ரேபரேலியில் நாங்கள்... நைமிசாரண்யம் நோக்கி

முன்னரே சொன்னபடி திங்கட்கிழமை என்பதால் ஆனந்தபவனம் லீவு.  பார்க்க முடியவில்லை.

திரும்ப வரும் வழியில் மீண்டும் சாலைகளின் சந்திப்பில் அலங்காரச் சிலைகள்.

தெருவிளக்கு வித்தியாசமாக...   

இதோ ஒன்று..  சிக்கலான வொயர்களுடன்...

இடித்(ந்)த வீட்டிலும் குடியிருப்போம்!

தெருவிளக்கின் கீழே சைக்கிள் ரிக் ஷா!  இங்கு சென்னையில் இது இன்னும் இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை!

சுவர், பாலங்கள் ஓவியம் பற்றிச் சொன்னேன் இல்லையா?  உயரமான அந்த தண்ணீர்த் தொட்டியின் மேலும் கைவரிசை (கைவண்ணம்)!

அந்த ஊரில் நான் கண்ட இரண்டு விசேஷங்கள்.  ஒன்று மரங்கள்.  நிறைய மரங்கள் எங்கு பார்த்தாலும்.  மழைக்கு, தண்ணீருக்குப் பஞ்சமிருக்காது!  இரண்டாவது மாடுகள்.  

சாலையெங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருந்தன மாடுகள்.  சாலைகளின் நடுவே கவலை இல்லாமல் நின்றிருந்தன ஏகப்பட்ட மாடுகள்.  நான் எங்குமே பார்க்காத ஒருவர் போக்குவரத்துக்கு காவலர்!  என் கண்ணில் ஒருவர் கூட படவில்லை!  ஒரு வீட்டின்முன் பசுவை நிறுத்தி பால் கறந்து கொண்டிருந்தார் பால்காரர்.  வீட்டு வாசலில் ஒரு பெண்மணி பால் வாங்கத் தயாராய் கையில் ஒரு பாத்திரத்துடன் நின்றிருந்த காட்சியும்...

மாலை காஃபி கொடுத்தபின் எங்கள் குழுவினர் குழுக்குழுவாக கிளம்பி வெளியே வந்தோம்.  நாங்கள் ஆறுபேர் ஒருகுழுவாக ஒரு ஷேர் ஆட்டோ பேசிக்கொண்டோம் - பாலாஜி உதவியுடன்.    ஒரு ஆட்டோவுக்கு ஐநூறு ரூபாய்.  அந்த ஆட்டோவில் செல்பவர்கள் அதை ஷேர் செய்து கொள்ளலாம்.

முதலில் வேணி மாதவர் கோவில் சென்றோம்.   சிறிய சந்துக்குள் இருக்கும் சிறிய கோவில்.  கீழே வேணி மாதவர்.  மாடி ஏறிச் சென்றால் மேலே (கல்கத்தா) காளி.  ஆட்டோக்காரர் அருகிலிருந்த சிறு சந்தில் காத்திருந்தார்.   தரிசித்துத் திரும்பினோம். 

மறுபடியும் சாலைச் சந்திப்பில் ஒரு சிலைவடிவம்...

வேணி மாதவர் கோவிலிலிருந்து திரும்பும்போது சுதாரிக்கும் முன்பு சடாரென தாண்டிச் சென்ற ஒரு வாகனம்!!!

ஆட்டோக்காரரிடம் வேறு ஏதாவது புகழ் பெற்ற அல்லது நல்ல கோவில் இருக்கிறதா என்று கேட்டதும் அவர் எங்களை  அழைத்துச் சென்ற இடம் அலோக் தசாஷ்ட மாதேஸ்வரி அல்லது மஹேஸ்வரி மாதா சக்தி பீடம்.  ஒரு சாலையின் முடிவில் இடது பக்கமாக இருந்த கோவில்.  குறிப்பிட்ட தூரத்துக்கு முன்னாலேயே நிறுத்தி நடக்கச் சொன்னார்கள்.  சாலையில் தடுப்புகள்போட்டு, உள்ளே செல்ல ஒரு வழி, வெளியே வர ஒரு வழி என்று ஏற்படுத்தி இருந்தார்கள்.  ஆட்டோக்காரர் ஒரு இடத்தைக் காட்டி அங்கு காத்திருப்பதாய்ச் சொன்னார்.

செருப்புகளை விடும் இடதத்தில் தவிர்க்க முடியாமல் அத்தை கொஞ்சம் பூக்கள் வாங்கி கொண்டார்கள்.  உள்ளே செல்கையில் ஒரு குழு தனிப் பிரார்த்தனையில் இருந்தது.  ஒரு பெண் வெறும் கையில் கற்பூரம் கொளுத்திக் காட்டிக்கொண்டிருந்தார்.  பயங்கரமான பக்தி போல!

நன்றி இணையம்.

வேணி மாதவர் கோவிலிலும் சரி, இங்கும் சரி..   இசைக்குழு மாதிரி மாதிரி ஒன்று அமர்ந்து 'தின்னக்க தின்னக்க தின்னக்க' என்று தாளம் தட்டி உரத்த குரலில் பஜன் பாடிக்கொண்டிருந்தார்கள். பொதுவாக ஊரே சப்தம்தான் என்று தோன்றியது. மூங்கில்களால் பிரிக்கப்பட்டு பாதை எல்லாம் போட்டு வரிசை செல்ல வழி செய்திருந்தார்கள்.  நல்ல கூட்டம்.  தரிசனம் முடிந்து ஒரு சிறு கடைத்தெரு வழியே வெளிவந்து ஆட்டோவை அடைந்தோம்.  செருப்பை எடுக்கும்போது அங்கு அமர்ந்திருந்த பெண்மணியைச் சுற்றி இருந்த குழந்தைகள் காரணமாக சில பத்து ரூபாய்கள்...

