கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை – வினை விதைத்தவன் - நெல்லைத்தமிழன்

வினை விதைத்தவன் 

நெல்லைத்தமிழன்

“என்ன விஷயம் ஜி… எதுக்குக் கூப்டீங்க. சுரேஷ் (BH)பாயீ வந்தாச்சா?

“இல்லை. யாரும் இல்லை. உள்ள வாங்க……..  இன்னைக்கு இந்த டிரெஸ்ல ரொம்ப நல்லா இருக்கீங்க……  இதோ சாய் எடுத்துட்டுவரேன்” சுரேஷின் மனைவி கவிதா, சுனிலை வீட்டினுள் கூப்பிட்டாள்.

***

சுனில், இரண்டு பசங்களுக்குத் தகப்பனானாலும், எப்போதும் ஜிம்முக்குச் சென்று உடலை மெயிண்டெயின் செய்வான். பார்க்கறவங்க அவனுக்கு 30 வயசு ரேஞ்சுன்னுதான் சொல்வாங்க, 45ஐத் தொட்டபோதும். வங்கியில் பணி புரிந்தாலும் அவனுக்கு வெறும் கிளார்க்காகவே வாழ்க்கை நடத்தி, கேபிள் டிவி, தீபாவளிக்கு டிரெஸ், மற்ற நாட்களில் கைக்கும் வாய்க்குமான போட்டி, பசங்களை சாதா பள்ளியில் படிக்கவச்சு அவங்க விதிப்படி வாழ்க்கை அமையட்டும்னு நினைக்கும் மிடில் கிளாஸ் சிந்தனை இருந்ததே இல்லை. தன்னோட அப்பா, செக்ரட்ரியேட்டில் சுருக்கெழுத்தரா பணிபுரிந்து, வாழ்க்கை முழுவதும் நியாயம் நேர்மை நீதின்னு பேசி தங்களை அடிப்படை வசதிகள் கூட கொடுக்காம வளர்த்ததன் வேதனை அவனுக்குள் ஆழப் பதிந்திருந்தது. அவனுடைய மனதில் இருந்த பொறியால், அவன் நல்லாப் படிச்சான். அண்ணன் போல சேரக்கூடாதவர்களிடம் சேர்ந்து கெட்டுப்போகலை.

அண்ணன் தட்டுத்தடுமாறி பி.ஏ. சேர்ந்தபோது, இவன் மெரிட்ல பி.எஸ்.ஸி சேர்ந்தான். அண்ணனைப்போல சிகரெட், வீதி ரவுடித்தனம் என்றெல்லாம் போகாமல் படிக்கிற காலத்தில் நிறைவாகவே படித்தான்.  அண்ணன் பி.ஏ பாதியிலேயே டிராப் அவுட், கட்சிக்காரங்களோடு சேர்ந்து வாழ்க்கையைத் தொலைத்துக்கொண்டிருக்கும்போது, வங்கித் தேர்வுகள் எழுதுவதில் கவனம் செலுத்தினான்.  வங்கிப் பணி கிடைத்தபோது அவன் அப்பா அடைந்த சந்தோஷத்துக்கு அளவே இல்லை. தான் ரிடையர் ஆன சமயத்தில் தன் பையனுக்கு வேலை கிடைத்தது அவருக்கு ஆறுதலாக இருந்தது. ஒரு பையன் உதவாக்கரையானாலும் இன்னொருவனாவது நல்ல வேலைக்குப் போயிட்டானே என்ற சந்தோஷத்திலேயே  ஓய்வை அனுபவிக்காமல் உடனே போய்ச்சேர்ந்தார்.

“எனக்குச் சேரவேண்டிய பங்கைக் கொடு…. நான் போயிடறேன்”  விமல், தம்பி சுனிலைப் பார்த்துக் கோபத்தோடு சொன்னான்.

