கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை :: பாக்கியம் - துரை செல்வராஜூ

     இந்த வாரம் செவ்வாய்க்கிழமை 'கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை' பகுதியில் தஞ்சையம்பதி தளத்தின் திரு துரை செல்வராஜூ அவர்களின் கதை இடம் பெறுகிறது..

     அவர் தளம் தஞ்சையம்பதி.

     சீதா ராமன் மன்னிப்புத் தொடர் அடுத்தவாரம் தொடரும்...  நண்பர் திரு துரை செல்வராஜூ அவர்களின் முன்னுரையைத் தொடர்ந்து அவர் எழுதிய கதை.

======================================================================


கதை பிறந்த கதை..

அன்பின் வழியது உயிர்நிலை - என்பது திருக்குறள்...

முகம் அறிந்து பேசுவது இனிமை..

மனம் உணர்ந்து பேசுவது இனிமையிலும் இனிமை...

நாம் குழந்தையாய்க் கிடந்தபோது வாரி அணைத்து வகிடு எடுத்து வாஞ்சையுடன்
பேசி மகிழ்ந்து பேசக் கற்றுக் கொடுத்த நம் வீட்டுப் பெரியோர்களுக்கு நாம்
என்ன கைமாறு செய்கின்றோம்  -

அவர்களது கடைசி காலத்தில்?..

அவர்களுடன் நாம் மனம் திறந்து பேசுதலே -

அவர்களுக்கு நாம் செய்யும் நன்றிக் கடன்...

அதனால் விளையும் மகிழ்ச்சியே அனைவரையும் வாழ்விக்கும்..

இது தான் - கதை பிறந்த கதை..

தாமிரபரணிக் கரையில் இருந்து காவிரிக் கரைக்கு வந்த ஒரு குடும்பத்தின்
உணர்வு பூர்வமான நிகழ்வுகளை இயன்றவரை முன்னிறுத்த முயன்றிருக்கின்றேன்...

சிறுகதைக்கு என எடுத்துக் கொண்ட கரு -
சற்றே நெடுங்கதைக்குள் ஆழ்த்தியது...

இளம் வயதில் கதையும் கவிதையும் கட்டுரையுமாக - அதெல்லாம் பொற்காலம்..

எனது தளத்தில் அவ்வப்போது தமிழ்ச்செல்வி - தாமரைச்செல்வி
இவர்கள் வாயிலாக சில விஷயங்கள்....

வேறு சில நீதிக்கதைகளை என்னளவில் பகிர்ந்திருக்கின்றேன்.

.

பொது வெளியில் இதுவே முதல் படைப்பு..

ஜாம்பவான்களின் மத்தியில்
சின்னஞ்சிறு அணிலாக - நானும்!..

அன்புடன்



=======================================================================

பாக்கியம்..

துரை செல்வராஜூ

***

வினை தீர்த்த விநாயகர்..

இந்தப் பிள்ளையாரைக் கொண்டு தான் -
இந்தத் தெருவுக்கு பிள்ளையார் கோயில் தெரு என்று பெயர்..

எந்த நாளும் மார்கழி மாதம் போல விடியற்காலையிலேயே
பாட்டும் பூஜையும் என்று அமர்க்களமாக இருக்கும்...

ஆனால் - இரண்டு நாட்களாக கோயில் ஆரவாரமின்றி இருக்கின்றது..

ஏன்?.. என்ன காரணமாம்!..

பிள்ளையார் கோயிலில் இருந்து மூன்றாவது வீடு... அதோ தெரிகிறதா!..

இனம் புரியாத சோகம் அப்பிக் கிடக்கிறதே.. அந்த வீடு தான்!..

நூறு வருசத்துக்கு முன்னால்
அந்த வீட்டை அரண்மனைக்காரங்க வீடு.. - என்பார்கள்...

ராஜ வம்சத்தினர் வாழ்ந்த வீடு...
வெகுகாலம் புழங்குவார் யாருமின்றிக் கிடந்தது...

