நான் படித்த பள்ளியின் நினைவுகள் – தாளவாடி (Talavadi) பகுதி 1: நெல்லைத்தமிழன்

 நான் படித்த பள்ளியின் நினைவுகள் – தாளவாடி (Talavadi) பகுதி 1

2020, அக்டோபரில், கோவிட் பிரச்சனை தலைதூக்கி இருந்த நேரம். வளாகத்துக்குள்ளேயே அடைந்து கிடந்ததால், ஒரு சனிக்கிழமை அதிகாலையில் மத்யரங்கம் நோக்கிச் சென்றோம்.  மதியத்திற்கு புளியோதரை, சர்க்கரைப் பொங்கல், தயிர் சாதம் போன்றவற்றைக் கொண்டு சென்றிருந்தோம். இருந்தாலும் வழியில் தாவண்கெரே Bபெண்ணெ தோசை போன்றவற்றைச் சாப்பிட்டுவிட்டு நேரே மத்யரங்கம் போனபோது 11 ½ ஆகிவிட்ட து. பிறகு அருகில் காவிரி, அங்கிருந்த கல்லால் ஆன மிகப் பழங்காலத்து பாலம் போன்றவற்றைப் பார்த்துவிட்டு புகைப்படங்கள் எடுத்துக்கொண்டபிறகு, மணி கிட்டத்தட்ட 1 மணி. தலைக்காவிரி செல்லலாமா இல்லை மைசூர் போகலாமா என்று பேசிக்கொண்டிருந்த போது, கொஞ்ச தூரத்தில்தான் சாம்ராஜ்நகர் இருக்கிறது என்று மச்சினன் சொன்னான்.  அப்படியென்றால் நான் இருந்த தாளவாடி என்ற ஊருக்குச் செல்லாமா என்று கேட்டேன். ரொம்ப தூரம் என்றால் வேண்டாம் என்றேன். அவனோ, அதற்கென்ன, போயிடலாம் என்று சொல்லிவிட்டான். இது திட்டமிடப்படாத பயணம்.  அவனிடம் சொல்லிவிட்டேன், அந்த ஊர் எனக்கு நினைவிருக்கிறது, ஆனால் சாம்ராஜ்நகரிலிருந்து வழியெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது, ஆனால் அது சத்தியமங்கலத்துக்கு, அதாவது கோயமுத்தூர் செல்லும் பாதையில் இருக்கிறது என்று சொன்னேன். கூகுள் இருக்க நமக்குக் கவலை எதற்கு என்று சொல்லிவிட்டான்.

வலது புறத்தில் பழங்கால கற்பாலம். இடது புறத்தில் புதிதாகப் போடப்பட்டுள்ள பாலம். பழைய பாலத்தில் கோவில் கல் தூண்களைப் போன்று அமைத்து அதன் மீது கற்களை வைத்து அதன் மீது மண் போட்டிருக்கிறார்கள்.

பழங்கால கற்பாலம். இந்த இடத்திற்குப் பலமுறை சென்றிருக்கிறோம். நிறைய படங்கள் எடுத்திருக்கிறேன்.

இந்த போர்டைப் பார்த்த பிறகுதான், எங்கள் பயணத் திட்டம் மாறியது.

சாம்ராஜ்நகர் அருகில் வரும்போது மதியம் 2 ½ மணி . வழியிலேயே காரை நிறுத்தி, கொண்டுவந்த உணவைச் சாப்பிட்டோம். அப்போதும் எனக்கு தாளவாடி போக முடியுமா என்ற சந்தேகம் இருந்தது. அவன் எடுத்த காலைப் பின்வைக்கப் போவதில்லை என்று சொல்லி கூகுள் மேப்பின் துணையோடு ‘தாளவாடி’ என்ற போர்டைப் பார்க்கும்போது மணி 3 ½ ஆகிவிட்டது. பிறகு வழியில் கேட்டுக்கொண்டு, அடுத்த பத்து நிமிடங்களில் தாளவாடி ஊரை அடைந்தோம்.

