புதன் 191120 :: காயம்பட்ட மாயம் !

    

சென்ற வார புதன் பதிவின் கருத்துரைப் பகுதியில், நண்பர் திண்டுக்கல் தனபாலன் அவர்கள், சில ஆலோசனைகளை வழங்கியுள்ளார்.  
             
' வெளியிட்ட பதிவிற்கு சம்பந்தமே இல்லாத கருத்துரைகள் தேவையில்லை' என்று கருத்து கூறியுள்ளார். 

அவருடைய எண்ணங்களைப் பகிர்ந்துகொண்டதற்கு நாங்கள் எங்கள் நன்றியை தெரிவித்துக்கொள்கிறோம். 

எங்கள் ஆசிரியர் குழு இதுபற்றி அடிக்கடி விவாதித்துள்ளோம். 

எங்கள் பார்வையில், வலைப்பூ பல வகைப்படும். 

சில வலைப்பூக்கள், அதன் ஆசிரியரின் மேடைப் பேச்சு போன்று, தங்கு தடையில்லாமல், அருவியாக பாய்ந்திருக்கும். கருத்து கூறுபவர்களுக்கு அதைப் பற்றி கருத்து கூற ஓர் இடைவெளி கூடக் கிடைக்காது. பதிவாசிரியரும் கருத்து எதையும் எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டார். 

சில வலைப்பூ ஆசிரியர்கள், எதிர் கருத்துகளை லட்சியம் செய்யமாட்டார்கள்; அல்லது வெளியிடமாட்டார்கள். 

சில வலைப்பூ knowledge sharing என்ற அடிப்படையில் வகுப்பறை போன்று இருக்கும். இங்கே வாசகர்கள், சந்தேகம் ஏதேனும் இருந்தால், கேட்டு நிவர்த்தி செய்துகொள்வார்கள். 

சில ஆன்மீக வலைப்பூ. ஆன்மிகவாதிகளின் ஆதரவு என்றும் உண்டு. 

இந்தியாவின் சுற்றுலாத்தலங்களை விவரமாக தெரிந்துகொள்ள சில நண்பர்களின் வலைப்பூ உதவுகின்றது. 

சமையல் வலைப்பூக்கள் என்றுமே சுவையானவை. 

Blogs can be one or more of these types: Informative, educative, entertaining and knowledge sharing. We have all these combined in Engal blog. We have additional points known as,  communicative + creative. 

What is the difference between information and communication? 
In simple terms, information is giving out and communication is getting through. The process of communication is incomplete if we do moderation for the comments. 

We want our readers, to come to our blog everyday and on Wednesdays and Thursdays they can comment about anything under the Sun. There are no restrictions. It can be even exchange of pleasantries - since that is the first step in any communication process. 

எங்கள் ப்ளாக் வலைப்பூ பல்சுவை பதிவாக இருக்கவேண்டும் என்பது எங்கள் லட்சியம். 

எங்கள் பதிவாசிரியர்கள் = Suppliers; வாசகர்கள் ஆகிய நீங்கள் = Customers. 

Customer satisfaction, customer happiness, போன்ற சில அடிப்படை விஷயங்களுக்காக, நாங்கள் பதிவு வெளியான ஆறு நாட்களுக்குள், யார், என்ன கருத்து உரைத்தாலும் அதை மட்டுறுத்தல் இல்லாமல் அப்படியே வெளியிடும் வகையில் அமைத்துள்ளோம். 

எங்கள் புதன், வியாழன், வெள்ளி (சனி ஞாயிறு கூட அப்பப்போ சேரும்!) 

பதிவுகளில், வாசகர்கள் என்ன கருத்துரை இட்டாலும், அதை நாங்கள் வரவேற்கிறோம். 

முக்கியமாக, புதன் வியாழன் பதிவுகள் அரட்டை அரங்கம் போல்தான். வாசகர்களும், பதிவாசிரியரும், கலந்துரையாடல் செய்வோம். இதை நிறுத்துவதாக இல்லை. 

