கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை - ரயில் பயணங்களில் - துரை செல்வராஜூ

ரயில் பயணங்களில்..

துரை செல்வராஜூ 

===================

ஆவணி மாதத்துக் காற்று குளுகுளு என்றிருந்தது...

காரிருளைக் கிழித்துக் கொண்டு ஓடிய கரிப்புகை இஞ்ஜினின் -

கரிப் புகை இஞ்ஜினா!...

ஆமாம்...

அந்த காலத்தில் - சென்னை எழும்பூரிலிருந்து தனுஷ்கோடி வழியாக இலங்கை கொழும்பு வரைக்கும் சென்ற போட் மெயிலில் பயணித்துக் கொண்டிருக்கின்றது கதை...

கரிப்புகை இஞ்ஜினின் பேரிரைச்சல் கடைசிப் பெட்டி வரைக்கும் கேட்டது...

ரயில் சிதம்பரத்தைக் கடந்தபோது விழித்துக் கொண்டவர்கள் அடுத்து
மாயவரத்தில் இறங்குவதற்கு ஆயத்தமானார்கள்...

அதற்குள் -

இன்னும் அரைத் தூக்கத்தில் இருப்பவர்கள் விழித்துக் கொள்ளட்டும் என்பது போல கொள்ளிடத்து இரும்புப் பாலத்தின் மீது தடும்.. தடும்... கடக்.. கடக்... தடும்... தடும்... என்று பெருஞ்சத்தத்துடன் வேகமாகப் பாய்ந்தது அந்தப் புகை இரதம்...

எத்தனை எத்தனையோ மனிதர்கள்...  எத்தனை எத்தனையோ நினைவுகள்.. கனவுகள்..  அவற்றையெல்லாம் சுமந்து கொண்டு ரயில் விரைந்து கொண்டிருக்க -

மஞ்சள் நிற வெளிச்சம் பரவிக் கிடந்த நடைபாதையின் ஓரத்தில் உறங்கியும் உறங்காமலும் - இரு நெஞ்சங்கள்...

இரு நெஞ்சங்கள்.. அதுவும் இள நெஞ்சங்கள்...

ஒன்று அவனுடையது... மற்றொன்று அவளுடையது...

நடைபாதையின் ஓரத்தில் என்றாலும் - அவர்களைக் கடந்து தான் -
பெட்டியின் உள்ளே அமர்ந்திருக்கும் பயணிகள் கழிவறைக்குச் செல்ல வேண்டும்...

அவனுக்கும் அவளுக்கும் சொந்தமாக பழைய தகரப் பெட்டி ஒன்றும் பிரிட்டானியா பிஸ்கட் டின் ஒன்றும்...

தகர டின்னின் மீது அவன் அமர்ந்திருக்க டிரங்க் பெட்டியின் மீது அவள் - அவனுடைய முழங்கையில் சாய்ந்தவாறு...

உனக்கு நான்... எனக்கு நீ!... - என்று அவர்களது பயணம்...

தன்மீது படிந்திருந்த அவளை நிமிர்த்தி தனது வலது கையை விடுவித்துக் கொண்டு அவளைத் தன் நெஞ்சில் வசதியாகச் சாய்த்துக் கொண்டான்...

ஈர வாடையுடன் காற்று சிலுசிலுத்தது...

எழுந்து சென்று கதவின் சன்னலைக் கீழிறக்கி விடலாம்...  ஆனால் இவளது உறக்கம் கலைந்து விடுமே.. என்பதாக எண்ணம்...

கால்கள் வலித்தன.. நீட்டிக் கொண்டான்...  அவளுக்குக் குளிராதபடிக்கு இரு கைகளாலும் முழுமையாக அவளை மூடிக் கொண்டான்...

தடும்.. தடும்... கடக்.. கடக்...  - என்ற பெருஞ்சத்தம் ஓய்ந்து விட்டது...
கொள்ளிடத்தைக் கடந்து ஓடிக் கொண்டிருந்தது ரயில்...

அப்போது தான் அந்தப் பெரியவர் உட்பக்கத்திலிருந்து எழுந்து வந்தார்...

'' ஏய்!... நடக்கிற பாதையில என்ன பண்றீங்க?... '' - சத்தம் போட்டார்..

'' நீங்க.. போங்க ஐயா!.. '' - பணிவுடன் கால்களை மடக்கிக் கொண்டான்...

'' கழிசடைகள்!… '' - என்றவாறு கழிவறைக்குள் புகுந்தார் பெரியவர்...

