புதன் 190410 : அழகு என்பது என்ன? + தொடர்கதை நிறைவுப்பகுதி

நல்ல வேளை! சென்ற வாரம் நான் எந்தக் கேள்வியும் கேட்கவில்லை. 
கேட்டிருந்தால் என் கதி என்னவாகியிருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்கவே பயமா இருக்கு! 



ஆனாலும் காசிக்குப் போகும் சந்நியாசி ..... சாரி சம்சாரிகள் ஏன் சில பிடித்த பொருட்களை விடவேண்டும் என்கிற அதிரா கேள்விக்கு மட்டும் எனக்குத் தோன்றிய விளக்கத்தை சுருக்கமாக சொல்கிறேன். 

பள்ளிக்கூட நாட்களில், நீங்கள் பாடங்கள் படித்திருப்பீர்கள். சிலருக்கு ஒருமுறையோ அல்லது இரண்டு முறையோ ஊன்றிப் படித்தால், மனதில் பதிந்துவிடும். இன்னும் சிலருக்கு அதிக முறை படிக்கவேண்டியிருக்கும். 
யார் எப்படிப் படித்தாலும் மனதில் நிறுத்த சிறந்த வழி ரிவிசன் என்று சொல்லப்படும் - மீண்டும் மனக்கண்ணில் அதைக் கொண்டு வந்து உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளும் வழி. 

என்னுடைய அப்பா அடிக்கடி சொல்லுவார். "பதில் படித்துவிட்டோம், தெரியும் என்று இருக்காதே. எழுதிப்பார். எழுதும்போதுதான் எண்ணற்ற சந்தேகங்கள் வரும். அதை நிவர்த்தி செய்துகொண்டால் வெற்றி உனக்கே." இதுவும் ஒரு ரிவிசன் யுக்தி. 

ஏன் ரிவிசன் பற்றிக் கூறினேன் என்றால், இதற்கும், காசி யாத்திரையின் பிடித்த பொருட்களை விலக்கி வைப்பதற்கும்  நெருங்கிய தொடர்பு உண்டு. எப்படி? 

எல்லா காலத்திலும் காசி யாத்திரை, காசி விஸ்வநாதர் தரிசனம், கங்கைக் குளியல் எல்லாமே இந்துக்களின் புனிதமான விஷயம். 

அப்படி முயன்று காசிக்கு அந்தக் காலத்தில் வண்டி கட்டிக்கொண்டு செல்பவர்கள் யாத்திரை, தரிசனம், கங்கைக் குளியல் முடித்து ஊர் திரும்புவார்கள். 

அந்தப் புண்ணிய தரிசனத்தை, புண்ணிய நீராடலை அதற்கு அப்புறம் மறந்துவிடக் கூடாது. எப்படி காசி விஸ்வநாதரை அடிக்கடி நினைப்பது? 

அதற்குத்தான், தனக்குப் பிடித்த பூ, இலை, காய், கனி என்று பல விஷயங்களை ஒவ்வொரு வகையிலும் ஒவ்வொன்றை விடச் சொல்கிறார்கள். 

பிறகு நாம் வாழ்க்கையில் எங்கே நமக்குப் பிடித்த அந்தக் காய் / கனி / இலை / பூ என்பதைப் பார்த்தாலும், நமக்கு உடனே காசி யாத்திரை, தரிசனம் எல்லாம் ஞாபகம் வரும். ஒவ்வொரு முறையும் காசி விஸ்வநாதர் நினைவு வரவேண்டும் என்றால், நமக்குப் பிடித்த காய் / கனிகளை விடவேண்டும். 

அதை விடுத்து, நான் பழத்தில் பிரப்பம் பழம், காயில் பாகற்காய், பூவில் ஊமத்தம் பூ என்று விடுவதால் ஒன்றும் பலன் இருக்காது. கிடைக்காத பழத்தையும், பிடிக்காத காயையும், நுகரமுடியாத பூவையும் விடுவதால், நம் கண்களில் அவை படவும் படாது; நமக்கும் கடவுள் நினைவு வராது.

இதெல்லாம் என்னுடைய கருத்து. போற்றுவோர் போற்றலும், தூற்றுவோர் தூற்றலும் ........   வந்தால் எதிர்கொள்கிறேன்!    

அதிரா : 

காசிக்குப் போனால், நமக்குப் பிடிச்ச ஏதாவது ஒன்றை அங்கு விட்டுவிட்டு வரோணுமாம்:), சமீபத்திலதான் பரவலாகப் பேசப்படுது. 

ஏன்?

# காசி யாத்திரைக்குப் பின்பு ஓரளவு மனப் பக்குவம், ஆசை அடக்கல் வந்திருக்கிறதா என்று பார்க்கத்தான் இம்மாதிரி விதிக்கப் பட்டிருக்கும்.

