நான் தரிசனம் செய்த கோவில்கள் :: நெல்லைத்தமிழன்

 

அஹோபில நவ நரசிம்ஹர் யாத்திரை– பகுதி 9

திவ்யதேச சந்நிதியாகக் கொள்ளப்படும் அஹோபில நரசிம்மரைச் சேவித்த பிறகு அங்கிருந்து வெளியே வந்து, மூங்கில் கழி ஒன்று வாங்கிக்கொண்டு மற்ற சந்நிதிகளை/கோவில்களை தரிசிப்பதற்காக காட்டை நோக்கி நடையெடுத்து வைக்கிறோம்.

காட்டுப் பாதையில் சிறிது நடந்தால் ஒரு மண்டபம் வரும். அதையும் தாண்டி, மலைப்பாதையில் படிகளில் ஏறவேண்டும். குறுகலான படிகள், இரு பக்கமும் சரிவாக இருக்கிறது. மலையின் கற்களின் மீது வெட்டப்பட்ட படிகள். சுமார் ½ கிமீ தூரம், மலைப்பகுதில் ஏறினால் மாலோல நரசிம்மர் ஆலயம் வருகிறது. இந்த சந்நிதியும் குகைப்பகுதியில்தான் அமைந்துள்ளது. பிற்காலத்தில் வெளிப்புறப்பகுதியில் மண்டபம் கட்டியிருக்கின்றனர்.

தொடர்ந்து நடந்து மலைப்பாதையில் ஏறும்போது கொஞ்சம் கடினமாகத்தான் தோன்றுகிறது. இதற்கே கஷ்டப்பட்டால் எப்படி? இன்று இன்னும் இரண்டு கோவில்களுக்கு மலைப்பாதைதா. அதிலும் ஜ்வாலா நரசிம்மர் ஆலயத்துக்கு நெடிய, கஷ்டமான மலைப்பாதை. இருந்தாலும், ஆரம்பத்தில் ஏற ஆரம்பிப்பதால், கொஞ்சம் கஷ்டமாகத் தோன்றியது.

யாத்திரைக்கு அழைத்துக்கொண்டு செல்பவர், எங்களிடம், பெண்கள் எல்லோரையும் முன்னே செல்லவிட்டு, பிறகு நீங்கள் பின் தொடர்ந்து செல்லுங்கள். அப்போதுதான் யாரும் விலகிச்செல்லாமல் இருப்பார்கள். ஒரு குழுவாக திரும்பிவந்துவிடலாம் என்றார். மலைப்பாதையில் மிக மெதுவாக நடப்பது ரொம்பவே கடினம். அதனால் நான் பொதுவாக விறு விறு என்று ஏறிவிடுவேன். எப்போ கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கவேண்டும் என்று தோன்றுகிறதோ அப்போது கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்வேன். பேசிக்கொண்டே நடந்தாலும் ஆபத்து. பேச்சு கவனத்தில் படிகளில் சரியாக அடியெடுத்து வைக்கவில்லையென்றால் அவ்ளோதான்.

இந்தக் கோவிலின் பக்கவாட்டுப் பகுதியில் ஒரு கிமீ தூரம் மலையில் நடந்தால் பிரகலாதன் வாழ்ந்த, படித்த குருகுலம் இருந்த இடம் வருகிறதாம். நாங்கள் அங்கெல்லாம் செல்லவில்லை. (யாத்திரையை நட த்துபவர், பிரகலாதன் மெட்டு என்று சொல்லப்படும் இடம், உக்ரஸ்தம்பம் போன்றவற்றிர்க்குச் செல்ல அனுமதிப்பதில்லை. காரணம், பல வயதானவர்களும் யாத்திரையில் கலந்துகொள்வார்கள். அவர்களால் இந்த இடத்துக்கெல்லாம் செல்ல முடியாது. சிலர் சென்று வந்தால், அவர்களுக்கும் செல்லும் ஆர்வம் வரும், ஆபத்துகளுக்கு வாய்ப்பிருக்கிறது என்பதால் இதற்கெல்லாம் தடா) இந்த மாலோல நரசிம்மருடைய உற்சவ மூர்த்தியைத்தான் அஹோபில மடம் ஜீயர் தான் செல்லும் இடத்துக்கெல்லாம் கொண்டு சென்று ஆராதனம் செய்கிறார். அஹோபில மடத்து ஜீயர் எப்போது அஹோபிலத்துக்கு வருகிறாரோ அப்போதுதான் மூலவருடன் நாம் உற்சவரை தரிசனம் செய்ய இயலும். தரிசனத்துக்குப் பிறகு வந்த வழியே கீழிறங்கி, பாதி வழியில் இட து பக்கம் திரும்பி, வராக (க்ரோட) நரசிம்மர் கோவிலை நோக்கிச் செல்ல ஆரம்பித்தோம். கீழிறங்குவது சிறிது சுலபமாக இருந்தாலும் கவனமாக இறங்கவேண்டியிருந்தது.

