ஒவ்வொரு நாளும் பெஞ்சு மேலே ஏறி நின்று ..

 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்: 

சினிமாக்களில் காட்டுவது போல் அடிதடி சண்டையை நேரில் பார்த்திருக்கிறீர்களா?

# சினிமா ஸ்டண்ட் நாளுக்கு நாள் சகிக்க முடியாத அளவுக்குப் போய்க்கொண்டு இருக்கிறது.  அந்த அளவு சண்டை தெருக்களில் பார்ப்பது துர்லபம்.

& பார்த்தது உண்டு. ஆனால், யார் கதாநாயகன், யார் வில்லன் என்று தெரியாமல் பார்த்தேன். ஒரே அடி. அவ்வளவுதான் - அடிபட்டவர் உடனடியாக கீழே விழுந்து ரத்தம் சொட்டியதைப் பார்த்தது உண்டு. ஆனால் சினிமா போல திரும்பத் திரும்ப அடிப்பதோ அல்லது அடி வாங்கியதோ இல்லை. தெருவில் இரண்டொரு முறை + நான் பணிபுரிந்த தொழிற்சாலையில் சேர்ந்த புதிதில் நிகழ்ந்த தொழிற்சங்க தகராறில் ஒருமுறை. 

காந்தி ஜெயந்தியை கொண்டாடும் நாம்(காங்கிரஸ்காரர்கள் உட்பட)அதே நாளில் பிறந்த லால்பகதூர் சாஸ்திரியை மறந்து விடுகிறோமே? 

அதேபோல் செப்.5 ல்    டாக்டர். ராதாகிருஷ்ணனை சிலர் நினைத்தாலும் வ.உ.சி.யை மறப்பது நியாயமா?

# நம் நடவடிக்கைகளிலும் மனப்பாங்கிலும் பெரிய மாற்றம் வராத வரை, யாரை மறந்தால் என்ன யாரைக் கொண்டடினல்தான் என்ன !

உங்கள் பிறந்த நாளை கொண்டாடும் வழக்கம் உண்டா? பிறந்த நாள் பரிசுகளில் மறக்க முடியாதது எது?

# பெரிதாகக் கொண்டடியதாக  நினைவு இல்லை. பிறந்த நாள் பரிசுகள் வழக்கமான வேட்டி சட்டை தவிர விசேஷமாகக்  குறிப்பிடும்படியாக  எதுவுமில்லை..

& என் பிறந்தநாளை நானே கொண்டாடியதாக ஞாபகம் எதுவும் இல்லை. வேலைக்குச் சேர்ந்த பிறகு, சில வருடங்கள், என் பிறந்த நாளுக்காக ஏதேனும் புத்தகம் வாங்கியது உண்டு. 'வாரியார் விரிவுரை விருந்து', 'கந்தரனுபூதி', 'தியாகராஜ கீர்த்தனைகள்' இதெல்லாம் என் பிறந்த நாளுக்காக நான் வாங்கிய சில புத்தகங்கள்.  சமீபத்தில் எழுபது வயது பூர்த்தி ஆன பிறந்த நாளுக்காக மகன், மருமகள், பேரன்கள் ஏற்பாடு செய்த கேக் வெட்டி கொண்டாடியதுதான் முதல் முறையாக கேக் வெட்டி கொண்டாடிய பிறந்தநாள். 

= = = = = = =

KGG பக்கம் : 

பள்ளிக்கூட நாட்களில் நான் வாங்கிய முதல் பரிசு பற்றி போன வாரம் எழுதியிருந்தேன். 

அடுத்த பரிசு, ஏழாம் வகுப்பு படித்தபோது, பள்ளிக்கூடம் நடத்திய, 'பாரதியார் பிறந்தநாள்' கட்டுரைப் போட்டியில், பாரதியார் பற்றி நான் எழுதிய கட்டுரைக்கு கிடைத்த புத்தகம். " இலக்கியப் பாதையில் " என்ற தலைப்பில், 'வே கபிலன்' என்பவர் எழுதிய புத்தகம். ( கட்டுரை ரொம்ப ரொம்ப சாதாரணமாக எழுதப்பட்ட கட்டுரைதான். பாரதியார் எந்த தேதியில் பிறந்தார், எப்போது இறந்தார், கவிதைகளால் சுதந்திர உணர்வை எப்படி மக்களுக்குப் புகட்டினார் என்று எழுதியிருந்தேன். போட்டியில் பங்கேற்ற மற்ற மாணவர்கள் அதைக் கூட சரியாக எழுதவில்லை என்பதால் எனக்குப் பரிசு கொடுத்தார்கள். 'ஆலை இல்லாத ஊரில் நான்தான் இலுப்பைப் பூ !) 

பிறகு படித்த காலத்தில், நான் வாங்கிய நான்கு / ஐந்து  பரிசுகள் எல்லாமே  பெற்ற முதல் மதிப்பெண்ணுக்காக வழங்கப்பட்ட பரிசுகள் மட்டுமே. 

