நிம்(மி)மதி(வாணன்)

 காணாமல் போய்விட்டது என்று நீங்கள் தேடிய ஒரு மதிப்பு வாய்ந்த பொருள் ஏழெட்டு மாதங்கள் கழித்து திருப்பிக் கிடைத்தால் சந்தோஷமாக இருக்குமா?  வருத்தமாகவோ, குறையாகவோ இருக்குமா?

"நான் இங்கே வச்சிருந்த பேப்பரைப்  பார்த்தியா...  எங்க தேடியும் கிடைக்க மாட்டேங்குது..   சே என்னடா வீடு இது..."  மதி கத்திய கத்தலில் கையில் கரண்டியுடன் அங்கு ப்ரசன்னமானாள் நிம்மி.

அதே சமயம் மேஜை டிராயரில் குப்பையைக் கலைத்துத் தேடிக்கொண்டிருந்த மதி கண்ணில் பட்டது 'அது'.  நிம்மியைக் கண்டதும் சட்டென டிராயரை மூடினான்.

"எதுக்கு கத்தறீங்க?  உங்க பேப்பரை நான் ஏன் எடுக்கப் போறேன்? "

"இந்த வீட்ல எல்லாத்தையும் தேட  வேண்டியதாய் இருக்கு..  எதுவும் வச்ச இடத்துல இருக்கறதில்ல..."

"வச்ச இடத்துல தேடினா கிடைக்கும்..  எங்க வச்சீங்களோ... நீங்க எதை உருப்படியா பத்திரமா வச்சிருந்திருக்கீங்க.."

"சப்பாத்திக்கு அப்பளம் இடறதுக்கு எதையாவது எடுத்துத் தொலைச்சியா?"

"அவ்ளாம் பெரிய பேப்பரா அது?"  அதை எப்படிங்க தொலைக்கிறீங்க.."

"சனியனே..  ஆபீஸ் பேப்பர் சைஸ்தான் அது..  உன் புத்தியைச் சொன்னேன்.."

"என் புத்திக்கென்ன குறைச்சல்?  உங்களைக் கட்டிக்கிட்டது தவிர மிச்சம் எல்லாம் சரிதான்..  உங்க அம்மாதான் அப்பளம் இடுவாங்க..  அவங்களைக் கேட்க வேண்டியதுதானே"

மேஜை மேல் தேடியவள், புத்தகங்களுக்கு இடையில் எல்லாம் தேடினாள்.  

"அங்க எல்லாம் பார்த்துட்டேன்...  இல்ல.."

"நீங்க பார்க்கற லட்சணமும் பார்த்திருக்கேனே.."

ஒரு பக்கம் தான் தேடிய இடத்திலிருந்தே பேப்பரைத் தேடி எடுத்து விடுவாளோ என்கிற எரிச்சல் ப்ளஸ் பயம் கலந்த எதிர்பார்ப்பும் மதியிடம் இருந்தது.

இங்கே இல்லையென்றதும் ரூமுக்குள் சென்றாள்.

"ஏய்.. ஏய்...  அங்க என் பீரோவைத் திறந்து என்ன செய்யறே?"

"அங்கதானே எல்லாத்தையும் ஒளிச்சு வைப்பீங்க...   இது என்ன File?""

எட்டிப்பார்த்த மதியின் முகம் கரண்ட் போய்விட்டு திருப்பியதும் எரியும் பல்பு போல ப்ரகாசமானது..

"அதாண்டி..  அதாண்டி...  அப்பாடி...  என் கண்ணே...  நிம்மியும் மதியும் சேந்தாதான் நிம்மதி..."

"ரொம்ப வழியாதீங்க..   அப்படி கத்தவும் வேண்டாம்..  இப்படி வழியவும் வேண்டாம்.."

ஓரமாக அமர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த மதியின் அம்மாவின் முகவாய் தோளுக்குச் சென்று திரும்பியதை ஹாலில் வீட்டுப் பாடம் செய்து கொண்டிருந்த நிம்-மதியின் மகனும், மகளும் பார்த்து, ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துச் சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

அவள் அந்தப் பக்கம் போனதும் டிராயரைத் திறந்தான் மதி.  உள்ளே சிரித்துக் கொண்டிருந்தது சுமார் ஒன்பது மாதங்களுக்கு முன் காணாமல் போனதாய் நினைத்துக் கொண்டிருந்த நிம்மியின் இரண்டு பவுன் மோதிரம்.

