புதுமைப் பெண்களடி ..... -- ஜீவி

 புதுமைப்   பெண்களடி .....

                                             -- ஜீவி    

                                                

" என்ன,  நீங்க பீடி பிடிப்பீங்களா?" என்று அதிர்ச்சியுடன்  கேட்டாள்  வித்யா.      

சற்றுமுன் முன் மூக்கைச் சுளித்தபடி வெளியே போய்விட்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்த அவன் முகப்பக்கம் வந்து வந்து மோப்பம் பிடிக்கும் தோரணையில் அவள் ஆராய்ந்ததின் அர்த்தம் இப்பொழுதுதான் அவனுக்கு உறைத்தது. 'பீடி' என்று அவள் சொன்னது வேறு அவன் அந்தஸ்த்தை அதல பாதாளத்தில் தள்ளியது போலிருந்தது அவனுக்கு.

"பீடி இல்லை; சிகரெட் பழக்கம் உண்டு" என்று கூலாகச் சொன்னான் சுரேஷ்.

"பீடி, சிகரெட், சுருட்டு---  எந்தச் சனியனா இருந்தா, என்ன?..   எல்லாம் ஒன்றுதான்...   ஏங்க உங்க புத்தி இப்படிப் போறது?" என்று விரோதத்துடன் அவனைப் பார்த்து முறைத்தாள் அவள்.

தனிப்பட்டத் தாக்குதலைத் தாங்காது நிலை குலைந்து போனான் சுரேஷ்.   'கல்யாணம் ஆகி முழுசாக நாலு  வாரம்  கூட ஆகவில்லை. அதற்குள் இவள்  அட்டகாசம் இவ்வளவா' என்று அவன் மனம் குமைந்தது.     இதற்குப் பயந்து விடக்கூடாது என்று ஆணின் பெளருஷம் மனசில் மூர்க்கமாய்த் தலைதூக்கியது.

"எல்லாம் உங்கள் நல்லத்துக்குத்தான் சொல்றேன்.." என்று பவ்யமாய் சொன்னாள் வித்யா. அவள் பணிவு இன்னும் இவன் ஆத்திரத்தைக் கூட்டியது. "என்ன பொல்லாத நல்லதுக்கு?" என்று சீறினான்.

"புதுசா உங்களுக்குத் தெரியாததை என்ன சொல்லிடப் போறேன்?.  'புகை பிடிக்கிறது, உடல் நலனுக்குக் கேடு'ன்னு நீங்க பிடிக்கற பீடி பாக்கெட் மேலேயே எழுதியிருக்கறது கண்ணுக்குப் படலயா?"

"பீடி இல்லே, சிகரெட்" என்று உறுமினான் சுரேஷ்.

"சரி. எதுவோ ஒண்ணு.. சிகரெட்ன்னா ஒண்ணும் உசத்தி ஆகிடப்போறதில்லே.. உங்க அந்தஸ்த்தும் அதுனாலே ஒண்ணும் உசந்திடப்போறதில்லே..." என்று ஏற்கனவே  எரியற  நெருப்பில்  எண்ணெய் ஊற்றினாள்  வித்யா.

"சிகரெட் பிடிச்சா வியாதி வரும்னா, அப்போ சிகரெட் பிடிக்காதவனெல்லாம் எந்த வியாதியும் இல்லாம இருக்காங்கங்கறையா?"

"இதோ பாருங்க..    இப்படி விதண்டாவாதம் செய்யறதை விட்டு விஷயத்தை புரிஞ்சிக்கங்க.. வியாதியே இல்லாத, மனுஷரில்லை.. ஒத்துக்கறேன். அதுவா வர்றது ஒண்ணுன்னா, நாமே ஏன் வரவழைச்சிக்கணும்ங்கறது தான் என்னோட கேள்வி.. கான்ஸர் அது இதுவென்று பெரிய வியாதியெல்லாம் வந்து நானும், நாளைக்கு நமக்குப் பொறக்கப் போற குழந்தையும் கண்கலங்கி நிக்கணும்ங்கறீங்களா?  ஆஸ்பத்திரி சார்ஜெல்லாம் சகட்டுமேனிக்கு எகிறிப்போயிடுச்சு, தெரியுமில்லையா?.. நாலு காசு சம்பாதிக்கறைச்சேயே, பெரிய சிந்தனாவாதி மாதிரி இப்படி ஊதிகிட்டு ஆட்டம் போடற வேலையை விட்டுட்டு, எந்த வியாதி வருமோன்னு பயந்திண்டு இப்பவே அதுக்கும் சேர்த்து சம்பாதிக்கற வழியைப் பாருங்க.. அதுதான் புருஷ லட்சணம்..தெரிஞ்சிக்கங்க.."  