செல்லும் வழியில் பார்த்த தக்காளித் தோட்டம்.

தாளவாடிக்குச் செல்லும் காட்டுப் பாதை.  அடுத்த படம் தாளவாடி ஊரின் நடுவே.

இந்த ஊருக்கு நான் 42 வருடங்களுக்குப் பிறகு வருகிறேன். நினைவலைகளில் உள்ளதுடன் தற்போதைய ஊர் ஓரளவு பொருந்தியது.  கார், நேராக அங்கு காட்டாற்றின் மேலிருந்த பாலத்தை நோக்கிச் சென்றது. மணல் வெளியாகப் பார்த்திருந்த இடம், தண்ணீருடன், மற்ற ஆறுகளைப் போலவே செடிகள் மரங்கள் நிறைந்து இருந்தது. மணலைத்தான் காணவில்லை. 

ஊருக்குச் செல்லும் போர்ட்.  அடுத்த படத்தில் தாளவாடி பேருந்து நிலையம். 

காட்டின் விளைபொருட்களான வாழை, கரும்பு போன்றவை இங்கிருந்து வெளியில் செல்லும். இது தவிர, ஏராளமான கடுக்காய், நெல்லிக்காய் போன்றவைகளும் காட்டில் விளையும்.

தாளவாடியில் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் காட்டாறு. 

ஆற்று நீரின் பகுதியில் ஏராளமான மரங்கள்/செடிகள் இப்போது. முன்பு முழுவதும் மணற்பரப்பு.

தாளவாடி ஆற்றின் மேலிருக்கும் பாலத்தைக் கடந்து 2 கிமீ சென்றால் தொட்டகாஜனூர். இது கன்னட சூப்பர் ஸ்டார் ராஜ்குமாரின் பிறந்த ஊர். அவர் பிறந்த வீடு.

நினைவலைகள்

நான் 6ம் வகுப்பு இராமனாதபுரம், பூலாங்குறிச்சியில் இருந்த மேல் நிலைப்பள்ளியில் படித்தேன். அந்த வருடம் படிப்பு முடிந்த சமயத்தில் பள்ளியின் ஹெட்மாஸ்டராக இருந்த என் அப்பாவிற்கு கோவை மாவட்டம் சத்தியமங்கலம் அருகில், மலைப்பகுதியில் இருக்கும் ஒரு பள்ளிக்கு மாற்றல் வந்தது. மலைப்பகுதியில் இருந்த அந்தப் பள்ளி மிகவும் பின் தங்கிய பகுதி, காடுகள் சூழ்ந்த இடம். அதனால் எங்களை தாளவாடி என்ற ஊராட்சியில் உள்ள மேல்நிலைப் பள்ளியில் சேர்த்துவிட்டார். அதாவது நாங்க எல்லாரும் தாளவாடியில் இருந்தோம். அப்பா மாத்திரம் வாரம் முழுமைக்கும் அவர் வேலை பார்த்த பள்ளி இருந்த ஊரில் இருப்பார். சத்தியமங்கலத்திலிருந்து தாளவாடி சுமார் 60 கிமீ தூரம். பண்ணாரி தாண்டிய பிறகு (பண்ணாரி மாரியம்மன் கோயில் புகழ் பெற்றது), மலையில் பேருந்து பயணிக்கும், பிறகு காட்டுப்பாதை வழியாக திம்பம், ஹாசனூர் போன்ற இடங்களைக் கடந்து தாளவாடி வரும். இந்த இடைப்பட்ட காடுகளில் யானைகள் நிறைய இருக்கும். மலையில் 27 கொண்டை ஊசி (Hair Pin bend) வளைவுகள் உண்டு.  என் அப்பா வேலை பார்த்த மலைக் கிராமப் பள்ளி, தாளவாடியிலிருந்து சுமார் 20 கிமீ தூரத்தில்  இருந்தது. மலைக்கிராமங்களில் குறிப்பிட்டுச் சொல்லவேண்டுமென்றால், தாளவாடியிலிருந்து 2 கிமீ தூரத்தில் இருந்த Dதொட்டகாஜனூர் என்னும் ஊர்தான். (அங்கிருந்துதான் சந்தன வீரப்பன், நடிகர் ராஜ்குமாரைக் கடத்தினான் என்பது உங்களுக்கு நினைவிருக்கும்) அதன் பிறகு காடுகள் சூழ்ந்த பாதைதான் அப்பாவின் பள்ளி இருந்த ஊர். மழைக்காலங்களில் காட்டின் இடையில் உள்ள ஓடைகளில் பெரும் வெள்ளம் போகும். அப்போதெல்லாம் பேருந்துப் போக்குவரத்து இருக்காது. அந்தப் பகுதியில் கரும்பு விளைச்சல் அதிகம். அதனால் சீசனில் வெல்லம் காய்ச்சுவார்கள்.  இந்தப் பகுதிகள் எல்லாமே தமிழ்நாட்டுடன் இருந்தாலும், கர்நாடக எல்லைப் பகுதியைச் சேர்ந்தவை என்பதால், பள்ளியில் கன்னட மொழிதான் பிரதானமாக இருக்கும். தாளவாடியில் மாத்திரம், பாதிக்குப் பாதி தமிழ் மாணவர்களும் இருப்பார்கள் என்பதால், தமிழ் செக்‌ஷன், கன்னட செக்‌ஷன் என்று ஒவ்வொரு வகுப்புக்கும் இரண்டு பிரிவுகள் இருக்கும்.

