அவர் அப்படி தான் சார்..

 பழைய வீட்டுக்கு பால் போட்டுக் கொண்டிருந்த குமார் திடீரென அலைபேசி நலம் விசாரித்தார்.  "மறந்துட்டீங்க.." என்றார் எல்லோரையும் போல.

பழைய இடத்தில் பழகிய எல்லோரையும் எப்போதும் அழைத்து பேசிக் கொண்டே இருக்க முடியாது!  தப்பித் தவறி அழைதாலும் அது ஆரம்ப கொஞ்ச நாட்களுக்கு நடக்கும்.  பின்னர் பழகியவர்கள், நண்பர்கள் லிஸ்ட் வடிகட்டப்பட்டு குறைந்து கொண்டே வரும்.  நாமும் வடிகட்டுவோம்.  அவர்களும் வடிகட்டுவார்கள்! 

அங்கிருந்தபோது கூப்பிட்டபோதெல்லாம் ஓடிவந்த வாடகைக் கார் ஓட்டுநர் அப்புறம் அழைத்தாலும் வருவதே இல்லை.  நன்றாகத்தான் பேசுவார்.  வருகிறேன் என்பார்.  கடைசி நிமிடத்தில் காலை வாரி விட்டு விடுகிறார்.  அங்கிருந்தபோது அப்படி நடந்ததில்லை.  அந்த ஓட்டுநர் பள்ளி பயின்ற காலத்திலிருந்தே நாங்கள் பார்த்து வளர்ந்த பிள்ளை.  ஆனாலும்..

சிலர் இன்னமும் நெருக்கமான தொடர்பில் இருக்கிறார்கள்.  அடிக்கடி அலைபேசி விடுகிறார்கள்.  என்னிடமோ அல்லது பாஸிடமோ..  பாஸிடம்தான் அதிகம்.  அவர்தான் சிறந்த P R O.

குமார் நாங்கள் அந்த வீட்டுக்கு சென்ற நாள் முதலாய் எங்களுக்கு பால் போடுபவர். போட்டவர்!   கிட்டத்தட்ட 26 வருடங்கள்!  பைக்கில் பால் கொண்டு வருவார்.  பின்னால் ஒரு உதவியாளர் அமர்ந்து வருவார்.  காலை மூன்றரை நாலு மணிக்கெல்லாம் தூக்கத்தின் நடுவே வெளியே அவர் பைக் சத்தம் மற்றும் குரல் கேட்கும்.  மைக் வைத்தது போன்ற குரல்வளம் அவருக்கு!   "கீழ ரெண்டு ப்ளூ கவர்..  மேல மூணு கிரீன் கவர் போடு.. "  இதனுடன் சேர்ந்து நிறைய வசவுகளை அந்த உதவியாளருக்கு கிடைக்கும்.  அவர் அப்படி நடந்து கொள்கிறாரா, அல்லது குமார்தான் இப்படி ஆர்ப்பாட்டமாக அலட்டுகிறாரா தெரியாது. அந்த உதவியாளர் நாங்கள் பார்க்கும்போதெல்லாம் எப்போதும் திட்டு வாங்கி கொண்டே இருப்பார்.

"ஏன் இப்படி திட்டிகிட்டே இருக்கீங்க குமார்?" என்று கேட்டால், "இல்லாட்டா ஏறி மிதிச்சுடுவாங்க ஸார்...  உங்களுக்கு தெரியாது" என்பார்.  "அவன் பார்வையைப் பாருங்க... என்னடா.."  என்று அவனை ரெண்டு மொத்துவார்.  அந்த 'அவனு'க்கும் குறைந்த வயதெல்லாம் இல்லை.  இவர் வயதுதான் இருக்கும்.  குமாரிடமே தண்ணீர் கேனும் வாங்கி கொண்டிருந்தோம்.  ஒருமுறை குமார் திடீரென எங்களை அழைத்து சில புத்தகங்களைக் காட்டி "ஸார்...  இதெல்லாம் உங்களுக்கு வேண்டாமா?" என்றார்.  "என்ன, பழைய புத்தகம் கூட வியாபாரம் செய்கிறீர்களா?" என்றேன் சிரித்தபடி.  "இல்லை..  இதெல்லாம் உங்கள் வீட்டு படிக்கட்டில் இருந்த புக்ஸ்.  இந்த எருமை எடுத்துட்டு வந்துருக்கான்.  ஐ ஏ எஸ் படிச்சிருக்கான் இல்ல...  உட்கார்ந்து இதைப் படிச்சிகிட்டே பொழுதை வெட்டியா கழிப்பான்"

