வீட்டுக்கு வருபவர் வாங்கி வரும் பழம் .. ..

 

நெல்லைத்தமிழன் : 

ஆப்பிளைப் பற்றி சென்ற வார புதனில் நிறைய பேசினோம். அது சரி..உங்கள் வீட்டுக்கு வருபவர் ஒருவர் வாழைப்பழம் வாங்கிவந்தால், இன்னொருவர் ஆப்பிள் வாங்கி வந்தால், உங்கள் மனதில் இருவர் மீதும் ஒரே மாதிரி அபிப்ராயம் தோன்றுமா இல்லை ஆப்பிள் வாங்கி வந்தது சந்தோஷப்படுத்துமா?

$ நண்பர்கள் வந்தாலே சந்தோஷம்.

# ஆப்பிள் உயர்வுதானே. சந்தோஷப் பட்டால் தப்பில்லை.

& வீட்டுக்கு வருபவர் எதையும் வாங்கி வரவேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பதில்லை. இருந்தாலும் வாங்கி வருபவர், இந்த இரண்டு பழங்களில் எதையாவது வாங்கி வரவேண்டும் என்றால், வாழைப்பழம் வாங்கி வந்தால் எனக்குச் சந்தோஷம் ! ஏன் என்றால் - வாழைப் பழத்தை சுலபமாக உரித்துச் சாப்பிட்டுவிடலாம். ஆப்பிள் பழம் என்றால், கழுவி, கத்தி தேடி எடுத்து, (விரல்களை வெட்டிக்கொள்ளாமல் கவனமாக) துண்டங்களாக நறுக்கி, விதைகளை நீக்கி, ( என் மனைவி, பையன் போன்ற சிலர், ஆப்பிளுக்கு தோல் சீவ வேண்டும் என்று அடம் பிடிப்பார்கள் - இருக்கற வேலையில இது வேறயா !!) பிறகு சாப்பிட வேண்டும். ஆகவே, வா ப வா வ வா ப! (இதற்கு விளக்கம் கீ சா தருகிறாரா பார்ப்போம்! ) 

பொன்னாடைகள் போர்த்துவதன் அர்த்தம் என்ன? இதைவிட வெட்டிச் செலவோ இல்லை வெட்டிப் பந்தாவோ உண்டா?

$ வந்திருக்கும் பிரபலம், நீண்ட தூரம் பயணம் செய்து வந்திருப்பார். அப்படி வரும்போது, பிரயாணத்தில் அழுக்கடைந்த ஆடை மீது (பொன்னாடை) போற்றி சபையில் அவருக்கொரு மதிப்பு கூட்டல் செயலாக ஆரம்பித்து, வெறும் பந்தா அல்லது சமூகக் கடமையாக ஆன விஷயம்.

# சால்வைகள் மரியாதைக்கு அடையாளமாக காலம் காலமாக இருந்து வருகின் றன. இப்போது கொஞ்சம் மலினப் பட்டுப் போயிருப்பது உண்மை.  போர்த்திக் கொண்ட சிலர் அதை பாதி விலைக்கு கடைக்கு விற்று விடுவதும் உண்டு என்று சொல்கிறார்கள்.

& வெட்டிச் செலவு, வீண் பந்தா என்றுதான் நான் வெகு நாட்கள் நினைத்திருந்தேன். ஒருமுறை எங்கள் தொழிற்சாலை தொழிலாளர் வகுப்பில், எங்கள் தொழிற்சாலையில் உற்பத்தி செய்யப்படும் வண்டிகள் குறித்தும் அவற்றின் சிறப்புகள் பற்றியும் ஒரு மணி நேர வகுப்பு எடுத்து விளக்கமாக சொன்னேன். வகுப்பு முடிந்ததும், வகுப்பில் பங்கேற்ற தொழிலாளர்களின் சார்பாக எனக்கு ஒரு சால்வை அணிவித்து, வாழ்த்திப் பேசினார்கள். அந்த சால்வையை நெடு நாட்கள் வைத்திருந்தேன். அதைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் ஒரு சந்தோஷ உணர்வு வந்துகொண்டிருந்தது. அப்புறம் பொன்னாடை போர்த்துவது, சால்வை அணிவிப்பது பற்றிய என் அபிப்பிராயம் மாறிவிட்டது. 

