கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை- என் செலக்ஷன் - நெல்லைத்தமிழன்

என் செலக்ஷன் 

நெல்லைத்தமிழன் 

திருமணமாகி மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகு இன்றுதான் அகிலாவுக்கு முதன் முறையாக கார்த்திக் மேல் கோபம் வந்தது. அதற்குக் காரணம் காலைல கார்த்திக் சொன்ன விஷயம்தான்.

****

“ஏய்.. என்ன.. இன்னைக்கு உதடு ரொம்பச் சிவந்திருக்கு”.. 

‘என்ன… சாருக்கு மூடு ஜாஸ்தியாயிடிச்சி.’

‘உன்னை மாதிரி தேவதை மனைவியா வந்தா.. மூடுக்கு என்னடி கொறச்சல்’.  ‘ஸ்..அப்பா.. இந்த மீசை ரொம்பக் குத்தறது’ சிணுங்கினாள் அகிலா.

‘பேசாம இருங்க. ஆபீஸ் போற வேலையைப் பாருங்க. நான் போய் டிஃபன் பாக்ஸ் எடுத்துட்டு வரேன்”

“நாம இன்னும் ஒரு மாதத்துக்குள்ள வேற வீடு பாக்கணும். அப்பா நம்ம ரெண்டுபேரையும் தனிக்குடித்தனம் போகச் சொல்றார்”

“ஏன் நீங்க ஏதாவது அவர்கிட்ட சொன்னீங்களா?”

“நான் ஏன் சொல்றேன். நேத்தைக்கு சாயந்திரம் சம்பளக் கவரை அவர்கிட்ட கொடுக்கும்போது. தனிக்குடித்தனம் போடா என்றார். அவர் சொல்லுக்கு நான் என்னிக்கி மறுவார்த்தை சொல்லியிருக்கேன். எனக்கும் வருத்தமாத்தான் இருந்தது. ராத்திரி யோசிச்சேன். அவர் சொல்றதுக்கு ஏதேனும் காரணம் இருக்கும்னு தோணித்து. அதான் உங்கிட்ட இப்போ சொன்னேன்”.

அவளுக்குச் சட்டென்று பயமும் கோபமும் சேர்ந்தே வந்தது. ஆபீஸ் போற நேரத்துல எதுவும் சொல்லவேண்டாம்னு தோணித்து.

“சரி..சரி.. சாயந்தரம் பேசிக்கலாம். இப்போ கிளம்பற வழியை பாருங்க”… விருட்டென்று சமையலறையை நோக்கிச் சென்றாள்.

***

நினைச்ச மாதிரியே திருமண வாழ்க்கை ரொம்ப நல்லா அமைஞ்சது அவள் அதிர்ஷ்டம்தான்.

அந்தத் தெருலதான் அவன் வீடு இருந்தது. அவன் அப்பா ரிடைர்டு வாத்தியார். இவன் மெடிக்கல் ரெப்பா வேலைபார்க்கறானாம். பக்கத்துவீட்டு கலா சொன்னா.

கலா அகிலாவுக்கு ஸ்கூல்லேர்ந்து ஃப்ரெண்ட். அகிலா நல்லாப் படிக்கறதுனால, அப்போ அப்போ கூடச் சேர்ந்து படிக்கறதுக்காக வீட்டுக்கு வந்துருவா. அகிலா அம்மாவுக்கு அவள் யார் வீட்டுக்கும் போவது பிடிக்காது. அகிலா அப்பா அவளுக்கு 3 வயசா இருக்கும்போதே வேலை பார்க்கின்ற இடத்தில் மாரடைப்பால் செத்துப்போயிட்டார். அப்புறம் அந்த ஆபீசிலேயே அவள் அம்மாவுக்கு டைபிஸ்ட் உத்தியோகம் கொடுத்தார்கள். இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச காசையும் போட்டு இப்போ இருக்கற வீட்டை வாங்கினா. காதலிச்சு கல்யாணம் செய்ததனால் அவள் அம்மாவுக்கு ரெண்டு வீட்டு ஆதரவும் இல்லாமல் போய்விட்டது. சின்ன வயசுலேர்ந்தே, அப்பா இல்லாத குறை தெரியாமல் அவள், அகிலாவை வளர்த்தாள். ஆனா கொஞ்சம் கண்டிப்புதான்.

