சிறுகதை : அடுக்கு மல்லி - துரை செல்வராஜூ

 அடுக்கு மல்லி

துரை செல்வராஜூ

*** *** *** *** ***

" மா ஜீ.. பஹ்வான் ஹே.. லேகின் தோடா அச்சா சே .. காம் கர்னாச் சாஹியே.. அரே பாபா ஜீ .. கொய் முஷ்கில் நயி.. டேக் கேர்.. டேக் கேர்.. ஜேய் ஸ்ரீராம்.. ஜேய் ஸ்ரீராம்!.. "

விவரம் அறிந்து கொண்ட பக்கத்து வீட்டு சௌதாமினி ஆறுதல் கூறிச் சென்றாள்..

மதியம் வீட்டுக்கு வந்த அருண் வித்யாவிடம்  சத்தம் போட்டான்..

" எல்லாம் நீ செய்றதுக்கு என்ன?.. "

" நானா செய்ய மாட்டேங்கறேன்?.. அத்தை விடறதில்லை.. " என்றவள் -

' ராத்திரி ல தூங்கறதும் இல்லே.. தூங்க விடறதும் இல்லே.. அத்தையும் மாமாவும் தான் என்னயப் புரிஞ்சுக்கறாங்க.. ' - என்ற, நினைப்புடன் வித்யா உதட்டைக் கடித்துக் கொண்டாள்..

" டே.. ஏண்டா வித்யா கிட்ட சத்தம் போடறே... நாந்தான் செய்றதை ஒழுங்கா செய்யலை.. கொத்த மல்லிய  சரியா கிள்ளிப் போடலை..

மருமக மட்டும் பக்கத்துல இல்லேன்னா... "

காமாட்சியம்மாள் நன்றிப் பெருக்குடன் மாங்கல்யத்தைப் பற்றிக் கொண்டார்..

கூடத்துக் கட்டிலில் படுத்திருந்த தந்தையின் நெற்றியில் மெல்ல கை வைத்தான் அருண்.. 

சட்டென விழித்துக் கொண்ட சுந்தரம் - " எனக்கு ஒன்னும் இல்லப்பா..

அந்தப் புள்ளயும் காமாட்சியும் தான் ரொம்பவும் பயந்துட்டாங்க.. அவங்களுக்கு தைரியம் சொல்லு.. " 

- என்ற போது வாசலில் அழைப்பின் குரல்..

" அம்மா.. அம்மா!.. "

" என்னப்பா.. என்ன சேதி?.." காமாட்சியம்மாள் வாசலுக்கு வந்தார்.. 

அண்ணாச்சி மகனும் செட்டியார் மகனும் இன்னும் சிலரும் நின்றிருந்தார்கள்..

" நம்ம தெரு செங்கமலாட்சிக்கு தை மூனாங்கிழமை சந்தனக் காப்பு.. "

" அதான் ஐயர் கிட்ட சொல்லியிருக்கேன்.. அஞ்சு கிலோ ரவா கேசரி நாங்க உபயம் செஞ்சிடறோம் ன்னு.. "

" அது தெரியும் மா.... இருந்தாலும் வீட்டுக்கு வீடு நேர்ல சொல்லணும்னு வந்தோம்.. " கை கூப்பினார்கள்..

" ரொம்ப சந்தோஷம் பா!.. " காமாட்சியம்மாளுக்கு மகிழ்ச்சி..

இந்த நகரில் சந்துக்கு சந்து தெருவுக்குத் தெரு செங்கமலாட்சியும் முனீஸ்வரனும் சின்னச் சின்ன பீடங்களில் பிரதிஷ்டை ஆகியிருப்பார்கள்..

அந்தந்தப் பக்கத்து வசதிப்படி ஆடியிலோ ஆவணியிலோ தை மாசத்திலோ அபிஷேகம் அலங்காரம் பால்குடம் அன்னதானம் என்று கோலாகலமாகி விடும்.. இங்கே இந்தத் தெரு செங்கமலாட்சி கோயிலில்  காய்கறிக் கடை விட்டலுக்கு  முக்கிய பங்கு..

