கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : சீதை ராமனை மன்னித்தாளா? கீதா ரெங்கன் - சீதை 29

     சீதை ராமனை மன்னிக்கும் தொடரில் தனது  இரண்டாவது படைப்பைத் தருகிறார் கீதா ரெங்கன்.

     உங்களுக்குத் தெரிந்த கதையும், விஷயங்களும் தான். என் சிறு வயதில் கேட்ட ராமாயாணத்தில், பருவவயதில் கேள்விகள் பல தோன்றியது. அப்போது நான் பள்ளியில் 10 ஆம் வகுப்பு. மாவட்ட அளவில் கட்டுரைப் போட்டி நடந்தது. நடத்தியவர்கள் புராணங்களையும், கலாச்சாரத்தையும் வெகுவாகப் போற்றுபவர்கள் என்றாலும் யாரென்பதை இங்குத் தவிர்க்கிறேன். போட்டி தொடங்க இருந்த சமயத்தில்தான் தலைப்பு கொடுத்தார்கள்.  

     “ராமன் சீதையை காட்டிற்கு அனுப்பியது தர்மமா?” என் அப்பாவழி தாத்தா, பாட்டி சொன்னதை வைத்தும், அந்த வயதில் எழுந்த என் கேள்விகளின் அடிப்படையில் எழுதினேன். வியப்போ வியப்பு! முதல் பரிசு! இக்கதையில் அதன் ஒரு பகுதியும், பின்னர் நான் வாசித்து அறிந்தவற்றின் அடிப்படையில் எழுந்த கேள்விகளும், அதன் பின்னரான புரிதலின் அடிப்படையிலும் எழுதியதே இது. தவறு இருந்தால் திருத்தி விளக்கங்களும் தந்தால் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவேன். 

==================================================================================

சீதை ராமனை மன்னித்தாளா?!

கீதா ரெங்கன்

“பாட்டீ……ஈஈஈஈஈஈ எங்கருக்க” என்று சத்தம் போட்டுக் கொண்டே வீட்டினுள் வேகமாக நுழைந்தாள் விநோதினி.!  

“என்னாச்சு? எதுக்கு இப்படிக் கூப்பாடு போட்டுண்டே வர” என்று கேட்டபடி பாட்டி சீதா சமையலறையில் வினோதினிக்காக டிபனும், நெஸ்க்விக்கும் தயாராக எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருக்க,. பாட்டியைப் பின்புறமாகக் கட்டிக் கொண்டாள் வினோதினி.

“பாட்டி, எனக்கு ஒரு ஹெல்ப். எங்க ஆர்ட்ஸ் க்ளப் இன்சார்ஜ் ஸ்ரீராம் ஸார் எங்க காலேஜ்டேக்கு ஒரு கதைப் போட்டி, “சீதை ராமனை மன்னித்தாள்”னு முடியணும்ன்ற கண்டிஷனோட அறிவிச்சுருக்கார். செலக்ட் ஆற கதைய காலேஜ் டேல ட்ராமாவா போடுவாங்களாம். ஸோ… பாட்டி பாட்டி ப்ளீஸ் எனக்கு ஒரு நல்ல கதைக்கு ஐடியா கொடேன்.”

“இதென்ன கூத்து? சீதை எதுக்கு ராமனை மன்னிக்கணும்? ராமனோட ஜீவனே சீதைதானே! எங்க காலத்துல எல்லாம் எங்க ஆத்துக்காரர மன்னிக்கணும்னு எல்லாம் நினைச்சுக் கூடப் பாத்ததில்ல. இப்பல்லாம் சின்ன விஷயத்துக்குக் கூட அத்துண்டு போறதுகள். அதான் இப்படிக் கொடுத்துருக்கார் போல.”

“ ஏன் பாட்டி உன் கதையையே கூடக் கொடுக்கலாமோ!”

“என் கதை காலேஜ் டே ட்ராமாவுக்கு தோதுப்படாது.”

