சிறுகதை : கண்ணழகி காஞ்சனா 2/2 - ஜீவி

 கண்ணழகி காஞ்சனா 2/2

ஜீவி 

 2

இதன் முந்தைய பகுதியைப் படிக்க...

 அது என்னவோ தெரிலே,  இதுக்குன்னா  ஞாயிற்றுக் கிழமைதான் வந்து வாய்க்கிறது. சலூனில் இருந்தேன். ஒரு மணி நேரம் காத்திருந்து தலையைக் கொடுத்து பாதி வேலை தான் நடந்து முடிந்த நிலையில் பக்கத்தில் வைத்திருந்த செல் சிணுக்கிற்று.  பார்த்தால் சரஸா லைனில்.  முடி வெட்டுபவரிடம் ஒரு நிமிட அனுமதி வாங்கிக் கொண்டு செல்லை எடுத்தேன்.  "இன்னும் அரை மணி நேரத்தில் வர முடியுமா?" என்று சரஸா கேட்டாள்.

விஷயத்தைச் சொன்னேன்.  சிரித்துக் கொண்டே "கால் மணி கூட ஆனாலும் வந்திடுங்க..  டைரக்டரும் ஒன் அவர்லே வர்றதா சொல்லியிருக்கிறார்" என்றாள். கேட்க சந்தோஷமாக இருந்தது.  சீக்கிரம் முடிப்பா என்று முடி திருத்துபவரை விரட்டி, வீட்டுக்கு வந்து குளித்து ரெடி ஆவதற்குள் அரைமணி நேரம் இரக்கமில்லாமல் கடந்து விட்டது.   அவசரம் அவசரமாக  Kellogg's CORN Flakes-ல் கால் டம்ளர் பாலூற்றி குளிப்பாட்டிய அமிர்தத்தைச்  சாப்பிட்டு என் ஜாவாவில் ஆரோகணித்து கோடம்பாக்கத்திற்கு விரட்டினேன்.

நல்லவேளை டைரக்டர் இன்னும் வந்திருக்கவில்லை.  சரஸா மட்டும் இருந்தாள்.  நேவி ப்ளூ சுடிதாரில் சிட்டுக் குருவி போல கைக்கு அடக்கமாக உட்கார்ந்திருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும்  புன்னகைத்தாள்.  பக்கத்தில் கிடந்த நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு பட்டும் படாமலும் இயல்பாக இருக்கிற மாதிரி ஒரு நெருக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டு அமர்ந்தேன்.

"முழுசும் படிச்சிட்டேன்.  கதையை செமையானா எழுதியிருக்கீங்க!.." என்றாள்.  

"அப்படியா?.. அப்படினா நான் எழுதினதே ஓக்கே ஆயிடுத்தா? திருத்தம்லாம் தேவையில்லையா?" என்று மலர்ந்தேன்.

"அப்படி யார் சொன்னது?" என்று கொக்கி போட்டாள். 

"பின்னே?.. அந்த செமைக்கு என்ன அர்த்தம்ன்னேன்?" என்று பொய்க்கோபம் காட்டினேன்.

"சொல்றேன்.." என்றாள்.  "அந்த மாலதி மாமனார் மேல் கோபப்பட்டு பிரிந்து தனிக் குடித்தனம் போக முயற்சிப்பது தான் இடிக்கறது.  அதுவும் எட்டு வருஷ கூட்டுக் குடித்தனத்திற்குப் பிறகு புதுசாய் அவளுக்கு என்ன சங்கடம் வந்தது என்று யோசிக்கும் பொழுது புது வெளிச்சம் கிடைச்சது.  எல்லாம் சிக்மண்ட் பிராய்ட் தயவில் தான்.   ஆயிரம் பேர்  இந்த மாதிரி வீட்டுப் பெரியவர்கள் மேல் பழி போட்டு சொந்த காரணங்களை வெளிக்காட்டாம தப்பிச்சிருக்காங்க..  அதிலே நீங்க ஆயிரத்து ஒண்ணா?" என்றாள்.  அவள் முகம் லேசா சிவந்தது.  அப்படிச் சிவந்ததே அவள் அழகுக்கு மேலும் அழகூட்டியது.