“கொஞ்சமாவது புத்தியோடதான் பேசறயா? இந்தச் சிறிய வீடு ஒண்ணுதான் அப்பா வாங்கிவைத்தது. அம்மா இருக்கா இல்ல. அவள யாரு பார்த்துப்பா? அவளோட நாங்க இந்த வீட்டிலேயே இருக்கோம். நாங்களும் இப்போதானே வாழ்க்கை தொடங்கறோம்… அம்மாவோடயே என் பசங்களும் வளரட்டும்”

“அதெல்லாம் முடியாது…. என் பங்கை இப்போவே வீட்டை வித்துத் தா”

“விமல்… நான் சுனிலோடத்தான் இருக்கப்போறேன். என் வாழ்க்கைக்குத்தான் இந்த வீடு. அப்பாவோட கொஞ்சம் பென்ஷன் எனக்குப் போதும். என் காலத்துக்குப் பிறகு வீட்டு விலைல பாதியை உன் மனைவிக்குக் கொடுப்பான். உனக்கு இப்போ எதுவும் தரமுடியாது”  அம்மா,  இடையில் புகுந்து சொன்னாள்.

“நீ செத்தப்பறம் காசு கிடைச்சு நான் என்ன பண்றது.. இப்போவே எனக்கு வேணும்… என் பொண்டாட்டிதான் சம்பாதிக்கிறாளே… என் செலவுக்கு அவ பணம் தர்றாததுனாலத்தானே இப்போ காசு வேணும்கறேன்”

“இதோ பாரு விமல்… அண்ணியையும் கூட்டிட்டு வா…  இந்த வீடு இப்போ 20 லட்சம் பெறும்… அதுல 10 லட்சத்தை அவங்ககிட்டதான் கொடுப்பேன். அந்த 10 லட்சமும்,  எனக்கு இப்போ கொடுக்கறதுல இஷ்டம் இல்லை. உன் பசங்க வாழ்க்கையை நினைக்கவேண்டாமா? நான் உன் திருப்திக்கு அண்ணிகிட்ட எழுதிக்கூடத் தர்றேன், பாதிப் பங்கை பணமா அவங்க கிட்ட கொடுத்துடுவேன்னு”

“இப்போவே 15 லட்சம் கொடுத்துடு.. நான் உன் வழிக்கு வராம எழுதிக்கொடுத்துட்டுப் போயிடறேன். ரெண்டு நாள்ல அவளோட வர்றேன்”.. விருட்டென்று விமல் இடத்தைக் காலி செய்தான்.

அண்ணன் செய்வது தவறு என்று தெரிந்தும், அவன் மனசு சங்கடப்படக்கூடாது என்று நினைத்து கஷ்டப்பட்டுப் புரட்டி 15 லட்சத்தைக் கொடுத்து வீட்டைத் தன் பெயருக்கு மாற்றிக்கொண்டான் சுனில்.  

ஆனால் அவனுக்கு வாழ்க்கையின் ஆரம்பத்திலேயே புரிந்துவிட்டது… இப்படி கிளார்க் வேலை, அப்புறம் கஷ்டப்பட்டு பரீட்சை எழுதி ப்ரொமோஷன் என்று ஜல்லியடித்துக்கொண்டிருந்தால் அப்பாவின் வாழ்க்கைக்கும் தன் வாழ்க்கைக்கும் வித்தியாசமே இருக்காது என்று.. வங்கியில் நுழைந்த உடனேயே,  இடமாறுதல் போன்றவற்றைத் தவிர்ப்பதற்காக யூனியனில் சேர்ந்து தீவிரமாகப் பணிபுரிந்தான். மெதுவாக தன்னை நம்பியவர்களுக்கு நியாயம் கிடைக்க கட்டப் பஞ்சாயத்துகளிலும் ஈடுபட்டு, யூனியனின் அசைக்கமுடியாத தலைவர்களில் ஒருவரானான்.

அதுவரை வீட்டை மனைவி கவனித்துக்கொண்டாள். அவளுக்குத் தேவையான பணத்தை மாதா மாதம் கொடுப்பதோடு சரி. தன் அம்மாவை அவள் நன்றாகக் கவனித்துக்கொண்டதும், பசங்களைப் பள்ளியில் சேர்த்து அவங்களோட வாழ்க்கையில் முழுமையாகத் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டதும் சுனிலுக்கு ரொம்பவும் சவுகரியமாக இருந்தது. யூனியனில் கொஞ்சம் அதிகாரத்தில் நுழைந்ததும் அப்போ அப்போ சிலர் அவன் வீடுவரை பிரச்சனைகளைக் கொண்டுவந்து பேசுவது அவன் குடும்பத்துக்கு அசவுகரியமாக இருந்தது.

