குறுந்தொடர் : இறைவன் இருக்கின்றான் 6/7 - ஜீவி

 இறைவன் இருக்கின்றான் 

 ஜீவி 

                                        6    

முந்தைய பகுதிகள் : 1  2  3  4 5

சொன்னபடியே சரியாக மணி மூன்றிற்கு ஐந்து நிமிஷம் இருக்கையிலேயே டாக்டர் சதாசிவம் என் வீட்டைக் கண்டுபிடித்து வந்து விட்டார்.

உள்ளே அழைத்து ஏதாவது டிபன் கொடுக்கலாம் என்றால், எனக்கு காப்பி போதும் என்று சொல்லி சந்தோஷத்துடன் வாங்கிக் குடித்தார்.

டாக்டரை என் மனைவிக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தேன். இங்கிருந்து சுகுமாரன் தன் தம்பியுடன் பேசி டாக்டரும் தன் கூடவே சிதம்பரம் வருவது பற்றி அலைபேசி யில் தகவல் சொன்னார். டாக்டர் சதாசிவமும் அந்த தனியார் மருத்துவமனை தலைமை மருத்துவரிடம் தொடர்பு கொண்டு பேசினார். டாக்டர் சதாசிவம் நேரடியாக வந்து அவர்களுடன் கலந்து கொள்வதில் அந்த தலைமை மருத்துவர் தனது மகிழ்ச்சியைத் தெரியப்படுத்தினார். சுகுமாரன் மட்டுமே டாக்டருடன் சிதம்பரம் போவதாக பேசி வைத்திருந்தோம். அதன்படியே கால்மணி நேரத்தில் அவர்களும் எங்களிடம் விடை பெற்றுக் கிளம்பிப் போனார்கள்.

அவர்கள் போனதும்,"சொல்ல மறந்திட்டேனே?.. நீங்க உங்க 'செல்'லை வீட்லேயே வைச்சிட்டு போயிட்டீங்களா?.. நீங்க அந்தாண்ட போனதும் இந்தாண்ட அந்த சந்திரமோகன் பேசினார். நீங்க வெளிலே போயிருக்கறதா சொன்னேன். அப்புறம் பேசறதாச் சொன்னார்" என்றாள் ராதிகா.

"அடேடே.. சந்திரனா?.. 'செல்'லை எடு. அவன் கிட்டே பேசிடலாம்..'

"வேற வேலை இல்லே. பேசாம இருங்க.. ஆஞ்சு ஓஞ்சு அலைஞ்சு திரிஞ்சி இப்போத்தான் அக்கடான்னு வீட்டுக்கு வந்து உக்காந்திருக்கீங்க.. நீங்க அவரைக் கூப்பிடப்போக அவர் ஏதாவது சொல்லுவாரு. இப்போ அதுக்காக திரும்பவும் எங்கையானும் கிளம்பணும்மா. இப்ப பேசவும் வேண்டாம் ஒண்ணும் வேண்டாம். பேசாம ரெஸ்ட் எடுத்திக்கங்க.. அவரா மறுபடியும் கூப்பிட்டா ஏதாவது சொல்லிக்கலாம்."

"சந்திரமோகன் தானே கூப்பிடலேன்னு இருந்தோம். இப்ப அவன் கூப்பிடும் பொழுது இப்படிச் சொன்னா எப்படி, ராதிகா?"

"சந்திரமோகன் கூப்பிடலையேன்னு எதிர்பார்த்திட்டு இருந்தது காலைலே இருந்த கவலை. எல்லா வேலையும் முடிஞ்சிட்ட பிற்பாடு, அவரு இப்போ கூப்பிட்டா என்ன கூப்பிடாட்டாத்தான் என்ன?"

"வேறு எதுக்கானும் கூப்பிட்டானோ என்னவோ?.. என்னன்னு தெரிஞ்சிக்காம இப்படிச் சொல்லிட்டா எப்படி?"

"பின்னே எப்படிச் சொல்வாங்களாம்?.. நீங்க செய்யறது உங்களுக்கே நல்லா இருக்கா.. இந்த அலைச்சல் உங்களுக்குத் தேவையா? நமக்கு ஒண்ணுனா கவனிக்க நாதி கிடையாது; தெரிஞ்சிக்கோங்க."