"ஏய்! என்ன அதிகமாப் பேசறே?"-- என்று  வேகமாக ஆரம்பித்தவன், வித்யாவின் வழுவழுப்பான வட்ட முகத்தின் அழகை நேர்கொண்டதும், சுருதி குறைந்து சுருண்டு போனான்..    அதிக அலட்டல் அவளது அசூயையைக் கூட்டும் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. இவளை சாகஸமாக சமாளிக்க வேண்டும் என்று கணக்கு போட்டவன், "உங்க அப்பா உதடைப் பார்த்தா சிகரெட் பிடிக்கற மாதிரித் தெரியுதே?" என்று சுற்றி வளைத்து ஆரம்பித்தான்.

"என்ன உளர்றீங்க?.. இது என்ன உதடு ஜோஸ்யமா?"

"வித்யா! கூல்.. ரொம்ப எகிறாதே!.. அகத்தின் அழகு முகம் காட்டும் என்பாங்க.. அதே மாதிரி சிகரெட் சமாச்சாரத்திலும் ஒரு சீக்ரெட் இருக்கு..  இழுக்க இழுக்க இன்பம்ன்னாலும், இறுதிலே வெள்ளை வெள்ளையா உதட்லே படியற நிகோடின் திட்டை மறைக்க முடியாது. தெரிஞ்சிக்கோ.."

"தெரியுதுலே..  பின்னே ஏன் இதைக் கட்டிண்டு அழறீங்க.." என்று அவனை மடக்கியவள், எச்சரிக்கும் தொனியில் தொடர்ந்தாள்: "தாலி கட்டின பெண்டாட்டி வேணுமா, இல்லே இந்த சிகரெட்டோடையே வாழ்க்கை நடத்தலாமான்னு நீங்களே தீர்மானிசிக்கங்க.." என்று கோபத்துடன் சொல்லியபடியே கட்டிலிலிருந்து எழுந்தாள்.

"ப்ளீஸ்..ப்ளீஸ்.. வித்யா..ஒரு நிமிஷம்.." என்று பற்றியவனின் கரத்தை உதறினாள் அவள்.."எனக்கு உங்க பக்கத்லே வந்தாலே குமட்டிண்டு வர்றது..சீச்சீ..  என்ன நாத்தம்?..  நாலு வார பழக்கத்திலே இன்னிக்குத் தான் தெரிஞ்சது  உங்களோட  இந்த லட்சணம்..  இப்படியே போச்சுனா நான் வாந்தி எடுத்தே செத்திடுவேன்.."

"பழகிடும், வித்யா!..  சொன்னாக் கேளு..   என்ன,   உங்க அம்மா பழகிக்கலையா?"

"அடச்சீ..   இன்னொரு தடவை எங்கப்பாவை இழுத்துப் பேசாதீங்க..தெய்வம் அவர்.. தெரிச்சிக்கங்க.. நாலு வருஷம் முன்னாடி ஆட்டோலே போகறச்சே, ஒரு ஆக்ஸிடெண்ட்..   உதடு கிழிஞ்சு, தையல் போட்டு..அதெல்லாம் உங்ககிட்டே என்ன விளக்கம் வேண்டியிருக்கு.." என்று வித்யா அதிர்ந்தாள்.

அவன் அசரவில்லை  என்று தெரிந்ததும்  சீறினாள்:  "தீர்மானமாச் சொல்றேன்...   என்னாலே இந்த நாத்தத்தைச் சகிச்சிக்க முடியாது.. சிகரெட்டா, நானான்னு நீங்களே தீர்மானிசிக்கங்க.."என்று படீரென்று கதவு சாத்திக் கொண்டு சென்றாள்.

மாமனார்  பார்த்துப் பார்த்து  வாங்கிக் கொடுத்த  மழமழ  கட்டில்.  மெத்து மெத்து  ஸ்லீப்வெல்  மேட்ரஸ்.   கொஞ்ச நேரத்திற்கு முன்

அவள்  வாளிப்பான உடல்  எந்த இடத்தில் சாய்ந்து  படுத்திருந்ததோ

அந்த இடத்தில்  புஜம் பட்டதற்கே  சொக்கிப் போனான் அவன்.  சிகரெட்டும் இன்னொரு  சொக்கல்  தான்.     இந்த இரண்டில் எதை இழக்கவும்  அவன் மனம்  இணங்கவில்லை.    இரண்டையும்  தக்க வைத்துக்  கொள்ளவதற்கு  சாதுர்யமான  நடவடிக்கை  ஏதாவது  உண்டா என்று மனம்  யோசித்தது.   