“ஜிக்கி… நீ சொல்றது சரிதான்.. வீட்டுக்கு மத்தவங்க பஞ்சாயத்துக்காக வர்றது பசங்க படிப்புக்கு இடைஞ்சல்தான். அவங்களுக்கு இதெல்லாம் புரிகிற வயசில்லை… சீக்கிரம் இதுக்கு ஒரு மாத்து ஏற்பாடு பண்ணிடறேன்… அம்மாகிட்ட இதைப்பற்றி ரொம்பவும் சொல்லிடாதே… அவங்க ரொம்ப தளர்ந்து போயிட்டாங்க. அவங்க காலம் வரை சந்தோஷமா அவங்க இருக்கணும்” – யூனியன் பிரச்சனைக்காக வீட்டுவரை கணவனின் ஆபீஸ்காரங்க வருவதைப் பற்றிக் குறை சொன்ன மனைவியிடம் சுனில் சொன்னான்.

யூனியன் ஆள் ஒருவன் மூலமாக அறிமுகமானவர் சுரேஷ் BHபாயீ. அவர் சிறிய சிறிய தொழில்கள் செய்துகொண்டிருந்தார். அப்போதுதான் ரியல் எஸ்டேட் பிஸினெஸிலும் நுழைந்திருந்தார். அவருக்கு நம்பிக்கையான ஆளும் தேவைப்பட்டது. வெறும்ன ‘சுரேஷோட அண்ணன் முன்னாள் எம்.எல்.ஏ.’ என்பதைக் காரணமாக வைத்துத் தன்னோட சேர்றவங்கள்ட அவருக்கு நம்பிக்கை இல்லை.  சுனிலின் பணத்தாசையும் இன்னும் முன்னேறவேண்டும் என்ற எண்ணமும் சுரேஷ் BHபாயீயையும் சுனிலையும் ஒரு புள்ளியில் சேர்த்தது.  தன் ஜிம்முக்கு தினமும் சுனில்  வருவது சுரேஷுக்கு, அவனை அடிக்கடி சந்திக்க உபயோகமாக இருந்தது. தன்னுடன் மறைமுக பார்ட்னராக இருப்பதால், தன்னுடைய ஜிம்மிலேயே ஒரு அறையில், சுனில் யூனியன் சம்பந்தமான பிரச்சனைகளை சம்பந்தப்பட்டவங்களை அழைத்துப் பேசிக்கொள்ள அனுமதி அளித்திருந்தார்.    ஒரு வருடத்துக்குள்ளாகவே சுனிலைத் தன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்லும் அளவு சுரேஷ், சுனில் இடையேயான நட்பு வளர்ந்தது.

சுரேஷ் மிகவும் தடாலடியான ஆள். நிறைய ரவுடிகள் சகவாசம் அவனுடைய சாராயத் தொழிலுக்கும், கஞ்சா தொழிலுக்கும், பத்தாக்குறைக்கு கட்சி வேலைகளுக்கும் இயல்பாக அமைந்தது. ஆனாலும் அண்ணன் அரசியலில் ஆக்டிவ் ஆக இருப்பதால், தன் நிழல் நேரடியாகப் படாமல் இந்தத் தொழில்களை நிர்வகித்துவந்தான் சுரேஷ். ரியல் எஸ்டேட் தொழிலும், சுனிலை முன்னணியில் வைத்து வளர்ந்தது. சுனிலின் நல்ல குணம் அவனைக் கவர்ந்ததனால் தன் வீட்டிற்குக் கூட்டிச் செல்லும் அளவு நம்பிக்கை வந்தது. அவனும் ‘Bபாபி Bபாபி’ என்றுதான் சுரேஷின் மனைவியுடன் பேசுவான். பாயீ  பாயீ என்றுதான் சுரேஷிடம் மரியாதையாகப் பேசுவான்.  நட்பின் அடித்தளம் சுனிலை, சுரேஷ் வீட்டில்  இல்லாதபோதும், தொழில் சம்பந்தமான டாகுமெண்ட்ஸை வீட்டிற்குக் கொண்டு வந்து அவர் மனைவியிடம் தரவும், அவர் மனைவியிடமிருந்து டாகுமெண்ட்ஸை வாங்கிக்கொண்டு செல்லவுமாக வளர்ந்தது. சுரேஷ் பாயீயின் முழு நம்பிக்கையைப் பெற்றவனாக வளர்ந்துவந்தான் சுனில்.

