நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 10 : நெல்லைத்தமிழன்

 

நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – நெல்லைத்தமிழன்

ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 10

போர்பந்தரில் காந்தி பிறந்த வீட்டையும் அதனைத் தொட்டடுத்து இருந்த நினைவில்லத்தையும் பார்த்த பிறகு ஆட்டோ நிறுத்தப்பட்டிருந்த இட த்தை அடைந்தோம். அங்கு அருகிலேயே கட்டிப் பெருங்காயம் (ஒவ்வொன்றும் ஒரு சாக்லேட் அளவு சைஸ், மூட்டையில் வைத்திருந்தார்கள்) மற்றும் பலவித பொருட்களை விற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள். இதற்கு முன்பு (2020ல் சென்ற பஞ்ச த்வாரகா யாத்திரை) சென்றிருந்தபோது, ஸ்ரீநாத் துவாரகையில் கவரப்பட்டு பெருங்காயம் வாங்கினேன், மனைவி இதெல்லாம் வேண்டாம் என்றாள். பிறகு வீட்டில் உபயோகித்தபோது அது பெருங்காயமா இல்லை ஒருவேளை புண்ணாக்குத் தூளை வாங்கிவந்துவிட்டோமா என்று எனக்குச் சந்தேகம் ஏற்பட்டது.  (மனைவி நம்மை சிறுமையாகப் பார்க்க விடமாட்டோமுல்ல. அப்படி நம்மை ஒரு மாதிரி பார்த்தால், அது சரி..எனக்கு அன்றைக்கு ஜலதோஷத்தினால் வாசனை சரிவர தெரிந்திருக்காது, நீ, கண்டிப்பாக வாங்கவேண்டாம், பெருங்காயம் மாதிரியே வாசனை வரலைன்னு ஸ்ட்ராங்கா சொல்லியிருக்கலாமே என்று ப்ளேட்டைத் திருப்பிப் போடக்கூடத் தெரிந்திருக்காதா? ஹா ஹா)  அனைவரும் வந்து சேர்ந்த பிறகு ஆட்டோக்களில் பேருந்து நிறுத்தியிருந்த இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம். 7 பேர்கள் ஒரு ஆட்டோவில், மொத்தம் 300 ரூபாய், போக வர. யாத்திரையில் இப்படிப்பட்ட ஆட்டோ செலவு மற்றும் தனியாக தங்குமிடம் கேட்டு வாங்கிக்கொண்டால் அந்தச் செலவு நம்மைச் சேர்ந்தது. 

போர்பந்தர் நிலக்கடலைக்குப் பெயர் போனது. பெரிய அளவு நிலக்கடலை. உப்பு சேர்த்த நிலக்கடலை கொறிப்பதற்காக ஒரு ½ கிலோ வாங்கிக்கொண்டேன். பெரிய அளவு விதையுள்ள பச்சை திராட்சை ½ கிலோ வாங்கினேன்.  பேருந்து பிரயாணம் ரொம்ப நேரம் என்றால் கொறிக்க உபயோகமாக இருக்கும்.

பிறகு அங்கிருந்து 130 கிமீ தூரத்தில் உள்ள சோம்நாத்தை நோக்கிப் பேருந்து சென்றது.  சுமார் 1 மணிக்கு சோம்நாத்தை அடைந்தோம். பேருந்து நிறுத்துவதற்காக பிரம்மாண்டமான வளாகம் உண்டு. அங்கு பேருந்து நின்ற பிறகு, ஷேர் ஆட்டோவில் (7 பேருக்கு 100 ரூபாய்), ராமானுஜ கூடம் என்ற இட த்தை அடைந்தோம். சோம்நாத் கோவிலின் நேர் கோட்டில் உள்ள சாலையில் அமைந்துள்ளது இந்த இடம்.

