கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : டிபன் பாக்ஸ் - துரை செல்வராஜூ

டிபன் பாக்ஸ் 

துரை செல்வராஜூ 

நாற்பத்து ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன் ஒருநாள் - மதியப் பொழுது..

காலாற நடந்து கொண்டிருந்த காலதேவன் -
அந்தப் பள்ளி வளாகத்தின் மாமரத்து நிழலைக் கண்டு
அங்கே நடக்க இருப்பதை எண்ணி - புன்னகைத்தபடியே கடந்து சென்றான்...

காலதேவனே புன்னகைக்கின்றான் என்றால் -
என்னதான் நடக்கிறது அங்கே!...

நாமும் கொஞ்சம் எட்டிப் பார்ப்போம்!...
ஃஃஃ

டீ... அங்க பாருங்க... நிர்மலா போறதை!...

எங்கடி போறா அவ?...

பாவம்டி... அவ!...
அவங்க அம்மாவுக்கு திடீர்...ன்னு உடம்புக்கு முடியாமப் போச்சு...

அதான்.. தெரியுமே... இப்போ அவ அந்தப் பக்கமா எதுக்குப் போறா...ன்னு தான் கேள்வி!...

அதுக்கு அவள்...ல வந்து பதில் சொல்லணும்!...

வேற எங்க போவா!.. அந்தப் புள்ளையார் கோயில்...ல போயி குந்தியிருப்பா..
ஸ்கூல் பெல் அடிச்சதும் எந்திரிச்சி உள்ள வருவா!...

அதற்குள் -
நிர்மலாவை சத்தமிட்டுக் கூப்பிடுவதற்காக வாயைத் திறந்தாள் வனிதா...

டீ... மரமண்டை ... இங்கேயிருந்து சத்தம் போடலாமா?..
கிட்டக்கப் போயி அவள அழைச்சிக்கிட்டு வா!...

பாவாடை சரசரக்க எழுந்தோடி நிர்மலாவை நெருங்கிய வனிதா
இந்தக் கூட்டத்தைக் காட்டி - நிர்மலாவின் கையைப் பற்றினாள்..

அங்கிருந்தபடி - நிர்மலா நிர்மலா நிமிர்ந்து பார்த்து தலையை அசைத்தாள்...

என்னை விட்டுடுங்கள்.. - என்று, தயக்கம் மிகுந்திருந்தது..

அதைக் கண்டு அசராமல்
இங்கிருந்த வண்ணத்துப் பூச்சிகள் -

(சும்மா.. இது ஒரு பேச்சுக்குத்தான்!...
உண்மையில் வாலில்லாத வான...
ஆகா.. யாரோ அடிக்க வர்ற மாதிரி இருக்குதே...
நமக்கு எதுக்கு ஊர் வம்பு எல்லாம்!...)

உண்மையில் சிறகில்லாத வான தேவதைகள்... (இப்போ சந்தோஷமா!...)
கைகளை அசைத்து அழைத்தன...

அடுத்த சில நொடிகளில்
தயக்கம் மாறாத நடையுடன் அவர்களை நெருங்கினாள் நிர்மலா..

ஏம்மா... எங்களை எல்லாம் பாத்தா மனுசங்களாத் தெரியலையா?.. - கல்யாணி...

என்னமோ நீபாட்டுக்கு ராஜாத்தி மாதிரி போற..
புங்கங்காட்டு புள்ளையார் கோயிலுக்கு!..

- இது காம்போதி.. இல்லையில்லை.. கனகவல்லி...

லோகம் கெட்டுக் கிடக்கிறதடி...
நாம தான் ஜாக்ரதையா இருக்கணும்!... - காயத்ரி திருவாய் மலர்ந்தாள்...

ஏய்!... ஏண்டி ஆளாளுக்கு அவளப் போட்டுக் கொடைறீங்க...
பாவம்... அவளே மனசு நொந்து போயிருக்கா!...

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டதும் -
நிர்மலாவிடம் இருந்து மெல்லிய விம்மல் வெளிப்பட்டது...

சரி.. சரி... உட்காரு.. அம்மா இப்போ எப்படி இருக்காங்க?... - மாலதி...

இப்போ கொஞ்சம் பரவாயில்லை..
தஞ்சாவூர் மெடிக்கல்...ல சேர்க்கணுமாம்!..

பூ மலர்வது போலப் பேசிய நிர்மலா
காயத்ரிக்கும் மாலதிக்கும் இடையில் அமர்ந்தாள்...

அதெல்லாம் சரியாய்டும்... எதுக்கும் கவலப்படாதே!..
அம்பாள் அனுக்ரஹம் பண்ணுவா!.. - என்ற, காயத்ரி -

எப்போ அழைச்சிண்டு போறேள்?... ஆஸ்பத்ரியில அட்மிட் ஆகிட்டா
பக்கத்துல ஒருத்தர் இருக்கணுமோல்லியோ!.. - ஆதரவுடன் வினவினாள்...

ஆமாம்!.. - என்று, நிர்மலா தலையசைத்தபோது
விழி ஓரத்தில் நீர்த்துளிகள் தத்தளித்தன..

சரி... சரி...அழாதே... சாப்டியா இல்லையா...

ஏ.. சோடா புட்டி... என்னா இது கேள்வி?..
அவ இன்னைக்கு டிபன் பாக்ஸ் கொண்டு வரலைடி..

எப்டி..டி... கொண்டு வருவா:...
அவளோட அம்மாவுக்கு முடியலை..ஒத்தாசைக்கும் வேற ஆளில்லை...
காலைல கூட சாப்பிட்டுருக்க மாட்டா... வயிறப் பாரு.. ஒட்டிக் கெடக்கு...