ஓ..  நான் படித்து விட்டு வைத்திருந்த சில பழைய புத்தகங்களை கேன் கொண்டு வந்து போட்டு விட்டுச் செல்லும்போது எடுத்துச் சென்றிருக்கிறார் உதவி.  "போகட்டும் குமார்..  பரவாயில்லை..  எடுத்துக்கட்டும்.." என்றேன்.  " உட்கார்ந்து இதைப் படிச்சிகிட்டே பொழுதை வெட்டியா கழிப்பான்"  என்கிற குமாரின் வார்த்தைகள் மனதுக்குள் உறுத்தியது!  அவர் திரும்பி தனது உதவியாளரிடம் சில கெட்ட வார்த்தைகளை உதிர்த்துவிட்டு "எடு..  சாரைக் கேட்டுட்டு எடு..  இப்ப நீ பண்ணி இருக்கறது திருட்டு.." என்றபடி பைக்கைத் திருப்பிக் கொண்டு போனார்.

கொஞ்ச நாட்களில் பைக்கை விட்டு விட்டு ஒரு மூடு வண்டி போல மூன்று சக்கர வாகனம் வாங்கி அதில் பால் கொண்டு வந்தார். 

மதுரையில் நாங்கள் சென்று பால் வாங்கிய அனுபவத்துக்கு இப்படி வீட்டுக்கே வரும் பால் சௌகர்யமாகத்தான் இருந்தது.

அவர் பையனும் பெண்ணும் கூட சமயங்களில் உடன் வருவார்கள்.  சமயங்களில் பையன் மட்டும் தனியாக வந்து பால் போடுவான்.  அவன் அவ்வளவு நல்ல பழக்கங்கள் உடையவன் இல்லை என்று எனக்கு தோன்றும்.  பையன் அளவுக்கு அதிகமாக திட்டு வாங்கிக் கொண்டே இருப்பான்.  பெண் கொஞ்சம் செல்லம்.  ஆனாலும் அவளையும் கண்காணிப்பிலேயே வைத்திருந்திருக்கிறார்.  அதே பெண் பள்ளிப்பருவத்திலேயே காதலில் விழுந்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் என்னிடம் சொல்லி வருத்தப்பட்டவர், குலதெய்வம் கோவில் போகலாம் என்று சொல்லி அழைத்துச் சென்று ஊரில் உறவினர் வீட்டிலேயே வைத்திருந்து மூன்று மாதத்தில் வேறு இடத்தில் பேசி திருமணம் செய்து விட்டார்.  "என்னங்க விபரீதம்?  பொண்ணு இன்னொரு பையனைக் காதலிக்கிறாள் என்றீர்களே" என்றேன்.  "காதலா?  அதுவா?  கல்யாணமானதும் மூன்று மாசத்துல பாருங்க..  ஆளே மாறிடுவா...  வயிற்றைத் தள்ளிக் கொண்டு வந்துடுவா எங்ககிட்ட" என்றார்.  அப்படியே நடந்தது!  மகன் டெல்லியில் ஹோட்டல் மேனேஜ்மேண்ட் படிக்க வேண்டும் என்று கேட்டதும் பணம் கட்டி அனுப்பி வைத்தார்.

இவரது உழைப்பும், அப்போது அங்கே டீக்கடை வைத்திருந்த நடராஜன் உழைப்பும், எங்கள் ஆஸ்தான மாளிகைக்கடைக்காரர் உழைப்பும் அப்போது நான் வியந்து பார்த்தது.

தினசரி காலை இரண்டு மணிக்கு எழுந்து பால் பூத் சென்று பால் வண்டியை ரிஸீவ் செய்து பால் வாங்கி காலை ஆறரை ஏழுக்குள் அனைத்து வீடுகளுக்கும் சப்ளை செய்து விடுவார்.  காலை மாலை இரண்டு வேளை பால் விநியோகித்துக் கொண்டிருந்தவர் அப்புறம் ஒருநாள் மாலை பாலையும் காலையிலேயே கொடுக்கத் தொடங்கினார்.  எங்களுக்கும் அது பழகி விட்டது.  இப்போது எல்லோருமே அப்படித்தான் - ஒரே வேளை  - போடுகிறார்கள்.

