பெண்கள் மட்டுமே ஆட்சி செய்யும்....

1)  மனமிருந்தால் மார்க்கமுண்டு!

வீட்டில் வீணாகும் கழிவு நீரை பயன்படுத்தி, 2 ஏக்கரில் காய்கறி தோட்டம் அமைத்துள்ள, கரூர் மாவட்டம், க.பரமத்தியைச் சேர்ந்த யசோதா.

2)  மாற்றம் வருமா?

".......இந்த மையத்தில், தினமும், 300 டன் கையாள முடியும். பொதுமக்கள் மற்றும் மறுசுழற்சியாளர்கள், இந்த புதிய இணையத்தில் பதிவு செய்து, தங்களிடம் உள்ள, மறுபயன்பாடு உள்ள பொருட்களை வாங்கவும், விற்பனை செய்யவும் வசதி ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ளது.இந்த சேவையை, இணையதளம் மற்றும் ஆண்ட்ராய்டு செயலி வாயிலாக பயன்படுத்தலாம். சேவையின் வாயிலாக, சென்னையில் உள்ள, பழைய இரும்பு, பேப்பர் வியாபாரிகள் அதிகளவில் பயனடைவர். பலருக்கு சுய வேலை வாய்ப்பு கிடைக்கும். சுற்றுச்சூழல் மற்றும் நிலம் மாசுபடுதல் தவிர்க்கப்படும்......"  இந்த சேவையின் பயன்பாட்டை துவக்கி வைத்த மாநகராட்சி கமிஷனர் பிரகாஷ்.

3)  பெண்கள் மட்டுமே ஆட்சி செய்யும், முதல் கிராம பஞ்சாயத்து என்ற பெருமையை, கொப்பாவளிபெற்றுள்ளது.இந்த கிராம பஞ்சாயத்தில் உள்ள, ஆறு வார்டுகளில், தனி வார்டு எதுவும் இல்லை. இதையடுத்து, கிராம மக்களே, இடஒதுக்கீடு கொடுக்க முடிவு செய்து, பொது வார்டான, ஆறாவது வார்டில், தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த சாந்தியை, போட்டியின்றி தேர்வு செய்துள்ளனர்....

திருச்சி அருகே, பஞ்சாயத்து தலைவர், வார்டு உறுப்பினர்கள் என, அனைத்து பதவிகளுக்கும், பெண்கள் மட்டும், போட்டியின்றி தேர்வு செய்யப்பட்டுள்ளனர்.

=====================================================================================================================

​பேரருளாளனை ஆண்ட கோதை

ரமா ஸ்ரீனிவாசன்

“கோதை ஆண்டாள், தமிழை ஆண்டாள்,
கோபாலன் இல்லாமல் கல்யாணம் வேண்டாள்”

சினிமா பாடலானாலும், ஆண்டாளின் அழுத்தமான மன உறுதிக்கு ஒரு
எடுத்துக்காட்டாகும் இந்த வரிகள்.

உங்களுக்கு ஒன்று தெரியுமா ?  நம் வைஷ்ணவ புலவர்களான
ஆழ்வார்கள் அனைவரிலும் ஒரே பெண் புலவர் என்ற பெருமையை
உடையவர்    நம் ஆண்டாள் மட்டுமே.  நம் 12 ஆழ்வார்களும் 63
நாயன்மார்களும் சேர்ந்து நம் தென் இந்தியாவில் ஒரு “பக்தி புரட்சியை”
உருவாக்க பெரும் பொறுப்பேற்றார்கள் என்று கூறினால் அது மிகை
ஆகாது. முக்தி அடைவதின் உண்மை நிலை நிதர்சனமான
பக்தியாலேயே அன்றி சடங்குகள் மற்றும் சம்ப்ரதாயங்கள் வழியே அன்று என்பதை ஆணித்தரமாக வெளிச்சம் போட்டு காண்பித்தவர்கள் நம் ஆழ்வார்களே. இதன் வழியாக அவர்கள் தமிழ் இலக்கியத்திற்கு ஒரு
பெரிய பொக்கிஷத்தை அளித்திருக்கிரார்கள்.

இந்த எழுத்தோவியம் மேந்தகு ஆண்டாளுக்கு நான் சமர்ப்பிக்கும்
ஒரு சிறிய காணிக்கையாகும்.

நம் அருமை மிகு தாயார் ஆண்டாள் இல்லாமல் நம் தமிழ் மாதம்
“மார்கழி”யை நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியாது. இது சுருக்கமாக
சொல்லப்பட்ட நம் தாயார் ஆண்டாளின் கதையாகும்.

