​"திங்க"க்கிழமை : முட்டைகோஸின் கண்ணீர் - ஸ்ரீராம்

"அப்பா..  இன்று முட்டைகோஸ் கறி செய்து விடலாம்" என்று மருமகள் சொன்னபோது ஒரு வியாழன் பதிவின் பதில் சொல்லலிலும், அடுத்த வியாழன் பதிவு தயாரிப்பிலும் இருந்தேன்.  இருவேளை அன்று அஷ்டமியாகவோ, சந்திராஷ்டமமாகவோ கூட இருந்திருக்கலாம்.  எனக்குத் தெரியாது.

டைப்புவதை நிறுத்து ஒருகணம் யோசித்தவன், சொல்லி விட்டு திரும்பிச் சென்ற மருமகளை அழைத்தேன்.

"இப்பல்லாம் தேங்காய்க்கறிதான் செய்யறோம்.  இன்னிக்கி வெங்காயம் போட்டு வதக்கிடு"

"சரிப்பா" என்று மருமகள் திரும்புமுன் அறையிலிருந்து வெளிவந்த பாஸ் புயல் சீறியது.  "ச்ச்ச்சை...  எப்பப் பார்த்தாலும் எதுல பார்த்தாலும் வெங்காயமா?"

"ஏன்? அதற்கென்ன?"

"எனக்குப் பிடிக்கலை"

'பிடிக்கலைன்னா போயேன்' என்று சொல்ல முடியாமல் பின்வாங்கினேன்.  மருமகளை பார்த்தேன்.  முகத்தில் எந்த பாவமும் காட்டாமல் நின்றிருந்தாள்.

"இதில் என்ன வேற மாதிரி செய்யலாம்?"

இந்த கேள்விதான் எனக்கு எப்பவும் சுவாரஸ்யம்.  பாஸுக்கு அலர்ஜி.  கோபம் வரும்.  "வேற வேலையில்ல"  மருமகளுக்கு பீதி.  'என்ன படுத்தப் போறானோ'

"தேங்காய்க்கறி செய்திருக்கிறோம். வெங்காயம் போட்டு வதக்கி இருக்கிறோம். உசிலி செய்திருக்கிறோம். மோர்க்கூட்டு செய்திருக்கிறோம். உருளையுடன் சேர்த்து கூட்டுக்குழம்பு செய்திருக்கிறோம். ஃபிரைட் ரைஸில் சேர்த்திருக்கிறோம்.. இப்போ என்ன செய்யலாம்?"

மருமகள் என்னைப் பார்த்தபடி காத்துக் கொண்டிருக்க..  விதி சிரித்தது!

"இதை சின்ன பாகங்களா நறுக்கி தண்ணி சேர்க்காம மிக்சில அரைச்சுடு" .

"ம்ம்ம்ம்"

"அப்புறம் அதுல வெங்காயம் பூப்போல தூவி, அரிசிமாவு, கொஞ்சம் ரவா, பச்சை மிளகாய், காஷ்மீர் சில்லிப்பொடி, உப்பு, சீரகத்தூள் சேர்த்துப் பிசைஞ்சுடு...  கட்லெட் போல தட்டி எடுத்துடலாம்.  அல்லது கொஞ்சமா எண்ணெய் வச்சு பொரிச்சுடலாம்"

"காஷ்மீரி பொடி இல்லைப்பா..  காலி.  சாதாரண காரப்பொடி கூட இல்லை"

"சுத்தம்.  சரி பரவாயில்லை பட்டை மிளகாய் ஏழெட்டு கூடப் போட்டு அரைச்சுடு"

பாஸ் "எனக்கு அது வேண்டாம்..  எனக்கு கொஞ்சம் கோஸ் தனியா எடுத்து நறுக்கி வழக்கம்போல சாதாரணமா வதக்கிடு" என்று மருமகளிடம் சொன்னார்.