“ம்ம்ம் அப்ப, எனக்கு சின்ன வயசுல நீ சொன்ன, அதே உத்ரகாண்ட ராமாயணத்தை சொல்லு. இடையில நான் உங்கிட்ட கேள்வி கேப்பேன். அதுக்கு நீ கரெக்டா பதில் சொல்லணும். என் வழில எழுதிக்கறேன்.”.

“நான் வேலைய முடிச்சுட்டு வரேன். நீயும் கைகால் அலம்பிண்டு சாப்பிடு. உக்காரலாம்.” அது சரி சீதை ராமனை மன்னித்தாள்னு எப்படி முடிக்கப் போறா என்று எண்ணியபடியே பாட்டி வேலையை முடித்துவிட்டு வர, வினோதினியும் தயாராகிட பாட்டி சொல்லத் தொடங்கினார்.

வனவாசம், போர் எல்லாம் முடிந்து சீதையை மீட்டு, வெற்றி வாகை சூடி கோசலை ராஜ்யத்தில் அரியணை ஏறிய சீதாராமனின் பட்டாபிஷேக விழா வெகு சிறப்பாக முடிந்ததன் சுவடுகள், ராஜ்யம் முழுவதும் அதைப் பற்றிய பேச்சுகள், பிரமிப்பு, மகிழ்ச்சி எல்லாம் பல மாதங்கள் கடந்தும் நீடித்திருந்தது. இப்படி ராஜ்யமே பெருமையாகப் பேசியதும் கூடக் கண் திருஷ்டியானதோ? ஏதோ ஒரு சலவைத் தொழிலாளி, ‘தானாக இருந்தால் மாற்றான் வீட்டில் இருந்த மனைவியை ஏற்றிருக்க மாட்டேன்’ என்று சொல்லியது ராமனின் காதுவரை எட்டித் தொலைக்க வேண்டுமா? 

சீதாராமன் அயோத்திக்குத் திரும்பிய போது எழுப்பப்படாத கேள்விகள் பட்டாபிஷேகம் முடிந்து, ராமனின் சிறப்பான ஆட்சியில் நாடே மகிழ்வுடன் இருந்த போது, அதுவும் பல மாதங்கள் கடந்த பின் தான் எழும்ப வேண்டுமா? விதி என்பது இதுதானோ?

ராமன் வேதனையுற்று முடிவெடுப்பது பற்றி தவித்தான். சிந்தித்தான். சீதை பட்டத்தரசி! மனைவி! தானோ நாட்டின் குடிமக்களை முதன்மையாக நினைத்து அவர்களின் குரலுக்குச் செவி சாய்க்கும் அரசன்! தர்மசீலன்! சத்யசீலன்! நீதிமான்! ‘கர்ப்பிணியாக இருந்த சீதை, தான் வனத்திற்குச் சென்று வனவாசத்தின் போது உதவிய முனிவர்களுக்கு எல்லாம் அன்பளிப்புகள் வழங்கி அவர்களுடன் தங்கியிருந்து நன்றிக்கடன் ஆற்றிட விரும்பி தன்னிடம் அனுமதி கோரினாளே!’ ராமனின் மனம் அதைச் செயல்படுத்த நினைத்தது! தன் சகோதரர்களை அழைத்து, சலவைத் தொழிலாளி சொல்லியதைச் சொல்லி, சீதையை அனுப்பிட முடிவு செய்திருப்பதாகச் சொன்னான். லக்ஷ்மணன்தான் அதைச் செய்யப் போவதாகவும் அறிவித்தான். லக்ஷ்மணனோ மனம் துடித்துவிட்டான். ஆனால், ராமன் இடும் கோட்டினை தம்பிகள் தாண்டாதவர் ஆயிற்றே!

இந்த இடத்தில் வினோதினி நிறுத்தினாள்!