"பின்னே என்ன தான் சொல்றீங்க..?" என்று நான் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கையில் பக்கத்து ஜன்னல் வழியாக  டைரக்டரின் காரைப் பார்த்து விட்டாள் போலிருக்கு, 

"இதோ சாரும் வந்திட்டார்....  " என்று லேசா பரபரப்பு தொற்றிக் கொண்ட அவசரத்தில் சரஸா சுதாரிக்க நான் எழுந்து அமர்ந்திருந்த சேரை இன்னும் கொஞ்சம் பின்னுக்குத் தள்ளி விலகி அமர்ந்தேன்.

உள்ளே நுழைந்ததும், "அட! ரெண்டு பேரும் ரெடி போலிருக்கு..  எனக்குத் தான் கொஞ்சம் டிலே ஆயிட்டது.." என்று டைரக்டர் தன் ஸீட்டில் அமர்ந்தார்.

"சரஸா.. உன்னளவில் திரைக்கதை ரெடி தானே?.. ஸாரும் வந்திட்டார்..  நம்மளவில் டிஸ்கஷனை முடிச்சிடலாம். எல்லாம் ஓக்கே ஆயிடுத்துனா,  கதை இலாகா, வசனகர்த்தா எல்லாரையும் கூட்டி வைச்சிண்டு ரெண்டாவது ரவுண்ட் திருப்பி ஆராய்ந்து பைனலைஸ் பண்ணிடலாம்.  சரியா?" என்று எனக்கும் சேர்த்து சொல்ற மாதிரி பொதுவாகச் சொன்னார்.

ஏதோ இந்த மட்டும் நம்ம மூலக்கதை முதல் ரவுண்டிலேயே ஓரம் கட்டாமல் மூச்சு பிடிச்சிண்டு தொடர்கிறதே என்ற உற்சாகத்தில் "சரி ஸார்.."  என்றேன்.

"ஸாரோட கதைலே எட்டு வருஷம் அந்த மூத்த மருமகள் மாமனார்--மாமியார் அன்பில் நனைந்து கூட்டுக் குடித்தனம் நடத்தியிருக்கிறார் என்ற குறிப்பு கிடைத்தது. அது தான் இந்தக் கதைக்கு ஒரு புது வார்ப்பு கொடுக்க அடித்தளமா அமைஞ்சது.. நான் முழு திரைக்கதையையும் எழுதி முடிச்சிட்டேன்..  நம்ம செஷனை ஆரம்பிக்கலாமா?" என்றாள் சரஸா..  "பை த பை,  அந்த இளைய மருமகளுக்கு காஞ்சனான்னு பேர் கொடுத்து அட்டகாசமா அந்த பாத்திரத்தை உருவாக்கியிருக்கிறேன்.. காஞ்சனா.. சுட்டும் விழிச் சுடர் கண்ணம்மா பாரதியாருக்கு..  வட்டக் கருவிழி காஞ்சனா நமக்கு.." என்று சரஸா சொன்ன பொழுது கைதட்டி அதை ரசித்தார் டைரக்டர்.. 

"இதே ஜோரில் மூலக்கதைக்கான என் ட்ரீட்மெண்ட்டை சொல்லிடறேன்.. அங்கங்கே யாருக்கு என்ன சந்தேகம் என்றாலும் நடுநடுவே அதையும் சேர்த்து அலசிடலாம். ஓக்கேவா?.." என்று சரஸா சொன்ன பொழுது அவள் விவரிப்பு சாகஸத்தில் நான் சொக்கிப் போயிருந்தேன்.

"கறுப்பிலேயும் ஒரு தனி அழகு கூத்தாடும்ன்னு யாரோ ஒரு கவிஞர் சொல்லியிருக்கிறார் ஸார்.  அவர் பேர் சட்டுனு ஞாபகத்துக்கு வரலே.. பரவாயில்லை.. நம்ம காஞ்சனாவைப் பார்த்தா அவளோட மேனி நிறம் நமக்கு அதைத் தான் சொல்லும்.  அந்தக் கறுப்பில் அவள் வட்டக் கருவிழிகள் டாலடிக்கும்.  ஓவல் முகம். கருவண்டு விழிகள்.  களையான உடல் வாகு..  சுருக்கமா பத்மினி ஜாதின்னு அடிச்சுச் சொல்லலாம்.. இந்தக் காஞ்சனாவை  அந்த இளைய மகன் லஷ்மணன் எங்கே கண்டுபிடிச்சு லவட்டிண்டு வந்தானோ தெரிலே..  அந்த வீட்டில் அவள் நுழைந்ததும் அந்தக் குடும்பத்திற்கே இத்தனை நாளும் இல்லாத தனிக்களை வந்திட்டதுன்னு தான் சொல்லணும்..  காஞ்சனாவின் ஒருநாள் வாழ்க்கை நிரலைச் சொன்னாலே அவளுடன் நேரிடையா பழகின உணர்வே உங்களுக்கு ஏற்படும்..  சொல்றேன், கேளுங்க.." என்று தன் புதுக்கதையைத் தொடங்கினாள் சரஸா.