"எல்லாம் தெரிஞ்சு தான் சொல்றேன்.. உனக்குத்தான் தெரியமாட்டேங்குது.."

"உங்களுக்கு என்னைத்தான் சொல்லத் தெரியும். இப்போ எனக்கு என்ன தெரியலேங்கறீங்க?.."

"சொல்றேன். கேட்டுக்கோ. நாம துரும்பைத் தூக்கிப் போடறது கூட ஒரு காரணத்தோடத் தான் நடக்கற மாதிரி எனக்குத் தெரியறது. அப்படித் தூக்கிப் போடறத்துக்குத்தான் இந்தப் பிறப்பெடுத்திருக்கோம்னு அடிக்கடி நினைச்சிக்கிறேன்."

".................................."

"முந்தா நாள் உங்க அப்பா சிதம்பரத்லேந்து பேசுவார்ன்னு நமக்குத் தெரியுமா?.. அவர் அவரோட நண்பர் சுகுமாரனை இங்கே அனுப்பி வைப்பார்னு தெரியுமா?.. முன்னேப் பின்னே தெரியாது, இந்த டாக்டர் சதாசிவம் நமக்கு அறிமுகமாவர்ன்னு தான் தெரியுமா? அந்த சதாசிவத்துக்குத் தான், தன் அப்பாவோட நண்பர் குடும்பத்துக்கு, தன் அப்பா இப்போ உயிரோட இல்லாத போது, அவர் இப்போ இருந்தார்னா என்ன செய்வாரோ அதுக்கு மேலேயான ஒரு மருத்துவ சேவை செய்ய கொடுத்து வைச்சிருக்கும்னு நெனைச்சுப் பார்த்திருப்பாரா?"

"ஏங்க, ஒரு டாக்டரைப் பார்க்கப் போயிருக்கீங்க.. அவரைப் பார்க்கமுடியாதுன்னு தெரிஞ்சதும், அவரை விட்டுட்டு இன்னொரு டாக்டரைப் பார்த்திருக்கீங்க.. அவ்வளவு தானே?.. இதைச் சாதாரணமா எடுத்துக்க வேண்டியது தானே?"

"ரொம்ப சரி, ராதிகா! நீ சொல்ற மாதிரி அவர் 'இன்னொரு டாக்டர்' என்கிற அளவில் இருந்தால், நானும் நெனைச்சுப் பார்த்திருக்க மாட்டேன். அவர் சுகுமாரன் குடும்பத்துக்கு ரொம்பவும் வேண்டப்பட்டவராய் இருந்தது தான் விசேஷம்.. இன்னும் சொல்லப்போனால், இன்று மாலை அந்த டாக்டரும் தெய்வ தரிசனத்திற்காக சிதம்பரம் செல்வதாக இருந்திருக்கிறார். அந்த சதாசிவம் டாக்டரைத் தான் பார்க்கணும் என்று ஏதோ சக்தி சுகுமாரனை அவரிடத்தில் கொண்டு போய்த் தள்ளியிருக்கு!.. அந்த டாக்டருக்கும் சிதம்பரம் போய் இந்த பேஷண்டைப் பார்க்க வேண்டும் என்பது அந்த டாக்டரே அறியாதவாறு முன்னாலேயே ஏதோ ஒரு சக்தியால் தீர்மானிக்கப் பட்டு விட்டது. எனக்குத்தான் தெரியலை, இதையெல்லாம் சாதாரணமா எடுத்துக்கறது எப்படின்னு.......நீயே சொல்லு."

"எல்லாம் நடந்த சமாச்சாரங்கள். நடக்கற ஒவ்வொண்ணுக்கும் நீங்களா இப்படி அர்த்தம் பண்ணிகிட்டா நான் என்ன சொல்றது?"