பால் கெட்டுப்போய் விட்டது என்று சொன்னால் கேள்வி கேட்காமல் இன்னொரு பால் போட்டு விடுவார்.  சாட்சி கேட்கமாட்டார், வாதம் செய்ய மாட்டார்.  திடீர் திடீரென அவரே எக்ஸ்ட்ரா பால் போட்டு விடுவார்.  "நான் கேட்காமல் நீங்கள் கொடுத்திருக்கும் எக்ஸ்ட்ரா பாலுக்கு நான் காசு கொடுக்க மாட்டேன்" என்பேன்.  "யார் கேட்டது?" என்பார்.  பலமுறை இப்படி செய்திருக்கிறார்.

வீட்டிலிருந்து முருங்கைக்காய், அப்புறம் மார்கெட்டுக்குப் போய்விட்டு வரும்போது வாங்கிய காய்கறிகளில் கொஞ்சம் என்று அவ்வப்போது கொடுத்திருக்கிறார். 

மதிய நேரங்களில் மலையேறி விடுவார் குமார்! அவரிடம் பேசுவதே சிரமம்!

அவர் உதவியாளர் சமயங்களில் எங்கள் அருகில் இருக்கும்போது அவர் திட்டுவதற்கு பதிலாய் ஏதாவது முணுமுணுப்பார்.  குமார் காதில் விழாமல்தான்.  

"வேறு வேலை தேடிக் கொள்வதுதானே?  இவ்வளவு திட்டு வாங்கறீங்களே?" என்றேன் ஒருநாள்.

"வேறு என்ன சார் வேலை தெரியும்?   படிக்காத தற்குறி.  பழகிக்கலாம்.  ஆனால் அண்ணன் என்னை போக விடமாட்டார்.  நானும் போகமாட்டேன்.  அசிங்க அசிங்கமாய் திட்டுவார்.  திட்டும்போது எனக்கும் கோவம் வரும், வருத்தம் வரும், சமயங்களில் கண்கலங்கி விடுவேன்.  சமயங்களில் ச்சேன்னு ஆயிடும்.  கொஞ்ச நேரம்தான் ஸார்...  என்னவோ ஒண்ணு செய்து அவர் நம்மை அவர் பக்கம் மாத்திடுவாரு..  நம்மளை மாத்தணும்னு செய்ய மாட்டாரு..  அவர் குணம் அது..   சாப்பாட்டு விஷயத்திலோ சம்பள விஷயத்திலோ எனக்கு அவர் ஒரு குறையும் வைத்ததில்லை.  என் செலவுகள் பெரும்பாலும் அவரே செய்து விடுவார்.  அக்கா பெரும்பாலும் எனக்கும் சோறு போட்டு விடும்.  பணத்தை நான் அவரிட்டயே கொடுத்து வச்சிருப்பேன்.  அப்புறம் வாங்கி மாசாமாசம் அப்படியே ஊருக்கு அனுப்பி விடுவேன்.  அப்படியும் ஒருமுறை நானும் போறேன்னு கிளம்பிட்டேன்.  சரி போ ன்னுட்டார்.  கிளம்பி போய் அரை மணியிலேயே பின்னாலேயே வந்து அசிங்கமாய் திட்டி திரும்ப அழைத்து வந்து விட்டார்.  அவர் அப்படி தான் சார்..   உங்களுக்கு தெரியுமா..  அவர் பயங்கரமா தண்ணி அடிப்பார்..  நானும் அடிப்பேன்.  என் மாதிரி ஆகிடாதே..  உடம்பைக் கெடுத்துக் கொள்ளாதே என்று திட்டுவார்.  அவ்வப்போது எனக்கும் ஒரு குவார்ட்டர் வாங்கி கொடுத்துடுவாரு...

குமார் அப்புறம் பயங்கர வயிற்றுவலி வந்து குடியை நிறுத்தி, அவஸ்தைப்பட்டு இப்போது அந்த அளவு குடிப்பதில்லை  ஆயினும் அதை விடுவதாயில்லை.  

கோபக்காரர்.  ஆனால் என்னிடம் அல்ல.  அசிங்க வார்த்தைகளை அனாயசமாக உபயோகிப்பார்.  எங்களிடம் அல்ல.  ஒன்றிரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் வேறு சிலரால் நான் மிரட்டப்பட்டபோது சைலண்ட்டாய் பக்கம் வந்து துணை நின்றிருக்கிறார்.

