கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை :: கீதா சாம்பசிவம் - சீதை - சீதை 16

     சீதா - ராமன் - மன்னிப்பு - இந்த வாரம் கீதா சாம்பசிவம் அக்கா.

================================================================

சீதை

கீதா சாம்பசிவம்

பயந்த வண்ணம் நின்று கொண்டிருந்த ராமைப்பார்க்கையில் சீதாவுக்கே பாவமாக இருந்தது. அவன் உடையெல்லாம் அவள் வீசிக் கொட்டிய சூப் அபிஷேஹம்! உடையெல்லாம் நனைந்து தலையில் இருந்து சிவந்த நிறத் தக்காளி சூப் ரத்தம் போல் வழியத் திருதிருவென விழித்துக் கொண்டிருந்தான் ராம்.

தலையில் அடித்துக் கொண்டாள் சீதா. ஒரு கணம் தான் தப்பு செய்துவிட்டோமோ என்று தோன்றியது. இப்போதும் ஒண்ணும் கெட்டுப் போய்விடவில்லை. எப்போ வேணாலும் ஊருக்குத் திருப்பி அனுப்பிடலாம். ஆனால் என்ன ஒரு கஷ்டம்னா அவளுக்குச் சாப்பாடுக்குத் திண்டாட்டமாக இருக்கும். ராமைப்போல் அடங்கி ஒடுங்கி வாய் திறக்காமல் சமைத்துப் போடும் கணவன் மறுபடி கிடைப்பானா? 

அந்த நேரம் பார்த்துத் தொலைபேசி அழைக்க, எடுத்தாள் சீதா! மறுமுனையில் அவள் அம்மா தான்! வழக்கமான பல்லவி தான்! "கணவனுக்கு மரியாதை கொடுத்து நடத்து! அவனைச் சமைக்கத் துணி துவைக்க விடாதே! நீயும் சேர்ந்து செய்! ஆயிரம் இருந்தாலும் ஒரு பெண்ணுக்குக் கணவன் தான் எல்லாம்!" இதே தான் கடந்த ஆறு மாதமாக!

"ஆஹா!" என்றாள் சீதா! பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு, "அந்த முட்டாளுக்கு எல்லாத்தையும் சொல்லித் தானே கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன்! ஒழுங்கா இருந்தா என்ன கேடு! அப்போ அப்போ தன் ஆம்பளைத் திமிரைக் காட்டறான்! திரும்ப ஊருக்கே அனுப்பிச்சுட்டு இவனை ஒரேயடியா வேண்டாம்னு ஒழிச்சுக் கட்டிடறேன்!" என்றாள் சீதா தன் அம்மாவிடம்.

"வேண்டாண்டி! உன்னைக் கெஞ்சிக் கேட்டுக்கறேன். ராம் நல்ல பிள்ளை! இப்படி எல்லாம் படுத்தி எடுக்காதே! நீ என்னமோ நிபந்தனை எல்லாம் போட்டப்போ நான் அதை இவ்வளவு உறுதியா நீ கடைப்பிடிப்பேன்னு எதிர்பார்க்கவே இல்லைடி! அக்கம்பக்கம் கேட்டால் சிரிப்பாங்க! தயவு செய்து மாப்பிள்ளையோட அப்பா, அம்மா காதுக்கு விஷயம் போறதுக்குள்ளே இதை எல்லாம் நிறுத்திட்டு உன்னை மாத்திக்கோ! எங்களைச் சந்தி சிரிக்க வைச்சுடாதே!" மறுமுனையில் தன் தாய் கெஞ்சுவதைக் கேட்ட சீதா பொட்டென்று ஃபோனை வைத்து விட்டாள்.

*********************************************************

விஷயம் இது தான். சீதா தற்கால நாகரிகமான வாழ்க்கை முறையில் ஈடுபாடு கொண்டவள். பெண்ணுரிமை, பெண்ணடிமை ஆகியவற்றில் அபார ருசி! வசந்திக்கும், ராமநாதனுக்கும் ஒரே பெண்! ஆகையால் அளவுக்கு மீறிச் செல்லம். இஷ்டப்பட்டபடி நடந்து கொண்டு பழக்கம். சமையலறை எந்தத் திசை என்று கூட அவளுக்குத் தெரியாது. தன் அப்பாவுக்குத் தன் அம்மா பார்த்துப் பார்த்துச் சமைப்பதைக் கண்ட அவளுக்கு உள்ளூரச் சிரிப்பாக வரும். 

