முத்தையன் செய்தது சரியா?

 

சென்ற வாரமும் யாரும் எங்களை கேள்விகள் கேட்கவில்லை. 

சென்ற வாரம் நாங்கள் கேட்டிருந்த கேள்விகளுக்கு சரியான விடைகள் : 

1) மாமியாரும் ஒரு வீட்டு மருமகளே (  பதில் யாரும் சொல்லவில்லை) 

2) காசி யாத்திரை (  கில்லர்ஜி - முதல் விடை)

3) நீலாவுக்கு நெறஞ்ச மனசு (பதில் யாரும் சொல்லவில்லை) 

4) நெஞ்சத்தைக் கிள்ளாதே ( நெல்லைத்தமிழன் - முதல் விடை) 

5) மனம் ஒரு குரங்கு (கில்லர்ஜி - முதல் விடை )

= = = = = =

எங்கள்(?) கேள்விகள். 

சென்ற வாரம் போலவே சில கேள்விகள் : ( மேலும் சினிமா பெயர்கள்) 

1) பாக்கு மெல்லுவது போர் 

2) திங்காதே 

3) கால் வலித்தால் கட்டு 

4) இதுக்குத்தான் ரோஸ் 

5) வானிலை அடங்கு 

(இந்த புதிர்களை எழுதி அனுப்பிய வாசகருக்கு நன்றி. அவர் இன்னும் பதில்கள் அனுப்பவில்லை.) 

= = = = = =

KGG பக்கம் : 

நஞ்சநாடு ஸ்கூலில் படித்த காலத்தில், நாங்கள் இருந்த குடியிருப்புப் பகுதியிலிருந்து பள்ளிக்கூடம் இருக்கும் ஊருக்கு pick-up வேனில் சென்று வருவோம். அந்த வேனில் உட்காரும் பகுதியில் நீள வாக்கில் இரண்டு பக்கமும் இருக்கைகள் இருக்கும். இடது பக்க இருக்கையில் ஆண்களும், வலது பக்க இருக்கையில் பெண்களும் அமர்ந்து பயணிப்போம். 

பையன்கள் : கௌதமன், வெங்கடாசலம், ஜோசப், சேகர், முத்தையன், லோகநாதன். 

பெண்கள் : பிரேமா, லதா, சரோஜா ( மூவரும் சகோதரிகள்) தங்கமணி, தேவி, விஜயலக்ஷ்மி. 

பள்ளிக்கூடம், பேருந்து நிறுத்தத்திலிருந்து ( ரோடிலிருந்து) கீழே ஐம்பது அல்லது அறுபது படிக்கட்டுகள் இறங்கிச் செல்லவேண்டும். 

படிக்கட்டுகள் ஆரம்பிக்கும் இடத்தில் வலது பக்கம் ஒரு ஷெட் இருக்கும். அந்த ஷெட்டில் நாங்கள் கொண்டு வருகின்ற காலை ஆகாரத்தை சாப்பிட்டுவிட்டு மதியம் உண்ணவேண்டிய உணவு இருக்கும் டிஃபன் பாக்ஸ்களை வைத்துப் பூட்டிவிட்டு செல்வோம். 

பள்ளிக்குச் செல்ல ஆரம்பித்த முதல் வாரத்தில் ஒருநாள் காலை அந்த ஷெட்டில் நாங்கள் எல்லோரும் அமர்ந்து அவரவர்கள் கொண்டு வந்த காலை உணவை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தோம். அப்போது, பள்ளிக்கூடத்திற்கு பஸ் மூலம் வந்து இறங்கிய படுகு பையன்கள் குழாம், ஷெட் கதவு வழியே எட்டிப் பார்த்து - அங்கே இருந்த  பையன்கள், பெண்கள்  எல்லோரையும் ஒரு நோட்டம் விட்டனர். அவர்கள் என்னையும், விஜயலஷ்மியையும் பார்த்துவிட்டு, " டேய் - நம்ம ஸ்கூலுக்கு சரோஜாதேவியும் அவங்க தம்பியும் வந்திருக்காங்கடா " என்று கூவினார்கள். உடனே அந்தப் பக்கம் சென்றுகொண்டிருந்த எல்லா பையன்களும் ஓடி வந்து எங்கள் இருவரையும் தரிசித்துச் சென்றனர். விஜயலக்ஷ்மிக்கு ஒரே பெருமை. எல்லோரிடமும் படுகு பையன்கள் தன்னை சரோஜாதேவி என்று கூறினார்கள் என்று பல நாட்கள் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள் அந்தப் பெண். 

(# டவுட்டு : சரோஜாதேவிக்கு தம்பி உண்டா? கூகிள் செய்து பார்த்தால், அவருக்கு கௌதம் ஹர்ஷா  என்ற மகன் உண்டு என்று ஒரு தளத்திலும், கௌதம் அவருடைய பேரன் என்று விக்கிப்பீடியா தளத்திலும் காணப்படுகிறது!! அம்பேல் !!) 

ஒருநாள் காலை முதல் பயங்கர மழை பெய்துகொண்டிருந்தது. ரெயின் கோட் அணிந்து, எல்லோரும் குளிரில் நடுங்கியபடியே வேன் ஷெட் வந்து சேர்ந்தோம். வேன் ஓட்டுநர் வருவதற்கு லேட் ஆகிவிட்டது. அவர் வந்தபிறகு ,நாங்கள் இவ்வளவு கனத்த மழை பெய்து வருவதால், ஒருவேளை பள்ளிக்கூடம் லீவு விட்டிருப்பார்கள்  என்ற நப்பாசையுடன், அரை மனதாக  வேனில் பயணம் செய்து பள்ளிக்கூடத்தை லேட் ஆக சென்று அடைந்தோம். 