ஏஞ்சல் : 

1, அறிவு ஞானம் போன்ற நல்லவற்றை இயல்பாய் முன்னோரிடமிருந்து வந்ததுன்னு ஏற்கும் மனித மனம் மற்ற கெட்ட குணங்களை மட்டும் அப்படி ஏற்க மறுப்பதேன் ? 

# முன்னோரிடமும் அதே கெட்ட குணம் இருந்திருந்தால்தானே அப்படிச்சொல்ல முடியும் ?

& கொஞ்சம் இது பற்றி சிந்தித்துப் பார்த்தேன். மது அருந்துகின்ற அல்லது புகை பிடிக்கின்ற தகப்பன், தன்னுடைய குழந்தைகளை அதே பழக்கங்களை ஏற்படுத்தி வளர்ப்பானா - அல்லது, 'மகனே இந்தக் கெட்டப் பழக்கம் என்னோடு போகட்டும்; நீயாவது நன்றாக இரு' என்று சொல்லி நல் வழி காட்டி வளர்ப்பானா?  அப்படியே அவன் தீய பழக்கங்களை தன் குழந்தைகளுக்கு போதித்தாலும், தாய் அதற்கு சம்மதிப்பாளா? 

ஆகவே, கெட்ட குணங்கள் முன்னோரிடமிருந்து சந்ததியினருக்கு வருவதற்கு சந்தர்ப்பங்கள் குறைவு. 

2, பணத்தால் சந்தோஷத்தை வாங்க முடியாதுன்னா ? அப்போ நமக்கு எதுக்கு பணம் ? இப்படிப்பட்ட ஆழ் சிந்தனைகள் எனக்கு அடிக்கடி தோணுது காரணம் என்னவாயிருக்கும் ? உங்களுக்கும் இப்படிப்பட்ட சிந்தனைகள் கேள்விகள் தோன்றியதுண்டா ?

# பணத்தால் சந்தோஷத்தை வாங்க இயலாது என்று சொல்பவர்கள் பணம் படைத்தோர் மட்டுமே.

அடுத்தவருக்காக செலவு செய்யும் மனம் கொண்டவர்களுக்கு இது பொருந்தாது.

& சந்தோஷம் என்பது நமக்குள்ளேயே இருக்கின்ற ஒன்று. அதை பணம் கொடுத்து வாங்க வேண்டிய அவசியமே இல்லை. வாங்கவும் இயலாது. உணரவேண்டிய ஒன்று. 

கடைக்கு சென்று, 'கால் கிலோ தாயன்பு கொடுங்க' என்று கேட்டு வாங்க முடியுமா? அது போலத்தான் சந்தோஷமும். 

பணம் எதற்குத் தேவை என்றால், நமக்கும், நம்மைச் சார்ந்தோருக்கும், உணவு, உடை, இருப்பிடம், கல்வி எல்லாம் பெறுவதற்கு மட்டும்தான் தேவை.  

3, பொய் தெரியும் அது என்ன வெள்ளை பொய் ,பச்சை பொய் ? white lie ? அப்போ கருப்பு பொய் என்றும் ஒன்று இருக்கா ? 

# பொய் என்று கேட்பவருக்குக் கூட உடனே புரிவது பச்சைப் பொய் -- பக்குவப் படாதது.

தெரியாமல் சொல்வது வெள்ளைப் பொய் - சொல்பவருக்கு வெ.மனசு.

கெடுதல் விளைவிக்கச் சொல்லப் படுவது black Lie. (கல்மிஷம் இல்லையேல் வெள்ளை அன்றேல் கருப்பு).

4, அழகு என்பது என்ன ? அது ஏன் சிலருக்கு சிலர் மட்டும் மிக மிக அழகா தெரியறாங்க ?
இந்த கேள்விக்கு அனுஷ் ,தமன்னா ,கீ சு , பாவ்ஸ் படங்கள் பயன்படுத்த தடையில்லை :)
             

# அழகு வடிவம் சார்ந்தது. அறிவும் கருணையும் கொண்ட நல்மனதுடன் நல்வடிவம் இணையும்போது மிக மிக அழகாகி விடுகிறது. 

அழகிய மக்குகளைக் கண்டதில்லையா ?

& Beauty lies in the beholder's eye or mind. 'உலகிலேயே அழகான பெண் என்னுடைய அம்மாதான்' என்று சொல்லாத மகள் கிடையாது. அதை ஏற்றுக்கொள்ளாத தாயும் கிடையாது! அக அழகு, நெருங்கிப் பழகுபவர்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். புற அழகு எல்லோருக்கும் தெரியும். நடிகைகள் அழகு என்பதெல்லாம் மேக்கப் போடப்பட்ட பிறகுதான். மேக்கப் போடாத நடிகைகளைப் பார்க்க சகிக்காது! 

5, உலக சினிமா தரம் ,உலக சினிமா தரம் என்கிறார்களே அப்படின்னா என்ன ?
ஒரு படத்தை சமீபத்தில் பார்த்தேன் எனக்கு ஒண்ணுமே புரியலை அதான் கேட்கிறேன் .