அதே போல் அம்மா உடம்பு முடியாமல் படுத்துக் கொண்டாளானால் அப்பா வைக்கும் கேவலமான ரசத்தைச் சாப்பிட்டுவிட்டு அம்மா பாராட்டி மகிழ்வதைக் கண்டும் அவளுக்குச் சிரிப்பு வரும். இரண்டும் சுத்த அசடுகள்! அவரவர் விருப்பு, வெறுப்பை, சுவையை, சாப்பாட்டு முறையை மற்றவர்களுக்காக மாற்றிக் கொண்டு என்ன ஒரு அடிமை வாழ்க்கை! அவளுக்கு வேண்டாம் இந்த வாழ்க்கை முறை!

அவள் இஷ்டத்துக்குச் சமைத்துப் போடும் ஓர் ஆண்மகனே அவளுக்குக் கணவன் ஆக முடியும்! அவனும் அதைத் தான் சாப்பிடவேண்டும். அவன் ருசிக்கு வேண்டுமெனில் அவள் அனுமதி கொடுக்கும் அன்று அவன் சமைத்துக் கொள்ளட்டும். அவ்வளவு விரைவில் அவள் அனுமதி அவனுக்குக் கிடைத்து விடுமா? நாக்குச் செத்துப் போகட்டும்! இவங்க இனமே பெண்களை எப்படி எல்லாம் கொடுமைப் படுத்தி இருக்கிறது? மனைவியின் விருப்பத்துக்குச் சமைத்துச் சாப்பிடக் கூட இவங்க அனுமதி வேண்டும்! அப்படித் தானே நடந்து வந்திருக்கிறது! இதுக்கெல்லாம் ஒரு முடிவு கட்டியே ஆகணும். சீதா ஓர் முடிவுக்கு எப்போவோ வந்து விட்டாள். 

 அவளுக்கு வெளிநாட்டில் வேலை கிடைத்து விட்டது! அங்கே போகத் துடித்தாள். ஆனால் என்னதான் நவநாகரிகப் பெண்ணாக இருந்தாலும் தாய் மனம் வசந்தியைத் தன் பெண்ணை மணக்கோலத்தில் பார்க்க நினைத்தது. சீதாவிடம் திருமணம் செய்து கொண்டு வெளிநாடு செல்லலாம் என்று கெஞ்சினாள். முதலில் மறுத்த சீதா பின் தன்னுடைய நிபந்தனைகளைச் சொன்னாள். 

சீதாவின் நிபந்தனைகளைக் கேட்ட அவள் பெற்றோருக்குத் தலை சுற்றியது! சீதா வேலை பார்ப்பாளாம். அவள் திருமணம் செய்து கொள்ளும் ஆண் வீட்டில் இருக்க வேண்டுமாம்! இவளுக்குச் சமைத்துப் போட்டுக் கொண்டு வீடு சுத்தம் செய்தல், துணி துவைத்தல் போன்ற வேலைகளை எல்லாமும் அவன் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டுமாம்!  சின்ன வயசில் இருந்தே பெண்ணைத் தட்டிக் கேட்டு வளர்க்காததின் சங்கடத்தை வசந்தி நன்றாகப் புரிந்து கொண்டாள். 

"பையன் யாரு? அதையும் நீயே பார்த்துட்டியா? இல்லைனா நாங்க பார்க்கலாமா?" என்று ராமநாதன் கேட்டார்.

"அப்பா, எந்தக் காலத்தில் இருக்கீங்க? நீங்க பார்த்து ஒரு அம்மாஞ்சியைக் கூட்டி வந்து நிறுத்தினா நான் சம்மதிக்க முடியுமா? அதெல்லாம் நான் ஏற்கெனவே பார்த்துட்டேன்! காதல், கீதல்னு எல்லாம் பெரிசா எதுவும் இல்லை. என்னோட நிபந்தனைகளுக்கு ஒத்து வருவான் போல் இருக்கு! அதான்! எதுக்கும் அவனையும் கேட்டுப் பார்க்கணும்!" என்றாள்.

