ஆனந்த விகடன் முத்திரைக்கதை - பல்பு வாங்கிய கதை.

          சுமார் ஒரு வருடத்துக்கு முன்னால் வீட்டிலுள்ள பைண்டிங் புத்தகத்தைப் புரட்டிக் கொண்டிருந்தபோது அந்தக் கதையும், எழுதியவர் பெயரும் கண்ணில் பட்டது.

          மகிழ்ந்து போனேன். அடேடே...  "நம்ம .... ஸாரோட கதை"

          அதை அவரிடமே சொல்லாமல் (சஸ்பென்ஸாக வைத்திருக்கிறேனாம்!) ஒரு வழியாக டைப் செய்து வெளியிட்டு விட்டு "அவர்" படித்து விட்டு என்ன சொல்வார் என்று ஆர்வத்துடன் காத்திருந்தேன்!

          வந்தார். சொன்னார்!

                                            

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஜீவி said...

ஒரு இரண்டு எழுத்துக்காரர் கதை. ஆனால் அவர் நான அல்ல. :))

அட!  'அவர் நான் அல்ல' இது கூட ஒரு ஒரு சிறுகதைக்கான நல்ல தலைப்பு தானே?.. ஸ்ரீராம்! முயற்சித்துப் பாருங்களேன்!..

          
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


          நீங்கள் படித்த கதையை எழுதியவர் நீங்கள் எல்லாம் நினைத்த மாதிரி சிவசங்கரி இல்லை, லட்சுமி சுப்பிரமணியம் இல்லை, சாவி இல்லை, மணியன் இல்லை, வாஸந்தி இல்லை, சுஜாதா இல்லை, நா. பார்த்தசாரதி இல்லை,தி.ஜா இல்லை, லஷ்மி இல்லை...
           அட, நான் நினைத்தது போலவும் இல்லை.

           ஆம்.  "சந்திப்பு ஓயாது" என்கிற அந்த முத்திரைக்கதையை எழுதியது "ஜீவி" என்று போட்டிருந்ததால்தான் நானும் அப்படி நினைத்து வெளியிட்டேன்.

          இந்தப் பின்னூட்டம் கண்டதும் குழம்பிப் போனது உண்மை.  ஜீவி சாரிடமிருந்து அதைத் தொடர்ந்து மெயில் வந்தது.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

அன்புள்ள   ஸ்ரீராம்,

          இன்று உங்கள் ‘எங்கள் பிலாக்’’ வலைத்தளத்தைத்  திறந்த பொழுது ஒரு இனிமையான அனுபவம்.   ‘யார் எழுதிய கதை இது?’ என்று கேட்டு பல வருடங்களுக்கு முன் ‘ஆனந்த விகடனி’ல் முத்திரைக் கதையாய் பிரசுரமான ‘சந்திப்பு ஓயாது’ என்கிற சிறுகதையை வெளியிட்டுக் கேட்டிருந்தீர்கள்.

          ‘யார் எழுதிய கதை இது?’ என்கிற இதே கேள்வி, அந்தக் கதை விகடனில் வெளியான அந்த தினத்தில் என்னையும் வியப்பில் ஆழ்த்திய ஒன்று.  காரணம், அந்தக் கதையை எழுதிய கதாசிரியரின்  பெயர் ‘ஜீவி” என்று போட்டிருந்தது.   அதே காலகட்டத்தில் ‘ஜீவி’ என்கிற பெயரில் பத்திரிகைகளில் நானும் எழுதிக் கொண்டிருந்ததால் நான் எழுதி அனுப்பியிராத ஒரு கதை, நான் கொண்டிருந்த புனைப்பெயரில் விகடனில் பிரசுரமாகியிருக்கிறதே என்கிற வியப்பில், இந்த இன்னொரு ஜீவி யாராயிருக்கும் என்று தெரிந்து கொள்கிற.ஆவலில் விகடனுக்கு எழுதிக் கேட்டிருந்தேன்.   அதனால் பெரிதாக எதுவும் தெரிந்து கொள்ளாத நிலையிலேயே சஸ்பென்ஸ் நீடித்தது. 

          அந்த காலக்கட்ட்த்தில் வேறு எந்தப் பத்திரிகையிலும் இந்த இன்னொரு ஜீவியை நான் பார்க்கக் கொடுத்து வைக்காது போனதையும் சொல்ல வேண்டும்.   ‘விகடன்’, ‘குமுதம்’ பத்திரிகையில் ‘ஜீவி’ என்கிற என் புனைப் பெயரிலேயே அதற்குப்  பின்னாலும் என் கதைகள் பிரசுரமாகியிருப்பதையும் குறிப்பிட வேண்டும்..

          இப்படியாக ‘அந்த’ ‘ஜீவி’யின் இந்த ‘சந்திப்பு ஒயாது’ சிறுகதைத் தலைப்பு என் மனசில் விதையூன்றிய சரிதம் இது  தான்..   இப்பொழுது மறுபடியும் அதே கதையை மாயா ஓவியங்கங்களோடு ‘எங்கள் பிலாக்’கில் நீங்கள் பிரசுரித்து ‘எழுதியது யார், கண்டுபிடிக்க முடியுமா?’ என்று கேட்டிருந்த பொழுது, பசுமை மாறாத பழைய  நினைவுகள் என்னில்  கிளர்ந்தெழுந்தன.   ‘யார் எழுதிய கதை இது?’— ஒரு காலத்தில் என்னில் எழுந்த கேள்வி இப்பொழுதும் மீண்டும் புதுப்பிக்கப்பட்டது.   