இப்போது அவளை அழைத்துக் கலாய்க்க நினைத்தபோது சட்டென ஒரு எண்ணம் பளிச்சிட்டது.  இன்னும்  மூன்று நாட்களில்  நிம்மியின் பிறந்த நாள்.  அப்போது சர்ப்ரைஸாக தரலாம்.  சமீப பிறந்த தினங்களில் அவளுக்கு தான் ஒன்றும் தரவில்லை என்பது நினைவுக்கு வந்ததும் புன்னகைத்துக் கொண்டான்.  

காத்திருக்கிறது அவளுக்கு இனிய சர்ப்ரைஸ்..  

வெளியில் சென்று வந்தபோது அதை  கிஃப்ட் ராப்பர் சுற்றி தயார் செய்து கொண்டான்.

பிறந்தநாள் அன்று காலை நிம்மியை மெல்ல தோளோடு சேர்த்து அணைத்து "ஹேப்பி பர்த்டே நிம்மி" என்றவன், சர்ப்ரைஸாக அவளிடம் எடுத்து நீட்டினான்.  

நிம்மி மகிழ்ந்து போனாள்.  மகன் மகளிடம் சென்று பெருமையாகக் காட்டினாள்.  மதி புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.  

"என்னங்க அது?"

"சஸ்பென்ஸ்...  பிரித்துப் பார்..."

நிம்மி அதைக் கொண்டுபோய் ஸ்வாமி அலமாரியில் வைத்தாள். கண்களை மூடி சிலநொடிகள்  ஸ்வாமியை வணங்கி விட்டு மாமியாரை அழைத்து நமஸ்கரித்தாள்.

இவனையும் அங்கு நிற்க வைத்து நமஸ்காரம் செய்தாள்.

மதி பார்த்துக் கொண்டிருக்க, மெல்ல ஆசையுடன், பூரிப்புடன் அதைப் பிரித்துப் பார்த்தவள் முகம் முதலில் மலர்ந்து உடனே மாறியது...

"ஏய்..   இது என்னோட காணாம போன மோதிரம்..."

"ஆமாம்..   கிடைச்சுடுச்சு பார்...  சந்தோஷம்தானே?   நான் எதுவும் பத்திரமா வச்சுக்கறதில்லைன்னு எப்பவும் என்னைச் சொல்வியே..   ஒன்பது மாசம் இருக்குமா, நீ அப்போ தொலச்ச மோதிரம்..."

நிம்மி தலைகுனிந்து அமர்ந்திருந்தாள்.    அவள் கண்கள் சிவந்திருந்தன.

"ஏய்..." என்று அவள் முகத்தை உயர்த்திய மதி அரண்டு போனான்.

"அசிங்கமா இல்லை உங்களுக்கு?  புதுசா கிஃப்ட் கொடுக்க வக்கில்லன்னா இப்படியா செய்வாங்க...  அல்லது நான் உங்களை சொல்றேன்னு காத்திருந்து பழி வாங்கறீங்களா...  எடுத்து ஒளிச்சு வச்சுட்டு...  ச்சே...   உங்களை எல்லாம்..."

"ஏய்..   நிம்மி...   இப்போ ரெண்டு நாள் முன்னாடி ஆபீஸ் பேப்பர் தேடினேனே..   அன்னிக்கிதான் கிடைச்சுது..  உடனே உன் கிட்ட கொடுக்க வந்தபோது திடீரென தோன்றி சர்ப்ரைஸா உன் பர்த் டே அன்னிக்கு கொடுக்கலாம்னு பிளான் பண்ணினேன்..  அவ்வளவுதான்..  என்ன, இதைப் போய் இவ்வளவு சீரியஸா..."

நிம்மி கோபத்துடன் உள்ளே போய்விட்டதால் நிம்மி இல்லாமல் அதாவது நிம்மதி இல்லாமல் மதி மட்டும் தனியாய் விழித்துக் கொண்டு நிற்கிறான்.  

அவனுக்கு எப்படி உதவி செய்வது?  நிம்மியை எப்படி சமாதானப் படுத்துவது...

சொல்லுங்க ப்ரெண்ட்ஸ்..  சொல்லுங்க...

=========================================================================================================================

பழைய பதிவிலிருந்து.....

​உலகத் தமிழ் மாநாடு உலகத் தமிழ் செம்மொழி மாநாடாகி ஜூன் ஜூலை என்று அல்லாடி இப்போது ஜனவரியில் நடக்கப் போகிறதாம்.​  ​உலகத் தமிழ் ஆராய்ச்சி சங்கம் ஒப்புதல் தராததால் ஒன்பதாவது உலகத் தமிழ் மாநாடு உலக செம்மொழி மாநாடாகி விட்டது.  