நாங்கள் சத்தியமங்கலத்திலிருந்து, எங்கள் சாமான்களை ஏற்றிவந்த லாரியிலேயே பயணித்து தாளவாடிக்கு வந்தோம். அதற்கு முன்பு, என் அப்பா, ஒரு வீடு பார்த்து, மற்ற அடிப்படை வேலைகளையும் முடித்துவைத்திருந்தார்.

லாரியில் காட்டுப்பகுதியில் வரும்போது கூட்டம் கூட்டமாக யானைகளை 100 மீட்டர் தூரத்தில் பார்த்த நினைவு இருக்கிறது. காடுகளில் ஏராளமான யூகலிப்டஸ் மரங்களையும் பார்த்தேன்.

காட்டுப் பகுதியில் யூகலிப்டஸ் மரங்கள் நிறைய இருக்கும். 

காட்டுப் பாதையில் யானை நடமாட்டம் சகஜம்.

27 கொண்டை ஊசி வளைவுகள் உள்ள மலை. படத்தில் வளைவின் வீர்யம் சரியாகத் தெரியவில்லை. காரை நிறுத்திப் புகைப்படம் எடுக்கும் வசதி இல்லை. மலைப்பாதையில் இறங்கும் வண்டிக்குத்தான் முன்னுரிமை. ஏறும் வண்டி காத்திருக்கவேண்டும்.

தாளவாடியிலிருந்து சத்யமங்கலம் போக 27 கொண்டை ஊசி வளைவுகளைக் கொண்ட மலையில் இறங்கிச் செல்லவேண்டும் (அதற்கு முன்பு நெடிய காட்டுப்பாதை). மலையை விட்டு இறங்கி சமவெளிக்கு வந்துவிட்டால் பண்ணாரி மாரியம்மன் கோவில்.

எங்கள் வீட்டிலிருந்து நான் படித்த பள்ளி சுமார் 1 கிமீ தூரம்.  பள்ளிக்கு முன்பாக ஒரு காட்டாறு ஓடிக்கொண்டிருந்தது.  மலைப்பகுதியில் மழை பெய்தால் பயங்கர வேகத்துடன் கரைபுரண்டு ஓடும். அப்போது பலவித மரங்களையும் அடித்துக்கொண்டு வரும். மற்ற நேரங்களில் சுமாராகத்தான் தண்ணீர் ஓடிக்கொண்டிருக்கும். 

