ஞாயிறு : தன்னைத்தானே தள்ளிக்கொண்டு செல்கிறாரோ....! - & தொடர்கதை 4

ஜெயின் காலனி கோவிலில் இருந்து ஹோட்டலுக்கு வரும் வழியில் அரசு அலுவலர் குடியிருப்பு சுவரில் இது மாதிரி நிறைய சித்திரங்களா சிற்பங்களா?

தனியாக சென்று கொண்டிருப்பவருடன்......

சட்டென ஒரு துணை...  வாழ்க்கைத்துணை!

தன்னைத்தானே தள்ளிக்கொண்டு செல்கிறாரோ....!

 என்ன குவாஹாத்தியிலிருந்து கிளம்பிட்டீங்களா?

 ஓட்டல் நிர்வாகம் பூங்கொத்து கொடுத்து வழி அனுப்பினாங்களாக்கும்..

பூக்களே வண்ண வண்ணக் கவிதைகள் படிக்கும்....

=======================================================================================================

நீயும் நானும் சேர்ந்தே செல்லும் நேரமே 
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ஸ்ருதி :

“இங்க! பாத்தியாமா ஸ்ருதி! சேலத்துல நீ பண்ணின கச்சேரி பத்தி ரொம்ப நல்ல விமர்சனம் வந்திருக்கு. விட்டல் அபாங் அப்படியே உணர்வு பூர்வமா பாடினியாமே. ஷ்ரவண் உன் கூட வந்த சந்தோஷம் எல்லாம் வெளிப்பட்டுருக்கு போல. “பல்லவி பாடறதுல மட்டுமில்ல அபாங்க் பாடுறதிலயும் ஒரிஜினல் ஸ்டைல்ல பாடறேன்னு” எழுதியிருக்காம்மா. சந்தோஷமா இருக்கு. ப்ளெஸ் யு” என்று மாமனார் சிலாகிக்க,

“ஆமாம் நானும் பாத்தேன். ஹிந்துஸ்தானி கச்சேரி கூட பண்ணலாம் ஸ்ருதினு போட்டிருக்காளே. அம்மா அப்பா கிட்ட ஃபோன் பண்ணி சொல்லு ஸ்ருதிமா” என்று மாமியார் குதூகலித்தார்.

“இது ரொம்ப நாள் முன்னாடி ஃபிக்ஸ் ஆன கச்சேரிப்பா. இந்தக் கச்சேரிக்கு நிறைய ஐடியாஸ் கொடுத்ததே ஷ்ரவண்தான்.”

“போ ஷ்ரவண்கிட்ட காமிம்மா…  அவன் ரொம்ப சந்தோஷப்படுவான்.” என்று மாமனார் சொல்ல நான் சந்தோஷத்தோடு ஷ்ரவணிடம் சென்று காட்டினேன்.

“ஓகே. இப்ப அதுக்கு என்னன்ற?”

“ஹேய்! ஷ்ரவண்! என்னாச்சு? நீதானே இதுக்குக் காரணம். எனக்கு எவ்வளவு சந்தோஷம் தெரியுமா! இப்படி ஒரு நல்ல ஹஸ்பன்ட் எனக்குக் கிடைச்சுருக்கான்னு!” என்று சொல்லிக் கொண்டே, லேப்டாப்பில் ஏதோ பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஷ்ரவணை பின்னால் சென்று அணைத்துக் கொண்டு அவன் தோளில் சாய்ந்து மகிழ்க்சியோடும் அவன் மீதான காதலோடும் நான் பேச,

“நல்ல ஹஸ்பென்ட்!! ஏன் உன் பின்னாடி வந்ததுக்கா?” என்று நக்கலாகச் சொல்லிச் சிரித்ததும் என் மனம் மிகவும் நொறுங்கித்தான் போனது. 

சமீபகாலமாக அவன் வார்த்தைகளில், செயல்களில் கொஞ்சம் மாற்றங்கள் இருந்தாலும் நான் இதைச் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. 

ஏன் இப்படியான வார்த்தைகள்? என்ன காரணமாக இருக்கும்? எங்கு ஸ்ருதியும், நாதமும் பிசகியது என்று தெரியவில்லையே....