சுரேஷ் குழம்பினான்.    இந்த ஜென்மத்தில்  சிகரெட்டைப் பிடிக்காமல் விட்டு விட முடியும் என்று அவனுக்குத் தோன்றவில்லை. 'எப்படியாவது இவளைச் சரிப்படுத்த வேண்டும். நாற்றம் என்கிறாளே?..என்ன ஜென்மம் இவள்?..   இந்த வசீகர வாசனையை அவளுக்கும் பழக்கப்படுத்துவதே ஒரே வழி; அதை ஒரு தரம் அனுபவித்து விட்டாளானால்,  எல்லாம் சரியாகப் போய்விடும்' என்று நினைத்தான்.

பாண்டிபஜாரில்  ஃபாரின்  சரக்குகள் விற்கும்  பகுதியில்  மேற்கத்திய பெண் ஒருத்தி சிகரெட் பிடிக்கும்  தோரணையில்   படம் போட்ட 

சிகரெட் டப்பா ஒன்றைப்  பார்த்தது   அவன்  ஞாபகத்தில் பதிந்திருந்தது..  அந்த மாதிரி சிகரெட்டில் எல்லாம்  சுகந்த மணம் கமழும்  என்று  இந்த மாதிரி விஷயங்களில்  கைதேர்ந்த நண்பன்  ஒருவன் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது..   அதை வாங்கி புகைத்தால் போயிற்று என்று நினைப்பு  ஓடி  வேறு என்னன்னவோவாக வடிவெடுத்தது.    

 அடுத்த நாளுக்கு அடுத்த நாள்.

ஆபிஸ் விட்டு வீடு திரும்பிய சுரேஷூக்கு வீட்டு வெளி ஹாலிலிலேயே ஓர் ஆச்சரியம் காத்திருந்தது.

வித்யா சோபாவில் அமர்ந்து எதிரில் உட்கார்ந்திருக்கும் யாருடனோ ரொம்ப சுவாரஸ்யமாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

உள்ளே நுழைந்த அவனைப் பார்த்து முகம் மலர்ந்தவள், அந்நிய ஆடவனை அவனுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தாள். "சுரேஷ்! இவர்தான் மிஸ்டர் ஸ்ரீகாந்த்!  நான் வேலை செஞ்ச கம்பெனிலே என்னோட ஒண்ணா ஒர்க் பண்ணினவர்..  இவர் அவசரமா கம்பெனி வேலையா டூர் போகவேண்டியிருந்ததனாலே, நம்ப கல்யாணத்திற்கு கூட வரமுடியாம போயிடுத்து."

"ஐ..ஸீ.." என்று ஒரு இழுப்பு இழுத்த சுரேஷ், ஸ்ரீகாந்தின் வணக்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டு, அவனை லேசாக ஆராய்ந்தான். 

கொழுகொழுவென்று கோயில் காளை  போல அரும்பு மீசையும் அதுவுமாக அம்சமாக இவனை விட அழகாக அவன் இருந்தது வேறு இவனுள் எரிச்சலை அதிகப்படுத்தியது. இருந்தாலும், வெளிக்குக் காட்டிக் கொள்ளாமல், "ஓகோ.." என்று ஒப்புக்குச் சொல்லி வைத்தான்.

வித்யாவே தொடர்ந்தாள்: "சுரேஷ்! ஸ்ரீகாந்த் வெரிகுட் ஜெண்டில்மேன்..   பழகறத்துக்கு   ரொம்ப ரொம்ப இனிமையானவர்.. இவரது நடவடிக்கைகள் பலது என்னை ரொப்பவே இம்ப்ரஸ் பண்ணும்..இதில் விசேஷம் என்னன்னா, இவரும் பல  விஷயங்களில் என்னைப் போலவே.   எனக்குப் பிடிக்காதது பலதும் இவருக்கும் பிடிக்காது.. குறிப்பா சொல்லணும்னா, ஒரு சின்ன  ஒற்றுமையைச் சொல்லலாம்.." ஒரு நிமிஷம் நிறுத்தித் தொடர்ந்தாள் வித்யா...