"வீரர்களுக்கு அழகு தொடை வரை நீண்ட தடங்கைகள் என்று புறநானூறு சொல்லும்.  நம்ம காஞ்சனாவுக்கோ தொடையைத் தொட்டு விடும் கருங்கூந்தல்.  மயில் போல அவள் ஒயிலாக நடந்து வரும் போது  அவள் பின்னிக் கட்டியிருக்கும் அந்தக் கூந்தலும்  முதுகுப் பிரதேசத்தில் அதுக்குக் கீழேன்னு அசைந்தாடி வரும்.  வெள்ளிக்கிழமை எண்ணைக் குளியல் நாட்களில் புஸூபுஸூவென்று அலைபாயும் கூந்தலை ரிப்பன் கட்டிக் கோடலி முடிச்சு போட்டிருக்கும் அழகே அவளுக்கு தனிக்களையைக் கொடுக்கும்.   தன் எலி வால் கூந்தலைப் பார்த்தாலே மாலதிக்கு எரிச்சல் பற்றிக் கொண்டு வரும்.  நீல பிருங்காதியில் ஆரம்பித்து என்னன்னவோ கூந்தல் தைலங்களைத் தடவிப் பார்த்து விட்டாள்.  அதுவோ இதற்கு மேல் நீள மாட்டேனென்று அழிச்சாட்டியம் பண்ணியது.  தாயைப் போல பொம்பளைப் பிள்ளை என்பாங்க;  அந்த மாதிரி தான் அவரவர் கூந்தலும் என்று யாரோ அவளிடம் சொல்லி விட்டார்கள்.  அன்னிக்குப் பூராவும் அந்த சனியனுக்கு நான் ஏன் பிறந்தேனோ என்று தன் தாயைத் திட்டித் தீர்த்து விட்டாள் மாலதி.   தன் ஓரடிக் கூந்தலைப் பற்றி  அவள் நினைக்கும் பொழுதெல்லாம் அவள் தாய் தப்பாமல் நினைவுக்கு வந்து அவளிடம் வாங்கிக் கட்டிக் கொள்வாள்.

காஞ்சாவை நேரில் பார்க்கும் பொழுதெல்லாம் வெளிக்கு அவள் மேல் அன்பு இருக்கிற மாதிரி காட்டிக் கொள்வாள்.. உள்ளுக்கோ அவளைக் கண்டு மனம் வெகுண்டு எழும். அம்பிவாலென்ஸ் என்று ஒரு மனநோயைப் பற்றி உளவியல் சாத்திரம் குறிப்பிடும்.  அந்த மன நோய் வந்தவர்களைப் போலத் தான் மாலதி புழுங்கித் தவித்தாள்.

"காஞ்சனாக்கு அதிகாலை ஐந்து மணிக்கெல்லாம் விழிப்பு வந்திடும்.  எழுந்து பல்விளக்கி உடனே குளிச்சு டிரஸ் மாத்தி அவள் ஹாலுக்கு வரப்போ மணி ஆறு...  டிகாஷன் போட்டு பால் காய்ச்சி ஆறரைக்கு ஒவ்வொருத்தரா எழுந்து வருவதற்குள் அத்தனை பேருக்கும் சுடச்சுட காப்பியை ரெடி பண்ணி விடுவாள்.  அந்த வேகத்திலேயே இன்னொரு பக்கம் காலை டிபனும் ஏறக்குறைய தயார் ஸ்டேஜ் அடைஞ்சு எட்டு மணிக்கு சுவாமி பூஜைக்கு தயாராயிடுவாள்.." என்று சரஸா சொல்வதை  திரையில் காண்பது  போல் ரசிப்பில் ஆழ்ந்திருந்தார் டைரக்டர்.