"என்னது? இன்னுமா கேட்கலை? எத்தனை நாள் பழக்கம்? எப்படிப் பழக்கம்?" வசந்திக்குக் கவலை! ஏதேனும் ஏடாகூடமாக இந்தப் பெண் செய்திருந்தால்!

சீதா மறுபடி பல்லைக் கடித்தாள். பின்னர் விருட்டென்று வெளியே சென்று விட்டாள். திரும்பி வந்த சீதா தன்னுடன் அழைத்து வந்த இளைஞனைப் பார்த்த வசந்தியும் ராமநாதனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். 

இளைஞன் பார்க்க நன்றாகவே இருந்தான். எனினும் முகத்தில் மௌட்டியக் களை! அந்த இளைஞனைத் தான் கல்யாணம் செய்து கொள்ளப் போவதாக அறிமுகம் செய்து வைத்தாள் சீதா. இளைஞன் பெயர் ராம் என்றாள். அப்பா, அம்மா ஊரில் கிராமத்தில் இருக்கிறார்களாம். இங்கே ஓர் ஓட்டலில் வேலை செய்கிறானாம். அந்த ஓட்டலுக்கு அலுவலகத்தினருக்காக மதிய லஞ்ச் ஏற்பாடு செய்யப் போன போது சீதாவுக்கு அறிமுகம் ஆனானாம். சீதாவுக்குப் பிடித்து விட்டதாம். பதிவுத் திருமணம் தான் செய்து கொள்ளப் போவதாகவும் அறிவித்தாள் சீதா! 

அவன் பெற்றோருக்குத் தெரிய வேண்டாமா என்று கேட்டால் அதெல்லாம் தேவை இல்லை. இருவருமே மேஜர் என்று சீதாவே பதில் சொல்லி விட்டாள். அம்மாவைப் பார்த்து ஏளனமாக, "அம்மா, என் பெயர் சீதா என்பதால் நான் அந்த ராமாயண சீதையைப் போல் அடக்க ஒடுக்கமாக இல்லைனு உனக்குக் குறை தானே! இப்போப் பாரு, உன் மாப்பிள்ளை பெயர் ராம்! அந்த ராமாயண ராமன் மாதிரி ஏக பத்தினி விரதனாக இருந்து என்னை சந்தோஷமாக வைச்சுக்கப் போறானா, இல்லை தீக்குளிக்க வைப்பானா, பார்க்கலாம்!" என்றாள். 

வசந்திக்கு மனசு கிடந்து தவித்தது. வந்த இளைஞனோ எல்லாவற்றையும் பார்த்துக் கொண்டு வாயை மூடிக் கொண்டு இருந்தான். வாயைத் திறந்து எதுவும் பேசவில்லை. அவன் முகத்திலிருந்தும் எதுவும் தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. வசந்தியும், ராமநாதனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டார்கள். வளர்ந்த பெண்! அடித்துத் திருத்தும் வயது இல்லை! என்ன செய்ய முடியும்?

"அதெல்லாம் சரி தான்! ஆரம்பத்தில் எல்லாம் நன்றாகவே இருக்கும்! நாளைக்கே ஒரு குழந்தை பிறந்தால்? " இது வசந்தியின் கவலை!

சீதாவோ அதற்கெல்லாம் அசையவில்லை! குழந்தை பிறந்தால் என்ன? பெற்றுப் போட்டுவிட்டு நான் அலுவலகம் கிளம்பிடுவேன். ராம் எல்லாத்தையும் பார்த்துப்பான்!"

"குழந்தைக்குப் பால்?" தயங்கித் தயங்கி வசந்தி கேட்க, "நான்சென்ஸ்" என்ற ஒரே பதில் வந்தது சீதாவிடமிருந்து. அடுத்த அஸ்திரத்தைப் பிரயோகம் செய்தனர் இருவரும்!  என்ன இருந்தாலும் நன்கு படித்த தங்கள் ஒரே மகளை இப்படிப் படிக்காத ஓட்டலில் வேலை செய்யும் ஒருவனுக்கு அவன் என்னதான் நல்ல குடும்பமாக இருந்தாலும் கொடுக்க இஷ்டமில்லை என்றார்கள். கொஞ்சம் வருத்தம் தான் வசந்திக்கும், ராமநாதனுக்கும்! தங்களைக் கேட்காமல் பெண் இப்படி ஓர் முடிவு எடுத்தது அவர்களை வருத்தத் தான் செய்தது.  