"எங்க ரெண்டு பேருக்குமே சிகரெட் பிடிக்கறவங்களைக் கண்டா அறவே பிடிக்காது.... யாராவது பத்த வைச்சா, நாங்க ரெண்டு பேருமே எழுந்து தூரப் போயிடுவோம். அவ்வளவு ஒற்றுமை எங்க ரெண்டு 

பேருக்கும்.."" என்று கலகலவென்று சிரித்தாள்.

சுரேஷூக்கு விளக்கெண்ணெய் குடித்தமாதிரி முகம் கோணிற்று. ஜிவுஜிவுவென்று சிவந்த முகத்தை மறைத்துக் கொள்ள, "ஒரு நிமிஷம்--முகம் அலம்பி வருகிறேன்" என்று உள்ளே போகத் திரும்பின்னான். 

அவன் பாத்ரூம் பக்கம்  போய்விட்டதை நிச்சயப்படுத்திக் கொண்டு "என்ன ஸ்ரீகாந்த்! ஏதோ தொலைக்காட்சி சீரியல்லே நடிக்கப்போறதா சொன்னீங்க..ஷூட்டிங் ஆரம்பிச்சாசா?" என்றாள் வித்யா.

"அட்வான்ஸ் பணம் கூட வாங்கிட்டேன், வித்யா!..  என்னை மதிச்சு ஆக்ட் பண்ண நீங்களும் ஒரு துண்டு வேடம் கொடுத்திட்டீங்க..  இந்த அனுபவத்திலே நிஜ ஷூட்டிங்னு வரும் பொழுது ஜமாச்சிடமாட்டேனா?.. இப்போ சொல்லுங்க..எப்படி என் ஆக்டிங்?"

"பிச்சு உதறிட்டீங்க..'செவசெவ'ன்னு மூஞ்சி போன போக்கைப் பார்த்தபோதே, மனுஷர் திருந்திடுவார்ன்னு எனக்குத் தெரிஞ்சுபோயிடுத்து..   தேங்ஸ் அ லாட் ஸ்ரீகாந்த்!"

"இப்படி ஒரு ஆக்ட் கொடுக்க சந்தர்ப்பம் கொடுத்ததுக்கு நான் தான் தேங்ஸ் சொல்லணும்.. என்னை எங்கே பேசவிட்டீங்க?...  நீங்களே சமாளிச்சு தூள் கிளப்பிட்டீங்களே?"

"எல்லாம் சொந்த வயித்துவலி ஸ்ரீகாந்த்!..  ஆரம்பத்திலேயே இப்படி ஒரே போடா போட்டு வழிக்குக் கொண்டுவர்லேன்னா, பின்னாடி 'அம்மா,அப்பா'ன்னு அவஸ்தைப்படறது யாரு?..  இது ஹெல்த் சமாச்சாரமில்லையா?..  ஒரு குடும்ப நலனே இதுலே ஊசலாடிக் கொண்டிருக்கு இல்லையா?..  அதான் அப்படி ஒரு கடுமையான 'டோஸா' கொடுக்க வேண்டியதாயிடுத்து.. ....  ஓ.கே..ஸீ..யூ..ஸ்ரீகாந்த்!..  தேங்ஸ்.."

"நான் தான் சொல்லவேண்டும். எனக்கு ஒரு சான்ஸ் கொடுத்ததுக்கு, தேங்ஸ்."  எழுந்து செருப்பு மாட்டிக்கொண்டு வெளியே போகிறவனை நன்றியுடன் பார்த்தாள், வித்யா.

அடுத்த நாள் காலையில் சுரேஷ் விரலுக்கிடையில் எதையோ இடுக்கியபடி, யோசித்தவாறு ஹாலில் குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான்.

"ஆபிஸ் கிளம்பலையா?" என்று ஹாலுக்கு வந்த வித்யா, "என்னங்க, கையிலே?  சாக்பீஸா?..எதுக்கு இது?" என்று ஆச்சரியம் காட்டினாள்.

"வித்யா! ரெண்டு நாளா சிகரெட்டைத் தொடவே இல்லே. அதுக்குப் பதிலாத்தான் இந்த சாக்பீஸ்.. சிகரெட்டைக் கையிலே வைச்சிருக்கிற மாதிரியே இருக்கு..  எல்லாம் அந்த சனியனை மறக்கத்தான்..  நீயே பாரேன்..  போகப்போகச் சரியாயிடும்..  நானும் ஸ்ரீகாந்த் மாதிரி, உனக்குப் பிடிச்ச மாதிரி..." என்று அதற்கு மேல் வார்த்தை வராமல் தடுமாறுபவனின் கற்றை நெற்றிக் குழலைக் கோதி விட்டாள், வித்யா. .

============================