கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை :: ஆஹா என்ன பொருத்தம் - வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

     கிட்டத்தட்ட ஒன்றேகால் வருடம்.  




ஏதோ நினைத்து ஆரம்பித்து எப்படியோ தொடர்ந்து பதிவுலக நண்பர்களிடமிருந்து கேட்டு வாங்கிப்போட்டு கதை வெளியிடும் இந்தத் தொடர் பகுதி தொடங்கி ஒன்றேகால் வருடம் ஆகிறது. 

      முடிந்த வரை பழகிய பதிவர்கள் அனைவரிடமும் கேட்டு வாங்கிப் போட்டாகி விட்டது.  நணபர்கள் அனைவரும் நட்புடன் ஒத்துழைப்பு நல்கினர்.  அவர்களுக்கெல்லாம் எங்கள் நன்றி.  சில நண்பர்களால் அனுப்ப முடியாத சூழல்.  அனுப்புகிறேன் என்று சொல்லியும் அனுப்ப முடியாத சூழல்.   என்னைப்போலவே அவர்களுக்கும் அந்த வருத்தம் இருக்கும்.

     ராமலக்ஷ்மி, சாந்தி மாரியப்பன், ஏஞ்சல் போன்ற தோழமைகள் புதிய பதிவர்களின் தளங்களைக் குறிப்பிட்டு அவர்களிடம் கேட்டுப்பார்க்கலாம் என்று சொல்லி உதவியதையும் மறக்க முடியாது.

      இந்நிலையில் ஒரு வார்த்தையைக் கொடுத்து அந்த வார்த்தையில் கதையை முடித்து அனுப்புங்கள் என்று சில நண்பர்களைக் கேட்டபின் உடனே, முதலில் அனுப்பி வைத்தவர் நண்பர் வைகோ அவர்கள்.  அவரின் கதை இன்று இடம் பெறுகிறது.  இதே வரியில் முடியும் மற்ற நண்பர்களின் கதைகளும் தொடர்ந்து வெளிவரும்.

     நான் குறிப்பிட்ட அந்த கடைசி வரி  "சீதை ராமனை மன்னித்தாள்".  அது சில வருடங்களுக்கு முன்னால் எங்கள் குடும்பக் குழுமத்தில் இந்த வரியைக்கொடுத்து ஒரு பக்கக் கதையாக எழுத முடியுமா என்று என் அப்பா கேட்கச் சொன்ன வார்த்தை.   அப்போது நான் அதைச் செய்ய முடியவில்லை.  

     இதோ, 2017 ஏப்ரல் வந்து விட்டது.  இந்த மாதம் 22 ஆம் தேதி வந்தால் என் தந்தை மறைந்து ஓராண்டு ஆகப் போகிறது.   இப்போது அவர் சொன்ன அந்த வார்த்தையைச் சொல்லி நண்பர்களிடம் 'கேட்டு வாங்கி'ப் போடுகிறேன்.  ஆதரவளிக்கும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் நன்றி.


     இந்தத் தொடரின் முதல் கதையை வெகு விரைவாக அனுப்பி வைத்துத் தொடங்கியிருப்பவர் நம் அருமைப் பதிவர் பிரபல வைகோ ஸார் அவர்கள்.  கீழே அவரின் (சின்னஞ்சிறு) படைப்பு வெளியிடப்படுகிறது.
 

===================================================================

’ஆஹா என்னப் பொருத்தம் ..... 

 நமக்குள் இந்தப் பொருத்தம்...’

வை கோபாலகிருஷ்ணன் 

   

இருவருக்கும் மிகவும் லேட் மேரேஜ் தான். 

இருப்பினும் ராமன்-சீதை என்ற பெயர் பொருத்தமும், ஜோடிப்பொருத்தமும் மிகவும் அருமையாகத்தான் உள்ளது என ஆசீர்வதிக்க வந்தவர்கள் அனைவரும், தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டபடியே, மேடையேறி, மலர்களையும் அக்ஷதையையும் தூவிவிட்டு, அடுத்தபடியாக டிஃபன், காஃபி, சாப்பாடு என முடித்துக்கொண்டு, முஹூர்த்தப்பைகளுடன் புறப்பட்டு விட்டார்கள். 

முதலிரவு நேரம் நெருங்க நெருங்க ராமனுக்கு மனதுக்குள் உள்ள படபடப்பும் பயமும் மிகவும் அதிகரித்து விட்டது. 

தனக்குள்ள இந்தக் குறையை அவளிடம் இன்றே சொல்லி விடுவதா அல்லது மெதுவாகப் பிறகு சொல்லிக்கொள்ளலாமா அல்லது கடைசிவரை சொல்லாமலேயே அப்படியே விட்டு விடுவதா என்ற கவலையிலேயே ஒரேயடியாக மூழ்கிப் போயிருந்தான், ராமன். 

பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பு ஒருநாள் எதிர்பாராத சாலை விபத்தில் அவன் மாட்டிக்கொண்டு பிழைத்ததில், அவனுக்குப் படக்கூடாத இடத்தில் அடி பட்டு விட்டது. 

இல்வாழ்க்கையில் சந்தோஷமாக வாழ, வேறு எந்தப்பிரச்சனைகளும் இல்லாவிட்டாலும்கூட, மிக முக்கியமான நரம்பு ஒன்று கட் ஆகி விட்டதால், ராமனுக்கு வாரிசு உருவாக மட்டும் வாய்ப்பே இல்லை எனச் சொல்லிவிட்டார்கள், மருத்துவர்கள்.

இதனைப்பற்றி அப்படியே உள்ளது உள்ளபடி, தன் புது மனைவியிடம், முதல் நாள் இரவே, பக்குவமாகச் சொல்லியும் விட்டான் சத்திய சந்தனான அந்த ராமன். 

அவளுக்கும் இதுபோலவே, வெளியே சொல்லிக்கொள்ளவே முடியாத,  வேறொரு பிரச்சனை பிறவிக்கோளாறாகவே அமைந்துள்ளதாலும், அதைத் தன் வாய் விட்டு இப்போது அவரிடம் சொல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லாமல், அவரே முந்திக்கொண்டு விட்டதாலும், மனசு நிம்மதி ஆனதில், ஏன் உங்களிடம் உள்ள இந்த மாபெரும் குறையை என்னிடம் முன் கூட்டியே சொல்லாமல் மறைத்து விட்டீர்கள் என்று அழுது புலம்பி சண்டை ஏதும் போடாமல் அந்த, சீதை ராமனை மன்னித்து விட்டாள்.    

oooooooooooo

...........................................