சற்று நேரத்தில் வெளியே வந்த அவர் '' கலிகாலம்!... '' - என்று வன்மத்துடன் சொல்லியவாறே தன் இருக்கைக்குத் திரும்பியபோது

எதிர் பலகையில் படுத்திருந்த அந்தப் பெண் எழுந்து அமர்ந்திருக்கக் கண்டார்...

முப்பத்தைந்து வயது இருக்கலாம்... கறுத்த தேகம்...  அகலமான நெற்றியில் அரக்கு நிறத்தில் குங்குமம்..

மூக்குத்தி, காதுகளில் பாம்படங்கள்... கழுத்தில் அட்டிகை,
ரெட்டை வடச் சங்கிலி.. கைகளில் ஒற்றை ஒற்றையாய் வளையல்கள்...

'' நீங்க அந்தப் பக்கம் போறது... ந்னா கொஞ்சம் பார்த்துப் போங்க!..   தறுதலைங்க... நெலமை தெரியாம கிடக்குதுங்க!... ''  - என்றார்...

'' ரெண்டு பெரும் எங்க வீட்டுப் புள்ளைங்க தாங்க!… ''  - என்றாள் அந்தப் பெண்..

'' என்னது!... உங்க வீட்டுப் பிள்ளைகளா?... ''

திடுக்கிட்ட அவர் -  எதிர் வசவு விடுவார்களோ?... என்று யோசித்தார்..

'' சின்னஞ்சிறுசுங்க... ஏதாவது பேசிக்கிட்டு வரட்டும்...ன்னு நாந்தான் அங்கே உட்காரச் சொன்னேன்!... ''

அவர் யோசித்த மாதிரி வசவுகள் ஏதும் வராததால் மேற்கொண்டு விசாரணையைத் தொடர்ந்தார்...

'' நீங்க எக்மோர்.. ல இருந்து வர்றீங்க...  நான் மாம்பலத்துல ஏறினேன்...
அப்போ இவங்க இருந்ததாத் தெரியலையே!... ''

'' அவங்க இங்கே தான் இருந்தாங்க... நீங்க தான் கவனிக்கலை!... ''

'' அப்படியா!... '' - பெரியவர் ஏகத்துக்கும் குழம்பிப் போனார்...

'' அந்தப் பையன் எங்க அக்கா மகன்... இந்தப் பொண்ணு சின்ன அண்ணன் மக..  பெரம்பூர்...ல அவங்க எல்லாம் குடித்தனமாகி பத்து வருசம் ஆச்சு…''

'' ஓ!.. ''

'' ஒரே குடித்தனமா இருந்து கடலை உருண்டை, கை முறுக்கு எல்லாம் செஞ்சு கடைக்குக் கடை போட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க… ''

'' எங்க ஐயா... அதாவது தாத்தாவுக்கு திடீர்..ன்னு மேலுக்கு முடியாம போச்சு… ''  வீட்டுல எல்லாருமா கூடிப்பேசி பேரன் பேத்திய மாலையும் கழுத்துமா ஐயா பார்த்துடட்டும்..ன்னு சட்டு புட்டு..ன்னு கலியாணத்தை நடத்தி வைச்சோம்…
''

'' ரெண்டு மாசம் கழிச்சு ஐயா நல்லபடியாப் போய்ச் சேர்ந்தாங்க...   அத்தோட ஆடியும் வந்துடுச்சு… ''

'' புள்ளையை அண்ணன் வீட்டுல உட்டுட்டு பையனை மட்டும் தஞ்சாவூருக்கு அழைச்சுக்கிட்டு வந்துட்டேன் நான்…  இப்போ திரும்பப் போய் ஆடிசீர் வைச்சிட்டு அழைச்சுக்கிட்டு வர்றேன்..   புள்ளைங்களைக் குடித்தனம் வைக்கணுமில்லே!..''

மென்னையாகப் புன்னகைத்தவள் பேச்சோடு பேச்சாக -

'' புள்ளைய அழைச்சுக்கிட்டு இங்கே வந்து இருந்துக்க ஐயா!.. '' -  என்றாள்...

அதைக் கேட்டதும் அந்தப் பெண்ணும் ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்தவாறு வந்து நீண்டு கிடந்த பலகையில் அமர்ந்து கொண்டனர்...

'' தஞ்சாவூரா?.. மெட்ராஸ்..ன்னு சொன்னீங்க!.. '' - பெரியவர் குடைந்து எடுத்தார்...