# புரியாவிட்டால்தான் உலகத் தரம். பிக்காஸோ ஓவியம் மாதிரி.

& அதே கதைதான் எனக்கும். உலகத் தரம் என்று போடப்பட்ட படம் எதுவாக இருந்தாலும் பார்த்து முடிப்பதற்குள் பன்னிரண்டு கொட்டாவிகள் நிச்சயம் விடுவேன்.                    

6, ஆடி மாதத்துக்கு மட்டும் நிறைய பழமொழிகள் இருக்கு ஆனா மற்ற மாதங்களுக்கும் அப்படி இருக்கா ?

# இருக்கிறதே.

சித்திரை அப்பன் சந்தியிலே.

புரட்டாசி பொன்னுருகக் காயும் மண்ணுருகப் பெய்யும்.

தை பிறந்தால் வழி பிறக்கும்.

இப்படி..

ஆடி பண்டிகை மாதம், விவசாய த்தில் விதைப்பு சமயம். எனவே அதிக கவனம் பெற்றிருக்கும்.

& கார்த்திகைக்குப் பிறகு மழையும் இல்லை; கர்ணனுக்குப் பின் கொடையும் இல்லை. 

7, ஏழேழு ஜென்மம் அப்படி எதற்கு சொல்றாங்க ? அதன் அர்த்தம் என்ன ?

# ஏழேழு 49 ஆக இருக்கும்.

& இது Seven times seven = 7 x 7 x 7 x 7 x 7 x 7 x 7 = 8,23,543 என்கிற எண்ணைக் குறிக்கிறது. எந்த மனிதப்பிறவிக்கும் எட்டே கால் இலட்ச பிறப்புகள் உண்டாம். (சில நூல்கள் ஒன்பது லட்சம் பிறப்புகள் என்றும் கூறுகின்றன.) மனிதப் பிறவிகள்  எட்டேகால் இலட்சம் முறை ஜனித்து மரணிப்பர் என்று ஸ்ரீமத் பாகவதம் கூறுகிறது. நடுவில் ஏதாவது ஒரு பிறவியில், பாவ புண்ணியங்கள் தீர்ப்பதற்கு ஏதும் இல்லை என்றால்,  அதற்குப் பிறகு பிறப்பற்ற நிலை ஏற்படும்.                

8, சங்கீத சபாக்களில் உள்ள கேன்டீனில் உணவு பிரமாதமாயிருக்கும் என்று படிச்சிருக்கேன் அது உண்மையா ? அதற்க்கு காரணம் என்ன ? அப்படி சமீபத்தில் நீங்க ருசித்த சபா கேன்டீன் உணவு என்ன ?

# 1970 80 களில் சபா கான்டீன் உணவு நன்றாக இருந்தது உண்மைதான். அந்த "சேவையை"  தம் ஹோட்டல் விளம்பரமாகக் கொண்டு நஷ்டம் பாராமல் நிர்வகித்தார்கள். இசைப்பிரியர்கள் மட்டுமே காணப் பட்டனர். விலை மலிவு தரம் உயர்வு. கேடரிங் பெரும்புள்ளிகள் தலைதூக்காத காலம்.

இப்போது எல்லாமே அசெம்ப்ளி லைன் பிராசஸ் ஆகி எங்கும் எதுவும் ஒரே மாதிரியும் மிக அதிக விலையாகவும் இருக்கிறது. 

1970 களில் அகாடமி கான்டீனில் அல்வா தவலை வடை ரவா தோசை காபி என்று ரசித்துச் சாப்பிட்டதுண்டு.

இப்போது மக்கள் அமாவாசை தர்ப்பணம் மாதிரி சபா கான்டீன் விஸிட்டையும் ஒரு சடங்காக ஆக்கி விட்டார்கள்.

9, ஆன்மீகமும் சமயமும் ஒன்றா வெவ்வேறா ?

# சமயம் மத அடையாளம் கொண்டது. ஆன்மீகம் அதைத் தாண்டியது.

10, அதிகமிகுந்த கோபம் வரும்போது தனியே இருக்க விரும்புவீர்களா இல்லைன்னா அதை மட்டுப்படுத்த யாராவது உடனிருந்து உற்சாகப்படுத்துவது நல்லதென்று நினைப்பீர்களா ?

# அவ்வளவு கோபம் வந்த அனுபவம் இல்லை.

& ரொம்பக் கோபம் வந்தது இல்லை. கோபம் வரும்போது, அதை மட்டுப்படுத்த யாராவது  உடனிருந்து உற்சாகப்படுத்துவது நல்லது என்றுதான் நினைக்கிறேன். 

கீதா ரெங்கன் : 

1. உறவினர் அல்லது நண்பர் வீட்டு நிகழ்ச்சி/விசேஷ நாளை மறந்த அனுபவம் உண்டா? 

