கைதட்டி வரவேற்கவில்லை கைகட்டி காத்திருக்கவும் இல்லை

 நான் நினைத்திருந்தது காலை அந்த இடத்தை அடைந்த உடனேயே கிளம்பி ரோப் கார் சர்வீஸுக்கு அழைத்துச் செல்லப் படுவோம் என்று.  ஆனால் நேரம் நடந்துகொண்டிருக்க,  காஃபி குடித்துவிட்டு தயாராய்க் காத்திருந்த நாங்கள் காத்துக்கொண்டே இருந்தோம்.

அங்குள்ள லோக்கல் தி  பிரமுகரிடம் சொல்லி இருப்பதாகவும் என் செல்போன் நம்பருக்கு அறநிலையத்துறையிடமிருந்து அழைப்பு வரும் என்று சொன்னார்கள்.

காத்திருந்து காத்திருந்து காலங்கள் போனதடி..

மண்டபத்தில் மாலை நடக்க இருக்கும் விளக்கு பூஜைக்கான விளக்குகள் ஓரத்தில் தயாராக வைக்கப்பட்டிருந்தன.  

அதை மதியத்துக்கு மேல் அலங்கரிக்க வேண்டும் என்று சொன்னபோது, பாஸ் தானும் வந்த உடன் அதற்கு உதவுவதாய் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.  டைனிங் ஹாலும், இவர்கள் இருக்கும் தங்குமிடமும் மேலே முதல் தளம்.

கீழே சகோதரர்கள் இருவரும் அங்கு இருக்கும் நரசிம்மருக்கு பூஜை செய்வதற்கான வேலைகளில் ஆழ்ந்திருந்தனர்.  விஸ்தாரமாக மந்திரங்கள் சொல்லி இருவரும் பூஜை செய்வார்கள்.  ஸ்வாமிகளின்  திரு உருவங்களை அபிஷேகம் செய்வது முதல், ஈரம் போக  துடைத்து அலங்காரம் செய்வது வரை மூத்தவர் செய்ய,  இளையவர் சிறு சிறு உதவிகளுடன் சத்தமாக மந்திரங்கள் சொல்லியபடி இருப்பார்.  மூத்தவரும் மந்திரங்கள் சொல்லிக்கொண்டே தான் செய்வார்.  அவர் மகன் கல்லூரியின் முக்கிய வகுப்பு காரணமாக வரவில்லை.  இளையவரின் மகனும் பூஜையில் கலந்து கொள்வான் என்றாலும் கொஞ்சம் விளையாட்டுப் பிள்ளை.  ரெட்டை வால்.  

 

பூஜைக்கு அங்கே தார் தாராக வைக்கப்பட்டிருந்த வாழைப்பழங்களை சீப்பு சீப்பாக எடுத்துக் கொண்டு வந்து ஜன்னல் வழியே குரங்குகளை அழைத்து விநியோகம் செய்து கொண்டிருந்தான்!  மூத்தவர் ஒரு குரல் ஓங்கி கொடுத்து அவனை பூஜைக்கு அழைத்துக் கொண்டார்.

இதை எல்லாம் வேடிக்கை  பார்த்தபடி காத்திருந்தோம்.  நடந்து ஏறத் தொடங்கி இருந்தால் தரிசனம் முடிந்திருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.  ஆனால் திருமஞ்சன நேரம், திரை போட்டிருக்கிறார்கள், எனவே ரோப் காரும் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்றார்கள்.

மதுவின் உதவியாளர் வந்து ரோப் காரில் வருபவர்கள் பெயரை எல்லாம் குறித்துக் கொண்டு, தொடர்புக்கு என் பெயரையும் வாங்கி கொண்டு வாட்ஸப்பில் குறிப்பிட்ட பெரிய மனிதருக்கு அனுப்புவதாகச் சொல்லிச் சென்றார்.  அப்போது மணி ஒன்பது.  இதுவே இப்போதுதானா என்று தோன்றினாலும், கொஞ்சம் நம்பிக்கை வந்தது.  எங்கள் ஓட்டுநர் பெயரையும் சேர்த்துச் சொல்லி விட்டோம்.  கூட இன்னும் மூன்று பேர்களும் சேர்ந்திருந்தார்கள்.  உலாவி, உலாவி கால் வலிக்க, 'கால் வந்ததா, கால் வந்ததா' என்று கேட்டபடி இருந்தான் மது.

