சிறுகதை - கொத்தமல்லி - துரை செல்வராஜூ

 கொத்தமல்லி

துரை செல்வராஜூ 

*** *** ** *** *** 

" வித்யா!.."  காமாட்சியம்மாளின் அழைப்பு..

" இதோ வந்துட்டேன் அத்தை.. " - என்றபடி சமையற்கட்டுக்குள் வந்தாள் கூடத்தில் இருந்த வித்யா..

அன்பின் மருமகள்.. நல்ல அழகு.. அறிவு..

" ரசம் இறக்கிட்டேன்.. வாழக்காய் கூட்டு உங்க மூனு பேருக்கும் வச்சிக்க.. என்னய கணக்கு ல சேர்த்துக்க வேணாம்.. ரெண்டு நாளா முழங்கால் வலிக்குது.. "

" அப்ப உங்களுக்கு பீன்ஸ் பொரியல் பண்ணித் தரவா?.. "

" பீன்ஸ் கொஞ்சம்.. கேரட் கொஞ்சம்  இருக்கு.. வாழக்காயும் இருக்கே.. நாளைக்கு ஏதாவது செஞ்சுக்கலாம்.. இன்னிக்கு எல்லாருக்குமா அப்பளம் பொரிச்சிடு.. அருண் வந்ததும் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் தயிர் பச்சடி பண்ணிக்க.. மாமாவுக்கு தயிர் பச்சடி வேண்டாம்.. நாலு நாளா நெஞ்சு சளி.. அவருக்கு.."

" சரிங்க அத்தை.. "

" நா கொஞ்ச நேரம் படுக்கறேன்.. அவருக்கு இன்னமும் ஊர் கதை பாக்கியிருக்கு போல.. புள்ளயார் கோயில் கும்பாபிஷேகம் முடிஞ்சதும் போதும். மனுசனுக்கு அங்கேயே பொழுது போகுது.. "

வித்யா புன்னகைத்துக் கொண்டாள்..

காய்கறி எல்லாம் காலையிலேயே மார்க்கெட்டுக்குப் போய் வாங்கி வந்து விடுவார் சுந்தரம்.. காய்கள் பார்த்து வாங்குவதில் நல்ல சாமர்த்தியம்.. அதுவுமின்றி   விட்டல் முதற்கொண்டு  மாமாவுக்கு ஏகப்பட்ட தோழர்கள் மார்க்கெட்டில்..

திருவையாறு திருக்காட்டுப்பள்ளி ஏவாரிகளும் நல்ல பழக்கம்.. அந்தக் காலத்து சிநேகிதர்கள்..

" ஆ.. ஊ.. " என்று சத்தம் போட்டு ஐந்து பத்து குறைத்து விடுவார்.. 

" இவன் இப்படித்தாம்மா... ஆயிரம் ரூபா யானைய அஞ்சு ரூவாய்க்கி வாங்கிடுவான்.. ஆனா அங்குசத்தோட யான வர்றது தெரியாம   அங்குசத்துக்குத் தனியா வெலை கொடுத்து  வாங்குவான்.. " என்று சிரிப்பார்கள்..

மாமாவுடன் மார்க்கெட்டுக்குப் போனாலும் அத்தையுடன் போனாலும் தனி மதிப்பு..

' வாத்தியார் மருமக.. ' என்று தனி மரியாதை..

இருந்தாலும் வீட்டுக்குள் அத்தை ஒத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்..

" விட்டல் ஒருத்தன் தான் னு இல்லை.. இவரோட கூட்டாளிங்க எல்லாமே இப்படித் தான்.. எப்படா புன்னகை அரசர்  வந்து மாட்டுவார்.. ன்னு  இவருக்காகவே வாடி வதங்குனதை  எல்லாம் சேர்த்து வெச்சிருப்பாங்க.. "

- என்று சிரிப்பார் காமாட்சியம்மாள்..

இதெல்லாம் சும்மா நாடகம் என்பது வீட்டில் எல்லாருக்கும் தெரியும்..

கல்யாணம் ஆன இரண்டாவது மாதம் அருணும் வித்யாவும் மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயிலுக்குப் போன போது அங்கே  மண்டபத்துக் கடையில் சதுரமாக பெரிய தோசைக்கல் வாங்கி வந்ததில் இருந்து தோசை வார்க்கும் போதெல்லாம் மாமாவுக்கு என்று  முறைகளுக்கு  நெய் மணக்க மணக்க ஒரு தோசை கிடைத்து விடும்..

ருசிக்கும் இசைக்கும் அடிமைகள் ஆயிற்றே இந்த ஊர்க்காரர்கள்.. சுந்தரம் மட்டும் விதி விலக்கா என்ன!.. 