"அவங்க வீட்டுக்குப் பின் பக்கத்தில் சின்ன தோட்டம் இருந்தது.  செம்பருத்தி, அரளி, ரோஜாச் செடிகளில் பூக்கொய்து பூஜைக்கு தயார் நிலையில் வைத்திருப்பாள் காஞ்சனா..  கால் மணி நேரத்துக்கும் குறைவாத் தான்  அவள் பூஜை இருக்கும்..  சுருக்கமா 'ஓம் ஸூமுகாய நம :' ன்னு ஆரம்பிச்சு  விநாயகர் பூஜை. 'ஓம் ராஜாதி ராஜாய ப்ரஸ்ஹ்ய ஸாஹினே....... வைஸ்ரவணாய மஹாராஜாய நம:' ன்னு மந்திரம் சொல்லி தீபாராதனை காட்டும் பொழுது அந்த இடமே ஜ்வலித்து இறைவன் அருள் பாலித்த உணர்வு அங்கிருக்கிறவர்களுக்கு ஏற்படும்.   இதைப் பார்க்கும் பொழுது இந்த  மாதிரி மந்திர உச்சாடனமெல்லாம் இவளுக்கு மட்டும் எப்படித் தெரிந்தது, நமக்குத் தெரியாம போச்சே' என்ற எரிச்சல் மூத்த  மருமகள் மாலதிக்கு ஏற்படும்.  மாலதியும் இத்தனை நாளும் இதே மாதிரியான காலைப் பொழுதில் சுவாமிக்கு  விளக்கேற்றி வைத்து பூஜித்தவள் தான்.  ஆனால் தான் செய்வது ரெண்டு பழத்தை எடுத்து வைத்து தீபாராதனை காட்டுகிற சாதாரண பூஜை மாதிரியும் இவள் செய்வதில் விசேஷமாக ஏதோ  இருக்கிற மாதிரியும் மாலதிக்குத் தோன்றும்.  'இதையெல்லாம் தன் தாய் தனக்கு ஏன் சொல்லித் தரவில்லை? இவளெல்லாம் என்ன தாய்?..' என்ற ஆத்திரம் பெற்ற தாயின் மேல் வந்து முடியும்.

மாலதியின் வீக்னஸ் இதான்.   தன் குறைக்கு இன்னொருத்தரின் மேல் வாகாக பழியைப் போடுவாள்.  தந்தை தான் சொல்வது எதையாவது ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை என்றால், இவரெல்லாம் என்ன தந்தை?-- என்ற ஆற்றாமையில் முடியும்.

மாமனார் ஹைஸ்கூல் ஹெட்மாஸ்டராய் இருந்தவர்.  ஹிஸ்ட்ரி அவர் ஸ்பெஷலைஸ்டு சப்ஜெக்ட்.  காஞ்சனாவும் வரலாறு பி.எச்டி.  என்பதினால் கேட்கவே வேண்டாம்.  ஞாயிற்றுக் கிழமை மாலை நேரங்களில் தினமும் ரெண்டு பேரும் ஹாலில் உட்கார்ந்து  பேசுவார்கள், பேசுவார்கள்.. அப்படிப் பேசுவார்கள்.  சில நேரங்களில் மற்றவர்களும் சூழ்ந்து உட்கார்ந்து சேர்ந்து அரட்டை அடிப்பார்கள், மாலதியின் பெண் வெகு சுவாரஸ்யமாக கதை கேட்பது போல அவர்கள் பேசும் சரித்திர சமாச்சாரங்களை சுவாரஸ்யத்தோடு கேட்டுக் கொண்டிருப்பாள்.  'சித்தி.. பல்லவர்கள் பற்றி சொல்லு.. அவங்க கட்டின கோயில்களைப் பார்க்க நாம காஞ்சிபுரம் போகலாமா?" என்று அவள் குழந்தை மன ஆசைகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருப்பாள்.  அம்மாவைத் தாண்டிய ஒட்டுதல் அவளுக்கு சித்தியிடம். 'சித்தி ரொம்பப் படிச்சவங்க; அவங்க எது சொன்னாலும் சரியா இருக்கும்' என்ற எண்ணம் அந்தக் குழந்தை மனசில் பதிந்திருந்தது.