மேலேயிருந்து பார்த்தால், பள்ளிக்கூடம் லீவு விட்டதாக தெரியவில்லை. நாம் வந்தது லேட். இந்த மழையில் நனைந்தவாறு படிகள் இறங்கி செல்வதா அல்லது வேன் வரவில்லை என்று சொல்லி எல்லோரும் திரும்பி வந்துவிடலாமா என்று நாங்கள் எல்லோரும் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போது முத்தையன்  கிடு கிடுவென இறங்கி விடு விடுவென வகுப்புக்குச் சென்றுவிட்டார். ( அவர் பையன்களில் சீனியர் ) அவர் அப்படிச் செய்ததால், நாங்கள் இனிமேல் வேன் வரவில்லை என்று பொய் சொல்ல இயலாது என்ற நிலை! எல்லோரும் முத்தையனை மனதுக்குள் சபித்தபடி அவரவர் வகுப்புகளுக்குப் போகவேண்டியதாயிற்று. 

முத்தையன் செய்தது சரியா? 

= = = = = = =

அப்பாதுரை பக்கம் : 

குற்றம் பார்க்கின்

அம்மாவுக்கு எதேனும் பழமொழியையோ பழம்பாடல்களையோ மேற்கோள் காட்டாமல் பேச வராது. 

நன்னூல், ஏலாதி, நாலடியார் போன்ற நூல்களிலிருந்து வரிகளை சந்தர்ப்பத்துக்கு தக்கவிதம் சேர்த்துச் சொல்வாள். ஔவையாரின் பாடல்களிலிருந்தும்

வரிகளை அறிவுரைப் போலச் சொல்லுவாள்.

பள்ளி நாட்களில் ஒரு சொந்தக்காரரின்  வீட்டுக்கு என்னிடம் பட்சணம் கொடுத்து அனுப்பினாள். அவர்கள் இல்லத்துக்குப் போனபோது , அவர்களின் பாராமுகம் என்னை வருத்தியது. 

‘இனிமேல் என்னை அங்கு அனுப்பாதேம்மா!’ என்று அம்மாவிடம் குமுறினேன்.

என் ரோஷத்தை அம்மா ரசிக்கவே செய்தாள். என் தன்மானத்துக்கு ஒத்தடம் தருவதுபோல் ஔவையைக் கூட்டி வந்தாள்.

‘மதியாதார் முற்றம் மதித்தொருகால் சென்று

மிதியாமை கோடி பெறும்

உண்ணீர் உண்ணீர் என்று உபசரியார் தம்மனையில்

உண்ணாமை கோடி பெறும்

கோடி கொடுத்தும் குடிப்பிறந்தார் தம்மோடு 

கூடுதல் கோடி பெறும்

கோடானு கோடி கொடுப்பினும் தன்னுடைநா

கோடாமை கோடி பெறும்’

என்று அம்மா முடித்தாள்.  

என் கோபத்தை மறந்தேன்.

கையோடு அந்த வரிகளை மீண்டும் சொல்லச்சொல்லி எழுதிக் கொண்டேன். 

இதையெல்லாம் அப்பா மௌனமாய் சிரித்தபடி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். 

அப்பாவின் அருகே வந்து “ஏன் நைனா சிரிக்கிறே?”என வினவினேன்.

“உங்க அம்மா நாளைக்கே அவுங்க வீட்டுக்குத் திரும்ப போகச்சொன்னா என்ன பண்ணுவே?”

“அம்மா மதியாதார்… பாட்டுச் சொன்னதை இப்ப நீ கேட்டே தானே நைனா?“

"அப்போது வேறே சொல்லி உன்னை ஊக்கப்படுத்தி உங்கம்மா அனுப்புவா “

“அப்படி என்ன அம்மா வேறே சொல்லிவிடப் போறா?”

“குற்றம் பார்க்கின் சுற்றமில்லைடா" என்பாள்.

அம்மாவிடம் இதுபற்றி மேலும் பேசலாம் என சமையலறைக்குள் போனேன். 

‘தாமரை பூத்த தடாகமடி’ பாட்டை சன்னமாகப் பாடியபடி அம்மா வாழைக்காயை அருவாமணையில் நறுக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

“என்னப்பா வேணும்?”என ஏறிட்டுப் பார்த்துக் கேட்டாள்.

“இந்த ‘தாமரைப்பூத்த’ பாட்டு வரிகளை அப்புறமா எனக்குச் சொல்லும்மா. எழுதிக்கிறேன்” என்றேன்.

அப்பா பிழைத்துப் போகட்டும்!

வால்:

நான் தான் எழுதினேன்.  நானே தான்.  நித்தியானந்தா மேல் சத்தியம் போடவா?

சரி, மண்டபம்னே வச்சுக்குவோம். யார் எழுதிக் கொடுத்திருப்பாங்க? 

துப்பு தரவா? ராகத்தின் பெயரையொட்டிய பலவண்ணப் பதிவர் எழுதியது. என்ன ராகம்னு கேட்டா இரண்டாவது க்ளூ. தமிழில் இவர் பெயர் தழுவிய  ராகத்தை முல்லைப்பண் என்பார்கள். 

வௌவால்:

ஆரம்பத்துல ஏலாதின்றார் பாருங்க.. ஏதோ வாசனை சமாசாரம்னு நினைச்சேன்.  அது பதினெண்கீழ் கணக்குனு சங்க இலக்கிய நூலாம். அம்புட்டும் வெண்பாவாம். 

இதையெல்லாம் நான் கேள்விப்பட்டது கூட இல்லே.. இலக்கியத்துலயே கணக்கா? ஜூட். நான் ஏன் இந்த மாதிரியெல்லாம்  எழுதறேன்?

= = = = = =