அவரைப்பற்றி புகார் செய்பவர்கள், புகார் வைத்திருப்பவர்கள் என்னிடம் சொல்வார்கள்..  ஏதோ நான்தான் அவருக்கு பொறுப்பு போல...  நானும் குமாருக்கு அவ்வப்போது அறிவுரை கூறுவேன். 

பெரும்பாலும் கைலி சட்டைதான் அவர் உடை.  மகள் திருமணத்தில் பேண்ட்ஸ் அணிந்து பார்த்தேன்.  பத்தாவது படித்திருக்கிறாராம்.

உடையில், உணவில், பொழுதுபோக்கில் விதம் விதமாக அனுபவிக்கும் மக்களிடையே இவர் ஒரு ஆச்சர்யம்தான்.  இவரைப் பொறுத்தவரை வாழ்க்கை என்பது என்ன என்று எனக்குத் தோன்றும்.  அந்த நாள் கழிந்தது.  அவ்வளவுதான்.

அவர் அலைபேசி நலம் விசாரித்து மகனுக்கு திருமணமாகி விட்டதா, எப்படி இருக்கிறீர்கள் என்றெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டார்.  போனை வைத்து விட்டு அவர் நினைவுகளில் ஆழ்ந்து விட்டேன்.அவரிடம் அவ்வளவு நீண்ட வருடங்கள் கஸ்டமராய் இருந்தது சிலரில் நானும் ஒருவன் என்றார்.  பழகும் விதத்திலும், நட்பிலும் மறக்க முடியாதவர் நீங்கள் என்றார்.  மரியாதைக்காக நான் மறுக்க எல்லாம் இல்லை.  சந்தோஷமாய் இருந்தது.

அவர் அவ்வளவு கோபமாக பேசியும் அவர் உதவியாளர்கள் அவரிடம்  அன்பு வைத்திருந்தது ஆச்சரியம்.  அவர் உழைப்பு ஆச்சர்யம்.  அவர் மகளைக் கையாண்ட விதம் ஆச்சர்யம்.  இன்னமும் அவர் என்னை நினைவில் வைத்து அழைத்துப் பேசியது  ஆச்சர்யம்.  அவர் பேசியதும் அவர் நினைவு வந்தது.  நினைவுகளை உங்களோடு பகிர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்.  கடைசி வரி ட்விஸ்ட் எல்லாம் எதுவும் இல்லை!  சும்மா கேரக்டர் அனாலிசிஸ்.  நினைவலைகள்!

==============================================================================================

.........  தமிழ்ச்சினிமா இசையின் போக்குகள் மாறத்தொடங்கிய பின்னர், அவருக்கு பாடும் வாய்ப்புகளும் குறைந்து விட்டன. இந்த பின்னணியில் 1989ம் ஆண்டு "நீ சிரித்தால் தீபாவளி" என்ற படத்தை அவர் தயாரித்தார். அப்படம் மிகப்பெரிய தோல்வியடைந்தது. சொந்த வீடு உட்பட எல்லா பணத்தையும் இழந்தார். அதன்பின்னர் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக ஒரு சில பாடல்களைப் பாடினார். அதில் ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் இசையில் "தென்கிழக்குச் சீமையிலே" பாடலும் அடங்கும். 1997ல் வந்த ரஹ்மானின் மின்சாரக் கனவு படத்தில் 'பூ பூக்கும் ஓசை' என்ற பாடலில் 'ஹில்கோரே... ஹில்கோரே' என்று அவரை கத்த வைத்ததையும் நாம் கேட்டோம்! அதற்க்குப் பிறகு அவரைப் பற்றி

அதிகம் நாம் கேள்விப்படவேயில்லை.