சடாரெனெ அழுகை பொங்கியது நிர்மலாவிடமிருந்து..

டீ.. அழப்படாது....   அழப்படாது...
பொண் குழந்தைகள் கண்..லருந்து ஜலம் வந்துடுத்து....ன்னா
பூமா தேவிக்குப் பொறுக்காதாம்... பொங்கி எழுந்துடுவாளாம்!..

காயத்ரியின் கை - நிர்மலாவின் கண்ணீரைத் துடைத்து விட்டது...

டீ.. நீ என்ன கொண்டு வந்திருக்கே... - கல்யாணி.பரபரத்தாள்..

இட்லி, மிளகா சட்னி... நல்லெண்ணெய் ஊத்தியிருக்கு...

நீ?..

கோதுமை உப்புமா.. - கனகவல்லி.

ஏய் தயிர் சாதம் நீ?..

வேறன்ன.. தயிர் சாதந்தான்... நாத்தங்கா ஊறுகாய்!... - காயத்ரி..

இவ.. அரைவேக்காடு.. சாம்பார் சாதமும் ஆஃப் பாயில் முட்டையும்!..

ஏன்டி அமுதா!.. பத்மா மூணாவது ரேங்க்..  நீ எட்டாவது ரேங்க்..
அவளைப் போய் நீ அரை வேக்காடு... ன்னு சொல்றியே!..

நான் பத்மாவைச் சொல்லலைடி..
அவளோட டிபனைச் சொன்னேன்.. - கலகல..ன்னு சிரிப்பொலி பரவ...

நிர்மலாவின் முகத்திலும் மகிழ்ச்சி அரும்பியது..

சரி..சரி..எல்லாரும் ஆளுக்கு ஒரு கை எடுங்கடி ..
நிர்மலாவும் நம்மோட சாப்பிடுவா!..

வேணாம் வேணாம்.. - நிர்மலா பதறினாள்.. மறுத்தாள்..

அன்னலக்ஷ்மிய அப்படிச் சொல்லப்படாது...
சாப்டறப்போ வயிறு நெறஞ்சா கூட - போதும்..னு தான் சொல்லணும்...

தோழியர் ஒருவருக்கொருவர் அன்பினைப் பரிமாறிக் கொண்டிருந்தபோது -

நிர்மலா!..

- என்றபடி, நிர்மலாவின் தந்தை வீரையன் சைக்கிளில் வந்து இறங்கினார்...

அந்த சைக்கிளின் முன் பக்கம் தூக்குவாளி ஆடிக்கொண்டிருந்தது...

அம்மாவுக்கு முடியலே..னா என்ன!..
அப்பா நானிருக்கேன்..ல உன்னைத் தவிக்க வுட்டுடுவனா?..
காலைல.. சாப்பிடாம பசியோட வந்துட்டியே..
சோறு கொண்டாந்திருக்கேன் அப்பா.. நொய்க்குறுணைச் சோறு...
வத்தக் கொழம்பு வச்சி முருங்கக் கீரை வதக்கியிருக்கேன்...

அப்பா... இவங்க எல்லாரும் எங்கூடப் படிக்கிறவங்க...
எல்லாருமா சேர்ந்து சாப்பாடு கொடுத்தாங்க.. சாப்பிட்டுட்டேன்.. பா!...

அப்படியா.. நல்லது!..
இங்க .. பாருங்க புள்ளைகளா....
நீங்க பள்ளிக் கூடத்துல படிக்கிறதெல்லாம் படிப்பு இல்லை..
இந்தப் பாசந்தான் படிப்பு!.. இந்த நேசந்தான் படிப்பு!..
இத நல்லா படிச்சிக்குங்க.. விட்டுடாம கெட்டியா புடிச்சுக்குங்க!...

கலங்கிய கண்களைத் துடைத்துக் கொண்ட வீரையன்...

சரி...ம்மா... நான் கிளம்பறேன்..
- என்றபடி சைக்கிளில் இருந்த தூக்கு வாளியைப் பார்த்தார்...

அவருடைய பார்வையைப் புரிந்து கொண்ட கல்யாணி பளீர்.. எனச் சொன்னாள்..

டீ.. அப்பா மனசத் தவிக்க விடக்கூடாது...
அந்த வாளியக் கொடுங்கப்பா..

நாங்க எல்லாருமா சாப்புட்டுக்கறோம்...
என்க்கு முருங்கக் கீரை..ன்னா பிடிக்கும்...

குறுணைச் சோறு..ன்னா அமிர்தமா இருக்குமே.. - என்றாள் அமுதா..

எனக்கு வத்தக் குழம்புன்னா உசிரு.. - என்றாள் பத்மா..

எனக்குந் தான்!..

- என்றபடி தனது டிபன் பாக்ஸை நீட்டினாள் காயத்ரி..

ஃஃஃ

அப்புறம் என்ன ஆச்சு..ன்னு கேக்குறீங்களா...

எட்டிப் பார்த்த நமக்கு இதுதாண்டா.. உலகம்.. ன்னு இருந்துச்சு....

அம்பாள் அனுக்ரஹத்தால நிர்மலாவோட அம்மாவுக்கு உடம்பு நல்லபடியாச்சு..

காலா காலத்துல எல்லாப் பொண்ணுங்களுக்கும் கல்யாணங்காட்சி
மாலை மங்கலம் மக்கட்பேறு..ன்னு ஆகி -

இப்போ எல்லாரும் தீர்க்க சுமங்கலியா
பேரன் பேத்திகளோட வாழ்ந்துக்கிட்டு இருக்கிறதா கேள்வி...