“ஏண்டி குழந்தே நிறுத்திட்ட? பாத்தியா ராமன் லோகத்துக்கே உதாரண அரசன். ஹனுமான் கூட ராமசரிதம் எழுதி, தன் மூச்சாக இருக்கும் தன் பிரபுவைப் பத்தி எழுதற தகுதி கூடக் கிடையாதுனு சொல்லி கடலுக்குள்ள போட்டுட்டாராம்!….பார் எப்பேர்ப்பட்டவன் அந்த ராமச்சந்திர மூர்த்தி”

“பாட்டி! எல்லாம் சரிதான்! அந்தச் சலவைத் தொழிலாளி ராமனைத்தானே சொன்னான்? ராமனுக்கு ஒற்றன்தான் வந்து சொன்னான். அப்போ சீதையைக் காட்டுக்கு அனுப்பறதுக்கு முன்னாடி ராமனே அந்தச் சலவைத் தொழிலாளியை அவைக்கு அழைச்சு ‘நீ சொன்னது உண்மையா? ஏன் அப்படிச் சொன்னனு” கேட்டிருக்கலாம். சரி ராமனே நேரடியா கேட்டான் அப்படின்ற வெர்ஷனை எடுத்துண்டாலும், அந்த வண்ணானை அவைக்குக் கொண்டு வந்து கேட்டிருக்கலாமே! தர்மசீலன் ராமன்! ஏன் செய்யலை?”

“எந்த பங்கமும் இல்லாத கற்புக்கரசி அவனுக்கு மனைவி, நாட்டின் அரசி! வண்ணானை அவைல பேசவிட்டு, பதில் சொல்லி எப்படி சீதையை அவமதிப்பான்? அது அவளுக்கு அவமானம் இல்லையா? அதனாலதானே ராமன் ராஜதர்மப்படி, தன் சுயமகிழ்ச்சி முக்கியம் இல்லைனு சீதைய அனுப்பறான்?”

“ஹான்!. அப்படி வா! எந்த பங்கமும் இல்லாதவள்னு தெரியுந்தானே! அப்படினா அந்தச் சலவைத் தொழிலாளியோட வார்த்தைக்கு மதிப்பு கொடுத்து சீதையை அனுப்பினது மட்டும் அவமானமில்லையா? அதுக்குப் பதிலா, சீதை சும்மா வரலை. அக்னிப்ரவேசம் செஞ்சு தன்னை நிரூபிச்சுதான் இங்க வந்தானு சொல்லிருக்கலாமே! அதுக்கு எத்தனை சாட்சிகள் இருந்தது! ஒரு இம்மெச்சூர் வண்ணான் ஏதோ உளறினான்னு ஒரு மெச்சூர் அவதார புருஷர் இப்படி ஒரு முடிவு எடுக்கலாமோ? ஸோ…. ராமன் தான் ரொம்ப நேர்மையான மக்கள் அரசன் அப்படின்றத ப்ரூவ் பண்ண தன் மனைவியைக் கூட வேதனைப்படுத்துவான் இல்லையா? ராமன் காட்டுக்குப் போனப்ப, ராமன் மட்டும் போனா போதும்னு வஸிஷ்டர் சொன்னாலும், தானும் கணவனோடு போறதுதான் தர்மம்னு சீதை முன்னால போனாளா இல்லையா? அதே போல இப்ப ராமனும் தன் தம்பிகள்கிட்ட நாட்டை ஒப்படைச்சுட்டு சீதையோட காட்டுக்குப் போயிருக்கலாமே! தர்மம் தர்மம்னு நீ ஜஸ்டிஃபை பண்ணற. ஆனா சீதைய அனுப்பினது மட்டும் எப்படித் தர்மம் ஆகும்? பாட்டி, ஐ ஆம் ஸோ ஸாரி பாட்டி! என்னால ஏத்துக்க முடியலை…”