ராமநாதன் தான் இத்தனைக்கும் காரணம் என்று வசந்தியும், பெண்ணை வளர்க்கத் தெரியலை என்று ராமநாதனும் ஒருவர் மேல் ஒருவர் குற்றம் சாட்டினார்கள். ஆனால் சீதாவோ இதை எல்லாம் லட்சியமே செய்யவில்லை. வேண்டுமானால் ராமின் பெற்றோர்களுக்குத் தகவல் தெரிவித்துவிட்டுக் கல்யாணம் செய்து கொள்வதாகச் சொன்னாள். அவள் சொன்ன தோரணை இதையே அவள்பெரிய மனசு பண்ணி விட்டுக் கொடுத்திருப்பது போல் இருந்தது.  

ஆனால் இவர்கள் கவலைக்கெல்லாம் நேரமே இல்லை. காலம் வேகமாகப் பறந்தது! ராமின் பெற்றோர்களுக்கும் எப்படியோ விஷயம் தெரிந்து அவர்கள் கிராமத்திலிருந்து வந்து விட்டார்கள். அன்று சீதாவைப் பார்க்க வந்தார்கள். சீதா அவர்கள் எதிரில் வந்து நின்று நமஸ்காரம் பண்ணுவது, புடைவை கட்டுவது இதெல்லாம் தன்னால் முடியாது என்று சொல்லி விட்டாள். விரித்த கூந்தலுடன் வந்து தன் நகப்பூச்சுப் பூசிய கைவிரல்களை நாசுக்காகக் கூப்பிவிட்டு உள்ளே சென்று விட்டாள். 

ஆனால் ராமின் பெற்றோர் இதைக் கண்டெல்லாம் கலங்கியதாகத் தெரியவில்லை. ஆனாலும் வசந்தியும் ராமநாதனும் ராமின் பெற்றோருடன் மனம் விட்டுப் பேசினார்கள். அதன் பின்னரே இருவருக்கும் கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. அடுத்தடுத்துக் காரியங்கள் மளமளவென்று நடந்தன. திருமணத்திற்கு முன்னரே இருவரும் தனித்தனியாக விசாவுக்கு விண்ணப்பம் கொடுத்து விசாவும் கிடைத்து விட்டது. ராமிற்கு விசா எடுக்கத் தன்னால் உதவ முடியாது எனவும் ராமே அவன் செலவில் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் சீதா திட்டவட்டமாகத் தெரிவித்து விட்டாள். ராமும் அதற்கு ஒப்புக் கொண்டிருந்தான்.

சீதாவின் விருப்பப்படி பதிவுத் திருமணம் ஆயிற்று! தாலியெல்லாம் கட்டிக்கொள்ள மாட்டேன் என்று சீதா சொல்லிவிட்டாள்!  ஒரு ஓட்டலில் விமரிசையாக வரவேற்பு நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்தனர். ஆள் அம்சமாக அழகனாக இருந்ததால் யாருக்குமே ராமின் குறை தெரியவில்லை. அன்றிரவு முதலிரவு முடிந்ததும் ஒருவாரத்தில் இருவரும் வெளிநாடுக்குப் பறந்தனர்.  விமானத்தில் ராம் வாயே திறக்கவில்லை. அவனுக்குச் சரளமாக ஆங்கிலம் பேசத் தெரியாதது தான் காரணம் என்று புரிந்து கொண்டாள் சீதா. 