     

     தமிழ்த் தாய் என்கிறோம். தெலுங்கில் மா தெலுகு தல்லி என்கிறார்கள். கனாடர்களும் கன்னட தல்லி என்கிறார்கள். ஆக மொழியை வைத்துக் கொண்டு ஆளாளுக்கு உணர்ச்சி வசப்படுகிறோம். தகவல் பரிமாற்றத்தில் உதவும் இந்த மொழியை யோசிக்கும் போது இந்தியாவில் தமிழ், மலையாளம் தெலுகு, கன்னடம், அப்புறம் ஹிந்தி என்று நினைக்கத் தோன்றும். அதாவது வட இந்திய பாஷை முழுதும் ஹிந்தி போலத் தோன்றும் 

     நண்பர் விக்கியை கேட்டபோது இந்தியாவில் இந்தோ யுரோபியன், இந்தோ ஆர்யன், திராவிட, என்றெல்லாம் பிரித்து ஆக மொத்தம் 1991 கணக்கெடுப்பின்படி 1576 தாய்மொழிகள் இந்தியாவில் உள்ளதாக நீளப் பட்டியல் வந்தது! 2001 கணக்கெடுப்பின்படி 29 மொழிகள் ஒரு மில்லியன் மக்களுக்கு மேல் பேசும் மொழியாகவும், 60 மொழிகள் ஒரு லட்சத்துக்கும் மேல் மக்கள் பேசும் மொழியாகவும்,   10,000 மக்களுக்கு மேல் பேசும் மொழிகள் 122 எனவும் கணக்கிடப் பட்டுள்ளது. 

     தேவநாகரி எழுத்துருவில் ஹிந்தி இந்தியாவின் அங்கீகரிக்கப் பட்ட ஆட்சி மொழி. ஆனாலும் ஆங்கிலம் இரண்டாவது மொழியாக துணை நிற்கிறது.

     மிகுந்த பழமை மொழியாக தமிழ் அறியப் பட்டு 2004 இல் செம்மொழியாக அறிவிக்கப் பட்டது. பிறகு 2005 இல் சமஸ்க்ருதமும் 2008 இல் கன்னடமும் தெலுங்கும் செம்மொழியாக அறிவிக்கப் பட்டன. இன்னும் சில நாட்களில் திரைப்பட விருது போல எல்லா மொழிகளுக்கும் இது வழங்கப் பட்டு விடும் என்று நம்பலாம். 

     எல்லாவற்றையும் பட்டியலிட இடமும், படிக்கப் பொறுமையும் இருக்காது என்பதால் இந்தியாவின் சில முக்கிய மொழிகள் பற்றி...

அஸ்ஸாமிஸ், அவாதி, பாக்ரி, பெங்காலி, பில்லி, போஜ்புரி, சத்திஸ்கரி, டெக்கான், டோக்ரி-காங்க்ரி, கார்வாலி, குஜராத்தி, ஹர்யான்வி,ஹிந்தி, ஹோ, கநௌஜி, கன்னட, கான்தேசி, காஷ்மிரி,கான்தேசி, கொங்கனி (2), குமாணி, கருக்ஸ், லாமணி, மகாஹி, மைதிலி, மலையாளம், மாளவி, மராத்தி, மார்வாரி, மெயதெய், முண்டாரி, நேபாளி, நிமாடி, ஒரியா, புன்ஜாபி, சாத்ரி, சந்தாலி, சிந்தி, தமிழ், தெலுகு, துளு, உருது, ...

     அப்பாடி... இன்னும் எவ்வளவோ மொழிகள் இருந்தாலும் குறைந்த பட்சம் ஒரு மில்லியன் மக்களாவது பேசும் மொழிகள் இவை.

     73 மில்லியன் மக்களுக்கு மேல் பேசப் படுகிறது தமிழ் மொழி. கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு முன்னாலிருந்தே தமிழ் மொழி இருப்பதாக அறியப் படுகிறது. தமிழ்நாடு, புதுவை, மாநிலங்களில் ஆட்சி மொழியாகவும், மலேசியா, பிஜி, இலங்கை போன்ற இடங்களில் ஆட்சி மொழிகளில் ஒன்றாகவும் தமிழ் உள்ளது.

===========================================================================================

பழைய பதிவொன்றில் மஞ்சுபாஷிணி சம்பத்குமாரின் பின்னூட்டம்~!

எண்ணங்கள் சிலருக்கு ஒரே போல் அமையுமாமே.. சிந்தனைகள் வேறாகி இருந்தாலும்?