“ராமன் அவமானப்படுத்தலைடி குழந்தே!. அவன் விளக்கியிருந்தா தன் மனைவிக்கு சப்போர்ட் பண்ணறான், பாரபட்ச்சம்னு பழி வந்திருக்கும். ராமனும் தன் தம்பிகள ஆளச் சொல்லிட்டு சீதையோடு போகத்தான் நினைச்சான். ஆனா ராமன்தான் ஆளனும் அதுதான் தர்மம்னு போக முடியலை. பின்ன ராம ராஜ்யம்னா என்னனு உலகத்துக்குத் தெரியணுமே! ஒரு அரசன் எப்படி இருக்கணும்னு ஒரு கணவனா இல்லாம, நாட்டு பிரஜைகள மதிச்சு எடுத்த முடிவு! சீதையை காட்டுக்கு அனுப்பிட்டு எப்படித் தவிச்சான் தெரியுமா? அஸ்வமேதயாகம் பண்ண போது, சீதையைச் சிலையா வடிச்சு வைச்சு…..நாட்டுக்கும் அது வழியா சேதி  சொன்னானே! நான் என் மனைவிய சந்தேகிக்கலை, அவள்தான் என் ஜீவன்னு... பாவம் ராமன்.”

“சரி பாட்டி உன் வழியிலேயே வரேன். வண்ணான் சொன்னது சரியில்லைனா அதுக்கு மதிப்புக் கொடுத்திருக்கக் கூடாது. சரி அவன் வார்த்தைக்கு மதிப்பு கொடுத்து ராஜதர்மம்! தன் முடிவுதான் சரி, அப்படினு சீதையை அனுப்பிட்டான். அப்ப தவிச்சுருக்கக் கூடாது! நீதானே சொல்லிருக்க பாட்டி, பார்வதி சிவனிடம் உலக தர்மம் என்னனு கேட்டப்போ சிவன் சொன்னாராம் ராமதத்வம், அதாவது ராமராஜ்யம்னு! அப்படி ராமராஜ்யம்னு நாம சொல்லிப் பெருமப்படற அவர் ஆட்சில, அந்த உலக தர்மத்துல மனைவினு நினைக்காம ராஜாவா எடுத்த முடிவுனா, சீதையும் நாட்டு பிரஜைதானே! இப்படி ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண்ணை அனுப்பறது மட்டும் தர்மமாகுமா? அப்போ நீதி, தர்மம் எங்க போச்சு? எவனோ ஒரு கூறுகெட்ட வண்ணான் சொன்னத ஜஸ்டிஃபை பண்ணறா மாதிரி ஆயிடறதுல்லையா? அது மட்டும் சீதைக்கு அவமானமில்லையா? ராஜாவா? கணவனா? அப்படின்ற நிலைக்கிடையில அங்கயும் இல்லாம இங்கயும் இல்லாம எதுக்கு இந்தக் குழப்பம்? வண்ணான் மட்டும்தானே கமென்ட் அடிச்சான். மெஜாரிட்டி சீதை பக்கம்னுதானே அர்த்தம்.”

“இதுதான்! பகவானே மனுஷ ரூபத்துல வந்தாலும் இப்படித்தான் மனுஷ வாழ்க்கை! இப்படித்தான் தர்மம், நீதினு வரும் போது பல கஷ்டங்களை அனுபவிக்க வேண்டி வரும்னு சொல்லறது.”

“இரு பாட்டி அதுக்கு முன்னாடி….அகலிகை மேல இருந்த மோகத்துல இந்திரன் கௌதம முனி மாதிரியே வந்து அகலிகையை ஏமாத்தினான். கௌதம முனிவர் அவள பிரிஞ்சு சமூகமும் அவள ஒதுக்கி அவ கல்லு மாதிரி வாழ்ந்தப்ப ராமன் அவ எந்தத் தப்பும் பண்ணலைனு அவளுக்குச் சப்போர்ட்டிவா இருந்து கௌதம முனியோட சேர்த்துவைச்சு சமூகத்துக்கும் புரிய வைச்சான். அதே மாதிரி சுக்ரீவன் மனைவி ரூமையை வாலி கவர்ந்தப்ப வாலியைக் கொன்னப்புறம் ரூமையை யும் சமூகமும், சுக்ரீவனும் ஏத்துக்கணும்னும் தாரைக்கும் சப்போர்ட் பண்ணி சேத்துவைச்சான். இப்படி பெண்களை சப்போர்ட் பண்ணின ராமன் தன்னோட மனைவிய ஒரு பெண்ணா நினைச்சு கூட சப்போர்ட் பண்ணலயே?”