# நிறைய உண்டு. என் மறதி மற(றை)க்க முடியாத விஷயம்.

& மறந்தது இல்லை. என்னால் செல்ல முடிந்த நிகழ்ச்சிகளுக்கு சென்றிருக்கிறேன். செல்ல இயலாத நிகழ்ச்சிகளுக்கு நண்பர்கள் / உறவினர்கள் மூலம் பரிசுத் தொகை அனுப்பிவிடுவேன்.     

2. ஆற்றில், அருவியில் குளித்த அனுபவம்?

# ஆற்றுக் குளியல் அருவிக்குளியல் சுகமோ சுகம். வரும் தலைமுறையினருக்கு கிட்டாது போய்விடுமோ என்ற அச்சம் இருக்கிறது.

& அருவியில் குளித்த ஞாபகம் கோனே ஃபால்ஸ் - ரொம்ப ரொம்ப வருடங்களுக்கு முன்பு. ஆற்றில் குளித்த அனுபவம் - நான்கைந்து முறை ஸ்ரீரங்கம் காவிரி ஆற்றில் குளித்த ஞாபகம் அதுவும் கடந்த பத்து வருடங்களுக்குள். ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தது.       

3. 40 வயசு நாய் குணம், 60வயசு பேய் குணம் - என்று சொல்லப்படுவது காணப்படுகிறதா? அனுபவம் உண்டா?

# நாய்க்குணமும் பேய்க்குணமும் நமக்கில்லை அவர்க்கு என்ற குணம் நாற்பதுக்கு  முன்னரே இருக்கிறது.

& அந்தந்த வயது வந்தபோது இதெல்லாம் ஞாபகம் இல்லை. அறுபதுக் கலக்கம் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கேன், அறுபது வயதில் பேய் குணமா? புளிய மரத்தைப் பார்த்தால், அதுல ஏறி நாட்டியமாடுவார்களா! 
சரி நம்ம புதுசா மற்ற லாண்டு மார்க் வயதுகளுக்கு ஏதேனும் சொல்வோம். 

பத்து வயதில் பலப்பம் தின்னும் குணம். 
இருபது வயதில் இலந்தவடை குணம்.
முப்பது வயதில் முயல் குணம்.
அம்பது வயதில் அல்ப குணம்.
எழுபது வயதில் எலி குணம்.
எண்பது வயதில் எருமை குணம் 
தொண்ணூறு வயதில் மூஞ்சூறு குணம் 
நூறு வயதில் நிறை குணம்.        

4. கல் ஆனாலும் கணவன். புல் ஆனாலும் புருஷன்? (3, 4 கேள்விகளுக்கு நகைச்சுவையான பதில்கள் வரும் என்று நம்புகிறேன் ஹிஹிஹி)

# கல்லானாலும் பொறுப்பான் கணவன் புல் ஆனாலும் மதிப்பவன் புருஷன் என்பது எங்கள் தரப்பு விளக்கம்.

& அகலிகை கல் ஆனது கணவனின் சாபத்தால்தான். குடும்ப பாரத்தை புல் (Pull) செய்பவன் புருஷன்தான் என்று நினைத்து சொல்லியிருப்பார்களோ? (கொஞ்சம் எச்சரிக்கையாகவே பதில் சொல்லணும். பானுமதி மேடம் இதப் படிச்சா, உனக்கு இருக்கு மண்டகப்படி என்று உள்ளுணர்வு எச்சரிக்கை செய்யுது! 😀😀) 

5. அம்மா, அப்பா....தாத்தா, பாட்டி இந்த இரு பொசிஷன்களில் எதை நீங்கள் மிகவும் ரசிக்கின்றீர்கள். அனுபவிக்கின்றீர்கள்?

# உண்மையைச் சொன்னால் அம்மா/அப்பா ஸ்தானம் வந்த  சமயம் வாழ்வின் சவால்கள் காரணமாக ரசனை முனை மழுங்கி இருந்தது.  தாத்தா/பாட்டியாகும் போது வசதிகள் பெருகி பொறுப்புகள் விலகி ரசனை பரிணமிக்கிறது. நோயற்ற நிலை கூடியிருந்தால் ரசனை ஒளிர்கிறது.

& தாத்தா என்று பேரன்(கள்) கூப்பிடும்போதுதான் சந்தோஷமாக இருக்கு. என்னுடைய தாத்தாக்கள் யாரையுமே தாத்தா என்று கூப்பிடும் பாக்கியம் எனக்குக் கிடைக்கவில்லை. 

வாட்ஸ் அப் கேள்விகள் : 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்.

உலகம் பிறந்தது எனக்காக, ஓடும் நதிகளும் எனக்காக....என்பதில் சுயநலம் அதிகமாக தொனிக்கவில்லயா?

 # ரசனை என்றும் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

& சுயநலம் என்பதை விட ஒரு Optimistic outlook என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம். 

உங்கள் மனைவியின்(சமையல்) திப்பிசங்களை கண்டுபிடித்து விடுவீர்களா? அப்படி கண்டுபிடித்தால் எப்படி நடந்து கொள்வீர்கள்?