நன்றி இணையம்.

திரும்பி வரும் வழியில் செம டிராஃபிக்.  அப்போதுகூட ஒரு போக்குவரத்துக்காவலர் கண்ணில் படவில்லை.  இரவுக்கு சப்பாத்தியும், புடலங்காய்க் கூட்டும்.  அந்தக் கடுப்பிலேயே அதை படம் எடுக்கவில்லை!  சப்பாத்திக்குப் போய் புடலங்காய்க் கூட்டு தொட்டுக் கொள்வார்களா?!!!   வீடாய் இருந்தால் சாப்பிட்டிருக்கவே மாட்டேன்!  

மறுநாள் காலை மூன்றுமணிக்கு டீ சாப்பிட்டு விட்டு நான்கு மணிக்கு முன்னரே கிளம்பிவிட வேண்டும் என்றார்கள்.  அடுத்துச் செல்ல இருக்கும் இடம் நைமிசாரண்யம்.  

ஒருநாளைக்கு ஒரு ஆளுக்கு ஒரு தண்ணீர் பாட்டில்தான் அவர்கள் தருவார்கள்.  மேற்கொண்டு வேண்டுமானால் விலைகொடுத்து வாங்கிக்கொள்ள வேண்டும்.  ஒரு லிட்டர் இருபது ரூபாய்.  அவர்களிடமே காசு கொடுத்து வாங்கிக்கொள்ளலாம் என்பது எங்களுக்குப் பின்னர்தான் தெரிந்தது.  எனவே அன்றிரவு நாங்கள் படுக்கும் முன் வெளியில் கடைக்குச் சென்று தண்ணீர் பாட்டில் ஆளுக்கு இரண்டு வாங்கி கொண்டோம்.  நல்ல வெயில், அனல். அந்நிலையிலும் லஸ்ஸி சாப்பிட வேண்டும் என்று தெரியவில்லை எனக்கு!  சுவைத்திருக்கலாம்.

அடுத்த நாள் காலை வழக்கம்போல நான்கு மணிக்கு என்று சொல்லி இருந்தாலும் வழக்கம் போல நான்கே முக்காலுக்குதான் கிளம்பினோம்.  தாமதமாக வருபவர்கள், கேடரர்கள் தங்கள் பொருள்களை பஸ்ஸில் ஏற்ற ஆன நேரம்..   எங்கள் பெட்டிகளை அதில் ஏற்ற ஆன நேரம்.   அந்த இடைப்பட்ட நேரத்தில் அங்கு நின்றிருந்த செல்லத்தையும் படம் எடுத்துக் பொழுது போக்கிக் கொண்டிருந்தோம்.

அதிகாலை நான்கு மணி! அலஹாபாத் செல்லம்!

பின்னர் கிளம்பி நேமிசாரண்யம் செல்லும் வழியில் ஒரு க்ளிக்...  இருள்பிரியும் வரை சும்மா இருந்துவிட்டு வெளிச்சம் வந்த உடன் கண்ணுக்குக்கிடைத்த காட்சிகளை க்ளிக்....   க்ளிக்...

புகழ்பெற்ற ரேபரேலியில் நாங்கள்!  அங்கு பெட்ரோல் போட பஸ் நின்றபோது வெளியே வந்து எடுத்த ஒரு படம்.  எப்போதோ விபத்துக்குள்ளாகி இருக்கவேண்டும். கார் எவ்வளவு உருக்குலைந்திருந்தாலும் அந்த டயர்களைப் பாருங்கள்...

பஸ் தாண்டிச் செல்லும்போதே எடுத்த போட்டோக்கள்தான் இவை.  வீர சிவாஜி சிலை...

வழியில் கண்ணில் பட்ட தாபா...   'அண்ணாமலடா...' என்று ரஜினி சொல்வது போல 'சோமு டா' தாபா!!!!

தெருவில் கலைப்பொருள் விற்பனை...

தாண்டிச் சென்ற மெட்ரோ 

சர்தார் படேல் பல் மருத்துவக்கல்லூரி 

சாலை வழியில் பார்த்த இரண்டு கட்டிடங்கள்..

பக்ஷி கா தாலாப்!

ரேபரேலியில் ஒரு இடத்தைத் தேர்ந்தெடுத்து அங்கு காலை உணவை முடிக்கலாம் என்று முடிவு செய்தார்கள்.  

இறங்கும் நேரம் பார்த்த காட்சி.  ஸ்டியரிங்கில் இரண்டு 5 ரூபாய் நாணயங்கள் ஒட்டி வைத்திருந்தார் டிரைவர்.  எதற்கோ?!!

அங்கு சாப்பிட ஆகும் நேரத்தில் நடுவிலேயே நான் அங்கே என் செல்லை கொஞ்சம் சார்ஜ் செய்துகொண்டேன்!  போட்டோக்கள் எடுத்தால் சார்ஜ் விரைவாகக் குறைகிறது.  அதோ தெரியும் ஹாலுக்குதான் சாப்பிடச் செல்கிறோம்.

சாப்பிடும் ஹால் ரெடி.  மக்களும் மெதுவாய்த் தயார் ஆகிறார்கள்.  அங்கு  இருக்கும் ஒரு டாய்லெட்டுக்கு கியூ, போட்டி!!!

சற்றே காய்ந்த நிலையிலிருந்த இட்லிகளுக்கு மிளகாய்ப்பொடியும் தக்காளி சட்னியும் இணைத்துச் சாப்பிட்டுக் கிளம்பினோம்.  வெளியே சாலையில் அடுப்புப் பற்றவைத்து பால் காய்ச்சி காஃபி கொடுத்தார்கள்.

===========================================================================================================