இங்கு கீழே பூஜை முடிந்து, திரைபோட்டு திருமஞ்சனம்  அம்சி ஆக, 'சாப்பிட்டு விட்டு செல்கிறீர்களா' என்று கேட்கப்பட்டபோது மணி ஒன்பதரை.  எப்போது வேண்டுமானாலும் கூப்பிட்டு விடுவார்கள் என்று இருந்த நிலையில் பாதி சாப்பாட்டில் எழ வேண்டி இருந்தால் என்ன செய்வது என்று மறுத்தோம்.  மேலும், நரசிம்மரை தரிசிக்கும் வரை சாப்பிடாமல் இருக்க பாஸ் பிரியப்பட்டார்.  அவர்தான் உண்மையில் பசி தாங்க மாட்டார்.  தலை சுற்றும்.  வாயில் உமிழ்நீர்  சுரக்கும்.  ஆனாலும் அவரே ப்ரயத்தனமாக இருக்கும்போது பசி பாதிக்காத எனக்கும் பிரச்சனை எழவில்லை.  டிரைவரும் எதுவும் சாப்பிடாமலேயே இருந்தார்.  அவரை மேலே டைனிங் ஹாலிலேயே இருக்கச் செய்து, நாங்கள் அங்கேயே இவர்கள் அறையில் இருந்தோம்.

இன்னும் ஒரு முறை காஃபி ஆச்சு!

மதுவின் மகனை எங்களுடன் அனுப்ப இருந்தார்கள்.  அவனுக்கு எல்லா இடமும் அத்துபடி என்பதால் அவன் பார்த்துக் கொள்வான் என்று ஏற்பாடு/  அவனோ, என்னை பயமுறுத்திக் கொண்டே இருந்தான்.  போகும்போது வின்ச்சில் சென்று விடலாம்.  வரும்போது கிடையாது, நடந்துதான் இறங்க வேண்டும் என்றான். 

கல்யாணத்துக்கு வருவது மாதிரி சித்தி குடும்பத்துக்கு தெரிந்த நண்பர்கள், உறவினர்கள் லக்கேஜுடன் வந்து கொண்டே இருந்தார்கள்.  அவர்கள் எல்லாம் மூன்று நாட்கள் தங்கி ஞாயிறு இரவு கிளம்புவது போல வந்திருந்தார்கள். நாங்கள் அன்றே கிளம்புவது போல திட்டம்.  மறுநாள் சேலம் வேறு கிளம்புவதாக இருந்தோம்.

மணி பத்தை தாண்டிக் கொண்டிருக்க, 'என்னடா இது' என்று இருந்தது.  'கால் வந்ததா' கேள்வியும் நின்று போயிருக்க, எனக்கு அந்த உள்ளூர்ப் பிரமுகரின் அலைபேசி எண்ணைக் கொடுத்தார்கள்.  அங்கே செல்லும் போது ஏதாவது பிரச்சனை வந்தால் இந்த நம்பருக்கு கால் பண்ணி என் பேரைச் சொல்லுங்க என்று மூன்று பேர் சொன்னார்கள்!  பிரச்சனை என்றால் என்ன வரும்.  குறுக்கே போறீங்க என்று யாராவது தகராறு செய்வார்களா ஏன்று கேட்டேன்.  முதல் நாளே அப்படி தகராறு நடந்ததாக மூத்தவன் சொல்லி இருந்தான்.  பணம் அதிகமாக கேட்பார்களா என்றும் கேட்டேன்.  இரண்டுக்குமே இல்லை, பயப்படவேண்டாம் என்று பதில் வந்தது.

"அங்க போனா நீங்களே புரிஞ்சிப்பீங்க அத்திபா"

இது இன்னும் குழப்பியது!!

கடைசியில் பத்து பத்து ஆகும்போது 'பத்தரை மணிக்கு அங்கு இருக்க வேண்டும்' என்று தகவல் வந்ததாகவும், கிளம்பும் படியும் தகவல் வந்தது.

ஒவ்வொருவரையும் கிளப்பிக்கொண்டு கீழே வந்தோம்.  மணி பத்தே காலைத் தாண்டிக் கொண்டிருந்தது.

"கவலைப்படாதீங்க அத்திபா...   பக்கம்தான்..  போயிடலாம்"

நாங்கள் எங்கள் காரை அருகிலேயே நிறுத்தி இருந்ததால் அதில் உடனே ஆரோகணித்து விட்டோம்.  எங்களுடன் வர இருந்த குடும்பம் காரை சற்றுத் தொலைவில் நிறுத்தி இருக்க, அவர்கள் அதில் ஏறச் சென்றார்கள்.  தெரு திரும்பியதும் கார் பார்க்கிங் டோக்கன் கொடுத்து விட்டார்கள்.  முப்பது ரூபாய்.

