கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : அந்தக்காலத்துல - துரை செல்வராஜூ

அந்தக் காலத்துல...

துரை செல்வராஜூ 

************************

" அந்தக் காலத்துல இங்கே ஒரு மரம் இருந்தது!..." 

எதிர்ப் புறத்தில் தாத்தா சுட்டிக் காட்டிய இடத்தை வெறித்து நோக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள் பேரப் பிள்ளைகள்...

எழுபது வருடங்கள் பின்னோக்கிச் சென்றது பெரியவரின் மனம்...

கிழக்கு மேற்காக நீண்டிருந்த கப்பிச் சாலையின் தெற்காக விரிந்து பரந்திருந்தது அந்த  மரம்..

எத்தனை எத்தனையோ பறவைகளுக்கும் அணில்களுக்கும் தாய் வீடாக அந்த மரம்...

அப்படியும் இப்படியுமாகச் சென்று வரும் சத்தி விலாஸ் பஸ்கள் சற்று ஓய்வெடுத்ததெல்லாம்  அந்த மரத்தின் நிழலில் ...

சுமையேற்றிச் செல்லும் வண்டிகள் அடைக்கலம் ஆனதுவும் அந்த மரத்தின் நிழலில் தான்..

உயரமான கிளைகளில் கட்டப்பட்டிருக்கும் கயிறுகளில் வாழைப் பழ சீப்புகளும் இளநீர்க் குலைகளும் ஊஞ்சலாடிக் கொண்டிருக்க மறுபுறம்

அவித்த சோளம் வறுத்த கடலை பணியாரம் சுழியம் என்று மக்களின் பசி தீர்ந்ததுவும் அந்த மரத்தின் நிழலில் தான்...

இவற்றுக்கிடையில் பெரிய பெரிய பானைகளில் தண்ணீரும் நீர் மோரும் வைத்து யாரோ ஒருவர் புண்ணியம் சேர்த்துக் கொண்டதுவும் அந்த மரத்தின் நிழலில் தான்...

ஆனால் இப்போது அந்த நிழலும் இல்லை.. மரமும் இல்லை..

இன்றைக்கு அந்த இடம் நசநச.. என்று கடைத்தெரு... 

வட்டார மேம்பாட்டிற்காக பல லட்சம் செலவு செய்து கட்டப்பட்டதாக எழுதப்பட்ட கணக்கு விவரத்துடன் முற்றிலும் பழுதடைந்த நிலையில் பேருந்து நிறுத்தம் நிழற்குடை...

இத்தனைக்கும் பேருந்து நிறுத்தம் கட்டப்பட்டு ஒன்றரை ஆண்டுகள் தான் ஆகியிருந்தன..

காணச் சகிக்காத விளம்பரங்கள்.. தாம்பூல எச்சிற் கறைகள்... உடைத்து நொறுக்கப்பட்ட மது பாட்டில்கள்.. மனிதரும் மிருகங்களும் பறவைகளும் உண்டு கழித்த மிச்சங்கள்... 

ஒட்டு மொத்த குப்பை கூளங்களின் இருப்பிடமாக விளங்கிற்று... 

பைத்தியமும் ஒதுங்க விரும்பாத அந்த இடத்தில் - வெயில் சுட்டெரித்துக் கொண்டிருந்த அந்த இடத்தில் தலைக்கேறிய போதையுடன் குப்புறக் கிடந்தான் ஒருவன்.. வேட்டி நிலை குலைந்த அலங்கோலம்.. 

ஊர் மானம் அவனால் போய்க் கொண்டிருந்தது...

" அது என்ன மரம் தாத்தா?... " - பிரசாத் ஆவலுடன் கேட்டான்...

" தூங்குமூஞ்சி மரம்... "

பசங்கள் சிரித்தார்கள்..

" தாத்தா - ஸ்லீப்பிங் ட்ரீ !?.. "

யெஸ் மா!..

" நாங்க பார்த்ததே இல்லை!... "

" இனியும் நீங்க பார்க்க முடியுமா தெரியலை.. பகல்..ல விரிஞ்சு இருக்கிற இலை எல்லாம் சாயங்காலம் ஆனதும் மூடிக்கிடும்...  குடை மாதிரி அகலமா நிழல் கொடுக்கிற மரங்கள்.. ல ஆல மரத்துக்கு அடுத்தது தூங்கு மூஞ்சி மரம் தான்... மண்ணையும் மனசையும் குளுமைப் படுத்துறது தூங்கு மூஞ்சி மரம்... இலையெல்லாம் கரும் பச்சை நிறத்துல.. பூவெல்லாம் மயில் கொண்டை மாதிரி இளஞ் சிவப்பு நிறத்துல.. பட்டை பட்டையா காய்கள்... காத்தடிக்கும் காலத்துல கலகல... ன்னு சத்தம்... பார்க்கவும் கேட்கவும் அவ்ளோ அழகு!... "

" சரி... புறப்படலாமா?... " - கேள்விக் கணையுடன் மகன் புறப்படுவதற்குத் தயாரானான்...