வழக்கமா அலுவலக ஜீப் வீட்டுக்கு வந்து தான் காஞ்சனாவைக் கூட்டிக் கொண்டு போகும்.  ஜீப் டிரைவர் வாசல் வராண்டாவிற்கு வந்து அவள் அலுவலக ஃபைல் கட்டுகளைத் தூக்கிக் கொண்டு போவான். மாதத்தில் இரண்டு தடவையாவது அவளுக்கு  வெளியூர்களில் கேம்ப் இருக்கும்.  அகழ்வாராய்ச்சி,  செப்பேடுகள்,  ஓலைச்சுவடிகள் என்று மாமனாரும் மருமகளும் இவள் கேம்ப் போய் விட்டு வந்தால் படு சுவாரஸ்யமாகப் பேசிக் கொள்வார்கள்.  ஒரு நாள் வீடு பூராவும் ஹாலில் உட்கார்ந்து பிராகிருத மொழிக் குடும்பம் பற்றியும் அவற்றின் வழிவந்த எழுத்துக்களை எப்படி வாசிப்பது என்றும் காஞ்சனா சொல்லிக் கொடுத்த பொழுது கண்கள் விரிய எல்லோரும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

மொத்தத்தில் காஞ்சனா ஒரு சகலகலாவல்லியாகத் தான் மாலதிக்குத் தோற்றமளித்தாள்.  அவள் மேல் உண்மையிலேயே ஒரு பிரமிப்பு அவளுக்கு இருந்தது வாஸ்தவம் தான்.  இருந்தாலும் அவளோடு தன்னை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் பொழுது தான் ஒரு படி கீழே தான் என்ற உணர்வு அவளை சகல நேரமும் வாட்டிக் கொண்டிருந்தது.  காஞ்சனா அலுவலகம் போய் விட்ட பிறகு வழக்கம் போல தான்  சகஜமாக இருப்பது மாலதிக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது.

இவ்வளவுக்கும் காஞ்சனாவுக்கு மாலதி மேல் மிகுந்த அன்பும் பாசமும் உண்டு.  வாய் சலிக்காமல்  'அக்கா, அக்கா' தான். இந்த அப்பழுக்கற்ற நெருக்கத்தை ஏன் தன்னால் இயல்பாகப் புரிந்து  கொள்ள முடியவில்லை என்று பல நேரங்களில் தனியே உட்கார்ந்து மாலதி யோசித்திருக்கிறாள்தான்.  அதற்கு அவளுக்கு விடை தான் கிடைக்கவில்லை.  அல்லது சரியான விடை கிடைப்பதற்கான மெச்சூரிட்டி அவளிடம் இல்லை என்பது தான் உண்மையான காரணமாயிற்று.

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்த கூட்டத்தை விட்டு தான், தன் புருஷன், மகள் விலகிப் போனால் தான் கொஞ்சமாவது தனக்கு வாழ்க்கையில் நிம்மதி ஏற்படும் என்ற நிலைக்கு வந்து விட்டாள் மாலதி.  அதற்காகவே தனி வீடு வாடகைக்குப்   பார்த்துக் கொண்டு  அல்லது வாங்கிக் கொண்டு போவாம் என்று புருஷனை தினம் தினம் அவன் அலுவலகத்திலிருந்து வந்ததும் நச்சரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

வீடு வாங்க வேண்டுமானால் அது லேசுப்பட்ட காரியமில்லை. வீடுன்னாலே பெரிய  பட்ஜெட் தான். அதனால் மாலதி வற்புறுத்தல் ரொம்பவே பொறுக்க முடியாமல் அதிகமாகப் போனால்  வாடகைக்கு பெண்ணின் ஸ்கூலுக்கு அருகில் அமர்த்திக் கொள்ளலாம் என்பதே அவள் கணவன்  சீனிவாசனின் எண்ணமாக இருந்தது..

போகப் போக மாலதி வீடு மாற்றியே ஆக வேண்டும் என்று ரொம்பவே சீனிவாசனை நச்சரிக்க ஆரம்பித்தாள். ஒரு நாள் திடுதிப்பென்று  "எங்கப்பாவைப்  பார்க்கப் போறேன்.."  என்று ஆரம்பித்தாள்.