          

எங்கள் எதிர்பார்ப்பு, உங்கள் பங்கேற்பு. அது காலை வணக்கமாக இருந்தாலும் சரி, கொஞ்சம் இருங்க பதிவைப் படித்துவிட்டு வருகிறேன் என்பதாக இருந்தாலும் சரி, உங்கள் கைக்காரியங்களைப் பற்றிய பகிர்வாக இருந்தாலும் சரி. இது ஒரு அரட்டைக் கச்சேரி மேடை. நீங்க இங்கே வந்து என்ன கருத்து பதிவு செய்தாலும், வணங்கி வரவேற்கிறோம். பதிவை விடப்  பின்னூட்டங்கள் அல்லது அதை வைத்து செய்யப்படும் பகடிகள் எல்லாம் இன்னும் சுவாரஸ்யமாக அமைவது உண்டு. 

எனவே, வாசகர்களே! வாங்க, பேசலாம்! வானமே எல்லை! 

===========================

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்: 

சிறு வயதில் பெற்றோர்களோ, அல்லது வீட்டில் இருந்த பெரியவர்களோ சொல்லிக் கொடுத்த பழக்கம், நினைவு தெரிந்து அதற்கு அறிவு பூர்வமாக விளக்கம் கிடையாது என்று தெரிந்தும் விடாமல் தொடரும் பழக்கங்கள் ஏதாவது..? (உ-ம்) பிள்ளையார் சுழி போடுவது.

 # பிரதட்சிணமாகச் செல்வது வலப்பக்கத்துக்கு முதலிடம் தருவது "நாராயணா" அல்லது "முருகா" எனச்சொல்லி மன அமைதி வருவித்துக் கொள்வது . . .

& பெற்றோர்களோ அல்லது பெரியவர்களோ சொன்னது எதையும் நான் கேட்டதில்லை. அப்பாவைப் பார்த்து சில பழக்கங்கள் தொற்றிக்கொண்டன. காலையில் குளித்து வந்ததும் விபூதி இட்டுக்கொள்வது, சிறிது நேரம் சுலோகம் சொல்லி கடவுளை வழிபடுவது என்று சில. 

                    

ஒரு பக்கம் ஐ.டி. கம்பெனிகள் ஆள் குறைப்பு செய்கின்றன. இன்னொரு புறம் பி.எஸ்.என்.எல்லில் 1,50,000 பேர்கள் வீ.ஆர்.எஸ்ஸுக்கு மனு போட்டிருக்கிறார்களாம். இது ஒரு நகை முரணாக தோன்றவில்லையா?

# ஐ.டி கம்பெனி போல ஜஸ்ட் லைக் தட் பிஎஸ்என்எல் ஆட்களை "நாளை முதல் வர வேண்டாம்" எனச் சொல்ல முடியாததால் வி ஆர் எஸ் தந்து ஊக்குவிக்கிறார்கள்.  இரண்டுமே ஆட்குறைப்புதானே, முரண் எங்கே வந்தது ?

இப்போது இருக்கும் இளைஞர்கள் அரசு வேலையை விரும்புவதில்லையே ஏன்?

# அப்படி ஒட்டு மொத்தமாக சொல்ல முடியாது. அரசு பியூன் கம்பெனி ஊழியரை விட அதிக சம்பளம் பெறுவதாகச் சொல்லப் படுகிறதே கவனிக்க வில்லையா ? சில கெட்டிக்காரர்கள் மட்டும் தான் நல்ல வேலை பெற முடிகிறது. எல்லாரும் அல்ல.

குப்பை கூட்டும் பணிக்கு எம்.ஏ, பி.எச்.டி க்கள் மனுச் செய்ததாக செய்தி வந்ததே..

மறந்து போய் பொருள்களை தேடுவது இருக்கட்டும். சிறு வயதில் நீங்கள் தொலைந்து போய் உங்களை தேடியிருக்கிறார்களா?

# நான் தொலைந்துபோயிருந்தால் தேடியிருக்க மாட்டார்கள்.

& தொலைந்து போக ஆசைப்பட்டு - எல்லோரும் எவ்வளவு பதட்டமாக என்னைத் தேடுகிறார்கள் என்று பார்க்க, சிறு வயதில் நாங்கள் வசித்த மூன்று குடித்தன வீட்டில், எல்லோருக்கும் பொதுவான மாடிப்படிக்கட்டுகளுக்குக் கீழே போய் ஒளிந்துகொண்டேன். ஒருமணி நேரம் ஆகியும் யாரும் என்னைத் தேடவில்லை. அந்த நேரத்தில்தான் அரிசிக்கு அரை நெல்லிக்காய் விற்கும் மூதாட்டி, அரிசிக்கு நாகப்பழம் விற்கும் அம்மணி என்று வரிசையாக வந்து, உடன் பிறந்த மூத்தவர்கள் அரிசிக்கு வாங்கிய அ.நெ, நா ப - எல்லாவற்றையும் பங்கு போட்டுத் தின்று தீர்த்திருந்தனர். என்னைப் பார்த்தபின், ஒன்றுமே நடக்காதது போல எல்லோரும் இருந்தார்கள். 

