கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை : மாய நோட்டு 3/4 - ஜீவி

மாய நோட்டு 3/4

ஜீவி 

[ 3 ]

முந்தைய பகுதிகளை படிக்க...  [ஒன்று]  [இரண்டு]

பொழுது விடிந்து  சோம பானம் உள்ளே சென்ற பிறகு எக்னாமிக் டைம்ஸ்  அரை மணி நேரத்திற்கு என்னை படாத பாடு  படுத்தி விடும்.    ஷேர் மார்க்கெட் நிலவரம் என்றாலே பொடி எழுத்துக்கள்  தான்.   இதற்காகவே ஒரு பூதக்கண்ணாடி வைத்திருக்கிறேன்..  பெரும்பாலும் NSE-யில் தான் என் இன்வெஸ்ட்மெண்ட்  எல்லாம்.

ஷேர் மார்க்கெட் துவங்குவதற்கான ஆரம்ப பெல் இசைக்கும் போதே டிவி முன்னாலே  பேப்பர் பேடும் பேனாவுமாய் உட்கார்ந்தாச்சு.   அசோக் லேலாண்ட்  15 ரூபா என்று 1000 ஷேர் வாங்கிப் போட்டிருந்தேன்.  இந்துஜா க்ரூப்பின் மேல் ஒரு நம்பிக்கை இருந்தாலும்  20-யைத் தாண்டாத அதன் அழிசாட்டியத்திற்கு  அளவே இல்லாமல் இருந்தது.  நேத்திக்கு 25 ரூபா இருந்த போது ஒழிச்சுக் கட்டிடலாம்ன்னு  தோணித்து..   நல்ல வேளை, விக்கலே.

இன்னிக்கு பார்த்தா 45 ரூபா.  நம்பவே முடியலே.  அசோக் லேலாண்டின் சரித்திரத்தில் உட்சபட்ச ஏற்றம்.  விற்று விட வேண்டுமென்ற தீர்மானம் உருப்பெற்று  ஃபோனை எடுத்து பாண்டி பஜார் ப்ரோக்கர் ஆபிஸைக் கூப்பிட முயன்றால் நம்பர் எங்கேஜ்டாக இருந்தது..  இன்னும் இரண்டு எண்கள்  உண்டு.  இன்னொரு எண்ணுக்கும் அதே நிலை.  மூன்றாவது எண்ணுக்கு ரிங்கே போகவில்லை.  ச்சை!  பதட்டம் கூடியது.

45 ரூபா 43-க்கு இறங்கிய பொழுது எரிச்சலாக வந்தது.  ஷேருக்கு இரண்டு ரூபான்னா  ஆயிரம் ஷேருக்கு 2000 ரூபா.  இரண்டே நிமிஷங்களில்  இரண்டாயிரத்தை விட்டுக் கொடுப்பதா என்ற பதட்டத்தின் ஊடே, 43 ரூபா 40-க்குப் போன போது  தொய்ந்து போனேன்.  சரி, வந்த வரைக்கும் லாபம் என்று ப்ரோக்கர் ஆபிஸைக் கூப்பிட்ட பொழுது  தொலைபேசியில் ரிங் போய்க் கொண்டே இருந்தது.

'சீக்கிரம் எடுத்துத் தொலைங்கய்யா..' என்று மனம் அரற்றியது..  எஸ்.   ப்ரோக்கர் ஆபிஸில் ஃபோனை எடுத்து விட்டார்கள்.  தொடர்பு கிடைத்த சந்தோஷத்தில்,  "ஜீவி பேசறேன்.. அசோக்  லேலாண்ட்  1000  ஷேர் செல்லிங்.." என்று  சொல்லிக் கொண்டே  இருக்கையில்   தொலைக்காட்சித் திரையில்  அசோக் லாண்ட் விலை 50 என்று பளிச்சிட்டு அம்புஜா சிமிண்ட்.. அப்பல்லோ என்ற  சுற்றலுக்கு நடுவே... "ஜீவி சார்.. உங்க நம்பர் வி--56 தானே..   அசோக் லேலாண்ட்  52-லே இருக்கு.  1000 ஷேர் தானே, வித்துடலாமா?" என்று குமரன் குரல் கேட்டது.  "எஸ். குமரன்.. கொடுத்துடுங்க.."  என்று நான் சொல்லி முடிக்கும் போது, "52.50--க்கு கொடுத்தாச்சு ஸார்.." என்றார் குமரன்.   "தேங்க்யூ.. குமரன்.." என்று முகம் மலர ஃபோனை வைத்தேன்.

