கோடை கால புன்சிரிப்பு !

 

நெல்லைத்தமிழன்: 

ஒரு பின்னூட்டத்தில் ஸ்ரீராம், 'ஹெல்மெட் போட்டுக் கொண்டால் உங்கள் உயிரைக் காத்துக் கொள்ளலாம் என்பது ஒரு சட்டம் என்பதை விட நல்ல யோசனை.  உன் உயிருக்கு ஆபத்து என்று அரசு அராஜகம் செய்யக்கூடாது. ' என்று சொல்லியிருந்தார். இது எப்படி சரியாக இருக்கும்?  இப்படியெல்லாம் சிந்தித்தால், பொதுவெளியில் சிகரெட் பிடிக்கக்கூடாது, குட்கா உபயோகிக்கக்கூடாது, போதை மருந்து விநியோகம் 'அறமல்ல', போதை மருந்து உபயோகிப்பது உங்களுக்கு நல்லதல்ல என்று அரசாங்கம் எதற்குமே சட்டம் போடாமல், 'ஆலோசனை' சொல்பவர்களாகிவிடலாமே.  (உடனே அரசாங்கம், மதுக்கடை என்று விவாதிக்கக்கூடாது)

# விபத்தில் மரணம் இறந்தவரின் குடும்பத்துக்கு மட்டும் துயரம் - பிரச்னை அல்ல. படுகாயம் அடைந்த ஒருவருக்கு மருத்துவ உதவி அளிக்க  - ஆதரவற்ற குடும்பத்துக்கு நிவாரணம் அளிக்க என்று பொதுப் பணம் விரயம் ஆகும் சாத்தியம் அதிகம். எனவேதான் தலைக் கவசப் பயன்பாடு ஒரு சட்டமாக அமுல் செய்ய வேண்டி இருக்கிறது. சட்டமாக இருக்கும்போதே மதிக்காத மக்கள் அரசின்  ஆலோசனைகளைக் காதில் போட்டுக் கொள்ளவே மாட்டார்கள்.

= = = = = = = =

எங்கள் கேள்விகள் : 

1) கோடை காலத்திற்கேற்ற காலை உணவு, மதிய உணவு, இரவு உணவு என்னென்ன? உங்களின் அனுபவத்தைக் கொண்டு கருத்து சொல்லவும். 

2) கோடை காலத்தில்  - பகல் பயணங்களில் நீங்கள் விரும்பி வாங்குவதில்  கீழ்க்கண்டவற்றுள் எது முதலிடம்?

வெள்ளரிப் பிஞ்சு / தர்ப்பூசணி / நுங்கு / மோர் / வேறு ஏதாவது .. 

3) புன்னகை / புன்சிரிப்பு சம்பந்தப்பட்ட சினிமா பாடல்களில் உங்கள் நினைவுக்கு உடனே வரும் பாடல்கள் என்னென்ன? 

= = = = = = = =

KGG பக்கம் : 

சென்ற வாரம் நான் எழுதியிருந்த என்னுடைய சேமிப்புப் பணம் பற்றி வாசகர்கள் சில கேள்விகள் கேட்டிருந்தார்கள். 

நான் சேமித்தது எதையும் வாங்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் இல்லை. கையில் ஏதாவது பணம் இருந்தால் அது எப்பவுமே மனதை உற்சாகமாக வைத்திருக்கும். 

அந்த நாட்களில் நான் மிக மிக கருமித் தனமாக இருப்பேன். ( இப்போ மட்டும் என்ன! ) ரொம்ப நேரம் யோசனை செய்து, கையில் பத்து பைசாவை எடுத்துக்கொண்டு நாகை கடைவீதி கமலா ஸ்டோர்ஸ் வரை நடந்து செல்வேன். அப்படிச் செல்லும்போது பத்து பைசாவிற்கு என்னென்ன மிட்டாய்கள் கிடைக்கும் என்று சந்தோஷமாக எண்ணமிட்டபடி வீதியை வேடிக்கை பார்த்தபடி நடந்து செல்வேன். அந்த நினைவுகளே அப்பொழுது அவ்வளவு சந்தோஷமாக  இருக்கும். 

கடை அருகே சென்றவுடன் kgg யில் இருக்கும் karumi gunam என்னிடம் சில கேள்விகள் கேட்கும். 