திரும்பி நடந்த மருமகளுடன் விதி குதித்து குதித்து வாய்விட்டு சிரித்தபடி நடந்ததை நான் கவனிக்காமல் என் வேலையில் ஆழ்ந்தேன்.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து மருமகளின் குரல் கேட்டது.  "அப்பா... நைஸா அரையலை"

"பரவாயில்லை அப்படியே கூட இருக்கட்டும்..  மற்ற பொருட்கள் எல்லாம் ரெடியா?"

"ரெடிதான்..   ஆனால் இங்க பாருங்க"  அரைபட்ட கோஸைக் காட்டினாள்.

"என்ன அதுல"  கோஸை ஒதுக்கிக் காட்டினாள்.  நீர் விட்டிருந்தது.  கோஸ் கண்ணீர் விட்டபடி காத்துக்கொண்டிருந்தது!

அதை தனியாய் ஒரு பாத்திரத்தில் வடிகட்டினால் கொஞ்ச நேரத்தில் அதே அளவு அல்லது அதைவிட அதிகமாய் இன்னும் நீர் விட்டிருந்தது.

எவ்வளவு பிழிந்தாலும் கைகளுக்குள் வைத்து இறுக்கி நீரை வெளியேற்றினாலும் காய் விடுபடுவதற்குள் அது இன்னும் இன்னும் நீர் விட்டுக் கொள்வது ஒரு அற்புதம், மேஜிக்.

முன்பு போல நறுக்கியவுடன் எண்ணெயில் பொரித்தெடுத்து மிக்சியில் அரைத்திருக்கலாம் என்று பின்னர் தோன்றியது.  நீர் விட்டிருக்காது.  நாங்களும் கண்ணீர் சிந்தியிருக்க மாட்டோம்!!

எனினும் அவ்வப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் எடுத்து பிழிந்த உடன் அரிசிமாவு, ரவா, சோளமாவுடன் கலந்து எடுத்து உடனே உடனே நான் ஸ்டிக் தவாவில், ஓவனிலும் வைத்து எடுத்து ஒருவழியாய் ஒப்பேற்றினேன்.  சிலவற்றை தட்டு போட்டு மூடி எடுத்தேன்.  ஒண்ணேகால் கிலோ கோஸுக்கு கொஞ்சம் பாஸுக்கு போக எவ்வளவு இருந்தது?  பிழியப்பிழிய மிகவும் குறைந்து விட்டது. 

எங்கிருந்துதான் அந்த கோஸ் இவ்வ்ளவு நீரை தயார் செய்கிறது!  ஆண்டவன் படைப்பில் எவ்வளவு அற்புதங்கள்...

ருசி மோசமாயில்லை.  பரவாயில்லை என்றே விமர்சனம் வந்தது.  ஆயினும் இனி முட்டைகோஸிடம் ஜாக்கிரதையாக இருக்கவே வேண்டும்.  ஆனாலும் விடமாட்டேன்.  வேறுவகையில் பழி வாங்கியே தீருவேன்!

"முட்டைகோஸும் முட்டாப்பயலும்" என்று தலைப்பு வைக்கலாமா என்று யோசித்தேன்.  ஆனால் கோஸையே தோற்ற லிஸ்ட்டில் வைத்து விட்டேன்!  அது என்ன வந்து படிக்கவா போகிறது!

அது சரி...   பிழிந்து பிழிந்து எடுக்கப்பட்ட கோஸ் வடி நீரை என்ன செய்வது?  மருமகளிடம் சொல்லி அதை சூப் வைக்கச் சொல்லி விட்டேன்.  அதைக் இரண்டு பல் பூண்டு போட்டு கொதிக்க வைத்து (கொதிக்க வைக்கும் ஃபோட்டோ ஆரம்ப போட்டோ கூட்டத்தில் ஒளிந்திருக்கிறது!) சோளமாவு சேர்த்து  சூப் பிரமாதமாக அமைந்தது.  சாப்பாட்டுக்குமுன் ஆளுக்கு ஒரு கப் குடித்தோம்.

மீண்டும் அடுத்த முறை வெற்றிகரமான நல்லதொரு ரெசிப்பியுடன் ச்சே...   முயற்சியுடன் சந்திக்கிறேன்.  ​