தென் இந்தியாவிலே ஸ்ரீவல்லிப்புத்தூர் என்னும் ஊரில் விஷ்ணு
சித்தர் என்னும் ஒரு பெருமாள் பக்தர் வாழ்ந்து வந்தார். நிதமும் இவர்
பல விதமான மலர்களை ஒன்று சேர்த்து அழகு மிகு மாலையாக
தொடுத்து அன்புடன் பெருமாளுக்கு சார்த்தி வந்தார். வடபத்ரசாயீ
என்னும் மற்றொரு பெயர் கொண்ட பெருமாள் தினமும் இம்மாலையை
சூடிக்கொண்டு அழகு பார்த்து வந்தார்.

ஒரு நாள், மதுரையின் மன்னர், வல்லப தேவ பாண்டியா தன்
ஆன்மீக சந்தேகங்களுடன் குழம்பிக்கொண்டிருக்கும்போது, கடவுள்
விஷ்ணு சித்தரின் கனவில் வந்து, மன்னரின் சந்தேகங்களை தீர்க்கச்
சொன்னார். மன்னரின் அரசவைக்கு சென்ற விஷ்ணு சித்தர் அங்கு
மன்னரின் எல்லா கேள்விகளுக்கும் பதில் கொடுத்து, பெருத்த சன்மானம்
பெற்றார். அவரால் இந்த நிகழ்வுகள் எதையும் நம்ப முடியவில்லை.
ஆயினும், வந்த சன்மானத்தை கோவிலை நிர்மாணிப்பதற்கும் கோவிலை புதுப்பிப்பதற்கும் பயன் படுத்தினார்.

ஒரு நாள், விஷ்ணு சித்தர் மலர்கள் பறிக்கும்போது, தோட்டத்தில்
ஓர் அழகிய பெண் குழந்தையை ஒரு துளசிச் செடியருகில் கண்டெடுத்தார்.

அவர் அக்குழந்தையை கடவுளின் பரிசாக ஏற்று அவளுக்கு “கோதை”
என்று பெயரிட்டு, அவளுக்கு ஓயாது ராமர் கதைகளும் கண்ணன்
கதைகளும் சொல்லி வளர்த்து வந்தார்.

ஒரு நாள், கோதையின் தந்தை மலர் மாலையைத் தொடுத்து
வைத்துவிட்டு வெளியே சென்றிருந்தார். அப்போது அந்த மலர்
மாலையை பார்த்த கோதை அதை எடுத்து சூடிக்கொள்ள ஆசை பட்டாள்.
அப்போது அவளுக்கு ஐந்து வயது இருக்கும். ஒன்றும் அறியாத பருவம்.

ஒரு நொடியில், அந்த மாலையை எடுத்து சூடிக்கொண்டு கண்ணாடியில்
அழகு பார்த்துக்கொண்டாள். அப்பா வரும் அரவம் கேட்டவுடன் மாலயை
கழற்றி வைத்துவிட்டு நகர்ந்தாள். விஷ்ணு சித்தரும் அறியாமல்
மாலையை பெருமாளுக்கு சார்த்த எடுத்து சென்றார். சூட்டியும் விட்டார்.

இந்த கோதையின் விளையாட்டு தினம் தொடர்ந்தது. பெருமாளும்
கோதை சூடிக்கொடுத்த மாலையைதான் தினமும் சூடிக் கொண்டார்.
ஒரு நாள் நாரயணன் உலகுக்கு ஆண்டாளின் பக்தியை வெளிச்சம்
போட்டு காட்ட முடிவெடுத்தார். அன்று, விஷ்ணு சித்தர் அளித்த
மாலையில் ஒரு இழை முடி ஒட்டிக்கொண்டிருந்ததைப் பார்த்த பட்டர்
அவரை கோபித்துக்கொண்டார். மாலையை திருப்பி அவரிடமே
கொடுத்தார்.

மனச்சுமையுடனும் மனவலியுடனும் திரும்பிய விஷ்ணு சித்தர்
அன்று இரவு முழுவதும் தூங்காமல் குழம்பிப் போனார்.

அடுத்த நாள் காலையில் பூக்களை சேகரித்து மாலை கட்டியவர்
வெளியே சென்று விட்டு உடனே வீடு திரும்பிய நேரத்தில் கோதை
மாலையும் கழுத்துமாக நிற்பதை பார்த்து விட்டார். 

“அபச்சாரம்” என்று அலறிய விஷ்ணு சித்தர் பிதற்ற ஆரம்பித்து விட்டார். இதை பார்த்த குழந்தை அழ ஆரம்பித்து விட்டது. விஷ்ணு சித்தர் அந்த மாலையை தூக்கி எறிந்து விட்டு வேறு புது மாலை ஒன்று தொடுத்து மீண்டும் கோவிலுக்கு எடுத்துச் சென்றார்.