யார் யாரோ..  அந்த பெரிய வீட்டை ஆக்ரமிக்க முயன்றனர்..
அது முடியாமல் - தலைவிரி கோலமாக ஓடிப் போனார்கள்..

அந்த வீட்டுக்குள் ஆவி நடமாட்டம்!.. - என்று...

அப்போது வந்து வீட்டை நிமிர்ந்து பார்த்தவர் தான் சுயம்புலிங்கம்..
அருகில் தர்ம பத்தினி தனபாக்கியம்...

இந்த பங்களா புடிச்சிருக்கா..ங்கிறேன்!..

நாஞ்சொல்ல என்ன இருக்கு!..

அதற்கப்புறம் ஒரு நொடி ஓய்வில்லை..
அங்கும் இங்குமாக ஓடி அலைந்தார்..
ராஜ வம்சத்தின் கடைசி இளவரசியைத் தேடிக் கண்டுபிடித்தார்..

வறுமையுற்றிருந்த அவர்கள் கேட்ட தொகைக்கு
மேலாக தாம்பூலத் தட்டில் வைத்துக் கொடுத்தார்...

அவர்களோ அதிலிருந்து ஒரு நயா பைசா கூட அதிகமாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை...

அடுத்த சில மாதங்களில் அந்த ராஜ மகளுக்கு -
வட நாட்டில் குல்பர்காவுக்குப் பக்கத்தில் கல்யாணம் என்றபோது -
அங்கே போய் பத்து பவுன் சங்கிலி மொய் வைத்து விட்டு வந்தார்...

எல்லாம் கடலைக் கடை அடுப்பின் அனலில் கிடந்து சம்பாதித்த காசு...

இப்படி சேர்ந்த பணத்தில் தான் ஒரு வீட்டை அனுபோக ஒத்திக்கு வாங்கினார்..
ஒரு வருஷத்துக்குள் தனபாக்கியம் பெயரில் கிரயம் ஆயிற்று..

அடுத்த ஐந்து வருஷத்துக்குள் மேலும் இரண்டு வீடுகள் சேர்ந்தன...

அந்தப் பக்கம் மாயவரம் சீர்காழி வரை..
இந்தப் பக்கம் நாகூர் காரைக்கால் வரை..
தெற்கால பட்டுக்கோட்டை பேராவூரணி வரை...

அத்தனை வியாபாரிகளும் -
சங்கு மார்க் வறுகடலை என்று, கீழவாசலில் காத்துக் கிடந்தார்கள்...

அந்த அளவுக்கு நம்பிக்கை நாணயம் கைராசி...

அந்த மூன்று வீடுகளையும் கைமாற்றி விட்டுத் தான்
இந்த பெரிய வீட்டை வாங்கினார்..

வீட்டை பழுது பார்த்து கிரகப் பிரவேசம் செய்யும் முன்பாக
பிள்ளையார் கோயிலுக்கு திருப்பணி செய்தார் - சுயம்புலிங்கம்...

அதெல்லாம் ஐம்பது வருஷத்து சம்பவங்கள்...

ஒரு மழைக் காலத்தின் விடியலில் நொடிப் பொழுதில் தாய் தந்தை உட்பட
எல்லாவற்றையும் இழந்து நின்றான் மீனாட்சி - மீனாட்சி சுந்தரம்...

மீனாட்சி - சுயம்புலிங்கத்தின் நம்பிக்கைக்கு உரியவன்..

இந்த மீனாட்சியிடம் தான் சங்கு மார்க் வறுகடலைக் கம்பெனியின் கணக்கு
வழக்கு எல்லாமே!..

இப்ப என்னலே.. செய்யிறது?.. - சுயம்புலிங்கம் வருத்தத்துடன் கேட்டார்..

ஒன்னுமே புரியலை..ங்க அண்ணாச்சி!.. - என்றான் மீனாட்சி...

