மனமொத்த..

 சமீபத்தில் நண்பனின் அம்மா காலமாகி விட்டதாக தகவல் வந்தது.  அவன் அப்பா மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர்தான் மறைந்திருந்தார். நண்பனின் அப்பா அம்மா இருவரையும் சிறுவயது முதலே அறிவேன். மனமொத்த தம்பதிகள் - என் அப்பா அம்மா போல.

எல்லோருக்கும் சிறுவயதில் தங்கள் அப்பா அம்மா பற்றி அப்படிதானே தோன்றும்?  விளையாடக் கூப்பிட அழைக்கும் நேரங்களில் அல்லது அவர்கள் வீட்டிலேயே விளையாடும் நேரங்களில் அவர்கள் வீட்டுக்குச் சென்றிருக்கிறேன்.  என்னை 'சீராமா' என்று கூப்பிடுவார் நண்பனின் அம்மா.  சிறு வயதிலிருந்தே பழகியவர்கள்.

அப்பாவுக்கு டிரான்ஸ்பர் ஆகி வெவ்வேறு இடங்களில் இருந்து, கடைசியில் எனக்கும் வேலை கிடைத்து சென்னையில் செட்டிலாகி என்று காலங்கள் கடந்த பின் மறுபடி நண்பனை பார்த்தேன்.  அவ்வப்போது போனில் பேசிக் கொள்வோம்.  சமீபத்தில் அவன் மகன் திருமணம் நடந்ததற்கு சென்று வந்தேன்.  அப்போதே அவன் அப்பா மறைந்து விட்டிருந்தார்.  அவரும் என்னை நன்கு அறிந்தவர்தான்.  ராமப்பா என்று அழைப்பார் என்னை.

திருமணத்தில் நண்பனின் அம்மா என்னை அடையாளம் கண்டு கொள்ளவில்லை.  அதோடு கூட என்னை நீங்கள் வாங்க போங்க என்று பேசி எனக்கு ஒரு மாதிரியாகி விட்டது.  அவர்களுக்கு நான் பத்தோடு பதினொன்றுதானா என்கிற எண்ணம் மனதில் வந்தது. இது நடந்து இரண்டு வருடங்கள் ஆகின்றன.

அந்த அம்மா மறைந்து விட்டார் என்றதும் மனதுக்குள் ஒரு சொந்தத்தை இழந்த உணர்வு.  நண்பனை அழைத்துப் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். 

"அப்பா மறைந்தது அவருக்கு பெரிய இழப்பாக தோன்றி இருக்குமோ..  அப்பா போன அப்புறம் அம்மா எப்படி Feel செய்தார்கள்?  கஷ்டப்பட்டார்களோ?" என்று கேட்டேன்.

வந்த பதில்தான் ஹைலைட்.  

"சேச்சே.  அப்படியெல்லாம் இல்லை.  ஒரு மாதிரி அம்மாவுக்கு அது விடுதலைதான்.  அப்பா ரொம்ப அம்மாவை படுத்திக் கொண்டிருந்தார்..."

மகனுக்குமே அந்த எண்ணம் இருந்திருக்கிறது என்று தெரிந்தது.  நானும் கூட அப்படி நினைத்ததுண்டு.  ஆனால் நாம் நினைப்பது வேறு, ஒரு கணவன் மனைவிக்குள் இருக்கும் பந்தம் வேறு என்றும் தோன்றும்.

ஆனால் ஏனோ எனக்கு இது பெரிய வியப்பாக இல்லை.  என் அப்பா போய் என் அம்மா இருந்திருந்தாலும் அம்மா இப்படிதான் நினைத்திருப்பாரோ என்று தோன்றும்.  வேறு சில உதாரணங்களும் உண்டு.  இதில் கோமதி அக்காவையோ, வல்லிம்மாவையோ நான் சேர்க்க மாட்டேன்.  அவர்களும், சரி, சிங்கம் மற்றும் சாரும் எக்ஸெப்ஷன்ஸ்.  அவர்கள் இன்றும் தங்கள் துணையின் நினைவில் படும் அவஸ்தையை நான் அறிவேன்.  இவர்கள் போல இன்னும் சிலரும் இருப்பார்கள் என்றும் அறிவேன்.