# திருமதி சமையல் எக்ஸ்பர்ட்.

& ஹி ஹி சமையலில் அவருக்கு திப்பிசங்களைச் சொல்லிக் கொடுப்பவனே நாந்தான். அப்புறம் என்ன! 

=============================================================================================

நீயும் நானும் சேர்ந்தே செல்லும் நேரமே 
- - - - - - - - - - - - - - - 

ஸ்ருதி :

நான் அமெரிக்காவுக்குப் புறப்பட்ட போது ஷ்ரவண் நேரடியாக ஏர்போர்ட்டிற்கு வந்தது நான் சற்றும் எதிர்பாராத ஒரு சந்தோஷம்! மாமனார் மாமியாருக்கும்தான். அவன் என்னுடன் சரியாகப் பேசவில்லை என்றாலும் “கம் சூன்” என்ற அந்த ஒன்றே எனக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அர்த்தங்கள் பல பொதிருந்தது போல் எனக்குத் தோன்றியது. அம்மா அப்பா, மாமனார் மாமியார் எல்லோரும் என்னை வாழ்த்தினர்.

மாமியார், மாமனார் மட்டும் என்னருகே வந்து “ஸ்ருதி, மனசை சிதறவிடாம கச்சேரிய நல்லவிதமா பண்ணனும். எல்லாம் சரியாகிடும், பாரு. ஆல் த பெஸ்ட்.”  என்று என்னை ஆரத்தழுவி, வாழ்த்தினார்கள். மாமியார் எனக்கு மட்டும் கேட்கும் தொனியில், “ஸ்ருதி இந்த ரெண்டு மாசப் பிரிவு கூட ஒரு விதத்துல நல்லதுதான். கண்டிப்பா மாத்தம் வரும் பாரு” என்று என்னைத் தேற்றி வழியனுப்பினார்.

பயணத்திலும் ஷ்ரவணின் நினைவுகள்தான். ஷ்ரவணிடம் கோயிலில் பாடியது அவன் கொடுத்த தீம் ஐடியா பாராட்டப்பட்டது என்று சொல்ல, அவனது குத்தல் பதில் வருத்தத்தைத் தந்திருந்த சமயம் தான் விக்கி வந்து அமெரிக்க கச்சேரி முடிவானது. அதற்கும் அவனிடமிருந்து அதே சர்க்காஸிஸம்தான்.

அவனை எவ்வளவோ வற்புறுத்தியும் அவனும் மறுக்க, நானும் என் முடிவில் உறுதியாக இருந்தேன். எனக்கு என் கேரியரும் முக்கியம்தான். எல்லாம் அவனிடம் முன்பே சொல்லித்தானே அவனும் ஓகே சொன்னான். அவனுடன் வெளியில் போகும் போதும், ஊருக்குச் செல்ல வேண்டும் என்ற போதும் அவன் மீதான அன்பால் என் கச்சேரி தேதிகள் பலவற்றை மாற்றியிருக்கிறேன். கச்சேரிகளைக் குறைத்துக் கொண்டு வீட்டில் வகுப்புகள் எடுக்கிறேன் என்றும் சொன்னேன். அவன் வார்த்தைகள் குறையவில்லை. இப்போதும் கூட விக்கி அவனையும் என்னோடு வரச் சொல்லி இருவருமே கச்சேரி செய்யலாம் என்று நாங்கள் எல்லோரும் எவ்வளவோ சொல்லியும் வரமாட்டேன் என்றும் சொல்லிவிட்டான்.

ஆசைமுகம் மறந்து போச்சே இதை யாரிடம் சொல்வேன். அவனுக்கு என் மேல் அன்பும் காதலும் உண்டு. ஆனால், யாரோ சொன்ன சில வார்த்தைகள் அவனை வாட்டுகிறது. மாமனார் மாமியாருக்கும் மாற்றங்கள் தெரிந்திருந்தது. ஷ்ரவணுடன் கண்டிப்பாகப் பேசுவார்கள். என் மனதில் நம்பிக்கை வந்தது.

அமெரிக்காவில் எனக்கு உற்சாகமான வரவேற்பு. அனைவரும் என் கச்சேரியில் மெருகு கூடியிருப்பதாக ஸ்லாகித்தார்கள்.

“ஷ்ரவணும் ம்யூஸிக்ல கில்லாடியாச்சே. நன்னா பாடவும் செய்யறான், ஐபேட்ல கூட வாசிக்கறானாமே! அவன் கச்சேரிதான் பண்ணலை. அவனும் கூட வந்து வாசிச்சிருக்கலாம்.”