முறுக முறுக முதல் தோசைக்கு அப்புறம் - இன்னொன்று!.. - என்று கேட்கும் போது காமாட்சியம்மாள் கண்களில் பத்ரகாளி என கனல் பறக்கும்...

இன்றைக்கும் அப்படித்தான்..

முதல் நெய்த் தோசைக்கு அப்புறமும் சுந்தரம் மலர்ந்த விழிகளுடன் உட்கார்ந்திருப்பதைக் கண்டதும்  " நெய்த் தோசை போதும் எழுந்திருங்க!.. " - என்றார் காமாட்சியம்மாள்..

" நெய்யா!..  தோசையா?.. நான் பார்க்கவே இல்லையே.. ஏம்மா வித்யா.. நீ பார்த்தே?.. "

" இல்லீங்களே மாமா!.. " குறும்புடன் புன்னகைத்தாள் அவள்..

" ரெண்டு பேரும் பார்க்காமத் தான் பாட்டில்ல நெய் குறையுதாக்கும்... "

" அதானே.. எப்டிக் குறையும்?.. "

" என்னயக் கேக்கறீங்களா?.. "

" அது.. வந்து.. நான் தான் சொன்னேன்..  முருங்கக் கீரையும் பூவும் நெய்யில பொரிச்சு அவனுக்குக் கொடும்மா.. கொழுக் மொழுக் ன்னு கிருஷ்ணன் வந்து பொறப்பான் னு.. அதனால நெய் குறைஞ்சு இருக்குமோ.. "

புன்னகைத்தார் சுந்தரம்

வித்யாவுக்கு வெட்கம் தாங்க முடியவில்லை..

" ஓஹோ.. அப்பிடிப் போகுதா கதை.. "  - காமாட்சியம்மாளிடமும் குறுநகை..

" வெண்ணெயும் நெய்யும் ஓரளவுக்குத் தான் சேர்த்துக்கணும்.. ரொம்பவும் தின்னா பக்கத்துல வீட்டு சௌதாமினி இருக்காளே.. அவ மாதிரி பெரிய இடுப்பு தான்.. " 

சௌதாமினி பக்கத்தில் குடியிருக்கும் சேட்டு வீட்டுப் பெண்.. சின்ன வயது தான்..  உருண்டு திரண்டு குதிர் மாதிரி இருப்பாள்..

" ஏன்.. கொடியிடைக் குமரிகள் அவங்கள் லயும் இருக்காங்க தானே!.. "

" அது யாரு கொடியிடைக் குமரி?.. "

காமாட்சியம்மாளிடம் கேள்வி..

" அது இருக்கட்டும்.. மாசம் அஞ்சு கிலோ ஊத்துக்குளி வெண்ணெய் வாங்கி உருக்குறது எதுக்காகவாம்?.. "

" வெண்ணெய் வாங்கி உருக்குறது எல்லாம்  சரிதான்.. உங்களத் தான் நெய்யெல்லாம் ஜாஸ்தியா சேத்துக்க வேணாம்ன்னு டாக்டர் சொல்லியிருக்கார் ல.."

" அவருக்கென்ன அவர் அப்படித்தான் சொல்லுவார்.. "

மீண்டும் தோசைக்கல்லில் நெய் வாசம் கமழ்வதை உணர்ந்த  காமாட்சியம்மாள் -  " மாமனாரும் மருமகளும் அடிக்கிற கூத்தா இது!?.. " செல்லமாகக் கடிந்து கொண்டார்..

இப்படியாகப் போகின்ற பொழுதுகளில் -  இன்று மதியத்துக்காக சோறு வடித்து முருங்கைக்காய் கேரட் சின்ன வெங்காயம் போட்டு சாம்பாரும் தக்காளி ரசமும் வைத்து இறக்குவதற்குள் காமாட்சியம்மாள் களைத்து விட்டார்.. 

கூடத்தில் தலை சாய்த்த நேரம்... சுந்தரம் வந்து விட்டார்..

" என்ன காமாட்சி.. சாப்பிடலையா.. மணி பன்னண்டு ஆகுதே.. "

" ஊர் நியாயம் எல்லாம் இப்ப தான் முடிஞ்சதா உங்களுக்கு.. வித்யா கிட்ட சொல்லி இருக்கேன்.. " 

" ஏன் என்ன செய்யுது உனக்கு?.. " - சுந்தரத்தின் குரலில் பரிவு...

" அது பங்குனி வெயில் வர்ற வரைக்கும் இப்படித் தான்.. தை மாசக் குளிரு ஒத்துக்கலை.. "

" ஒன்ன யாரு சூரியனுக்கு முன்னால எழுந்திரிக்கச் சொன்னது?.. இன்னும் பதினெட்டு வயசு ன்னு ஒனக்கு நெனப்பா?.. "

" மாமா.. வாங்க சாப்பிடலாம்.. "

" சரிம்மா.. இதோ வர்றேன்..."