எந்த இடத்தில இந்த அபிப்ராயங்கள் மாறுகின்றன, ஏன், யாரால் மாறுகின்றன என்பது புதிர்.  என் நெருங்கிய வட்டத்தில் இருக்கும் ஒருவர் பற்றி அறிவேன்.  இப்போது அவர் மிகுந்த விடுதலை உணர்வுடன் இருக்கிறார்.  ஆரம்பத்திலிருந்தே அவர்கள் அப்படிதான் இருந்ததால், அவர் மறைந்தததும் இவரின் ரீயாக்ஷன் புதிய விஷயமாகத் தோன்றவில்லை!அதற்காக மறைந்த அவர் துணை எல்லோருக்கும் மோசமானவர் இல்லை.  சொல்லப்போனால் மற்றவர்களுக்கு அவர் மிகவும் ப்ரியமானவர்!  

கூடவே நான் போனால் என் துணை என்ன Feel செய்யும் என்கிற எண்ணம் வருவதையும் தவிர்க்க முடிவதில்லை.  மாற்றியும் யோசித்திருக்கிறேன்.  யார்தான் யோசித்திருக்க மாட்டார்கள்?  அவரவர் மனம் அவரவருக்குத் தெரியும்.  மேலே சொன்ன அந்த இன்னும் சிலரில் நாங்கள் இருக்க ஆசை.  அது நம் கையில்தான் இருக்கிறது, இல்லையா?  எங்கள் மகன்கள் எங்களை பற்றி என்ன எண்ணம் வைத்திருக்கிறார்களோ...  வைத்திருப்பார்களோ..  

சில நேரங்களில் பணிவிடை செய்து கொண்டே இருப்பவர்களுக்கு அலுத்து விடும் என்பதும் புரிகிறது.  சில வார்த்தைகளின் காயம் உள்ளே பச்சையாய் ஆறாமல் இருக்கும் என்பதும் புரிகிறது.  என்ன செய்ய முடியும் என்கிறீர்கள்?  இயல்பு குணம் மாறுமா என்ன!

========================================================================================================

தாலாட்டால், குழந்தைகளுக்கு கிடைக்கும் நன்மை குறித்து கூறும், குழந்தைகள் மனநல மருத்துவர் ஜெயந்தினி:

"அம்மாவின் தாலாட்டை கேட்ட படியே துாங்கும் குழந்தைக்கு கிடைக்கும் முதல் நன்மை, 'நான் தனியாக இல்லை' என்ற பாதுகாப்பு உணர்வு.

குழந்தைகளுக்கு பேச்சை விட, பாட்டு ரொம்ப பிடிக்கும். அதுவும், அதிக சத்தமில்லாமல், அம்மாவின் மென்மையான குரலில் பாடப்படும் தாலாட்டை, குழந்தைகள் ரசிப்பர்.அதனால் தான், அழுகிற குழந்தைகளை, தாலாட்டு சமாதானப்படுத்துகிறது; அவர்களின் பிடிவாதத்தை குறைக்கிறது; சந்தோஷப்படுத்துகிறது; துாங்கவும் வைக்கிறது.

இன்று, 50- குழந்தைகளில், ஒரு குழந்தை, தாமதமாக பேசுகிறது. அந்தக் காலத்தில், தாமதமாக பேசும் குழந்தைகளின் எண்ணிக்கை, மிக மிகக் குறைவு. அதற்கு காரணம், பிறந்தது முதல், அம்மா, பாட்டி, அத்தை, சித்தி என்று, பலரின் தாலாட்டையும் கேட்டு வளர்ந்தது தான்.