மணி 10.20.  எனக்கு உள்ளுக்குள் பதட்டமானது.  ஏதோ வைகை, பாண்டியன், சதாப்தி எக்ஸ்பிரஸை பிடிக்கும் உணர்வு...  நேரம் தாண்டினால் கிளம்பி விடுமென்ற பிரமை.

"அங்கிள்..  கவலைப்படாதீங்க..  ஐந்து நிமிடத்துக்கு ஒரு வண்டி இருக்கு...  டோன்ட்  க்ரை" என்றான் மதுவின் பையன்.

உட்கார சீட் இருக்குமா, ஸ்டேண்டிங் உண்டா, கூட்டம் அதிகமாக இருக்குமா  என்கிற என் கேள்விகளுக்கெல்லாம் என்னை வினோதமாக பார்த்தான்.

"ஏன் அங்கிள்..  எங்கேயாவது உட்கார ஸீட் இல்லாமல் ஏதாவது ரைட் இருக்குமா?  பஸ், ட்ரெயின், வேன், கார்..   நீங்க என்ன குழந்தைத்தனமா கேள்வி கேக்கறீங்க...  ரோப் கார்ல எங்கேயாவது ஸ்டேண்டிங் இருக்குமா?  முன்னால இது மாதிரி ரோப் கார்ல ஏறினதே இல்லையா?  அப்புறம் இது மாதிரி இடங்களில், அதுவும் விசேஷ நாட்களில் கூட்டம் இல்லாமல் ஃப்ரீயாக இருக்குமா?" என்று பதில் கேள்விகள் கேட்டு மானத்தை வாங்கினான்.

எனக்கு பழக்கமே இல்லை என்பதை நம்ப மறுத்தான்.  சிறுவயதில் ஓரிருமுறை தஞ்சாவூர் சிவகங்கா கார்டனில் தொங்கு பாலத்தில் சென்றிருக்கிறேன்.  அங்கும் பெரும்பாலும் சர்வீஸ் நிறுத்தி தான் வைக்கப்பட்டிருக்கும்!

தூரத்தில் ரோப் கார் ஸ்டேஷன் தெரியும் போது தடுத்து நிறுத்தப் பட்டோம்.  பார்க்கிங்கில் காரை விடச் சொல்லி போலீஸ் அதட்டியது.  இறங்கி நடக்கலாம் என்றால் மணி 10.22.  காரை தூரத்தில் நிறுத்தி விட்டு ஓட்டுனரும், அந்த குடும்பத் தலைவரும் திரும்பும்போது மணி 10.25  

வாட்ச்சை வாட்ச்சைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த என்னை கேலியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் சதுஷ்கவி என்னும் பெயர் கொண்ட மதுவின் பையன்.

===================================================================================================

முதுமையில் இளமை   -  சியாமளா வெங்கட்ராமன் 

முதுமையில் இளமையாக இருக்க முடியுமா என்றால் கட்டாயம் முடியும், உடலளவில் இல்லாவிட்டாலும் மனதளவில் இருக்கலாம். நான் ஒரு சூப்பர் சீனியர் ஆனால் நான் எனக்கு வயதாகிவிட்டது என்று ஒரு நாளும் நினைத்ததில்லை. வயது என்பது நம்பர்தானே ஒழிய வேறில்லை.

வயதான காலத்தில் கணவன் மனைவி இருவரில்யாராவது ஒருவர் இறப்பது சகஜம். இதை மனதளவில் ஏற்றுக் கொள்வது அவசியம். அதேபோன்று நம் உடல் உறுப்புகள், கண்கள், பல், தோல், காது என இவற்றில் பிரச்சனைகள் வருவது சகஜம் என நினைப்பது முக்கியம்,

தற்கால காலகட்டத்தில் ஒவ்வொரு தம்பதிக்கும் ஒன்று அல்லது இரண்டு குழந்தைகள் தான். வெளிநாட்டுக்கு படிக்கச் சென்று நிரந்தரமாக அங்கே தங்கி விடுகிறார்கள், கூட்டு குடும்பம் சிதைந்து தனி குடும்பம் என்று ஆனதால் ஒருவர் மட்டும் வாழும் பொழுது தனிமையில் இருக்கும் படி யான சூழ்நிலை, தனிமையை நாம் எப்படி ஏற்றுக் கொண்டு வாழ்வது என்பதே முதுமையின் ரகசியம், அப்போதுதான் நம் உடலாலும் மனதாலும் ஆரோக்கியமாக இருப்போம்,,,

