நான் தரிசனம் செய்த கோவில்கள் :: நெல்லைத்தமிழன்

 

அஹோபில நவ நரசிம்ஹர் யாத்திரை– பகுதி 13

பார்கவ நரசிம்மர் ஆலயத்திலிருந்து 9 மணிக்குப் புறப்பட்ட நாங்கள் 10 ¼ க்கு காட்டுப்பயணப் பாதையில் பயணித்து பாவன நரசிம்மர் ஆலயத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம். பொதுவாக நான் சென்ற யாத்திரைகளில் அசம்பாவிதங்கள் நடந்தது இல்லை. இது யாத்திரை நடத்துபவரின் தெய்வபலம் என்றே நான் நம்புகிறேன். அவர், எந்த யாத்திரையையும் திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதியின் அனுமதி பெற்றே தெரிவிப்பார். 50 வருடங்களுக்கு மேல், யாத்திரை கூட்டிச் சென்ற அனுபவம் மிக்கவர். 50 தடவைக்கு மேல், 106 வைணவ திவ்யதேசங்களையும் தரிசித்தவர்.

ஜீப்பிலிருந்து அனைவரும் இறங்கி, பார்கவ நரசிம்மர் ஆலயத்திற்குச் சென்றோம். சிறிய அளவிலான ஆலயம். நரசிம்மர், செஞ்சு மலைவாழ் மக்களின் பெண்ணான, செஞ்சு லக்ஷ்மியை இங்குதான் திருமணம் செய்துகொண்டார் என்று நம்புகின்றனர். அதனால் வருடத்திற்கு சில நாட்கள், அந்த மலைமக்கள் பெரும் கூட்டமாக வந்து கோயிலில் படையலிட்டுக் கொண்டாடுவர் (இந்த ஒரு நரசிம்மர் ஆலயத்தில்தான் பலியிடுவது நடைபெறுகிறது, அந்தச் சமயத்தில்). இவர்கள் நம்பிக்கைப்படி, அவர்கள் இனத்தைச் சேர்ந்த செஞ்சு லக்ஷ்மி வசித்த இடம் என்று அறியப்படும் ஒரு சிறிய குகை, மலைமீது சிறிது தூரத்தில் இருக்கிறது. அங்கு செஞ்சுலக்ஷ்மி மற்றும் சுயம்பு நரசிம்ம மூர்த்தி விக்ரஹங்களும் உள்ளன.

பாவன நரசிம்மரை தரிசனம் செய்தபிறகு, அருகில் மலைப்பகுதியில் இருந்த செஞ்சு லட்சுமி குகைக்குச் சென்றோம். ஒற்றையடிப் பாதை. ரொம்பவும் கடினமாக இல்லை. குகையில் நுழைந்து (உட்காரத்தான் முடியும். நிற்பதற்கு இடம் இல்லை, ஆனால் அளவில் கொஞ்சம் பெரிய குகை) செஞ்சு லட்சுமி, நரசிம்மரை தரிசனம் செய்தபிறகு, மிகக் குறுகிய குகையின் வெளிவாயில் வழியாக தவழ்ந்து வந்தோம். 

ஒரு மணி நேரம் பயணித்து (திரும்ப வந்த பயணம் கொஞ்சம் வேகமாக இருந்தது) நாங்கள் தங்கியிருந்த அஹோபில மடத்தை 12 மணிக்கு அடைந்தோம். 12 ½ மணிக்கு மதிய உணவு. எப்போதும்போல், கொஞ்சம் ஹெவியான உணவு. அவரை கறியமுது, கோஸ் கூட்டு, கோஸ் வடை, அக்கார அடிசல், பஞ்சாம்ருதம், கத்தரி சாம்பார், ரசம், அப்பளாம் என்று மெனு.

அஹோபிலத்திலிருந்து 2 மணி சுமாருக்கு பேருந்தில் கிளம்பினோம். பொங்கலுக்கு மறுநாளில் தொடங்கி, 40 நாட்களுக்கு மேலாக, அஹோபிலம் பிரகலாதவரதன் கோவில் உற்சவர் மற்றும் ஜ்வால நரசிம்மர் உத்ஸவர் இருவரையும், ஊர்வலமாக, அஹோபிலத்தைச் சுற்றியுள்ள 40க்கு மேலான கிராமங்களுக்கு எடுத்துச் செல்வார்கள். அதற்கு அந்த அந்த ஊர் கமிட்டி முன்பதிவு செய்து, அதற்குரிய வசதிகளையும் செய்துகொடுக்கும். அஹோபில யாத்திரை முடிந்து நாங்கள் திரும்பும்போது, அப்போது எந்த ஊரில் இந்த உற்சவர்கள் எழுந்தருளியிருக்கிறார்களோ அங்கு சென்று தரிசனம் செய்துவிட்டு அப்படியே ஊர் திரும்புவோம். அன்று 1 மணி நேரப் பிரயாணத்திற்குப் பிறகு, அந்த உற்சவர்கள் எழுந்தருளியிருந்த கிராமத்துக்குச் சென்று தரிசனம் செய்தோம்.