பாராட்டிப் பேசியவர் மறந்திருப்பார்; 

பொன்னாடை போர்த்தியவர் மறந்திருப்பார். 

பாராட்டப் பட்டவர் புன்னகைப்பார் - அந்தப் 

பொன்னாடை கண்ணில் படும்போதெல்லாம்! 

இந்தப் படத்தைப் பாருங்கள் : 

☝As per the description given in Valmiki Ramayana, with the help of AI (Artificial intelligence) 21 years old Sri Rama portal drawn by computers. Really amazing features of Sri Rama, feeling like keeping this image always in the heart and to enjoy his kind gestures forever and ever...🙏🙏🙏💐 JAI SHREE RAM 🙏🙏💐

ஏன், அழகிய முகம் என்று நாம் நினைக்கும் முகங்களில் பெண்மையின் சாயல் தெரிகிறது? 

# தெரியக் கூடாதா என்ன ? சற்று பெண்மை அழகு பெண் குரல் இனிது என்பது அகில உலக ரசனை.

& அது சரி, கணினி உருவாக்கிய ஸ்ரீராமர் படம் மட்டும் அனுப்பி இருக்கிறீர்களே, சீதா தேவி படமும் கணினி உருவாக்கியது - உலா வருகிறதே. அதையும் சேர்த்து, சீதா ராமனை வணங்குவோம்! 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் : 

நீங்கள் வத்சலா குட்டிக்கு அடம் பிடித்தது இருக்கட்டும். உங்கள் குழந்தைகள் அடம் பிடித்த பொழுது எப்படி சமாளித்தீர்கள்?

# அதிர்ஷ்டவசமாக என் குழந்தைகள் அடம் பிடித்ததில்லை.

& அதை ஏன் கேட்கிறீர்கள்! என்னுடைய பெண் சிறு வயதில் பயங்கரமாக அடம் பிடிப்பாள். சமாளிப்பது ரொம்பக் கஷ்டம். திடீரென்று ஏதேனும் கதை சொல்லி, கவனத்தைத் திருப்பி அடம் பிடித்த பொருளை அவள் நினைவிலிருந்து அகற்றி சமாளிப்பேன். 

உங்கள் மனைவி ஏதோவொரு பொருளுக்கு தீவிரமாக ஆசைப்படுகிறார், ஆனால் நிச்சயம் பயன்படுத்த மாட்டார் என்று தெரியும், அப்போது என்ன செய்வீர்கள்?

# காசு கஷ்டம் இல்லை என்றால் வாங்கிக் கொடுத்து விடுவேன். 

& இந்த விஷயங்களில், என்னை விட, என் மனைவி ரொம்ப கெட்டி. பயன்படாத பொருள் எதற்கும் ஆசைப்பட்டதில்லை. 

ஒருவரை பார்த்து இன்ஸ்பயர் ஆகி ஒரு வேலையை செய்வதற்கும் போட்டி போடுவதற்கும் என்ன வித்தியாசம்? 

# ஆர்வத்துக்கும் பொறாமைக்கும் இருக்கும் வித்தியாசம்தான்.  நேர்த்தியும் பட படப்பும் அடையாளம் .

= = = = = =

KGG பக்கம் :

சிறு வயது சந்தேகம். 

பள்ளியில் சேராத வயதில், பல வார்த்தைகள் காதில் விழும் - சில புரியும், சில புரியாது! வீட்டில் பேசிய (தாய்) மொழி தெலுங்கு என்பதால், சில தமிழ் வார்த்தைகள் / ஆங்கில வார்த்தைகள் - அர்த்தம் புரியாமல் யோசிப்பேன். 

குடியிருந்த வீட்டிற்கு மாவடு விற்பவர் வந்திருந்தார். சென்ற சீசனில் வாங்கிய மாவடு - இந்த சீசனில் அவர் கொண்டு வந்திருந்த மாவடு ஒப்பீடுகள் நடு வீட்டு அத்தைப் பாட்டிகள் தலைமையில் மும்முரமாக நடந்துகொண்டிருந்தது. 

ஒரு பாட்டி சொன்னார் : " போன தடவை கொண்டு வந்த மாவடு - காணவே இல்லை - சீக்கிரமே ஆய் போயிடுச்சு .. etc etc " 

என் அகராதியில் அது வரை, ' ஆய் போயிடுச்சு' சொற்றொடருக்கு ஒரே அரத்தம்தான்!  

