் செல்வதற்கான பேருந்து. பொதுவாக எல்லா வடநாட்டு யாத்திரையின்போதும் பன்சால் பேருந்துதான் வரும். எங்கள் குழுவுக்கென்று தனியான ஓட்டுநர், க்ளீனர் இருப்பார். அவரே எல்லா யாத்திரைகளுக்கும் பேருந்து ஓட்டிவருவார் (பெரும்பாலும்)

நாங்கள் தங்கியிருந்த ஸ்ரீசந்த்ராம் மந்திர்.  குரங்குகள் தொல்லை வெளியில் அதிகம் என்பதால் முழுவதுமாக கம்பிவலைகளால் தடுப்பு ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

காலை 10 ½ மணிக்கு எல்லோரும் வந்த பிறகு வெண்டைக்காய் சாம்பார், கத்தரி கரேமது, சௌசௌ கூட்டு, சாத்துமது, உளுந்து வடை, அக்காரவடிசல் மற்றும் தயிர்.  கொஞ்ச நேரம் ஓய்வு எடுத்துக்கொண்டு மதியம் 2 மணிக்கு மேல் டாகோர் துவாரகைக்குப் புறப்படுவோம் என்று சொன்னார்கள். 

டாகோர் துவாரகை சுமார் 70 கிமீட்டர் தொலைவில் இருக்கிறது. நாங்கள் மதியம் 3 மணிக்குக் கிளம்பினோம். 4 ½ மணி வாக்கில் டாகோர் துவாரகா அருகில் இருந்த ஸ்வாமி நாராயணன் கோவில் வளாகத்தை அடைந்தோம். அங்கு பேருந்திலிருந்து இறங்கி, வெளியில் ஷேர் ஆட்டோவில் 6 பேர்களாக டாகோர் துவாரகை கோவில் அருகில் இறங்கிக்கொண்டு, அங்கிருக்கும் இடங்களையெல்லாம் பார்த்த பிறகு இன்னொரு ஷேர் ஆட்டோவில் ஆறு பேர்களாக பேருந்து இருக்கும் இடத்திற்குத் திரும்புவதாகத் திட்டம். 

ஆட்டோ ஒருவருக்கு 10 ரூபாய். நேராக டாகோர் துவாரகேஷ் கோவில் அருகில் நிறுத்தினார்கள். அங்கிருந்து கோவிலுக்குச் சென்றோம். நல்ல கூட்டம்.  இந்தக் கோவிலை ரணசோத்ரிஜி கோவில் என்றும் சொல்கின்றனர். 

விஜயாநந்தன் என்பவர் யாதவர்களுள் ஒருவர். ஸ்ரீகிருஷ்ணர் காலத்தவர். அவர் கலியுகத்தில் 4000 வருடங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் போதனா என்ற பெயரில் பிறக்கிறார். ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் பக்தரான அவர், அவருடைய ஊரிலிருந்து (டாகோர்) 500 கிமீ தூரத்தில் இருக்கும் துவாரகைக்கு ஸ்ரீகிருஷ்ணரை தரிசிக்க ஒவ்வொரு ஆறு மாத த்திற்கு ஒரு தடவை செல்வார். அவருக்கு 70 வயதானபோது, அதற்கு மேல் அவரால் செல்ல இயலாது என்று தோன்றியதால், துவாரகையிலிருந்து கிருஷ்ண விக்ரஹத்தை டாகூருக்குக் கொண்டுவந்துவிடுகிறார். துவாரகையில் கிருஷ்ண விக்ரஹத்தைக் காணாமல் தேடிக்கொண்டிருந்த பூஜாரிகளிடம் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தான் டாகூரில் இருப்பதைத் தெரிவிக்க, அவர்கள் டாகூரை நோக்கி வருகிறார்கள். போதனாவிற்கோ, ஸ்ரீகிருஷ்ண விக்ரஹம் தன்னைவிட்டுச் சென்றுவிடக் கூடாது என்பதற்காக கிருஷ்ண விக்ரஹத்தை அருகில் இருந்த கோமதி புஷ்கரணியில் மறைத்துவைத்துவிடுகிறார். பிறகு கிருஷ்ண லீலையினால் அந்த விக்ரஹம் அருகிலேயே பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டு டாகோர் துவாரகேஷ் என்று ஒரு கோவில் உருவானது.  துவாரகை பூஜாரிகள் ஸ்ரீகிருஷ்ண விக்ரஹம் துவாரகைக்கு வரவேண்டும் என்று டாகூரில் ப்ரார்த்திக்க, கிருஷ்ணரும், ஆறு மாதங்கள் கழித்து துவாரகையில் உள்ள சாவித்ரி குளத்தில் தன்னைத் தேடி எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்று சொன்னார். பூஜாரிகளோ, அவசரத்தினால், ஆறு மாதம் முடியும் வரை காத்திருக்காமல், அதற்குச் சில நாட்கள் முன்பாகவே குளத்தில் தேட, அவர்களுக்கு ஸ்ரீகிருஷ்ண விக்ரஹம் கிடைக்கிறது. அது முன்பிருந்த (அதாவது இப்போது டாகோர் துவாரகையில் உள்ள) கிருஷ்ண விக்ரஹத்தைவிடச் சிறியதாக இருக்கிறது. அதற்குக் காரணம் ஆறுமாதம் வரை பொறுத்திருக்காதுதான் என்று சொல்கின்றனர்.

இந்தக் கதையின் (அல்லது வரலாற்றின்) உபயோகம், ஏன் பஞ்சத்வாரகை யாத்திரையில் டாகோர் துவாரகைக்குச் செல்வதும் முக்கியம் என்பதற்கான காரணம். இந்தக் கோவிலில் பிரசாதமாக சிறிய டம்ளரில் பால் கிடைக்கும் (10 ரூபாய்).  கோவில் அருகிலேயே கோமதி புஷ்கரணி (ஏரி, குளம்) இருக்கிறது.

கோவிலில் ஸ்ரீகிருஷ்ணரைச் சேவித்த பிறகு, கோவிலை வலம் வந்து பிரசாதமாக பாலையும் ஏற்றுக்கொண்டு, அருகிலுள்ள கோமதி குளத்தைக் கண்டோம். பிறகு அங்கிருந்து சிறிது தூரத்திலிருக்கும் சரஸ்வதி கோவிலுக்குச் சென்று வணங்கினோம். அருகிலேயே ஸ்ரீயந்திரம் உள்ள கோவில் ஒன்றும் இருந்தது. அங்கும் தரிசனம் செய்த பின்னர்,  இன்னொரு ஷேர் ஆட்டோவில் எங்கள் பேருந்து இருந்த ஸ்வாமி நாராயணன் கோவிலை அடைந்தோம்.

டாகோர் துவாரகை கோவில் முழுப்பரிமாணம் (இணையம்)

இரண்டு பிரம்மாண்டமான விளக்கேற்றும் தூண்கள் கோவிலின் எதிரே (டாகோர் துவாரகை)

இணையத்தில் டாகோர் துவாரகை ஸ்ரீகிருஷ்ண விக்ரஹம் சம்பந்தமான படம்

புனித ஏரியான கோமதி ஏரியிலிருந்துதான் கோமதி ஆறு ஆரம்பித்து கடைசியில் கோமத் துவாரகையில் கடலுடன் கலக்கிறது என்றார்கள்.

இந்தக் கோவில்களிலெல்லாம் தரிசனம் முடிந்ததும், ஷேர் ஆட்டோவில் ஏறி பேருந்து இருந்த ஸ்வாமி நாராயணன் கோவில் வளாகத்தை அடைந்தோம்.  

(தொடரும்)