'இங்கிட்டு அங்கிட்டு' திரும்பாமல் கேட்கவேண்டும்!

சில விவரங்களை சொல்லி விடுகிறேன்.

நாங்கள் கயா யாத்திரை சென்றது ஜெயலட்சுமி யாத்ரா சர்விஸ் என்கிற நிறுவனம் மூலமாக.  திருவொற்றியூரில் அமைந்துள்ளது இது.  

அதற்கான பொறுப்பாளர் பெயர் பாலாஜி.  அவர் உதவியாளர் பெயர் ப்ரஸன்னா.  இருவரும் செம உதவி, செம ஃப்ரெண்ட்லி.  புதிதாக அறிமுகமாகும் ஒரு குழுவை - கூட்டத்தை - அவர்கள் மூட் அறிந்து கோபப்படாமல் சமாளிப்பதுபேரிய கலை.  அது இவர்களுக்கு கைவந்திருக்கிறது.  சட்டெனப் பொறுமை இழக்கும் சந்தர்ப்பங்கள் நிறையவே வந்தன.  ஒரு இடத்தில் கூட பாலாஜியின் புன்னகை மாறவில்லை.

 பாலாஜியும் ப்ரசன்னாவும் 

பாலாஜி 

முதலில் சென்னை வழியாகச் செல்வதாக இருந்த சங்கமித்ரா ரயில் சில காரணங்களால் சென்னை வரமுடியாத நிலை வர, அதை கூடூரில் சென்று பிடிக்க வேண்டிய நிலை.

எனவே பினாகினியை நாடினோம்.  பினாகினி  விரைவு  வண்டி (சென்னை -விஜயவாடா) பிடித்து கூடூர் சென்று அங்கு சங்கமித்ராவைப் பிடிக்க ஏற்பாடு செய்து கொண்டோம்.  சங்கமித்ரா பெங்களூரு- பாட்னா இடையே சென்னை வழியாக ஓடும் ரயில்.  

சங்கமித்ரா... ஏதோ தமிழ்ப்பட கதாநாயகி பெயர் போல இல்லை?!!  

சங்கமித்ராவைப் பிடித்தால் நேரே பாக்யராஜ்....  ச்சே... ப்ரக்யாராஜ்...  ச்ச்ச்ச்சே.... ப்ரயாக்ராஜ் சென்று இறங்கி விடலாம்.  அலஹாபாத் சமீபகாலத்தில் கும்பமேளா சமயத்தில் ப்ரயாராஜ் என்று பெயர்மாற்றம் செய்யப்பட்டது என்று வெங்கட் சொல்லியிருக்கிறார்.

எங்களுக்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த கேட்டரர்கள் பினாக்கினியிலேயே வந்து எங்களுக்கு உணவு படைக்கத் தொடங்கினர்.  திறமைசாலிகள்.

காசியிலிருந்து நாங்கள் திரும்புவதாய் இருந்த விமானம் இரண்டு மூன்று முறை நேரம் மாற்றியமைக்கப்பட்டது.  அதைப்பொறுத்து ட்ராவலர்ஸ் மூலம் தங்கவேண்டிய இடத்தில் முன்பதிவு, பார்க்க வேண்டிய இடங்கள் என்று எங்கள் நிகழ்ச்சி நிரலையும் நாங்கள் பார்த்துக்கொண்டோம்.  கடைசித் தகவலின் படி அது பதினைந்தாம் தேதி காலை ஒன்பது மணிக்கு கிளம்புவேன் என்று அறிவித்தது.  அப்புறம் மாற்றவில்லை!

பயணத்துக்கு எடுத்துச் செல்ல முதலிலேயே ஒரு செக்லிஸ்ட் தயார் செய்து வைத்து விட்டேன்.  அதன்படி,

ஒரு எவர்சில்வர் தட்டு, ஒரு எவர்சில்வர் டம்ளர், ஒரு எவர்சில்வர் டபரா, ஒரு ஸ்பூன்! இரண்டு பஞ்ச்சபாத்திரம் இரண்டு உத்திரணி!

