கல்கியை காயப்படுத்தாத ஜிம்மி...

 வீட்டு வாசலில் கல்கி ஈஸிசேரில் சாய்ந்து அமர்ந்திருக்கிறார்.

கையில் சிறு நோட்டும், பேனாவுமாக ஒரு ஜிப்பாக்காரர் நெருங்குகிறார்.

"வணக்கம்..  உங்கள் பொன்னியின் செல்வன் படமாக வந்திருக்கிறதே..."

கலங்கிய கண்களை மறைத்துக் கொள்கிறார் கல்கி.

"அது நான் எழுதிய கதை அல்ல.  தலைப்பும், பாத்திரங்களின் பெயரும் ஒன்றாக இருக்கின்றன.  சில சம்பவங்கள் ஒத்து வருகின்றன...  இதை இன்ஸ்பிரேஷனாக வைத்து ஒரு படம் எடுத்திருக்கிறார்கள்.  பெயர் போடும்போது பாருங்கள் கதை : கல்கி என்று போடமாட்டார்கள்.  மூலக்கதை : கல்கி என்றுதான் போடுகிறார்கள்...  இது யாரோ ஜெயமோகன் குமாரவேல் எல்லாம் செய்த கதை..  மகாபாரதத்தையே கெடுத்தவர்களுக்கு என் கதை எம்மாத்திரம்?"

"எம் ஜி ஆர் எடுக்க நினைத்தார்.  முடியவில்லை.  வேறு சிலரும் முயன்றார்கள்.  முடியவில்லை.  இவர் எடுத்து விட்டாரே...."

கல்கி காதில் அது 'கெடுத்து விட்டாரே' என்பது போல விழ, தன்னை மீறி புன்னகைக்கிறார்.

"ஆம்.  இப்படி எடுக்க எம் ஜி ஆரால் முடியாது. " என்பதோடு நிறுத்திக் கொள்கிறார்.

"முதல் பாகம் பெரிய வசூலாமே..   இரண்டாம் பாகமும்..."

"முதல் பாகத்தில் விட்டதை இரண்டாம் பாகத்திலாவது பிடித்திருப்பார் என்று கட்டாயம் கூட்டம் வந்துதான் பார்க்கும்.  பிரம்மாண்டமாய் எடுக்க முயற்சித்திருக்கிறார்கள்.  வானளாவிய மாளிகைகளும், பரந்த மைதானங்களும், மண் பூசிய கோட்டைகளும், குதிரைகளும், ஹெலிகாப்டர் ஷாட்டும் காட்டினால் ப்ரம்மாண்டமாகி விடாது.." சற்று யோசித்து, "இதுவும் நானூறு ஐநூறு கோடி வசூலித்து விடும்.  ஆனால்..."

அவர் பார்வை எங்கோ தூரத்தில் நிலைக்கிறது.  பொன்னியின் செல்வன் கதாபாத்திரங்கள் அநிருத்தர், குந்தவை, சேந்தன் அமுதன், ஆழ்வார்க்கடியான் எல்லாம் முகத்தில் கோபமா, சோகமா என்று புரியாத கலவையுடன் தன்னைக் காணக் காத்திருப்பதைப் பார்க்கிறார்.  பின்னால் நிற்கும் பழுவேட்டரையர் சகோதரர்களின் முகத்தில் கொலைவெறி தெரிகிறது.  நந்தினியின் முகத்தில் வெளிபப்டையான கோபம் தெரிகிறது.  'கதையில் அவ்வளவு கிழவியா நான்?  என் முடிவு இப்படியா நடந்தது?'  

'எனக்கு தலைக்கனம் என்பதுபோல நீங்கள் எழுதி இருப்பதை மேக்கப்மேன் மட்டுமே கவனித்திருக்கிறார் போல.."  கோபப்பார்வையுடன் குந்தவை நின்றாள்.

நிருபர் வேறு ஏதோ கேட்க முற்படுகிறார்.  கல்கி மெல்ல எழுந்து தோளில் இருக்கும் துண்டை பற்றியபடி மெல்ல உள்ளே நடந்து மறைகிறார்.  அவர் கண்கள் கலங்கி இருந்தது போல தோன்றுகிறது நிருபருக்கு.

