எண்ணெய் பாட்டிலும் என்னப்பன் முருகனும்

 இந்த முருகன் படம் இப்போதும் எங்கள் வீட்டில் இருக்கிறது.  ரொம்பப் பழைய படம்தான்.  எவ்வளவு பழைய படம்?

சொல்கிறேன்.

இதை இரண்டுமுறை என் சிறுபிராயத்தில் உடைத்திருக்கிறேன். ஒருமுறை அதை சுவரில் மாட்டுவதற்காக அப்பா அப்போதுதான் ஏதோ சரிசெய்து வைத்திருந்தபோது...  

அம்மா கேட்டதால் எண்ணெய் கையில் கொண்டு வந்தேன். வழியும் எண்ணெயுடன் கவனமாகத்தான் நடந்தேன்.  அப்பா அங்கு டேபிளில் அமர்ந்துகொண்டு எழுதிக் கொண்டிருந்தார்.  தினசரி அவர் எழுதிய .அளவுகளுக்கு அந்தக் காலத்தில் எல்லாப் பத்திரிகையும் இவர் எழுத்துகளால் நிறைந்து, புதிய பத்திரிகையை தொடங்கி இருக்கவேண்டும்.  ஆனால் அப்படி எல்லாம்  நடக்காதது அவர் துரதிருஷ்டமா, பத்திரிகைகளின் (துர்) அதிர்ஷ்டமா தெரியாது.  வாசகர்களுக்கு இழப்பு!

சொல்ல வந்ததை விட்டு இரண்டு பாதை மாறி இருக்கிறேன், நினைவில் இருக்கிறது.  முதலில் எண்ணெய்க்கு வருகிறேன்.  எங்கள் வீட்டில் அப்போது ஹார்லிக்ஸ் பாட்டிலில்தான் வைத்திருப்போம்.  எண்ணெய் கசிந்து வழுக்கும்படிதான் இருக்கும் அது.  சாப்பிடும்போது சாதத்துக்கோ, இட்லி மிளகாய்ப்பொடிக்கோ போட்டுக் கொள்ள எடுக்கும்போதே கீழே போட்டு உடைக்கும் வழக்கம் எங்களுக்கு இருந்தது.  அப்புறம் ரொம்ப காலத்துக்கு அப்புறம் அதை ஒரு அலுமினிய தூக்கில் வைத்தார்கள் என்று ஞாபகம்.

படம் : நன்றி, இணையம்.

டேபிளில் அமர்ந்து 'பேட்' வைத்து ஏதோ எழுதிக் கொண்டிருந்த அப்பா என்னைத் திரும்பிப் பார்த்தார்.  கண்ணாடி பாட்டிலில் நான் எண்ணெய் கொண்டு வருவதைப் பார்த்தார்.   பதட்டமானார்.

என்ன பதட்டம் என்கிறீர்களா?  

இப்போதைய உயரத்துடன் என்னை அங்கு கற்பனை பண்ணிப் பார்த்தால் அப்படித்தான் தோன்றும்.  நாடா வைத்த டிராயருடன் சிறு உருவமாக நினைத்துப் பார்த்தால் விபரீதம் புரியும்.  ஏனெனில் நம் மனது, நாம் அறிந்த உருவத்தைதான் நம்  காட்டும் அப்படி அது காட்டும் பிம்பத்தைதானே படிக்கும் காட்சியில் கட்டமைத்துக் கொள்ளும்?!  (ஒரு இலக்கிய வாசனை அடிக்குது இல்லே?!)

"டேய்...  டேய்...  பார்த்துடா...  உன் கையில எவண்டா கொடுத்தான் இதை?" என்று ஹை டெசிபலில் அலறினார்.  அவர் என்றைக்கு லோ டெசிபலில் திட்டி இருக்கிறார்?

