சிறுகதை - வரதன் - துரை செல்வராஜூ

 ' அங்கே போய்க்கிட்டு இருக்கறவன் வரதன் தானே!.. '

யோசித்த சுந்தரம் கண்ணாடியைக் கழற்றித் துடைத்துப் போட்டுக் கொண்டார்..

' ஏன்.. கண்டுக்காம ஒதுங்கிப் போறான்?.. '

கூடுதலாக கேள்வி ஒன்று மண்டைக்குள் குடைந்தது..

வரதன்.. இந்த ஊருக்கும் பக்கத்து ஊருக்கும் செல்லப் பிள்ளை.. 

செல்லப் பிள்ளை என்றால் ஊர் சொத்துக்கு வாரிசு என்றில்லை..  அங்கும் இங்குமாக ஓடி ஓடி சில்லறை வேலைகளை செய்து கொடுக்கின்ற ஓடும் பிள்ளை..

கோயில் திருவிழாவுக்கு நாள் குறித்து விட்டால் - தாலுக்கா ஆபீசுக்கு ஓடிப் போய் பிளிச்சிங் பவுடர் வாங்கி வந்து தெரு ஓரங்களில் வீசியடிப்பது..

நாலு ஆட்களை திரட்டிக் கொண்டு வந்து முத்துப் பல்லாக்கு ஜோடிப்பது.. பல்லாக்கு தாங்கிகளைத் தேடி எடுத்து ஒழுங்கு செய்து வைப்பது.. 

கற்றாழையை வெட்டி குட்டைத் தண்ணீரில் ஊறப் போட்டு வெயிலில் உலர்த்தி மட்டையடியாய் அடித்து கயிறாகத் திரித்து சப்பரம் கட்டுவதற்குக் கொடுப்பது.. 

கோயில் பிரகாரத்தில் பரவிக் கிடக்கும் நெருஞ்சியை செதுக்கி துப்புரவு செய்வது..

தலையில் பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கை வைத்துக் கொண்டு சாமி ஊர்வலத்துடன் நாலு தெருக்களையும் சுற்றி வருவது.. 

குளம் குட்டை - ஊர் பொதுப்பணி என்றால் முன்னே வந்து நிற்பது..

இப்படி பலவற்றை இழுத்துப் போட்டுக்கொண்டு செய்வதில் வரதனுக்கு ஈடு இணை இல்லை..

பெரிய வீட்டில் கலியாணம் காட்சி என்று இவனிடம் சில வேலைகளை ஒப்படைத்து விடுவார்கள்.. அந்த நேரத்தில் இருந்து பத்து நாட்களுக்கு அங்கேயே பழியாய்க் கிடப்பான்...

நல்ல மனசு படைத்த ஜனங்கள் ஊர் முழுக்க இருந்ததால் வயிற்றுப் பாட்டிற்கும் கைச் செலவுக்கும்  வரதனுக்கு பிரச்னை ஏற்பட்டதே இல்லை..

" டே..  வரதா.. அடுப்புக்கு வெறகு தீர்ந்து போச்சுடா.. " - என்றபடி  - சர்க்கரை தூக்கலாகப் போட்டு, ஒரு கிளாஸ் டீ கொடுத்தால் போதும்,

ராமையா டீக்கடை வாசல்ல அன்னைக்கு சாயங்காலமே  வண்டி நிறைய விறகு வந்து நிற்கும்.. 

" நாலு வடை கட்டிக் கொடுங்க அண்ணே.. "

வைத்தி வீட்டு  மாடுகளுக்கு அரை கிலோ கடலை புண்ணாக்கு வாங்கிக் கொடுத்து விட்டு கொள்ளிடக் கரைக்கு வண்டியக் கட்டிடுவான்.. 

ராமையா கட்டிக் கொடுத்த நாலு வடையும் கொள்ளிடக் கரை தலையாரி மாரிமுத்துவுக்கு.. 

