கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை : குறிமேடை - துரை செல்வராஜூ

குறிமேடை

துரை செல்வராஜூ 

**************

மௌனம் கனத்திருந்தது பூஜை அறைக்குள்...

பதினாறு திருக்கரங்களையும் சிறகு போல விரித்துக் கொண்டு மண்டையோட்டு மாலையுடன் வடக்கு முகமாக ஸ்ரீபத்ரகாளியின் சித்திரம்...

கனல் தெறிக்கும் விழிகள்.. இரத்தக் களரியுடன் நீண்டிருக்கும் நாக்கும் கோரைப் பற்களும் பார்ப்பவர்க்கு அச்சத்தை ஊட்டிக் கொண்டிருந்தன..

காளியின் சித்திரத்துக்குக் கீழாக எலுமிச்சம் பழங்கள், தகடுகள், சிவப்பு நிற முடிகயிறுகள்...

அருகில் நாலடி உயரத்துக்கு பித்தளைச் சூலம்...

பேய் பிசாசுகள் அதைக் கண்டால் அலறியடித்துக் கொண்டு ஓடி விடும்...

குறிமேடை அபிஷேகம் என்றால் அந்த சூலாயுதத்துக்குத் தான்...

அதில் தான் ஜடாமுனி ஆவாகனம்...

நரைத்த மீசை தாடியுடன் அருள் வாக்கு சொல்லும் ஜடாமுனி பூசாரியார் -

என்ன வாக்கு சொல்லப் போகிறாரோ!..   - என்று தவித்திருந்தவர்கள் நால்வர்..

அவர்கள் கதிர்வேல், அவனுடைய அம்மா, அப்பா, மாமா...

கதிர்வேல் வளைகுடாவின் குவைத் நாட்டில் நல்லதொரு வேலையில் இருப்பவன்.. முப்பது வயதை நெருங்கியும் திருமணத்தை நெருங்க முடியவில்லை...

பத்துப் பொருத்தம் கூடி வந்தாலும் ஏதாவதொரு காரணம் தட்டி விட்டுவிடும்..

அங்கே இங்கே என்று கோயில் கோயிலாக அலைந்தாயிற்று...

புண்ணியங்கள் வரவானதே தவிர பூமாலைக்கு வழியைக் காணோம்...

யாரோ சொன்னதைக் கேட்டு காளியம்மன் குறிமேடைக்கு வந்திருக்கிறார்கள்..

பூசாரியார் தனக்கு முன்னிருந்த நவாம்ச சக்ர மண்டலத்தை உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தார்..

கோயில் மாதிரி இருந்த வீடு முழுதும் மின்  வசதி இருந்தும் இந்த பூஜை அறைக்குள் மட்டும் மின் விளக்குகள் இல்லை...

மூன்று நான்காக குத்து விளக்குகள் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தன...

சுத்தமான நல்லெண்ணெய்யின் வாசம்..  கூடவே ஜவ்வாது சம்பங்கி கதம்பம் ஊதுவத்தி சாம்பிராணி - என நறுமணம் கமழ்ந்து கொண்டிருந்தது...

திடீரென உடலைச் சிலிர்த்துக் கொண்ட பூசாரியார் அருகிலிருந்த கற்பூரக் கட்டியை ஏற்றி விபூதித் தட்டில் வைத்தார்..

கற்பூரத்தின் சுடர் அறை முழுதும் பரவியது..

சம்படத்தில் இருந்த சோழிகளைக் கையில் அள்ளித் தரையில் விசிறினார்...

மேல் நோக்கிப் பூத்திருந்தவற்றை எண்ணிக் கொண்டே - எலுமிச்சம் பழம் ஒன்றை எடுத்து கதிர்வேலின் உச்சந் தலையில் வைத்து உள்ளங்கையால் அழுத்திக் கொண்டார்..

அவனுக்கு முதுகுத் தண்டினுள் மின்சாரம் இறங்குவது போல் இருக்க - பூசாரியாரிடமிருந்து பாட்டு ஒன்று பிறந்தது..

" கேளப்பா பாலகனே.. ஏதிலியாய் நிற்பவனே..

பாரப்பா பழங் கொடுமை பஞ்சமா பாதகத்தை

நீயப்பா செய்ததுவும் நெடுமுள்ளாய் நிற்குதப்பா

வார்குழலாள் தனைக் கூடி வஞ்சனையும் செய்தனையே

கூறப்பா உன்மனதில் சூலி என்றும் பாராமல்

தீரப்பா இச்சென்மம்  என்றவளும் செயல் மாண்டு போயினளே..

தீர்பழியாய் என்று எரிந்து சிவலோகம் சென்றனளே..

நாளப்பா ஆண்டதுவும் ஐம்பதோடு மூவிரண்டு

நல்லதொரு பரிகாரம் நாள் பார்த்துச் செய்தக்கால்

குத்துவிளக்கு ஏற்றி வைக்க குலமகளும் வருவாள் தானே!.. "

உச்சந்தலையில் இருந்த எலுமிச்சையை எடுத்து தரையில் வைத்து நசுக்க -

நாலாபுறமும் அதன் சாறு பீறிட்டு அடித்தது...