குழந்தை பருவத்தில் எப்படி டைம் டேபிள் போட்டு நம்ம குழந்தைகளை வளர்த்தோமோ அப்படி நாமும் வயதானபோது நமக்கு நாமே டைம் டேபிள் போட்டுக்கொண்டு வேலைகளை செய்ய பழக வேண்டும். அதனால் நாம் சோம்பேறியாக இல்லாமல் நமக்கு நாமே எஜமானவர்களாக இருக்கலாம், வயதானால் முதலில் பாதிக்கப்படுவது கால்கள் தான், எனவே சிறிய நடைபயிற்சி அவசியம் வீட்டில் உள்ளேயோ வெளியிலேயே நடை பயிற்சி செய்ய வேண்டும், சிறு சிறு உடற்பயிற்சிகள் செய்வதும் அவசியம் அதற்காக ஜிம்மிற்கு போக வேண்டும் என்று அவசியமில்லை,கை கால்களை அசைத்து சிற்சில உடற்பயிற்சிகளை செய்தாலே போதும்.அதிக நேரம் உட்கார்ந்து இல்லாமல் வீட்டிற்குள் நாம் சிறு சிறு வேலைகளை செய்து வந்தோமான ல் போதும்,

இண்டாவதாக நம் தனிமையை போக்க சிறந்த மருந்து அழகியல் நட்பு. அதாவது நல்ல நண்பர்கள் நம் எண்ணங்களை பகிர்ந்து கொள்ள..... வாய்விட்டு சிரித்து பேச...... பேசுவதன் மூலம் நம் மன இறுக்கம் குறைந்து ரத்த ஓட்டம் சீராகும், நேரில் தான் சந்தித்து பேச வேண்டுமென்று இல்லை வீடியோ காலில் கூப்பிட்டுபேசுவதால் நாம் அருகில் அவர்கள் இருப்பது போன்று உணர்வு ஏற்படும், தனிமை என்ற எண்ணம் நம்மிடம் இருந்து விலகும். தனிமையில் சிலருக்கு சாப்பிட தோன்றாது, அதனால் நமக்குபிடித்த சினேகிதர்களை ஃபோனிலோ வீடியோ காலில் கூப்பிட்டு பேசிக் கொண்டே சாப்பிடலாம், இது ஒரு சிறந்த முறை தனிமையைப் போக்க! நமக்கு வயதாகி விட்டதே நமக்கு எதுவும் தேவையில்லை என்று எண்ணாமல் ஏதேனும் ஒரு குறிக்கோள் கொண்டு வாழப்பழக வேண்டும்.. நம் இளமையில் செய்ய முடியாத மனதில் உள்ள சில கலைகளை தூசி தட்டி எடுத்து புதுப்பிக்கலாம், உதாரணத்திற்கு ஓவியம் வரைதல், இசை, கதை எழுதுதல் என எது விருப்பமோ அதை நாம் செய்ய பழகலாம் நம் மனமும் உடலும் சுறுசுறுப்பாக இருக்க கடந்த கால கசப்பானநிகழ்ச்சிகளை குப்பை என்று நினைத்து மனதில் இருந்து தூக்கி எறிய வேண்டும், மகிழ்ச்சியான எண்ணங்களை மலரும் நினைவுகளாக கொண்டு நேரத்தை கழிக்க வேண்டும் இவைகளை நீங்களும் பழகினால் நீங்களும் என்றும் 18 தான் என்ன நான் சொல்வது சரிதானே?

======================================================================================================

தேவன் எழுதிய 'துப்பறியும் சாம்பு' புத்தகத்திலிருந்து அவர் எழுத்து சுவாரஸ்யத்துக்கு சும்மா கொஞ்சம்...

'​சரி, தெரிந்து கொண்டேன். இந்த கேஸ் விஷயமெல்லாம் உங்களுக்கு தெரிந்திருக்கும்.நான் பத்து பன்னிரண்டு நாட்களாக வேலை செய்து வந்திருக்கிறேன். ஒன்றும் செய்யத் சொல்வதற்கில்லை. இன்னும் சிரமப்பட்டுப் பார்க்கலாமென்றுதான் இருக்கிறேன். நீங்களே நகையைக் கண்டுபிடித்தாலும் எனக்குச் சந்தோஷந்தான்!' என்றார்.

'என்னமோ.. என்னாலானது.. தங்களுக்கு.. அதாவது.. வேண்டுமானால்.. இல்லை, வேண்டிய மட்டும்.. ஒத்தாசையாயிருக்கிறேன்!' என்று குழறினான் சாம்பு.

