அம்மா காத்திருக்கிறாள் - 1

அன்பின் ஸ்ரீராம்..

நலம் . நலமறிய ஆவல்...


முந்தைய வியாழன் அன்று தளத்தில் வெளியான கதை -
அம்மா காத்திருக்கிறாள்..

அந்தக் கதைக்கு அந்த நிமிடமே மறு கதை எழுதி விட்டேன்.. - மனதிற்குள்..

அடுத்தடுத்து விசேஷங்கள் வந்தபடியால் -
அதனை தட்டச்சு செய்யவில்லை...

இதோ - செய்து விட்டேன்...

இந்தக் கதையின் தலைப்பும்
அம்மா காத்திருக்கிறாள் - 1

அன்புடன்.,  


அன்புள்ள துரை ஸார்..

இதே கதையினால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டு எசப்பாட்டாக செம பாட்டு பாடிய இந்தப் பதிவையும் மறந்திருக்க மாட்டீர்கள்...

புதிய கதை பிறந்திருக்கிறது...  நன்று.

சரி...  இதுவும் ஒரு கோணம்...  

நான் நினைத்தேன்........................................................  என்று.

அம்மா காத்திருக்கிறாள் 1...   

அப்போ 2.... ?  இன்னொன்றும் வருமோ?

அன்பின் ஸ்ரீராம்..

மகிழ்ச்சி.. நன்றி...

அம்மா காத்திருக்கிறாள் - 2

........    கிடைக்கும்..

ஏனெனில்

..................................................................

சரி...

கதையின் போக்கு எப்படி!..

அன்புடன்...

அம்மா காத்திருக்கிறாள் - 1

துரை செல்வராஜூ 

------------------------------------

லெச்சுமியக்கா... இந்த வருசந் தீவாளி அவ்வளதானா?...
ரொம்ப வருத்தத்துடன் கேட்டாள் - அவள்...

ஏ.. மருதாணி.. அது பங்காளிங்களுக்குத் தான்..
நமக்கெல்லாம் தீவாளி இருக்கு புள்ளே!..

அப்போ முறுக்குக்கு ஊற வெச்சிடலாமா!..

தாராளமா அதுரசத்துக்கும் சேத்து ஊற வெச்சிடு!...

இந்தா.. பொண்டுகளா...  சித்த நேரம் பேசாம இருங்கடி...
ஆத்தா கிடையா கிடக்கிறா... அவளப் பத்தி நாலு வார்த்தை பேசாம!...

என்ன செய்யிறது பெரியம்மா...
இருந்தவரைக்கும் நல்லாத்தான் பார்த்துக்கிட்டேன்...
நேத்து கூட கருவாட்டுக் கொழம்பு வெச்சிக் கொடுத்தேன்...

இன்னைக்கு விடியக் காலைல கஞ்சியும் கருவாடுமா
தின்னுப் புட்டுத்தான் மாடு அவுக்கப் போயிருக்கு!...
அங்கே தடுக்கி விழுந்தது எழுந்திருக்காமப் போயிடுச்சி...

லெச்சிமி சொல்றது சரிதான்.. அவ தான பக்கத்து ஊட்டுக்காரி...
ஆனாலும் இந்தப் பாவிப் பயலுக இன்னும் வந்து சேரலையே!..
சூரியனும் எறங்கப் போவுது!..

அவங்களும் மெட்ராஸ்...ல இருந்து வர வேணாமா?...

ஆமா... இவ எல்லாந் தெரிஞ்ச கணக்கா பேசுவா...
ஒரு ஏரோப்ளேனப் புடிச்சா ஒரு மணி நேரத்தில
திருச்சினாப்பள்ளிக்கு வந்துடலாம்...

அங்கே ஒரு பிளசர்காரப் புடிச்சா ஒரு மணி நேரத்தில கொல்லைக்காடு..
அப்படித்தானே செல்லக்கண்ணு மகன் அரேபியாவுல இருந்து வந்தான்...

உங்க சவுரியத்துக்கு ஏரோப்ளேன் வருமா?...இருந்தாலும் ஏரோப்ளேனுக்கு காசு
சாஸ்தியாமே!..
அவ்வளவு பணத்துக்கு எங்கே போவாங்க?..
புள்ளைகுட்டிய எல்லாம் கூட்டிக்கிட்டு வரணும் இல்லே?...

நீ வேற!... - அவிழ்ந்து கிடந்த கூந்தலை அள்ளி முடிந்தாள் ஆராயி..

ஆராயியும் - இதோ கிடையாய்க் கிடக்கும்
ஆத்தாவும் ஒரே வயதுடையவர்கள்..