"எதுக்கு?" என்று கேட்டான் சீனிவாசன். கழுத்தில் போட்டிருந்த  ரெட்டை வடம் செயினைக் காட்டி "இதை அவரைக் கூட்டிண்டு நகைக்கடைக்குப் போய் வித்துடலாம்ன்னு இருக்கேன்.." என்றாள். 

"சரியாப் போச்சு..  செயின் எங்கேடீன்னு எங்கம்மா கேட்டா என்ன சொல்லுவே?" என்றான் சீனிவாசன்.

"இது எங்கப்பா எனக்குப் போட்டதுதானே?.. அதைப் பத்தி உங்கம்மா என்ன என்னைக் கேக்க வேண்டியிருக்கு?.. எங்க குடும்பம் எனக்குச் செஞ்சுப் போட்டதை நாங்க விக்கறோம்.. அவ்வளவு தானே?" என்று சுலபமாகச் சொன்னாள்.

சீனிவாசனுக்கு இவள் எந்த அளவுக்கு இந்தக் குடும்பத்தோடு விலகிப் போகிறாள் என்று எரிச்சலாக இருந்தது.  "விக்கப் போறாளாம்.. நீ என்ன தெரிஞ்சு தான் பேசறையா?.. பொல்லாத நகையைப் பத்தி பேச வந்துட்டா! நீயே இந்தக் குடும்பத்தின் ஆஸ்தி தான்.  என்றைக்கு இந்த வீட்டில் காலடி எடுத்து வைச்சு புகுந்தையோ, அன்னேலேந்து இதான் உன் வீடு.  இனிமே இப்படில்லாம் பேசாதே..  உங்கப்பாவுக்கு பாவம் புதுசா தலைவலி கொடுக்காதே.." என்றான்.

"அதுக்குச் சொல்லலே, நான்.  ஒரு தேவை அவசரம்ன்னா இந்த நகை உபயோகப்படட்டுமேன்னு தான்.." என்றாள்.

"அப்படி என்ன தேவை இப்போ வந்திட்டது?"

"ஏங்க.. உங்களுக்கு சொரணையே இல்லையா?.. உடனே வீடு மாத்தியாகணும்ன்னு நான் கிடந்து அல்லாடிண்டிருக்கேன்.. வாடகைக்குப் போனாலும் கையிலே காசா இருந்தா ஒரு  அட்வான்ஸாவது கொடுக்க உபயோகப்படும்லே?" என்றாள்.

"உங்கப்பா உனக்குப் போட்ட நகையை வித்துத் தான் வீட்டுக்கு அட்வான்ஸ் கொடுக்கணும்ங்கற நிலைக்கு இன்னும் நான்  வந்திடலே.. தெரிஞ்சிக்கோ.." என்று சீறி விழுந்தான்.

"அதையும் தான் நான் பாக்கறேனே.." என்று எகத்தாளமாய் மாலதி வக்கணை காட்டினாள்.

இன்னொரு நாளைக்கு திடுதிப்பென்று மாயவரம் போயே ஆக வேண்டும் என்று தீர்மானமாகச் சொல்லி விட்டாள். மாயவரம் அவள் அப்பா இருக்குமிடம்.

"சரி போயிட்டுவா.." என்றான் சீனிவாசன்.

'எதுக்கு'? - என்று இந்தத் தடவை கேட்கவில்லை.

"மாயவரம் போய் அப்பா கிட்டே இந்த நகையைக் கொடுத்து பணம் புரட்டச் சொல்லப்போறேன்.." என்று அவளாகவே சொன்னாள்.

"எனக்கு  உங்க வீட்லே இருக்கற மரியாதையை குழி தோண்டிப் புதைக்கப் போறையா?" என்று அமைதியாகக் கேட்டான் சீனிவாசன்.

அவள் பதிலே பேசவில்லை.  ஆக்ரோஷத்தோடு தான் கேட்டதிலேயே பிடிவாதமாக இருந்தாள்.

"நீ போயிட்டு வா.. ஆனா நீ இந்த நகை விஷயமா போறதுன்னா, இப்பவே போன் போட்டு விஷயத்தைச் சொல்லி உங்கப்பாவை தடுத்திடுவேன்..  அந்த அளவுக்கு இது சீரியஸான விஷயம்.  என் மானம் மரியாதை விஷயம்.." என்றான் சீனிவாசன்.