'உம்ம உதவி, ஒத்தாசை ஒன்றும் எனக்குத் தேவையில்லை!' என்றார் கோபாலன் சற்று அகம்பாவமாக.

கோபாலனே தொடர்ந்து, 'சென்ற பத்து நாள்களாக நான் கண்டு பிடித்ததையும் சொல்லி விடுகிறேன். தேவையானால் நீர் உபயோகித்துக் கொள்ளும். அது, குற்றவாளி பொடி போடுபவனாயிருக்க வேண்டும் என்பது குற்றம் நடந்த ஸ்தலத்தில் புத்தம் புதிதாகப் பொடி சிந்திக்கிடந்தது. தெரிந்ததா?' என்றார்.

சாம்பு, 'ஹும்!' என்றான். அவன் மூளை வேலை செய்தது. குற்றவாளி பொடி போடுபவன் மட்டும் அல்ல; பொடியைச் சிந்துபவனாகக்கூட இருக்க வேண்டும் என்று எண்ணிக் கொண்டான்.​

கோபாலன் எழுந்து, 'நீர் உசிதம்போல் வேலையைத் தொடங்கலாம், நான் வருகிறேன்!' என்று கூறிவிட்டு அறையைவிட்டு வெளியே சென்றார்.

பத்து நிமிஷத்துக்கெல்லாம் குழந்தை தங்கவேலு சாம்புவிடம் ஓடிவந்து, 'திருடனைக் கண்டுபிடிச்சுட்டேளா? என்று கேட்டான்.

'அதுக்குள்ளே எப்படியடா குழந்தை, கண்டுபிடிப்பது?

'நானும் உனக்கு ஒத்தாசை செய்யட்டுமா?' என்று கேட்டான் பயல்.

'ஏன் இவனை நாம் ஒத்தாசைக்கு வைத்துக்கொள்ளக் கூடாது? என்று சாம்புவுக்குத் தோன்றியது. உடனே, 'சரி குழந்தை! நீ எனக்கு ஒத்தாசை செய்யலாம். ஆனால் நான் சொல்வதை யாரிடமும் சொல்லக் கூடாது. நான் பார்த்துவரச் சொல்வதையும் ஜாக்கிரதையாக அவ்வப்போது பார்த்துவர வேண்டும்!" என்றான்.

'ஓ! இப்போ நான் என்ன செய்யணும்?

'சரி. இந்த வீட்டிலே யார் யார் பொடி போடுகிறார்கள் என்று சொல்லு. அப்போ யார் கீழே பொடி சிந்தறான்னு பார்த்துக் கொண்டு வா!' என்றான். தங்கவேலு ஒரே ஓட்டமாக ஓடினான். அதற்கப்புறம் இரண்டு மணி அவகாசம் அவன் சாம்புவின் பக்கமே வரவில்லை. சாம்பு, இடைக்காலத்தில் குப்புசாமியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தான். பேச்சுவாக்கில் வீட்டில் யார் யார் இருக்கிறார்கள் என்பதையும் விசாரித்து அறிந்தான். அதனால் அவனுக்கு ஒருவித உபயோகமும் தென்படவில்லை; அவர்களை விசாரிக்க வேண்டியதும் அவசியமாகப் படவில்லை. மூன்றாவது மாடியில் புதிதாகக் கட்டிய இடங்களை, குமாஸ்தா அழைத்துப்போய்க் காண்பித்தான். திருட்டுப் போகும்போது கைப்பிடிச் சுவர் எழுப்பி, அதில் கலசங்களைக் கொல்லத்துக்காரர்கள் பொருத்திக் கொண்டிருந்ததாகக் குப்புசாமியிடமிருந்து அறிந்தான். வீடு பூராவுமே சுற்றிவந்து சாம்பு இண்டு இடுக்குகள் எல்லாம் பார்த்தான். அதனால் ஏற்பட்ட பலனும் பூஜ்யந்தான்.

பிறகு சாம்பு உதட்டைப் பிதுக்கிக் கொண்டு, குப்புசாமியுடன் திரும்பினான். ஏனோ குப்புசாமி மீது சாம்புவுக்கு ஓர் அபார வாஞ்சை பிறந்துவிட்டது. பொடி போடுபவர்கள் மேல் தனக்கு உள்ள சந்தேகத்தை அவனிடம் சொல்லி, 'மிஸ்டர் குப்புசாமி! என்னால் என்னவோ இந்தக் கேஸைக் கண்டுபிடிக்க முடியு மென்று நான் நினைக்கவே இல்லை. உம்மால் கூடிய ஒத்தாசை செய்ய வேணும்!' என்று அந்தரங்கமாகக் கேட்டுக் கொண்டான்.