'' என்னையக் கட்டிக் கொடுத்தது தஞ்சாவூர்..ல!... ''

'' ஓ!... உங்க வீட்டுக்காரர் என்ன பண்றார்?... ''

'' முத்து கடலை மிட்டாய், தனுஷ்கோடி சர்பத்...ன்னு மாயவரத்துக்கெல்லாம் வருதே!… ''

ஆமா!...

'' அது எங்களோடது தான்... எம்பேரு முத்துப்பேச்சி...  எங்க வீட்டுக்காரர் பேரு தனுஷ்கோடி… ''

'' மெட்ராஸ்... லயும் கடலை மிட்டாய்... தஞ்சாவூர்.. லயும் கடலை மிட்டாய்...  அதான் பரம்பரைத் தொழிலா?... ''

'' ஆமாங்க... எங்க ஐயா... பெரிய ஐயா இவுங்கள்ளாம் அந்தக் காலத்துல
பதநி, பனஞ்சக்கரை, கருப்பட்டி..ன்னு முன்னெடுத்து ஏவாரம் செஞ்சவங்க!...  நாங்க அடுத்த தலைமுறை... அதையே கொஞ்சம் மாத்தி செய்றோம்!... ''

'' அப்போ உங்களுக்குப் பூர்வீகம்?... ''

'' திருநவேலி!.. ''

'' திருநெல்வேலி...ன்னா குலதெய்வம் எல்லாம் அந்தப் பக்கம் தானே!... ''

'' ஆமாமா!... திருச்செந்தூருக்கு மூணு பக்கமும் எங்க சாமிக... தான்!..
சுயம்புலிங்கம், கருக்குவேல் ஐயனார், பத்ரகாளி, மாடசாமி, பேச்சியம்மா.. ன்னு!... ''

'' அது என்ன கருக்கு வேல்?.. ''

'' பனை மட்டையோட ரெண்டு பக்கமும் சொர சொர..ன்னு ரம்பம் மாதிரி
இருக்கும்... கையில வாட்டமாப் புடிச்சிக்கிட்டு இப்படியும் அப்படியுமா
வீசுனா எதிராளி மேலெல்லாம் ரணமாப் போவும்!... ''

'' அந்தக் காலத்துல பனை மட்டையையும் ஒரு ஆயுதமா வச்சிக்கிட்டு எதிராளிகளை அடிச்சி விரட்டியிருக்காங்க… ''

'' அதைத் தான் ஐயனாரு கையில கொடுத்து அதுக்கு மரியாதை...
கார்த்திகை கடைசி வாரம் அங்கே பெரிய திருவிழா… கடையெல்லாம் இழுத்து மூடிட்டு மூணு நாள் கோயில் வாசல்..ல தான் கிடப்போம்!... ''

'' வருமானம் வர்றதை விட்டுட்டா!?… '' - பெரியவருக்கு ஆச்சர்யம்...

'' வருமானம்... அதெல்லாம் சாமிகள் கொடுத்த வெகுமானம் தானே!..
கோயில் வாசல்... ல கிடந்து நன்றி பாராட்ட வேண்டாமா?..
கோயில் திருவிழாவை எல்லா தலைக்கட்டும் சேர்ந்து செய்வோம்… ''

'' கோயிலுக்குச் செய்யிறது செலவே இல்லீங்க...  எங்க சாமிகளுக்கு நாங்க வைக்கிற வரவு...  நோய் நொடி இல்லாம வம்பு தும்பு வாராம
எல்லாம் விருத்தியாம்சமா இருக்கணும்..ன்னு வேண்டிக்குவோம்!... ''

'' நாங்க வருசா வருசம் அன்னதானம் செஞ்சாலும் அடுத்த தலைக்கட்டுக்காரவுக செய்யிற அன்னதானத்தை வரிசையில நின்னு வாங்கிச் சாப்புடுவோம்!... ''

வேகமாக ஓடிக் கொண்டிருந்த ரயிலின் வேகம் எதற்காகவோ குறைந்தது...

அடுத்த சில நிமிடங்களில் ரயில் மீண்டும் வேகம் எடுக்க - பெரியவரின் விசாரணையும் தொடர்ந்தது...

'' அன்னதானம் வாங்கிச் சாப்புடுறதுல என்ன பெருமை?... ''

'' ஏழை பாழைங்களோட நின்னு அன்னதானம் வாங்குறப்ப அகங்காரம் அழிஞ்சு போகுது... ல்ல!... ''

'' இவ்வளவு சொல்றீங்க.. செய்றீங்க!..  ஓரளவுக்கு வசதியான கை தானே நீங்க!.. ''

'' ஆமா!... ''

'' நீங்க அட்டிகை, சங்கிலி..ன்னு போட்டு இருக்குறப்போ புதுப் பொண்ணு கழுத்துல மஞ்சக் கயிறு மட்டும் கிடக்கே!... ''

மெல்லச் சிரித்த முத்துப்பேச்சி தொடர்ந்தாள்...