நீ என்ன சொல்றே தனம்!..

நாஞ்சொல்ல என்ன இருக்கு!..
செல்லக்கிளி..ய புடிச்சி மீனாட்சி கையில கொடுத்துடுங்க!..
அப்படியே கடைச் சாவியையும் கொடுத்துடுங்க!..
மீனாட்சி செல்லக்கிளி.. பேர் பொருத்தமா இருக்கு இல்லே!..

என்ன நீ சொல்றது!..

கண்டதைத் தான் சொல்றேன்!.. கூப்பிட்டு கேளுங்களேன்..
கண்ணால பேசிக்கிற கதை எல்லாம் வெளியே வரும்!..

அப்படியா?.. என்னய்யா!.. மீனாட்சி... என்ன இதெல்லாம்?...

அண்ணாச்சி.. தப்பு செஞ்சிட்டமோ..ன்னு பயமா இருக்கு!..

பயம் எதுக்கு!.. இனிமே நான் அண்ணாச்சி இல்லே... மாமன்.. தாய் மாமன்!..
துக்கம் கழிஞ்ச ஆறாவது மாசம்.. பழவூர்..ல வெச்சி முகூர்த்தம்!...

அப்படியே மீனாட்சியும் செல்லக்கிளியும்
பெற்றவர்கள் காலில் விழுந்து கும்பிட்டார்கள்...

காலம் நல்லபடியாக ஓடிற்று..

மீனாட்சி செல்லக்கிளி தம்பதியரின் இனிய இல்லறத்தில் சுகந்தி பிறந்தாள்..
அதன்பின் தேடக் கிடைக்காத திரவியம் ஆயிற்று வாழ்க்கை...

வியாபாரத்தில் விறு.. விறு.. - என, நல்ல முன்னேற்றம்..

தேரிக் காட்டில் இருந்த குல சாமி கோயிலை எடுத்துக் கட்டினார்...

பேத்தி.. மேல அவ்வளவு உயிர்..

பொழுது விடிஞ்சதும் சுகந்தி முகத்தைப் பார்க்காமல்
ஒரு வாய் தண்ணீர் குடிக்க மாட்டார்...

ராப்பொழுது ஆனதும் தாத்தா மீசையைப் பிடித்து
இழுத்து விட்டுத் தான் சுகந்தியும் தூங்கப் போவாள் ...

பிள்ளையார் கோயிலுக்கு நான்காவது கும்பாபிஷேகம் செய்து வைத்த நான்காம்
நாள் வழக்கம் போல சங்கடஹர சதுர்த்தி பூஜை..

தீர்த்தம் திருநீறு பிரசாதம் அன்னதானம் எல்லாம் கொடுத்து விட்டு,
வீட்டுக்கு வந்து கருங்கல் திண்ணையில் சாய்ந்தவர் தான்!..

நேராகப் பிள்ளையாரிடம் போய்ச் சேர்ந்து விட்டார்...

சுயம்புலிங்க அண்ணாச்சியின் வெற்றிகளுக்குப் பின்னால் இருந்த தனபாக்கியம்
அதற்குப் பிறகு தான் பரிபூரணமாக வெளிப்பட்டாள்...

கடலை உருண்டை, எள் உருண்டை, வறுகடலை, உப்புக்கடலை, பட்டாணி, அதிரசம்,
அவல், சோளம், சீனி மிட்டாய் இவற்றோடு

சந்திரகலா, சூர்யகலா, அசோகா, பூந்தி, லட்டு எனும் இனிப்புகளும் சேர்ந்தன..

இவை மட்டுமல்லாமல் - நன்னாரி சர்பத், தாழம்பூ சர்பத், ரோஜா சர்பத், பால்
சர்பத், பன்னீர் சர்பத் - என்று பட்டியல் நீண்டது..

இதற்கிடையில் கோயில்பட்டி, சிவகாசி, ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர், தூத்துக்குடி,
திருநெல்வேலி - இங்கிருந்தெல்லாம் இனிப்பு வகைகள் அணிவகுத்தன..