தாத்தாவும் பாட்டியும் வாழ்ந்த ஊர்..  அப்பா வளர்ந்த ஊர்..

சோழர் கால கலைப் பெட்டகமாய் அகத்தீசர் திருக்கோயில் விளங்கும் ஊர்.. - என்ற பெருமைகளில் நீந்தியதால் குடும்பத்தோடு வந்திருக்கிறார்கள்..

கோயில் தரிசனம் முடிந்து பழைய நண்பர்களோடு கலந்து பேசியாயிற்று..

அதுவரையில் சுதாகரனுக்குத் திருப்தி.. ஆனால் பெரியவருக்கோ வருத்தம் தான் மிச்சம்...

அவருடைய கூட்டாளிகள் பலரும் பூவுலகை விட்டுப் போயிருந்தார்கள்..

மீதமிருந்த ஒரு சிலரும் நினைவு தடுமாறியிருந்தார்கள்...

' நான் தான் சச்சிதானந்தம்!.. ' - என்று சொல்லிப் புரிய வைப்பதற்குள் இவர் களைத்துப் போனார்...

ஒருவழியாக அங்கிருந்து புறப்படும் போது தான் இந்தக் கதையின் ஆரம்பம்...

" தாத்தா... வேற ஒன்னும் ஸ்வீட் ஸ்டோரீஸ் இல்லையா?.. " - கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டாள் காயத்ரி...

" ஏன் இல்லை?.. உங்க ஆச்சிய கல்யாணம் கட்டிக்கிட்டு மாட்டு வண்டியில வந்தப்போ இங்க தான் இறங்குனோம்.. வாக்கப்பட்ட ஊர்ல உங்க ஆச்சியோட கால் பட்டது முதன் முதலா இங்கேதான்.. "

" ஈஸ்ஸி'ட் ஆச்சி!?... " - காயத்ரி முகத்தில் புன்னகை...

ஆச்சிக்கு இந்த வயதிலும் முகம் சிவந்து போனது...

" ஆச்சிய கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு வந்தப்போ  இங்கே ஏன் தாத்தா இறங்குனீங்க?.. " - பிரசாத்துக்கு சந்தேகம்...

" அப்போ மரத்துக்குப் பக்கத்துல அந்த வாய்க்கால் ஓரமா ஒரு பிள்ளையார்.. உறங்கா விழிப் பிள்ளையார்.. ந்னு பேரு.. அவருக்கு தேங்காய் உடைக்கிறதுக்காக இறங்கினோம்... "

" இப்போ அந்தப் பிள்ளையார் எங்கே தாத்தா?... "

" அந்தப் பிள்ளையாருக்குப் பூர்வீகம் நம்ம சிவன் கோயில்தான்.. அங்கேயிருந்த அவரை திருடனுங்க கிளப்பிக்கிட்டு போறப்ப இந்த இடம் வந்ததும் பயந்துட்டானுங்க... அப்படியே போட்டுட்டு ஓடிட்டானுங்க... ரொம்ப நாள் இங்கே தான் இருந்தார் பிள்ளையார்.. அப்புறமா திருப்பணி நடந்தப்போ மறுபடியும் கோயிலுக்கு உள்ளே போய்ட்டாரு.."

பிள்ளைகள் சிரித்தார்கள்...

" சரிப்பா... போகலாம்... " - சுதாகரன் காரை ஸ்டார்ட் செய்தான்...

அப்போது எதிரே வந்த ஒருவர் " கேட்டு போட்டுட்டாங்க... தெறக்குறதுக்கு  அரை மணி நேரம் ஆகும்!.. " -  என்றார்..

அவரை இடைமறித்துக் கேட்டதற்கு " இந்த லைனு கரண்டு கம்பியாகப் போவுதுங்க.. வேலை நடக்குது.. மெயில் கூட மெதுவாத்தான் வருது.. இடையில கிராசிங் வேற இருக்கு... " - என்றார்...

சுதாகரன் காரை நகர்த்தி ரயில்வே கேட்டுக்கு சற்று முன்பாக நிறுத்தினான்...

நுங்கு.. பனங்கிழங்கு... பலாச்சுளை...  - என, கூடைகளில்...

கூடவே கூல்ட்ரிங்க்ஸ்... ஐஸ்க்ரீம்... ஐஸ்வாட்டர்... வியாபாரம் சூடு பிடித்தது...

நுங்கும் பலாச்சுளைகளும் வாங்கிக் கொண்டார்கள்...

தாத்தா உற்சாகமாக கதையைத் தொடர்ந்தார்...