"நீங்க போன் போட்டு சொன்னா மட்டும் உங்க மரியாதை காத்துலே பறக்காதாக்கும்..?" என்று கேட்டாள் அவள்.

"நிச்சயம் பறக்காது.  உனக்குப் புரியாத என் நிலை உங்கப்பாவுக்குப் புரியும்.  கல்யாணத்திற்காக பெண்ணுக்குப் போட்ட நகையை தானே விக்க உங்கப்பா சம்மதிக்க மாட்டார்.  தங்கிட்டே இதைச் சொல்ற அளவுக்கு நீ,  நான் சொல்றதைக் கேக்காம அடம் பிடிக்கறேன்னு அவருக்கு புரியும்.. நீ போனாலும் நிச்சயம் உனக்கு புத்திமதி சொல்லி இங்கே அனுப்பக்கூட மாட்டார்.  தானே கொண்டு வந்து விட்டுட்டுப் போவார்.. தெரிஞ்சிக்கோ.." என்றான்.

அடுத்த வாரத்தில் எல்லா பிரச்னைகளையும் இறைவனே முன் நின்று  தீர்த்து வைத்தது தான் ஆச்சரியம். தான் சொன்னபடியே பிதுரார்ஜித வீட்டை இரண்டாகப் பிரித்து இரண்டு மகன்களுக்கும் எழுதி வைக்க மாமா மஹாலிங்கம் ஏற்பாடுகள் பண்ண ஆயத்த வேலைகளில் இறங்கினார்.  அப்படி எழுதி வைப்பதில் மாமிக்கும் முழு சம்மதம்.  இப்படி எல்லா பெற்றோர்களும் தங்கள் வாழ் நாளிலேயே முடிவுகள் எடுத்தால் பிள்ளைகளுக்கு எவ்வளவு செளகரியமாக இருக்கும் என்று  சொல்லிச் சொல்லி மகிழ்ந்தாள்.

ஆனால் இளையவன் லஷ்மணன் மட்டும் இந்த ஏற்பாட்டிற்கு ஒத்துக் கொள்ளவே இல்லை.  என் பங்கு எனக்கு வேண்டாம் என்று அஃபிடவிட்டில் எழுதிக் கொடுத்து விட்டான்.  காஞ்சனா தான் இந்த விஷயத்தில் முன் நின்று அவனுக்கு பக்க பலமாய் இருந்தாள்.  பாவம், அக்காவுக்கு இந்த முழு வீடும் உரிமையானா ரொம்ப செளகரியமா இருக்கும்.. சினேகாவுக்கு இப்பவே சித்தப்பா கொடுத்த சீதனமா  இருக்கட்டும்.." என்று அவனுக்கு படித்துப் படித்துச் சொல்லியிருந்தாள்.

இதுக்குத் தான் காத்திருந்தது போல சீனிவாசனுக்கு அந்த வீட்டை முழு உரிமையாக்கியதும்  காஞ்சனாவுக்கு பதவி உயர்வு வந்து சாரநாத்திற்கு மாற்றல் உத்திரவு வந்தது.  இரண்டு மூன்று மாசத்தில் லஷ்மணனும்  சாரநாத்திற்கு தன் வங்கி வேலையை மாற்றிக்கொண்டு ஊர் போய்ச் சேர்ந்தான்.

இப்போ மாலதியைக் கேட்டால் இந்த வீடு மாதிரி இன்னொரு வீடு வருமா என்று கேட்கிறாள். அனாதைகள் மாதிரி  மாமனார் மாமியாரை இந்த பெரிய வீட்டில் தனியா விட்டுட்டு வேறு இடத்திற்கு போக நான் என்ன பைத்தியமா என்று கேட்கிறாள். 

 

சித்தி மடிலே சாஞ்சிண்டு சரித்திரக் கதைகள் கேட்க முடியாமல் போய்விட்டதே என்று சிநேகாவுக்கு மட்டும் ஈடு செய்ய முடியாத வருத்தம்.  