அன்று இரவு பெருமாள் விஷ்ணு சித்தரின் கனவில் வந்தார்.
விஷ்ணு சித்தரை பார்த்து “நான் இனி கோதை அணிந்த மாலையைதான்
அணிவேன். ஏனெனில், அந்த மாலையில் அவளின் பக்தியின் வாசம்
பரவியிருக்கிறது. நான் சொல்வது போல நட” என்றார்.

திடுக்கிட்டு எழுந்த விஷ்ணு சித்தருக்கு அப்போது புரிந்தது தன்
மகள் ஒரு தெய்வீகப் பிறவி என்று. அடுத்த நாள் முதல், பெருமாளின்
மாலை கோதை அணிந்து கொடுத்த மாலையே ஆகும். அன்றுமுதல்
அவள் பெருமாளை “ஆண்டாள்” என்றும் “சூடிக் கொடுத்த சுடர்கொடி”
என்றும் போற்றப் பட்டாள்.

ஆண்டாள் தன் கணவனாக கண்ணணையே வரிக்க நினைத்து தவம்
இருந்தாள். மார்கழி மாதம் முதல் நாள் முதல், விடிகாலையில் எழுந்து,
தன் தோழிகளுடன் நீராடிய பின், கோதையே இயற்றிய “திருப்பாவை” 30
பாட்டையும் பாடியவாறு தெருக்கள் யாவும் சென்று உறங்கும் தோழிகளை எழுப்பி கூட்டி சென்றார்.

விஷ்ணு சித்தருக்கு தன் மகளின் கல்யாண கவலை அதிகரித்துக்
கொண்டே இருந்தது.  

ஒரு நாள், மறுபடியும் ஸ்ரீரங்கம் ரங்கநாத பெருமாள் விஷ்ணு
சித்தரின் கனவில் வந்தார். கோதையை மணமகளாக அலங்கரித்து
ஸ்ரீரங்கம் அழைத்து வருமாறு விஷ்ணு சித்தருக்கு கட்டளை இட்டார்.
தான் அங்கு ஆண்டாளை தன் மனைவியாக ஏற்பதாகவும் உரைத்தார்.

விஷ்ணு சித்தர் இந் நற்செய்தியை மன்னருக்கு ப்ரத்யேகமாக
கூறியவுடன் மன்னர் கோதையை ஒரு பல்லக்கில் அழைத்து வர
ஏற்பாடுகள் செய்தார். சொல்லமுடியாத அளவு சீர்களும் பரிசுகளும்
கோதைக்கும் எம்பெருமானுக்கும் தயாராயின. மற்றபடி, யானைகளும்
குதிரைகளும் புடைசூழ ஊர்வலம் ஏற்பாடாயிற்று.

மன மகிழ்ச்சியுடன் அனைத்து மக்களும் திரண்டு கோதையையும்
விஷ்ணு சித்தரையும் ஸ்ரீரங்கத்திற்கு ஊர்வலமாக கூட்டி சென்றனர்.
ஊர்வலம் கோவிலை அடைந்ததுமே ஆண்டாள் பல்லக்கில்
இருந்து இறங்கி, மக்களும் தந்தையும் பின்வர கர்ப்பக்ரஹத்தை நோக்கி
நடந்தாள். தன் பேரின்ப பெருமாளை கண்டவுடன், வேகமாக உள்ளே
சென்றாள். 

திடீரென்று ஒரு ஒளி பிழம்பு தெறிக்க, கோதை எம்பெருமாளுடன் ஒன்றெனக் கலந்தாள்.

கூடியிருந்த அனைவரும் மகிழ்ச்சியான அதிர்ச்சியில் மூழ்கினர்.  விஷ்ணு சித்தர் தன் மகளை பிரிந்த துக்கத்தில் அழுதாலும், கோதை பேரருளாளனை அடைந்து அன்னாரது துணைவியார் ஆனதில் மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்து பேரானந்தம் அடைந்தார்.

இவ்வாறாக ஆண்டாள் இறைவி ஆகினாள். 

சுவையான குறுந்தகவல்கள் :

1. கோதை இறைவனை அடையும்போது 15 வயதே ஆனவர்.

2. திருப்பாவையைத் தவிர ஆண்டாள் 143 செய்யுள்களை கொண்ட
“நாச்சியார் திருமொழி” என்ற பாடல் தொகுப்பையும் இயற்றி
உள்ளார்.

3. விஷ்ணு சித்தர் “பெரியாழ்வார்” என்றும் அழைக்க பட்டார். அவர்
பேரருளாளன் நீண்ட ஆயுள் பெற வாழ்த்தினார். ஏனெனில்,
பேரருளாளன் அவரது மாப்பிள்ளை ஆவார்.

4. இன்னொரு ஸ்வாரஸ்யமான தகவல் என்னவென்றால், நம் தமிழக
அரசின் சின்னமே ஸ்ரீவில்லிப்புத்தூரின் ராஜ கோபுரம்தான்.