எங்கள் வீட்டிலிருந்து 200 மீட்டர் தூரத்திலேயே அந்தக் காட்டாறு ஓடும். அதன் மேலாக நல்ல புதிய பாலம் வேறு அப்போது இருந்தது.  பாலத்தின் கீழே நிறைய மணற்பகுதிகள் உண்டு.  காட்டாறு என்பதால், மலைப்பகுதியில் மழை பெய்துவிட்டால் வெள்ளம்தான். இங்குதான் நாங்கள் வார இறுதிகளில் அல்லது விடுமுறை நாட்களில் அப்பாவுடன் சென்று குளிப்போம்.

எங்கள் பள்ளி வளாகம் ரொம்பவே பெரியது. பெரிய கால்பந்து மைதானம் போல விளையாட்டு மைதானம் இருக்கும். அந்த ஊருக்கு பள்ளியும் பெரிதாகவே இருந்தது. புதிதாகவும் இருந்தது.  பள்ளி வளாகத்தில் நுழைந்தவுடன் கைப்பந்து மைதானத்தில் பாதியளவு இருந்த இடத்தில் மண் கொட்டி வைத்திருப்பார்கள். அங்குதான் உயரம் தாண்டும் மற்றும் நீளம் தாண்டும் போட்டிகள் நடக்கும். எல்லாப் பள்ளிகளிலும் இருப்பதைப் போல தண்ணீர் தொட்டி இருக்கும். வளாகத்தில் ஏகப்பட்ட மரங்களும் புல்வெளியுமாகக் காணப்படும்.  அப்போதோ (1976-77) ஒரு அறிவியல் கூடமும் புதிதாக இருந்தது. 

எங்கள் வீடு என்பது மூன்று வீடுகள்/பகுதிகளைக் கொண்டது. முன் பக்கம் சமையலறை, படுக்கை அறை, சிறிய ஹால், இன்னொரு அறை என்று இருக்கும் ஒரு வீடும், அதன் பின் பகுதியில் ஹால், சிறிய அறை, நடுப்பகுதி, சமையலறையுமாக ஒரு வீடும், அதற்குப் பின்பகுதியில் இன்னொரு இதேபோன்ற அமைப்பு, மற்றும் 2 பாத்ரூம்கள் பின் பகுதியில் இருந்த இரண்டு வீட்டுக்கும் என்று இருந்தது.. முன்பகுதி வீட்டில் இருந்தவர், தாளவாடி மேல்நிலைப் பள்ளியின் ஹெட்மாஸ்டர். பின் வீட்டில் இருந்தவர் அந்தப் பள்ளியில் பணிபுரியும் ஆசிரியர். அவர்தான் வீட்டுக்காரர். அவருடைய குடும்பம் கொள்ளேகால் பகுதியில் இருந்தது.  எங்கள் வீட்டுப் பகுதிக்கு அருகிலேயே பல வீடுகள் இருந்தன. அவற்றில் பள்ளியின் சில ஆசிரியர்கள் குடும்பமாக வசித்துவந்தனர்.  

ஆரஞ்சு வண்ணத்தில் இருப்பது எங்கள் பகுதி. முன் பக்கம் நீல வண்ணத்தில் இருப்பது பள்ளி ஹெட்மாஸ்டரின் பகுதி. வீட்டுக்காரர் பகுதி பின்பக்கம் இருந்தது. அதன் உள் அமைப்பு எனக்கு நினைவில்லை. அந்த வீட்டிற்குள் வெகு அபூர்வமாகத்தான் சென்றிருக்கிறேன்.

எங்கள் வீடு இருந்த பகுதி, தாளவாடி பேருந்து நிலையத்திற்குப் பின்புறம் சிறிது நடந்து போலீஸ் ஸ்டேஷன் பிறகு அவர்களுடைய குடியிருப்புப் பகுதியைக் கடந்தால் வரும். வீட்டின் அருகிலேயே அந்தப் பகுதியில் உள்ளவர்களுக்காக ஒரு கிணறும் இருந்தது. 