கடைத் தெருவில் மட்டும் அந்த வருடம் ஒன்றுக்கு நான்காக கடைகள்...

கொளுத்தும் வெயில் நேரத்தில் - வந்து நிற்பார்கள்..
கலெக்டர் ஆபீக்கு ஐம்பது சர்பத்..
முனிசிபாலிட்டிக்கு நாற்பது சர்பத் - ஏக நேரத்தில் கடை களைகட்டியது...

காதுகளில் பாம்படங்கள் இப்படியும் அப்படியுமாக ஆட -
ஆச்சி தனபாக்கியம் கடை நடத்தும் அழகே அழகு...

அங்கும் இங்குமாக சில்லறை நாணயங்களைத் தேடிச் சேர்த்து அண்டாவில் போட்டு
வைத்திருப்பார்...

கடைக்கு வருபவர்களிடம் தயங்காமல் சொல்லுவார்..

இப்போ இல்லை..ன்னா என்ன!.. நாளைக்கு இந்தப் பக்கம் வர்றப்ப கொடுங்க!..
இந்த சில்லறைக் காசா மனுசன வாழ வைக்குது?.. அன்பு.. ஐயா.. அன்பு!..

நெற்றி மணக்க திருநீறு..
வாய் மணக்க புன்சிரிப்பு..

ஒரு காலத்தில் ஆச்சியின் கழுத்தில் - அட்டிகை, ரெட்டைவடம், மாங்காய் மாலை
- இவையெல்லாம்...

இப்போது பத்து பவுன் சங்கிலியோடு இரண்டு துளசி மாலை மட்டும் தான்...

அந்த புலி நகச் சங்கிலி கூட ஐயா கழுத்தில் இருந்தது...
அதனால் கழற்றுவதற்கு மனம் இல்லை...

உழைத்து மேனி கறுத்திருக்கும்!.. - என்று பழைய பாடல்...
ஆனால், ஆச்சி பொன்னிறமாக சிவந்த உடம்பு..

ரெண்டு கைகளிலும் நடு விரலில் இருந்து முழங்கை வரை
சங்கிலிக் கோலம் பச்சை குத்தியிருப்பார்கள்..

ஏழு வயதில் குற்றாலத்துக்குப் போனபோது
இலஞ்சி கோயிலில் வைத்து -

மாமயில் வேலவன் வாரான்டி - மங்கை
வள்ளிமயில் தங்கக் கைபிடிக்க...
வள்ளிமயில் என்ன சொல்வாளோ - வந்த
வேலவனை அவள் வெல்வாளோ!..

- என்று பாட்டுப் பாடிக் கொண்டே வனக்குறத்திகள் பச்சை குத்தியதாக நினைவு...

சங்கிலிக் கோலமிட்ட கைகளால் ஆச்சி செய்த - தான தர்மங்கள் ஏராளம்..

அந்த தர்மங்கள் தான் இரண்டு நாட்களாக ஆச்சியின் தலைமாட்டில் காத்துக்
கிடக்கின்றன...

டாக்டர் வந்து பார்த்து விட்டு சொன்னார்..
வேண்டியவர்களுக்குச் சொல்லி விடுங்கள்... மருந்து மாத்திரை இதெல்லாம்
வேண்டாம்!.. - என்று..

இதனால் தான் பிள்ளையார் கோயிலும் ஆரவாரமின்றி இருக்கிறது..

ஊர் முறை உறவு முறை எல்லாம் கூடி விட்டார்கள்...

மூனு தலைமுறையப் பார்த்தவங்க.. நல்லபடியா எல்லாம் செஞ்சிடனும்!...

குலதெய்வ கோயில்..ல சத்திரம் கட்டிப் போட்டுருக்காங்க..ளே!..