"அர்த்தம் பண்ணிக்கலேம்மா. நடக்கறதைப் பாத்து ஆச்சரியப்பட்டுச் சொல்றேன். ஒண்ணு நடக்கணும்னு தீர்மானம் ஆயிடுத்துன்னா, நடக்கற அந்த பிராஸஸ்லே ஏதாவது தடங்கல் ஏற்பட்டாலும் அந்தத் தடங்கலைத் தகர்த்திண்டு வழிகாட்டிண்டு அடுத்தது, அடுத்ததுன்னு போய்க்கிட்டே இருக்கு. இப்போ காலைலே நடந்ததையே எடுத்துக்கோ. 'அப்பாயிண்ட்மெண்ட்' முதல்லேயே வாங்கியிருந்தாத்தான் அந்த டாக்டரைப் பார்த்திருக்க முடியும்ங்கறதாலே நாம அந்த டாக்டரைப் பார்க்க முடியாமப் போனப்போ, ஒரு பெரியவர் மூலமா 'இங்கே போ'ன்னு வழிகாட்டல் கிடைக்கிறது. அதான் ஆரம்பம். ஒரு விஷயம் இப்படித்தான் நடக்கணும்னு இருந்திச்சின்னா, அதுவும் நம்மை வைச்சு நடக்கணும்னா, அந்த விஷயம் நடந்து முடியறது வரைக்கும் நம்மை விடறதில்லே. அதைச் சொன்னேன்."

"நம்மை வைச்சு நடக்கறதா?.. அப்படீன்னா?"

"எஸ். அதைத்தான் சொல்ல வந்தேன். பிறவிங்கறது அனுபவிக்கறதுக்குத் தான் இல்லையா?.. அனுபவிக்கறதுன்னா என்ன?.. ஒரு நிகழ்ச்சி நடக்கறது. நம்மை அறியாமலேயே, அந்த நிகழ்ச்சிப் போக்கில் நாம பங்கெடுத்துக் கொண்டு செயல்பட நேர்ந்திருந்தா, செயல்பட நேர்கிறது. அப்படி செயல்பட்ட அனுபவம் தான் அந்த அனுபவிப்பு. அப்படி செயல்பட நேர்ந்திருக்கவில்லை என்றால், செயல்படப் போவதில்லை. அவ்வளவு தான். இந்த செயல்படுதல் என்பது ரொம்ப இயல்பா நாமே விரும்பி நம்மை அதில் உட்படுத்திக்கற மாதிரி நம் விருப்பத்தின் அடிப்படையில் அந்த செயல்பாடு நடக்கிற மாதிரி நடக்கிறது. சில விசேஷ தருணங்களில், இதுக்கு மேலே என்ன செய்யறதுன்னு தெரியாமப் போனாலும் ஆலோசனையாகவோ, அபிப்ராயமாகவோ, வழிகாட்டலாகவோ வழிதெரிந்து நாம் செயல்பட நேர்கிறது. இந்த அளவுக்குப் புரியறது, இல்லையா?"

"புரியறது. சொல்லுங்க.."

"இயங்கறத்துக்கு செயல்பாடு முக்கியமில்லையா?.. இந்த உலகத்தின் உயிர் இயக்கமே அவரவர் செயல்படுவதின் அடிப்படையில் இருக்கிறது இல்லையா?.. உலகத்தின் இயக்கமான இந்த அடிப்படையான செயல் நடப்பதற்குத்தான் விருப்பம், ஆர்வம், ஆவல், இன்னொருத்தருக்கு உதவி, சுயமுன்னேற்றம், வாழ வேண்டிய நிர்பந்தம்ன்னு என்னன்னவோ உந்துதல்களின் அடிப்படையில் அடுத்ததுக்கு அடுத்ததுக்குன்னு நாம் நகர்ந்து கொண்டே இருக்கிறோம். இந்த நகர்தல் மட்டும் இல்லையென்றால் எல்லாமே அப்படியே ஸ்டாண்ட்ஸ்டில்லா நின்னுடும்."

"அதுசரி. எதுஎது நடந்ததோ அதையெல்லாம் வரிசைபடுத்தி இதெல்லாம் நடந்தது பார்னு நடந்ததைத் தானே சொல்றீங்க.. நடக்காததைச் சொல்ல மாட்டீங்கறீங்களே."