பெரியவன் சம்முவம் என்னமோ கம்பீட்டராமே..
அதைப் படிச்சிப்புட்டு லச்ச ரூவா வாங்கறானாம் சம்பளமா!...
அவஞ்சின்னவன் அறிவு ஏதோ பேங்குல பெரிய ஆபீசராம்...
அவம் பொண்டாட்டியும் காலேஜில வாத்தியாரம்மாவாம்!...

இதெல்லாம் ஆரு போட்ட பிச்சை..ன்னு நெனைக்கிறீங்க?...

சலசலத்துக் கொண்டிருந்த பெண்கள் அடங்கிப் போனார்கள்...
அரட்டையடித்துக் கொண்டிருந்த ஆண்களும் ஆவல் ஆனார்கள்...

அந்தக் கூட்டத்தில் அமர்ந்து கொண்டு
அவ்வப்போது செல்போனில் -

ம்ம்.. வந்துட்டீங்களா?.. வந்துட்டீங்களா?.. - என்று
பீலா விட்டுக் கொண்டிருந்த சம்பந்தி வீட்டார்களும்
ஆத்தாவின் பழைய வாழ்க்கையைக் கேட்க ஆர்வமானார்கள்...

ஆட்டுப் புழுக்கையும் மாட்டுச் சாணியும் அள்ளிப் போட்டு
ஆத்தா வேடு கட்டி வெச்ச காசு... தெரியுமா!..

அவம்புருசன் உட்டுட்டுப் போறப்ப சம்முவத்துக்கு ஆறு வயசு..
அறிவுக்கு நாலு வயசு... அப்பவும் அவன் பால்குடி மறக்கல...

ஊரு சனமே அழுது நின்னுச்சு.. நல்ல மனசுக்காரி பருவதம்..
இவளுக்கா இந்த நெலமை..ன்னு...

இத்தனைக்கும் பெரியப்பன் சித்தப்பன் மாமன் மச்சான்..ன்னு
பதுனாறு குடும்பம்... யாருக்கிட்டயும் கையேந்தி நின்னாளா பருவதம்!..

அவ ரோசக்காரி இல்லையா!... ஒத்தையில நின்னு ஜெயிச்சா!...

பத்து வெள்ளாட்டை வாங்கி வாரத்துக்கு விட்டா...
நாலு பசு மாட்டை வாங்கிக் கட்டுனா...
சொம்பு சொம்பா பாலைக் கறந்தா...
மோரு தயிரு...ன்னு தலை..ல வெச்சிக்கிட்டு
தெருத்தெருவா கூவிக்கிட்டுப் போனா...
டவுன்..ல பத்து இருவது வாடிக்கை ஆச்சு..
நாலு எட்டாச்சு.. எட்டு பத்தாச்சு...
புழுக்கையும் சாணியும் பொன்னாச்சு...

ஆனாலும்
நடந்து நடந்து காலு ரெண்டும்
எலும்பாத் தேஞ்சு போச்சு...

டாக்டருங்க சொன்னதுக்கு அப்புறந்தான்
தலைச் சும்மாட்டை எறக்கி வெச்சா!...

அன்னைக்கு டவுன்..ல இருந்து
எத்தனை பேரு வந்து அழுதாங்க தெரியுமா...
இனிமே எம்புள்ளைக்கு நல்லபால் யாரு கொடுப்பா..ன்னு!..

அப்புறம் ஆளு வெச்சி செஞ்சா.. அது சரியா வரல..
அத்தோட பால் ஏவாரத்தை நிப்பாட்டிக்கிட்டா!..

ரெண்டு வீட்டை வாங்கிப் போட்டா...
அந்த மாங்கொல்லைய வாங்கிப் போட்டா...
இவ்வளவு பால் கறந்து வித்தாளே..
அவ ஒரு வாய் காப்பி குடிச்சி பார்த்துருப்பாளா?..
அந்த காப்பித் தண்ணிக்கான பாலு
எம்புள்ளைங்களுக்கு ஆவட்டும்.. ந்னு சொல்லுவா!..

அதுக்காக அவ கஞ்சப் பிசுநாரி இல்லே...
மாட்டுக் கொட்டாய்...ல சாணி அள்ளுன மருதன் மவளுக்கு
அவ தானே கண்ணாலம் செஞ்சு வெச்சா!..

படிக்கிற பசங்க ஏழபாழை..ன்னா
டவுசர் சட்டை எடுத்துக் கொடுப்பா..