ரிசப்ஷன் அன்று பல விஐபிக்கள், டிவியில் பேசப்பட்டது, ஆரம்பம் முதலே என் மீதான வெளியுலகு வெளிச்சம் எல்லாம் ஒரு வேளை அவன் மனதில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் தாழ்வு மனப்பான்மையை வளர்த்திருக்குமோ? ஆனால் என்னைப் பற்றித் தெரிந்துதானே எல்லாம் ஓகே என்றான். கல்யாணத்திற்குப் பிறகும் அப்படித் தெரியவில்லையே அவன் செயல்களிலோ, பேச்சிலோ! எல்லாம் நல்லபடியாகத்தானே போய்க் கொண்டிருந்தது.

எத்தனை இனிமையான நாட்கள்! அவன் என் மடியில் படுத்துக் கொண்டு சின்னஞ்சிறுகிளியே கண்ணம்மா என்று அவன் பாடினானே, அப்போது அவன் குரலில் என்ன ஒரு வசீகரம்!

“எவ்வளவு நல்லா பாடற ஷ்ரவண்! உனக்கு இருக்கற வித்வத்துக்கு நீயும் கச்சேரி பண்ணலாமே."

“இப்ப என்னைப் பாட விடறியா.” அவன் நல்ல மூடில் இருந்தான்.

நான் எழுந்து அபிநயம் பிடிக்க அவனோ “அட உனக்குப் பரதநாட்டியம் கூடத் தெரியுமா” என்று கேட்க நான் வெட்கத்தில் “கொஞ்சம்….ஆனா பாட்டுல கான்சென்ட்ரேட் பண்ணினதுல அது தொடர முடியலை என்று சொல்ல, அவன் அருகில் வந்து என்னை அணைத்து என் கண்களைக் காதலுடன் பார்த்தபடியே…

“மெச்சி உனை ஊரார் புகழ்ந்தால் மேனி சிலிர்க்குதடி……..கன்னத்தில் முத்தமிட்டால்” என்று பாடியபடியே முத்தமிட்டு, உள்ளம் கள்வெறி கொண்டு, மேனி தழுவி, உன்மத்தமாகி……  கல்யாண வசந்தமாய், ஹம்சநாதமாய்.... சுகமான ரிதத்துடன், லயத்துடன், தாளத்துடன் தானே தொடர்ந்தது!

என் சக பாடகர், பாடகிகளின் கச்சேரிகளை நான் குறை சொல்லக் கூடாது என்பது என் எண்ணம். ஷ்ரவண் மற்ற கச்சேரிகளை விமர்சித்த போது நானும் விவாதம் செய்திருக்கிறேன். அதெல்லாம் நல்ல ஆரோக்கியமான விவாதங்கள்தான். அவனும் அவர்கள் கச்சேரியில் இருந்த நுண்ணிய தவறுகளைச் சொல்லி எனக்கு நிறைய நல்ல புதிய யோசனைகள் கொடுத்து ஆதரவாகத்தானே இருந்தான்.

நானும் கச்சேரிகள் என்று பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஷ்ரவணும் ஆபீஸ் வேலையாக அடிக்கடி பயணம். நான் உள்ளூரில் கச்சேரி என்றிருந்தால், அவனில்லை. அவன் ஊரில் இருந்தால் எனக்கு வேறு ஊரில் கச்சேரி என்று போனது. ஒருவேளை ஆரோகணமாய்த் தொடங்கிய ராகம் வேகமாகப் பயணித்ததால், நேரமின்மையால் அவரோகணமாகியதோ?

ஆனால், மாமனாரும் மாமியாரும் மிகவுமே ஆதரவாக இருந்தார்கள். அபூர்வ ராகக் கிருதிகள், அதிகம் பாடப்படாத தில்லானாக்கள் என்று தேடித் தேடிக் கொடுத்தார்கள்.

ஒரு நாள் நான் இசைக்கான மூச்சுப் பயிற்சி, ப்ராக்டீஸ் என்று செய்து கொண்டிருந்த போது ஷ்ரவண் தன் முக்கியமான ஃபைல்களைக் காணவில்லை, தன் சாமான்கள் எல்லாம் இடம் மாறிப் போகிறது, நான் எங்கு வைத்தேன் என்றும் கொஞ்சம் கோபமாகச் சத்தம் போட்டான். 