கடையில வேலை செய்ற பசங்களுக்கு கல்யாணம் காட்சி..ன்னா
பட்டு வேட்டி சேலை எல்லாம் ஆச்சியோட சீர்வரிசை தான்!..

ஏலே.. அதுமட்டுமா.. ஏழைப் பசங்களுக்கு நோட்டு புத்தகம்
சிவகாசியில இருந்து வரழைச்சு கொடுக்காங்க..ளே!..

அங்கேயும் இங்கேயுமாகப் பேசிக் கொண்டார்கள்...

பெரியவர்கள் சிலர் மாடியில் சீட்டுக் கச்சேரி வைத்திருக்க
கீழே கூடத்தில் உறவுக்காரப் பெண்கள் குழுமியிருந்தனர்...

உள்ளறையில் கட்டிலில் - ஆச்சி தனபாக்கியம்...

நூலிழையாய் மூச்சு ஓடிக்கொண்டிருந்தது..

உறவுக்காரப் பெண்ணொருத்தி பனையோலை விசிறியால்
விசிறிக் கொண்டிருந்தாள்...

பெண்கள் தலையைக் கவிழ்த்தபடி வருவதும் போவதுமாக!..

வீட்டின் பின்புறம் எல்லாருக்குமாக சமையல் ஆகிக் கொண்டிருந்தது...

சுகந்திக்கு சொல்லி விட்டாங்களா... மா!..

சொல்லி விடுறதுக்கெல்லாம் இது என்ன உங்க காலமா?.. அது என்னாது?..
வாட்சாப்பு....ங்கறாங்களே!.. அதுல சேதி அனுப்பியிருக்காங்களாம்!...

இப்போ பாக்கியத்துக்கு என்ன வயசு இருக்கும்!...

அது இருக்கும் எழுவத்தைஞ்சுக்கு மேல...

வெள்ளரிப் பழம் மாதிரி நலுங்காம நழுவிடணும்... மனசுக்குள்ள ஆசைய பூட்டி
வெச்சிருந்தா - நெஞ்சுக்குழி துடிச்சிக்கிட்டு இருக்க வேண்டியது தான்...

அத்தாச்சி.. நாம என்ன பட்டனத்தாரா?.. போடா.. சரிதான்...ன்னு போறதுக்கு!...

சடங்காகி வீட்டுக்குள்ள உக்கார்றதில இருந்து சக்கரம் சுத்த
ஆரம்பிக்குது!.. நல்ல புருஷன், நல்ல புள்ளைங்க.. அதுங்களுக்கு படிப்பு,
வேலை, கல்யாணம், பேரன், பேத்தி!..

அத்தாச்சி.. நல்லாப் பேசுறீயளே!..

அது வரைக்கும் சரிதான்.. அப்புறம் பேத்தி பெரியவளாகணும்.. அவளுக்கு
கல்யாணம் ஆகணும்.. புள்ள பொறக்கணும்.... ஆசைக்கு அளவு தான் ஏது?..
அனுமார் வால் மாதிரி!..

இதெல்லாம் எங்கே அத்தாச்சி கத்துக்கிட்டீக?...

மதனி.. மனசுக்குள்ள என்ன ஆசை கிடந்து அல்லாடிக்கிட்டு இருக்கோ?...

அது தெரிஞ்சாத் தான் அம்புட்டையும் சரி செஞ்சிடலாமே!..

நான் பார்க்கிற நாள்..ல இருந்து அந்த மேனிக்குத் தான் இருக்காங்க..
மதனி!.. அந்தக் காலத்து மனுஷி...ல்ல!...

ஒத்தை ஆளா நின்னு போராடி ஜெயிச்சவங்க உங்க அத்தை!..

இலஞ்சியம்!.. அந்த மாமா பட்டதெல்லாம் கொஞ்சமா?.. அவங்களயும் சும்மா
சொல்லக் கூடாது.. மகராசன்!..