'' பனை ஓலையில அட்சரம் எழுதி மஞ்ச குங்குமம் வச்சி சாமி கும்பிட்டு
அதை சுருளாக்கி மஞ்சக் கயிறுல முடிஞ்சு கட்டுறது எங்க வழக்கம்… ''

'' பனை மரத்துக்குத் தாலம்..ன்னு ஒரு பேரு இருக்கு..  அந்தப் பனை ஓலையில செஞ்சது..னால தான் தாலி..ன்னு ஆச்சு அப்படி..ன்னு எங்க ஐயா சொல்லக் கேட்டுருக்கேன்… ''

'' முகூர்த்தத்து..ல மஞ்சத் தாலி கட்டிட்டு மூணாம் நாளு தங்கக் கொடிக்கு மாற்றிடுவோம்!... ''

'' ஆனா.. ஐயா காலமாகி மூனு மாசங்கூட ஆகலை..  அதனால இன்னும் தாலி பெருக்கிப் போடலை… இந்த ஆவணியில நல்ல நாளாப் பார்த்து செஞ்சிடுவோம்!..''

'' பையன் என்ன படிச்சிருக்கான்?... ''

'' அவன் எஸ்ஸெல்சி படிச்சிருக்கான்.. இந்தப் புள்ள எட்டாவது...  இவனை அச்சாபீஸ்...ல சேர்த்து விடலாம்..ன்னு இருக்கேன்… ''

'' இந்தப் புள்ளைய தையல் மிஷின்..ல பழக்கி விடலாம்..ன்னு யோசனை...
என்னடா செல்லம்!... ''

அன்புடன் அந்த இளம்பெண்ணை வருடிக் கொடுத்தாள்...

அவளும் புன்னகைத்தவாறு தலையை ஆட்டினாள்..

'' ஏன்?.. உங்க கடலை மிட்டாய் கம்பெனிக்கு வேணாமா!... ''

'' அந்த வேலைகளும் தெரியும்... உலகம் போற போக்குக்கு ஒருவேலைக்கு மறுவேலை தெரிஞ்சிருந்தா நல்லது தானே!.. ''

'' நல்லா சொன்னீங்க... காலம் எப்படிப் போகும்..ன்னு யாருக்கு தெரியும்?...  அது சரி... என்ன இருந்தாலும் புதுப் பொண்ணு மாப்பிள்ளை.. கையில மோதிரம் வளையல்... ந்னு ஒண்ணையும் காணோமே?... ''

பெரியவர் நிறைய கேள்விக் கணைகளை வைத்திருந்தார்...

'' ராத்திரி பயணத்துக்கு அதெல்லாம் எதுக்கு?...  விடியக் காலமா தஞ்சாவூருக்குப் போனதும் குளிச்சி முடிச்சி வீட்டுல விளக்கேத்தி வச்சி நகைய எடுத்துப் போட்டுக்க வேண்டியது தானே!... ''

'' சேதி தெரிஞ்சு நாலு மக்க மனுசங்க பொண்ணு மாப்பிள்ளையப் பார்க்க
வருவாங்க.. அந்த நேரத்துல அலங்காரமா இருந்துக்க வேண்டியது தான்..
ஊர்ப் பயணம் போறப்ப எச்சரிக்கையா இருக்கணும்..ன்னு சொல்லுவாங்க எங்க ஐயா!.. ''

பெரியவர் சிரித்துக் கொண்டார்...

'' ஏன் பையன் ஒண்ணும் பேசாம வர்றான்?... ''

'' நாந்தான் சொல்லி வச்சிருக்கேன்...  பெரியவங்க பேசறப்ப ஊடால பேசக் கூடாது..ன்னு!... ''

ரயிலின் வேகம் குறையவும் மாயவரம் வந்துடுச்சு!.. - என்று பயணிகள் இறங்குவதற்குத் தயாரானார்கள்..

பெரியவரும் எழுந்து தலைக்கு மேலிருந்த பெட்டியைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டார்...

தஸ்.. புஸ்.. - என்று ஓடி வந்த ரயில் மெதுவாக ஊர்ந்து நின்றது...

நேரம் இரண்டரை மணி என்று நடைமேடையிலிருந்த பெரிய கடிகாரம் காட்டியது...