அதுவரை கவனமாக வந்த நான், அவர் குரலினால் கலவரப்பட்டு (கவனிக்கவும், கவரப்பட்டு அல்ல)  ஹார்லிக்ஸ் பாட்டிலைத் தவறவிட்டேன்.  எண்ணெய் கீழே ஓட, அப்படி ஓடிய எண்ணெயே, வேகமாக நாற்காலியைத் தள்ளிக்கொண்டு எழுந்த ஆவேச அப்பாவிடமிருந்து என்னை தப்பி ஓடவிடாமல் செய்தது.  நான் வழுக்கி விழுந்த இடம் முருகனுக்கு அருகில்.  அவராவது காத்தாரா என்னை!  அப்பா வந்து என் டிராயர் நாடாவைப் பிடித்து அப்படியே தூக்கி போட்ட வகையில் முருகன் படம் நழுவி கீழே விழ, அதன் கண்ணாடி மறுபடி உடைந்தது.  

அதோடு பாட்டில் கண்ணாடியா, முருகன் படக் கண்ணாடி சில்லா என்று என்று தெரியாமல் ஒன்று என் காலை பதம் பார்த்து ரத்தமும் வந்ததது. 

மேலே நான் சொல்லி இருக்கும் முருகன் படம் இப்போதும் எங்கள் வீட்டில் இருக்கிறது.  எனக்குத் திருமணம் ஆனதும் அதை நான் வாங்கி கொண்டு வந்து விட்டேன்.

இந்த முருகன் படத்தின் பழமை பற்றி என் மகன்களிடமும் நண்பர்களிடமும் சொல்லும்போது ஆச்சரியப்படுவார்கள்.

"தூக்கிப் போட்டு மிதிச்சுடுவேன்" என்று சொல்வார்கள்.  அபப்டியே செய்வார்களோ?!  செய்தார் அப்பா அன்று(ம்)!  

சீக்கிரமே அவருக்கு மறுபடியும் அந்த வாய்ப்பு வந்தது.  அந்த வாய்ப்பை நானே அவருக்கு வழங்கினேன்.

அது பற்றி எழுதத்தான் வந்தேன்.  

**

அதை ஹோட்டல் என்று சொல்ல மாட்டோம்.  கேன்டீன் என்று அழைப்பார்கள்.   பொதுவான இடங்களில் இருந்தால் ஹோட்டல்.  கல்லூரியிலோ, அலுவலகங்களில் இருந்தால் கேன்டீன்!  இது மருத்துவ மாணவர்களுக்காக தஞ்சை மருத்துவமனை, மருத்துவக்கல்லூரி வளாகத்தில் அமைந்திருந்தது.

தஞ்சை மேம்பாலத்திலிருந்து திரும்பி கணபதிபுரம், எல் ஐ சி காலனி, மங்கலநகர், ஈஸ்வரி நகர் தாண்டி வல்லம் செல்லும் சாலையில் மருத்துவக்கல்லூரி காம்பௌண்ட் வரும்.  அதற்குள் திரும்பினால் கொஞ்ச தூரம் சென்றதும் முந்திரி மரங்களால் ஆன பஸ்ஸ்டாப் வரும்.  எதிரே மருத்துவக்கல்லோரி லேப்.  அங்கிருந்து மக்களை இறக்கி, ஏற்றிக் கிளம்பும் பஸ் இன்னொரு கேட் வழியாக மறுபடி மெயின் ரோடைப் பிடித்து வளைந்து செல்லும்.

நாங்கள் பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கினால் லேப் தாண்டி இடதுபுறம் திரும்பி சென்றால் கல்லும் முள்ளும் காலுக்கு மெத்தை என்று ஒரு    வழியே வீட்டுக்குச் செல்லலாம்.  நிறைய சமயங்களில் அங்கு முட்கள் போட்டு அடைத்து விடுவார்கள்.  அது முந்திரிபபழம் காய்க்கும் காலம்.

அதுவே நேராகச் சென்றால் கேன்டீன் வரும்.  அதையும் தாண்டிச் சென்றால் மருத்துவக் கல்லூரி மாணவர்கள் தங்கி இருக்கும் ஹாஸ்டல் - அதற்கு பாரடைஸ் - என்று பெயர் - செல்லும் வழியில் நடுவிலேயே இடதுபுறம் திரும்பி உள்ளே நடந்தால், இருபுறமும் முந்திரி மரங்கள் சூழ்ந்திருக்க, நடுவே ஒற்றையடிப் பாதை வழியே  குடியிருப்பை அடையலாம்.  இங்கும் முந்திரி பழம் இருக்கும் காலங்களில் முள் போட்டு அடைத்து வைத்திருப்பார்கள்.  ஓரத்தில் வழி செய்து சென்று வருவோம்.