செல்லக்கிளி!.. கொஞ்ச நேரம் உக்காரம்மா.. எவ்வளவு நேரத்துக்குத் தான்
நீயும் ஓடியாடிக்கிட்டு இருப்பே!..

இருக்கட்டும் அத்தாச்சி... வந்தவங்கள கவனிக்கலை..ன்னா உங்க கொழுந்தன்
கோவிச்சுக்குவாங்க!..

இப்ப என்ன விருந்துக்கா வந்திருக்கோம்!.. சித்தோட உக்காரு செல்லக்கிளி!..

அக்கா!.. உங்ககிட்ட சேதி ஒன்னு கேக்கணுமாம்.. அதுக்காகத் தான்!..

செல்லக்கிளி.. சுகந்தியும் தான் சடங்காகி நாலஞ்சு வருசம் இருக்குமே!..
வீட்டுல வெச்சிருக்கிறது எதுக்கு... காலாகாலத்துல கல்யாணம் காட்சி...ன்னா
அப்பத்தாவும் பார்த்துட்டுப் போகுமில்ல!..

அத்தாச்சி.. அவதான் இன்னும் படிக்கணும்..ங்கறாளே!...

ஏங்... கல்யாணம் கட்டிக்கிட்டு படிக்கிறது தானே.. ஆரு வேணாங்கறாக?..

அதற்குள்ளாக - அங்கேயிருந்த அலைபேசி கிணுகிணுத்தது...

சித்தி!.. உங்களுக்குத் தான்!..

நான்.. செல்லக்கிளி.. என்ன.. வந்துட்டியா!.. சுகந்தி வந்துட்டாளாம்!..
இப்போ எங்கே...டா இருக்கே?.. சரி.. சரி.. சரி!..

அத்தாச்சி.. சுகந்தி வந்துட்டாளாம்.. புது பஸ்டாண்டு..ல இருந்து..
ஆட்டோ..ல வர்றாளாம்!.. என்னங்க.. என்னங்க.. உங்களத்.. தானே!..

ம்ம்.. கேட்டுக்கிட்டுதான் இருக்கேன்... ஒரு சேதி... சுகந்தி வந்ததும்
யாரும் அழுதுடாதீங்க!.. அவ தாங்க மாட்டா!.. - மீனாட்சி சொல்லி வைத்தார்..

ஆகட்டும்...யா!..

சற்றைக்கெல்லாம் - வாசலில் ஆட்டோ...
மெல்ல வெளிப்பட்டாள் - சுகந்தி..

வாசலில் இருந்த பெரியவர்கள் -
இவ தான் மீனாட்சியோட மகளா!.. - என்று வியப்புடன் பார்த்தார்கள்..

கூடியிருந்த அவர்களுக்கு கைகூப்பி வணக்கம் சொன்னாள்..

மீனாட்சி நல்லாத்தான் பொண்ணை வளர்த்திருக்கான்!.. - பெரியவர்களுக்கு
உள்ளூர மகிழ்ச்சி...

எப்பேர்ப்பட்ட வம்சமடா!.. மகாராணி மாதிரி!... ஆத்தா பத்ரகாளி கூட நின்னு
காப்பாத்துவா..ல்ல!.. - பெரிய பூசாரியார் மாடசாமி மனசார வாழ்த்தினார்..

அவர்களைக் கடந்ததும் துள்ளிக் குதித்து படிகளில் ஏறி வீட்டுக்குள்
நுழைந்தாள் - சுகந்தி..

எவ்வளவுதான் முயன்றும் பெண்களின் இயல்பான சுபாவம் போகவில்லை...

ஓ!.. - என, அழுகையொலி பீறிட்டுக் கிளம்பியது...

அதிர்ந்தாள்.. சுகந்தி..

என்னம்மா!.. என்ன ஆச்சு?.. உடம்பு சரியில்லை..ன்னு தானே சொன்னீங்க!..
அனுப்பி வெச்சிட்டீங்களா?...