அதற்கப்புறம் நான் காணாமல் போவதைப் பற்றிக்  கனவு கூட கண்டதில்லை! 

அம்சவல்லி அதிரா:): 
               
1. யாரையும் காயப்படுத்திடக்கூடாது என நினைப்போர்தான் அதிகம் காயப்படுகிறார்களே அது ஏன்?

#  நான் இப்படி அதனால் எனக்கு இதுதான் வரவேண்டும் என நினைப்பது மனித இயல்பு. இதன் நான், எனக்கு எனும் இரண்டு பகுதிகளிலும் அளவீடுகளில் தவறு இருக்கக் கூடும். 

கீதை வழியில் பலன் கருதாது செயல்படுதல் தவிர வேறு தீர்வு ஏது ? 

எதிர்பார்ப்பு இன்றேல் ஏமாற்றமில்லை.

& யாரையும் காயப்படுத்திவிடக்கூடாது என்று நினைப்பவர்கள், ஜாக்கிரதையாக ஓரமாக ஒதுங்கி, ஒடுங்கி நடப்பார்கள். முன்னேறத் துடிப்பவர்கள் இந்த ஏமாளிகளின் மீது இடித்துத் துவைத்து முன்னேறிச் செல்வார்கள். இந்த உதாரணத்தை, சென்னை லோக்கல் ரயில்வே ஸ்டேஷன்களில், நாள்தோறும் காண முடியும். ரயில் வந்து நின்றவுடன், அடித்துப் பிடித்து, எல்லோரையும் பின்னுக்குத் தள்ளி, காயப்படுத்த நினையாதோரை காயப்படுத்தி வண்டியில் ஏறுபவர்களைக் காண முடியும். 

2. சுற்றமும் நட்பும் நிறைய வேண்டும் என விரும்புவோர் அதிகம் தனிமைப்படுத்தப்படுகிறார்களே அது ஏன்?

# ௸  ௸

& சேச்சே ! அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லை. சுற்றமும் நட்பும் நிறைய வேண்டும் என விரும்புவோர் யாரும் தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாக நான் கண்டதில்லை. 

சுற்றமும் நட்பும் நிறைய வேண்டும் என்று நினைப்பவர்கள், எதற்காக அல்லது எந்த நோக்கத்திற்கு அப்படி நினைக்கிறார்கள் என்பதைப் பொருத்தது. 

எனக்குத் தெரிந்த நண்பர் ஒருவர், எனக்கு இன்னும் அதிக நண்பர்கள் இருந்தால் மகிழ்ச்சி அடைவேன் என்றார். 

" ஏன்? "  என்று அவரிடம் கேட்டேன். 
    
"இருக்கின்ற எல்லா நண்பர்களிடமும் ஏற்கெனவே நிறைய கடன் வாங்கிவிட்டேன், திருப்பித்தரவில்லை " என்றார். இவரை எல்லோரும் தனிமைப்படுத்துவார்களா அல்லது நட்புப் பாராட்டுவார்களா! 
       
   3. வாக்கைக் கொடுத்துப்போட்டுப் பின்னர் அதைக் காப்பாற்றாமல் விடுபவர்களை என்ன பண்ணலாம்? வாக்குக் குடுத்திட்டால் அதைக் காப்பாற்றினால்தானே அழகு?

# ஒன்றும் பண்ண இயலாது. நறுக்குனு நாலு வார்த்தை சொல்லி வாங்கிக் கட்டிக்கலாம். அழகில்லை அசிங்கம்னு கோபுரமேறிக் கூவலாம். 

& வாக்கைக் கொடுத்தால், அதைக் காப்பாற்றுவதுதான் அழகு. (ஆனால், வாக்குக் கொடுக்காமல் நழுவிவிடுவதே புத்திசாலித்தனம்!) 