" அது என்னங்க செங்கமலாச்சி?.. " - வித்யாவிடம் கேள்வி..

" எனக்கு தெரியறதை விட உன்னோட மாமாவுக்குத் தான் அதிகமாத் தெரியும்.. நான் ஆபீஸுக்குக் கிளம்பறேன்.. நீ அவரையே கேட்டுக்க..  கவனமா இருங்க!.. '

அருண் புறப்பட்டு விட்டான்..

அரைத் தூக்கத்தில் இருந்த சுந்தரம் எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டார்..

" நீ பொன்னியின் செல்வன் கதை படிச்சிருக்கியாம்மா?.. "

" எங்க வீட்ல  முழுப் புத்தகமே இருக்கு!.. "

" புத்தகம் இருக்கட்டும்.. நீ படிச்சிருக்கியா?.. அதுல கல்கி எழுதியிருப்பாரே.. "

" கல்கியா?!.. "

ஆமாம்மா.. ஈழத்துப் பெண்..  மந்தாகினி வருவாங்க.. அருள் மொழியக் காவிரியில காப்பாத்துவாங்க.. கடைசியா தியாக வல்லியாகிடுவாங்க.. "

" ஆமா.."

" சிங்கள நாச்சியார்.. ன்னு  அவங்க வழிபாடு தான் இப்படி மாறிடிச்சுன்னு ஆய்வாளர்களும் அறிஞர்களும் சொல்றாங்க.. " 

" அப்படியா.. " - வித்யாவிடம் வியப்பு..

" ஆனா இது கற்பனை கதாபாத்திரம் ன்னும் ஒரு பேச்சு இருக்கே.. "  

" இருக்கட்டுமே.. அவங்க சொல்ற கோயில்  முந்திரிக் காட்டுக்குள்ள..   இப்போ முந்திரிக்காடு ராஜப்பா நகர் ன்னு ஆகிடுச்சு..  ஒருபக்கம் குந்தவை நாச்சியார் கல்லூரியும் வந்துடுச்சு.. அந்த வட்டாரமே துணை நகர் மாதிரி இன்னிக்கு இருக்கு..

" அப்போ கோயிலு?.. "

" அதான் இன்னமும் இருக்கே.. பெரிய முனீஸ்வரனும் அங்கே இருக்கார்.. சின்னதா மாரியம்மனும் கோயில்ல இருக்கிறா.. "

" சிங்கள நாச்சியார் ன்னும் சொல்றீங்க.. செங்கமலாட்சி ன்னும் சொல்றீங்க.. எது சரி?.. "

" ரெண்டுமே சரிதான்.. தாய் வழிபாட்டோட தொடர்ச்சி ன்னு தெரியுது!.. "

" அப்போ சுந்தர சோழருக்கு ஈழத்து மந்தாகினி தேவி காதலியா மாமா?.."

" இருக்கட்டுமே.. நமக்கு என்ன கஷ்டம்?.. அவங்க இங்கே சோழ நாட்டுக்கு வந்து தங்கிட்டதாகவும் அருண்மொழிக்கு நிழலா இருந்து காவேரியில ஒருதரம் காப்பாத்துனதாகவும் சுந்தர சோழருக்காக உயிர் தியாகம் செஞ்சதாகவும் கதை போகும்.. "

" ஆமா ல்ல.. " வித்யாவின் நெஞ்சுக்குள் பழைய பொன்னியின் செல்வன் ஓடிக் கொண்டிருந்தான்.

" இளவரசனைக் காப்பாத்திக் கொடுத்து மன்னருக்காக உயிர்த் தியாகம் செஞ்சவங்கள கையெடுத்துக் கும்புடுறதுல என்ன தப்பு?.. "

" ஆமா.. இவங்க தான் ஆராய்ச்சித் தில்கம்!... " காமாட்சியம்மாளிடம் சிரிப்பு..