***

“நான் சொன்னதை யோசிச்சீங்களா… இதுல என்ன தப்பு இருக்கு. நம்ம உறவு யாருக்கும் தெரியப்போவதில்லை… அப்புறம் என்ன”  கவிதா மெதுவாக சுனிலிடம் ஆரம்பித்தாள்.

அடிமேல் அடிவைத்தால் அம்மி நகராதா…. பரவாயில்லை… அவளுக்கு உதவிதானே செய்கிறோம் என்று தன் சலனத்துக்கும் இடம் கொடுத்தான் சுனில்.  தீ, மேலும் மேலும் வேகமாகப் பரவத்தானே செய்யும்.  சுனில், கவிதாவின் தொடர்பும் வளர்ந்துகொண்டே வந்தது.

***

“எப்படித்தான் சுரேஷ் உன்னைக் கவனிக்காமல் இருக்கானோ….. தேவதை மாதிரி இருக்க”  ஒரு சந்தோஷ கணங்களுக்கு அப்புறம் சுனில் சொன்னான்.

“அவனுக்கு ஆரம்பத்திலேர்ந்தே வீட்டு சந்தோஷங்களில் இஷ்டம் இல்லை… சாராயம், ரியல் எஸ்டேட், அண்ணனுக்குத் தேவையான அடி தடி உதவின்னு அதிலேயே இருக்கான்… அப்புறம் எதுக்குத்தான் என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டானோ”

“நல்லவேளை…. நீ என் வாழ்க்கைல வந்த…. ஏக்கமில்லாமல் காலம் போயிட்டிருக்கு”  கவிதா சொன்னாள்.

“நான் கண்டுக்காம விலகியிருந்தா என்ன பண்ணியிருப்ப?” சுனில் அவளை நோக்கிக் கேட்டான்.

“விட்டிருக்கமாட்டேன்…. அவன்கிட்ட வேற மாதிரிச் சொல்லிடுவேன்னு உன்னைப் பயமுறுத்திப் பணிய வச்சிருப்பேன்” கல கலவெனச் சிரித்தபடியே சொன்னாள்.

“ராட்சசிடீ நீ”….. திரும்பவும் நெருங்கினான் சுனில்.

****

வியாபாரத் தொடர்புகள் தன் வீட்டிற்கு வர முடியாது என்பதில் சுனில் தெளிவாக இருந்தான்.  

ஜிக்கிக்கும் அதில் மிகவும் திருப்தி… பணத்துக்குக் குறைவில்லாத வாழ்க்கை. இருந்தாலும் அவளுக்கு தன் கணவன் இன்னும் இன்னும் என்று ஏன் போகணும், ரியல் எஸ்டேட் தொழில்ல நிறைய போட்டி இருக்குன்னு சொல்றாரே… எதுக்கு அதில் இறங்கணும்… பேசாம வேறு ஏதாவது தன் அளவில் ஒரு பிஸினெஸ் ஆரம்பித்தால் போதாதா? வங்கிப் பணி, யூனியன் பிரச்சனைகள் தவிர நிரந்தரமாக தங்களுக்கு என்று ஒரு பிஸினெஸ் இருக்குமே… ரியல் எஸ்டேட் அவர் சொல்வது போல் மிகவும் கடுமையான போட்டியுள்ள ஆபத்தான தொழிலாயிற்றே என்ற எண்ணம்.

நிறைய தடவை கணவனிடம் அதைச் சொன்னாள். அதிலும் அம்மா காலமான பிறகு அவளுக்கு இன்னும் பொறுப்பும், குடும்பச் சுமையும் கூடிவிட்டது. பசங்க பள்ளி இறுதி வகுப்புக்கு வந்துட்டாங்க.