ஆனாலும் பிரயாணத்தின்போது ராம் தன் பாஸ்போர்ட், விசா போன்றவற்றை அவளிடம் வெளிப்படையாகப் பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை. அது கொஞ்சம் சீதாவுக்கு உறுத்தலாக இருந்தாலும் தன்னுடைய இத்தனை நிபந்தனைகளுக்கும் சம்மதித்துத் திருமணம் செய்து கொண்டவனைச் சந்தேகப்படவும் தோன்றவில்லை. என்றாலும் அவன் விரைவில்  அவன் ஓட்டலின் மூலம் அங்கே அதே ஊரில் ஓர் வேலையை அவன் சம்பாதித்துக் கொள்ளுவானோ என்னும் எண்ணமும் அவளிடம் இருந்தது. இது கொஞ்சம் கவலைப்பட வேண்டிய விஷயம். 

இது பற்றி அவனிடம் விசாரித்தாக வேண்டும். எங்கே போய்விடுவான்? அவனுக்கு அங்கே யாரையும் தெரியாது! நம்முடன் தானே இருந்தாக வேண்டும்!  நம்மை மீறி என்ன செய்யப் போகிறான் என்றும் நினைத்துக் கொண்டாள். 

அவர்கள் போய்ச் சேரவேண்டிய ஊர் போய்ச் சேர்ந்ததும் சீதா ஏற்கெனவே செய்திருந்த ஏற்பாடுகளின்படி அவள் நண்பர்கள் வந்து அழைத்துச் சென்று அவர்களுக்காகப் பார்த்திருந்த வீட்டில் கொண்டு விட்டார்கள். சாமான்கள் எல்லாம் தயாராக வாங்கிப் போடப் பட்டிருந்தன.  அன்று இரவே ராம் சமைக்க ஆரம்பித்து விட்டான். உணவு மேஜையில் எல்லாம் தயாராக வைத்து மிக அழகாக அலங்கரிக்கப் பட்டிருந்ததைக் கண்ட சீதாவுக்குக் கொஞ்சம் பிரமிப்பாக இருந்தாலும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை. 

அதிகம் உணர்ச்சிவசப் படக்கூடாது என்பதிலும் ராமிடம் தான் அவனை விட உயர்ந்தவள் என்பதைக் காட்டிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்றும் நினைத்துக் கொண்ட சீதா மிகவும் ஜாக்கிரதையாகப் பாராட்டுக்களைத் தெரிவிக்காமல் இருந்தாள். கொஞ்சம் பாராட்டினாலும் அவன் தான் ஆண்மகன் என்பதைக் காட்டிக் கொள்வானோ என்று அவளுக்கு எண்ணம். ஆண்களுக்குத் தான் கீழ்ப்படிந்தவள் இல்லை என்பதைத் தன் ஒவ்வொரு செயலிலும் காட்ட வேண்டும் என்பதே அவள் விருப்பம். சின்ன வயதிலிருந்து அவளுக்குத் தான் கல்யாணம் செய்து கொண்டு ஒரு ஆணுக்குக் கட்டுப்பட்டு வாழ்க்கை நடத்துவதில் இஷ்டம் இல்லை. இப்போது தான் விரும்பிய வாழ்க்கை கிடைத்ததில் அவளுக்குச் சந்தோஷமே! 

ராமை ஓர் அடிமை போல் நடத்தினாள். அவன் வாய் திறக்காமல் இருந்தாலும் அவளுக்கு அவன் மேல் ஏளனமாகவே நினைக்கத் தோன்றும்! ம்ம்ம், இப்படியும் ஓர் ஆண்மகனா என நினைத்துக் கொள்வாள்! பின் தன் சபதங்கள் நினைவில் வரும். பேசாமல் இருப்பாள்.   

இம்மாதிரி இருக்கையில் தான் ஒரு நாள் காலை உணவு உண்ண சீதா மேஜையில் வந்து உட்காரும்போது அவளுடைய உடையின் ஒரு நுனி  மேஜையிலிருந்த சூப்பில் பட்டுக் கவிழ்ந்து விட்டது. அலுவலகத்திற்கு முக்கியமான மீட்டிங்கில் கலந்து கொள்ள வேண்டி சீதா அணிந்திருந்த ஆடையில் சூப் பட்டு உடை வீணாகி விட்டது. கோபத்துடன் சீதா சூப் வைத்திருந்த பெரிய கிண்ணத்தைத் தூக்கி ராமின் முகத்தில் விசிறி அடித்து விட்டாள். 