ஆங்காங்கே உயரமான பரண் கட்டி அதில் காவலாளிகள் அமர்ந்திருப்பர், யாராவது முந்திரிப்பழம் திருடுகிறார்களா என்று பார்க்க.  அதாவது, அவர்கள் காவல் இருப்பது முந்திரிப் பழத்துக்காக  அல்ல, முந்திரிக்கொட்டைக்காக.  காஸ்ட்லி பாருங்கள்..

நாங்கள் அங்குள்ள குடியிருப்பில் இருப்பவர்கள் என்பதால் எங்களை அவர்கள் அறிந்து வைத்திருப்பார்கள்.  அவ்வப்போது வந்து எங்களிடமிருந்து குடிநீரும், 'வெஞ்சனமு'ம் வாங்கி கொள்வார்கள்.  அதனால் எங்களுக்கு ஒரு சலுகை உண்டு.  பழம் வேண்டுமானால் பறித்துக் கொள்ளலாம்.  ஆனால் முந்திரிக் கொட்டையை அங்கேயே திருகி மரத்தடியில் போட்டு விட வேண்டும்.

அந்த கேன்டீன் எங்களின் மனங்கவர் பிரதேசமாக இருந்தது என்று சொல்லி இருக்கிறேன்.  அங்கேயே சாப்பிட்டாலும், மந்தார இலையில் கட்டி பார்சல் வாங்கி வந்தாலும் அந்த பூரி கிழங்கின் வாசனை இன்னும் மனதில் நிற்கிறது.  அந்த வாசனை, அந்த ருசி ஏன் இப்போது இல்லை?!  மனசுதான் காரணம்!

இந்நாளில் அல்லது 'நடு'நாளில் (!)  பரோட்டா போல அந்நாளில் பூரி கிழங்கு.  கடைக்கு சாப்பிடச் சென்றால் பூரி மசால் சாப்பிடாமல் வருவதில்லை.

"மந்தார இலை படம் கிடைக்கவில்லை பாஸ்!"

ஒரு பூரிக்காக, அல்லது உங்களுக்கு பிடித்த உணவுக்காக  என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வீர்களா?   நான் செய்தேன்.  ரொம்பப் பெரிதாக எதுவும் கற்பனை செய்ய வேண்டாம்.  முடியிழந்தேன்! மொட்டை போட்டேன்.  பெரிய விஷயமா இது என்கிறீர்களா?  அந்த வயதில் இதெல்லாம் நம் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாத சமாச்சாரங்கள்.  மேலும் இதற்கெல்லாம் விசேஷ அர்த்தம் கண்டுபிடிக்க ஒரு பாட்டியும் இருந்தார்கள்.

[அடுத்த வாரம் தொடரட்டுமா ]

=============================================================================================================

படிக்க முடிகிறதா?  கொஞ்சம்தான் முடிகிறது.  1905 ல் வெளிவந்த பத்திரிகை!

===================================================================================================================

உளவியல் ஆலோசகர் ரேகா சுதர்சன்: இந்தியாவில் கர்ப்பிணியாக இருப்பது ஒரு வரம். என்ன தான் தனிக் குடும்ப வாழ்க்கை முறை அதிகமாயிட்டாலும், நாம் இன்னும் உறவுகளோட அரவணைப்புல தான் வாழறோம். சில ஆண்டுகளுக்கு முன், ஆஸ்திரேலியா போயிருந்தேன். அங்கே பெரிய டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர்ல, கைக்குழந்தையை வெச்சிக்கிட்டு, ஒரு அம்மா 'கவுன்டர்'ல பணம் கட்ட நின்னுட்டு இருந்தாங்க. 

அந்தக் குழந்தை பிறந்து, 10 நாள் தான் ஆகுது. மூத்த குழந்தையை வீட்ல விட்டுட்டு, இவங்க பச்சைக் குழந்தையோட கடைக்கு வந்து, வரிசையில நிக்கிறாங்க. ஆஸ்திரேலியா மட்டுமில்ல; நிறைய வளர்ந்த நாடுகள்ல, பிரசவமான பெண்களுக்கு இங்கே இருக்கிற மாதிரி சலுகைகள் கிடைக்காது. 