சுனிலுக்கு புலிமேல் ஏறிய கதை… இனிமேல் தொழிலை விட முடியாது என்று தெரியும்.. கவிதாவும் கூடுதல் போனஸாயிற்றே…

****

“நல்லவன்னு நினைச்சு வீட்டுக்குக் கூட்டிக்கிட்டு வந்தால் என் மனைவியோட தொடர்பு வச்சிருக்க….நம்பிக்கைத் துரோகம் பண்ணியிருக்க “ அடித்தொண்டையில் உறுமினான் சுரேஷ். ஆனால் குடிபோதையில் நாக்கு குழறித்தான் அவனால் பேச முடிந்தது.

“இப்போ நீங்க நிதானத்துலயே இல்லை சுரேஷ் Bபாயீ… இதைப் பத்தி காலைல பேசலாம். நான் எப்போதுமே உங்களுடைய ஒர்க்கிங் பார்ட்னர்தான்.”

“என்னடா ஒர்க்கிங்…. எதுலடா பார்ட்னர்…..”

…….

……..

…….

‘டமால்” – களேபரத்தில் சுரேஷ் ரத்தச் சகதியில் கிடந்ததும், போலீஸ் விசாரணையும், சுனிலையும் அவன் மனைவி ஜிக்கியையும் சிறையில் அடைத்ததும், பசங்களை அவங்க அத்தை வந்து அழைத்துச் சென்றதும், ஒர் நொடியில் நடந்த நிகழ்ச்சிபோல் ஆகிவிட்டது.

நேற்றுவரை இருந்த நிலை வேறு… இன்று கொலைக் குற்றத்தில் கணவன் மனைவி இருவரையும் தனித்தனியே அடைத்திருக்கிறார்கள்.

****

ஜிக்கியால் நடந்தவைகளை சீரணிக்க முடியவில்லை. நிறைய தொழில்கள் செய்ததைத் தவிர வேறு ஒரு தவறும் கணவன் செய்யவில்லையே. யூனியனிலும், கஷ்டப்படறவங்களுக்காகத் தானே அவர் ஆபீஸ் வேலைக்குப் பிறகும் பாடுபட்டார். நாம நல்லா வாழணும் என்பதற்குத்தானே பல தொழில்களிலும் ஈடுபட்டார். நிறைய பணம் சம்பாதிக்கணும்னு அவர் ஆசைப்பட்டது தப்பா? நானும் குடும்பத்தைப் பொறுப்பா கவனித்ததைத் தவிர வேறு எந்தத் தவறும் செய்யலையே. நமக்கு எதற்கு இந்தச் செய்யாத தவறுக்குத் தண்டனை.

விதிவசத்தால் இப்படி ஆகிவிட்டது என்று நினைக்காமல், பத்திரிகைக்கு எழுதினால், மற்றவர்கள் கண்களில் பட்டு நமக்கு விடிவுகாலம் வராதா? நம்ம கணவனால பலன் பெற்றவங்கள்ல யாராவது உண்மையைக் கண்டுபிடித்து உதவ மாட்டாங்களா?

கண்ணீருடன் பத்திரிகைக்குக் கடிதம் எழுத ஆரம்பித்தாள் ஜிக்கி.

“அன்பின் பத்திரிகை ஆசிரியருக்கு,”

************************************************************************

கதைக்கான பின்னுரை:   தலைநகரம் வெங்கட் அவர்கள் சென்ற வாரத்தில் எங்கள் பிளாக்கில், “சிறையிலிருந்து ஒரு கடிதம்” என்ற கதையை எழுதியிருந்தார். அதைப் படித்த பிறகு எனக்கு அதன் பின்னணில கதை எழுதலாமான்னு யோசனை. எழுதி அனுப்பினேன். ஸ்ரீராமிடம், கதை சரியாக வந்திருந்தால், அடுத்த வாரமே பப்ளிஷ் பண்ணுங்கன்னு சொன்னேன்.   இல்லைனா, தொடர்ச்சி அல்லது பிளாட் புரியாது என்று. சரியா வந்திருக்கா?

Note:  Suggestive Picturesக்கு இணையத்துக்கு மற்றும் ஓவியர்களுக்கு நன்றி.