பதறாதடி தங்கம்... உங்க ஆச்சிக்கு ஒன்னும் ஆகலை... ரெண்டு நாளா நிதானம்
இல்லாம படுத்த படுக்கையாயிட்டா... வயசான ஜீவன்.. டாக்டரு.. வந்து
பார்த்துட்டு.. ஒன்னுஞ் சொல்லாம போய்ட்டாராம்!...

விறுவிறு என்று - பின்கட்டுக்குப் போனாள் சுகந்தி..

முகங்கழுவி வேறு உடை மாற்றிக் கொண்டு பத்து நிமிடத்தில் கூடத்துக்கு வந்தாள்...

ஒருவாய் சாப்பிடும்மா!.. கோயம்புத்தூர்...ல ராத்திரி பஸ் ஏறின புள்ளை..
வயிறு காலியாக் கெடக்கும்!..

காபி மட்டும் கொடுங்க.. சித்தி!.. - கையில் காபிக் கோப்பையை வாங்கிக்
கொண்டு ஆச்சி கிடக்கும் உள்ளறைக்குள் நுழைந்தாள்...

அங்கிருந்த மின் விளக்குகளை ஏற்றினாள்.. வெளிச்சம் பரவியது...

கட்டிலுக்கு அந்தப் பக்கமாகச் சென்று - ஆச்சியின் அருகில் அமர்ந்தாள்..

ஆச்சியின் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தாள்...

ஆத்தா!.. சுகந்தி வந்திருக்கா... கண்ணத் தொறந்து பாருங்களேன்...

ம்ஹூம்.. ஆச்சியின் முகத்தில் எந்த உணர்வும் இல்லை..

ராசாத்தி!.. நாங்கள்...லாம் பேசிப் பார்த்துட்டோம்.. நீ கூப்பிட்டுப் பாரேன்!...

காந்திமதி.. ஆச்சிக்கு தங்கை முறை.. திருநெல்வேலியில் இருந்து முதல் ஆளாக
வந்தவர்கள்...

ஆச்சி.. ஆச்சி!.. - சுகந்தி மெல்ல அழைத்தாள்..

அங்கிருந்த பெண்கள் கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொண்டார்கள்...

கல்லு மனசு... என்ன வேணும்...ன்னு வாயத் தெறந்து சொன்னாத்தானே
வெளங்கும்!.. - திருச்சுழி பெரியம்மா வருத்தப்பட்டுக் கொண்டார்கள்...

புள்ளை..ங்க முகத்த பார்த்தமா.. ரெண்டு வார்த்தை பேசுனமா..ன்னு இல்லாம!..
- விம்மல் சடாரென வெடித்தது..

ஆச்சி.. என்னைப் பாருங்களேன்!..  - மெதுவாக வலது கையை நீவி விட்டாள் சுகந்தி..

இந்தக் கையால எத்தனை நாள் எனக்கு சோறு ஊட்டி விட்டிருப்பீங்க!?..
இந்தக் கையால எத்தனை நாள் எனக்கு கால் கழுவி விட்டிருப்பீங்க!?.
இந்தக் கையால எத்தனை நாள் எனக்கு சட்டை போட்டு விட்டிருப்பீங்க!?..
இந்தக் கையால எத்தனை நாள் எனக்கு சடை போட்டு விட்டிருப்பீங்க!?..

கூடியிருந்த பெண்களெல்லாம் அழுகையை நிறுத்தி விட்டார்கள்...
புதுமையாக இருந்தது அவர்களுக்கு.. உன்னிப்பாக கேட்டார்கள்...

ஆச்சி.. உங்களுக்கு நினைவு இருக்கா?.. என்னைத் தூக்கிக்கிட்டு
பூங்காவுக்கு போனப்ப இந்த கால்...ல தான கண்ணாடி குத்துனது... அதை வெளியே
சொல்லாம... எவ்வளவு தூரம் நடந்தீங்க.. அப்போ உங்களுக்கு எவ்வளவு வேதனையா
இருந்திருக்கும்?..