= = = = =

எட்டாம் வகுப்பு பாஸ் செய்த பின், என்னுடைய அப்பா என்னை அப்பொழுது புதிதாகத் தொடங்கப்பட்ட ( 1965) ஜூனியர் பாலிடெக்னிக் பள்ளியில் சேர்ப்பது என்று முடிவு எடுத்தார். அந்த ஆண்டுதான் அந்தப் பள்ளிக்கூடம் நாகை வலிவலம் தேசிகர் பாலிடெக்னிக் ஆதரவில், அந்த கட்டிடத்திலேயே தொடங்கப்பட்டது. 

அதற்கான விண்ணப்பம் அனுப்பி, நேர்முகத் தேர்வில் பங்கு பெற்று, எப்பொழுது மாணவர் தேர்வுப் பட்டியல் வெளியாகும் என்று காத்திருந்தோம். ஆரம்ப வருடம் என்பதால் மாணவர் தேர்வு பட்டியல் வெளியாக அப்பொழுது மிகவும் தாமதம் ஆகியது. ஆனால், நான் எட்டாம் வகுப்புப் படித்த பள்ளியில், ஜூன் மாதம் முதல் வாரத்திலேயே பள்ளி திறந்துவிட்டது. என் அப்பா என்னிடம், " ஜூனியர் பாலிடெக்னிக் இந்த வருடம்தான் ஆரம்பமாகிறது என்பதால், மாணவர் தேர்வு, மாணவர் சேர்க்கை எல்லாம் தாமதமாகும் என்கிறார்கள். ஒருவேளை நீ அங்கு செலக்ட் ஆகாமல் போய்விட்டால் - ஒரு வருட படிப்பு வீணாகிவிடும். தேர்வு பட்டியல் வந்து, நீ அங்கு சேர்வது உறுதி என்று தெரிந்தபின்தான் இந்தப் பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து T C வாங்கப் போகிறேன். அதுவரை நீ இந்தப் பள்ளியில் ஒன்பதாம் வகுப்புக்குச் சென்று வா" என்று சொல்லிவிட்டார். 

நானும் தினமும் ஒரே ஒரு நோட்டு எடுத்துக்கொண்டு, ஒன்பதாம் வகுப்புக்குச் சென்று, முதல் வாரத்தில். அங்கு வகுப்பில் சுவாரஸ்யம் எதுவும் இல்லாமல், பாடங்களை கவனிக்காமல்  உட்கார்ந்து வந்துகொண்டு இருந்தேன். 

இரண்டாவது வாரத்திலிருந்து தொடங்கியது டார்ச்சர் ! 

"இன்னும் புத்தகம், நோட்டு எல்லாம் வாங்கவில்லையா? ஏறு பெஞ்சு மேலே" 

" வீட்டுப் பாடம் எழுதவில்லையா! ஏறு பெஞ்சு மேலே "

" வீட்டுக் கணக்குப் போடவில்லையா ! (கணக்குப் புத்தகம் வாங்கவில்லை - அதனால், முதல் பயிற்சியில் முதல் ஐந்து கணக்குகள் என்ன என்றே தெரியாமல் எப்படி கணக்கு போடுவது? மேலும் கணக்கு நோட்டும் கிடையாது!) 

இந்த வகையில் பள்ளிக்கூடம் ஆரம்பமான இரண்டாவது வாரத்திலிருந்து தினமும் பெஞ்சு மேலே ஏறி நின்று பாடம் கேட்டு வந்துகொண்டு இருந்தேன். 

ஒரு மாத காலம் இப்படி சென்றது. 

அதற்குப் பின், ஜூனியர் பாலிடெக்னிக்கில் சேர நான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுவிட்டேன் என்ற செய்தி வந்த நாளிலிருந்து இந்தப் பள்ளிக்கூடம் செல்வதை சந்தோஷமாக நிறுத்திக்கொண்டேன். 

= = = = = =

அப்பாதுரை பக்கம் : 

அமெரிக்க கலிபோர்னியா மாநிலம் கீதே, படா பேஜாருங்க. 

அங்க பட்சவங்க கீறாங்க, படா பணம் படச்சவங்க கீறாங்க, அறிவாளிங்க, அழகானவங்க, கலைஞருங்க.. அல்லாம் கீறாங்க. ஆனா பாருங்க திருட்டு, போதை, கடத்தல், கடன், பிச்சை, நோய்.. எல்லாத்துலயும் டாப் டக்கரா கீது. ஜனங்க வசதிக்கு சட்டம் போடணும் முற்போக்கா இருக்கணும் அப்டி இப்டினு நினைச்சுக்கிட்டு கேனயாட்டம் நடந்துக்குறாங்க அரசியல்வாதிங்க.. அது எத்தினி டேஞ்சரான விளைவுங்களை கொணாருது..

நம்ம புள்ளங்க இன்னாடானா கலிபோர்னியாவ விட்டு கெளம்ப மாட்டேனு கறாரா கீறாங்க.. குடாக்குங்க.

மிச்சத்தை அடுத்த புதன் கிழமை படிச்சுக்குங்க.. இப்ப க்ரிகெட் மாச்சி பாருங்க.. வெள்ளக்கார பசங்க 200 ரன் தேறுவாங்களா தெர்ல.

= = = = = = =