மாரிமுத்து காஞ்சு போன கட்டை மரங்களை கை காட்டுவாரு.. 

அவ்வளவு தான்.. வேலை முடிஞ்சது..

வருசத்துக்கு எப்படியும் நாலு வேட்டி துண்டு கிடைத்து விடும்.. 

கும்மோணம் பெரியதெரு ஜவுளிக் கடையில இருந்து துணி வாங்கிக்கிட்டு வந்து ரெண்டு சட்டை தைச்சுக் கொடுத்துடுவார் விட்டல் ராவ்.. அவருக்கு என்ன வேண்டுதலோ!..

அதுக்குமேல யாரும் வேட்டி துண்டு கொடுத்தால் - " காட்ல மேட்ல கிடக்கிறவனுக்கு எதுக்குண்ணே இத்தனை வேட்டி?.. " - என்பான்..

" இன்னும் எத்தனை நாளைக்குத் தான் காடும் மேடும் சோறு போடும்?.. ஒனக்குன்னு ஒரு வாழ்க்கை வேணாமா!.. "

வாழ்க்கை என்றால் பெண்டாட்டி பிள்ளை என்று அர்த்தம்..

யாருமற்ற வரதனுக்கு - பஞ்சாயத்து போர்டு ஆபீசின் முன் கொட்டகை தான்  வசந்தமாளிகை..

" நீங்க வேற அண்ணே!.. "  என்றபடி நகர்ந்து விடுவான்..

ஆனாலும், சுந்தரம் வாத்தியாரின் வார்த்தைகள் அவன் மனதை கலக்கி விட்டன..

" எனக்கு யாருண்ணே பொண்ணு கொடுப்பாங்க?.. " என்பான் பரிதவிப்புடன்..

வரதன் சற்றே குள்ளம். கொஞ்சம் தடித்த உடல் வாகு.. அவ்வளவு தான்..

" நீ சரின்னு சொல்லு.. அது போதும்.. "

" உங்க மனசுக்கு நியாயம் ன்னு தெரிஞ்சா செய்ங்க.. எங்கையில ஒன்னும் இல்லை. சல்லிக் காசு கூட கிடையாது.. "

" கல்யாணத்துக்கு காசு வேணும்ன்னு யார்டா சொன்னது?.. "

சுந்தரம் வாத்தியார் சத்தமாகச் சிரித்தார்.. அப்படி அவர் சிரித்து நாலைந்து மாதங்கள் ஆகி விட்டன.. 

அதற்குப் பிறகு இன்று தான் வரதன் கண்ணில் தென்படுகின்றான்..

அவனுக்குப் பார்த்திருக்கின்ற பெண்ணைப் பற்றிச் சொல்லலாம் என்றால் இப்படி விலகி விலகிப் போகின்றானே.. என்று நினைத்துக் கொண்ட வாத்தியாருக்கு வியப்பு..

வரதன் அவனே வந்து கொண்டிருந்தான்..

" எனக்கு இஷ்டமில்லை.. என்னை விட்டு விட்டு வேறு வேலையப் பாருங்கண்ணே!.. " என்றான் பட்டென்று..

ஏன் இப்படி என்று வாத்தியார் கேட்பதற்குள் வரதன் தொடர்ந்தான்..

" ஏதோ நிர்பந்தத்தில  இன்னிக்கு சரின்னு அந்தப் பொண்ணு சொல்லிட்டு நாளைக்கு என்னைய நேருக்கு நேரா பார்த்து மனசு வருத்தப்படக் கூடாது.."

தன்னிரக்கத்தில் வரதனின் கண்கள் கலங்கின..

" இதென்ன சின்னக் கொழந்தை மாதிரி.. " - வரதனைத் தேற்றிய சுந்தரம் தொடர்ந்தார்..

" அந்தப் புள்ளைக்குத்தான் உன்னையத் தெரியுமாமே.. " - என்று வெடிகுண்டினை வீசினார்..