அப்படியே அருகிலிருந்த ஆஞ்சநேயர் கோவிலையும் தரிசித்தேன். (டக்குனு கோயிலுக்குள் நுழைந்து ஒரு வணக்கத்தைப் போட்டு, அங்கு சென்றதற்கு ஒரு புகைப்படமும் எடுத்துக்கொண்டேன். நேரமாக்கினால் யாத்திரையை நடத்துபவர் கோபித்துக்கொள்வார்). இதற்கு அப்புறம், சென்னை திரும்பும் வழியில், நாங்கள் மாலை 4-5 மணிக்கு ஒரு இடத்தில் நிறுத்தி, காபி/டீ குடித்த பிறகு, ஒண்டிமிட்டா என்ற ஊரில் இருக்கும் புராதன கோதண்ட ராமர் கோவிலுக்குச் சென்று தரிசிக்கவேண்டும். (அவர்கள் நடை சாத்துவதற்குள் கோயிலுக்குச் செல்லவேண்டும்) பிறகு அங்கேயே ஒரு இடத்தில் இரவு உணவைச் சாப்பிட்ட பிறகு சென்னை நோக்கிப் பயணிக்கவேண்டும். அதனால் நேரத்தை வீணாக்க அனுமதி கிடையாது. அதுபோல ஒவ்வொரு வருடமும், அஹோபில யாத்திரை முடிந்து சென்னை நோக்கித் திரும்பும்போது, எந்த கிராமத்தில் உற்சவர் எழுந்தருளியிருக்கிறார் என்பது வேறுபடும்.

மாலை 5 மணி வாக்கில், கடப்பா அருகிலுள்ள ஒரு ராமர் கோவில் வளாகத்தில் பேருந்தை நிறுத்தி, எங்களுக்கு காபி, டீ போட்டுக்கொடுத்தார்கள். அங்கேயே மில்க் கேக் ஸ்வீட்டும், ரிப்பன் பகோடாவும் தந்தார்கள் (காலையில் செய்து பாக்கெட் போட்டு வைத்திருந்தது).

அங்கிருந்து பேருந்தில் கிளம்பும்போதுதான், கோவிலைச் சுற்றியுள்ள விளைநிலங்கள் கண்ணுக்குப் பட்டன. காய்கறிகள், கீரைகள், நெல் வயல்கள் என்று பச்சைப் பசேல் என இருந்த து. தெரிந்திருந்தால் கோவில் வளாகத்தைவிட்டு வெளியே நடந்து வந்து சிலபல புகைப்படங்கள் எடுத்திருப்பேன்.  இந்த மாதிரி விளைநிலங்கள் அருகிருக்க, கிராமத்து வாழ்க்கை எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என மனதில் தோன்றியது. இக்கரைக்கு அக்கரை பச்சை என்பதுபோல்தான் இந்த எண்ணம்.  அங்கு சென்றால், 24 மணி நேரமும் மின்சாரம், கொசு போன்றவை இல்லாத சுத்தமான வசிப்பிடம், வீட்டில் குழாய்களில் வரும் அளவில்லாத நல்ல காவேரி நீர், வளாகத்தில் பயம் என்பதே இல்லாமல் இருக்கும் செக்யூர்ட் வாழ்க்கை என்று மனம் ஏங்க ஆரம்பிக்குமோ?

இந்தத் தடவை சீக்கிரமே அஹோபிலத்திலிருந்து கிளம்பிவிட்டதால், 7 மணிக்கெல்லாம் ஒண்டிமிட்டா ஊரை வந்தடைந்தோம். அங்கு இருக்கும் இராமர் கோவில் ஆயிரம் வருடங்களுக்கும் மேற்பட்டதாம்.  இந்த ஆலயத்தை சமீப வருடத்திலிருந்து, திருப்பதி தேவஸ்தானம் நிர்வகிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறது. ஒவ்வொரு மாதம் இரண்டாவது மற்றும் நாலாவது சனிக்கிழமை, திருப்பதியிலிருந்து லட்டுப் பிரசாதம் கொண்டுவந்து கோவிலில் விநியோகிக்கிறார்கள். ஆலயத்தின் எதிரே, வீராஞ்சநேயர் சன்னிதி (தனிக்கோயில்) இருந்தது. முதலில் ஆஞ்சநேயரை சேவித்துவிட்டு, இராமர் கோவிலுக்குச் சென்றோம். சென்றமுறை இரவு 8 ½ மணி வாக்கில்தான் கோயிலை அடைந்திருந்தோம். இந்த முறை அதிக விளக்கு வெளிச்சமும் அமைத்திருந்ததால், கோவிலை நன்றாக் காண முடிந்தது. தரிசனமும் சிறப்பாக அமைந்தது. ஒண்டிமிட்டா கோவிலைப்பற்றியும் அங்கிருந்த சிற்பங்களையும் பிறகு காண்போம். 

அஹோபில நவ நரசிம்ஹர் யாத்திரை நிறைவுற்றது. 

= = = = =