ஒரு பேட்டியின் போது "எனது காலத்தின் எல்லா இசையமைப்பாளர்களையும் நான் மிகவும் மதிக்கிறேன், ஆனால் வாய்ப்புக்காக அவர்களிடம் சென்றதில்லை. பிறருடைய வாய்ப்புகளைத் தள்ளிவிட்டு எனக்கு கிடைக்கவேண்டும் என்றும் நினைத்ததுமில்லை. யாரிடமும் எதையும் எதிர்பார்த்ததில்லை அதனால் வருத்தங்களும் இல்லை" என்று குறிப்பிட்டார். "ஒன்றிரண்டு பாடல்கள் சினிமாவில் பாடிவிட்டால் போதும் என்ற கனவோடுதான் இந்தியா வந்திறங்கினேன். ஆனால் ஏறத்தாழ ஐயாயிரம் பாடல்களைப் பாடிவிட்டேன். வெற்றி, புகழ், பணம் எல்லாம் பார்த்து விட்டேன். அதனால் வருத்தங்களோ வழக்குகளோ இல்லை. எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் மீது ஏறவில்லையே என்ற குறை உணர்ச்சி எனக்கில்லை, பழனி மலையில் ஏறியிருக்கிறேன் என்ற நிறை தான் இருக்கிறது. அதுவே போதும். இவ்வாழ்வில் பெருமைப்படுவதற்கும் பெரிதாய் ஒன்றுமில்லை, வருத்தப்படுவதற்கும் ஒன்றுமில்லை. வாழ்க்கை போய்க்கொண்டேயிருக்கிறது. என்னிடம் என்ன இருக்கிறதோ அதை வைத்து திருப்தியடையும் ஆள்தான் நான்." என்று அவர் சொன்னார்.

"பாடல்பதிவுக்காகவோ, மேடை நிகழ்ச்சிகளுக்காகவோ தரப்படும் பணத்தை நான் ஒருபோதும் எண்ணிப் பார்த்ததே இல்லை. மனிதர்களை நம்பினேன். சிலர் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமானவர்களாக இருந்தார்கள், பலர் அப்படி இல்லை" என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார். பிறகு மேடை நிகழ்ச்சிகளையே வாழ்வின் இருப்பிற்காக நம்பி இருந்த காலத்தில் கூட சுத்தமாக பணமே வாங்காமல் அல்லது அரைகுறையாக வாங்கிக் கொண்டு பல நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொண்டிருந்தார்!

2003 ஆம் ஆண்டில் மேடைநிகழ்ச்சிகளுக்காக மலேசியாவில் இருந்தபோது மூளையில் ஏற்பட்ட கோளாறினால் கடுமையான பக்கவாதத்தால் தாக்கப்பட்டு அவரது உடம்பு செயலிழந்தது. சினிமாத் துறையினரிடமிருந்து

எஸ் பி பாலசுப்ரமணியத்தையும் கங்கை அமரனையும் தவிர ஆதரவான எந்த ஒரு குரலும் அவரை அழைக்கவே இல்லை. எந்தத் துறையில் பல பதிற்றாண்டுகள் பணியாற்றி அங்கு பலருக்கும் உதவி செய்திருக்கிறாரோ, அங்கிருந்து நலம் விசாரிக்கக் கூட எவரும் இல்லை. புகழின் உச்சியில் இருந்தபோது அவர் வீடு எப்போதும் விருந்தினர்கள், உறவினர்கள், ரசிகர்கள் என நிரம்பியிருக்கும். ஆனால் அவர் பொருளாதார ரீதியில் விழுந்து, புகழின் இறங்கு முகத்தில் இருந்தபோது எல்லோரும் மாயமாய் மறைந்துவிட்டிருந்தனர். அவரது உடல்நலமும் பாதிக்கப்பட்ட போது முற்றிலுமாக அவரைப் புறக்கணித்து தனிமையில் விட்டனர். மலேசியா வாசுதேவன் என்ற உச்சநட்சத்திரப் பாடகர் மறக்கப்பட்ட ஒருவராக ஆகிவிட்டார். அவரைப் பற்றி எந்தச் செய்தியும் இல்லாத நிலையில் அவரது ரசிகர்களும் கூட அவரைப் பற்றிச் சிந்திப்பதை நிறுத்திவிட்டார்கள்.

ஒருவழியாக கைவசம் இருந்த எல்லாச் செல்வங்களையும் செலவு செய்து கொஞ்சம் நலத்திற்கு மீண்டுவந்து அவ்வப்போது ஓரிரு மேடை நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்று வாழ்வு நகர்ந்தது. துரதிருஷ்டவசமாக மீண்டும் 2008 லும், 2009 லும் மீண்டும் நோயின் தாக்குதலுக்கு ஆளானார். நடக்கவோ, பேசவோ இயலாத நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார். மாதக்கணக்கில் அவசர சிகிச்சைப் பிரிவிலேயே இருந்தார். தொடர்ந்த சிகிச்சை மற்றும் உடற்பயிற்சியின் காரணமாக சிரமத்துடன் நடக்கவும், சிரமமில்லாமல் பேசவும் முடிந்தது பின்னர் இடது கை மோசமாக பாதிக்கப்பட்டது. ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக ஒரு சிறிய வரியைக்கூட, ஒரு சுரத்தைக் கூட அவரால் அப்போது பாட முடியவில்லை.