அம்மாவிடம் சென்று கேட்டேன் - " அம்மா - மாவடு எல்லாம் கூட ஆய் போகுமா? " 

அம்மா சொன்னார் - " அந்தப் பாட்டி சொன்னதின் அர்த்தம் - சென்ற முறை போடப்பட்ட மாவடு ஊறுகாய் சீக்கிரமே தீர்ந்து போய் விட்டது என்பதுதான்! " 

*** *** 

அப்பா அடிக்கடி - ராமாயணம், மகாபாரதம் இவற்றிலிருந்தெல்லாம் சின்னச் சின்னக் கதைகள் எனக்கு சொல்லுவார். கதைகள் கேட்டுக்கொண்டே இரவில் தூங்கிவிடுவேன். 

மாலை நேர ஆண்கள் மாநாட்டில் - நடு வீட்டு மாமா - லெவனோ கிளாக் - செவனோ  கிளாக் என்றெல்லாம் பேசிக்கொண்டிருந்ததை, அவருடைய சகோதரர், என்னுடைய அப்பா, மற்றவர்கள் எல்லோரும் சுவாரசியமாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். 

நான் அப்பாவிடம், " அப்பா லவன் என்றால் என்ன ? " என்று கேட்டேன். 

அப்பா : " லெவன் என்றால் பதினொன்று. பத்துக்குப் பிறகு வருகின்ற நம்பர் " 

நான் : " அப்பா - அப்போ குசன் என்றால் பன்னிரெண்டா ? "

அப்பா : " ஞே! " 

= = = = = = = =

அப்பாதுரை பக்கம் : 

உலகம்! 

சென்னை நண்பருடன் அடையாறு சங்கீதாவில் மதிய சாப்பாட்டுக்காகச் சென்றேன். நெருக்கடியான தெருவில் அவருடைய டிரைவர் எங்கள் இருவரையும் ஓட்டல் வாசலில் இறக்கி விட்டுக் காணாமல் போனார். நாங்கள் சாப்பிட்ட பின் டிரைவருக்காகக் காத்திருக்கையில் பிறிதொரு முதுநிலை என்கவுன்டர். இது முதியவர் நிலை. 

பொறுக்க முடியுமா முடியாதா என்று கணித்துச் சொல்ல முடியாத அளவுக்கு வெயில்.  எங்கே டிரைவர் என்று சலித்தபடி தேடி வருவதாகச் சொல்லிக் காணாமல் போனார் நண்பர்.

எங்கே நண்பர் என்று நான் சலிக்கையில் ஒரு வயதான அம்மணி.. எழுபதுக்கு மேல் வயதிருக்கும்.. நல்ல நூல் புடவை, பளிச்சென்ற முகத்தில் விபூதிக் கீற்று.. என்னை அண்டித் தன் கையிலிருந்த மூன்று பாதாம்பருப்பு பாகெட்களைக் காட்டி வாங்கிக் கொள்ள வற்புறுத்தினார். பாகெட் நூறு ரூபாயென்றார். 

வேண்டாம் என்று ஒதுங்கினேன். அவர் விடவில்லை.  பின் தொடர்ந்து வந்து வற்புறுத்தினார்.  வேண்டாம் எனறு மீண்டும் மறுத்து சற்றே முகம் காட்டினேன்.  முதியவர் என்ற உறுத்தல் வர,  "அம்மா.. எனக்கு தேவையில்லைமா. விட்டுருங்க" என்றேன்.  அவர் விடவில்லை.  "உடம்புக்கு நல்லதுங்க. நூறு ரூவா குறைச்சு மூணு பாகெட்டுக்கு எரனூறு குடுங்க. நீங்க வாங்கினா தான் எனக்கு சாப்பாடு" என்றார் கலங்கினாற் போல். 

கடுப்பானேன். இதென்ன புதுவிதப் பிச்சை? கடுப்பைக் காட்டாமல், "வேணாம்மா.. நூறு ரூவா தரேன்.. வச்சுக்குங்க.. பொட்லம் எல்லாம் வேணாம்" என்று கை வீசி நகர்ந்தேன், நண்பரின் கார் வருவதைப் பார்த்துவிட்டு.