கதிர்வேலின் அம்மா கலங்கிய கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டாள்..

" இதோ..  இந்த ஜென்மத்தில உங்க மகனா இருக்கிற இந்த ஜீவனால முன்னூறு வருசத்துக்கு முன்னால அபலை பெண்ணொருத்தி கர்ப்பமாகி அநாதரவா மாண்டு போனாள்... அக்கினியில எரிஞ்ச அவளோட சாபம் தான் இன்னைக்கு பின்னால நிக்கிறது... இது நீங்க வைத்தீஸ்வரன் கோயில் நாடி ஜோசியத்துல கேட்ட சேதி தானே!.. "

பூசாரியார் பாட்டுக்கு விளக்கம் சொன்னதுடன் கேள்வியும் கேட்டு வைத்தார்...

" ஆமாங்க... சாமி... அங்கேயும் இதே தான் சொன்னாங்க... "

" அப்புறம் என்ன சந்தேகம்?... ஆழம் பார்க்க வந்தீங்களா?.. "

பூசாரியாரின் கண்களில் கொஞ்சமாக கோபம்...

" மன்னிக்க வேணும் சாமி!... காளியம்மா ஏதாவது நல்ல சேதி சொல்லாதா...ந்னு ஒரு ஆசைதாங்க!... "

" ம்!... " -  தீர்க்கமாகப் பார்த்தார் பூசாரியார்

" இந்த சாபம் தீர்றதுக்கு வழியே இல்லீங்களா!?.. "

" இருக்குது..ம்மா!.. " - என்ற, பூசாரியார்

காளியம்மன் சித்திரத்துக்குக் கீழ் இருந்த எலுமிச்சம் பழத்தை எடுத்து கதிர்வேலின் தந்தையிடம் கொடுத்தார்...

" இன்னும் மூணு மணி நேரத்துக்குள்ள வீட்டுக்குப் போய் சேர்ந்துடுங்க... வெளியாள் யார் கூடவும் அன்னம் தண்ணி தொடர்பு வச்சிக்காதீங்க.. யாரையும் வீட்டுக்கு உள்ளே விடாதீங்க.. விருப்பம் இருந்தா வெள்ளிக்கிழமை வாங்க.. மேற்கொண்டு பரிகாரம் பற்றி பேசலாம்.. இப்போ உடனே புறப்படுங்க!.. "

ஜடாமுனி பூசாரியாரின் வாக்கை தலைமேல் கொண்டாலும் கலக்கத்துடன் அவர்கள் புறப்பட்டார்கள்..

நாட்கள் விறுவிறு என்று நகர்ந்தன..

அடுத்து வந்த வெள்ளிக்கிழமையன்று வீட்டில் படையல் போட்டு சர்க்கரைப் பொங்கலுடன் ஒரு சீப்பு பூவன் பழத்தைப் பசுவுக்கு வைத்தார்கள்...

கூறைப் புடவை, ரவிக்கைத் துணி, ஒரு வயதுடைய குழந்தைக்கான இடுப்புத் துணி ஆகியவற்றுடன் நூறு ரூபாயும் வைத்து ஏழைப் பெண் ஒருத்திக்கு தானமாகக் கொடுத்தார்கள்..

காதோலை கருகமணி, மல்லிகை சம்பங்கி மருக்கொழுந்து இவற்றுடன் தாம்பூலம் வைத்து ஆற்று நீரில் விட்டார்கள்..

எலுமிச்சம் பழத்தை அறுத்து அரக்குக் குங்குமத்தில் தோய்த்து வீட்டு வாசலில் பிழிந்து விட்டார்கள்..

பூசாரியார் சொன்னபடிக்கு எல்லாவற்றையும் செய்து முடித்து விட்டு பிள்ளையாருக்கு திருமுழுக்கு செய்து வஸ்திரம் சாத்தினார்கள்...

ஞாயிற்றுக்கிழமை சாயங்காலமாக மறுபடியும் குறிமேடைக்குச் சென்றபோது அவர்கள் கையில் ஒரு டஜன் கண்ணாடி வளையல்கள் இருந்தன...

அந்த வளையல்களை அங்கிருக்கும் வேப்ப மரத்தில் கட்டி விட்டார்கள்...

ஜடாமுனி பூசாரியார் புன்னகையுடன் உட்கார்ந்திருந்தார்...

" சாமி!.. நீங்க சொன்னது மாதிரியே எல்லாம் செஞ்சிட்டோம்... அந்த சாபம் தீர்ந்திருக்குமில்லே!.. "

குறிமேடைக்கு மீண்டும் வந்திருந்தனர் கதிர்வேலின் குடும்பத்தினர்..