அப்படியே - வலது காலை மிருதுவாக அழுத்தியபடி
மெலிந்திருந்த விரல்களை வருடி விட்டாள் சுகந்தி...

அந்த நேரத்தில் ஆச்சியின் புருவங்கள் மின்னலெனத் துடித்ததைக் கண்டதும்
அடி.. யாத்தீ!.. - என, அதிர்ந்து வீறிட்டார்கள் அங்கிருந்த பெண்கள்...

இந்த சப்தத்தைக் கேட்ட அளவில் மாடியில் சீட்டுக் கச்சேரி நின்று போனது...
எல்லாரும் பதற்றத்துடன் கீழே ஓடி வந்தனர்...

எத்தனை நாள் என்னை மார்..லயும் தோள்..லயும் தூங்க வெச்சிருப்பீங்க!...

சட்டென தோளுக்குக் கீழாக கையைக் கொடுத்துத் தூக்கிய சுகந்தி -
ஆச்சியைத் தன் மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள்...

சுகந்தியின் விழிகளில் தாரை தாரையாக நீர் வழிந்தது...

அந்த நீர்த்துளிகள் ஆச்சியின் கன்னத்தில் விழுந்த வேளையில்
ஆச்சியின் கைவிரல்கள் மெல்லத் துடித்தன...

செல்லக்கிளி விருட்டென எழுந்து
ஆச்சியின் கையைப் பற்றி சுகந்தியின் தோளில் வைத்தாள்...

ஒருவிநாடி - தோளில் ஊர்ந்தன ஆச்சியின் விரல்கள்...
மறுவிநாடி - மெல்ல மேலெழுந்து சுகந்தியின் கன்னத்தை வருடின...

ஆச்சியின் விழிகள் மெல்லத் திறந்து சுகந்தியின் முகத்தை ஏறிட்டன..

ஆச்சியின் கடை விழியில் திரண்ட நீர் கன்னத்தில் உருண்டது..

என்ன.. இது!.. நடப்பதெல்லாம் கனவா!..
- அதிசயித்துக் கொண்டிருந்த பெண்கள் - திடீரென குலவையிட்டனர்...

ஏலா.. செல்லக்கிளி.. உங்க ஆத்தா பாக்கியம் பொழைச்சிக்கிட்டாடி!..
இனிமே.. ஆயுசு நூறு தான்!.. அந்தக் காளீஸ்வரி தான் உம் மக ரூபத்தில வந்திருக்கா!..

அங்கே அழுகையும் சிரிப்பும் மகிழ்ச்சியும் பொங்கிப் பீறிட்டு எழுந்தன..

திருநெல்வேலி காந்திமதி ஆச்சி தட்டுத் தடுமாறி எழுந்தார்கள்...

என் ராசாத்தி!.. - என்றபடி சுகந்தியின் முகத்தை வருடி சொடக்கு எடுத்தார்கள்...

அதான் ஆச்சி மறு ஜென்மம் எடுத்துட்டாள்...ல!.. அழுவாதே!..

வாஞ்சையுடன் சுகந்தியின் கண்ணீரைத் துடைத்து விட்டார்கள்...

அங்கிருந்த ஒவ்வொருவரின் முகத்திலும்
புத்தம் புதிதாக பாசமும் நேசமும் பளீரிட்டது...

என்னப்பா... சொல்றே!..
ஆத்தாளுந்..தான் நல்ல மாதிரியா பொழச்சிக்கிட்டா!..
மீனாட்சி... பாக்கு மாத்திடுவமா!..
சங்கர பாண்டி.. இங்கிட்டு வாய்யா!..
சுகந்தி.. அத்தானைப் பாரு..டே!..

போங்க.. தாத்தா.. எனக்கு வெக்கமா இருக்கு!..

கண்ணீருக்கிடையேயும் - களுக்.. எனச் சிரித்தாள் சுகந்தி...

தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க...