அந்தச் சம்பவத்தைத் தான் ஆரம்பத்தில் பார்த்தோம். ராம் அதன் பின்னர் வாயே திறக்கவில்லை. மௌனமாகத் தன் முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்டு மேஜையையும் சுத்தம் செய்து தரையையும் சுத்தம் செய்தான். சீதா அணிந்திருந்த உடைகளை மாற்றிக் கொள்ள வசதியாக அவளுக்கு வேண்டிய உதவி செய்தான். ஒரு மாதிரியாக அலுவலகம் போய்ச் சேர்ந்த சீதாவுக்குத் தான் செய்தது சரியா என்னும் எண்ணமே அடிக்கடி தோன்றிக் கொண்டிருந்தது. மாதங்கள் கண்மூடித் திறக்கும் முன்னர் பறந்தன. 

அன்று காலை உணவு மேஜையின் முன்னால் அமர்ந்து காலை உணவை உட்கொண்டிருந்த சீதாவுக்குத் திடீரெனத் தலை சுற்றியது. மயக்கமாக வந்தது. சமாளித்துக் கொண்டு மருத்துவரைத் தொடர்பு கொள்ள வேண்டும். தான் மயங்கிவிட்டால் ராமுக்கு என்ன தெரியப் போகிறது, யாரை அணுகி என்ன சொல்லவேண்டும் என்பது கூடத் தெரியாதே  என்று நினைத்தவண்ணம் எழுந்தவளால் ஓர் அடி எடுத்து வைக்க முடியவில்லை.  அப்படியே கீழே விழப் போனாள். 

ராமின் கரங்கள் அவளை மென்மையாகத் தாங்கின. சற்று நேரத்தில் ராம் அவளைத் தூக்கிக் காரில் கிடத்திக் கொண்டு காரை ஓட்டிக் கொண்டு மருத்துவமனை நோக்கிக் கிளம்பினான். அங்கு அவளை அவசரச் சிகிச்சைப் பிரிவில் கொண்டு போய்ச் சேர்த்தான், மருத்துவர்கள் கேட்ட கேள்விக்கெல்லாம் சரளமான ஆங்கிலத்தில் சரியான மறுமொழியையும் கொடுத்தான் ராம்.

அன்று முழுவதும் மயக்கத்தில் இருந்த சீதா மெல்ல மெல்லக் கண் விழித்தாள். தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்பதை அறிந்து கொள்ளவே அவளுக்குக் கொஞ்ச நேரம் ஆனது. அதற்குள்ளாக ராம் அங்கே மருத்துவரிடம் பேசிக் கொண்டே வந்தான். சீதாவைப் பார்த்ததும் ராம் முகத்தில் புன்முறுவல் பூத்தது. சீதாவோ அதிர்ச்சிக்கு உள்ளானாள். என்ன இது! இங்கே என்ன நடக்கிறது? எதுவுமே புரியவில்லை! 

அதற்குள்ளாக மருத்துவர் அவளிடம் அவள் கணவனைப் பற்றிப் புகழ்ந்து கூறியதைக் கேட்டதும் மறுபடி மயக்கம் வரும்போல் ஆகிவிட்டது அவளுக்கு! அவளை இந்த மருத்துவமனையில் தான் சேர்க்கவேண்டும் என்பதை ராமுக்குச் சொன்னது யார்? அவளுடைய இன்சூரன்ஸ் கம்பெனி இந்த மருத்துவமனையில் தான் அவளுடைய வைத்தியங்கள் நடக்க வேண்டும் என்று சொல்லி இருந்தன. அதை ராமுக்குச் சொன்னது யார்? எப்படி அறிவான் ராம்?

அவள் உடலுக்கு ஒன்றும் இல்லை என்றும் அவள் கர்ப்பமாக இருப்பதாலும் அதிக வேலையினால் தூக்கமின்மையாலும் கர்ப்ப காலத்தின் ஆரம்பத்தில் எல்லாப் பெண்களுக்கும் ஏற்படுவது போலும் மயக்கம் அவளுக்கு ஏற்பட்டிருப்பதாகவும் அவள் கணவன் உடனடியாகச் செயல்பட்டு அவளுக்கு முதலுதவி அளித்து இங்கே அழைத்து வந்ததையும் சொன்ன மருத்துவர் அவள் கணவனை மிகவும் பாராட்டினார். இது போன்ற புத்திசாலியான மனைவியை அநுசரணையுடன் நடத்தும் கணவன் கிடைத்திருப்பது அவள் செய்த அதிர்ஷ்டம் என்றும் இருவரும் ஒருவருக்காகவே மற்றொருவர் பிறந்திருப்பதாகவும் சொல்லிப் பாராட்டினார். 