யார் கேட்டாலும் பெரியவர்கள் கடைசிக் காலம் வரை என்னுடன் தான் இருந்தார்கள் என்பாள் மாலதி. சின்னவன் பெற்றவர்களை விட்டு வடக்கே போனாலும் பெரியவனும் அவன் பெண்டாட்டியும் மாமானார் மாமியாருக்கு எந்தக் குறையும் வைக்காமல் கடைசி வரை பார்த்துக் கொண்டார்கள் என்று ஊர் உலகமே புகழ் மழையில் அவர்களை நனைத்தது.

பெரியவர்கள் காலத்திற்கு பிறகு மாளிகை மாதிரியான  அந்தப் பெரிய வீட்டை விற்று  2500 சதுர அடிகளில் ஒரு  பெரிய அப்பார்ட்மெண்ட்டுக்கு மாறி நகர்ப்புற கலாச்சாரத்திற்கு தங்களாலான பங்கை மாலதி குடும்பம் மன நிறைவோடு செய்தது.

அந்த புதுவீட்டு கிரகப்பிரவேசத்திற்கு காஞ்சனா தன் குடும்பத்தோடு வந்திருந்து ஒரு வாரம் சந்தோஷத்தோடு தங்கியிருந்து ஊர் திரும்ப ஆயத்தமானாள்.

"சிநேகாவிற்கு ஒரு பையனை பார்த்து வைத்திருக்கிறேன்.  படு ஸ்மார்ட்.  நல்ல குடும்பப் பின்னணி.. ஜாதகம் அனுப்பச் சொல்லட்டுமா?" என்று போகும் போது சொன்னாள்.

"காஞ்சனா.. நீ பார்த்து சரியா இருக்கும்ன்னா சரியாத் தான் இருக்கும்..  ஜாதகம்லாம் எதுக்கு?" என்று வாயெல்லாம் பல்லானாள் மாலதி. அடுத்த நொடியே, சீனிவாசன் இருந்த பக்கம் திரும்பி, "என்ன நான் சொல்றது?" என்றாள்.

சீனிவாசனும்  சந்தோஷத்தோடு "சரியாச் சொன்னே.." என்றான். 

 

டைரக்டர் முகத்தில் கோடி சூரிய பிரகாசம் ஜொலித்த மாதிரி இருந்தது..  "திரைக்கதை அமைப்பு  பிரமாதம்.. கங்கிராட்ஸ் சரஸா.." என்றார்.

சரஸா  என் பக்கம் திரும்பி என்னைப் பார்த்தாள். "நீங்க ஒண்ணும் சொல்லலையே?" என்றாள்.

"நீங்க என் கதைலே இருந்த ஓட்டை ஒடைசல்களையெல்லாம் அடைச்சிட்டீங்க.. அற்புதம், சரஸா.." என்றேன்.

இப்பொழுது தான் அவங்க பேரை டைரக்டர் முன்னாடி முதல் தடவையா சொல்றேன்.  அப்படிச் சொன்னதில் எனக்கு ஏதோ உரிமை வந்த மாதிரி இருந்தது.

"நீங்க கோடு போட்டுத் தந்ததினாலே தானே நான் அந்த வழிப்பாதைலேயே ரோடு போட முடிஞ்சது?" என்று என்னைப் பார்த்து கன்னம் சிவந்தாள் சரஸா.

"எல்லாம் சரி...  திரைப்படத்திற்கு பெயர் சூட்டல் என்ன?" என்று டைரக்டர் கேட்டார்.

சட்டென்று  'கண்ணழகி  காஞ்சனா'  என்றாள் சரஸா.

"ஓ..  ஒன்பது எழுத்துக்களா?..  ஓக்கே.. ஓக்கே...".என்றார் அவர்.

மெதுவாக கிசுகிசுத்த குரலில் சரஸாவுக்கு மட்டும் கேட்கிற மாதிரி,  'என்னங்க இது?..  கண்ணழகி, பொட்டழகி என்று.." என்றேன்.

"சினிமான்னா அப்படித்தாங்க..  கண்டுக்காதீங்க.." என்றாள் கள்ளி.

"நான் சொல்றது என்னன்னா, விஜி ஸார், இனி நீங்களும் நம்ம கதை இலாகாவிலே இணைஞ்சுடுங்க.. நிறைய வெற்றிப்படங்களில் உங்களோட பங்கும் இருக்கட்டும்.." என்றார் டைரக்டர்.

அவரைப் பார்த்து கைகூப்பி, "நன்றி, ஸார்.." என்றேன்.

                                   *******************