ஞாயிறு பட உலா – நெல்லைத் தமிழன் நான் சென்ற இடங்கள் – மெக்சிகோ - படங்களுடன் - 12

 

சிச்சன் இட்ஸா மற்றும் பிற இடங்கள்

ஒரு வழியாக  எல்லாவற்றையும் பார்த்து படங்கள்லாம் எடுத்துக்கொண்டேன். இந்த இடத்தைவிட்டு எல்லோரும் பேருந்தில் கிளம்பி அருகில் இருந்த ஒரு பாரம்பர்ய உணவகம் (மெக்சிகன் விருந்து, பஃபே)  இருந்த இடத்திற்குக் கூட்டிச் சென்றார்கள். மதிய உணவு.  அதன் பிறகு திரும்பும் வழியில் வேறு ஒரு இயற்கைக் காட்சியைக் கண்டுவிட்டு ஊர் திரும்பவேண்டியதுதான்.

பலருக்கும் வெஜிடேரியன் உணவு உண்பவர்களின் செண்டிமெண்ட் தெரியாது. இதற்குக் காரணம், அவங்க நாட்டுல, உணவுப் பழக்கம் என்பது ஒருவரின் தனிப்பட்ட விஷயம், அதனால் மற்றவர்களுடன் சேர்ந்து உணவருந்துவது பாதிக்கப்படுவதில்லை. அதாவது அருகில் உள்ளவர்கள் நான்வெஜ் உண்பதனால் வெஜ் உணவு உண்பவர்களுக்கு ஒரு பிரச்சனையும் இல்லை. இந்த நிலையை நான் அடைய பலப் பல வருடங்களாகிவிட்டது. 

லண்டன் அருகே ஒரு பெரிய பிராண்ட் உணவகம். அதன் கிளையை எங்கள் தேசத்தில் மற்றும் எங்கள் நிறுவனம் இருந்த தேசங்களில் ஆரம்பிக்கலாம் என்ற திட்டத்தால், அதன் கணிணி சம்பந்தமான புரிதலுக்காக நான் சென்றிருந்தேன். என் பொறுப்பு மற்றும் வேலை காரணமாக அந்தச் சூழலைப் பற்றி நான் பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ளவில்லை (ஆனால் அதுக்காக அவங்க அங்குள்ள வெஜ் உணவு கொடுத்தாலும் சாப்பிடமாட்டேன்).  அந்த உணவகத்தின் முக்கியமானவர்களும் வந்திருந்தார்கள். கணிணி சம்பந்தமாக முழுவதும் எனக்குப் புரிந்தது.  போதாக்குறைக்கு படங்களும் எடுத்துவைத்துக்கொண்டேன். அந்த உணவகத்தின் மேலதிகாரி, என்னை இரவு டின்னருக்குக் கூப்பிட்டார். அவரிடம் கணிணி சம்பந்தமாக எல்லாமே எனக்குப் புரிந்துவிட்ட து,  டின்னருக்கு வரலை, ஸாரி என்று சொல்லிவிட்டேன் (அங்க எனக்கு என்ன உணவு இருக்கப்போகிறது? ஆரஞ்சு ஜூஸ் தவிர. எதுக்கு அவரைக் கஷ்டப்படுத்துவானேன் என்று. ஒருவேளை அவர், இவரும் சாப்பிட்டுவிட்டு நம் உணவின் தரத்தை அவர்கள் ஆபீஸில் சொல்லட்டுமே என்று நினைத்திருப்பாரோ என்னவோ). இரவு, என் பாஸ் எங்க ஊரிலிருந்து போன் பண்ணி, நீ ஏன் டின்னருக்கு வரலை என்று சொல்லிவிட்டாய்? அவங்க தவறா நினைத்துக்கொண்டார்கள் என்று சொன்னார். நான் சிரித்துக்கொண்டே காரணத்தைச் சொன்னேன். (ஆனால் அந்தக் காரணத்தை அஃபீஷியலாக யாரிடமும் சொல்லமுடியாது. பலருக்குப் புரியாது). இன்னொரு சந்தர்ப்பத்தில் ரெஸ்டாரண்டின் உள்பகுதி படம் பகிர்கிறேன். 

இப்போது நாம் பார்க்கப்போவது, சிச்சன் இட்ஸாவில் விட்டுப் போன படங்கள். பிறகு நாங்கள் சென்றிருந்த உணவகம்.

சாரநாத் போயிருந்தபோதும் அங்கிருந்த பல வடிவங்கள், சிதைந்த கட்டிடங்கள் எனக்குப் புரியவில்லை. ஓரளவு அதனை ஆவணப்படுத்தியிருக்கின்றனர்.  பழங்கால சிதைந்த இடங்கள், எதற்காக அமைக்கப்பட்டவை என்பது யாருக்குமே தெரியாது.

மேலே இருக்கும்  வடிவம், அரசருடையதா இல்லை தலைமைப் பூசாரியுடையதா இல்லை அவர்கள் வணங்கிய கடவுளுடையதா?

இந்தப் படம்லாம் என்ன? எல்லாம் எழுத்துக்கள் தம்பிகளா. படித்துப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்.