படிப்பறிவே இல்லாத ராம்! எப்படி இப்படி? எதுவும் புரியவில்லை அவளுக்கு! என்னதான் அவசர நேரத்தில் சமயோசிதமாக முடிவெடுப்பது என்பது சிலரால் இயலும் என்றாலும் அவளைத் தூக்கிக் கொண்டு காரில் போட்டு அழைத்து வந்து மருத்துவரிடம் அவள் உடல்நிலையை விவரித்து! இப்போது மருத்துவரிடம் பேசிக் கொண்டு வந்த தோரணை! இதெல்லாம் பார்த்த சீதாவுக்குத் தன்னிடம் ராம் ஏதோ மறைத்திருக்கிறான் அல்லது இன்னமும் மறைக்கிறான் என்பது புரிந்தது.

அவள் வீட்டுக்குச் சென்று விடலாம் என்று மருத்துவர் கூறியதை அடுத்து ராம்  அவளைத் தாங்கலாகப் பிடித்து அழைத்துச் சென்றான். காரில் அவளைப் பின் இருக்கையில் படுக்க வைத்தான். தான் முன்னிருக்கையில் அமர்ந்து காரை ஓட்டத் துவங்கினான். அவன் கார் ஓட்டும் திறமையையும், அந்த ஊரின் போக்குவரத்து நடைமுறைகளைப் புரிந்து வைத்திருப்பதையும் கண்ட சீதாவுக்கு இவனிடம் இன்டர்நேஷனல் ட்ரைவிங் லைசென்ஸ் இருக்க வேண்டும் என்று ஊகித்துக் கொண்டாள். இல்லை எனில் இத்தனை மாதங்களாக வெளியே வந்து கார் ஓட்டியே அறியாதவன் இப்போது திடீரென எப்படிச் செயல்பட முடியும்?

வீட்டுக்கு வந்ததும் அவளைப் படுக்கையில் படுக்க வைத்த ராம் தான் உணவு தயாரித்து வருவதாகச் சொல்லிக் கிளம்ப அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்த சீதாவின் கண்களில் கேள்விக்குறி!  ராமின் முகத்தில் புன்னகை விரிந்தது. மெல்லத் தன் கையை விடுவித்துக் கொண்டு தன் சாமான்கள் வைத்திருக்கும் பெட்டியைத் திறந்து அதிலிருந்து சில சான்றிதழ்களை எடுத்து வந்து அவள் முன்னால் போட்டான். 

அதில் ராம் ஐஐடி கரக்பூரில் படித்துப் பட்டம் பெற்றதற்கான சான்றிதழும் அதன் பின்னர் அவன் காடரிங் கோர்ஸ் படிக்க வேண்டும் என்று விரும்பிச் சேர்ந்து அதிலும் பட்டம் பெற்றதற்கான சான்றிதழும்,   அந்த ஊரின் பெரிய ஓட்டலின் தலைமைச் சமையல் காரர் பதவியை இன்னும் சில நாட்களில் ஏற்கப் போவதற்கான சான்றுகளும் கிடைத்தன! அதற்கான சம்பளம் சில லட்சங்களில் இருந்தது. 

இவை எல்லாவற்றையும் பார்த்த சீதா பிரமித்துப் போனதோடு அல்லாமல் ஏன் இதை எல்லாம் முதலிலேயே சொல்லவில்லை என்று கேட்டாள். சிரித்தான் ராம். அவள் பெற்றோர் ஏற்கெனவே ராமின் ஜாதகத்தோடு அவள் ஜாதகத்தையும் சேர்த்துப் பொருத்தம் பார்த்துவிட்டுத் தங்களை அணுகியதையும், தங்கள் பெண்ணின் நிபந்தனைகளைக் குறித்துச் சொல்லி வேதனைப்பட்டதையும் அவளிடம் கூறினான். அப்போது ராமின் பெற்றோரே இந்த யோசனையைத் தெரிவித்ததாகவும் நாளாவட்டத்தில் ராமின் நடவடிக்கைகளையும் சுபாவத்தையும் பார்த்துவிட்டு சீதா எல்லா ஆண்களும் ஆணாதிக்க மனோபாவம் கொண்டவர்களாக இருக்கமாட்டார்கள் என்பதைப் புரிந்து கொள்வாள். 