'இரண்டு வாரத்திற்கு முன் 15-க்கு வாங்கினதை  52.50-க்கு வித்தாச்சு.  ப்ரோக்கரேஜூக்கு  2-50 போனாலும்  ஷேருக்கு 35 ரூபா தேறியிருக்கு.  இரண்டே வார இடைவெளியில் 35000 ரூபா லாபம்'  என்று  மனம் கணக்குப் போட்டுக்  கொண்டிருக்கையில்  கண்கள்  தொலைக்காட்சி  சேனலில்   ஷேர் விலைகளின் ஓட்டத்தில்  நிலைக்குத்தியிருந்தன.  எல் அண்ட் டி  என்றுமில்லாத குறைச்சல் விலையில்  ரூ.700-ல் இருந்தது.  டாடா ஸ்டீல்  ரூ.80/-  டி.ஸி.எஸ். 800/- என்று எல்லாமே இறக்க விலையில். 'என்ன ஆயிற்று இன்றைக்கு?..  வழக்கமா ஜானகி முகத்திலே தானே முழிப்போம்?'  என்ற சந்தோஷத்தினூடே உற்சாகமானேன்.

வந்த லாபம் முப்பஞ்சாயிரத்தை  எல் அண்ட்  டி-க்கும்  டிஸிஎஸ்ஸூக்கும்  பகிர்ந்தேன்.   அந்த வியாபாரத்தை முடித்து  விட்டு,  "ஜீவி ஸார்..  டாக்டர்  ரெட்டி லாப் வேணுமா?  இறங்கு முகத்தில் தான் இருக்கு..   லோயஸ்ட்டு ரேட் இன் தி லாஸ்ட் 24 வீக்ஸ்.." என்றார் ராவ்.

"கொஞ்ச நேரம் பாத்துட்டு  சொல்றேன், ராவ்ஜி.." என்றேன்.  ராவ் இன்னொரு  ஊழியர்.  பல நேரங்களில் சரியான  ஆலோசனைகள் சொல்லி வழி காட்டியிருக்கிறார்.

ஒரு பிடி கிடைக்கவில்லை.   ஏறுவதும் இறங்குவதுமாக மார்க்கெட் இருந்தது. 'இன்னிக்கு இது போதுமோ?'  என்ற நினைப்புக்கு எதிர் குரலே உள்ளுக்குள் இல்லாமல் இருந்தது.

"போச்சு.. டிவி முன்னாடி உக்காந்தாச்சா?..  கூப்பிட்டா கூட காதுலே விழாதே?..  தட்டு போடட்டுமா?" என்று கேட்டுக் கொண்டே  ஜானு என் ரூமுக்குள் வந்தாள்.

"ஜானு இன்னிக்கு   35000 லாபம்..  எவன் தருவான், சொல்லு., டிவி முன்னாடி  உக்காந்தாச்சான்னு சலிச்சுக்கிறியே?" என்றேன்.

"இன்னிக்கு லாபம் சரி..   நேத்திக்கு  20000 நஷ்டம்ன்னீங்களே.  இந்த முப்பஞ்சாயிரத்திலே  அந்த 20000த்தை கழிச்சிக்க வேண்டாமா?"  என்றாள் ஜானு.

"பங்குச் சந்தையே அப்படித்தான் ஜானு.  லாபம் வரும் பொழுது சந்தோஷிக்கறதும்,  நஷ்டம் வரும் பொழுது அதை ஈடுகட்ட இன்னும் இன்வெஸ்ட்மெண்ட் பண்றதும்..   'ஷேர் விலை குறைஞ்சா வாங்கு;   கூடினா வித்துடு'ங்கற  சுலபமான  தாத்பரியம் தான்.   கூடினா இன்னும் கூடுமோன்னு எதிர்பார்க்கிறோம்.  இறங்கினா மட்டும் இன்னும் இறங்கிடுமோன்னு பயந்திண்டு வித்திடறோம்.    இரண்டையும் சமமா பாவிக்கிறத்துக்கு மனசு  ரெடியாச்சுனா  ஜெயித்துக் கொண்டே இருக்கலாம்.." என்றேன்.

