உல்லாசம் பொங்கும் இன்ப தீபாவளி !

 

கேள்வி & பதில்கள். 

நெல்லைத்தமிழன் : 

 எதிர்மறைச் சிந்தனைகள் கொண்டவர்கள் ஆபத்தானவர்களா? 

# எதிர்மறை சிந்தனை ஆள்களாக அவர்களுக்கேதான் ஆபத்து இல்லை அசௌகரியங்கள் மன உளைச்சல்கள் வரக்கூடும்.

& அக்டோபர் 1 ஆம் தேதி நீங்கள் கேட்ட கேள்வியும், எங்கள் பதிலும் கீழே : 

வளர்ப்புப் பிராணிகளாக மலைப்பாம்பு பெரிய சைஸ் ஓணான் வளர்ப்பவர்களைப் பற்றி உங்கள் அபிப்ராயம் என்ன? 

# விபரீதங்கள் எங்கும் உண்டு. நாய் தவிர வேறு பிராணிகள் ஒத்து வராது என்பது என் எண்ணம்.

உலகச் செய்திகளை உடனுக்குடன் தெரிந்து கொண்டு என்ன செய்யப்போகிறோம்? அதுபோல வாட்சப் செய்திகளையும்.

# உண்மைதான். செய்திகளைத் தெரிந்து கொண்டு ஆகப் போவது ஒன்றும் இல்லை. ஏனென்றால் உலகத்தில் நடப்பவைகளை மாற்ற நம்மிடம் எந்த சக்தியும் இல்லை.

ஆனால் சில சந்தர்ப்பங்களில் உலக நடப்புக்கு ஏற்றவாறு நாம் நம்மை சரி செய்து கொள்ள வேண்டிய அவசியம் ஏற்படுகிறது இல்லையா ? அதற்கு  செய்திகள் உதவியாக இருக்கக்கூடும்.

மாத்திரையின் அளவுக்கும் மருந்துக்கும் என்ன சம்பந்தம்? சில மாத்திரைகள் ரொம்ப பெரியதாக இருக்கிறதே!

# மருந்து சத்து இருக்க வேண்டிய அளவுக்கேற்ப சைஸ் இருந்தாக வேண்டுமே !

&  தமிழ் எழுத்தின் அளவை உச்சரிக்க ஆகும் கால அளவை, சாப்பிடும் மாத்திரையோடு ஒப்பிட்டு கேட்கிறீர்களோ?

மாத்திரை என்பது தமிழ் இலக்கணத்தில் ஒரு எழுத்தை உச்சரிக்க ஆகும் கால அளவைக் குறிக்கிறது, இது கண் இமைக்கும் அல்லது கை நொடிக்கும் நேரத்திற்குச் சமம். மருத்துவத்தில், மாத்திரை என்பது மருந்துகளின் அளவைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு வார்த்தையாகும். இலக்கணத்தில் மாத்திரையின் அளவு, ஒலிக்கும் எழுத்தின் வகையைப் பொறுத்து மாறுபடும்; குறில் எழுத்துக்கள் அரை மாத்திரையும் நெடில் எழுத்துகள் மாத்திரையும் ஒலிக்கும் என்கிறது விக்கி!

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் :

சிவாஜி கணேசனுக்கு பிறகு வந்த பலர் அவர் பாணியை பின்பற்றினார்கள். அவருடைய சம காலத்தில் அல்லது சற்று முன்னதாக இருந்த ரங்காராவ் போன்ற இயல்பான நடிகர்களை யாரும் பின்பற்றவில்லை. அதே போல எழுத்துலகில் சுஜாதாவை பலரும் பின்பற்றுகிறார்கள், புதுமைப்பித்தன், கு.ப.ரா. ஜெயகாந்தன், அசோகமித்ரன் போன்றவர்களை  யாரும் தொடர்வதில்லை. இதில் யாரை திறமைசாலி என்பீர்கள்? தன்னை பலரும் தொடரச் செய்பவரா? அல்லது தனக்கென தனி பாணியை கொண்டவர்களையா?