தாலாட்டு தான், குழந்தைகள் கேட்கும் முதல் மொழி. அந்த மொழியை கேட்டு வளரும் குழந்தைகள், சரியான வயதில் பேச ஆரம்பித்து விடுவர். தாய்மொழியை குழந்தைகளிடம் சேர்க்கும் முதல் கருவி, தாலாட்டு தான்.

இன்றைய அம்மாக்கள், ஆங்கில பாடல்களை போட்டு, குழந்தைகளை துாங்க விடுகின்றனர். அதில் ஒலிப்பது, அம்மாக்களின் குரல் கிடையாது என்பதால், குழந்தைகளுக்கு பாதுகாப்பு உணர்வு கிடைக்காது.அடுத்து, அம்மா பேசுவது தாய் மொழி; ஆங்கில பாடலில் ஒலிப்பது, வேறு மொழியாக இருக்கும்.

குழந்தை, தாய்மொழியை சரளமாக பேச வேண்டுமென்றால், அம்மாக்கள், தாலாட்டு பாட வேண்டும்.

சில தாலாட்டு பாடல்கள், குழந்தைக்கும், உறவினர்களுக்கும் இடையே ஒட்டுதலை, பாசத்தை ஏற்படுத்தும் வகையில் இருக்கும்.

உதாரணத்துக்கு, 'யாரடிச்சு நீ அழுதே...' என்ற தாலாட்டில், ஒவ்வோர் உறவின் பெயரையும் குறிப்பிட்டு, 'மாமன் அடிச்சாரோ மல்லிகைப்பூ செண்டாலே, தாத்தா அடிச்சாரோ தாமரைப்பூ தண்டாலே, பாட்டி அடிச்சாரோ பாலுாட்டும் கையாலே' என்ற வரிகள், குழந்தைகளின் பிஞ்சு மனதில் விதைக்கப்படுகிறது.

அதாவது, உறவினர்கள் கோபத்தை கூட, தன்னிடம் வலிக்காமல் தான் காட்டுவர் என்ற நம்பிக்கையை, குழந்தைகளிடம் ஏற்படுத்துகிறது.'குழந்தைகளின் மனதுக்குள் மட்டுமல்ல, மூளைக்குள்ளும் இதமான சூழ்நிலையை, தாலாட்டு ஏற்படுத்தும்' என்கின்றன, ஆய்வுகள்.

மற்ற குழந்தைகளுடன் ஒப்பிட்டு பார்க்கும்போது, தாலாட்டு கேட்டு வளரும் குழந்தைகளின் மனதில், வன்முறை எண்ணம் குறைவாக இருக்கும்.

2019 தினமலரிலிருந்து...

======================================================================================

லா.ச.ரா.வின் சிந்தாநதியிலிருந்து:

ந. பிச்சமூர்த்தியின் அழகுடன் சேர்ந்த அவருடைய தனித்த அம்சம் அவருடைய விழிகள். ஊடுருவிய தீக்ஷண்யமான பார்வை. அதன் அற்புதக்ரணத் தன்மை அவருக்குக் கடைசிவரை இருந்தது. உயரத்தில் சேர்த்தி அல்ல. அவரிடம் மற்றவர்கள் காட்டின மரியாதையும், அவர் பேச்சுக்குச் செவி சாய்த்த தனிக் கவனமும், என்றும் சபாநாயகர் அவர்தான் என்பதை நிதர்சனமாக்கியது.

எத்தனைக்கெத்தனை பிச்சமூர்த்தி ஒரு பர்ஸனாலிட்டியாகப் பிதுங்கினாரோ அத்தனைக்கத்தனை அவர் எதிரே உட்கார்ந்திருந்த கு.ப.ரா. தான் இருக்குமிடம் தெரியாமலிருப்பதே கவனமாயிருந்தார் எனத் தோன்றிற்று. பிச்சமூர்த்தியைக் காட்டிலும் குட்டை. அவருடைய கனத்த மூக்குக் கண்ணாடி இல்லாவிட்டால் அவர் பாடு திண்டாட்டம்தான். பேசும்போது அவர் குரல் அவருக்குக் கேட்டதா என்பது என் சந்தேகம்.