பெரும்பாலும் எங்கள் லக்கேஜ்கள் பேருந்தின் மேலோ அல்லது டிக்கியிலோ இருக்கும். அதை ஒவ்வொரு இடத்திலும் இறக்க மாட்டோம். ஆனால் எப்போதும் கையில் ஒரு பையில், தட்டு டம்ளர் மற்றும் மருந்து வைத்துக்கொள்வோம். (நான் ஒரு டவலும் வைத்துக்கொள்வேன். எங்கேனும் உட்கார வேண்டும் என்றால் துண்டை விரித்து அதன் மீது உட்கார்ந்துகொள்வேன். இல்லையென்றால் வெள்ளை வேஷ்டி அழுக்காகிவிடும். கறையாகிவிட்டால் கஷ்டம்). அதை மாத்திரம் எடுத்துக்கொண்டு ராமானுஜ கூட த்தை அடைந்தோம்.

அங்கு மதிய உணவாக கதம்ப சாதம், வற்றல், தயிர்சாதம் கொடுத்தார்கள் (இதெல்லாம் யாத்திரை நடத்துபவர் பண்ணினது). அன்று என்ன விசேஷம் என்று தெரியவில்லை, எங்கள் குழுவுக்கு ராமானுஜ கூட த்திலிருந்து இரண்டு வாளி ஸ்ரீகண்ட் கொடுத்தார்கள் (இது குஜராத்தி இனிப்பு. அவங்க பூரிக்கு ஸ்ரீகண்ட் தொட்டுப்பாங்க. எனக்கு ரொம்பவே பிடித்தமான இனிப்பு. அமுல் பிராண்டும், நிறைய வகை ஸ்ரீகண்ட் தயாரிக்கறாங்க, மேங்கோ ஸ்ரீகண்ட், ஏலக்காய் ஸ்ரீகண்ட் என்று பலவிதம். பஹ்ரைனில் இருக்கும்போது எப்போதாவது, ஹோட்டலில் பூரி ஸ்ரீகண்ட் சாப்பிடுவேன். வீட்டில் அமுல் ஸ்ரீகண்ட் வாங்கி வைத்துக்கொண்டு, ஸ்பூன் ஸ்பூனாகச் சாப்பிட்டதில் எடை வெகுவாக ஏறிவிட்டது.  பிறகுதான் ஸ்ரீகண்டின் செய்முறையை அறிந்து, சாப்பிடுவதை அறவே தவிர்த்தேன்) அதனை எல்லோருக்கும் ஒரு கரண்டி இலையில் போட்டார்கள். ரொம்ப சுவையாக இருந்தது.

எங்கள் பைகளை மண்டபத்தின் ஒரு இடத்தில் வைத்துவிட்டு, ஷேர் ஆட்டோவில், சோம்நாத்தில் உள்ள முக்கிய இடங்களை தரிசிப்பதற்காகச் சென்றோம். ஒருவருக்கு 20 ரூபாய்தான்.

சோம்நாத்தில் முக்கியமாக தரிசிக்கவேண்டிய கோவில்கள்/இடங்கள், ஸ்ரீகிருஷ்ணர் உடல் தகனம் செய்யப்பட்ட பிரபாஸ் தீர்த்தக் கரை, அங்கேயே இருக்கும் பலராமர் இவ்வுலகிலிருந்து மறைந்த இடம்,  மூன்று நதிகள் சங்கமமாகும் இடம், சூரியனுக்கான கோவில், ஆதிசங்கரர் தபஸ் செய்த இடம், பஞ்சபாண்டவர்கள் வந்த இடம் என்று பல உள்ளன.  ஒவ்வொரு இடத்திலும் அதிக நேரம் ஆகாது என்றாலும், தரிசிக்கத் தவறவிடக்கூடாத இடங்கள் அவை.

இந்த யாத்திரையில் எந்த எந்த இடங்களைப் பார்த்தோம் என்பதை ஒவ்வொன்றாகக் காண்போம். 

சாலையின் ஒரு முனை சோம்நாத் கோவில் என்றால், மறு புறம் நோக்கித்தான் எங்கள் ஆட்டோ சென்றது. சோம்நாத் கோவில் பற்றி எழுதும்போது அப்போதிருந்த நிலைமையை எழுதுகிறேன்.