# கடவுள் தந்த வரமாக எழுதும் திறன் படைத்தவர்கள், எழுத வேண்டும் என்ற உந்துதல் காரணமாக அதன் நுணுக்கங்களைப் பிழையறக் கற்று, கற்றதைப் பிசகாமல் சாதிக்கிற சாமர்த்தியம் கொண்டவர்கள் - இப்படி எழுத்தாளர்களை இரண்டு வகையாகப் பார்க்கலாம். எந்த வகை என்பது கூட வாசகரின் தனிப்பட்ட அபிப்பிராயத்தை பொருத்தது என்று தான் சொல்ல வேண்டும். இதில் முதல் வகை எழுத்தாளர்களை பின்பற்றி எழுதி வெற்றி காண்பது கடினம்.‌ இரண்டாம் வகை எழுத்தாளர்களை பின்பற்றி எழுதுவது அவ்வளவு கஷ்டம் அல்ல என்பது என் சொந்த அபிப்பிராயம்.‌ ஒரு ஃபார்முலாவை பின்பற்றி எழுதும்போது அந்த பார்முலாவை வரவேற்கும் வாசகர் கூட்டம் கணிசமான அளவு இருக்கத்தான் செய்யும். வெற்றி தோல்விகளை முடிவு செய்வது வாசகர் எண்ணிக்கை தானே. காலம் கடந்து நிற்கும் எழுத்து என்பது அப்புறம் தான் வருகிறது. இந்த இரண்டு வகைகளில் சிறந்தது எது என்பது மதிப்பிடுபவரது இயல்பையொத்தது. 

என்னதான் ஆகட்டும்.  எவ்வளவு சிறப்பானதானாலும் அதற்கும் ஆயுட்காலம் என்று ஒன்று இருக்கத்தான் செய்யும்.‌ காலக் கிரமத்தில் மொழியே மாற்றமடையும் போது முந்தைய சிறந்த படைப்புகள் அவற்றிற்கான மொழிநடையுடன் அறிமுகம் இருப்பவர்களுக்கும் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்கும் மட்டுமே புரிகிறவையாக இருக்கும்.

&  இப்படி யோசிக்கலாமா?  நாம் சுஜாதாவை அறிந்த, படித்த அளவு புதுமைப்பித்தனோ மற்ற நீங்கள் சொல்லும் எழுத்தாளர்களின் பாணியோ படித்த நம் மனதில் நிற்கவில்லை.  எனவே அவரை பின்பற்றி யாராவது எழுதி இருந்தால் கூட அதை நம் சட்டென உணர முடிவதில்லை!  

அது போலதான் நடிப்பிலும்.

= = = = = = = = = = = =

படமும், பதமும் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் : 

ஆட்டம்(autumn) அழகு! எங்கள் சின்ன வயதில் தீபாவளிக்கு மருதாணி வைத்துக் கொள்வோம் அதுபோல இங்கே மரங்கள் எல்லாம் மருதாணி இட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. 

- - - - - - - - -

நெல்லைத்தமிழன் : 

ரிசார்ட்டுகளில் படுக்கையை அலங்கரித்து வைத்திருப்பதை பல இடங்களில் பார்த்திருக்கிறேன். தாய்லாந்தில் நான் சென்ற ஒரு ரிசார்ட்டில், Towelஐ,அழகுற வைத்திருந்தார்கள்.

ஒரு குரங்குக்குட்டி உட்கார்ந்துகொண்டிருப்பது போல எனக்குத் தோன்றுகிறது. 

அதுபோல, டாய்லெட் சீட்டருக்குக் கீழேயும் காலில் ஈரம் போக உபயோகிக்கும் டவலை இவ்வாறு அலங்காரமாக ஒரு பூவுடன் வைத்திருந்தார்கள். நன்றாக இருக்கிறது இல்லையா?

(டாய்லெட்டில் இப்படி எல்லாம் அலங்காரம் இருந்தால் எனக்கு 2 வராது! நெர்வசாக இருக்கும்! )

= = = = = = = = = =

KGG பக்கம். 

வந்த நாள் முதல் இந்த நாள் வரை தீபாவளிகளை மனதில் கொண்டுவந்து பார்த்தால்  .. 