" இது இவனுக்கு ஏழாவது ஜென்மம்.. அஞ்சாவது ஜென்மத்துலயே அந்தப் பொண்ணு சாந்தியடைஞ்சுட்டா.. ஆனா அந்த சாபத்தோட உக்கிரம் கிரகாதிபதிகள் கையில இருந்ததால வேகம் குறையலை... உதைச்சு விட்ட பந்து உருண்டு ஓடி ஒரு இடத்துல நிக்கிற மாதிரி இப்போ எல்லாம் சரியாப் போச்சு... "

பூசாரியார் சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தவர்களுக்கு  ஆச்சர்யம் தாள முடியவில்லை...

பூசாரியார் மேலும் தொடர்ந்தார்...

" ஒவ்வொரு ஜென்மத்திலயும் நாம செய்யிற எல்லாத்துக்கும் புண்ணியம் பாவம் சேர்ந்துகிட்டே இருக்கு... அதனோட பலாபலன்களை நாம அனுபவிச்சுத்தான் தீரணும்.. லாபமோ நஷ்டமோ யாராலும் தடுக்க முடியாது... தப்பிக்க முடியாது!... "

" ஆயிரம் ஆயிரமா கையில பணம் இருக்கும்... அதை அள்ளிக் கொட்டி அது.. இதுன்னு செய்வான்... ஒரு பலனும் இருக்காது.. சோத்துக்கு வழியில்லாம இருக்குறப்போ அஞ்சு ரூபாய்க்கு விளக்கு ஏத்தி வைப்பான்.. இலவங்காய் மாதிரி பாவம் பட்டுன்னு வெடிச்சு சிதறிப் போகும்... ஏன்டா... இப்படி?... யாருக்கும் புரியாது!... "

" அப்படின்னா இப்போ செஞ்ச பரிகாரத்துக்கு அர்த்தம்!?.. "

கதிர்வேலின் அம்மாவுக்குக் குழப்பம்..

" அம்மா!.. பழைய பாவம் தீர்ந்த பிறகு தான் இந்த மாதிரி பரிகாரம் பூஜை புனஸ்காரம்.. ன்னு செய்ய முடியும்... அதுக்கு இடையில ஏதாவது செஞ்சிருந்தா அது உமிய வச்சி கோட்டை கட்டுன மாதிரி தான்... "

" ஏதோ நல்லபடியா எல்லாம் நடந்தா சரிங்க சாமி... "

" ஆகட்டும்... இப்போ உங்க மகன் கையில முடி கயிறு கட்டி விடுறேன்... இன்னையில இருந்து நாப்பத்தெட்டாம் நாள்  அவிழ்த்து விடுங்க... ஆனா கவனம்... முடி கயிறு கழற்றப்போ எலுமிச்சம் பழம் நறுக்கிப் போடணும்.. எல்லாரும் செஞ்சிட முடியாது.. "

" அதான் பரிகாரம் செஞ்சிட்டோமே!..  இன்னும் பிரச்னை இருக்குதுங்களா?.. "

கதிரின் அப்பா தயக்கத்துடன் கேட்டார்..

" தூற்றல் விட்டாலும் தூவானம் விடாது.. ன்னு சொல்லுவாங்க... இல்லையா!...  "

 பூசாரியார் புன்னகைத்தார்..

" சாமீ... ரெண்டு மாச லீவுல வந்தேன்.. இன்னும் ஒரு மாசத்துல திரும்பிப் போகணும்... அங்க யாரு இந்த மாதிரி செய்வாங்க?... "

கதிர்வேலிடமிருந்து கேள்வி...

பூசாரியாரிடமிருந்து வெடிச்சிரிப்புடன் பதில் வெளிப்பட்டது...

" பக்கத்துல தான் இருக்கிறானே... குங்குமப் பொட்டுக்காரன்!... "

******

ஊரிலிருந்து திரும்பி வந்த கதிர்வேல் சொல்லச் சொல்ல திகைப்புடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்...

ஆயிற்று...

நாற்பத்தெட்டாம் நாளன்று கதிரும் நானும் கடற்கரைக்குச்  சென்றோம்.. 

எலுமிச்சம் பழத்தை அறுத்து வீசியதுடன் கதிர்வேலின் கையிலிருந்த  முடி கயிறையும் அவிழ்த்து கடல் நீரில் விட்டேன்...

அலைகள் இல்லாமல் ஆடிக் கொண்டிருந்தது கடல்...

கை கால்களைக் கழுவிக் கொண்டு அறைக்குத் திரும்பி காஃபி அருந்தினோம்..

பூசாரியார் குறிப்பிட்ட குங்குமப் பொட்டுக்காரன் - நான்தான் என்பது கதிர்வேலின் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை...

இது நடந்து ஒன்றரை மாதம் ஆவதற்குள் வீட்டிலிருந்து பெண்ணின் படத்துடன் கடிதம் வந்திருந்தது  -

" நிச்சயம் செய்து விட்டோம்!.. " - என்று...

" இதோ வந்து விட்டேன்!... " - என்று பதில் எழுதிப் போட்டதோடு மின்னல் வேகத்தில் பெட்டியைக் கட்ட ஆரம்பித்தான் கதிர்வேல்...

======