சிந்திக்கிறதுன்னா பிரயத்தன்யம் செய்து ஏதேனும் யோசிக்கிறது.. ஆனா எண்ணங்களுக்கு மட்டும் தடையே போடமுடியாதபடி போய்க்கிட்டே இருக்கும்....

அதுபோல உங்களுடைய வரிகள் எல்லாம் படிக்கும்போது நான் சிலசமயம் சின்னவயதில் இருந்து இதோ இப்ப வரை விடை கிடைக்காமல் பல தடவை தோணினதை தான் அப்படியே கொடுத்திருக்கீங்க....

கடமைகள் இருக்கு இன்னும் முடிக்க...ஆனாலும் ஒரு பற்றில்லாத்தன்மை சட்டுனு வந்து மனதை வெறுமையாக்கும்...

இங்கே எழுதி இருப்பதை பார்க்கும்போது மரணத்தை வரவேற்க தன்னை தயார் செய்துக்கொள்ளும் விதத்தை ஒவ்வொரு ஸ்டேஜா ரொம்ப நுணுக்கமா எழுதி இருப்பதை பார்க்கும்போது பிரமிப்பா இருக்குப்பா...

ஆரம்பமே ரொம்ப அசத்தல்.. ஏதோ ஒரு கவலைல இருக்கும்போது எதிர்ப்பார்க்காதப்ப சட்டுனு கடவுள் எதிர்ல வந்தா அப்ப என்ன மனசுல இருக்கோ அதை தான் கேட்போம் என்பது மிகச்சரியே....

நிறைய விஷயங்கள் நம்மை நாம் அறிய ரொம்ப ஆழ்ந்து யோசிக்கும்போது இதோ நீங்கள் இங்கே எழுதியது போல நடக்க நூறு சதவீதம் வாய்ப்பிருக்கு..

அசந்துவிட்டேன் நீங்கள் எழுதியதை படிக்கும்போது.. இப்படி தான் இப்படியே தான் நினைப்பதுண்டு... இறந்த பின் எங்கே போவோம்? திரும்ப ஜனிப்போமா? இப்படி நிறைய கேள்விகள் குடையும் மனதில்....

கடமைகள் முடித்துவிட்டதால் வருத்தமோ எதிர்ப்பார்ப்போ எதுவுமில்லைன்னு நீங்க எழுதியது எத்தனை சத்தியமான வார்த்தை தெரியுமா? உண்மையே.. வயதான பின் சட்டுனு வாழ்க்கையில் ஒரு பிடிப்பு விட்டு போகிறது.... தனிமையை மெல்ல நாடுகிறது...

குட்டி குட்டி ஆசைகள் பீச்ல உட்கார்ந்து மிளகாய் பஜ்ஜி சாப்பிடுவது... ஆனால் பாராட்டத் தோன்றியது ஆசைகள் எல்லை மீறாதவை என்ற வார்த்தையை படித்தபோது...

முடிவு நச் நு முடிச்சீங்க... பிடிச்சிருந்தது ஸ்ரீராம்....

அசத்தலான பதிவுக்கு அன்பு நன்றிகள்பா...

கருடபுராணம் நானும் படிச்சு பயந்துட்டேன்.. ஐயோ பகவானே இத்தனை கொடுமைகள் இருக்கா என்று...

அதே பதிவில் சீனுவின் கமெண்ட்!

ஆழமான வரிகள்... ஒரு வாசித்தலில் புரியவில்லை.. ஒவ்வொரு வரிகளையும் மேலும் மேலும் வாசித்தேன்... என்னால் கருத்து கூற இயலவில்லை.... என்னால் என்ன கூற முடியும் சொல்லத் தெரியவில்லை....

=======================================================================================

முன்னர் படத்துக்கு பொருத்தமாக எழுதிய கவிதைகள்..  படம் இல்லாமல் படிக்கும் வண்ணம் இருக்கும் இரண்டு மட்டும் இங்கு இப்போது...

எதிரில் வரும்

ஒரு மனிதன்

சொல்லக் கூடும்

இந்தப் பாதை

எங்கு முடிகிறதென...

அல்லது

எங்கு தொடங்குகிறதென..

கிளையில்லாப்

பாதையில்

வளைவுக்கு ஒன்றும்

குறைவில்லை!

================================================================================================================

இணையத்தில் ரசித்தவை வரிசையில்....

======================================================================================================

வெ சீதாராமனே ஒரு மருத்துவர் தெரியுமோ...

பார்வை ஒன்றே போதுமே...

"எங்கே..  இப்போ கோல் போடுங்க பார்ப்போம்!"

இல்லைன்னா மட்டும்.....

ஆனாலும் அவர் தாராளம்!