6 எட்டுமுழம், 1 நாலு முழம் 5 அங்கவஸ்திரம்...  3+1 பேண்ட்ஸ், 5 ஷர்ட்ஸ், இரண்டு டி ஷர்ட்ஸ்,

5+1 இன்னர்ஸ்,  4+1 கைக்குட்டைகள், 2 பெரிய டவல், 2 மினி டவல், 

ஒரு சிறிய கத்தரிக்கோல், ஐந்து ரூபாய் ப்ளேடு (சிறிய கத்தி) இரண்டு, ஷேவிங் செட், டார்ச்லைட்,  

ஒரு குடை, ஒரு தொப்பி, ஒரு நைலான் துணிக்கட்டும் கயிறு, வாஷிங் சோப், கிளிப் ஒரு பாக்கெட்,  முகம் பார்க்கும் சிறிய கண்ணாடி, டூத்பேஸ்ட், ப்ரஷ், சீப்பு, விபூதி, குங்குமம் (?), பௌடர், குளியல் சோப், 2 பெட் பாட்டில்கள், ஈரத்துணிகள் போட சில பிளாஸ்டிக் கவர்கள், 

பவர் பேங்க், செல்போன் சார்ஜர், செல்போன் (!)

ஆதார், பேன்கார்ட் ஒரிஜினல், சில நகல்களும், படிக்க ஒரு புத்தகம் (!!!!), ஒரு டைரி, இரண்டு பேனாக்கள் (டைரியில் ஒன்று, சட்டைப்பையில் ஒன்று!), ரப்பர்பேண்ட் பாக்கெட்,  ப்ளக் 2, ஒரு யு எஸ் பி விசிறி, மூக்குக்கண்ணாடி கூடு,  அப்புறம் பணம்!

இதில் சென்றுவந்த பின் கிடைத்த அனுபவத்தில் இவ்வளவு வேஷ்டி அங்கவஸ்திரம் தேவை இல்லை என்று தெரிந்தது.  எனக்குச் சொன்னவர்கள் எடுத்துக் கொள்ளச் சொன்னதால் இவ்வளவு எடுத்துக் கொண்டேன்.  நானா, தீபாவளிக்கும், திதிக்கும் மட்டுமே வேஷ்டி கட்டுபவன்!

டபராவும் ஸ்பூனும் கூட தேவையில்லை என்று ஆனது.  உபயோகிக்கவே இலை.  இரண்டு பஞ்சபாத்திரம் எதற்கு என்றால் மாமாவிடம் இல்லை என்பதால் அவருக்கும் சேர்த்து!

கத்தரிக்கோலுக்கு வேலை/ வேளை வரவில்லை!  டார்ச் லைட்டும் உபயோகிக்கும் சந்தர்ப்பமே வரவில்லை.  அந்த ஐந்து ரூபாய்க் கத்தி ஒரே ஒரு தரம் உபயோகமானது - மாமாவுக்கு!

குடையும், தொப்பியும் கடைசிச் சேர்க்கை.  அங்கே பயங்கர வெயிலாய் இருக்கும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று சொன்னதால் எடுத்துக் கொண்டவை.  உபயோகமில்லை!  துணி கட்டும் கயிறும் க்ளிப்பும் அங்ஙனமே!  முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி தண்டம்!  செல்லிலேயே கூட பார்த்துக்கொள்ளலாம்.  ஆனால் தங்குமிடம் எல்லா இடங்களிலும் கண்ணாடி இருந்தது! பாஸ் வராத நிலையிலும் ஏன் குங்குமம் எடுத்துக் கொள்ளச் சொன்னார்கள் என்று தெரியவில்லை.  அப்படியே பத்திரமாய்த் திருப்பி எடுத்து வந்தேன்!

Pan card உபயோகிக்கவில்லை.  ஆதார் உபயோகமானது.  நகல்கள் தேவை இல்லை.  எடுத்துச் சென்ற புத்தகம் வழக்கம்போல படிக்கவே இல்லை.  நேரம் இல்லை!

