சிறுகதை - வரம் - துரை செல்வராஜூ

 ​வரம்

துரை செல்வராஜு 

*******

ஆயிரக்கணக்கான மின்மினிப் பூச்சிகள் சூழ்ந்திருப்பதைப் போல் மின் அலங்காரம் செய்யப்பட்டிருந்தது - ​ அந்தத் தெருவின் அடையாளமாகிய கற்பக விநாயகர் கோயில்...

நடுத்தரத்திலும் சற்று பெரியது..​  நூறு பேர் கூடி இருக்கும்படிக்கு பரந்து விரிந்த  முன் மண்டபம்..

அந்த மாலை வேளையில் சாமி தரிசனத்திற்காக வருபவர்களைத் தவிர்த்து தனியாக ஒரு கூட்டம்.. ஊடாக அங்குமிங்கும் ஓடித் திரியும் சிறுவர்கள்..

இதற்கிடையே வடக்குப் பக்கமாக சில இளைஞர்கள்..  மாவிலையும் தென்னை ஓலையும் கொண்டு தோரணம் கட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.. பந்தல் அலங்கரித்து அதில் கட்டுவதற்காக வாழைக் கன்றுகள்..

தங்க நிற ஜரிகைத் தாள் ஒட்டப்பட்டிருந்த பலகைகள்  ஒன்றிணைக்கப்பட்டு அவை படிக்கட்டாக உருவாகியிருந்தன..  அந்தப் படிக்கட்டின் உச்சியில் நிறுவுவதற்காக பெரியதான ஐயப்பன் படம் -  துளசி மணி மாலைகளுடன்.. அருகில் ஏற்றி வைப்பதற்காக குத்து விளக்குகள்.. கூடவே ஆரத்தித் தட்டும் பித்தளை அகல் விளக்குகளும்..

நாளைக்கு கார்த்திகை முதல் தேதி..  அதற்காகத் தான் இவை எல்லாமும்..

எல்லாவற்றையும் மேற்பார்வை செய்தவாறு நடுத்தர வயதைக் கடந்த ஒருவர் - கழுத்தில் ருத்ராட்ச மாலை, காவித் துண்டு, கறுப்பு வேஷ்டியுடன்..

" சாமி.. அங்க பாருங்க!.."

அங்குமிங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்த சிறுவர்களின்​ குரல் கேட்டு நிமிர்ந்தவர் கோயிலின் வாசலை நோக்கினார்..

" சாமி.. நாங்க வரலாங்களா!.. "​  கை கூப்பியபடி இளம் பெண்கள் இருவர்.. பதினெட்டு மற்றும் பன்னிரண்டு வயதுடையவர்கள்..

" வாங்க.. தாயி.. வாங்க!.. " கனிவுடன் உள்ளே அழைத்தார் அவர்..

" சாமி.. சரணம்!.. " - என்றபடி  உள்ளே வந்த இருவரும் சந்நிதி விநாயகரை வணங்கி விட்டு, பெரியவருக்கு முன்பாக மண்டியிட்டு பஞ்சாங்கமாக நமஸ்கரித்தனர்...

அருகிருந்த தட்டிலிருந்து திருநீறை எடுத்து அந்தப் பிள்ளைகளுக்குப் பூசி விட்டபடி -​ " சொல்லுங்க தாயி!.. " என்றார்..

" நீங்க தான் குருசாமியா?.. "

" குருசாமி விடிய காலை..ல தான் வருவார்!.. "

" சாமி... நாங்க அந்த மூணாவது வீட்ல தான் குடி இருக்கிறோம்.. அப்பா பள்ளிக்கூட ஆசிரியர் .. அம்மா வீட்ல தான்.. நான் புவனி.. இவ.. தங்கை ஜனனி.. "

இருவரையும் அமைதியாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் அவர்...

புவனா தொடர்ந்தாள்..

" போன மாசம் அப்பாவுக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வந்திடுச்சி.. "

" ஐயப்பா!.. " பெரியவர் முகத்தில் இரக்கமும் கருணையும் பரவின..

" மெடிக்கல் லீவு போட்டுட்டு ட்ரீட்மெண்ட்... ல இருக்காங்க.. கழுத்து..ல வலி..  கால் ஊன்றி நடக்க முடியலை.. முழங்கால் எலும்பு தேஞ்சு போயிருக்காம்.. இதயத்துக்கு எந்த அதிர்ச்சியும் இருக்கக் கூடாது.. ன்னு டாக்டர்ஸ் சொல்லியிருக்காங்க.. "

" என்னால ஆக வேண்டியது என்னம்மா?. பூஜையில உங்க அப்பா பேரைச் சொல்லி ஐயப்பன் கிட்டே வேண்டிக்கிறேன்.. "

" ரொம்ப நன்றிங்க சாமி.. இருந்தாலும்  உங்கக்கிட்ட ஒரு வரம் கேட்டு வந்தோம்!.. "

" வரமா! "

" ஆமாங்க சாமி!.. ஐயப்ப சாமி பூஜை... ன்னா காலை.. லயும் சாயங்காலமும் பெரிய சத்தமா  ஸ்பீக்கர்..ல  பாட்டு எல்லாம் போட்டுட்டு அப்புறமா பஜனை பாடுவாங்க.. பார்த்துருக்கோம்.. " அந்தப் பெண் முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்டாள்..