" மரத்துக்கு அந்தப் பக்கமா நீதிக் கல்லு ... ன்னு ஏழடி உயரத்துக்கு கருங்கல் தூண்... தப்பு செஞ்சவங்கள அதுல கட்டி வச்சித் தான் சாட்டையால அடிச்சி தண்டனை கொடுப்பாங்க... "

" போலீஸ் பீப்பிள்ஸ் வந்து அடிப்பாங்களா?... "

" அந்தக் காலத்துல போலீஸ் எல்லாம் ஊருக்குள்ளேயே வரமாட்டாங்க...  சின்ன தப்புக்கெல்லாம் ஊர் பஞ்சாயத்துக் காரங்களே தண்டனை கொடுத்துடுவாங்க... வாடா நீதிக் கல்லுக்கு... ன்னு சத்தம் போட்டாலே திருடுறவன், பொய் சொல்றவன்... ஏமாத்துறவன்..ன்னு எல்லாப் பயலுகளுக்கும் பேதியாயிடும்... இல்லேன்னா சவுக்கடிக்கும் கொலைப் பட்டினிக்கும் யார் ஆளாகுறது!... "

" சின்னச் சின்ன தப்புக்கெல்லாம் பெரிய பெரிய பனிஷ்மென்டா தாத்தா?.. "

" அப்படி இல்லேன்னா நாடும் வீடும் நாறிப் போய்டாதா... "

" சரி.. சரி.. நீங்க அரசியல் பேசாதீங்க!.. " - என்றாள் உடனிருந்த ஸ்ரீமதி சச்சிதானந்தம்...

" இப்படிச் சொல்லி சொல்லித்தானே ஜெயில் கம்பிக்கு  அந்தப் பக்கமும் செல்போன் ஸ்மார்ட் போன்..ன்னு புழங்குது!.. "

சச்சிதானந்தம் சிரித்துக் கொண்டார்..

" இப்போ அந்த நீதிக் கல்லு எங்கே தாத்தா?.. "

" நீதிக் கல்லு இருந்தா தேசத்துல நிம்மதி இருக்க முடியாது.. ன்னு அதப் புடுங்கி வித்துட்டானுங்க போல இருக்கு... "

விரக்தியுடன் புன்னகைத்தார் தாத்தா..

தூரத்தில் ரயில் வருகிற சத்தம் கேட்டது.. பிள்ளைகள் ஆவலுடன் எட்டிப் பார்த்தார்கள்..

ஏதோ பாசஞ்சர் ரயில் வந்து ஓரமாக நின்று கொண்டது...

" தொண்ணூறு வருசத்துக்கு முன்னால மகான் ஒருத்தரோட நீராவி எஞ்ஜின் ரயில் ஒன்னு வந்து நின்னுதாம்... ஜனங்க எல்லாம் அந்த மகானப் பார்த்து வந்தேமாதரம்.. வந்தேமாதரம்.. ன்னு கோஷம் போட்டாங்களாம்... அவரோட பேச்சைக் கேட்டுட்டு தேசத்துக்கு நல்லது.. ன்னு காசும் பணமும் வாரிக் கொடுத்தாங்களாம்...  அப்போ தான் உங்களோட கொள்ளு தாத்தாவும் பெரிய ஆச்சியும் நூறு பவுன் நகைய அந்த மகான் கையில தந்தாங்களாம்!... "

பிள்ளைகளின் விழிகள் வியப்பால் விரிந்தன..

" யார் தாத்தா அந்த மகான்!?.. "

" அவர் தான் இந்த நாட்டுக்கு சுதந்திரம் வாங்கிக் கொடுத்த காந்தி மகான்!.. "

எக்ஸ்பிரஸ் ரயில் தடார்.. தடார்.. என்ற சத்தத்துடன் ஸ்டேஷனைக் கடந்து சென்றது...

ரயில்வே கேட் திறக்கப்பட்டது..

சிறையை விட்டு விடுதலை ஆனது போல் மக்கள் இங்கும் அங்குமாக ஒரு ஒழுங்கின்றிப் பாய்ந்தார்கள்...

காரை மெல்ல நகர்த்தினான் சுதாகர்..

" அந்த மரம் இப்போ இல்லையே ஏன் தாத்தா?... "

" ஒரு மழை காலத்துல புயலும் சேர்ந்து வந்ததால காத்து வேகம் தாங்காம கிளை ஒன்னு முறிஞ்சு ரோட்டுல விழுந்திடுச்சி... மழை நின்னதும்  கும்பலா கிளம்புனானுங்க... இந்த மரத்தால ஜனங்களுக்கு இடைஞ்சல்.. ன்னு தீர்மானம் போட்டானுங்க..  கோடாலியும் கையுமா வந்து மரத்தை வெட்டிக் கொலை செஞ்சிட்டு புறம் போக்கு இடத்தை பட்டா போட்டுக் கிட்டானுங்க.. நீதி சொன்ன கல்லும் போச்சு.. நிழல் கொடுத்த மரமும் போச்சு... "

கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டார் தாத்தா..

தார்ச் சாலையில் விரைந்து கொண்டிருந்தது கார்...

ஃஃஃ