"எதைச் சொல்லு.. அதுக்கு ஒரு தத்துவ விளக்கம்..  என்னிக்குத் தான் இந்த குணம் உங்களை விட்டுப் போகப் போறதோ தெரிலே.." என்று ஜானு தோளில் முகத்தாடையை இடித்துக் கொண்டு நழுவினாள்.    சரியான கில்லாடி.. அப்படி நழுவலேனா அந்த  35000 லாப சந்தோஷத்தில் தலை கால் புரியாமல் தான்  நான் ரீஆக்ட் பண்ணுவேன்னு அவளுக்கு தெரிஞ்சுதான் இருக்கு.

"தட்டுப் போட்டாச்சு.." என்று ஜானுவின் அறிவிப்பு இங்கு கேட்டது.  எழுந்திருந்தேன்.

மாலையில்  ப்ரோக்கர்  ஆபிஸிலிருந்து முத்து கூப்பிட்டார்.  எல் அண்ட் டி,  டிஸிஎஸ் வாங்கிய  கணக்கில் எவ்வளவு பணம் நான் செலுத்த வேண்டும் என்று சொன்னார்.  குறித்துக் கொண்டு உடனே அதற்கான தொகையை ஆன்-லைன் டிரான்ஸ்வரில் ப்ரோக்கர் ஆபிஸூக்கு அனுப்பி வைத்தேன்.

அடுத்த நாள்.  இன்னிக்கு எப்படியும் 'அந்த' நோட்டை  செலாவணியாக்கி விடவேண்டும் என்ற உத்வேகம்  காலை பல் தேய்க்கும் பொழுதே மனசில் உருக்கொண்டது.

அதனால் சோமபானம் அருந்தியதும்  பீரோவைத் திறந்து பிளாஸ்டிக் டப்பாவுக்குள்  நோட்டோடு நோட்டாக வைத்திருந்த  'அந்த'  நோட்டை  பர்ஸுக்கு மாற்றினேன்.  அந்த நோட்டுக்குத் துணையாக   இன்னும் நான்கு ஐநூறு நோட்டுகளை எடுத்து வைத்துக் கொண்டேன்.  பீரோவிலிருந்து பர்ஸூக்கு பணத்தை மாற்றி விட்டேன் என்றால்  அந்தப் பணம் வெளிச்செலாவணிக்கானது என்பது என்னைப் பொருத்த மட்டில் தீர்மானமான ஒன்று.  வெளியே கிளம்பும் பொழுது  ஞாபக மறதியில் காலி பர்ஸூடன் கிளம்பி விடாமலிருக்க இந்த முன் ஏற்பாட்டை செய்து விடுவது என் வழக்கம்.                                   

டிவியில் மார்க்கெட் சுறுசுறுப்பாக  ஆரம்பித்து  விட்டது.  கொஞ்ச நேரத்திலேயே   அதல பாதாளத்திற்கு ஷேர்களின்  விலை இறங்கிய பொழுது நேற்று வாங்கிய எல் அண்ட் டி-யை நல்ல விலை வந்தால் இன்று  விற்று விடலாம் என்ற கணக்குக் கோட்டை தகர்ந்தது.  டிஸிஎஸ்ஸும் சேர்ந்து இறங்கிய பொழுது  சமாளிக்க முடியாத நஷ்டம் கணக்கு போட்டுப் பார்த்த பொழுது தெரிந்தது.    இதை சமாளிக்க  வேண்டுமானால்  இந்த இரண்டிலும் இன்னும் கொஞ்சம் வாங்கிப் போட வேண்டும். 