தாளவாடியில் நாங்கள் இருந்த வீடு. (நீல நிறத்தில் வீடு இருக்கும் இடம் வெற்றிடமாக இருந்தது). ஓட்டு வீடு, நாங்கள் இருந்தபோது புதிதாகக் கட்டப்பட்டிருந்தது. அதன் வலது புறத்தில் ஒரு தோட்டமும் இருந்த து (அங்கு கோதுமை நிற நாகங்கள் சகஜமாகத் தென்படும்)

ஹெட்மாஸ்டரின் மகன், என்னுடைய வகுப்பு (7ம் வகுப்பு). ஆண் பெண் இருபாலாரும் படிக்கும் பள்ளி அது. எங்கள் பள்ளி, வாலிபால் (கைப்பந்து) விளையாட்டுக்குப் பெயர் போனது. 77ம் வருடத்தில் மாவட்டத்தில் எல்லாப் பள்ளிகளையும் தோற்கடித்து கோப்பையைக் கைப்பற்றினார்கள்.  அந்தப் பள்ளியில்தான் நான் 7ம் வகுப்பும் 8ம் வகுப்பும் படித்தேன்.

ஆரம்பத்தில் சில வாரங்கள்? அல்லது ஓரிரு மாதங்கள் சிரமப்பட்டிருப்பேன். அனேகமாக எல்லோருக்கும் கன்னடம் தெரியும். நானோ புதிதாக வந்துள்ளவன். (என் அண்ணனும் அந்தப் பள்ளியில்தான் படித்தான்).  பள்ளியில் சேர்ந்த இரண்டாம் நாளிலேயே கிடைத்த இடைவெளி நேரத்தில் அந்த மணற்பகுதியில் கையால் பெரிய பிள்ளையாரை வரைந்தேன். பலர் பாராட்டினார்கள். அதனால் ஏற்பட்ட புகைச்சலின் காரணமாகவும், அது இளம் பிராயம் என்பதாலும் (teenage) எனக்கும் ஹெட்மாஸ்டர் பையனுக்கும் எப்போதுமே ஏதாவது பிரச்சனை வந்துகொண்டே இருந்தது.  அதனால் விளைந்த ஒரே ஒரு கெடுதலைப் பிறகு கூறுகிறேன். என்னுடன் திருநெல்வேலிப் பகுதியைச் சேர்ந்த ராஜகோபால் என்ற தெலுங்கு மாணவனும் படித்தான். அவன் என்னைவிட படிப்பாளி.

அந்த ஊரிலிருந்து நடக்கும் தூரத்திலேயே காட்டுப்பகுதி வந்துவிடும். சில மாதங்களுக்கு ஒரு முறை, ஹெட்மாஸ்டர், அவருடைய பெண் (9ம் வகுப்பு), பையனுடன் நானும் நடந்து காட்டுப்பகுதிக்குச் சென்றிருக்கிறோம். அங்கு சந்தன மரங்கள் பலவற்றைப் பார்த்திருக்கிறேன்.  ஆலையில்லா ஊருக்கு இலுப்பைப் பூ சர்க்கரை என்பதைப் போல படம் வரைதல், பாட்டுப்போட்டி, பேச்சுப்போட்டி என்று எல்லாவற்றிலும் கலந்துகொண்டு பரிசுகள் வாங்கிவிடுவேன். கையெழுத்துப் போட்டியில் மாத்திரம் என் அண்ணன் பரிசு வாங்குவான். என் வகுப்புத் தோழர்களின் பெயர்களை இங்கு குறிப்பிடவில்லை.