பிச்சமூர்த்தியும், கு.ப.ரா.வும் எழுத்தில் கையாள எடுத்துக்கொண்ட விஷயம், பாணி தனித்தனி, ஆனால் ஏன் இவர்களைச் சிறுகதை இரட்டையர்கள் என்று குறிப்பிட்டார்கள்? எனக்குப் புரியவில்லை.

புதுமைப்பித்தனை மனதில் கூட்டுகையில், பளிச்சென்று நினைவில் படுவது அவருடைய உயர்ந்த dome like நெற்றியும் வெடிப்பான உரத்த சிரிப்பும்தான். அடிக்கடி சிரிப்பார்.

எனக்கு நினைவு தெரிந்தவரை, பி.எஸ். ராமையா எப்பவுமே உற்சாகமான பேர்வழி, நிமிர்ந்த முதுகும் வரித்த கழி போன்ற உடலுக்கு உறையிட்டாற் போல், ஜிப்பாவும், தரையில் புரளும் வேட்டியும் அவரை உயரமாகக் காட்டின. கைகளை உற்சாகமாக ஆட்டி உரக்கப் பேசுவார்.

இந்தக் கூட்டத்தை நான் உங்களுக்குப் பரிச்சயம் பண்ணும் சமயத்தில் கலைமகளில் சக்ரவாகம் என்கிற அவர் கதை வெளியாகி அதன் வெற்றிப்ரபை சிதம்பர சுப்ரமணியனைச் சூழ்ந்து ஒளி வீசிக்கொண்டிருந்தது. அவரிடம் விஷயம் நிறைய இருந்தது. ஆனால் சங்கோஜி. அப்படியே அபிப்ராயமாக ஏதேனும் அவர் சொல்ல ஆரம்பித்தாலும் சரியாக முடிக்காமல், சிரிப்பில், பலமான தலையாட்டலில் மழுப்பிவிடுவார். நுண்ணிய முக அங்கங்கள். அலைபாயும் க்ராப்.

தி.ஜ.ர. முழங்கால்களைக் கட்டியபடி குந்திட்டபடி உட்கார்ந்திருக்கிறார். அவருக்கு செளகர்யமான போஸ்ட்சர். தலையை அழுத்த வாரி, உடனேயே மெனக்கெட்டுத் தானே கையை உள்ளே விட்டுக் கலைத்துக் கொண்டாற்போல் குட்டையாக வெட்டிய க்ராப் விரைத்துக் கொண்டிருக்கும். அவர் தோற்றத்தில் கவனம் இன்னும் கொஞ்சம் செலுத்தியிருந்தால் அழகான மனிதனாகவே வெளிப்படுவார் என்பது என் கருத்து. செதுக்கினாற் போன்ற மூக்கு, வாய், வரிசையான முத்துப் பற்கள். சிரிக்கும்போது அவர் முகத்தில் ஐந்தாறு வயதுகள் உதிரும்.

சிட்டி, சி.சு. செல்லப்பா, க.நா.சு. இவர்களின் படங்களைச் சமீபமாகப் பத்திரிகைகளில் பார்க்கிறீர்கள். அன்றைக்கு இன்று வருடங்கள் இவர் தோற்றங்களை அதிகம் பாதித்திருப்பதாக எனக்குத் தெரியவில்லை.

ஒருவர், இருவர் அல்லது இருவர் மூவர். கூட்டத்தில் சேரலாம். குறையலாம். ஆனால் மாலை, இந்த வேளைக்கு மெரீனாவில் இந்த ஏழு பேர் நிச்சயம்.

அத்தனை பேரும் கதராடை.