ஷேர் ஆபிஸைக் கூப்பிட்ட பொழுது   முத்து தான்  லயனில் வந்தார்.    விஷயத்தைச்  சொன்னேன்.  அடுத்த ஐந்து நிமிடங்களில்   எல் அண்ட் டி,  டிஸிஎஸ் இரண்டிலும்  தலைக்கு 50  வாங்கியாச்சு.  நேற்று வாங்கிய விலையில் பாதிக்கும் குறைந்த விலையில்  இன்று வேலை முடிந்தது.    கைவசம் இருக்கும்  மொத்த ஷேர்களின் விலை மதிப்பை  அன்றைய தேதி விலையில் கணக்கிட்டேன்.  கிட்டத்தட்ட  மூன்று இலட்ச ரூபாய் மதிப்பில் இருந்தது.  இந்த அளவே போதும் இதற்கு மேல்  இன்வெஸ்ட் பண்ண வேண்டாம் என்று தீர்மானித்தேன்.

மாலையில் ப்ரோக்கர் ஆபிஸுக்கு பணத்தை ஆன்லைனில் அனுப்பி விட்டு ப்ரோவைத் திறந்த பொழுது தான் தோன்றியது.  இன்றைக்குத் தான்  வெளியே போகவில்லையே என்று பர்ஸிலிருந்த ஐந்நூறுகளை பிளாஸ்டிக் டப்பாக்குள்ளேயே வைத்தேன்.

அடுத்த நாள் நடந்தது தான் அதிசயம்.   என்ன மாயம் நடந்ததோ தெரியவில்லை,  ஷேர்களின் விலை கிடுகிடுவென்று ஏற ஆரம்பித்தன.    நாள் பூராவும் இறக்கமில்லை.  மதியம் இரண்டரை மணி வாக்கில்  உச்சத்தைத் தொட்டன.    எனக்கு ஏற்பட்ட குஷியில் குமாருடன் தொடர்பு கொண்டு  கைவசம் இருந்த அத்தனை ஷேர்களையும்  விற்று விட்டேன்.  நல்ல லாபம்.   'நகரத்தில் எங்கே நரி  முகம், விழிக்க?' என்று ஆச்சரியமான ஆச்சரியம்.

அந்த நோட்டு என்னிடம் வந்த தருணத்திலிருந்து நடந்தவைகளை யோசித்துப் பார்த்தேன்.   வங்கியில் கொடுத்த நோட்டுகளோடு நோட்டாகத் தான் அந்த நோட்டும் என்னிடம் வந்தது.   நெருப்பு சுட்ட நோட்டு என்றதும் முரளி லாலா கடையில் அதை கைகழுவப் பார்த்தேன்.  என் திட்டம் பலிக்கவில்லை..  என்னிடமே தான் திரும்பி வந்தது.  அடுத்து அந்த பிச்சைக்காரனுக்கு பத்து ரூபா கொடுக்க பர்ஸைத் திறக்கும் பொழுது இந்த நோட்டு அவன் தரையில் விரித்திருந்த துணியில் விழுந்து.... விழுந்து?...

நடந்ததை நினைவில் புரட்டிப் பார்க்க விஷயம் புரிபட்டுப்  போனது..   'தர்மம் என்றால் பத்து ரூபாயே அதிகம்.. இதை நீங்களே வைச்சிக்கங்க..' என்று துணியில் விழுந்ததை தன்  கையால் எடுத்து என்னிடமே தந்தானே..' என்று நினைவு ஓடியது...   அப்படியானால்... அப்படியானால்...  'அந்த' நோட்டில் அவன் கைபதிந்த அதிர்ஷ்ட்டம்  தானா இது?  நிறைய ரூபாய் நோட்டுகளுடன் இது சேர்ந்து இருக்கும் பொழுது நான் வாங்கிய  ஷேர்களின் விலைகள் மட்டும்  ஏறி கங்கை வெள்ளம் போல நோட்டு வெள்ளமாய் பெருகுகிறது...  அந்த நோட்டுக் கத்தையிலிருந்து இந்த  நோட்டை  பிரித்தெடுத்து வேறு இடத்திற்கு மாற்றி விட்டால் ஷேர்களின் விலைகள் குறைந்து நஷ்டம் ஏற்படுகிறது..    'அந்த' நோட்டை   இப்படி மாற்றி மாற்றி வைப்பதின் மூலம்  என்னைப் பொறுத்த மட்டில்  என்னிடம் இருக்கும் ஷேர்களின் விலைகளை ஏற்றலாம்;  குறைந்த விலைக்கு வாங்கவும் செய்யலாம்  என்று புரிபட்டுப் போனது.  இரகசியத்தை கண்டு பிடித்த  ஜோரில்  'யுரேகா!..' என்று என்னை அறியாமல் கத்தி விட்டேன்.