"விடமாட்டேங்கறாங்க" என்றேன் உள்ளே அமர்ந்து கார் கதவை மூடியபடி. "எழுபது வயசுக்கு மேலருக்கும் அந்தம்மாவுக்கு.. வெயில்ல பாதாம்பருப்பு வித்திட்டுருக்காங்க.. பாதாம் பருப்பு வாங்கி என்ன பண்ணப் போறேன்?" என்றேன்.

அதற்குள் அந்த அம்மணி காரை வலம் வந்து நண்பர் பக்கக் கதவைத் தட்டினார். கார் ஜன்னல் வழியே நண்பரிடம் பொட்லங்களை நீட்டி "பாகெட் நூத்தம்பது" என்றார். 

"ஏம்மா.. எங்கிட்டே.." என்று குரலெடுத்த என்னை  அடக்கிய நண்பர் அம்மணியிடம் ஐநூறு ரூபாய் நோட்டைக் கொடுத்து ஐம்பது சில்லறையும் பாதாம் பொட்லங்களையும் வாங்கிக் கொண்டார். 

வண்டி நகர்ந்தபின் "இது போல இந்த அடையாறு ஏரியால மட்டும் ஆறு அம்மணிகள் இருக்காங்க.  கொஞ்சம் தள்ளி கபாலீஸ்வரர் கோவில் பக்கம் போனா அங்க பத்து பேராவது பாக்கலாம். சுண்டைக்காய் வற்றல் பனங்கற்கண்டு பாகெட் வித்திட்டுருப்பாங்க. இவங்க ஒரு பாகெட் வித்தா பத்து ரூவா கமிசன், வேறே சம்பாத்தியம் கிடையாது. இவங்களுக்கு தங்க ஒரு ஓபன் விடுதி ஒண்ணு இருக்கு மந்தவெளில.. யாருடைய வீடோ தெரியல கோர்ட் கேஸ்ல மாட்டிக்கிட்டு அப்படியே கிடக்கு.. வீட்டு சொந்தக்காரங்க வாரிசெல்லாம் அமெரிக்காலயோ எங்கயோ இருக்காங்க.. அபென்டன்ட் ப்ராபர்டி.. சாமர்த்தியமான ஏதாவது கழக எம்எல்ஏ அந்த வீட்டு சொத்தை அபகரிக்குற வரைக்கும் இவங்களுக்கெல்லம் ஷெல்டர்" என்றார். "எல்லாருமே நல்ல வசதியான குடும்பத்து அம்மணிகள். பிள்ளைகள் வெளிநாட்டில் காணாமல் போய்,  சரியான சொத்துக் கணக்கு விவரம் முறையாகப் பேணாத கணவர்களும் இறந்ததும் திடீரென்று தெருவுக்கு தள்ளப்பட்டு பிழைப்புக்காக இப்படி விக்கிறாங்க.." என்றார். "நீங்க பாத்த அந்தம்மாவுக்கு.. i am positive she has been forgotten by her kids overseas... and her deceased husband likely will had a few laks in his bank account when he died" என்றார்.

"நம்பவே முடியலபா" என்றேன் அதிர்ச்சியுடன். பொட்லம் வாங்கியிருக்கலாமோ? உறுத்தியது.

வீட்டுக்கு வந்தேன். என் அம்மாவுக்கு ஏறக்குறைய அதே வயது தான்.  காரணமே இல்லாமல் காலில் விழுந்து நமஸ்காரம்மா என்றேன். நடந்த விஷயத்தைச் சொல்வதா வேண்டாமா என்று சிந்திக்கையில் வாட்சப்பின் அறிவிப்பு ஒலி நங்னங் என்றது.

இன்ஸ்டக்ரம் பேஸ்புக் இவற்றில் எனக்கு ஆர்வமில்லை. ஆனால் ஆர்வமுள்ளவர்களின் நட்பிருப்பதால் ஏதாவது செய்தி வந்தபடியிருக்கும். அப்படி வந்த செய்தி ஒன்று அன்றைய தினத்தின் அடையாளமாகிப் போனது.

மும்பை மின்ரயிலில் ஒரு பெண்மணி சீடை முறுக்கு விற்பது பற்றிய விடியோவுடன் வந்த india today செய்தி.

= = = = =