"என்ன நடக்காததைச் சொல்லலே?.. சொல்லு."

"சொன்னா வருத்தப்படமாட்டீங்கள்லே.. அப்படினா சொல்றேன்."

"சீச்சீ.. இதுலே என்ன வருத்தப்பட இருக்கு?.. நீ இப்படி கேக்கறது தான் எனக்குப் பிடிச்சிருக்கு. புருஷன், பெண்டாட்டிங்கறது வாழ்க்கை வண்டிலே பூட்டியிருக்கற ரெட்டை மாடுகள் மாதிரி.. ஒண்ணு எந்திரிச்சு, இன்னொண்னு எந்திரிக்கலைனா தான் கோளாறு. ஒண்ணு எந்திரிக்கறதைப் பாத்து இன்னொண்னும் எந்திரிச்சின்னா எதையும் யாரையும் எதிர்பார்க்காம போயிகிட்டே இருக்கலாம். இப்பக்கூட எது ஒண்ணையும் நல்லா புரிஞ்சிக்கத் தானே பேசிக்கிட்டு இருக்கோம். புரிஞ்சிக்கறத்துக்கு எல்லாக் கோணங்கள்லேயும் பாக்கறது அவசியம், இல்லையா? நீ சொல்றதிலேயேயும் ஒரு புதுக்கோணம் கிடைக்கலாம். சொல்லு."

"அந்த சந்திரமோகனோட டாக்டர் தம்பியைப் பார்க்கத் தானே முதல்லே நினைச்சீங்க.. அது விஷயமா, சந்திரமோகன் ஏதாவது செஞ்சிருந்தா, அந்த டாக்டரையே பாத்திருப்பீங்கள்லே. அது ஏன் நடக்கலே?.. அது நடந்திருந்தா வரிசையா இத்தனையையும் நீங்க யோசிக்கறத்துக்கு அர்த்தம் இல்லாம போயிருக்கும்லே? நீங்க மட்டும் மாஞ்சு மாஞ்சு மத்தவங்களுக்காக சிரமப்படலாம். ஆனா, உங்களுக்கு ஒண்ணுனா, மத்தவங்க விரல் நுனியைக் கூட அசைக்க மாட்டாங்க, இல்லையா? இது எந்த விதத்திலே நியாயம்ங்க.. இதான் எனக்குப் புரியலே;இப்போ நீங்க போயிட்டு வந்த மாதிரி, அவசர பரஸ்பர உதவியைக் கூட நான் சொல்லலே. ஒன்றுமில்லாததுக்கெல்லாம், அந்த சந்திரமோகன் மாதிரி ஆட்களுக்கு எதுக்கு இழுத்துப் போட்டுகிட்டு செய்யணும்?.. அதான் எனக்குத் தெரிலே.. ஒருத்தர் இன்னொருத்தர்கிட்டே ஒரு உதவியை எதிர்பார்க்கறச்சே, அந்த இன்னொருத்தருக்கு அவர் வேண்டிய பொழுது நாம என்ன உதவி செஞ்சோம்னு நினைச்சுக் கூட பாக்க மாட்டாங்களா, என்ன?.. இந்த அடிப்படை விஷயம் கூட பல பேருக்குத் தெரியலையே? இது ஏன்?.. இதுக்காகத் தான் இப்போ கூட அந்த சந்திரமோகனோட பேசவேண்டாம்னு சொன்னேன். நானாக்கூட அப்படிச் சொல்லியிருக்க மாட்டேன். அவரோட நடவடிக்கை தான் என்னை அப்படிச் சொல்ல வைச்சது. அவரோட நடவடிக்கை தான், உங்க மூலமா இப்போ அவருக்கு நடக்க வேண்டிய அடுத்த உதவியைத் தடுத்திண்டு இருக்கு. இல்லையா?"

ராதிகாவின் கேள்வி அவள் பங்கில் நியாயம் இருப்பதாகத்தான் பட்டது. நான் அவளை யோசனையுடன் பார்த்தேன்.

(இன்னும் வரும்)