முதலில் நாங்கள் சென்றது திரிவேணி சங்கம ம் என்ற Gகட்டம். இங்கு ஹிரண், கபில மற்றும் சரஸ்வதி ஆறுகள் சங்கமிப்பதாக ஐதீகம். இந்த மூன்று ஆறுகளூம் அரபிக்கடலில் சங்கம ம் ஆகின்றன (சோம்நாத்தில்). சரஸ்வதி நதி, பிறப்பிற்கும், கபில நதி வாழ்விற்கும், ஹிரண் நதி இறப்பிற்கும் ஒப்புமையாகச் சொல்கின்றனர். இங்கு தீர்த்தமாடுவது விசேஷம் (நாங்கள் குளிக்கவில்லை. தண்ணீரை ப்ரோட்சித்துக்கொண்டோம்)

திரிவேணி சங்கமம், சோம்நாத்

அழகான தீரம். குளிப்பதற்கும் ஏற்றதாக இருந்தது. ஓரளவு சுத்தமாக இருந்தது.

சீகல் எனப்படும் கடற்கரைப் பறவைகள் மிக அதிக அளவில் இருந்தன. 

அங்கிருந்து கிளம்பி வெகு அருகில் இருந்த தேஹோத்சர்க் எனப்படும் இடத்திற்குச் சென்றோம். ஜரா எனப்படும் வேடனால் அம்பெய்யப்பட்டு ஸ்ரீகிருஷ்ணர் விராவல் என்ற இடத்தில்தான் உயிர் நீத்தார் என்று படித்திருக்கிறேன். ஆனால் இங்கு என்ன சொல்கிறார்கள் என்றால், அங்கு வேடனால் அடிபட்ட பிறகு, காயமுற்ற கிருஷ்ணர் மெதுவாக நடந்து வந்து ஹிரண்ய ஆற்றுக்கரையை அடைந்து அங்கு சிறிய குகையில் உயிர்நீத்தார், அவருடைய சரம உடல் நதிக்கரையில் எரியூட்டப்பட்டது என்று.  இன்னொரு புத்தகத்தில், ஸ்ரீகிருஷ்ணரைத் தேடி வந்த அர்ஜுன ன், அவரது பூத உடலைப் பார்த்து, அதனை நதிக்கரை வரையில் சுமந்துவந்து எரியூட்டினான் என்று எழுதியிருந்ததைப் படித்துள்ளேன். (இவர் ஒருவேளை கூடவே அந்தக் காலத்தில் இருந்திருப்பாரோ என்று நாம் சந்தேகப்படும்படியாக, அதாரிடேடிவ் ஆக இந்த மாதிரி விஷயங்களில் சந்தேகம் தெளிவிக்கும் நம் கீதா சாம்பசிவம் மேடம் இப்போதெல்லாம் வனவாசம் போயிருக்கிறாரோ என்று எண்ணும்படியாக இணையம் பக்கமே தலைவைத்துப் படுப்பதில்லை. அவர் வந்தால் ஒருவேளை இப்படித்தான் நடந்தது என்று சொல்லக்கூடும்)

தேகோத்சர்க் வளாகம்

இந்த வளாகத்திலேயே 4 கோவில்கள் இருக்கின்றன. வளாகத்தில் நுழைந்தாலே ஒரு தெய்வீக இட த்திற்கு வந்திருக்கிறோம் என்று தோன்றியது.  இந்த வளாகம் ஹிரண்ய நதிக்கரையில் அமைந்துள்ளது. மரங்கள் சூழ்ந்த இடம். சோம்நாத் கோவிலிலிருந்து 1 ½ கிமீ தூரத்தில் அமைந்துள்ளது. தேகத்தினுடனே ஸ்வர்கத்தை அடைந்தார் என்று குறிப்பிடும்படியாக தேகோத்ஸ்வர்க் என்ற பெயரா இல்லை தேகோத்சர்க் என்பதற்கு வேறு அர்த்தம் உண்டா என்பதை தில்லி வெங்கட் நாகராஜன் அவர்கள் வந்து சொல்லலாம்.