நாகையில் நான் படித்த காலத்தில் கொண்டாடிய தீபாவளிகளுக்கு ஈடு இணை கிடையாது. குடும்பத்தில் வறுமை / முதியோர் இறப்பு போன்றவை இருந்த காலத்திலும் என் அப்பா குழந்தைகளாகிய எங்களுடைய கொண்டாட்டங்களுக்குத் தடை போட்டதே கிடையாது. 

அப்பா ஜவுளிக் கடையில் வேலை பார்த்ததால் புதுத் துணி எப்படியாவது கிடைத்துவிடும். சில சமயங்களில் OS துணிகள் என்று சல்லிசான விலையில் துணி அப்பாவுக்குக் கிடைக்கும். (OS என்றால் old stock என்று பின் நாட்களில்தான் தெரிந்துகொண்டேன்.) அண்ணாக்கள், எனக்கு என்று எல்லோருக்கும் ஒரே துணியில் சட்டைகள்! அதே போல டிரவுசர்கள்! அதெல்லாம் எனக்கு ஒரு பொருட்டே இல்லை. புது டிராயர் & புது சட்டை! அவ்வளவுதான் வேண்டியது! சந்தோஷத்திற்கு அளவே இல்லை. 

அந்த நாள் தீபாவளிகளின் சிறப்பு ஈர்ப்பு வெடி & வாணங்கள். நாகையில் மலிவாக வெடி , வாணங்கள் வாங்க எங்களுக்கு இருந்தது இரண்டு இடங்கள். ஒன்று ரயில்வே கோ operative ஸ்டோர். இரண்டு காடம்பாடி ஏரியாவில் இருந்த ஒரு தொழிற்பேட்டை - அந்த இடத்தில், ஒத்தை வெடி தயார் செய்யும் சிறு அமைப்பு இருந்தது. நாகை கடை வீதியில், இவர்கள் தயாரித்த ஒத்தை வெடி ஒரு கட்டு - 10 பைசா.  (பத்து வெடிகளை சணல் கயிறால் சுற்றி வைத்திருப்பார்கள்) ரூபாய்க்குப் பத்து கட்டுகள். தொழிற்பேட்டையில் - மொத்தமாக வாங்கும்போது ஒரு ரூபாய்க்கு 16 கட்டுகள் வரை வாங்கிவிடுவோம். ஒவ்வொருவரிடமும் ஒரு ரூபாய், நாலணா , எட்டணா என்று 20 பையன்கள் ஒன்று சேர்ந்து 10 ரூபாய் சேர்த்து 160 கட்டு ஒத்தை வெடி வாங்கி, பிறகு பங்கு பிரித்துக் கொள்வது உண்டு. 

தீபாவளிக்கு 2 வாரம் முன்பே பெரிய அண்ணனிடம்  (கேஜீ) எங்களுக்கு வேண்டிய கேப்பு , மத்தாப்பு, வெடிகள் பட்டியல் தயார் செய்து கொடுத்துவிடுவோம். அப்பா, அந்த அண்ணனிடம் தீபாவளிக்கு 10 நாட்கள் முன்பே ரூபாய் கொடுத்து எங்களுக்கும் அவருக்கும் வெடி & வாணம் வாங்கச் சொல்லிவிடுவார். 

ஆனால் கே ஜீ ஒவ்வொரு நாளும் தெருவில் விளையாடிவிட்டு அல்லது அவர் ஸ்கூல் நண்பர்களுடன் விளையாட்டுத் திடல் சென்று விளையாடிவிட்டு, திரும்பி வரும் சமயங்களில் அவர் வரவை ஆவலோடு எதிர்பார்த்திருப்போம். அவர் எதுவும் வாங்காமல் வரும் நாட்களில் நானும் என் அண்ணனும் முகம் வாடி நிற்போம். 

எப்படியோ பெரிய மனது பண்ணி அவர் தீபாவளிக்கு 3 நாள் முன்னதாக பட்டாசு , மத்தாப்பு பார்சல் கொண்டு வருகிற நாளில் எங்கள் சந்தோஷத்துக்கு வானமே எல்லையாக இருக்கும். 

பங்கு பிரித்தல், அவரவர்களுக்கான பங்குகளை ஒரு பெட்டியில் போட்டு வைப்பது  எல்லாமே சுவாரஸ்யம். அப்படி என்ன பெரிய பங்கு என்று பார்த்தால்.. .. 

