கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : இந்தக் கதை அவளுடன் பேசட்டும்! - ஜீவி 2/3

இந்தக் கதை அவளுடன் பேசட்டும்!

ஜீவி   

-2-

இதன் முந்தைய பகுதி         (சுட்டி) 

அவினாசி ரோட்.    வழவழப்பான சாலை.  ஆட்டோக்களின்  'டபடப'.  எல்லாவற்றையும் தாண்டி வ.உ.சி. பூங்காவை நெருங்கும் போது,  இமானுவேல் சர்ச் பக்கமிருந்து விநாயகம் என்னைக் குறிவைத்து வருவதைக் கண்டு கொண்டு விட்டேன்.

எனக்கு மிக அருகில் வந்து விட்ட விநாயகம், "எங்கே வராமல் எமாற்றி விடுவீர்களோ என்று நினைத்தேன்.." என்றார்.

விடை:  ஒரு  மெல்லிய புன்முறுவல்.

தொண்டையைக் கனைத்துக் கொண்ட விநாயகம், "எங்கே ஆரம்பிப்பது என்று தெரியவில்லை.." என்றார்.

"எங்கேயாவது ஆரம்பியுங்கள்.."

"முதலிலே உங்களிடத்தில் ஒன்று சொல்ல வேண்டும்.   நான் வலிய உங்களுக்குக் கடிதம் எழுதி உங்களை வரவழைத்துப் பேச ஆரம்பிப்பதை வித்தியாசமாக நீங்கள் எடுத்துக் கொள்ளக்கூடாது.."

"இல்லை.."

"நான் பழகும் அத்தனை பேர்களிடமும் இல்லாத ஏதோ ஒரு மதிப்பு உங்கள் மேல் எனக்கு ஏற்படுகிறது..  எனக்குக் கொஞ்சம் மூத்த நீங்கள் அக்கா போலவும்,  நான்  உங்கள் தம்பி போலவும்....  நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?.. ஒரே தாயின் வயிற்றில் பிறந்தால் தான் உடன் பிறந்த பாசம் ஏற்படுமா?"

நான் என்ன சொல்வது?...  சிக்மண்ட் பிராய்டு  தான் நினைவுக்கு வந்தார்.

பார்க்கினுள் நுழைந்து  விட்டோம்.

"அப்படி அந்த மூலையில் போய் பெஞ்சில் உட்கார்ந்து கொள்ளலாமா?" என்றார் விநாயகம்.

"தட்ஸ் பெட்டர்.." என்ற சொன்னதோடு நான் நிறுத்திக் கொண்டேன்.

இருவரும் அமர்ந்தோம்.  இத்தனை நேரம் பெஞ்சுக்கடியில் பதுங்கியிருந்த ஒரு  அணில்  குடுகுடுவென்று ஓடி பக்கத்திலிருந்த மரத்தில் ஏறிக் கொண்டது.

"உங்களோடு இனிமேல் மனம் விட்டு நான் பேசப் போகிறேன். இந்த விஷயத்தில் உங்களைத் தான் நான் மலை போல நம்பியிருக்கிறேன்.. தயவுசெய்து..."

"சொல்லுங்கள், விநாயகம்.  நீங்கள் சொல்லப் போவதைக் கேட்கத் தானே நான் வந்திருக்கிறேன்.."

"ஏன்னை நீ என்றே நீங்கள் கூப்பிடுவதை நான் விரும்புகிறேன்.  நான் உங்களை விடச் சின்னவன்.."

".............................................."

"எனக்கு உங்களைப் போலவே ஒரு தமக்கை இருந்தாள். ஹிஸ்டீரியா அட்டாக்.  நீங்கள் என்னிதயத்தில் அவளிடத்தில் இருக்கிறீர்கள்.  ஆகவே, என் ஆத்ம திருப்திக்காகவேனும் நீங்கள் என்னை நீ என்றே..."

"சரி... நீ..."

"எனக்கு இப்போது எவ்வளவு  சந்தோஷமாக இருக்கிறது, தெரியுமா?.. அதுவும் தவிர நீங்கள்..."

"இவ்வளவு தூரம் வந்து விட்ட பிறகு நீங்கள் மட்டும், ஸாரி..  நீ மட்டும்.. 'நீங்கள்.. நீங்கள்..' என்று...  என் பேர் சீதா என்று  உனக்குத் தெரியாது?"

"ஓ.. சீதா!.." என்று விநாயகம் உதடைக் குவித்துச் சொன்ன போது இரண்டு பேருமே சிரித்து விட்டோம்.

கொஞ்ச தூரத்தில் போன ஒரு கிழவர் ஒரு மாதிரியாக எங்களைப் பார்த்து விட்டுப் போனார்.