முதலில் இருக்கும் கோவில் கீதா மந்திர் எனப்படுகிறது. பளிங்குச் சுவற்றில் கீதையை எழுதியிருக்கிறார்கள். கோவிலின் மூலவர், ஸ்ரீவேணுகோபாலர். ஆநிரை பின்னிற்க, குழலூதும் பாணியில் அமைந்த திருவுருவம்.

ஸ்ரீ கீதா மந்திர்

பளிங்குச் சுவற்றில் கீதை பொறிக்கப்பட்டுள்ளது

மூலவர் ஸ்ரீவேணுகோபாலர்

அந்தக் கோவிலின் அருகிலேயே பலராமர் கோவில் அமைந்துள்ளது. இங்குதான் பலராமர் குகை எனப்படுவது அமைந்திருக்கிறது. ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் உடல் தகனத்திற்குப் பிறகு, தான் வந்த காரியம் முடிந்தது என்று எண்ணிய பலராமர், இங்கிருந்த குகைக்குள் நுழைந்து மனித உடலை விட்டுவிட்டு, ஆதிசேஷன் உருவமெடுத்து இந்த உலகை விட்டு நீங்கினார்.  இந்தக் குகைக்குள், ஆதிசேஷன் உருவம் சுவற்றில் அமைந்துள்ளது. இது மிகப் புராதானமான இடம்.

ஸ்ரீ பலராம் மந்திர்

குகை போன்ற இடத்தில் நுழைந்த பிறகு, பலராமர் தன்னடிச்சோதிக்கு எழுந்தருளிய இடம் வருகிறது. சுவற்றில் ஆதிசேஷன் திருவுருவம்.

சுவற்றில் உள்ள ஓட்டை, குகைப்பகுதி உள்ளே இருக்கிறது என்று காட்டுகிறது. பலராமர் பாதச் சுவடுகள்.

யுகங்கள் கழித்து இந்த இடத்திற்கு வந்திருக்கிறேன் என்பதற்கான புகைப்படம். (கடவுள் நேரே வந்து, பக்தா…உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டால், கொஞ்சம் இரு.. முதலில் ஒரு புகைப்படம் உன்னுடன் எடுத்துக்கொள்கிறேன், பிறகு யோசித்து என்ன வேண்டும் என்று கேட்கிறேன் என்று சொல்லிவிடுவார் போல இந்த ஆள் என யோசிக்காதீர்கள். எல்லாம் ஒரு நினைவுக்குத்தான். இது பற்றி எழுதும்போது ஒரு சம்பவம் நினைவுக்கு வருகிறது. விஷயம் சின்னது, ஆனால் எழுத்தில் நெடியதாக வருகிறது. கர்னாடக வைணவ பக்தர்கள் திருப்பதிக்குச் சென்று வருடா வருடம் நாலாயிர திவ்யப்ப்ரபந்தம் சேவிப்பது நடந்துகொண்டுவருகிறது. நானும் இரண்டு வருடங்கள் சென்றிருக்கிறேன். முதல் முறை சென்றிருந்தபோது, எங்கள் ஆச்சார்யர், நாங்கள் ஆண்டவன் என்று அழைப்போம், திருப்பதியில் இரண்டு மாத தவத்திற்காகத் தங்கியிருந்தார். வருடத்தில் இரண்டு மாதங்கள் ஒவ்வோர் இடத்தில் தங்குவார்கள். அங்கிருந்து வேறு இடத்திற்கு நகர மாட்டார்கள். நிறைய உணவுக் கட்டுப்பாடு உண்டு. இதனைப்பற்றி எழுத ஆரம்பித்தால் நீண்டுவிடும். பிறகு ஒரு சமயத்தில் எழுதுகிறேன். ப்ரபந்தம் சேவிப்பது மூன்று நாட்களில் முடிந்தது. நான்காவது நாள் ஆண்டவன் ஸ்வாமிகள் அங்கு வந்து எங்களுக்கு ஆசியும் ப்ரபந்தம் சம்பந்தமாக சொற்பொழிவும் நிகழ்த்தினார். நான் அந்தப் படங்களை எல்லாம் எடுத்தேன். ஆனா பாருங்க..புகைப்படம் எடுப்பவனை, அவருடன் சேர்த்து யாருமே படம் எடுக்கவில்லை. அதனால் அன்று இரவு, அவர் தங்கியிருந்த ஆச்ரமத்துக்குச் சென்று, அவரிடம், எல்லோரையும் உங்கள் அருகில் இருக்கும்போது புகைப்படம் எடுத்த நான், எந்தப் புகைப்படத்திலும் இல்லை. அதனால் ஒரு நினைவுக்காக உங்களுடன் புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்ளவா என்று விநயத்துடன், கொஞ்சம் தைரியமாகக் கேட்டேன். அவர் இந்தக் கோரிக்கையை எண்ணிச் சிரித்துவிட்டு, அருகிலிருந்தவரிடம் புகைப்படம் எடுக்கச் சொன்னார். அது பெரிய நினைவு அல்லவா? )