அந்த மாயவரத்தான் மகன
பருவதந்தான் படிக்க வெச்சி வாத்தியாரா ஆக்குனா!...

கேட்டுக் கொண்டிருந்த பெண்களின் கண்களில் நீர் பெருகியது...

பெரியவனுக்கு சீயாழியில பொண்ணு பாத்து
பத்து பவுன் எதிர் மாலை போட்டவ பருவதம்!...

சின்னவன் அவனா தேடிக்கிட்டான்..
இருந்தாலும் அவம்பொண்டாட்டிக்கும் அதேமாதிரி தான்!...

இப்படியெல்லாம் வக்கணையா செஞ்ச அப்புறமும்
அந்தப் பயலுங்களுக்கு ஆத்தாளை வெச்சி காப்பாத்த முடியலை...

பெரியவன் பொண்டாட்டி சொன்னாளாம்..
உங்களுக்கெல்லாம் மெட்ராசு ஒத்து வராது...ன்னு....
என்னமோ அவங்கப்பன் கலைக்டர் வேல பாத்த மாதிரி...
அங்க பஜார்..ல கோழி ஏவாரம் செஞ்சவன் தானே...

ஒன்னு தெரியுமா... பருவதம் டவுன்..ல
பால் ஏவாரம் செஞ்சப்ப மாசாந்தரம் பணம் தர்றதுக்கு
யாரும் புள்ளக்குட்டிக்காரங்க த்டுமாறுனாங்க...ன்னா
பொழச்சுப் போவட்டும்....ன்னு கண்டுக்காம உட்டுடுவாளாம்!...

அவளப் பத்தி இந்த ஊரு என்ன நெனைச்சுக்கிட்டு இருக்கு?..
காஞ்ச கிழவி... சோத்துக் கையால ஈ வெரட்ட மாட்டா!... அப்பிடி..ன்னு...

செஞ்ச தருமத்தை
வெளிய சொல்லப்படாது.. ந்னு பருவதம் சொல்லுவா..
இப்பேர்ப்பட்டவளப் பெத்தவளா அடையறதுக்கு
அந்தப் பயலுங்க கொடுத்து வெச்சிருக்கணும்....

ஆனா எல்லாங் காலக் கோளாறாப் போயிடிச்சு!..

திடீரென ஆராயி மனம் உடைந்து பெருங்குரலில் அழவும்
கூட இருந்த பெண்களும் சேர்ந்து கொண்டார்கள்...

அந்த வேளையில் -
அருகிருந்த புளிய மரத்தின் அடியில் இருந்தும்
அழுகுரல் ஒன்று எழுந்தது...

அந்த அழுகுரல் -
இனிமேல் யாருடைய கண்களுக்கும்
தெரியவே முடியாத பருவதத்தினுடையது...

ஆம்!..

பர்வதம் ஒளி வடிவாக -
அங்கேயே உட்காந்திருந்தாள்...
நடப்பதைப் பார்த்து விட்டுப் போகலாம் என்று...

இனி அழுது என்ன ஆகப் போகிறதென்று
அனைவரும் முகம் துடைத்துக் கொண்ட வேளையில்

அந்தக் கார் வாசலில் வந்து மெல்ல நின்றது...

இதா வந்துட்டாங்களே!...

மறுபடியும் வெடித்துக் கிளம்பியது அழுகை...

அதைக் கேட்டதும் காரிலிருந்து இறங்கியவர்கள் மத்தியில்
வ்வ்வே... ஏஏஏ... ஏ!... - விகாரமான கூக்குரல்கள் எழுந்தன...

சரி.. சரி.. எல்லாரும் வந்துட்டாங்க... ஆக வேண்டியதக் கவனிங்க!...
***

சரி.. நாமும் கிளம்புவோம்!..
பருவதம் அங்கிருந்து புறப்பட்ட வேளையில்
பூத கணத்தார் இருவர் வந்து நின்றனர்...

வா.. போகலாம்..
அம்மா காத்திருக்கின்றாள்!...

என்னது அம்மாவா!.. - பர்வதத்துக்கு ஆச்சர்யம் மேலிட்டது...

ஆம்.. உனக்கும் எனக்கும்
இந்த ஊருக்கும் உலகுக்கும்
ஏன்!.. அண்டப்ரபஞ்சத்துக்கும்
அவள் அம்மா!...

அவள் காத்திருக்கிறாள்..

அம்மா காத்திருக்கிறாள்!...
ஃஃஃஃஃஃஃஃஃ  

=========================================================================================================


அதுதான் நான் அதிகம் பேசுவதில்லை!! ஹிஹிஹி...

========================================================================================================