செல்லும் இடங்களில் செல் சார்ஜ் செய்ய ஒரு ப்ளக் பாயிண்ட் மட்டுமே இருக்கும்.  எனவே அங்கே சொருக ஒன்றுக்கு இரண்டாய் ப்ளக்ஸ் வாங்கி எடுத்துச் செல்வது என் வழக்கம்.  இங்கு அது ஒரே ஒரு முறை உபயோகப்பட்டது - ஆனால் எனக்கல்ல.  யு எஸ் பி விசிறி தண்டம்.  இதை பவர் பாங்கில் இணைத்து எப்போதாவது உபயோகிப்பேன் என்று நினைத்தேன்.  ஆனால் இவை பெரிய சுமையல்ல!  அனால் அதை அப்பாஸ் அலி திருப்பித் திருப்பிப் பார்த்தபோது இதயம் அடித்துக் கொண்டது.  ஒருகணம் நின்று துடித்தது!

கொஞ்சம் உணர்ச்சிவசப்படாமல் இருந்திருந்தால் இவைகளை நான் குறைத்திருக்கக் கூடும்.  ஆனால் முதல் நீண்ட தூரப்பயணம்,  பத்து நாட்கள் செய்யப்போகும் பயணம், அதிலும் ஸ்ராத்தம் போன்றவை செய்யவேண்டிய பயணம் என்பதால் நட்புறவுகள் சொல்லும்போது சரி என்று எடுத்துக்கொண்டவை.

கிளம்பும்போது ரயிலில் சென்றதால் கஷ்டம் தெரியவில்லை.  திரும்பும்போது சிரமத்தை உணர முடிந்தது!  அதைப் பின்னர் சொல்கிறேன்.

அலுவலகத்தில் வருடாந்திர ஆய்வுகளை முக்கி முனகி மேலதிகாரி உதவியுடன் முன்னரே முடித்துக் கிளம்பினேன்.  பத்து நாட்கள் அலுவலக இறுக்கம் இருக்கப் போவதில்லை என்பது சந்தோஷமாகவும் இருந்தது...   சற்றே கவலையாகவும் இருந்தது.  அலுவலகத்தில் மூன்று நான்கு பேர்கள் காசியில் கயாவில் விட பணம் கொடுத்து அனுப்பினார்கள்.  தனியாக அவர்கள் பெயரெழுதி ஒரு பேப்பரில் சுற்றி வைத்துக்கொண்டேன்.

சென்ட்ரலில் மதியம் பன்னிரண்டரை மணிக்குக் குழுமினோம்.  ரயில் சரியான சமயத்துக்கு வந்தது.  அதாவது இரண்டு மணிக்கு பிளாட்பாரத்துக்கு வந்துவிட்டது.  ஏறி இடம் பார்த்து அமர்ந்தோம்.  ரயில் புறப்பட்ட சற்று நேரத்தில் கேட்டரர் குழு எங்களை கண்டுகொண்டது.  ஒரு பேப்பர் பிளேட்டில் கலந்த சாம்பார் சாதம், சிப்ஸ், தயிர் சாதம் கொடுத்தார்கள்.  வீட்டிலேயே சமைத்துச் சாப்பிட்டு விட்டுதான் கிளம்பிய காரணத்தால் சும்மா பேருக்குத்தான் சுவைத்தோம்.  தயிர் சாதத்தை புகைப்படம் எடுக்கவில்லை!

சௌகரியமான ரயில் பயணம். ஒரு மணி நேர இலவச இணைய இணைப்பு கிடைத்ததை உபயோகப்படுத்திக் கொண்டோம்.  ரயில் சுத்தமாக பராமரிக்கப் பட்டிருந்தது - கழிவறைகள் உட்பட.

சூலூர்பேட் தாண்டி சுமார் நாலரை மணிக்கு கூடூர் அடைந்தோம்.  அங்கு வேகமாக இறங்கி கொண்டோம்.    ஐந்து ஐம்பத்தைந்து மணிக்கு அங்கு வந்து சேரவேண்டிய  சங்கமித்திரா அரைமணிநேரம் தாமதமாக வந்து கொண்டிருப்பதாக இணையம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாலும் அப்போது அந்த ரயிலை ஒரு அற்புதமான ஓட்டுநர் ஓட்டிக்கொண்டிருந்தார் போலும்.  