" இந்தப் பத்துப் பைசாவை செலவழித்துவிட்டால் உன்னுடைய சேமிப்பில் பத்து பைசா குறைந்து போய்விடும் - தெரியுமா? " - 

" இதை இப்பொழுது செலவு செய்தே ஆகவேண்டுமா? " - 

" இப்போது என்ன அவசரம்? " - 

" மிட்டாய் சாப்பிடும் அந்த நேரம் மட்டும்தான் சந்தோஷம் - ஆனால் சேர்த்து வைத்தால் இன்னும் அதிக நேரம் சந்தோஷம் - அதை யோசி. " 

இப்படி பல கேள்விகள் எழுந்தவுடன், மிட்டாய் எதுவும் வாங்காமல் திரும்பி வந்துவிடுவேன்! அப்போதைக்கு கடைக்குப் போகும்போது வந்த இனிய சந்தோஷமான கற்பனைகளே போதும் என்று தோன்றியது உண்டு. 

என்னுடைய கருமி குணத்திற்கு நேர் எதிர் குணம் கொண்டவர் என்னுடைய சின்ன அண்ணன் விசு(வேஸ்வரன்) நான் JTS படித்த காலத்தில் அவர் பப்ளிக் சர்வீஸ் கமிஷன் பரிட்சை பாஸ் செய்து விவசாய இலாக்காவில் கிளார்க் வேலையில் சேர்ந்துவிட்டார். 

வேலை கிடைத்துவிட்டது என்றவுடன் அவர் என்னிடம் " டேய் கௌதமா - சம்பாதிப்பது என்றால் என்ன? - எனக்கு மனசுல என்ன தோணுது என்றால் - ஒரு பெரிய கிடங்கில் நாணயங்கள் நிறைய கொட்டி வைத்திருப்பார்கள். நான் போய் அந்த காசுக் குவியலில் நீச்சல் அடிப்பது போல கைகளை வீசி - கையில் கிடைக்கின்ற பைசாக்களை அள்ளி அள்ளிப் பையில் போட்டுக்கொள்வது என்று தோன்றும் " என்பார். என்ன ஒரு கற்பனை பாருங்கள்! 

அவர் வேலை பார்க்க ஆரம்பித்ததும், ஒரு பெரிய திட்டம் வகுத்தார். அதாவது 'சேமிக்காமல் மாதா மாதம் வருகின்ற பணத்தை செலவு செய்வது தவறு. அதனால் ஒரு பாலிதீன் பையில் ஒவ்வொரு மாதமும் ஒவ்வொரு ரூபாய் என்று சேமித்து வைக்கப் போகிறேன்' என்று சொன்னார். 

ஒவ்வொரு மாதமும் வரும்போது என் கண்ணுக்கு முன்னால் அந்தப் பையை எடுத்துக் காட்டி - " இதோ பார்த்தாயா - இப்போ இரண்டு ரூபாய் ஆயிற்று - இதோ மூன்று ரூபாய் " என்றெல்லாம் பெருமையாக சொல்லிவந்தார். ஐந்து மாதங்களுக்குப் பிறகு பார்த்தால் - 'அந்த சேமிப்பு ஐந்து ரூபாயை செலவு செய்து விட்டேன்' என்று சொன்னார்! 

வாரா வாரம் ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில், அவர் வேலையில் சேர்ந்த திருவீழிமிழலை ஊரிலிருந்து நாகைக்கு வந்துவிடுவார். அப்படி வரும் சமயங்களில் நண்பர்களோடு அரட்டை, ஊர் சுற்றுதல் என்று சந்தோஷமாக பொழுதைக் கழிப்பார். நாகையில் புதிய சினிமா ஏதாவது ரிலீஸ் ஆகியிருந்தால் என்னையும் கூப்பிட்டுக்கொண்டு சினிமா பாக்கக் கிளம்பிவிடுவார். சிவாஜி படங்கள் என்றால், ஏற்கெனவே பார்த்த படமாக இருந்தாலும் இன்னொருமுறை பார்க்க என்னையும் சேர்த்து இழுத்துக்கொண்டு சென்றுவிடுவார். 

நான் சென்னை வருவதற்கு முன்பு அண்ணனுடன் சேர்ந்து பார்த்த சினிமா குறைந்த பட்சம் இருபதாவது இருக்கும். 

= = = = = = = =

வால் : என்னுடைய சமீபகால facebook பதிவு : (சிரிக்க மட்டும்) 

= = = = = = =