அகிலாவுக்கு சின்ன வயசுலேர்ந்தே பொறுப்பு ஜாஸ்தி. தன் வீட்டு நிலைமை நன்றாக மனதில் பதிந்ததாலும், அம்மாவின் கண்டிப்பாலும் இயல்பாகவே ஒரு ஒழுங்குடன் வளர்ந்தாள். பள்ளியில் எல்லா சமூக சேவைக் குழுவிலும் அவள் இடம்பிடித்துவிடுவாள். அவளின் அன்பான பேச்சு, இயல்பான இரக்க குணம், நல்ல தன்மை இதெல்லாம், ஆசிரியர்களிடத்தில் அவளுக்கு ஒரு நல்ல பெயரைப் பெற்றுத்தந்தன. படிப்பிலும் சூட்டிகை. அப்பா இல்லாத பின்னணியும் அவளது ஆசிரியர்களுக்குத் தெரியும். பிளஸ் டூவில் நல்ல மதிப்பெண் வாங்கியிருந்தாலும், அம்மாவுக்கு நகரத்துக்கு வெளியே இருந்த பொறியியல் கல்லூரிக்கு அனுப்புவதற்கு இஷ்டமில்லை. அதைப்பற்றிப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாத அகிலாவும் பக்கத்திலிருந்த கல்லூரியில் பி.எஸ்.ஸி சேர்ந்தாள்.

பி.எஸ்.ஸி இரண்டாம் வருடம் முடிக்கும் முன்பே, அதே தெருவில் இருந்த கார்த்திக் பெற்றோர் இவளைப் பெண்பார்க்க வந்தனர். பி.எஸ்.ஸி முடித்த பின்பு திருமணம் என்று ஒத்துக்கொண்டு அப்படியே திருமணமும் ஆகிவிட்டது. கார்த்திக் வீட்டில் எதுவும் எதிர்பார்க்கவில்லை என்றாலும், அகிலாவின் அம்மா, குறையொன்றும் இல்லாமல் திருமணம் செய்துதந்தார். அதே தெருவில்தான் என்றாலும், திருமணமானபின் அகிலா, கார்த்திக் வீட்டிற்கு வந்துவிட்டாள். அம்மா தனியா இருப்பாள் என்று தோன்றியது, ஆனால் அம்மா, தான் தன்னைப் பார்த்துக்கொள்வதாகவும், அகிலா, புகுந்தவீட்டில் நல்லா நடந்து நல்ல பேர் வாங்கினாலே தனக்குப் போதும் என்று சொல்லிவிட்டாள்.

***

என்னதான் கார்த்திக்கை அவளுடைய திருமணத்துக்கு முன்னாலேயே பார்த்திருக்கான்னாலும், எப்போவும் ஒருத்தரோட குணம் என்பது நல்லா பழகினப்பறம்தானே தெரியும். கார்த்திக் ரொம்ப நல்லவன். அவங்க அப்பா அம்மாவும் நல்லவங்கதான். ஆரம்பத்துல அத்தே அத்தே என்று கார்த்திக் அம்மாவைக் கூப்பிட்டாள். புவனேஸ்வரிதான், தனக்கு பெண் குழந்தையே இல்லாததால், அம்மான்னே கூப்பிடு என்று சொல்லிவிட்டாள். வீட்டு நடைமுறைமட்டுமில்லாமல், யாருக்கு என்ன பிடிக்கும், எப்படிப் பண்ணணும்னெல்லாம் பொறுமையா அகிலாவுக்குச் சொல்லிக்கொடுத்தாள். தானும் எப்போவும் அகிலா கூடவே இருந்து எல்லா உதவியும் பண்ணுவார். பேச்சாக மட்டுமில்லாமல் உண்மையாகவே மகளைப்போலவே அகிலாவை நடத்தினார் புவனேஸ்வரி. அகிலாவுக்கு, தன் அம்மா வீட்டை விட்டுவிட்டு, புது வீட்டுக்கு வந்ததில் வித்தியாசமே தெரியவில்லை.

கார்த்திக் அப்பா எதுக்குமே அதிர்ந்து பேசமாட்டார். அவருக்கு காலைல பேப்பர் படிக்கணும். அப்போ காபி கொடுத்தாப்போதும். அப்புறம் கார்த்திக் ஆபீஸ் போய், மெதுவா அவருக்கு சாப்பாடு போட்டாப்போறும். காய்கறி வாங்கறது, வெளி வேலை பார்க்கிறது எல்லாம் அவர் பாத்துக்குவார்.

மத்தியானம் சாப்பாடு முடிஞ்சு, கொஞ்ச நேரம் அம்மா தூங்கும்போது அவளும் ரெஸ்ட் எடுப்பா. திருப்பி 4 மணிக்கு எழுந்து மாமாவுக்கு காபி போட எழுந்துடுவா.