பத்து நிமிடங்கள் ஊர்ந்த நிலையில் களுக்.. களுக்.. என்ற விக்கலுடன் நாற்காலி  சாய்ந்த பெருஞ்சத்தம்..

" மாமா.. ' - வித்யாவின் வீறல்..

வாரிச் சுருட்டிக் கொண்டு எழுந்த காமாட்சியம்மாள் அடுக்களைக்கு ஓடினார்..

அங்கே தரையில் மல்லாக்க விழுந்து கிடந்தார் சுந்தரம்.. அவரை இழுத்துத் தன் மீது சாய்த்துக் கொண்டு மலங்க மலங்க விழித்த வித்யாவின் கண்களில் கண்ணீர்...

மூச்சு விட முடியாமல் திணறலுடன் சுந்தரம்.. விழிகள் சிவந்திருக்க கண்ணீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது..

" மகமாயி.. மகமாயி... " ஒன்றும் புரியவில்லை காமாட்சியம்மாளுக்கு..

" ரசஞ்சோறு பிசைஞ்சு சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருந்தாங்க..  திடீர்ன்னு விக்கல்.. பக்கத்துல தண்ணி எடுத்துக் குடிக்கிறதுக்குள்ள கீழ சாஞ்சுட்டாங்க.. "

" தண்ணியக் குடிங்க.. மாமா தண்ணியக் குடிங்க.. . " -  என்று ரெண்டு பாட்டில் தண்ணீரைக் கொடுத்த வித்யா ஏதோ நினைவுடன்  " மாமா.. வாய்ல விரல விட்டு வாந்தி எடுக்கப் பாருங்க... "  என்றாள்..

சுந்தரத்தின் காதுகளில் எதும் விழவில்லை..

" ஏம்மா?.. "  காமாட்சியம்மாளுக்கு பதில் சொல்லாமல் - மேசையில் இருந்த தூள் உப்பை எடுத்து சுந்தரத்தின் வாயைத் திறந்து நெல்லளவு இட்டாள்..

அடுத்த விநாடியில் குபீரென வித்யாவின் மேலாடை  பாழாகியது.. மறுபடியும் ஒருதரம் பாழாகியது..

விழித்து நோக்கிய சுந்தரம் மருண்ட விழிகளுடன் தொண்டைக் குழியில் கை வைத்துக் காட்டினார்..

" ஒன்னும் புரியலயே.. " - காமாட்சியம்மாளிடம் பதற்றம்.. 

" ஆம்புலன்சுக்கு சொல்லுவமா?.. "

சற்றே பயந்து விட்டாள் வித்யா..  மெல்ல சுந்தரத்தின் வாயைத் திறந்து உற்று நோக்கியவள் மின்னலென வலக்கை சுட்டு விரலுடன் பெரு விரலையும் சேர்த்து வாயினுள் விட்டாள்..

மறு நொடியில் சுந்தரத்தின் தொண்டைக்குள் சிக்கியிருந்த கொத்தமல்லித் தழை வெளியே வந்தது..

நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து புன்னகைத்த சுந்தரம் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டார்..

" அதான் அன்னைக்கே திருச்செந்தூர் ல முருகன் தல எழுத்த மாத்தி எழுதிட்டானே.. " 

அவரது கண்களில் பரவசம்..  வித்யாவின் முகத்தில் நிம்மதி..

" கொத்த மல்லித் தழ எல்லாத்தையும் கிள்ளிப் போட்ட நான்.. இத மட்டும் கவனிக்காமப்  போட்டுட்டனே.. " - காமாட்சியம்மாள் பதறினார்..

 "தப்பு என்னுது தான் காமாச்சி.. சாப்புடுறப்ப ஓரமா எடுத்து வைச்சிடுவோம் ந்னு நெனச்சேன்.. மறந்துட்டேன்.. குழையப் பிசைஞ்சதுல சரியா கவனிக்கலை.. பயந்துட்டியா?.. "

 " பின்னே.. பயப்படாம.. " - கண்களில் ஆனந்த நீர்த் திரளுடன் வித்யாவின் மேல் சாய்ந்திருந்த கணவனை வாங்கித் தன் மார்பில் சாய்த்துக் கொண்டார் காமாட்சியம்மாள்..

" நூறு வருசம் சுமங்கலியா இருப்பாய் நீ !.. " 

சுந்தரம் புன்னகைத்தபோது -

" மா ஜீ!.. க்யா  லப்டா.. க்யா முஷ்கில்?.. "

பக்கத்து வீட்டு சௌதாமினி வீட்டுக்குள் வந்து கொண்டிருந்தாள்..

***