அடிப்படையில் சீதா நல்ல பெண்ணே என்றும் தற்காலத்திய பெண்ணுரிமை, பெண் சுதந்திரம் என்பனவற்றை அவள் புரிந்து கொண்டிருப்பதில் தான் வேறுபாடு என்றும் விவரமாகப் பேசினார்கள். தங்கள் பெண்ணைத் தங்களை விட ராமின் பெற்றோர் புரிந்து கொண்டிருப்பதைக் கண்டு சீதாவின் பெற்றோருக்கு ஆச்சரியம் ஏற்பட்டதையும் அதன் பின்னரே சீதா தன் ஓட்டலுக்கு வரப்போவதை அவள் பெற்றோர் மூலமே தெரிந்து கொண்டு தான் செயல்பட்டதாகவும் ராம் தெரிவித்தான். 

பெண் சுதந்திரம் என்பதும் பெண்ணுரிமை என்பதும் யாரும் கொடுத்துப் பெற வேண்டியது இல்லை என்பதும் அது தானாக அவரவர் வாழ்க்கையில் விரும்பி அனுபவிப்பது என்பதையும் சீதா இப்போது புரிந்து கொண்டாள். இருவரும் அவரவர் சுயம் மாறாமல் அவரவர் எண்ணங்களில் கருத்துவேறுபாடு இருந்தால் அவற்றை மட்டுமே பேசித் தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றும் குடும்பம் என்பது இருவரும் சேர்ந்து நடத்த வேண்டிய ஒன்று என்றும் இதில் யார் தலைவன், யார் தலைவி என்னும் பேச்சுக்கே இடமில்லை என்பதையும் சீதா இப்போது புரிந்து கொண்டாள்.  

அவள் நினைத்தது உண்மையில் பெண் உரிமையோ அல்லது பெண் சுதந்திரமோ இல்லை என்பதும் ஒருவருக்கொருவர் மனம் விட்டுப் பேசிக் கொண்டு விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியதில் விட்டுக் கொடுத்தும் அனுசரிக்க வேண்டிய இடத்தில் அனுசரித்தும் செல்லவேண்டும் என்றும் இரட்டை மாடுகள் பூட்டிய இந்தக் குடும்பம் என்னும் வண்டியை இழுத்துச் செல்ல இருவருக்குமே சம உரிமைகள் உண்டு என்பதையும் அவள் தனக்கு மட்டுமே உரிமை எனத் தவறாகப் புரிந்து கொண்டு இருக்கிறாள்; அன்பான அவள் மேல் பாசம் உள்ள கணவனைத் தவறாகப் புரிந்து கொண்டு அவனை வேலை வாங்கி அடிமை போல் நடத்தியதாகவும் தெரிந்து கொண்டு விட்டாள். 

எனினும் அவன் தன்னிடம் தனக்கு உள்ள தகுதிகளைக் குறித்துக் கூறாததும் அதைப் பற்றி வாயே திறக்காமல் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் ஒரு மௌட்டீகம் போல் நடந்து கொண்டதையும் அவளால் ஏற்கத் தான் முடியவில்லை.

அப்போது ராம் அவளிடம் வந்து வழக்கமான பாணியில், "இன்று இரவுக்கு என்ன சமைக்கட்டும்?" என்று பவ்யமாகக் கேட்டான். சீதாவுக்கு முதலில் கோபம் தான் வந்தது என்றாலும் அவன் கண்களில் தெரிந்த குறும்பைக் கண்ட சீதா ராமனைப் போனால் போகிறது என்று மன்னித்தே விட்டாள். 






தமிழ்மணம் வாக்களிக்க.....