சாயந்திரம் கார்த்திக் வந்தப்பறம்தான், எல்லாரும் சேர்ந்து சாப்பிடுவாங்க. அகிலாவுக்கு, மற்ற மூணுபேருக்கும் சாப்பாடு போட்டுட்டு சாப்பிடலாம் என்று நினைத்தாலும், மாமா ஒத்துக்கமாட்டார். எல்லாரும் சேர்ந்துதான் சாப்பிடணும்னு சொல்லிடுவார். அன்னைக்கு உள்ள விஷயங்களைப் பேசிக்கிட்டே சாப்பிடுவாங்க. அப்புறம் கார்த்திக் அவர் ரூமுக்குபோயிடுவார். அகிலா சமையல் அறையெல்லாம் ஒழிச்சுட்டு போறதுக்கு அரைமணி ஆயிடும். அம்மா, தான் பார்த்துக்கறேன்னு சொன்னாலும் அகிலா விடமாட்டாள். எல்லா வேலையும் முடித்தபின்புதான் கார்த்திக் ரூமுக்குப் போவா.

லீவு நாள் வந்தாலும் இது மாறாது. ஆனால், வாரவிடுமுறைல, ஒரு நாள், சாயந்திரம் அகிலாவும் கார்த்திக்கும்  எங்கேயாவது வெளில போய்ட்டு வருவாங்க. அன்னைக்கு மாத்திரம் வெளிலதான் சாப்பாடு. ஆரம்பத்துல அவளுக்கு அப்படி மாமாவையும் அத்தையையும் விட்டுட்டுப் போகப் பிடிக்கலை. ஆனால் ரெண்டுபேரும் கண்டிப்பா சொல்லி அனுப்பிச்சுடுவாங்க. அன்னைக்கு மாத்திரம் அத்தையும் மாமாவும் மாத்திரம் வீட்டுல சாப்பிடுவாங்க.

எப்போ நேரம் கிடைக்குதோ அப்பல்லாம் அம்மாவைப் பார்த்துட்டுவரச் சொல்லி மாமா ரொம்பச் சொல்லுவார். ஆனா அகிலா தனியா அம்மா வீட்டுக்குப் போகமாட்டா. கல்யாணமாகி இந்த மூணு மாசத்துல, மாசம் ஒரு தடவைன்னு மூணு தடவை அவள் அம்மா வீட்டுக்கு ரெண்டுபேரும் சேர்ந்துபோயிருக்காங்க.

அவளுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. பெண்ணை மதிக்கறவங்க, மகளைப்போல் பார்த்துக்கறவங்க அவளுக்கு அமைஞ்சது கடவுள் கொடுத்த வரம்தான்னு நினைச்சா. ஆனா அந்த நெனப்புல கல்லைத் தூக்கிப் போடற மாதிரி காலைல கார்த்திக் சொன்னது அவளுக்கு முள்ளாகத் தைத்தது.

****

இரவு சாப்பாட்டு மேசையில் உட்கார்ந்தபோது, மாமாதான் பேச்சை ஆரம்பித்தார்.

“இன்னிக்கு என்னாச்சு. ஏன் உம்முன்னு இருக்க. புவனா ஏதாவது சொன்னாளா. இல்லை கார்த்திக் ஏதேனும் சொன்னானா”

“அம்மா ஒண்ணும் சொல்லலப்பா. இவர்தான் நீங்க சொன்னீங்கன்னு ஏதோ சொல்றார்”

“அப்பா… நீங்க எங்களுக்கு வேற வீடு பார்க்கச் சொன்னீங்கல்ல. அதச் சொல்றா போலிருக்கு” கார்த்திக் இடையில் புகுந்தான். அகிலாவுக்கு கண்ணில் நீர் துளிர்த்தது.

“அப்பா.. நான் ஏதும் தப்பு பண்ணிட்டேனா? உங்க மனசு கோணும்படி நடந்துக்கிட்டேனா? ஏம்பா எங்களைத் தனிக்குடித்தனம் போகச் சொல்றீங்க?” சொல்லும்போதே அகிலாவின் குரல் உடைந்தது.

