நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – மனைவியுடன் யாத்திரை – பகுதி 04 நெல்லைத்தமிழன்

 

 

காலை 6 ¼ மணிக்கே  திருவிடவெந்தையை அடைந்துவிட்டோம். கோவில் கதவுகள் திறந்திருந்தாலும் இன்னும் விஸ்வரூபம் நடக்கவில்லை. 6 ½ - 7 மணி ஆகும் என்றார்கள். நாங்கள் கோவிலின் பிராகாரத்தைப் பிரதட்சிணம் வந்துகொண்டிருந்தோம்.  அர்ச்சகர் மற்றும் காவலர்கள் வந்து காலையில் செய்யவேண்டிய பணிகளைச் செய்துகொண்டிருந்தார்கள்.

ஒவ்வொரு சன்னிதியாக (தாயார் மற்றும் ரங்கநாதர்…) திறந்து காலை ஆரத்தி முடிந்த பிறகு, கம்பிவலைக் கதவைப் போட்டுவிட்டு, பிறகு கோவில் மூலவர் சன்னிதியைத் திறந்தார்கள். திருவிடவெந்தை விஸ்வரூப தரிசனம் மிகவும் திருப்தியாக இருந்த து. பொதுவாக வாய்ப்பு கிடைக்கும்போதெல்லாம் எந்தக் கோவிலிலும் விஸ்வரூப தரிசனத்திற்குச் செல்வேன். மற்ற எல்லா தரிசன நேரங்களிலும் நாம் இறைவனை தரிசிப்பதாகவும், விஸ்வரூப தரிசனத்தின்போது அவன், பக்தர்களைப் பார்ப்பதாகவும் ஐதீகம்.

வெளிப்புறச் சுவற்றில் நிறைய கல்வெட்டுகள், இந்தக் கோவிலின் பழைமையைப் பறைசாற்றுகின்றன.

சுற்றுமண்டபமும், அங்கு இருந்த தாழியும் (எதற்காக உபயோகிப்பார்கள்?)

மூலவர் நித்யகல்யாணப் பெருமாள்.  முன்மண்டபத் தூணில் சிற்பமாகவும் பார்த்தேன். (இது ஒரு வகையில் நல்லது. மூலவர் எப்படி இருப்பார் என்பதைத் தெரிந்துகொள்ளலாம்)

மூலவரின் திருவுருவப் படங்கள். இணையத்திலிருந்து

கோவிலின் மூலவர் திருநாமம், நித்யகல்யாணப் பெருமாள். திருமணம் ஆகாதவர்கள் விரைவில் திருமணம் நடக்க இந்தக் கோயிலில் வேண்டிக்கொள்கிறார்கள். 

த்வஜஸ்தம்பத்திற்கு வலதுபுறம் உள்ள மண்டபத்தில் இரண்டு சன்னிதிகள் உள்ளன. அவற்றில் நேராக உள்ள ரங்கநாதர் சன்னிதி. பொதுவாக நான் திவ்யதேசங்கள் பலவற்றில் ரங்கநாதர், வரதராஜர் சன்னிதிகள் மற்றும் நரசிம்ஹர் சன்னிதிகளைப் பார்த்திருக்கிறேன். (திருப்பதியிலும் நீங்கள் கண்டிருக்கலாம்). முன் காலகட்ட த்தில், அந்த அந்தக் கோவில்களுக்கு கைங்கர்யம் செய்ய, வைணவத்தின் முக்கியக் கோவில்களான ஸ்ரீரங்கம், காஞ்சி போன்ற இடங்களிலிருந்து சென்றவர்கள், தங்கள் சொந்த ஊரை நினைவுகூறும் விதமாக இத்தகைய சன்னிதிகளை அமைத்திருக்கலாம்.