‘அதுக்குள்ள இந்த ஐபேட் விஷயம் எல்லாம் அமெரிக்கா வரை எட்டிவிட்டதே! இந்த விக்கி நிஜமாவே கில்லாடி “விக்கி” தான்! எனக்குள் சிரிப்பை வரவழைத்தது. சற்று பெருமையாகவும், சந்தோஷமாகவும் தான்…

“மே பி வைஃப் நன்னா முன்னுக்கு வரணுன்னு விட்டுக் கொடுத்து சப்போர்ட்டிவா இருக்கானா இருக்கும்.”

“இவள விட்டுருவானா? அவன் இவளை நிறைய இம்ப்ரொவைஸ் பண்ணியிருப்பான்! அதான் இப்பல்லாம் ஸ்ருதி கச்சேரில வெளுத்து வாங்கறா. கச்சேரிக்கு கச்சேரி புதுமைகள் வரது.” என்று கூடவே ஷ்ரவணின் புகழும் பல வகைகளில் பாடப்பட்டது, உறவுகளாலும், நட்புகளாலும்.

நான் அவர்கள் சொன்னதை அப்படியே ஷ்ரவணுக்கு வாட்சப்பில் அனுப்பினேன். அமெரிக்காவில் இருக்கும் லோக்கல் மேகசினில் “ஹஸ்பன்ட் இஸ் த ஸீக்ரெட் ஆஃப் ஸ்ருதிஸ் எனர்ஜி அண்ட் சக்ஸஸ்” என்று தலைப்பிட்டு ஓர் ஆணின் வெற்றிக்குப் பின்னால் பெண் என்பது போல இப்பெண்ணின் வெற்றிக்குப் பின்னால் ஓர் ஆண்! அவள் கணவன் ஷ்ரவண் என்று சொல்லியிருந்ததையும் ஃபோட்டோ காப்பி எடுத்து அனுப்பினேன்.

அமெரிக்காவில் பல இடங்களில், கிட்டத்தட்ட இரு மாதமாகக் கச்சேரி. நல்லபடியாக முடிந்தது. புகழ் விமர்சனங்கள். “மெச்சி உனை ஊரார் புகழ்ந்தால்” என்று அன்று பாடி உன்மத்தம் ஆனவனுக்கு அதன் பின் என்னை ஊர் புகழ்வது பிடிக்காமல் போனதேனோ?

எத்தனையோ இடங்கள் சென்றேன். என் கடைசிக் கச்சேரி விக்கி இருக்கும் ஊரில். கச்சேரியை லைவாக இந்தியாவில் வீட்டில் எல்லோரும் பார்க்கும்படி விக்கி செய்திருப்பதாகச் சொன்னதும் அன்றைய கச்சேரியில் எங்கள் இருவருக்குமே மிகவும் பிடித்த பல்லவி “சங்கராபரணனை அழைத்தோடி வாடி கல்யாணி தர்பாருக்கு” என்பதை சற்றே அழுத்தம் கொடுத்தே பாடினேன். எனக்கும் அவனுக்குமேயான சங்கேத, சங்கீதமான “சின்னஞ்சிறு கிளியேவும்” “திக்குத் தெரியாத காட்டில்”லும் சேர்த்துக் கொண்டேன். “பெண்ணே உனதழகைக் கண்டு –மனம் பித்தங் கொள்ளு தென்று நகைத்தான்- அடி கண்ணே, எனதிருகண் மணியே-உனைக் கட்டித் தழுவமனங் கொண்டேன்.” என்பதை அவன் பாடும் ராகத்தில் பாடினேன். அவனுக்குப் புரிந்திருக்கும். ஷ்ரவண் கூட இருந்திருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று என்னால் நினைக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. ஐ மிஸ்ட் ஹிம் எ லாட்.

அங்குக் கூடியவர்களும், ஷ்ரவணும் என்னோடு வந்து கச்சேரி செய்திருக்கலாம் என்றும், அடுத்த முறை நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து கச்சேரி செய்ய வேண்டும் என்றும் என்னை வாழ்த்தி வழி அனுப்பினார்கள்.

‘அவர்கள் வாழ்த்தியது நடக்காதோ? நடந்தால் “எத்தனை கோடி இன்பம் வைத்தாய் இறைவானு” அவன் காதில் பாடி மகிழ்ந்திடுவேனே. என் ஷ்ரவண் முன்பு போல் ஆகியிருக்க வேண்டும் என்ற பிரார்த்தனையுடன், “நினைந்து நினைந்து நெஞ்சம் புண்ணாகுதே நீதியில்லையென்று நேரிடை சொல்லியே, “என்ன சொல்லி அழைத்தால் வருவாயோ”, “ஓடோடி வந்தேன் கண்ணா, உனக்கும் எனக்குமுள்ள காதலை எண்ணியே” என்று என்னென்னவோ மனதுள் ஓடியது.

சென்னை விமான நிலையம். இறங்கி ஷ்ரவணைத் தேடிக் கொண்டே வெளியில் வந்த எனக்கு என் கண்களை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை! ‘ஓ மை காட்! கனவா? நிஜமா! இனிய ஆச்சரியம்!