'அதற்கென்ன சார்! உங்களுக்கு என்ன வேண்டுமானாலும் சொல்லுங்கள்! நான் உடனே செய்கிறேன். ஆனால், நான் பொடி போடுவதில்லை. பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்!' என்று சிரித்து விட்டுப் போனான் குப்புசாமி.

சுமார் ஒரு மணிக்குப் பிறகு, தங்கவேலு சாம்புவை வந்து ரகசியமாகப் பார்த்தான்.

'தாத்தா பக்கத்திலே என்ன கிடந்தது, தெரியுமா?' என்று கேட்டான் காதோடு.

'தெரியாது, சொல்லு!'

'கீழே பொடி கிடந்தது!'.......

=======================================================================================================

"பார்த்துப் போ..  பார்த்துப் போ...  நீ நடந்து போகும் பாதையிலே... சில நண்பர்கள் வரக்கூடும்..  சில நரிகளும் விளையாடும்..."

பாதையெங்கும் பாதாளங்கள் 

உடன் பயணித்தோர் 

யாவரும் 

ஒவ்வொரு குழியில் விழுந்து 

காணாமல் 

போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

நான் தேடாவிட்டாலும் 

எனக்கான பாதாளமும் 

கட்டாயம் காத்திருக்கும்.

கைதட்டி வரவேற்கவில்லை 

கைகட்டி காத்திருக்கவும் இல்லை 

வாய்பொத்தி பயமுமில்லை 

நான் 

விரும்பினாலும் விரும்பா விட்டாலும் 

வரத்தான் போகிறது 

வாழ்ந்துவிட்டு போவோமே 

அதுவரை 

===============================================================================================

பதிவு நீளம் என்று கருதவேண்டாம்.  எளிதாகக் கடக்க கொஞ்ச தூரம்...

பேஸ்புக்கில் இப்படி ஒரு அழைப்பு நெடுநாட்களாக காத்திருந்தது.  அவரிடம் சென்று நான் கேட்ட கேள்விகளும், அவர் எதிர்பார்ப்புகளும்!!

JKC அனுப்பிய ஜோக் ஒன்று...

இதைப் பற்றி சமீபத்தில் ஏதோ பேசினோமோ....

================================================================================================

பழைய மதி ஜோக் ஒன்று....

அம்மாடி....  வணங்குகிறேன்.

திருடனுக்கு ஒரு வேண்டுகோள்....

=============================================================================================

கர்ணன் பற்றி LK முன்னர் இதை  பேஸ்புக்கில் போட்டிருந்தார்.  எப்போதோ எடுத்து வைத்தது...  வெளியிட நேரம் வந்தது...

கர்ணன்

கர்ணனை உலகுக்கு முதலில் அறிமுகம் செய்தது வியாச முனிவர், மஹாபாரத நூல் வாயிலாக. திரைப்பட இயக்குநர் பி. ஆர். பந்துலு அவர்களோ, ஒரு பிரபல நடிகருக்கேற்பக் கர்ணன் திரைக்கதை எழுதிய சக்தி டி.கே. கிருஷ்ணசாமி அவர்களோ அல்லர்.

கர்ணனை ஆரம்ப கட்டங்களிலிருந்து துஷ்ட சதுஷ்டயம் (தீயோர் நால்வர் குழாம்) சார்ந்தவனாகவே வியாச முனிவரின் விவரிப்பு; துர்யோதனனுக்கு துராலோசனைகள் பல கூறியவன் கர்ணன். அர்ஜுனனை அழிக்கும்வரை கேட்போருக்குக் கேட்டதை அளிப்பேன் என அவன் செய்திருந்த சபதமே அவனைக் கொடையாளியாகக் காட்டுகிறது.

அவன் போரில் தோற்ற ஸந்தர்பங்களும் உள்ளன. பாரத யுத்தத்தில் அவனடைந்த தோல்விகள் தவிர, அதற்கு முன்னரும் அவன் போர்களில் தோற்றுள்ளான். விராட பர்வம் கோஹரண அத்யாயம் அர்ஜுனனை எதிர்கொள்ள முடியாமல் கர்ணன் புறமுதுகிட்டு ஓடிய செய்தி சொல்கிறது. கந்தர்வ யுத்தப் பரீட்சையிலும் ஐயா பாசாகவில்லை.