இங்கே, அஞ்சு மாசம் ஒரு வேலையும் செய்யாம, 'ரெஸ்ட்' எடுக்கலாம். குடும்பத்துல யாரோ ஒருத்தர் உங்களைப் பார்த்துப்பாங்க. அதனால, 'நான் என்ன பால் கொடுக்கிற மிஷினா?'ன்னு சில பெண்கள் கோபப்படறதுல, எந்த பிரயோஜனமும் இல்லை.

இன்றைய ஆண்களை, பாராட்டத்தான் வேணும். முன்பெல்லாம், மனைவி கர்ப்பமா இருக்காங்கன்னு சொல்வாங்க. இப்ப, 'நாங்க கர்ப்பமா இருக்கோம்'னு தான் சொல்றாங்க. 

ஆனா அந்த அக்கறை, 'டெலிவரி' யோட முடிஞ்சிடக் கூடாது. டெலிவரி ஆன உடனே, பெண்கள் பொறுப்பான அம்மாவா மாறிடுவாங்கன்னு நினைக்காதீங்க. மனைவியை, 'ரிலாக்ஸா' இருக்க விடுங்க. அவங்க குழந்தைக்குப் பாலுாட்டும் காலம் முடியற வரைக்கும், நீங்க மற்ற எல்லா வேலையையும் பாருங்க. ஒரு குடும்பம் ஆரோக்கியமா இருக்கணும்னா, ஒரு பெண் ஆரோக்கியமா இருந்தாத்தான் முடியும். 

அதனால், பெண்களின் 'வெல்னெஸ்' ரொம்ப முக்கியம். ஒரு நோய் வந்த பின், உடலை கவனிக்க ஆரம்பிக்கணும்னு இருக்காம, ஒரு லைப் ஸ்டைல் மாற்றமா, உடற்பயிற்சி, ஜாகிங்னு தினமும் எதாவது செஞ்சிக்கிட்டே இருக்கணும்.முப்பது வயதைக் கடந்து விட்டாலே, நம்மோட உடல் வளர்ச்சி குறைஞ்சிடும். செரிக்கும் தன்மை குறைஞ்சிடும். 

இதை அதிகரிக்கணும்னா நீங்க, 'ஆக்டிவ்'வா ஏதாவது ஒரு விஷயம் செஞ்சு தான் ஆகணும். உட்கார்ந்துக்கிட்டே இருக்கற வேலையாக இருந்தா, அப்பப்போ, 10 நிமிடம் எழுந்து நடங்க; 'லிப்ட்' பயன்படுத்தாம படிக்கட்டைப் பயன்படுத்துங்க. 'மைண்ட்புல் ஈட்டிங்'னு சொல்வாங்க. நாம என்ன சாப்பிடறோமோ அதை அறிஞ்சு சாப்பிடறது. மூணு கப் சாதத்துக்குப் பதிலா, ரெண்டு கப் சாதம்; ஒரு கப் காய்கறி எடுத்துக்கோங்க. ஆண்களும் கூட இதை முயற்சி பண்ணலாம். எந்த வயசிலேயும் இதை செய்யலாம்.

- தினமலர் எடுத்துக் போட்டதிலிருந்து -

============================================================================================================

அபாய செல்ஃபியும், ஆர்வ செல்ஃபியும்!  படங்களுக்கு இணையத்துக்கு நன்றி!

இந்த செல்ஃபிக்கு 

இந்த செல்ஃபி தேவலாம்!

============================================================================================================

மற்ற பதினோரு செய்யுள்களை, அதற்குண்டான பொருள்களையும் அறிய ஆர்வமிருந்தால் இங்கு சென்று படிக்கவும்.

============================================================================================================

ஜோக்ஸ்...

==============================================================================================================

பூரி கதை பாதியில நிற்குது...   மீதியை அடுத்த வாரம் சொல்லிக்கலாம்..  குழந்தையா மாறியதுல கவிதை சொல்ல முடியலைன்னு சொல்லிக்கலாம்..  வா...