“கங்க்ராட்ஸ் அண்ட் வெல்கம் ஸ்ருதி” என்ற வாழ்த்து அட்டையுடன் ஷ்ரவண்! என் இறக்கைகள் விரிந்தது பறப்பதற்குத் தயாராகும் பறவையைப் போல! ஷ்ரவணின் முகத்தில் முன்பு போல் மகிழ்ச்சியின் பிரதிபலிப்பு, கண்களில் காதல், அன்பு எல்லாம். காரில் ஏறியதும்,

“ஸோ உன் ட்ரிப், கச்சேரி எல்லாம் எப்படி இருந்துது?”

“நல்லா போச்சு. அதான் நீ பேசலைனாலும் உனக்கு எல்லாம் அப்பப்ப வாட்சப்ல கொடுத்தேனே. அங்க நடந்தது, அவங்க பேசினது எல்லாமே. கடைசி கச்சேரி பாத்ததானே? ஐ மிஸ்ட் யு எ லாட்” என் கண்ணில் கண்ணீர் துளிர்த்ததும் அதை மறைக்க வெளியில் வேடிக்கைப் பார்ப்பதைப் போல் திரும்பிக் கொண்டேன்.

ஷ்ரவணுக்குப் புரிந்தது போலும். “ஹேய்! கமான்! கூல். அதான் வந்துட்ட இல்ல” என்று சொல்லி ஸ்டியரிங்கை பிடித்திருந்தவன் தன் இடது கையால் என் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டான்.

“நான் இனி இப்படி வெளியூர்க் கச்சேரி எல்லாம் ரொம்ப ஏத்துக்கப் போறதில்ல. போதும் போதும்னு ஆயிடுத்து. அதுவும் நீயும் என் கூட இல்லாம..ப்ச்…. நல்லா ரெஸ்ட் எடுத்துண்டு உன் கூட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணனும்…..”

“ம்ம்ம் அப்படியே நம்ம ப்ளானையும் எக்ஸிக்யூட் பண்ணிட வேண்டியதுதான். சங்கராபரணனை நீ தான் தர்பாருக்கு அழைச்சுட்டியே…..திக்குத் தெரியாத காட்டுக்குள்ளயும் கூட்டிண்டுப் போயிட்டியே…….அப்புறம் அப்படியே சங்கராபரணனோட ஜன்யமா ஒரு ஆரபியோ, ஹேமந்தோ இல்ல கல்யாணியோட ஜன்யமா ஒரு சந்த்ரகாந்தனோ இல்ல சுநாதவினோதினியையோ இல்லை கலந்து கட்டியோ……..” என்று அவன் முடிப்பதற்குள் வெட்கம் என்னை ஆட்கொள்ள, “யூ நாட்டி…பேர் கூட வைச்சுட்டியா” என்றபடியே அவன் தோளில் முகம் புதைத்தேன்.

“வெல்! நல்லா எவ்வளவு வேணா ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ. நோ ப்ராப்ளம். ஆனா அடுத்தாப்ல இன்னும் ஒரு 15 நாள்ல பாம்பேல கச்சேரி - ஜுகல்பந்தி வித் மஞ்சரி கேல்கர் நீ ரொம்ப ஈகரா எதிர்பார்த்தது, அப்புறம் தில்லில கச்சேரி, துபாய்னு வரது. உங்கப்பா சொன்னார் நீ வந்ததும் உன்னைக் கேட்கணும்னு. ஸோ அக்செப்ட் பண்ணிக்கோ….நல்லா ப்ராக்டீஸ் பண்ணு”

“ஆமா! மஞ்சரி கேல்கரோடு ஜுகல்பந்தி…..நான் ரொம்ப எதிர்பார்த்ததுதான்…….ஆனா…..” ஒரு தயக்கமும் கூடவே வந்தது.

“ஏய்! என்னாச்சு…….? அமைதியாயிட்ட?”

“ம்ம்ம்ம்… ஒண்ணுமில்ல…….இப்பத்தானே நம்ம ப்ளான் பத்தி பேசினோம்…….அதான் தயக்கம்…..”

“ஏன் டூர் போனா ஜன்யராகம் பிறக்காதா என்ன? க்வாலிட்டி டைம்!! என் கண்ணம்மா!!! எம்.எல்.வி அம்மா பிரசவத்துக்கு முதல்நாள் வரைக்கும் பாடிருக்காங்களே! நீயும் தான் மூச்சுப் பயிற்சி எல்லாம் செய்யறியே…யு கேன்!!!!"