சொல்வதெல்லாம் சரி தான்... என்பதைப் போல தலையை அசைத்த அவர் - " நான் உங்களுக்கு என்னம்மா செய்யணும்?.. " - என்றார்..

" நாங்க இந்த தெருவுக்கு குடி வந்த மூனு மாசமா நாள் தவறாம ரெண்டு வேளையும் எங்க ரெண்டு பேர்ல யாராவது ஒருத்தர் வந்து கோயில் வாசலக் கழுவி விட்டு கோலம் போட்டுக்கிட்டு இருக்குறோம்.. இனிமே சாமிகளுக்கு எடைஞ்சல் இல்லாம இந்த மண்டபம் எல்லாம் கோலம் போட்டுத் தர்றோம்.. "

" ஐயப்பன் விருப்பம் போல ஆகட்டும்மா!.. "

பேசிக் கொண்டிருந்த போது கையில் பெரிய எவர்சில்வர் வாளி, பேப்பர் கப்புகளுடன் புவனாவின் அம்மா கோயில் வாசலில் ..

" சாமி... எல்லாருக்கும் காஃபி கொண்டாந்துருக்காங்க அம்மா!.. "

" ஐயப்பா!.. உங்களுக்கு ஏனம்மா சிரமம்!... சாமீ.. மணிகண்டா.. இங்கே ரெண்டு பேர் வாங்க.. " - குரல் கொடுத்தார் பெரியவர்..

அதற்குள் படியேறி வந்த புவனியின் அம்மா காஃபி வாளியை பக்கத்தில் வைத்து விட்டு பிள்ளையாரை கும்பிட்டு விட்டு வந்தார்கள்..

" சொல்லுங்கம்மா.. "

"  அந்த ஐயப்பன்தான் எல்லாம் எங்களுக்கு.. இந்தப் புள்ளைங்க முகத்துக்காக.. "

அதற்கு மேல் அவர்களால் பேச இயல வில்லை.. கண்ணீர் பொங்கியது..

மனதைத் திடப்படுத்திக் கொண்டு - முதல் குவளை காஃபியை பிள்ளையார் சந்நிதி அருகிலும்  அடுத்த குவளையை ஐயப்பன் படத்தருகிலும் வைத்தார்..

தொடர்ந்து அனைவருக்கும் காஃபியைப் பகிர்ந்தார்.. உடனிருந்த மணிகண்டப் பிள்ளைகள் கூடவே உதவினார்கள்..

" புவனியோட அப்பாவும் மூ​ணு​ வருசம் மலைக்கு வந்தவங்கதான்.. என்னவோ  இந்த வருசம் சிக்கலாகி இருக்கு.. ஐயப்பனுக்கு சேவை செய்ற பாக்கியம் மட்டுந்தான் எங்களுக்கு கிடைச்சிருக்கு.. ஹார்ட் அட்டாக்.. ல இருந்து அவங்க தப்பிப் பிழைச்சதே அவன் கருணை.. "

கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டார் புவனியின் அம்மா..

" கவலப் படாதீங்கம்மா.. எந்த நேரத்திலும் எந்த ரூபத்திலும் வந்தருள் செய்றவன் ஐயப்பன்..  வீட்ல இப்படி ஆனதுக்கு வருத்தம் இருக்கும்.. "

ஒரு விநாடி நிறுத்தியவர் - " யார் கண்டது?.. அடுத்த வருசம் அவங்க கூட நாங்களும் மலைக்குப் போகிற மாதிரி கூட இருக்கலாம்.. எல்லாம் ஐயப்பன் செயல்!.. " - என்றபடி கை கூப்பினார் அவர்..

" உங்க வார்த்தையே எங்களுக்கு  சந்தோஷம்.. அப்புறம் - இருமுடி கட்றதுக்கு முன்னால  சாமிகள் எல்லாரும் எங்க வீட்டுக்கு வந்து பூஜை பண்ணி சாப்பிடணும்!.. "

தழுதழுத்த குரலில் புவனி விண்ணப்பித்துக் கொண்டாள்..

" ஆகட்டும்..மா.. சாமி சரணம்!.. "

" சரிங்க சாமி.. நாங்க புறப்படுறோம்.. "

அவர்கள் சென்றதும் -

" மணிகண்டா!... எல்லாரும் இங்கே வாங்க!.. " - அங்கிருந்தவர்களை அழைத்தார்..

அனைவரும் வந்து அவரைச் சுற்றி அமர்ந்து கொண்டனர்..

" இந்த வருஷத்துல இருந்து பாட்டு பஜனை எல்லாம் கோயிலுக்குள்ளேயே வெச்சுக்குவோம்.. தெருவுல ஸ்பீக்கர் கட்டி சத்தம் கிளப்ப வேண்டாம்.. இது ஐயப்பன் திருவுளம்... சாமி சரணம்!.. "​  என்றார் தீர்க்கமான குரலில்..

" சாமியே சரணம் ஐயப்பா!.. " - என்றார்கள் அங்கிருந்த பக்தர்கள்..

அதன் பிறகுதான் அவருக்கு மனதில் பட்டது...

" அந்தப் பிள்ளைகள் ஏதோ வரம் என்று கேட்டார்களே!.. "

காதருகில் குரலொன்று கேட்டது..

" அதுதான் கொடுத்தாயிற்றே!.. "

***