இவர்களை விழுங்கும் விழிகளால் பார்த்துக்கொண்டு இவர்கள் பேச்சைச் செவியால் உறிஞ்சிக் குடித்துக் கொண்டிருப்பதில் எனக்கு அலுப்பே இல்லை.

இலக்கிய ஆர்வம் மிக்க என் நண்பன் குஞ்சப்பாவும் நானும், எங்கள் மரியாதையில், இயற்கையான வயதின் அச்சத்தில் இவர்களுக்கு நாலு அடி எட்ட உட்கார்ந்திருப்போம்.

நான் அப்போத்தான் மொக்கு கட்டியிருந்த எழுத்தாளன். எஸ்.எஸ்.எல்.சி. குட்டெழுத்து தட்டெழுத்துப் பரீட்சைகள் தேறிவிட்டு வேலைக்கு அலைந்து கொண்டிருந்தேன். தேடினால் கிடைத்துவிடுகிறதா? பறித்து எடுத்துக்கொள் என்கிற மாதிரி அப்பவே, வேலை ஒண்ணும் காய்த்துத் தொங்கவில்லை. அந்த ரோசம், அதனால் படும் கவலை சமயங்களில் தவிர, சிந்தனைக்கும் இலக்கியச் சிந்தனைக்கும் வயது காரணமாகப் பற்றிக் கொண்டிருக்கும் ஆக்கக் கனல் வெளிப்பட வழி காணாது, உள் புழுங்கவும் வேண்டிய நேரம் இருந்த அந்தப் பருவத்தில் என்னை என்னிலிருந்து மீட்டு எனக்குத் தருவதற்கு இந்தக் கடற்கரைக் குழுவின் பாதிப்பு தன் பங்கைச் செய்தது என்றால் மிகையில்லை.

நன்றி: சிலிகான் ஷெல்ப்

===========================================================================================================================

கீழே வெவ்வேறு காலகட்டத்தில் தமிழ் எழுத்துகள் உள்ளன. 1889 முதல் 1900, 1930 என்று... படிக்க முடிகிறதா?

=======================================================================================

வியட்நாம் போரின்போது இருந்த நிலைமை பற்றி அவ்வப்போது இணையத்திலிருந்து பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன்... போர்க்களத்தில் மருத்துவ நிலை எப்படி இருந்தது பாருங்கள்...

முன்பு எஸ் எம் எஸ் காலத்தில் வந்த ஒரு சின்னஞ்சிறு கதை பற்றி பகிர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். போர்க்களத்தில் காயம்பட்டு உயிருக்குப் போராடும் நண்பனைப் பார்க்க நண்பன் புறப்படுகிறான். மேஜர், "இனி நீ சென்று பயனில்லை. அவன் உயிர் பிரிந்திருக்கும்" என்கிறான். நீண்ட நேரம் கழித்து நண்பனின் உயிரற்ற உடலைச் சுமந்து கொண்டு கீழே வந்த இவனிடம் மேஜர் சொன்னனான் "நான்தான் சொன்னேன் இல்லை?"

இவன் சொன்னானாம். நான் போனபோது என் நண்பன் உயிரோடு இருந்தான். என் கைகளில்தான் உயிரை விட்டான். அவன் கடைசியாகச் சொன்னது "நீ வருவாய் என்று எனக்குத் தெரியும்...."

அது நினைவுக்கு வந்ததது இந்த வியட்நாம் போர்க்காட்சியைப் பார்க்கும்போது...

இதெல்லாம் பார்க்கும்போது இவர் தொப்பியில் எழுதி இருப்பது மிகச்சரி. ஆட்சியாளர்களின் பேராசைக்கு அப்பாவி மக்கள் பலி.

==============================================================================

விண்ணோடும் முகிலொடும் என்று பாடவேண்டாம்...! புதையல் பற்றிய சில விவரங்கள்..

================================================================================

பொக்கிஷம் :- 

============================================================================