கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : கூடா நட்பு... கேடாய் முடியும்..’ 2 - TBR ஜோஸப்

கூடா நட்பு... கேடாய் முடியும் 

டிபி ஆர் ஜோஸப் 

(2)

பத்மாவின் ஆட்டோ அவள் குடியிருந்த சாலையில் திரும்பும்போது அவளுடைய மகன் கார்த்தி வீட்டு கேட்டை பூட்டுவது தெரியவே, ‘கொஞ்சம் சீக்கிரமா போங்க.....அங்க கேட்ட ஒரு பையன் மூடிக்கிட்டிருக்கானே அதான் வீடு.... அவன் கெளம்புறதுக்குள்ள புடிக்கணும்...’ என்று படபடத்தாள்.

 ‘சரிங்க.’ என்றவாறு ஆட்டோ வேகமெடுத்து கார்த்தி கேட்டை மூடிவிட்டு பைக்கில் எறுவதற்குள் அதன் முன்னே சென்று நின்றது ஆட்டோ.

கார்த்தி வாகனத்தில் அமர்ந்தவாறே குணிந்து ஆட்டோவில் யார் என்று பார்த்தான்.

ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கிய பத்மா, ‘டேய் ஒரு நிமிஷம் நில்லு...’ என்று கூறிவிட்டு ஆட்டோவை அனுப்பி வைத்தாள்.

‘இல்லம்மா அவசரமா போணும்.... ராத்திரி பேசிக்கலாமே...’

 ‘இல்ல... முடியாது.... இப்பவே பேசணும்... முதல்ல நீ கேட்ட திற...’ என்று அவனை கையை பிடித்து நிறுத்தினாள்.

அவன் எரிச்சலுடன் அவளுடைய கையை உதறிவிட்டு கேட்டை திறந்து நுழைந்து வாசற்கதவை திறந்து விட்டான்.

‘அப்படி என்னம்மா அவசரம்? அந்த பேங்க் மேட்டர்தான? அதான் நா பாத்துக்கறேன்னு சொன்னேனே... இப்ப அது விஷயமாத்தான்......’

‘எடுத்த பணத்த என்ன பண்ணே? அதச் சொல்லு...’ என்று இரைந்த தன் தாயை கோபத்துடன் பார்த்தான் கார்த்தி.... இவங்களுக்கு எப்படி தெரிஞ்சது....? சிதம்பரம் மாட்டிக்கிட்டானோ?

‘என்னம்மா ஒளர்ற?’ என்று சமாளித்த கார்த்தியை கோபம் சற்றும் குறையாமல் பார்த்தாள் பத்மா.

‘இங்க பார்... நீயும் அந்த ஒதவாக்கர பய சிதம்பரமும் சேந்து ஏதோ செஞ்சிருக்கீங்கன்னு தெரியுது/ சொல்லு....என்ன செஞ்சீங்க பணத்த?’

‘என்னம்மா சொல்ற?   நீ சொல்றது ஒன்னும் புரியல....இதுல சிதம்பரம் எங்கருந்து வந்தான்?’

 பத்மா தன் கைப்பையில் இருந்த காகிதத்தை எடுத்து அவனிடம் நீட்டினாள்.

‘இத பாத்து சொல்லு... இது அவன் கையெழுத்துதான? இதுல அவன் கையெழுத்து எப்படிறா வந்துது?’

கையும் களவுமாக பிடிபட்ட கள்வனைப் போல் விழித்தான் கார்த்தி.

‘இரு அப்பாவ கூப்டறேன்... அவர் வந்தாத்தான்.. சரியாவும்’ என்று தன் கணவர் செல்பேசிக்கு டயல் செய்ய அது மிக அருகிலேயே ஒலிப்பது தெரிந்தது.

சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள்.... கார்த்தியிடமிருந்துதான் அதன் ஒலி வரவே, ‘டேய் அப்பா ஃபோன் ஒங்கிட்டதான் இருககா?’ என்றாள் கோபத்துடன்...

‘அ[ப்போ காலையில எங்கிட்ட பேசினது நீதானா? அதான் என்னடா அவர் குரல் மாதிரியே இல்லையேன்னு நினைச்சேன்....’