தன் வாழ்க்கையே இசைக்கு அர்ப்பணித்த ஒரு மகத்தான பாடகனுக்கு இதைவிட என்ன பெரிய துயரம் நிகழ முடியும்?

நவீன தமிழ் சினிமா இசையின் மிகவும் அபூர்வமான பாடகர்.. மிதமிஞ்சிச் செல்லாத உணர்ச்சிகளோடும், இசையின் மீதான தீராத வேட்கையுடனும் ஆச்சரியகரமான முறையில் தனது பாடல்களை வெளிப்படுத்திய பாடகர்... திரைப்படப்பாடல்களைக் கேட்டுக்கொண்டே இருக்கும் நமது கலாச்சாரத்தில் எப்போதும் கொண்டாடப்பட வேண்டியவர்... மலேசியா வாசுதேவன். அவரது இசையும் வாழ்வும் இதுவே...

எல்லோரும் பொறந்தோம்

ஒண்ணாக வளர்ந்தோம்

என்ன கொண்டு போகப்போறோம்?

கடைசியில எங்கே கொண்டு வைக்கப்போறோம்?

இது அகல்விளக்கு படத்தில் அவர் பாடிய பாடல் வரிகள்...

ஷாஜி

தமிழில் முபாரக் -  இணையத்தில் இருந்து எடுத்தது - இணையத்தில் இருந்து எடுத்த R. கந்தசாமி அவர்களிடமிருந்து எடுத்தது!

====================================================================================================

இணையத்தில் ரசித்த இனிய ஆச்சர்ய ஒற்றுமை...

=========================================================================================================

உணர்வுப்பூர்வமான கலை மொழியாக்கம் - தினமணியிலிருந்து...

​தமிழின் மிக முக்கியமான மொழிபெயர்ப்பாளர் எம்.ஏ.சுசீலா. உலகப் பேரிலக்கியமான ஃபியோதர் தஸ்தயேவஸ்கியின் "குற்றமும் தண்டனையும்', "அசடன்' ஆகிய இரண்டு நாவல்களைத் தமிழாக்கம் செய்தவர். "கீழுலகின் குறிப்புகள்' நாவலையும் தற்போது தமிழாக்கம் செய்து வருகிறார். அவரிடம் பேசினோம்:

நல்ல மொழிபெயர்ப்பின் இலக்கணம் என்ன?

மூலத்தைச் சிதைக்காமல் கொடுப்பதாகும். அது ஒரு மொழிபெயர்ப்பு என்ற உணர்வு படிப்பவருக்கு ஏற்படக்கூடாது. கதாபாத்திரங்களின் பெயர்கள், இடங்களைப் பற்றிய வர்ணனைகள் வேறுபாடாக இருக்கலாம். ஆனால் மனித உணர்வுகளைச் சரியாக தமிழ் மொழிக்குக் கடத்திவிட்டாலே போதும். அது அந்நிய மொழி படைப்பு என்ற உணர்வு தோன்றாது. உலகம் முழுவதும் மனித உணர்வுகள் என்பவை பொதுவானவைதான். எனவே மூலத்தில் உள்ள உயிரோட்டத்தை, உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பை, அதன் தரிசனத்தை அப்படியே தக்க வைப்பதே சரியான மொழிபெயர்ப்பாகும்.

ஒரு படைப்பை மொழியாக்கம் செய்வதன் வழியாக மொழிபெயர்ப்பாளர் அடைவது என்ன?