"ஏதோ சப்தம் கேட்ட மாதிரி இல்லை?' என்ற ஜானு இங்கேயும் அங்கேயும் பார்த்தபடி உள்ளே நுழைந்தாள்..  என்னைப் பார்த்து, "நீங்களா கூவினது?" என்று ஒரு மாதிரி என்னைப் பார்த்தாள்.

ஜானுவின் நெருக்கத்தில்   கை பரபரத்தது.. "என்ன சொன்னே?   கூவினதா?..   இந்த பாஷைலாம்    எங்கேயிருந்து கத்துக்கறே?" என்று அவள் கை பற்றினேன்.

"வயசு ஏற ஏற முரட்டுத்தனமும் கூடற மாதிரித்தான் இருக்கு..."  என்று  நெளிந்தாள்.   "அந்த  ரெண்டு டப்பாவையும் ஒளிச்சு வைச்சிட்டா எல்லாம் சரியாயிடும்.." என்று நழுவப் பார்த்தாள்.

"எந்த ரெண்டு  டப்பாவை?"  என்று  கைப்பிடியை விட்டேன்.

"அதான்..  அந்த  ஜாதிக்காய் டப்பாவையும்,  பாதாம் பருப்பையும்... "

"நீ வைச்சிக்கிற ஜாதி மல்லிகையை விட்டுட்டையே?" என்றேன்.

"பாத்தேளா.. பூன்னதும் தான் ஞாபகம் வர்றது.. பூக்காரிக்கு காசு கொடுக்கணும்..  ஒரு இருநூறு ரூபா கொடுங்கோ,," என்றாள்.   ஜானுவுக்கு பணத்தை   எடுத்துக் கொடுக்கும் பொழுதே ஞாபகமாக அந்த நெருப்பு  சுட்ட நோட்டை யாருக்கும் கொடுத்து விடக்கூடாது என்று பிளாஸ்டிக் டப்பாவிலேயே நோட்டோடு நோட்டாக பத்திரப்படுத்தினேன்.

முகம் அலம்பித் துடைத்து  என்னை அலங்கரித்துக் கொள்ளும் போதே,  "எங்கே வெளிலே கிளம்பறேளா?" என்றாள்  ஜானகி.

"ஆமாம்.  உனக்கு என்னமானும் வேணுமா?"

"அந்த முரளி கடைப்பக்கம் போனா ஏதாவது ஸ்வீட் வாங்கிண்டு வாங்கோ.." என்று பட்டும் படாதது மாதிரி சொன்னாள்.

"நான் வாங்கிண்டு வர்றது இருக்கட்டும்;   உனக்கு என்ன வேணும்,  அதைச் சொல்லு." என்றேன்.

"சொல்றேன்.. ஆனா அதை வைச்சு வேறே ஏதானும் ப்ளான் போடக் கூடாது.. தெரிஞ்சதா?"  என்று எனக்கும் அவளுக்கும் தெரிஞ்ச விஷயத்திற்கே கொக்கி  போட்டாள்.

"சரி.. நீ சொல்லு.." என்று  புன்முறுவலுடன்  சொன்னேன்.

"காஜூலே கொஞ்சம் வாங்கிக்கோங்க..  அப்புறம் திரட்டிப்பால் கொஞ்சம்..  அப்புறம்?.."

"அப்புறம்?.."

"உங்களுக்கு எதெல்லாம் பிடிக்குமோ அதெல்லாம்.  நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் பிடிச்சதெல்லாம் கலந்து இருக்கட்டும்.. என்ன?" என்று குழைவாகச் சொன்னாள்.

"நீ கேட்டு நான் வாங்கிண்டு வராம இருந்திருக்கேனா?..  சொல்லு.." என்று இணக்கமான ஒரு அஸ்திரத்தைப் பிரயோகித்து விட்டு,  உடைமாற்றி,  ஞாபகமாக பர்ஸை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன்.

[ தொடரும் ]