*******************

மணிரத்னத்துக்கு காதலை மையமாக வைத்து படம் எடுத்து எடுத்து பழக்கம்.  எனவே மாபெரும் பொன்னியின் செல்வனை ஆதித்த கரிகாலன்- நந்தினி காதலை வைத்தே எடுத்து விடலாம் என்று எடுத்து விட்டார் போல.  வேறெதற்கும் முக்கியத்துவம் இல்லை.  விக்ரம் அதாவது ஆதித்த கரிகாலன் மரணம் அடைந்த உடன் மிச்ச கதை நிமிடங்களில் முடிந்து விடுகிறது!

குந்தவை பெரிய ராஜதந்திரி. பெரிய திட்டங்கள் தீட்டுவதில் வல்லவள் என்று படைத்திருந்தார் கல்கி.  படத்தில் த்ரிஷா கார்த்தியை காதலிப்பதே முக்கிய குறிக்கோளாக இருக்கிறார்.  வரும் ஓரிரு காட்சிகளில் பெரிதாக மலையைப் புரட்டும் காட்சி வேண்டாம், சிறிதாகவாவது ஏதாவது காட்சி காட்ட வேண்டாம்?  அக்னிநட்சத்திரம் படத்தில் பிரபுவும் கார்த்திக்கும் எதிரெதிரே பார்த்துத் தாண்டுவது போல ஒரு காட்சியை முதல் பாகத்தில் வைத்ததோடு சரி.

பாவம் அநிருத்தர்.  கதையில் அவருக்கு பெரிய பாத்திரம் கொடுத்திருந்தார் கல்கி.  மாறுவேஷம் எல்லாம் போட்டுக்கொண்டு அலைவார்.  மணிரத்னம் பற்றி அநிருத்தர் கல்கியிடம் முறையிடக்கூடும். கட்டியம் கூறுபவர் போல அறிவிப்பு செய்ய மட்டுமே அன்பில் அநிருத்த பிரம்மராயர்.  அவர் சிஷ்யன் ஆழ்வார்க்கடியானுக்கு இன்னும் பரிதாப நிலை.  படத்தில் சுந்தரசோழருக்கு ஏதோ மருத்துவர் சிறப்பு மருத்துவம் பார்த்து, படம் முழுக்க நோயின் அறிகுறி எதுவும் இல்லாமல் நடந்து வளைய வருகிறார்.

வந்தியத்தேவனுக்கு இரண்டரை ரீல், அருண்மொழிவர்மனுக்கு ஒன்றே முக்கால் ரீல், நந்தினிக்கு மூன்று ரீல், விக்ரமுக்கு நான்கு ரீல், பிரபுவுக்கு காலே அரைக்கால் ரீல், குந்தவைக்கு ஒரு ரீல்...   படம் ஓவர்.

ஹை டெசிபலில் அலறும் இசை.  மனதில் நிற்காத பாடல்கள்.  படம் பார்த்து முடித்த உடன் மனதில் என்னதான் நிற்கிறது என்று யோசித்துப் பாருங்கள்.  ஒன்றும் இருக்காது.

பூங்குழலி...?  சேந்தன் அமுதன்...?  பேசக்கூடாது.  மதுராந்தகன் அருண்மொழியோடு இணைந்து போர் புரிகிறானா?  ஆம்! கூட வந்தியத்தேவனும்.  அவனுக்கு பத்து வருட சிறைத்தணடனை படத்தில் கேன்சல்! ஆதித்த கரிகாலன் மாண்டதும், தன் வாழ்க்கைக்கு கதையை ரவிதாசன் சொல்லக்கேட்டு நந்தினி தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்.

பொன்னியின் செல்வன் முன்கதைச் சுருக்கங்களை மட்டும் வைத்து படம் எடுத்தாலே இன்னும் இரண்டு பாகம் வேண்டும். படத்தில் வரும் எந்தப் பாத்திரமும் அந்தந்த பாத்திரத்துக்குரிய காட்சிகள் அமையாமல் வந்து போகிறார்கள்.  திருமண வீடியோவில் தலைகாட்டும் உறவினர்களின் தலைகள் போல!  விக்ரம் ஐஸ்வர்யா பச்சன் காதலை மட்டுமே பாடம் எடுத்திருக்கிறார்.  கூட கொஞ்சம் கொஞ்சம் மற்ற கேரக்டர்கள்.