முதலில் நான் ஒரு சிறுகதை எழுத்தாளராகவே இலக்கியப் பணியைத் தொடங்கினேன். 80-க்கும் மேற்பட்ட கதைகள் பத்திரிகைகளில் வெளிவந்தன. 2008-ஆம் ஆண்டு தான் "குற்றமும் தண்டனையும்' நாவலை மொழிபெயர்த்தேன். அதற்குப் பிறகு "அசடன்' மொழிபெயர்த்தேன். முதல் முயற்சியாக "குற்றமும் தண்டனையும்' நாவலை மொழிபெயர்த்தபோது, என்னுடைய சொந்த படைப்புத்திறனை இழந்துவிடுவேனோ என்ற அச்சம் இருந்தது. ஆனால் மொழிபெயர்த்து முடித்த பிறகுதான் எனது மொழியைக் கூர்மைப்படுத்த அது உதவியிருக்கிறது என்று புரிந்தது. மொழிபெயர்ப்புக்காக திரும்பத்திரும்ப அந்நாவலைப் படிக்கும்போது, தஸ்தயேவஸ்கி சொல்லும் விஷயத்துக்குப் பக்கத்தில் போக முடிந்தது. அதனால் சொந்தமாக வேறு படைப்பு எழுதும்போது என்னுடைய பார்வை விசாலப்பட்டது. மொழியாக்கத்துக்குப் பொருத்தமாக வேறுவேறு சொல்லைத் தேட வேண்டியிருந்தது. தமிழில் சொற்களுக்குப் பஞ்சமே இல்லை. அதனால் ஒரே சொல்லைப் பயன்படுத்தாமல் வெவ்வேறு சொற்களை பயன்படுத்தும்போது, என்னுடைய மொழியும் வளப்படுகிறது என்பதை உணர்ந்துகொண்டேன்.

ஒரு படைப்பின் வேர்களை மொழியாக்கத்தின் மூலம் தொட்டுவிட முடியும் என்று கருதுகிறீர்களா?

படைப்பின் வேர்களைத் தொடுவதற்கு முயற்சிகள் செய்கிறோம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். சொந்த படைப்பை எழுதினாலும்கூட, அது ஒரு சில மனங்களையே தொடுகிறது. ஒத்த அலைவரிசை இல்லாத மனங்களைத் தொடுவதே இல்லை. அது எல்லாவற்றுக்கும் பொருந்தும் என்றே கருதுகிறேன்.

கலாசாரம், பண்பாட்டு ரீதியாக ஒரு படைப்பு வேறுபட்டிருக்கிறது என்பதற்காகவும், நீடித்த விவரணை என்பதற்காகவும் ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளன் அந்தப் படைப்பைச் சுருக்கலாமா?

சுருக்கக் கூடாது. முன்பு அப்படிச் செய்துகொண்டிருந்தனர். அசடன், கரம்úஸாவ் சகோதரர்கள்கூட அப்படி தமிழில் வந்துள்ளது. சுருக்குவதால் நிச்சயம் ஜீவன் இல்லாமல் போய்விடும். ஒரு நாவலின் பல்வேறு பரிமாணங்களை தஸ்தயேவஸ்கி விஸ்தீரணம் செய்ய விரும்புகிறார். அந்த விஸ்தீரணத்தைக் குறைப்பதற்கு மொழிபெயர்ப்பாளருக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. சில பதிப்பகங்கள் கேட்பதாலும், சின்ன புத்தகமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும் அப்படிச் செய்கின்றனர்.

அயல் மொழியில் இருந்து தமிழாக்கம் செய்யப்படும் அளவு, தமிழ்ப் படைப்பாளிகளின் நூல்கள் பிறமொழிகளில் மொழியாக்கம் செய்யப்படாதது, ஏன்?

அதற்கான முயற்சி எடுக்காதது காரணமாக இருக்கலாம். வேறு மொழிக்குப் படைப்பைக் கொண்டு செல்வதற்கான ஆற்றலைப் படைப்பாளிகள் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டிய நிலையில் இருப்பதாக இருக்கலாம். கல்கத்தா கிருஷ்ணமூர்த்தி நிறைய தமிழ் படைப்புகளை வங்காள மொழிக்குக் கொண்டு சென்றார். இதற்கு பன்மொழி ஆளுமை தேவையாக இருக்கிறது. அதனால் படைப்பாளிகளோ அல்லது மொழிபெயர்ப்பு செய்பவர்களோ அந்த ஆளுமையை வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். வேறு மொழி தெரிந்தவர்களுக்கு படைப்பு ஊக்க மனநிலை இருக்க வேண்டும். மொழியாக்கம் செய்வதும் ஒரு படைப்புப் பணிதான். இந்த மனநிலை உள்ளவர்கள் குறைவாக இருக்கலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

"குற்றமும் தண்டனையும்', "அசடன்' இதில் எதன் மொழியாக்கம் சிரமமாக இருந்தது?