யாரது வருவது?

அதோ வருகிறது சங்கமித்ரா....

நேரம் செல்லச்செல்ல, அதன் தாமத நேரம் குறைந்துகொண்டே வர, சரியான நேரத்துக்கு வந்து சேர்ந்தது.  எங்களைக் கண்டதும் நின்றது!  "பத்துநிமிடம் டைம்...   ஏறிக்கொள்ளுங்கள்" என்றது! 

=============================================================================================

நான் நினைத்து எழுதியது ஒன்று.  அப்போது அங்கு வந்த பின்னூட்டங்கள் வேறு!  நினைத்தது ஒன்று, நடந்தது ஒன்றுதான்!

=================================================================================================

பரம்பரை பரம்பரையாய்....

என் அப்பா ஃபோன் பேசும்போது கண்களை மூடிக்கொண்டு பேசுவார்.  அதே போல சாப்பிடும்போதும் பெரும்பாலும் கண்களை மூடிக்கொண்டு சாப்பிடுவார்.  இந்தப் பழக்கம் என்னிடம் இருக்கிறது (எப்போதும் அல்ல, அவ்வப்போது) என்று என் மகன்களால் உணரப்பட்டு என்னிடம் தெரிவிக்கப்பட்டிருக்கிறது!  அதே போல மீசை தடவும் பழக்கம், படிக்கும்போது படிப்பதை நிறுத்தி திடீர் யோசனையில் வெட்டவெளியை வெறிப்பது போன்ற பழக்கங்களும், செருமுவது, மற்றும் அவரின் தலைவலி, பைல்ஸ் போன்ற தொந்தரவுகளும் எனக்கு தந்திருக்கிறார் அவர் - ஜீன்களின் வழியாக!

அப்பாவிடம் இன்னொரு பழக்கம் உண்டு.  வெளியில் எங்காவது போய் வந்தால் கிளம்பியது முதல் நடந்தவை யாவற்றையும் தன் சுய விமர்சனங்களுடன் விளக்கமாக சொல்வார்.  நாங்கள் அமர்ந்து கேட்போம்.  கேட்கவேண்டும்.  இல்லா விட்டால் சுர்ரென்று கோபம் வரும்.  இப்போதும் அவர் அலுவலக விஷயமாக டெல்லி சென்று வந்து, இந்திரா காந்தியைச் சந்தித்தது பற்றி சொன்ன விவரங்கள் நினைவில் இருக்கின்றன.  அப்போது டெல்லியிலிருந்து டெல்லி கட்டில் வாங்கி வந்திருந்தார்.  நண்பர்கள் "இதை அங்கிருந்து தூக்கி வரவேண்டுமா?  இங்கேயே கிடைக்குமே..." என்று சிரித்தார்கள்.

என்னிடம் இந்தப் பழக்கம் இல்லை.  ஆனால் என் பெரியவனிடம் இந்தப் பழக்கம் இருப்பது ஆச்சர்யம்!  அவன் அலுவலக விஷங்களை அடிக்கடி விவரமாகச் சொல்வான்.  அவரைப்போலவே இவனுக்கும் நாம் சரியாக கவனிக்கா விட்டால் சுர்ரென்று கோபம் வரும்.  'இங்கிட்டு அங்கிட்டு' திரும்பாமல் கேட்கவேண்டும்!

இந்த ஜீன் தொடர்ச்சி எனக்கு ஆச்சர்யம் அளிக்கும் பழக்கம்.   

சென்ற ஏப்ரல் 22 அப்பாவின் நினைவு நாள்.

===============================================================================================

ஃபேஸ்புக்கில் திடீரென கடந்த இரு நாட்களில் நூற்றுக்கணக்கில் நட்பு அழைப்புகள் வந்து குவிகின்றன.  என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை.  முதலில் ஆராய்ந்து ஆராய்ந்து அழைப்பை ஏற்கத் தொடங்கினேன்.  இப்போது அலுத்துப்போய் நிறுத்தி வைத்திருக்கிறேன்.

=============================================================================================