வராஹ நரசிம்ஹர் கோவிலை அடைவதற்கு முன்பு, அருகிலேயே ஒரு குகைக் கோவிலைப் பார்த்தோம். முன்பு சென்றிருந்தபோது, அதன் முக்கியத்துவம் தெரியாததால், திரும்பவும் படி ஏறச் சோம்பல்பட்டுக்கொண்டு, ஓரிரு படிகள் மாத்திரம் ஏறி புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டோம். இந்தத் தடவை, அங்கிருந்த ஒருவர் இந்த குகையின் முக்கியத்துவத்தைச் சொன்னதால், நான் படிகளில் ஏறி குகையினுள் இருந்த இராமானுஜர் சிலையை வணங்கினேன். சிலர் இந்தச் சிறிய குகையில் அமர்ந்து தியானம் செய்வார்களாம். இராமானுஜர் அஹோபிலத்துக்கு வந்திருந்தபோது இந்த இடத்தில் தியானம் செய்தாராம். (அல்லது தங்கியிருந்திருப்பார்)

வெளியில் பார்ப்பதற்கு மண்டபத்துடன் கூடிய கோயிலாகத் தெரிந்தாலும், நவ நரசிம்மர் சன்னிதிகளும் குகை மற்றும் மலைப்பகுதியில் அமைந்தவை என்பதை நினைவில் கொள்ளணும். க்ரோட நரசிம்மர் என்றும் இவரை அழைக்கின்றனர். வராஹ ரூபத்தில் இருக்கும் நரசிம்மர் கோலம். இந்தக் கோவிலின் எதிரிலேயே பாவநாசினி ஆறு (மலையிலிருந்து வரும் காட்டாறு) ஓடுகிறது. நாங்கள் சென்றிருந்த நேரத்தில் தண்ணீர் வரத்து அதிகம் இல்லை. மழைக்காலங்களில் படிகள் வரை தண்ணீர்ப் பெருக்கு இருக்குமாம்.

வராக நரசிம்மரை தரிசனம் செய்யும்போதே மணி 11 ஆகிவிட்டது. இனி அடுத்துச் செல்லவேண்டியது மலை உச்சியில் இருக்கும் ஜ்வாலா நரசிம்மர் கோவிலுக்கு. அது நெடிய பயணம். ஓடைகள், கற்களுடன் கூடிய பாதைகள், மலைச் சரிவு, படிகள் அமைக்கப்பட்ட பகுதி என்று நிறைய நடக்கவேண்டும். பெண்களை முன்னாலும், ஆண்கள் அனைவரும் அவர்களுக்குப் பாதுகாப்பாகவும் மெதுவாக நடந்து தரிசனம் செய்துவிட்டு வாருங்கள் என்று யாத்திரை நடத்துபவர் கூறினார். துணையாக வழிகாட்டி ஒருவரையும் அனுப்பினார்.  குறிப்பாக என்னிடம், வேகமாக நடந்துசென்றுவிட வேண்டாம், மற்றவர்களுக்குத் தொடர்ந்து வர கஷ்டமாக இருக்கும் என்றார்.  மலைப்பாதையில் ஏறுவதே கடினம். இதில் மெதுவாகவேறு நடக்க ஆரம்பித்தால் ரொம்பவே கடினமானதாக ஆகிவிடும். அதனால் அவர் பார்வையில் இருக்கும் வரை மெதுவாக நடப்பதாக பாவனை செய்துவிட்டு, பிறகு தொடர்ந்து நடக்கலானேன். ஜனவரி மாதம் என்பதால் வெயிலின் தாக்கம் அதிகமாக இல்லை. கையில் தண்ணீர் பாட்டில் ஒன்று கொண்டு சென்றிருந்தேன். இன்னொரு கையில் மூங்கில் கழி. இடையிடையே புகைப்படங்கள் வேறு எடுக்கவேண்டும்.

பாவநாசினி ஆற்றைக் கடந்து செல்வதுபோலத் தோன்றினாலும், அதனைப் பல இடங்களில் கடக்கணும் (ஆறு என்றதும் தாமிரவருணி போன்று நினைத்துவிடவேண்டாம். 50 அடி குறுக்களவு இருக்கும், ஆனால் காட்டாறு. அதாவது மழைக்காலத்தில் மலையிலிருந்து பெருகும் நீர், வெள்ளம் போன்று வரும். அப்போது கோவில்களுக்குச் செல்வது சாத்தியமல்ல.

அரைமணி நேரம் மலைப்பாதையில் கற்களில் வழுக்கிவிழாமல் ஜாக்கிரதையாக நடந்தபிறகு, ஓரிடத்தில் இருந்து பார்த்தால், மேலே உச்சியில் உக்ரஸ்தம்பம் தெரியும். ஆனால் அதுவோ இன்னும் 2-3 கிமீ தூரத்தில் உள்ளது.

ரொம்ப நடந்துவிட்டோம் போலிருக்கிறது. மூச்சு இரைக்கிறது. கொஞ்சம் ஓய்வு எடுத்துக்கொண்டு அடுத்த வாரம் தொடரலாமா?