"சீதா,   பிரேமாவைப் பற்றி நீ என்ன நினைக்கறே?" என்று எடுத்த எடுப்பிலேயே கேட்டான் விநாயகம்.

'பிரேமா!  அடேடே,  அந்தக் குதிரைவால் கொண்டைக்காரியா?..  சரியான ஆளைத் தான் பிடித்திருக்கிறான் இந்த விநாயகம்'!

என் மனம் குதி போட்டது.  வெளிக்கு அதை மறைத்துக் கொண்டு, "ஏன், நல்ல பெண் தான்;  ஆனால் கொஞ்சம் 'ஸ்டைல்' ஜாஸ்தி.." என்றேன்.

"அக்கா,  நீங்க எப்போ கல்யாணச் சாப்பாடு,  கல்யாணச் சாப்பாடு என்று துளைப்பீர்களே, நீங்கள் மனம் வைத்தால் அதைச்  செய்யலாம், அக்கா"

எனக்கு பெருமை பிடிபடவில்லை.  "அப்புறம்?" என்றேன் புன்முறுவலுடன்.

விநாயகத்திற்கு வெட்கமாகப்  போய் விட்டது.  கட்டை விரலால் மண்ணில் கோடு போட்டான்.  "நீங்கள் தான் என் மனசை அவளிடம் சொல்லி..."

"ஓக்கே.." என்று எழுந்து விட்டேன்.

விநாயகத்தின் விழிகளில் நன்றியுணர்ச்சி நீராக  ஜ்வலித்தது.

நாங்கள் பார்க்கை விட்டு வெளியே வரும் போது,  டிரில் மாஸ்ட்டர் வரதராஜன் எதிர்ப்பட்டார்.  "ஹலோ.. டீச்சர்,   எங்கே இந்தப் பக்கம்,  தனியாகவா?" என்று உற்சகத்துடன் அட்டகாசமாக ஆரம்பித்தவர்,  அப்பொழுது தான் விநாயகத்தைக் கவனித்தவர் போல,  "ஓ,  விநாயகமும்  வந்திருக்கிறாரா?" என்று நமுட்டுச் சிரிப்புடன் இழுத்து விட்டு நகரந்தார்.    மடையன்!

அதற்குப் பிறகு விநாயகமும் நானும் இரண்டு மூன்று முறை பொது இடங்களில் தனியாகவே சந்தித்தோம்.   எங்கள் லிஸ்டில் சத்தியஜித்ரேயின் படம் ஒன்று கூட உண்டு.  பக்கத்து  பக்கத்து ஸீட்டில் அமர்ந்து கொண்டு தான் படம் பார்த்தோம்.  எனக்கு மனசில் ஒன்றுமில்லாததால் விநாயகம் ஓர் அன்னிய ஆடவன் போலவும் இதற்காக ஒரு கூச்சமோ ஏற்படவில்லை.

பிரேமாவை சந்தித்து அவளிடம் விளக்கமாகப் பேசி ஒரு முடிவுக்கு வர வேண்டுமென்று காத்திருந்தேன்.  அவள் தொடர்ந்து ஒரு வாரம் லீவில் இருந்ததும் நான் உடனே அவளிடம் அணுகாததற்கு ஒரு காரணம்.

இதற்குள் நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்காத ஒரு சூழ்நிலை ஏற்பட்டு  விட்டது.

என்னையும் விநாயகத்தையும் இணைத்து பள்ளியில் லேசான கசமுசா.   கழிப்பறைச் சுவரில் கூட இதைப் பற்றி எந்தக் காலியோ   கிறுக்கியிருந்தது என் கண்களில் நீரை வரவழைத்து விட்டது.  

எல்லாவற்றிற்கும்  காரணம் அந்த வரதராஜனாகத் தான் இருக்க வேண்டும்!  விவஸ்தையற்ற ஜென்மங்கள்!

அன்று  சாயந்தரம் கடைசி பீரியட் எனக்கு ஓய்வு.   கட்டுரை நோட்டுகளைத் திருத்திக் கொண்டு ஆசிரியர்கள் அறையில் தான் உட்கார்ந்திருந்தேன்.

திடீரென்று கதவைத்  தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே வந்த விநாயகத்தைக் கண்டு  திடுக்கிட்டு விட்டேன்.  பரட்டைத் தலையும், கசங்கிய சட்டையுமாய் பேயறைந்தாற்போல இருந்தான்.

பரபரவென்று எனக்கு எதிரேயிருந்த ஸ்டூலை இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்தவன்,  திடுமென்று,  "தற்கொலையைப் பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்,  அக்கா?...." என்றான்.

[ அடுத்த செவ்வாயில் நிறைவு பெறும் ]