’இல்லம்மா... அப்பாதான் மறந்து வச்சிட்டு போய்ட்டார்னு......’

‘பொய் சொல்லாத. நீ வேணும்னே காலையிலயே அவர் ஃபோன எடுத்து ஆஃப் பண்ணி வச்சிருக்கே. அதான் அவர் தேடியும் கிடைக்காம போயிருக்கார். இதுலருந்து என்ன தெரியுது? எங்க அக்கவுண்ட்லருந்து பணம் எடுக்கறத அப்பவே ப்ளான் பண்ணியிருக்கீங்க. பணம் எடுத்தா அப்பா ஃபோனுக்குத்தான் sms வரும்னு தெரிஞ்சி அவர் ஃபோன மறைச்சி வச்சிருக்கே... Bankலருந்து sms வந்தா ஒடனே அத டெலிட் பண்ணிட்டா அப்பாவுக்கு பணம் எடுத்த விஷயம் தெரியாதுன்னு நினைச்சிருப்பே. ஆனால் அக்கவுண்ட்ல என் ஃபோன ரிஜிஸ்தர் பண்ணியிருந்தது நல்லதா போச்சி. இல்லன்னா எனக்கு கூட அது தெரியறதுக்கு சான்ஸே இல்ல. எங்கிட்ட ஃபோன வந்ததும் சமாளிக்கறதுக்கு அவர் பேசறா மாதிரியே பேசி என்னையே ஏமாத்திட்ட இல்ல? சொல்லு.. இன்னும் என்னல்லாம் செஞ்சி வச்சிருக்கே... சொல்லு.... ஒனக்கு அதிகமா செல்லம் குடுத்து நானே கெடுத்துட்டேனே..... ‘ பொங்கி வந்த அழுகையை அடக்கமாட்டாமல் பத்மா அப்படியே சோபாவில் அமர்ந்து அழத் துவங்கினாள். 

கார்த்தி செய்வதறியாது ஒரு நொடி திகைத்தான்..... பிறகு இதுதான் சமயம் என்று அறையிலிருந்து வெளியேற முயல பத்மா உடனே எழுந்து அவனை பிடித்து இழுத்து சோபாவில் அமர்த்தினாள்.

‘எங்கடா போற? பணத்த என்ன செஞ்சே...? அது அக்காவுக்காக அப்பா கொஞ்ச கொஞ்சமா சேத்து வச்ச பணம்னு தெரியுமில்ல? அவருக்கு இது தெரிஞ்சா ஒடஞ்சே போயிருவார்டா.... சொல்லு.... எங்க அந்த பணம்,?’


‘அது எங்கிட்ட இல்லம்ம... சிதம்பரம்தான்....’

 ‘நீங்க ரெண்டு பேரும்தான் அப்பாவுக்கு வந்த தபால வாங்கியிருக்கீங்க.... இல்ல? நாங்க இல்லாத நேரத்துல சிதம்பரம் இங்க அடிக்கடி வருவான் போலருக்கு...அப்படித்தான? அவன்தான் அப்பா கார்ட யூஸ் பண்ணி பணத்த எடுக்கலாம்னு ஐடியா குடுத்தானா?’

கார்த்தி தொடர்ந்து அழும் தன் தாயை பரிதாபத்துடன் பார்த்தான்.

'அம்மா அழாதம்மா... பத்தாயிரம்தாம்மா எடுத்து பாக்கலாம்னு அவன் கிட்ட சொன்னேன்... அவன் எனக்கு தெரியாம அம்பதாயிரம் எடுத்துருக்கான்... நீ கூப்ட்டப்பத்தான் அவன் அவ்வளவு பெரிய அமவுண்ட எடுத்துருக்கறது தெரிஞ்சது... ஒடனே அப்பவோட அக்கவுண்ட்ல ஏறி கார்ட பளாக் பன்ணிட்டேன்... இனிமே அந்த கார்ட வச்சி அவனால ஒன்னும் செய்யமுடியாதும்மா.... பணத்த கொண்டுக்கிட்டு நேரா இங்க வரேன்னுதான் சொன்னான்... ஆனா இன்னும் காணம்... அதான் தேடிபிடிக்கலாம்னு......’