நந்தினியைப் பார்த்தால் அய்யா என்று பார்த்து ஜொள்ளு விடவேண்டும்.  வந்தியத்தேவன் முதல் பார்த்திபேந்திர பல்லவன், கந்தமாறன் வரை அப்படிதான்.  ஆனால் ஐஸ்வர்யாவைப் பார்த்தால் ஆயா மாதிரி இருக்கிறார்.  ஆமாம், படத்தில் கந்தமாறன், அவன் தங்கை கேரக்டர் எல்லாம் எங்கே?

எந்த கேரக்டராவது யாருக்காவது பொருந்துகிறதா?  எனக்குத் தெரிந்து இல்லை.  கஷ்டப்பட்டு ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.  மனதில் ஏற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.  பொருத்தமில்லாத நடிகை, நடிகையர் தேர்வு.

குந்தவைக்கு தலைக்கனம் அதிகம் என்பது போல கதையில் வரும்.  அதை மேக்கப்மேன் மட்டுமே கவனித்திருப்பார் போல...

நெகிழவைக்கும் சம்பவங்கள் உண்டா?

இல்லை.

திடுக்கிட வைக்கும் திருப்பங்கள் உண்டா?

இல்லை.

செமையாக நடிக்கிறார்கள் என்று சொல்லும்படி காட்சி உண்டா?

இல்லை.

கதையில் வரும்படியே படத்தில் ஏதாவது ஒரு கேரக்டராவது முழுமையாக காட்டப்பட்டிருக்கிறதா?

இல்லை, இல்லை, இல்லை.

ஆர்வத்தைத் தூண்டிய கேரக்டர்?

படம் முடிந்து எனக்கு முன்னே நடந்த 70 வயது பெரியவர்.  தனியே வந்திருந்தார் போலும்.  ஒரு காலை விந்தி விந்தி இறங்க முடியாமல் படிகள் இறங்கினார்.  உதவ தோள் தொட்டபோது நாகரீகமாக மறுத்து விட்டு சொந்த முயற்சியில் சென்றவர் முகத்தில் மகிழ்ச்சி இல்லை!

படத்தில் பின்னே என்னதான் இருக்கிறது?

சத்தம், இரைச்சல்...

பாஹுபலி அளவு RRR இல்லை.  RRR அளவு கூட பொன்னியின் செல்வன் இல்லை.

Grrrrrrrr

கல்கி ஆன்லைனில் மக்கள் விமர்சனம் என்று மைக்கை நீட்டுகிறார்கள்.  ஒரு பத்து வயது பையன் சொல்கிறான் "ஜெயம் ரவி வேற லெவல்!"  அப்புறம் படத்தின் 'மாண்புகளை' அலசுகிறார்! இன்னொரு பெண் "இது மாதிரி" படங்கள் எடுத்தால் அவரைப் போன்றவர்களுக்கு வரலாறு புரியுமாம்!

கதையைப் படித்து விட்டு படம் பார்ப்பவர்கள் நொந்து போவார்கள்.  கதையைப் படிக்காமல் படம் பார்ப்பவர்கள் கொஞ்சம் ரசிக்கலாம் என்று முதல் பாகம் பார்த்தபோது தோன்றியது.  இதையும் சேர்த்துப் பார்த்தால் ரசிகர்கள் கல்கியையே சந்தேகப் படுவார்கள்.  போஸ்டரிலேயே மணிரத்தினத்தின் பொன்னியின் செல்வன் என்றுதான் போடுகிறார்கள்.

ஒழுங்காய் எடுக்க வேண்டும் என்றால் குறைந்தது ஐந்து பாகங்கள் வேண்டும்.

============================================================================================================

நம் இனிய நண்பர் கணேஷ் பாலா முகநூலில் பகிர்ந்ததிலிருந்து....