“இதுல என்னம்மா இருக்கு. மூணு மாசம் எங்களோட ஆசைக்காக இருந்தாச்சு. தனியா இருந்தாத்தானே உனக்கும் குடும்பத்தை நடத்துவது எப்படின்னு தெரியும். எனக்கு பென்ஷன் வருது. புவனா நல்லாத்தான் இருக்கா. நாங்க எங்களைப் பார்த்துக்கறோம். நீங்க ரெண்டுபேரும் தனிக்குடித்தனம் போனாத்தான் உங்க ரெண்டுபேருக்கும் பொறுப்பும், உங்க வாழ்க்கைக்கு என்ன பண்ணலாம்னு புரிபடும். கார்த்திக் சம்பளத்தை வச்சு எப்படி குடும்பம் நடத்தறது, சேமிக்கறது எல்லாம் அப்பத்தான் புரியும். உங்களுக்குன்னு தனிப்பட்ட ஆசை இருக்கும். சினிமா போலாம், அங்க சாப்பிடலாம், இன்ன பண்ணலாம்னு இருக்கும். இங்க எங்களோட இருக்கும்போது எல்லாத்தையும் பண்ணமுடியாதில்லையா? தனியா இருக்கும்போது கொஞ்சம் சுதந்திரமா ஃபீல் பண்ணுவீங்க. வாரா வாரம் வந்து பாருங்க. அப்புறம் பேரனோ பேத்தியோ பொறந்துட்டான்னா, நாங்க அடிக்கடி வர்றோம். இல்லை அப்போ, நாங்க உங்களோட வந்து கொஞ்ச மாசம் இருக்கணும்னாலும் இருக்கோம். அப்பத்தாம்மா உனக்கும் சந்தோஷமா இருக்கும். இல்லாட்டா உனக்கு அவனோட தனியா லைஃப் ஆரம்பிச்சமாதிரி இருக்காது. உங்க சுதந்திரத்துல நாங்க குறுக்க இருக்கறமாதிரி தோண ஆரம்பிச்சுடும். அதுனாலத்தாம்மா கார்த்திக்கிட்ட தனியா வீடு பார்க்கச்சொன்னேன். இதுல வருத்தப்படறதுக்கு என்னம்மா இருக்கு. மகள் மாதிரித்தானேம்மா உன்ன நாங்க நினைக்கிறோம்”

“அப்பா.. எனக்கு இதுல இஷ்டமில்லப்பா. அவருக்கும் இதுல இஷ்டம் இருக்காதுன்னே நினைக்கறேன். உங்களுக்குத் தெரியும் நான் அம்மாவோடயே வளர்ந்தவனு. எனக்கு அம்மாவைத் தவிர வேற எந்த உறவினருடையும் பழக்கம் கிடையாது. அது எவ்வளவு கஷ்டம்னு எனக்குத் தெரியும். இங்க எனக்கு அம்மா, அப்பா இருக்காங்க. என்னை நல்லாப் பாத்துக்கற ஹஸ்பண்ட் இருக்காரு. இப்போதான் எனக்கு ஒரு குடும்பத்துல இருக்கற ஃபீலிங் இருக்கு. நாளைக்கு எங்களுக்கு கொழந்தைங்க பொறந்தா, அவங்க தாத்தா, பாட்டி இருக்கற கூட்டுக்குடும்பத்துலதான் வளரணும்னு நினைக்கிறேன்”

“அகிலா.. கொழந்தை பொறந்தப்பறம் எல்லாரும் சேர்ந்திருக்கலாம்மா. நீ பின்னால, கொஞ்ச வருஷம் தனிக்குடித்தனம் இருந்திருக்கலாமே.. கல்யாணம் ஆனதிலேர்ந்து ஹஸ்பண்டோட தனியாவே இல்லையேன்னு நினைச்சா, அப்போ அதை எப்படிம்மா சரி பண்ணமுடியும்?”

“அப்பா.. எனக்குத் தேவையான சுதந்திரம் இங்கேயே இருக்குப்பா. கூட்டுக் குடும்பத்துல என்ன குறை? இடைல தனியா இருந்தோம்னா, ஒருவேளை அதுக்கு மனசு பழகிடுத்துன்னா, அப்புறம் திரும்பி எல்லாரும் ஒண்ணா இருக்கறது உங்களுக்கும் சங்கடமா இருக்கும். எங்களுக்கும் வித்தியாசமா இருக்கும். எனக்கு உங்களோடயே இருக்கணும்னுதாம்பா ஆசை.