" மாமா சொல்றதும் சரிதான் அத்தை.. எத்தனையோ இடத்துல படை வீரருக்கு நடுகல் கோயில் இருக்குதே!.. "

" அப்படிச் சொல்லும்மா!.. " இப்போது சுந்தரத்திடம் சிரிப்பு..

" இங்கே மட்டும் பத்து இடத்துக்கு மேல கோயில் இருக்கு.. சியாமளாதேவி, செங்கமலாட்சி, செங்கமலாயி, செங்களாச்சி அம்மன்.. ன்னு பலப்பல பேரு.. நம்ம தெரு சியாமளாதேவி கோயில் கூட நம்ம விட்டலோட தாத்தா கட்டுனது.. "

". இவங்க கூட செங்கமலாட்சி அம்மா மேல பாட்டு எழுதறே ன்னு.. "

" ஹை.. அப்படியா.. மாமா நீங்க பாட்டு எல்லாம் எழுதுவீங்களா... சொல்லவேயில்ல!.. "

" பாட்டா!.. கதை கூட எழுதுவாங்களே.. "

" ஓ.. மாமா  கதை எல்லாம் எழுதுவீங்களா!.. பரிசு வாங்கி இருக்கீங்களா?.."

". பரிசா.. ஒரு தகர சல்லி கூட கிடைச்சதில்லை.. பேனாவத் தேய்ச்சது தான் மிச்சம்.. "

" மாமா எழுதுன கதை பத்திரிக்கையில வந்துருக்கா  அத்தை!?.. "

" அன்னைக்குத்தான் நாங்க பத்திரிக்கையே வாங்கலையே!.. "

தங்கவேலுவின் பழைய  நகைச்சுவையுடன் காமாட்சியம்மாளிடம் மீண்டும் சிரிப்பு..

" மாமா.. மாமா.. உங்க கதை கவிதையெல்லாம் கொடுங்களேன்... நானும் படிச்சுப் பார்க்கிறேன்.." வித்யாவிடம் பரவசம்..

" கதயா?.. அதெல்லாத்தையும் விட்டல் அள்ளிக்கிட்டுப் போய்த் தான் ஒரு வருசம் ஆச்சே.. "

வித்யாவின் முகம் சோர்ந்து விட்டது..

" செங்கமலாட்சி பாட்டு மனசுக்குள் ல இருக்கும்மா.. அப்பறமா சொல்றேன்.. எழுதி வச்சுக்கோ.. "

சுந்தரம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே வித்யா மயங்கிச் சரிந்தாள்..

" செங்களாட்சி.. மகமாயி.. "

" மா ஜீ பிஃர் பி க்யா முஷ்கில்?.. "

பக்கத்து வீட்டில் இருந்து சௌதாமினியின் பதற்றம்..

" ஒன்னுமில்ல டா.. ஒன்னுமில்ல.. " - என்றபடி தோளில் வித்யாவைத் தோளில் சாய்த்துக் கொண்ட காமாட்சியம்மாள்  - நாடியைப் பிடித்துக் கொண்டு காதருகில் எதையோ கேட்க வித்யாவிடம் மெல்லிய சிரிப்பு.. -

பதற்றத்துடன் அருகில் வந்த கணவரிடம் - " அருணுக்கு சொல்லிடுங்க.. அப்படியே ஐயருக்கும் போன் போட்டு தை மூனாங்கிழமை எல்லா செலவும் நம்மோடது.. ன்னு சொல்லிடுங்க.. " - என்றார் காமாட்சியம்மாள்..

" என்ன ன்னு சொல்றது.. எதுக்குன்னு சொல்றது!.. " சுந்தரம் வழக்கம் போலத் திகைத்து நிற்க -

சற்றே கனத்த சரீரத்துடன் உள்ளே வந்த சௌதாமினி நிலைமையை சட்டெனப் புரிந்து கொண்டாள்..

வித்யாவின் கன்னத்தை வாஞ்சையுடன் வருடினாள்..

 " நீங்க தாத்தா ஆய்ட்டீங்கோ..  மா ஜீ..  ரொம்ப ரொம்ப நல்ல சேதி.. லட்டு கொடுங்கோ.. லட்டூ!. "

***