தம்புராவை வைத்துவிட்டுப் போவதற்குள் மாமியார், “ஏண்டா ஷ்ரவண், இதோதானே இருக்கு எல்லாம் உன் கண் முன்னால. கோபம் கண்ணை மறைக்கறது பாரு. உன் கண்ணை மட்டுமில்ல, உன் மனசுக் கண்ணையும் மறைக்கிறது. நானும் பாத்துண்டுதான் வரேன். நீ இப்பல்லாம் ஸ்ருதி மேல ரொம்ப எரிஞ்சு விழற. அப்படி என்னடா நடந்துது? விமர்சனம் கூட, இப்படிப் பாடிப் பாரேன், நன்னாருக்குமோனு அவகிட்ட பாந்தமா அன்பா சொல்றத விட்டுப்ட்டு, அது சரியில்லை இது சரியில்லைனு ஓவரா குத்தம் சொல்லிக் காட்டற. அவ தன் ம்யூஸிக் நாலெட்ஜை வெளில காட்டிக்கறாளா? சொல்லு? அவ முன்னுக்கு வரது உனக்கு ஆகலியோ? ஏண்டா நீயுமா இப்படி? நீ அவ திறமைய விரும்பி, தெரிஞ்சுதானே ஓகே சொன்ன? ஸ்ருதி இத்தனை நேரம் சமையல் வேலை முடிச்சு எனக்கு ஒத்தாசையா இருந்துட்டு இப்பத்தான் ப்ராக்டீஸ்கு உக்காந்தா. கொஞ்சம் நிதானமா பார்த்திருக்கலாமோல்லியோ. கொஞ்சம் அமைதியா உக்காந்து யோசிச்சுப் பாருடா உன் கோபம் நியாயமானதான்னு” என்று எனக்கு ஆதரவாகப் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.

“ஸ்ருதி போட்டு முடிஞ்சுதா? ரொம்ப நல்லாவே ஸ்ருதி போடறேம்மா”

ஒரு வேளை எனது புகழ் அவனுக்கு உறுத்தலாக இருக்கிறதோ? அந்த மேகசினின் அட்டைப்படம்? இவன்தான் துலா என்று ஏன் அந்தக் கட்டுரையாளர் வெளிப்படுத்தினாரோ? அதன் பின் அவன் விமர்சனம் எழுதுவதில்லை. அது எல்லாம் அவனைப் பாதித்திருக்கும் போல! மிகவும் கடுமையான வார்த்தைகள் அவ்வப்போது வெளிப்படத் தொடங்கியது அதனால் இருக்குமோ?

இடையிடையில் அவனது வார்த்தைகள் ஷார்ப்பாக வந்தாலும், ஏற்காட்டில் கூட முதல் நாள் எரிச்சலுடன் பேசியவன் மறுநாள் நாங்கள் இருவரும் மட்டும் பெடல் போட்டில் சென்ற போது, “ஆஹா இன்ப நிலாவினிலே” பாடலைத் தொடங்கினானே! 

அடுத்து, “நிலவும் மலரும் ஆடுது” என்று இசையிலும், இயற்கையிலும் மெய்மறந்திருந்தோமே. “நிலை மறந்தேங்கும் நேரமும், காதல் படகிலே காணும் இன்ப அனுராகமும்” படகோடு போய்விட்டதோ? 

“நிலை மயங்கி மயங்கிக் காலமெல்லாம் கானம் பாடுவோம்” என்று அவன் பாடியதையும் மறந்து போனானோ? ஊருக்குத் திரும்பியதும் வார்த்தைகள் மீண்டும் ஷார்ப்பாகத்தான் வந்துகொண்டிருந்தது.

அவன் அடி மனதில் ஏதோ கனன்று கொண்டிருந்தது போலும். அவ்வப்போது அள்ளித் தெளித்தது. கேட்டதற்குக் காரணம் எதுவும் சொல்லாமல் விட்டேத்தியாகப் பதில் அளித்தான். நானும் குழம்பித் தவித்தேன். 

------மீட்டல் தொடரும்...

(இதன் தொடர்ச்சி வரும் புதன் கிழமை - 3-4-2019 அன்று வெளியாகும்)