கார்த்தியின் பதிலில் திருப்தியடைந்த பத்மா எழுந்து சென்று வாஷ்பேஷனில் முகத்தை கழுவி துடைத்தாள்.

‘சரி... நீ சொல்றத நா நம்பறேன்... நீ இப்படி ஆனதுக்கு நானும் ஒரு காரணம்.... ஒங்கப்பா சொன்னா மாதிரி ஒன்னெ ஹாஸ்டல் எதிலாச்சிம் சேத்துருந்தா இந்த மாதிரி பயலுங்க சகவாசமாவது இல்லாம இருந்துருக்கும்....’ என்றவாறு மீண்டும் சோபாவில் வந்து அமர்ந்தாள்.

‘நல்ல வேளையா அப்பா ஃபோன எடுக்காம போனதும் நல்லதா போச்சி.... Blessing in disguise...இல்லன்னா ஏற்கனவே ஹார்ட்ல ப்ராப்ளம்.... இதுல இவ்வளவு பெரிய அமவுண்ட் லாஸ் ஆச்சின்னு தெரிஞ்சா... என்ன ஆயிருக்குமோ....?’

‘அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் ஆவாதும்மா.... நா ஒடனே போயி அவங்கிட்டருந்து அத வாங்கி அக்கவுண்ட்ல போட்டுட்டு வந்துடறேன்...இது அப்பாவுக்கு மட்டும் தெரிய வேணாம்மா ப்ளீஸ்...’

‘இது அவ்வளவு ஈசியா முடியாது போலருக்கேடா.... இந்த விஷயத்துல காலையில நா ஃபோன் பண்ண்ப்பவே சொல்லியிருந்தா....நா பேங்க்ல போயி பிரச்சினை பண்ணியிருக்க மாட்டேன்ல? அவங்க போலீஸ் கீலீஸ்னு போனா என்னாவறது?’

 அவள் கூறியதை கேட்டதும் கார்த்தி உண்மையிலேயே அரண்டு போனான்..

‘நீ எதுக்கும்மா பேங்குக்கு போன?  நாந்தான் பாத்துக்கறேன்னு சொன்னேனில்ல?’

 பத்மாவுக்கு மீண்டும் கோபம் வந்தது. ‘டேய்... ஒன்னெத்தான பேங்குல போயி கேளுறான்னு சொன்னேன். அதுக்கு நீ என்ன சொன்னே..? நம்ம அக்கவுண்ட இன்னொருத்தர் கார்டு கூட தப்பா லிங்க் பண்ணியிருக்காங்க... அதனால அவர் கிட்டருந்து இன்னைக்கி சாயந்தரத்துக்குள்ள ரிக்கவர் பண்ணிருவாங்கன்னுதான?  நீ சொன்னதுல எனக்கு நம்பிக்கையில்லாமத்தான் நானே அங்க போயி என்க்வயர் பண்ணேன்.. அப்ப்புறந்தான ஒன் தில்லுமுல்லுல்லாம் தெரிய வந்துது...? எங்கருந்துடா இவ்வளவு பொய் சொல்ல கத்துக்கிட்ட..? எல்லாம் அந்த ஒதவாக்கர பய சிதம்பரம் குடுத்த ஐடியாவா?’

 ‘சாரிம்மா... எல்லாம் இந்த நீயூச படிச்சதால வந்த வினை... சிதம்பரம்தான் இத காட்டி இப்படி செஞ்சா நமக்கு பணம் கிடைச்சா மாதிரி இருக்கும்... ஒங்கப்பாவுக்கும் நஷ்டம் வராதுன்னு சொன்னாம்மா....அவனெ நம்பி....’ என்று தன் செல்பேசியில் சேமித்து வைத்திருந்த செய்தி ஒன்றை அவளிடம் காட்டினான்.