இலக்கிய அரசி வை.மு.கோ.-2

===========================

அனந்தராம பாகவதரின் பாராட்டு கோதைநாயகிக்குப் பெரிய உற்சாகத்தைத் தந்தது. தொடர்ந்து பாட்டுப் பயிற்சியில் ஈடுபட்ட சிறுமி கோதைநாயகி தன்னுடைய எட்டாவது வயதில் (1910) மேடையேறி அரங்கேற்றம் செய்தார் தன் பாட்டுக் கச்சேரியை. அதைத் தொடர்ந்து, பாடுவதில் கோதைநாயகியின் திறமை மெருகேறிக் கொண்டிருந்தது.

கோதைநாயகியின் கணவர் பார்த்தசாரதி தன் மனைவியின் சங்கீத ஆர்வத்துக்கு அணை போடவில்லை. புரிந்து கொண்டு ஊக்குவித்தார். பல பல கச்சேரிகளுக்கும் நாடகங்களுக்கும் கோதைநாகியை அழைத்துச் செல்ல ஆரம்பித்தார். இப்படி சங்கீதத்தில் பெயர் பெற்றுக் கொண்டிருந்த கோதைநாயகிக்கு ஒரு விஐபி ரசிகையும் கிடைத்தார். அவர்… டாக்டர் முத்துலட்சுமி ரெட்டி. கோதைநாயகியின் பாட்டைக் கேட்டுப் பரவசமடைந்த அவர் ரசிகையாகி, பழகி, நெருங்கிய குடும்ப நட்பாகவே ஆகிவிட்டார்.

அதன் பலன்… தேசிய நீரோட்டத்தில் காலெடுத்து வைத்தார் கோதைநாயகி. 1916ம் ஆண்டு திலகர் சிறையிலிருந்து விடுதலையாகி வந்தபோது, சென்னை திருவல்லிக்கேணியில் தேசபக்தர்களால் அவருக்கு உற்சாக வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. அப்போது ஆரத்தி எடுக்கிற சமயம் பாடல் பாடுகிற பொறுப்பு வை.மு.கோ.வுக்கு அளிக்கப்பட்டது. அன்று அழகாகப் பாடி தன் தேசிய வாழ்க்கையில் முதல் அடியை எடுத்து வைத்தார் வை.மு.கோ.

அப்படியே தொடர்ந்திருந்தால் பாடகியாகவே இருந்து புகழ்பெற்றிருக்கவும் கூடும். ஆனால் வாழ்க்கையில் திருப்பங்கள் எப்படி, யார் மூலம் வரக்கூடும் என்பதை யாராலும் சொல்ல முடியாது என்பதே வாழ்க்கையின் விசேஷம். அது கோதைநாயகியின் விஷயத்திலும் நடந்தது.

கோதைநாயகிக்குக் கற்பனைத் திறன் அதிகமாக இருந்தது. பொழுதுபோகாத சமயங்களில் வீட்டுக்குள்ளேயே தன் தோழிகளாகிய சிறுமிகளை வைத்து நாடகங்களை நடத்துவார். அதற்கான வசனங்களையும், பாடல்களையும் அவரே இயற்றி (மனதுக்குள்தான்) சொல்லியும் கொடுத்து நடிக்க வைப்பார். அந்த நாடகங்கள் அனைத்தும் புராணச் சம்பவங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவையாக இருக்கும்.

சில ஆண்டுகள் இப்படியே சென்ற நிலையில், புராண சம்பவங்கள் தவிர்த்து சமூக நாடகங்கள் எழுதினால் என்ன என்று வை.மு.கோவுக்குத் தோன்றியது. அவருடைய மாமனார் வீட்டு மாடியில் பட்டம்மாள் என்கிற பெண்மணி குடியிருந்தார். அவர் அந்நாளைய எஸ்.எஸ்.எல்.சி. படித்துத் தேறியவர். வை.மு.கோவின் நாடகங்களின் ரசிகை அவர். தன் சிந்தனையை வை.மு.கோ. அவருடன் பகிர்ந்து கொண்டபோது, “உங்களுக்கு கற்பனை நன்றாக வருகிறது. உங்களால் தமிழில் எழுதத்தான் முடியவில்லை. அதனால் நீங்கள் வாயால் சொல்லுங்கள். அதை நான் எழுதித் தருகிறேன்.” என்றார்.