ரங்கநாதப் பெருமாள், திருவிடவெந்தை

திருவிடவெந்தை என்று இருப்பதுபோல திருவலவெந்தை என்று ஒரு கோவில் இருக்கவேண்டும் என்று என் மனைவி சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். அதற்கு ஏற்றார்ப்போல் திருவிடவெந்தைக் கோவிலில் தாயாரை வலப்புறம் வைத்திருப்பதுபோல ஒரு சிற்பத்தைப் பார்த்தேன் (மூலவர், தாயாரை இடப்புறம் வைத்திருப்பார்)

கோவிலில் தரிசனத்தை முடித்துக்கொண்டு வெளியில் வந்தோம். வெளியே இருந்த மண்டபத் தூண்களில் இருந்த சிற்பங்களைப் படம் பிடித்துக்கொண்டேன்.

கோவிலின் வெளியே அமைந்துள்ள மண்டபம். உற்சவ காலங்களில் உபயோகிப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன். அந்த மண்டபத்துத் தூண்களில் சிலவற்றைக் கீழே கொடுத்துள்ளேன்.

பெண்களும் போர்ப்பயிற்சி உடையவராக இருந்தனர் என்பதைக் குறிக்கும் சிற்பம். பிறகு யோசித்திருப்பார்கள், விட்டால் நம்மை மிஞ்சிவிடுவார்கள் என்று. அதனால் அவர்களை சமையலறைக்குள் முடக்கிவிட்டார்களோ?

கோவிலில் விஸ்வரூபதரிசனத்திற்காகச் சிறிது நேரம் காத்திருந்ததில், அரை மணிக்கும் மேலேயே கோவிலில் செலவழித்திருப்போம். மிகவும் திருப்தியான தரிசனம்.  இதற்கு முன்பு ஒரு தடவை இந்தக் கோவிலுக்குச் சென்றிருந்தபோது, பாலாலயத்தில் இருந்த தால், மூலவரைச் சேவிக்க முடியவில்லை. உற்சவரைத்தான் சேவிக்க முடிந்தது. அப்போது கோவிலில் மிக அதிகமான கூட்டம். ஆனால் இந்தத் தடவை அதிகாலையிலேயே சென்றுவிட்டதால் (ஞாயிறு), சன்னிதிகளையும் சேவிக்க முடிந்தது, கூட்டமும் இல்லை.

இதற்கு முன்பு சென்றிருந்தபோது கோவிலுக்கு வெளியில் உள்ள மண்டபத்தில் சில குறி சொல்லும் குறத்திகளைப் பார்த்தேன். அதில் வயதான ஒருவர், சாப்பாட்டுக்கே வழி இல்லை என்று சொன்னதால் பாவப்பட்டு கையைக் காண்பித்தேன். ஆனால் அவரிடம் 100 ரூபாய்தான் தருவேன் என்று சொன்னேன். அவரோ நரிப்பல் என்று ஒன்றை எடுத்து என்னிடம் தர எத்தனித்தார். அதெல்லாம் வேண்டாம் என்று சொன்னதும் கையைப் பார்த்ததற்கு 400 ரூபாய் தரணும் என்றார்.  அடடா… பரிதாபப்பட்டது தவறாகிப்போனதே என்று நினைத்தேன்.

கோவில் தரிசனம் முடிந்த பிறகு அங்கிருந்து மஹாபலிபுரம் நோக்கிச் சென்றோம். பதினைந்து நிமிடங்களில் மஹாபலிபுரம் அடைந்துவிட்டோம். முதலில் ஸ்தலசயனப் பெருமாள் கோவிலுக்குச் சென்றோம்.

ஸ்தலசயனப் பெருமாள் கோவில்

நான் 35 வருடங்களுக்கு முன்பு பார்த்த கோவிலுக்கும் இப்போது இருந்த நிலைமைக்கும் மிகுந்த வித்தியாசம் இருந்தது. கோவில் புதுப் பொலிவு பெற்றிருந்தது. 

இந்தக் கோவிலில் பெருமாள், சயனத் திருக்கோலத்தில் இருக்கிறார். இது முதலாழ்வார்களில் ஒருவரான பூதத்தாழ்வாரின் அவதாரத் தலம்.