" நான் எந்தத் தப்பும் பண்ணலே.. எனக்கு யாரையும் தெரியாதே.. " வரதன் பதறினான்..

" நீ சொல்றதும் சரிதான்.. அந்தப் பொண்ணு சொன்னதும் சரிதான்.. "

வரதனுக்கு குழப்பம் தான் மிஞ்சியது...

" கிருஷ்ணா ஹோட்டல் ல வேலை செய்ற கங்கையம்மாவைத் தெரியுமா உனக்கு.. "

" தெரியாதே.. "

" அவளோட பொண்ணு தான் உன்னக் கட்டிக்க சம்மதம் சொல்லியிருக்கிறா.. "

" அவளயும் எனக்குத் தெரியாதே.. "

" ஆனா.. அவளுக்கு உன்னயத் தெரியுமாம்.. "

" எப்படி?.. "

ரெண்டு மாசத்துக்கு முன்னால கிருஷ்ணா ஹோட்டல் சமையல் கட்டுக்கு அரிசி மூட்டை இறக்கப் போனாயா!.. "

" ஆமாம்.. "

" அப்போ ஐயர் கேட்டாரா - என்னடா அம்பீ .. எப்போ உனக்குக் கல்யாணம்.. ன்னு.. " 

" ஆமா!.. "

"எனக்கு யார் பொண்ணு கொடுப்பாங்க ஐயரே..ந்னு நீ சொன்னியா?..

" ஆமா!.. "

" அப்போ அங்கேருந்த அந்தப் பொண்ணு  இதை காதில் வாங்கியிருக்கிறா.. உன்னையும் பார்த்திருக்கிறா.. உம்மேல இரக்கமாயிடுச்சு.. "

வரதனுக்கு வியப்பு..

" இப்போ கங்கையம்மா கிட்ட உன்னப் பத்தி பேசுனதும் அந்தப் பொண்ணு ஒரே வரியா சொல்லிட்டா.. '

" என்னான்னு.. "

" நல்ல மனுசன் உழைப்பாளி.. ன்னு.. "

" கல்யாணம் ன்னே நிச்சயம் பண்ணிட்டீங்களா வாத்யாரே.. " 

வரதனுக்கு வார்த்தைகள் தடுமாறின..

" நெலையா வேலை இல்லையே எனக்கு.. "

" அதான் உனக்கு ஹோட்டல் ல வேலை தர்றேன் னுட்டாரே ஐயர்.. "

" அந்தப் பொண்ணோட அப்பா என்ன சொல்றாரோ?.. "

" அம்மா மட்டும் தான்.. நாலஞ்சு வருசமா ஐயர் ஹோட்டல் ல தான் அம்மாவும் பொண்ணும் வேலை பார்க்கிறாங்க.. மூனு வேளையும் சாப்பாடு போட்டு ரெண்டு பேருக்குமா மூவாயிரம் சம்பளம் கொடுக்கறார் ஐயர்.. "

" இருந்தாலும் கல்யாண செலவுக்கு.. "  - வரதனிடம் கவலை வெளிப்பட்டது..

" விருந்து செலவு என்னோடது ன்னுட்டார் ஐயர்.. அதுக்கப்புறம் தாலியும் கல்யாண ஜவுளியும் நான் ஏத்துக்க மாட்டேனா?.. "

" பவுன் விக்கிற விலைக்கு.. " வரதன் ஏறிட்டு நோக்கினான்..

" என்னடா பெரிய பவுனு?.. ஆயிரத்து நூறு ரூவாய் தானே.. அந்த ரூபாய் பெற மாட்டாயா நீ!.. "

சுந்தரம் புன்னகைத்தார்..

அன்றிரவு பஞ்சாயத்து ஆபீஸ் முன் கொட்டகையில் படுத்துக் கிடந்த வரதனை ஆனந்தக் கனவுகள் சூழ்ந்து கொண்டிருந்தன..

***