அந்த நேரத்திலும் மாயவரத்துக் கைப் பக்குவம் மணம் வீசியது...

'' இட்லி பொங்கல் வடேய்!... ''

'' டீய்.. காஃபே..ய்!... ''

பல விதமான குரல்களும் நடைமேடையை ஆக்ரமித்துக் கொண்டன...

'' தந்தி தினமணி கல்கி ஆனந்த விக...டேன்!... ''

'' தண்ணி.. வேணுங்களா.. அம்மா!... தண்ணி.. குடி தண்ணி!..  கூஜா இருந்தா வாங்கிக்கோங்க!....''

சிறு வண்டியில் பெரிய தவலையை வைத்துத் தள்ளிக் கொண்டு போனார் ஒருவர்..

'' சரி.. நான் போய்ட்டு வர்றேன்.. ஆரம்பத்துல கோபமா பேசுனதை மனசுல
வைச்சிக்காதீங்க.. பிள்ளைகளுக்கு ஆசீர்வாதம்!... ''

- என்றபடி பெரியவர் இறங்கினார்...

"சரிங்க ஐயா... போய்ட்டு வாங்க!.."  - கும்பிட்டாள் முத்துப் பேச்சி..

'' பசங்களா... உங்களுக்கு என்ன வேணும்?.. '' - என்றபடி இட்லியும் பொங்கலும் மூன்று பொட்டலங்கள் வாங்கினாள்..

தனியாக மூன்று வடைகளுடன் அருகிருந்த கூஜாவில் மூன்று காப்பி வாங்கிக் கொண்டு ஒண்ணே முக்கால் ரூபாயுடன் இரண்டணாவைக் கொடுத்தாள்...

வாழையில வச்சிக் கட்டுன கெட்டிச் சட்னி மிளகாப் பொடியோட நாலு இட்லி - நாலணா...

ஒரு பொட்டலம் வெண் பொங்கல் தேங்காச் சட்னியோட நாலணா..

கையகலத்துக்கு ஒரு வடை அரையணா...  கமகமக்கும் காப்பி ஒன்றரையணா

ஆறு நயா பைசா - ஒரு அணா..  பதினாறு அணா ஒரு பணம்...  தொண்ணூற்று ஆறு நயாபைசா ஒரு ரூபாய்...

இப்படியான காலகட்டம் சீக்கிரமே ஒழிஞ்சு போகும்....ன்னு அப்போ இருந்த ஜனங்களுக்குத் தெரியாமப் போனது...

நடைமேடையில் ஆரவாரம் குறைந்திருந்தது...

கூஊஊ... ஊஊ... - பெருங்கூச்சலுடன் மெல்ல நகர்ந்தது ரயில்...

கரங்... கரங்... டடங்... டடங்... கரங்... கரங்...

தண்டவாளங்களில் தடம் மாறும் சத்தத்துடன் ரயில் வேகமெடுத்தது...

கூந்தலை உதறி அள்ளி முடிந்து கொண்ட முத்துப்பேச்சி புன்னகையுடன் சொன்னாள்...

'' நீங்க யாரோ.. எவரோ எனக்குத் தெரியாது..  நான் யாரு,, என்ன...ன்னு உங்களுக்கும் தெரியாது...  ஆனா.. அக்கா மகன்... அண்ணன் மக:... ன்னு
ஒண்ணுக்கொண்ணு உறவாகிட்டோம்!... ''

'' ஏதோ ஒரு வேகத்துல மஞ்சக் கயிறைக் கட்டிக்கிட்டு ரயில் ஏறிட்டீங்க..
இருந்தாலும் போறது எங்கே?.. திக்குத் தெசை ஒன்னும் தெரியாது!.. ''

'' இனிமே பொழைக்க வழி இருக்கா?...பொங்கித் திங்க எடம் இருக்கா?..
ஆயிரத்தெட்டுக் கவலை… அத்தனையும் மனசுக்குள்ளே...  கண்ணை மூடிக்கிட்டு காட்டுக்குள்ள வந்த மாதிரி இருக்கீங்க!... ''

பெரியவர்கிட்ட பேசினதை வச்சி என்னப்பத்தி தெரிஞ்சுக்கிட்டு இருப்பீங்க.  எல்லாக் கவலையையும் தூக்கிப் போட்டுட்டு எங்கூட வாங்க!....  எம்புள்ளையோட புள்ளையா வச்சி உங்களைக் காப்பாத்தறேன்!... ''

கூஊஊ... ஊஊ...

இருட்டைக் கிழித்தபடி ரயில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது...

ஃஃஃ