போரில் உயிரிழக்குமுன் கண்ணபிரான் வினவிய வினாக்களுக்கு விடைகூற இயலாமல் வெட்கித் தலைகவிழ்ந்தது உள்பட மேற்கூறிய அனைத்துமே வியாசர் விவரித்தவையே.

கர்ணனுக்குக் கல்வி மறுக்கப்பட்டது என ஒரு கப்ஸா; கர்ணன் குரு வம்சச்சிறார் அனைவருடன் சேர்ந்துகொண்டு த்ரோணரிடம் கல்வி கற்றவன். ஆதி பர்வத்தில் விவரமுள்ளது.

நவீன வியாசர்கள் திடீரென்று கர்ணனை ஏனோ உயர்த்திப் பிடிக்க முனைந்துள்ளனர். Invading the sacred ப்ராஜக்ட் சார்ந்த முயற்சியாக இருக்கலாம்.

” க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ? “

யுத்த பூமியில் கண்ணபிரான் கர்ணனிடம் கேட்பது -

உன் நியாயம் அப்போது எங்கே போனது ?

க்வ தே தர்ம: ததா கத: ?

யுத்தபூமியின்கண் கர்ணன் விழுந்து கிடக்கையில் கண்ணபிரான் ‘உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம்...’ பாடியபடி அவனிடம் சென்று அறத்தை யாசித்ததாகத் திரைப்படம் சொல்கிறது. ஆனால் பாரதம் கர்ண பர்வத்தில் அப்பாடல் இல்லை.

சல்யன் கைவிட்டுச் சென்றபின் தேர்க்காலைப் பள்ளத்திலிருந்து எடுத்து நிறுத்தும்வரை போர் நிறுத்தம் செய்யுமாறு கேட்கிறான் கர்ணன். அப்போது கௌரவரோடு சேர்ந்துகொண்டு துஷ்ட சதுஷ்டயத்தில் ஒருவனான கர்ணன் செய்த நேர்மையற்ற செயல்களைக் கண்ணபிரான் பட்டியலிடுகிறார்-

சூதாட்டம் அறியாத தர்மபுத்ரரை விளையாட அழைத்தது, வனவாசம் முடித்துவந்த பாண்டவர்க்கு அவர்க்குரிய உரிமையைத் தர மறுத்தது, பீமசேனனுக்கு உணவில் நஞ்சிட்டது, அரக்கு மாளிகையில் தங்கச் செய்து நெருப்பிட்டது, சூதாட்டம் முடிந்து அவை நடுவே கையறு நிலையில் நின்ற பாஞ்சாலியைப் பார்த்து "க்ருஷ்ணே! பாண்டவர்கள் அழிந்தனர் என வைத்துக்கொள்; வேறு யாரையாவது கணவனாக வரித்துக்கொள் " என இகழ்ந்தது, அபிமந்யுவை மஹாரதர் பலர் சூழ்ந்து கொண்டு கொன்றது.

கர்ணனிடம் இவற்றுக்கு விடை இல்லை; அர்ஜுனன் அவன் கதையை முடிக்கிறான்.

யதா ஸபாயாம் ராஜாநமநக்ஷஜ்ஞம் யுதிஷ்டிரம் |

ஆநீய ஜிதவந்தோ வை க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

வநவாஸே வ்யதீதே ச கர்ண வர்ஷே த்ரயோதஶே |

ந ப்ரயச்சஸி யத்ராஜ்யம் க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

யத்பீமஸேநம் ஸர்பைஶ்ச விஷயுக்தைஶ்ச போஜநை: |

ஆசரத்த்வந்மதே ராஜா க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

யத்வாரணாவதே பார்தாந்ஸுப்தாஞ்ஜதுக்ருஹே ததா |

ஹந்துகாமாஸ்ததா யூயம் க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

யதா ரஜஸ்வலாம் க்ருஷ்ணாம் து:ஶாஸநவஶே ஸ்திதாம் |

ஸபாயாம் ப்ராஹஸ: கர்ண க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

யதநார்யை: புரா க்ருஷ்ணாம் க்லிஶ்யமாநாமநாகஸம் |

உபப்ரேக்ஷஸி ராதேய க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

விநஷ்டா: பாண்டவா: க்ருஷ்ணே ஶாஶ்வதம் நரகம் கதா: |

பதிமந்யம் வ்ருணீஷ்வேதி வதம்ஸ்த்வம் கஜகாமிநீம் |

உபப்ரேக்ஷஸி ராதேய க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

ராஜ்யலுப்த: புந: கர்ண ஸமாஹ்வயஸி பாண்டவாந் |

யதா ஶகுநிமாஶ்ரித்ய க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

யதா(அ)பிமந்யும் பஹவோ யுத்தே ஜக்நுர்மஹாரதா: |

பரிவார்ய ரணே பாலம் க்வ தே தர்மஸ்ததா கத: ||

[ஐம்பெரும் பாதகச் செயல்களில் ஒன்றையேனும் ஒருவன் செய்தது / தூண்டுதல் தந்தது உறுதியானால் அவனுக்கு மரண தண்டனை அளிக்க வேண்டும் என்பது பழைய ராஜநீதி]