என்னுடைய பங்கு: 

கேப்பு டப்பா : 3 (ஒவ்வொரு மான் மார்க் கேப்பு டப்பாவிலும் - சொன்னால் நம்பமாட்டீர்கள் - 40 கேப்புகள் இருக்கும். 

பச்சை மத்தாப்பு டப்பா : 3 (ஒவ்வொரு பெட்டியிலும் 20 மத்தாப்புகள் இருக்கும்)

சிவப்பு மத்தாப்பு டப்பா : ditto dittto ..

பூத்திரி எண்ணும் star matches : 3 டப்பா 

கம்பி மத்தாப்பு பெரியது : 1/2 டப்பா அதாவது 6 கம்பி மத்தாப்புகள் 

சாட்டை : ஆளுக்கு 6 சாட்டைகள். 

சிறு வயதில் நான் ஊசி வெடி தவிர மற்ற வெடிகள் வெடித்தது இல்லை. போகப்போகத்தான் பெரிய வெடிகள் வெடிக்கும் ஆர்வம் வந்தது. எந்த வெடியையும் நாங்கள் ஒவ்வொன்றாகத்தான் வெடிப்போம். கட்டோடு வெடிப்பது எங்களுக்கு கட்டோடு பிடிக்காது! 

மற்றபடி தரைச் சக்கரம், கலசம் என்னும் flower pots, ஏரோபிளேன் etc எல்லாம் எல்லோருக்கும் பொது. எங்கள் சார்பில் அண்ணன் கேஜீதான் அவைகளை எங்கள் முன்னிலையில் நெருப்பு வைத்து சுடுவார். நாங்கள் பாதுகாப்பு எல்லையில் நின்றுகொண்டு அவற்றைப் பார்வையிட்டு மகிழ்வோம். 

தீபாவளிக்கு மறுநாள் தெருவில் யார் வீட்டு வாசலில் அதிகம் குப்பை இருக்கிறது என்று பட்டிமன்றம் நடத்தி சந்தோஷப்படுவோம். 

சென்னைக்கு வந்து, வேலை பார்க்க ஆரம்பித்த நாட்களில் புதுத் துணி வாங்கி தைத்துப் போட்டுக் கொள்வது மட்டுமே அட்ராக்ஷன். மத்தாப்பு, வாணம் வெடிகள் வெடிப்பது பல குடித்தனங்கள் இருந்த பகுதியில் வாழ்ந்ததால் அதிகம் கொண்டாட இயலவில்லை. 

கல்யாணம் ஆன பிறகு, தலை தீபாவளி கொண்டாட்டங்கள் கூட ஓரளவுக்குத்தான். 

குழந்தைகள் பிறந்து, அவர்களுக்கு விவரம் தெரிய ஆரம்பித்த நாட்களில் கொண்டாடிய தீபாவளிகள் மிக மிக அருமை. குழந்தைகளின் சந்தோஷமான முகங்களையும், அவர்களின் ஆர்வத்தையும் கண்டு நானும் என் மனைவியும் அடைந்த சந்தோஷத்திற்கு ஈடு இணை இல்லை. 

குழந்தைகளுக்கு குழந்தைகள் பிறந்து அந்த பேரக் குழந்தைகளுக்கு விவரம் தெரிய ஆரம்பித்தவுடன் நான் பட்டாசுக் கொண்டாட்டங்களிலிருந்து voluntary ரிடயர்மென்ட் வாங்கிக் கொண்டுவிட்டேன்! 

தீபாவளி கொண்டாட்டங்களைப் பொருத்த அளவில் எனக்கு 

நாகை கொண்டாட்டங்கள் : 100/100 

சென்னை கொண்டாட்டங்கள் : 80/100 

பெங்களூர் கொண்டாட்டங்கள் : (பெங்களூரில் எனக்குத் தெரிந்து தீபாவளி நாளில் ஒருவரும் காலை ஒன்பது மணிக்கு முன்பு படுக்கையிலிருந்து எழுவது இல்லை!) 50 / 100. 

= = = = = = = = = = =