பலராமர் கோவிலை அடுத்து, ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நாராயணர் கோவில் அமைந்துள்ளது. அங்கு லக்ஷ்மி நாராயணரை  தரிசனம் செய்தோம். அதை ஒட்டியே, காசி விஸ்வநாதர் கோவில்/சன்னிதி அமைந்துள்ளது. மிகச் சிறிய சிவன் சன்னிதி என்றாலும் மிகப் புராதானமானது அது.

இதற்குப் பிறகு வளாகத்தில் இருந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ண பாதம் என்ற, Gகோலோgக் Dhதாம் என்கிற ஸ்ரீகிருஷ்ணர் எரியூட்டப்பட்ட (அவரது பாதம் அமைக்கப்பட்ட) சிறிய இட த்தைத் தரிசனம் செய்தோம். பிரபாஸ் நதிக்கரை என்பதால், அங்கு அந்த நினைவுக்கான இடத்தை அமைத்திருக்கிறார்கள். அதனை பிரதட்சணம் செய்து வணங்கினோம்.

ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நாராயணர் மந்திர்

மரங்களுடன் கூடிய எழில்மிகு வளாகம்.

கோவில் சுவற்றில் இறை அவதாரங்களும் அதற்கான விளக்கங்களும். 

ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நாராயணர்.

அருகிலிருந்த சிறிய சிவன் சன்னிதி (காசி விஸ்வநாத மஹாதேவர் கோவில்)

ஸ்ரீகிருஷ்ண பாதம்

இந்த இடத்தை Golok Dham கோலோக் தாம் என்று அழைக்கிறார்கள். ஆநிரைகளின் வீடு.

 

வளாகத்தை ஒட்டிப் பாய்ந்து செல்லும் ஹிரண்ய நதி (பிரபாஸ தீர்த்தம்)

ஸ்ரீகிருஷ்ணர், வேடனால் அம்பு எய்யப்பட்ட இடம் BHAபால்கா தீர்த்த என்று அழைக்கப்படுகிறது (அது விராவல் என்ற இட த்தில் இருக்கிறது). எரியூட்டப்பட்ட இடம், மஹா காளி கோவில் அருகில் இருக்கிறது. இதனைத்தான் தேஹோசர்க், உடல் மறைந்த இடம் என்று அழைக்கின்றனர். இந்தப் பகுதியில் இருக்கும் ஆஹிர் சமூகப் பெண்கள், இந்த துக்கத்தைக் குறிக்க இப்போதும் கருப்பு நிற உடைகளையே அணிகிறார்களாம்.

ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தகனம் செய்யப்பட்ட இட த்தையும், அவருடைய அண்ணன் பலராமர் இந்த உலகை விட்டு நீங்கிய இடத்தையும் தரிசித்த பிறகு மனது கனக்கிறது. அடுத்து எங்கு சென்றோம் என்பதை அடுத்த வாரம் பார்க்கலாமா?

(தொடரும்)