வகுப்பில் ராஜகோபால் முதல் ரேங்க் (தமிழ்/கன்னடப் பிரிவுகள் எல்லாம் சேர்ந்து), நான் இரண்டாவது, கோவிந்தராஜன் என்ற கன்னடப் பிரிவு மாணவன் மூன்றாவது ரேங்க். அப்போது ஆங்கில மொழியில் மிகுந்த திறன் பெற்றிருந்தேன் (இதெல்லாம் 6ம் வகுப்பு வரை என் அப்பா, எங்களுக்குக் கற்றுத்தந்ததின் பயன்.  Wren and Martin Grammer book வைத்துக் கற்றுக்கொடுத்திருந்தார். எல்லா tense, நிறைய வார்த்தைகள் என்றெல்லாம் கற்றுக்கொடுப்பார்.) தாளவாடியில் நான் ஆங்கிலத்தில் முதல் மாணவனாக இருந்ததில் என்ன அதிசயம் இருக்கிறது? பரீட்சையின் போது அரை மணி ஆனதற்குப் பிறகுதான் விடைத்தாளைக் கொடுக்கமுடியும், பரீட்சை 1 ½ மணி நேரம் இருந்தாலும். ஆங்கிலம் இரண்டாம் தாளை நான் முதல் அரைமணிக்கு முன்பே முடித்துவிடுவேன், அரை மணி ஆனவுடன் முதலில் விடைத்தாளைக் கொடுத்துவிடுவேன். 90 மதிப்பெண்களுக்கு மேல் இரண்டாம் தாளில் வாங்கிவிடுவேன் என்றாலும், அப்போது ‘பீத்தல்’ வேலை செய்திருக்கிறேன் என்று பிற்பாடு நினைத்துக்கொள்வேன். இதற்குக் காரணம் என்னுடன் படித்த பெண் நண்பியாக இருக்குமோ? அந்தப் பள்ளியில் 150-200 மாணவர்கள் படித்துக்கொண்டிருந்தார்கள் என்று நினைவு. தினமும் அசெம்ப்ளி உண்டு. ஒவ்வொரு செக்‌ஷன் மாணவர்களும் வரிசையில் நிற்க, லீடர் முன்னால் நிற்பான். ‘தாயின் மணிக்கொடி பாரீர்’ என்ற பாடலை, தமிழாசிரியர் பாடாத போது, நான் தைரியமாகப் பாடுவேன் (வெட்கம் என்பது என்னிடம் இந்த விஷயங்களில் கிடையாது).

தாளவாடி பள்ளியைப் பற்றி நினைக்கும்போது, இருபதம்சத் திட்டத்தைப் பற்றி மேடையில் பாடியதும் (பிரதமர் இந்திராகாந்தி கொண்டுவந்த திட்டம்), ஜனாதிபதி பக்ருதீன் அலி அகமது மறைந்ததும், அருகிலிருந்த காட்டில் நாவல் பழங்களை அசட்டுத் தைரியத்தில் பொறுக்கப் போனதும், பள்ளிக்குள்ளேயே வந்த பெரிய மலைப்பாம்பை முதல் முறையாகப் பார்த்ததும், நடிகர் ராஜ்குமார் அவர்களின் உறவினர்கள் என் பள்ளியில் படித்ததும், அவங்க எலெஃபெண்ட் பெல்பாட்டம் அணிந்து வந்ததும், வகுப்புக்கு லீடர் தேர்ந்தெடுக்க தேர்தல் வைத்ததும், அதில் நான் சாமர்த்தியத்தால் வெற்றி பெற்றதும் என்று பல சம்பவங்கள் நினைவுக்கு வருகின்றன. அப்போதே சாதீய நோக்கு, மொழிப் பற்று (கன்னடம்) என்று மாணவர்களிடையே பரவலாக இருந்தது. 

அரசு மேல்நிலைப் பள்ளி, தாளவாடி…. இதுதான் நான் 7, 8ம் வகுப்புகள் படித்த பள்ளிக்கூடம்.

அடுத்த வாரம் மிகுதியைப் பார்க்கலாமா?

( தொடரும்)