அசடனோடு ஒப்பிடும்போது, குற்றமும் தண்டனையும் சிறியதுதான். இது நேர்ப்போக்கில் போகும் கதை. குற்றம் செய்துவிட்டு, அது தொடர்பாக ஒருவனுக்கு ஏற்படும் உளவியல் சிக்கலைச் சொல்லும் கதை. அதை 8 மாதத்தில் மொழிபெயர்த்துவிட்டேன். ஆனால் அசடன் கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை வருஷம் எடுத்தது. அது திருகலான படைப்பு. நிறைய பாத்திரங்கள். மனச்சிக்கல்கள். நிறைய பிரெஞ்சு சொற்றொடர்கள் இருந்தன. அதனால் நிறைய பணியாற்ற வேண்டியது இருந்தது. ஆனால் குற்றமும் தண்டனையுமுக்குத்தான் நிறைய வரவேற்பு இருக்கும் என்று நினைத்தேன். வாசகர் மத்தியில் அதற்கு நிறைய வரவேற்பு இருந்தாலும், அசடனே என்னை விருதுகள் பெறும் வரை அழைத்துச் சென்றது.

எம்.ஏ.சுசீலா மொழிபெயர்ப்பாளர்

=============================================================================================

நியூஸ் ரூம்

செய்திகள் 8-6-23

கடல் நீரை குடி நீராக்கும் திட்டத்தின் 2 பகுதி நெம்மேலியில் ஜூலையில் பரிசோதனை ஓட்டம். இதன் மூலம் 10 லட்சம் பேர்கள் பயனடைவார்கள்.

கர்னாடகாவில் குடும்பத்திற்கு 200 யூனிட் இலவச மின்சாரம் என்று அறிவித்த காங்கிரஸ் அரசு மின் கட்டணத்தை யூனிடிற்கு 70 பைசா உயர்த்தியிருக்கிறது. - மின்சார ஷாக்

ஆந்திராவில் கல்வி கற்க விரும்பிய சிறுமிக்கு படிக்க வைக்க வசதி இல்லாததால் பெற்றோர்கள் திருமணம் நிச்சயம் செய்திருந்தார்கள். அந்தப் பெண் அரசாங்கத்தின் உதவி மையத்தை தொடர்பு கொண்டு நடக்கவிருந்த திருமணத்தை நிறுத்தி விட்டாள்.  

அண்ணா பல்கலைக்கழகத்தில் ஆசிரியர்களுக்கு பதவி உயர்வு தருவதற்காக தேர்வு வைக்கப் பட்டதில் பல ஆசிரியர்கள் தேறவில்லை. அவர்களுடைய கற்பிக்கும் திறன் மிகவும் குறைவாக இருப்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. அவர்களுக்கு பயிற்சி மற்றும் கவுன்சிலிங் அளிக்க நிர்வாகம் முடிவு செய்துள்ளது.

முன்னணி வர்த்தக நிறுவனமான ஆதித்யா பிர்லா ஐயாயிரம்  கோடி முதலீட்டில் தங்க நகை வியாபாரத்தில் கால் பதிக்க முடிவு செய்துள்ளது.

இந்த மாதம் 11ம் தேதி அமித் ஷா சென்னை வருகை. இந்த இரண்டு செய்திகளையுமே வரவேற்கிறோம்.

கடுமையான வெய்யில் காரணமாக தமிழக பள்ளிகள் திறப்பு ஜூன் 12க்கு ஒத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளது.

=====================================================================================

இப்பவும் இந்த நிலைதான் போங்க...

===================================================================================

கீழான பார்வை 

எவ்வளவு தூரம் வளையலாம் 

என்பதற்கு 

எல்லையைக் 

கண்டுபிடிக்க வேண்டும் 

உடைவதற்குள் நிமிர்ந்து 

விடவேண்டும்.

உடையவும் உடையாமல் 

நிமிரவும் நிமிராமல் 

வளைந்த முதுகோடேயே 

திரிகிறார்கள் நிறையபேர் 

=======================================================================================================================================

பொக்கிஷம் :-

ஆவதும் அதாலே... பிழைப்பதும் அதாலே!

புகை வருதுங்க...

பச்சை புள்ளத்தனமா இல்ல இருக்கு...

ஸாரி... இது கொஞ்சம் ஓவர்...

அடியேண்டி அசட்டுப்பெண்ணே.....