கண்ணபிரானின் வினாக்களுக்கு விடை கூற முடியாமல் கர்ணன் வெட்கி நின்றதும் சொல்லப்படுகிறது -

ஏவமுக்தஸ்ததா கர்ணோ வாஸுதேவேந பாரத|

லஜ்ஜயாவநதோ பூத்வா நோத்தரம் கிஞ்சிதுக்தவாந்||

(பாரத ! கர்ண: வாஸுதேவேந ஏவம் உக்த: ததா லஜ்ஜயா அவநத: பூத்வா, கிஞ்சித் உத்தரம் ந உக்தவாந்)

கண்ணபிரான் ஒருதலைப்பட்சமாக நடந்துகொண்டார் என்று பலரின் குற்றச்சாட்டு. கண்ணன் தம் நாராயணீ ஸேனையை [அளவற்ற வலிமை பெற்ற யாதவர் படை] துர்யோதநனுக்குக் கொடுக்காமல் மறுத்திருக்கலாம்; ஆனால் அவர் அவ்வாறு செய்யவில்லை.

துரியன் சமாதானத் தூது வந்த கண்ணபிரானை அவமதிக்குமாறு அவையினரை மிரட்டினான். பெருமானை நிலவறைக்குள் அமுக்கிச் சிறைப் பிடிக்கத் திட்டமிட்டான். அவர் மஹாத்மா விதுரரின் இல்லத்தில் தங்கி விருந்தேற்றதை ஏளனம் செய்து மகிழ்ந்தான். அவையின் அறிஞரும், மறை முனிவரும் இதமுரைத்த காலத்தில் , படைச் செருக்கினாலும், மாவீரர் துணையிருப்பதாலும் தொடை தட்டியவாறு அலட்சியப் படுத்தினான்.

கர்ணன் துரியனின் படையை நடத்தியது ஒன்றரை நாள்களே; அதற்குள் அவன்கதை முடிந்து விடுகிறது. மிக அதிக நாள்கள் படை நடத்தியது பீஷ்ம பிதாமஹர் ஒருவரே.

கர்ணனை சூதபுத்திரனாகவே சமுதாயம் மதித்தது; அந்தணர்களே அவனுக்கு 'வஸுஷேணன்' எனும் அழகிய பெயரையும் சூட்டினர்; பிறப்பின் ரகசியம் தெரியாதவன் என அவனுக்கு நாமகரணம் செய்யாமல் அவர்கள் ஒதுங்கவில்லை. அவனது வளர்ப்புத் தாய் ராதையின் பெயரால் அவன் 'ராதேயன்' எனவும் அழைக்கப்பட்டான்; ஆசார்ய துரோணரிடம் பிற அரச குலச்சிறார்களுடன் வித்தைகள் பயின்றான். துரியன் அவனை அங்கதேச மன்னனாக முடிசூட்டவும் செய்தான். உரிய காலத்தில் அவனது தந்தை அதிரதன் கர்ணனுக்கு 'வ்ருஷாலி' எனும் மங்கையை மணமுடிக்கவும் தவறவில்லை; அவன் மணமாகி ஒன்பது மக்களுக்குத் தகப்பனாகவும் ஆனான். பாண்டவர்க்கு அநீதி இழைப்பதிலும் முனைந்து நின்றான். சூரிய தேவனின் அருள் அவனுக்கிருந்தது; இந்திரன் கவச - குண்டலங்களைப் பெற்றிருப்பினும் அவனுக்கு வரங்கள் அளித்தான். சமுதாயம் ஒன்றிணைந்து அவனுக்கு அநீதி இழைத்ததாகக் கதை பரப்புவது முட்டாள்தனம்,  

LK 

==============================================================================

கல்கி 1946 தீபாவளி மலரிலிருந்து...

சூயிங் கம் 

ஒரு பலம்..  ஒரு தோலா...  அதெல்லாம் இருக்கட்டும் ஐயா..  இது என்ன பொடி?  மூக்குப்பொடியா?