4. தான் மட்டுமே புத்திசாலி எனவும், ஏனையோர் எல்லாம் தன்னைவிட அறிவு குறைந்தோர் என எண்ணுவோருக்கு உங்களின் அட்வைஸ் என்ன?

# "கேள்விக்கு  பதில் சொல்ல வராதீங்க" என்பதுதான்.

& எப்பொழுதும் எல்லோருக்கும் என்னுடைய அட்வைஸ் : " எப்பொழுதும் யாருக்கும் அட்வைஸ் பண்ணி நேரத்தை வீணாக்காதீர்கள்! " 

5. தேவைப்படும்போதெல்லாம் இன்சொல்லில் பேசி, கடன் வாங்கிவிட்டு,பின்பு கடன் தந்தவர்களையே தூற்றிக்கொண்டு திரிவோரைபற்றி என்ன சொல்வது?

# அவரைப் பற்றி அல்ல நம்மைப்பற்றி தான் சொல்லிக் கொள்ள வேண்டும்.. "இங்கே ஒரு இளிச்சவாயன் அழுமூஞ்சி ஆகிறான்"

& இன்சொல் பேசினால் கடன் கொடுப்பார்கள்; வன்சொல் சொல்லித் தூற்றினால், கொடுத்த கடனைத் திரும்பக் கேட்கமாட்டார்கள். ரொம்பப் பேருங்க இந்த தெக்னிக்கைத்தான் பின்பற்றுகிறார்கள். நேரம் கிடைத்தால் இந்த தலைப்பில் என்னுடைய அலுவலக அனுபவங்களை விவரமான பதிவாக எழுதுகிறேன். 

6. இளகிய மனதுடன் பிறருக்கு உதவுவோர், அதிகமாக ஏமாற்றப்படுவது ஏன்?

# இளகிய மனமா ஏமாறும் சோணகிரியா?

& ஏமாற்றப் படுகிறோம் என்பதை  உணர்ந்துவிட்டால், இளகிய மனதை உள்ளே போட்டுப் பூட்டி வைத்துவிடுவது உத்தமம். 

ஆறு கேள்விகளில் அதிகபட்சம், 'ஏன்' என்ற கேள்வியை அம்சவல்லி கேட்டதால், எங்கள் ஆசிரியர் ஒருவர் எழுதிய கமெண்ட் : 

சாக்ரடீஸ் நல்லாத்தான் சொல்லி இருக்கார்

 " *எதையும் ஏன் எதற்கு என்று கேள்* "

அவர் 'ஏன்' அப்படிச் சொன்னார் ?

         

7. எங்கு பார்த்தாலும், மனைவிதான் பதிபத்தினியாக இருக்க வேண்டும் என்கிறார்களே தவிர, ஆண்கள் பத்தினர்களாக இருக்கோணும் என எங்கும் சொல்லப் படவில்லை.. அது ஏன்? கற்பு என்பது இருபாலாருக்கும் பொதுவானதுதானே? அப்போ ஏன் ஆண்களுக்கு அதைப்பற்றிப் பேசாமல், பெண்களில் அழகு, அறிவு, அன்பு, பாசம் இப்படி எவ்வளவோ இருப்பதைப் பற்றியும் பேசாமல், கற்பை மட்டும் பெண்களுக்குப் பேசுவது தப்பு இல்லையோ?..

# யார் இயல்பாகவே யோக்கியமாக இருக்கும் சாத்தியக்கூறுகள் அதிகமோ அவருக்குதான் ஆலோசனை வழங்கப்படும். 

நாம் ஒப்புக் கொள்கிறோமோ இல்லையோ, பெண்களை ஒரு "பொருளாக" மதிப்பது ஆயிரங்காலத்துப் பழக்கம். வென்ற மாமன்னர்களுக்கு பரிசாக "அளிக்கப்" பட்ட போகப் பொருள். 

கத்தரிக்காய் எப்படி இருக்கவேண்டும் என்று விரும்புவது போல ஒரு நபர் எப்படி இருக்க வேண்டும் என விரும்புவதும் மனித குணம்தான். 