 பத்மா அதை வாங்கி படித்துவிட்டு எரிச்சலுடன் அவனைப் பார்த்தாள். ‘டேய் முட்டாள்...இதுல கடைசியில என்ன போட்ருக்கு...? அவ்வளவு பயலுங்களும் போலீஸ்ல மாட்டிக்கிட்டாங்கன்னுதான? இப்பவும் அதான் நடக்கப் போவுது.. நா போட்ட சத்தத்துல அந்த பேங்க் மேனேஜர் கடுப்பாயி போலீஸ் கிட்ட கம்ப்ளெய்ண்ட் குடுக்கப் போறாங்க... நீங்க ரெண்டு பேரும் மாட்டிக்க்ப் போறீங்க... அப்படி மட்டும் ஒன்னும் நடந்துச்சி... அப்புறம் என்னெ நீ உயிரோடயே பாக்க முடியாது....’

 பத்மா மீண்டும் அழத் துவங்கினாள். அவளை எப்படி சமாதானப்படுத்துவது என தெரியாமல் கார்த்தி திகைத்து நின்றான். பின்னர் சுதாரித்துக்கொண்டு சிதம்பரம் செல்பேசி எண்ணை டயல் செய்தான்...

அவன் அவனுடைய அழைப்பை துண்டித்தது தெரிய வரவே உடனே தன் இன்னொரு நண்பன் சேகரை அழைத்தான். அவனுடைய தந்தைதான் அவன் குடியிருந்த பகுதியின் காவல் ஆய்வாளர். 

எதிர்முனயில் எடுக்கப்பட்டதும் அன்று நடந்த அனைத்தையும் பதட்டப்படாமல் கூறினான்.... ‘டேய்... அறிவு கெட்டவனே... அவனே ஒரு ட்ரக் (drug) பார்ட்டி... அவன் சொன்னான்னா ஒனக்கு எங்கடா போச்சி புத்தி? இத போயி எங்கப்பா கிட்ட சொல்ல சொல்றியா? வேற வெனையே வேணாம்... அவன் ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பையே கட் பண்ணிருன்னு சொல்லிருவார்...’

‘டேய்... ப்ளீஸ்டா அப்படி சொல்லாதடா... இந்த விஷயம் எங்கப்பாவுக்கு தெரிய வரதுக்கு முன்னால அவன்கிட்டருந்து பணத்த எப்படியாவது ரிக்கவர் பண்ணிறனும்... நீ கொஞ்சம் ஒங்கப்பா கிட்ட பேசி பாருடா... ப்ளீஸ்டா...’

அவனுடைய தொடர் கெஞ்சலை புறக்கணிக்க முடியாமல் சேகர் சம்மதித்தான். ‘சரி... சொல்லி பாக்கறேன்... நீ எதுக்கும் சிதம்பரம் செல்ஃபோன விடாம ட்ரை பண்ணிக்கிட்டே இரு.... நா பேசிட்டு கூப்டறேன்.’

கார்த்தி இணைப்பை துண்டித்துவிட்டு தன் தாயின் அருகில் அமர்ந்தான்.

‘அம்மா.... சேகர் கிட்ட சொல்லி அவங்கப்பா கிட்ட பேச சொல்லியிருக்கேன். அவர்தான் நம்ம ஏரியா இன்ஸ்பெக்டர்... அவர விட்டு சிதம்பரத்துக்கிட்ட பேச சொல்லலாம்மா....’ பத்மா அவன் கூறுவதை நம்பாமல் பார்த்தாள்.

‘என்னவோ செய்யி அப்பா வர்றதுக்குள்ள இது நடக்கணும்.... நீயும் அவன் கூடவே போயி அவர்கிட்ட நடந்தத எல்லாத்தையும் சொல்லு... எங்கிட்ட சொன்னா மாதிரி ஏதாவது பொய்ய சொல்லி மாட்டிக்காத சொல்லிட்டன்... என்ன நடக்குதுன்னு அப்பப்போ எனக்கு ஃபோன் பண்ணி சொல்லு.... என்ன புரியுதா?

‘சரிம்மா....நா வரேன்.’

விட்டால் போதும் என்பதுபோல் அடுத்த நொடியே அவன் எழுந்து வீட்டை விட்டு வெளியேற ‘அப்பா முருகா எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கணுமே’ என்றவாறு சமையலறையை நோக்கி நடந்தாள் பத்மா.


 *********

 இத இப்படியே முடிச்சிறாம இன்னும் தொடர்ந்து எழுதலாம்.... ஆனா சிறு கதையா இல்லாம குறு நாவலா மாறிரும்.