          நீங்களோ,  நான் எழுதிய கதை தான் அது என்கிற எண்ணத்திலேயே இவ்வளவு ஆர்வத்துடன் அந்த முழுக்கதையை மிகுந்த அக்கறையுடன் ஈடுப்பாட்டுடன்  டைப் செய்து பிரசுரம் செய்து அதற்கான கேள்வியையும் கேட்டிருக்கிறீர்கள் என்று தெளிவாகத் தெரிந்த உணர்வில்  சிலிர்த்தேன்.  சில வரிகளை அடிக்கோடிட்டு நான் தான் என்று உங்களில் விளைந்த யூகத்திற்கான நியாய பூர்வமான நேர்த்தியையும் ரசித்தேன்.  

          எத்தனை வருடங்கள் கழித்து, தத்ரூபமாக அதே பிரசுர கோலத்தில் அந்தக் கதையை மீண்டும் பார்க்கிறேன்?’ என்பதான கால ஓட்டத்தின் விசித்திரம் என்னை ஆச்சரியப்படுத்தியது.   நிறைய தமிழ் எழுத்தாளர்களுடன் நேரிடையாகவும், அவர்கள் எழுத்தின்  மூலமும் அறிமுகம் கொண்டவனுக்கு இத்தனை ஆண்டுகள் ஆகியும் அந்த ஜீவியை இன்னும் தெரிந்திருக்கவில்லை என்பதே இப்பொழுதிய பதிலாகவும் மிஞ்சுகிறது.

          அந்த  ஜீவி யார்?—என்பதே இப்பொழுதும் என்னில் கேள்வியாகிப்  போகிறது.

          இதை வாசிக்கும் யாராவது அந்த ஜீவி யார் என்று சொன்னாலும் சொல்லலாம். 

          கீதா சாம்பசிவம் அவர்களுக்கு இன்னொரு கவிஞர் ஜீவியைத் தெரியும். அவரும் இல்லை இவர் என்று எனக்குத் தெரியும்.

தங்கள் அன்புக்கும் ஆர்வத்திற்கும் மிக்க நன்றி.

மிக்க அன்புடன்,

ஜீவி.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

          அசடு வழிந்து, நான் பதில் போட்டதைத் தொடர்ந்து இரண்டாவது மெயிலும் வந்தது.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.  ஸ்ரீராம்,

காலத்தின் முத்திரை

          சில பத்திரிகைகள் சிறந்த கதைகள் என்று சில பிரசுரக் கதைகளுக்கு  முத்திரை குத்தலாம்.  சில பத்திரிகைகள் சில கதைகளுக்கு  நட்சத்திர அந்தஸ்து கொடுக்கலாம்.

          ஆனால் எழுத்தாளனுக்கு அவனைப்  பொருத்த மட்டில் அவனது ஒவ்வொரு படைப்பும் அந்தந்த காலத்திற்கான சிறப்பு கொண்டு அமைந்து விடுகின்றன.  சிறப்பு என்பது  காலத்தை ஒட்டியது. எக்காலத்துக்கும் ஏற்புடையதான சிறப்பு என்று எதுவுமில்லை.  ஒரு காலத்தில் சிறப்பாக அமைந்த எந்தப் படைப்பும் அதற்குப் பின்னான இன்னொரு காலத்தில் அந்தக் காலத்தை  ஒட்டியதான  மேலான சிறப்புக்கும் செழுமைக்கும் மேன்மைக்கும் ஏங்கும்.  காலம்  கைப்பட்டு வார்ப்புப் பெறும் எல்லா செயல்களிலும் இந்த மேன்மைக்கான ஏக்கம் இருக்கும்.  இந்த ஏக்கமே அந்தந்த செயல்பாடுகளின் சிறப்புகளை மென்மேலும் கூட்டுகின்றன.

          எழுத்தாளனுக்கும் தன் படைப்புகளின்  மீதான இப்படியான ஆத்மார்த்தமான பார்வை ஒன்று உண்டு.  அப்படியான படைப்புகள் காலத்தின் செழுமைக்கான முத்திரைக்காக காத்திருப்பதாக அவனுள் உணர்வு உண்டு.

                                                                                                                                           --  ஜீவி

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

          

          எனவே நண்பர்களே,

          அந்தக் கதையை எழுதியது "ஜீவி" தான்.  ஆனால் நம் ஜீவி ஸார் இல்லை.  நான் பெருமையாக ஆரம்பித்த விஷயம் அசடு வழிதலில் முடிந்துள்ளது.

         (இப்போ நீங்க எல்லோரும் "அதெல்லாம் இல்லை ஸ்ரீராம்...  நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க, பாவம்?  எப்படியோ ஒரு பழைய, நல்ல கதையைப் படிக்கக் கொடுத்தீர்களே" என்று ஆறுதல் சொல்லணும்!)

          ஜீவி ஸார் சொல்லியிருந்த - கீதா சாம்பசிவம் மேடம் சொல்லும்  - கவிஞர் ஜீவி படம் யதேச்சையாக கடந்த சனிக்கிழமை 'தி இந்து' (தமிழ்) வில் வந்திருந்தது. அந்தப் படம் கீழே..

          ஜீவி ஸார்..  நான் உங்களுக்கான முத்திரை வரிகள் என்று அடிக்கோடிட்டிருந்த வரிகளை நீங்களும் ஒத்துக்கொண்டு சான்றளித்துள்ளது மகிழ்ச்சியையும், சிறிது ஆறுதலையும் அளித்துள்ளது.

          ஜீவி ஸார்..

          உங்கள் இரண்டாவது மெயிலில் சொல்லியிருப்பது போல நீங்கள் எழுதி காலத்தின் முத்திரை செழுமைக்காகக் காத்திருக்கும்,  பிரசுரமான சிறுகதை ஒன்றை 'எங்கள் பிலாக்'கில் பிரசுரிக்க அனுப்பி வைக்க முடியுமா?