இதுதான் அவர்களின் சிங்காதனம் (அரசாங்க முக்கியத்துவம் உள்ளவர்கள் அமர்வது… மாயன் காலத்தில்)  ஆசையிருந்தால் சொல்லுங்கள். உங்களுக்கும் ஒன்று ஆர்டர் பண்ணிடலாம்.  முக்கியப் பிரமுகராக இருப்பதில் என்ன பிரச்சனைனா, அரசனின் கோபம் திரும்பினால், நரபலிதான்.

உச்சியில் உள்ள கட்டிடத்தில் இருக்கும் மூன்று சன்னல்களையும் வீனஸ் போன்ற கிரகங்களைக் கண்காணிக்கும் விதமாக அமைக்கப்பட்டவை என்று சொல்கிறார்கள். சீசனைப் பொறுத்து சூரியனின் ஒளி ஒவ்வொரு சன்னல்கள் மூலமாகப் பரவும் என்றார்கள் (அதற்கு கிரகண அமைப்பு காரணம் என்றார்கள்). வருடத்துக்கு ஒரு நாள் மாத்திரம் மூலஸ்தானத்தில் சூரிய ஒளி வரும் கோயில்கள், ஒவ்வொரு நிலையிலும் வருட த்தில் ஒரு நாள் சூரிய ஒளி என்று பலவாறு அமைக்கப்பட்ட ஊரிலிருந்து வந்தவனுக்கு இது பெரிய அதிசயமாகத் தெரியவில்லை. 

அவர்கள் அழைத்துச் சென்ற உணவகம் பாரம்பர்யமாக குடிசைகளால் அமைக்கப்பட்டு இருந்தது. மெக்சிகன் பெண்கள் எங்களை வரவேற்று அமரச்சொன்னார்கள். முதலில் பானங்கள் போன்றவை வந்தன. பிறகு நாமே எடுத்துக்கொள்ளும்படியான வகைவகையான உணவுகள். நான் பழங்களை மாத்திரம் எடுத்துக்கொண்டேன். (ரொம்ப கன்சர்வேடிவ் ஆக இருக்கக் கூடாது, ஏதாவது உணவை முயற்சிப்போமே என்று நினைத்து, இந்தோனேஷியாவில், வேக வைத்த ஜவ்வரிசி, வெல்லப்பாகு, பால் இவற்றை எடுத்துக்கொண்டு…. ஆமாம் அவையெல்லாம் பஃபேயில் இருந்தன. வெல்லப் பாகுன்னு சொல்லமுடியாது, கொஞ்சம் தளிர இருந்தது..  எல்லாவற்றையும் கலந்து கஞ்சி மாதிரி சாப்பிடலாம் என்று முயற்சித்தேன்… நல்லவேளை யாரும் பார்க்கவில்லை. எனக்குப் பிடிக்கவில்லை)

நானும் பஃபேயில் கலந்துகொண்டேன். போட்டோ எடுத்தால்தானே நினைவில் இருக்கும்?

டிப்ஸ் போட்டிருப்பார்களோ? நான் சாப்பிட்ட ஐந்து ஸ்லைஸ் பழத்துக்கு டிப்ஸாவது ஒண்ணாவது?

அரியணையில் வீற்றிருக்கும் மாயன் அரசர்(தலைவர்), பூசாரிகள், மந்திரிகள்.  சித்தரிக்கும் படம். செவ்விந்தியர்களும் இத்தகைய உடைகளை அணிந்தவர்களாகத்தானே இருந்திருப்பார்கள். 

உணவுக்குப் பிறகு எங்களை அழைத்துக்கொண்டு, இயற்கையாக அமைந்திருந்த சுண்ணாம்புப் படிவ குகை மற்றும் நீர்நிலைக்கு அழைத்துச் சென்றனர். அந்த இடத்திற்கு நடக்கும் வழியில் பல மயில்களையும் பல்வேறு பறவைகளையும் பார்த்தேன்.  மயிலைக் கண்டால் எனக்கு மனதில் எப்போதும் ஒரு சந்தோஷம் வந்துவிடும்.  சமீபத்தில் திருப்புல்லாணியில், நிறைய மயில்களைப் பார்த்தேன், அதில் ஒரு பெரிய மயில் என்னுடனே நடந்து வந்தது கொஞ்சம்கூட அச்சம் இல்லாமல். வீடுகளுக்கு வந்தால் அங்கு பொரிகடலை போடுவது வழக்கம் என்று சொன்னார்கள் (திருப்புல்லாணியில்) ஒருவேளை அதற்கும் தெரிந்திருக்குமோ, நாம் தேசியப் பறவை, தொட்டால் போலீஸ் அள்ளிச்சென்றுவிடும் என்று?

"மயிலே மயிலே  மச்சான் இல்லையா இப்போ வீட்டிலே?" (முதல்ல பாடல் வரிகளை ஒழுங்காக் கத்துக்கோ. அப்புறம் நீ கேட்பது ஆணிடம்! போய் பெண் மயில் எங்க இருக்குன்னு தேடு. என்னிடம் நேரத்தை வீணாக்காதே)

மயிலுக்கு உணவிடும் மக்கள்… இல்லை இவை அவற்றின் வாழ்விடமா?

குகைக்குள் நுழைந்து வெளியேறும் வழி

இப்பொழுதே படங்கள் அதிகமாகிவிட்டன. வேறு வழியில்லை. அடுத்த பகுதியில்தான் தொடரவேண்டும் போல் தெரிகிறது.

(தொடரும்)