பெண்களும் தம் கணவர் சீலமாக இருக்க வேண்டும் என விரும்பாமல் இல்லை. ஆனால் அதை கற்பு என்று உயர்த்திச் சொல்லி தக்க வைத்துக் கொள்ளும் தந்திரத்தை அவர்கள் சுவீகரிக்கவில்லை. 

மேலும் பெண்களுக்கு அந்த அளவு சுதந்திரம் இல்லாமல் யுகங்கள் கழிந்தன என்பதே உண்மை.

& கற்பு என்பது இருபாலருக்கும் பொதுவானது என்பதே என்னுடைய தீர்ப்பும். 
             
=============================================

காடராக்ட் - 6.

பிறகு வேலைகள் எல்லாம் துரிதமாக நடந்தன. ஒருவர் வந்து ஆபரேஷன் செய்யப்படவேண்டிய கண்ணைச் சுற்றி ஏதோ ஒரு மருந்தைத் தடவிச் சென்றார். 

பிறகு, சக்கரக் கட்டிலில் படுக்கச் சொன்னார்கள். வெள்ளைத் துணியால் காலிலிருந்து மார்பு வரை போர்த்தினார்கள். அப்புறம் ஒரு பாலித்தீன் கவர் போன்ற ஒன்றால் தலை முதல் மார்பு வரை போர்த்திவிட்டார்கள். ஆப்பரேஷன் செய்யப்படவேண்டிய கண்ணுக்கும் மூக்குக்கும் மட்டும் அதில் துளைகள் இருந்தன. வலது கை ஆட்காட்டி விரலில் ஏதோ ஒரு கிளிப் மாட்டினார்கள். அது மாட்டப்பட்ட நேரத்திலிருந்து, 'டும் ..டும்.. டும் ...டும் என்று தொடர்ந்து சத்தம் காதில் கேட்டது. அது என்னுடைய இதயத் துடிப்பு என்று தெரிந்துகொண்டேன். 

சிகிச்சை பெறுகின்ற கண் வழியே, ஒரு வட்ட வடிவ ஒளியைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். 

கண்ணின் மீது குளிர் நீர் போன்று ஒன்று விழுந்துகொண்டிருந்தது. 

சமையலறை 'சிங்கு'ல ஓட்டை வழியாக ஓடி ஒளிந்துகொண்ட கரப்பாம்பூச்சி, 'ஆபத்து விலகிவிட்டதா, வெளியே வரலாமா ' என்று மீண்டும் வெளியே வர யத்தனிக்கும்போது சமையலறைக் குழாயை மெதுவே திறந்தால், அதன் கண்களின் மீது விழுகின்ற தண்ணீரை அது எப்படி உணருமோ அப்படி உணர்ந்தேன். 

நடு நடுவே பார்வையை ஒளிவட்டத்தை நோக்கித் திருப்புவதற்கு டாக்டர் சொன்ன அறிவுரை (instructions) கேட்டு அதன்படி செய்து முடித்தேன். 

இந்த எல்லா விஷயங்களும் நடக்கும்போது நான் காதுக்கு hearing aid அணிந்திருந்தேன். சில அறிவுரைகள் சரியாகக் கேட்காமலே உத்தேசமாக நடந்துகொண்டேன். 

எப்படியோ - ஆப்பரேஷன் வெற்றிகரமாக நடந்து முடிந்தது!

மாலை நாலரைமணி சுமாருக்கு முடிந்த ஆபரேஷனுக்குப் பிறகு, கண்ணை மூடி, மேலே பஞ்சு வைத்து, அதற்கும் மேலே பிளாஸ்திரி ஒட்டி அனுப்பினார்கள். 

இரவு எட்டரை மணி சுமாருக்கு மீண்டும் டாக்டரைப் போய்ப் பார்த்து, அவர் கண்ணின் மீது இருந்த பஞ்சு & பிளாஸ்திரி அகற்றி, கண்களுக்கு ஒரு ப்ளைன் கண்ணாடியை மாட்டிவிட்டார். 

சொட்டு மருந்துகள், மாத்திரைகள் கொடுத்து, ஐந்து வார காலம் அதை எப்படி எடுத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று கூறி அனுப்பினார். 

===========================================

இன்னும் கொஞ்சம் பாக்கி இருக்கு. அடுத்த வாரம் முடித்துவிடலாம்!

===========================================