அப்படித்தான் வெளிப்பட ஆரம்பித்தது வை.மு.கோவின் முதல் எழுத்து. வை.மு.கோ. சபாக்கச்சேரிகள் கேட்கச் செல்கையில் அவருக்குப் பழக்கமான ஒரு தோழி நோபிள் பிரஸ் என்றோர் பதிப்பகம்/அச்சகம் வைத்து நடத்திக் கொண்டிருந்த கதிர்வேல் முதலியாரின் மனைவி. தான் எழுதிக் கொண்டிருப்பதைப் பற்றிக் கோதைநாயகி சொன்னதைக் கேட்ட அவர், “நீங்கள் எழுதுகிற டிராமாவை எங்களின் பிரஸ்ஸிலேயே அச்சிடலாமே..” என்றார். வை.மு.கோ. மகிழ்ச்சியுடன் சம்மதித்தார்.

இப்படியாகத்தானே வை.மு.கோ டிக்டேட் செய்து, பட்டம்மாள் எழுதிய ‘இந்திரமோகனா’ என்ற நாடகம் புத்தகமாக 1924ல் வெளிவந்தது. 100 பக்கங்கள் கொண்ட அந்தப் புத்தகத்தின் விலை எட்டணா.

முதல் புத்தகம் வந்ததும் வை.மு.கோ. பெரும் புகழ் பெற்றாரா..? பதிப்பகத்தாரும் பத்திரிகைகளும் அவரின் கதைகளை போட்டி போட்டுக் கொண்டு வாங்கிப் பிரசுரித்தார்களா என்றால் பதில் : ஒரு பெரிய இல்லை. அதற்குமுன் சில பிரச்சனைகளையும் அவமானங்களையும் சந்திக்க வேண்டியிருந்தது. அவற்றைப் பற்றி….

தொடர்வோம்.

படக்குறிப்பு : பின்னாளில் வை.மு.கோ. ஆசிரியராக இருந்து நடத்திய ஜகன்மோகினி இதழ் அட்டைப்படம்.

======================================================================================

கல்கியை காயப்படுத்தாத ஜிம்மி...

==========================================================================================================

முன்பு பகிர்ந்த திகில் கவிதை ஒரு செட்...!  நோ சென்டிமென்ட்ஸ் ப்ளீஸ்.!!!

முழுவதும்

மூடி விடாதீர்கள்

கொஞ்சமாவது

காற்று வேண்டும்

எனக்கு..

தினம் தினம்

எழுந்து வருவதே

சிரமமாயிருக்கிறது.

யாரோ

என் கல்லறையை

மறுபடி மறுபடி

மூடி விடுகிறார்கள்.

================================================================================================

புதையல் எங்கிருக்கும்?

=========================================================================================

இணையத்தில் ரசித்தது......

================================================================================================

நியூஸ் ரூம்  :

நேற்று மனோபாலா மறைந்தததும், ஏற்கெனவே ஸீரியஸாய் இருக்கும் சரத்பாபு பற்றி வதந்தி பரவியதும் வருத்தம்.

================================.

என்ன கொடுமை பாருங்கள்..  எதற்கும் எதற்கும் முடிச்சு!

ஒருவரை ஏற்கெனவே கொன்று விட்டார்கள்.  அடுத்து இந்த செய்தி..  கேட்க ஆளில்லை.

பெரியண்ணனின் நிலை இது..  இன்னும் நாற்பத்தைந்து வருடங்களில்...  இன்னும் பத்துவ வருடங்களில் என்று பூச்சி காட்டுவது போய் அடுத்த மாதத்திலிருந்தே என்று புளியைக் கரைக்கிறார்கள்.  என்ன ஆகுமோ....

கொஞ்சமாவது சிரமம் இருந்தால் சேர்ந்தே வாழ்ந்துடுவோம் என்று நினைப்பார்கள்.  இப்படிச் செய்தால் எப்படி கண்ணே!

=====================================================================================================

பொக்கிஷம் :

முன்ஜாக்கிரதை வேட்டைக்காரர்.

அட போங்கப்பா.....

"பாம்..  பாம்..."

ஒட்ட நறுக்கிட வேண்டியதுதான்...   நறுக்கியாச்சுல்ல....