நானும் ஏதேனும் தவறு பண்ணிடலாம். அப்பா அம்மா மாதிரி நீங்கதான் அதைப் பொறுத்துக்கணும், தவறை சொல்லித் திருத்தணும்.  எங்க பசங்க இந்த வீட்டுலதான் பொறக்கணும். பொறந்ததுலேர்ந்து அவங்க தாத்தா பாட்டியோடதான் இருக்கணும். இதுதாம்பா என்னோட ஆசை”

“உனக்கு குடும்ப நிர்வாகம் அப்புறம் எப்படிம்மா தெரியும்? இன்னைக்கு நாங்க பார்த்துக்கறோம். எங்க காலத்துக்கு அப்புறம் நீங்க தெகைச்சுப் போயிடமாட்டீங்களா”

“அப்பா… அப்படீல்லாம் இல்ல. நீங்க தப்பா நினைக்கலைனா நான் ஒண்ணு சொல்றேன். உங்க பென்ஷன் பணத்தையும் கார்த்திக் சம்பளத்தையும் நீங்க வச்சிக்கிட்டு, மாதம் இவ்வளவுன்னு கொடுங்க. நான் அதுல செலவு எல்லாம் பார்த்துக்கறேன். அப்போ, எனக்கும் வீட்டு வரவு செலவு தெரிஞ்ச மாதிரி இருக்கும். நீங்களும் அத்தையும் அப்போ அப்போ சொல்லித்தாங்க. அதுக்கு ஏன் நாங்க தனிக்குடித்தனம் போகணும்? ”

“சரிம்மா… இந்த விஷயத்தை இத்தோட விட்டுடலாம். இன்னொரு நாள் சாவகாசமா பேசிக்கலாம். இப்போ எப்போதும்போல சிரிச்ச முகமா வச்சுக்க”

அத்துடன் அன்று அந்தப் பேச்சு ஓய்ந்தது.

****

“என்னங்க…எப்படி இப்படி சரியா கணிச்சிருக்கீங்க. நான் கார்த்திக்குக்கு அகிலாவை முடிவுபண்றதுக்கு முன்னால சந்தேகமாச் சொன்னதுக்கு, இவதான் நம்ம குடும்பத்துக்கு ஏத்த பொண்ணுன்னு எப்படி கரெக்டா சொன்னீங்க”

“நான் உங்கிட்ட சொன்னேன் இல்ல. பொண்ணு நல்ல மனசோட இருக்கறதுக்கு, கூட்டுக் குடும்பத்துலேர்ந்துதான் பொண் எடுக்கணும்னு இல்லை. கஷ்டப்பட்டு, தனியாளா ஆளாகிவர குடும்பத்துலேர்ந்தும் எடுக்கலாம். உண்மைல கஷ்டப்படற ஃபேமிலில உள்ளவங்கதான் தாங்க கஷ்டப்பட்டமாதிரி தன்னோட குடும்பமும் கஷ்டப்படக்கூடாதுன்னு நினைப்பாங்க. சமூக சேவைல ஈடுபடறவ, சின்ன வயசுலயே அப்பா இல்லாம கஷ்டப்பட்டவ, அம்மாவோட கண்டிப்புல வளந்தவ, ஒரு கெட்ட பெயரோ கிசு கிசுவோ தெருவில கிடையாது. கார்த்திக்குக்கு பிடிக்குதுன்னு தெரிஞ்சுடுச்சு. அப்புறம் எதுக்கு வேற எங்கயோ பொண்ணைத் தேடணும்?”

“புவனா… காசுங்கறது வாழ்க்கைல எப்போ வேணும்னாலும் வரும்.. எப்போனாலும் போகும். ஆனா நல்ல மனசுள்ளவங்கதான் அபூர்வம். நமக்கு அகிலா மாதிரி ஒரு மகளைக் கொடுத்ததுக்கு ஆண்டவனுக்குத்தான் நன்றி சொல்லணும்”

****

“என்னடி இவ்வளவு தைரியமா அப்பாகிட்ட பேசிட்ட”

“ஏங்க.. நான் பேசினது தப்பா?”

“இல்லை. நான் மனசுல நினைச்சதுதான் நீ பேசின. என்னவோ எனக்கு அப்பாகிட்ட அப்படிப் பேசி வழக்கமில்லை. ரொம்ப தாங்க்ஸ்”

“ஏங்க.. பேசற இடத்துல பேசாம இருக்கக்கூடாதுங்க. அப்புறம் தப்புக்கு நாமளும் துணைபோன மாதிரி ஆயிடும். நான் சொன்னமாதிரியே நீங்க நினைச்சீங்கன்னு நினைக்கும்போது…. நீ Greatடா கார்த்திக்”

“ம்ம்ம். எனக்கு வேலை வச்சுட்டயா இப்போ”

குறிப்பு: படங்கள் ‘சுடப்பட்டவை’. வரைந்த ஓவியர்களுக்கு நன்றி