மாமல்லபுரம் ஒரு காலத்தில் ஏழு கோயில் நகரம் என்ற பெயர் பெற்றிருந்த து. கடல் சீற்றத்தால் அனைத்துக் கோயில்களும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டனவாம்.  அதன் பிறகு பல்லவ மன்னன்  ராஜசிம்ஹன் மூன்று கோயில்கள் கட்டினானாம். அதில் இரண்டு கோயில்கள் கடலால் கொள்ளப்பட்டுவிட்டன. மிஞ்சின கோயில் கடற்கரை ஓரம் இருக்கிறது.  அதுவும் அவ்வப்போது கடல் அலைகளால் சீற்றத்திற்கு உள்ளாகி வருவதால், 14ம் நூற்றாண்டில் தற்போதுள்ள ஸ்தல சயனப் பெருமாள் கோவில், பராங்குச மன்னரால் கட்டப்பட்டதாம்.

இந்தக் கோவிலில் மூலஸ்தானத்தில் நான்கு திருக்கரங்களுடன் ஸ்ரீதேவி, பூதேவி இல்லாமல், சயனித்த நிலையில் வேறு எங்கும் இல்லாத எளிமையான திருக்கோலத்தில் தல சயனப் பெருமாள் காட்சியளிக்கிறார். 

கோவிலுக்கு முன் உள்ள அரைகுறையாக உள்ள ராஜகோபுரத்தின் கீழ்ப்பகுதி.  ஒருவேளை கட்டிமுடிக்கப்படாமல் இருந்திருக்கலாம் (பல்வேறு காரணங்கள்). அல்லது கட்டிய கோபுரம் இடிந்திருக்கலாம். (கீழப்பழையாறில் உள்ள கோவிலிலும் ராஜகோபுரம் பாதியில் இருக்கிறது, தாராபுரம் கோவிலின் எதிரேயும் அப்படித்தான்)

ஒருவேளை மிகுந்த பொருட்செலவு காரணமாக கைவிடப்பட்டிருக்குமோ?

நுழைவாயிலிலிருந்து கோயிலின் தோற்றம்

முன்மண்டபத்தின் மேல், மூலவரின் தோற்றம் சிற்பமாகச் செதுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

கடல்களால் கொள்ளப்படாத கோயில்களில் எவ்வளவு, விஷ்ணுவுக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கோயில்களாக இருந்ததோ என்று யோசித்தேன். இந்தக் கோயில் மூலவரும், ஆழ்வார் பாடிய கோயிலிலிருந்து இங்கு கொண்டுவந்து வைத்திருப்பார்களோ?  இப்படித்தான் எனக்கு காஞ்சீபுரத்தில் பல கோயில்களைப் பார்த்ததும் தோன்றியது. நதிப்பெருக்கோ இல்லை மாற்றுமதத்தினரின் படையெடுப்போ பல கோயில்களை உருத்தெரியாமல் அழித்திருந்திருக்கவேண்டும்.  மூலவரை மட்டும் முடிந்த அளவு காப்பாற்றி வேறு கோயில்களில் வைத்திருந்திருக்கலாம். உற்சவர்களை கிணற்றிலோ இல்லை மண்ணின் ஆழத்திலோ புதைத்துக் காப்பாற்றியிருக்கலாம். காலம் செல்லச் செல்ல, அதைப்பற்றித் தெரிந்தவர்கள் உலகத்திலிருந்து நீங்கியிருக்கலாம். பிறகு புதிதாக உற்சவர்களைச் செய்து வைத்திருக்கலாம், அல்லது உற்சவர்கள் இல்லாமலேயே இருந்திருக்கலாம் என்று எனக்குத் தோன்றியது.  இதற்கு வரலாறுகளும் இருக்கின்றன. அதுபற்றி விவரிக்க ஆரம்பித்தால் பெரிய கட்டுரையாக நீண்டுவிடும்.

கோயிலுக்குள் செல்லும் நேரமாகிவிட்டது. அதனை அடுத்த வாரம் காண்போமா?

 (தொடரும்)