“ஆமாம் அதெல்லாம் நானும் கேட்டுருக்கேன். க்வாலிட்டி டைம் எல்லாம் ஓகேதான்…….ஆனா, நீயும் வந்தா நல்லாருக்கும்……………….ஒவ்வொரு தடவையும் உன்னை விட்டுப் போறப்ப நான் உன்னை ரொம்ப மிஸ் பண்றேன். ஹான்……உன் ஐபேட் வாசிப்பு திறமை அமெரிக்கா வரை போயாச்சு தெரியுமோ! விக்கி உபயத்துனால. இன்ஃபேக்ட் அங்க எல்லாரும் சொன்னாங்க தெரியுமா… அடுத்த கச்சேரி இங்க பண்றது நீங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து பண்றதா இருக்கணும் அப்படினு……….அப்ப எனக்குத் தோணித்து. நீ என் கூடச் சும்மா வரதுதானே வம்பு வளர்ரதுன்னு உனக்குக் கஷ்டமா இருக்கு…….கச்சேரி பண்ண வந்தா ரெண்டுபேருக்குமே நன்னாருக்குமேனு……ஜஸ்ட் எ சஜஷன்தான்…..” என்று மெதுவாக இழுத்தேன்.

“ஓ! தட்ஸ் எ குட் ஐடியா. பண்ணிட்டா போச்சு! வொய்நாட்! ஆனா, எப்பவும் சேர்ந்து கான்செர்ட் பண்ண முடியாதே. எப்ப டைம் கிடைக்குதோ அப்ப. ஓகேதானே?! கௌஷிக் சக்ரபர்த்தியும் அவங்க ஹஸ்பண்ட் பார்த்தசாரதி தேசிகனும் அப்படித்தான் வாய்ப்பு கிடைக்கறப்ப சேர்ந்து பாடறாங்க. குழந்தை பிறந்தப்பறமும் குழந்தையையும் கூடவே கூட்டிட்டுத்தான் போவாங்களாம். இல்லைனா பார்த்தசாரதி குழந்தைய பார்த்துப்பாராம்…ஸோ……”

ஒரு நிமிடம் அப்படியே நான் வியப்புடனான மகிழ்ச்சியின் எல்லைக்கே போனேன். 

“ஹே! யூ!? ரியலி? சீரியஸ்லி?!” மகிழ்ச்சிப் பூரிப்பில் நான் அவன் கையைப் பற்றிக் கொண்டு என் கன்னத்தில் வைத்து முத்தமிட்டேன்.

“பாயும் ஒளி நீ எனக்கு….பார்க்கும் விழி நானுனக்கு” என்று ஷ்ரவண் பாடத் தொடங்கினான்……

நான் பறந்தேன் க்ளவுட் 9 ல்!

-------ஸ்ருதி சேர்ந்து மீட்டப்பட்டது......

சில வருடங்களுக்குப் பிறகு…………………………

ஷ்ரவண்

ஸ்ருதி இப்போது முன்னணிப் பாடகிகளுள் ஒருத்தி. நிறைய பயணங்கள்.  நானும் எனக்கு நேரம் கிடைக்கும் போது அவ்வப்போது அவளுடன் கச்சேரி ஐபேடில் செய்கிறேன். ஸ்ருதி வீட்டில் இருக்கும் நேரங்களில் பயிற்சி தவிர, குழந்தைகளோடு நிறைய நேரம் செலவிடுவாள். ஆம், இப்போது நாங்கள் சம்சாரிகளாகிவிட்டோம். ஐந்து வயதில் பெண் சுநாதவினோதினி. இரண்டு வயதில் பையன் ஹேமந்த்.

இன்று இரவு ஸ்ருதி ஊருக்குக் கிளம்ப வேண்டும்.

“ஷ்ரவண், நாளைக்கு ஹேமந்த்துக்கு வேக்சினேஷன் கொடுக்கணும், ஞாபகம் இருக்கா?”

“ஓ! யெஸ்! டாக்டர்கிட்ட அப்பாயின்ட்மென்ட் வாங்கியாச்சு. பட் உன் பொண்ணை நீதான் சமாளிக்கணும். இன்னிக்கு…….” என்று நான் ஆரம்பிக்க,

“அம்மா! எங்க ஸ்கூலில் இன்னிக்கு பேரன்ட், டீச்சர் மீட்டிங்க் இருக்கு, நீ வருவதானே….?” என்றபடியே மகள் ஸ்ருதியின் காலைக் கட்டிக் கொள்ள, அவள் என்னைப் பரிதாபமாகப் பார்த்தாள்.

“அம்மா இன்னிக்கு ஊருக்குப் போரேண்டா செல்லம். நெக்ஸ்ட் டைம் கண்டிப்பா வரேன்.”

“போம்மா, நீ லாஸ்ட் டைம் இப்படித்தான் சொன்ன, அதிதியோட அம்மால்லாம் எப்போதும் வரா, நீ தான் வர மாட்டேங்கற…..”

“சாரிடா கண்ணம்மா, நெக்ஸ்ட் டைம் கண்டிப்பா வரேன்…..”

ஸ்ருதி குழந்தையைச் சமாதானப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள். என்ன செய்வது? செலிப்ரிட்டி ஸ்டேட்டஸுக்குக் கொடுக்கும் விலை.

                                         💔💔💔🙏🙏🙏💔💔💔