“அந்தப் பெண்கள் எல்லாம் ராமனோட மனைவி இல்லையே. சீதையும் பிரஜைநாலும் அவனோட மனைவி! ராஜதர்மம் வேற. நீ கண்ட கண்ட வ்யாக்கியானங்கள வாசிச்சுருக்க. அதான் உன் புத்தி இப்படி எல்லாம் யோசிக்கறது. நீ இந்தக் காலத்துக் குழந்தை. ஆனா நான் அந்தக் காலம். ஒரு வேளை நான் ராமாயணத்தை நம்பறதுனால, அது கோடிட்டுக் காட்டற வாழ்க்கையோட அர்த்தத்தைப் புரிஞ்சுண்டதுனால, ராமரை மனுஷ தெய்வமா பார்க்கறதுனால என்னால உன் மனசு ஏத்துக்கற வகைல சொல்ல முடியலைனு தோணறது…”

“அப்படி எல்லாம் இல்லை பாட்டி! ஐ ஆம் திங்கிங்க் இட் ஓவர் அண்ட் சீதையோட கோணத்துல இருந்தும் பார்க்கறேன்! முன்னாடி செஞ்சது, கர்மா, அதனால இதுனு காஸ் அண்ட் எஃப்ஃபெக்ட், அந்த தர்மம் இந்த தர்மம் அப்படி இப்படினு நீ ஜஸ்டிஃபை பண்றதுனால மனசுல நிறைய ஓடறது. எப்படி சீதை ராமனை மன்னித்தாள்னு முடிக்கறதுனு யோசிக்கறேன்”

“ரூல் போட்ட அந்த ஸ்ரீராமையே போய்க் கேளு” என்று சொல்லிவிட்டு, மாலை 6 மணி ஆகிவிட்டதால் பாட்டி சுவாமி சன்னதியில் விளக்கு ஏற்றிவிட்டு, “ராமச்சந்திரா பிரபோ! என் குழந்தைக்கு நல்ல புத்திய கொடு. அது ஏதோதோ வாசிச்சுட்டு என்னவெல்லாமோ கேக்கறது. அதுக்காக நான் உங்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கறேன்…..” என்று வணங்கினாள். குழந்தே நீ இன்னும் கொஞ்சம் பெரியவளாகும் போது, உன் குழந்தைக்கோ, பேரன் பேத்திக்கோ சொல்லும் போது புரிஞ்சுப்ப”

“சரி! பாட்டி! அந்த ராமாயண ஸ்ரீராமா இல்லை எங்க இன்சார்ஜ் ஸ்ரீராமா? ஏன்னா நீ சொல்லுவ அந்த ஸ்ரீராம் தான் இந்த ஸ்ரீராம இப்படி ரூல் போட வைச்சான்னு. ஆனா ஸ்ரீராம் ஸாரோட அப்பா போட்ட கண்டிஷன் இது. தாத்தா மட்டும் இருந்திருந்தா தாத்தாகிட்ட நான் நேரடியாவே போய்க் கேட்டிருப்பேன். பாட்டி, நான் கேரளத்துல நாட்டார் ராமாயணம்னு சொல்றதுல எழுத்தச்சன் எழுதின அத்யாத்ம ராமாயணத்துல தெரிஞ்சுண்டது……..ராமன் சீதையை காட்டுக்கு அனுப்பினப்ப சீதையோட கோணத்துல வருத்தப்பட்டது போலத்தான் எழுதியிருக்கார். எழுத்தாளர் பஷீர் கூட, வால்மீகி ராமாயணத்துலயே அப்படி வரதா சொல்றார். ராமன் மாசிலன், அறம் காப்பவன்தான் ஆனா இந்த இடத்துல மட்டும் நெகட்டிவாத்தான் சொல்லியிருக்கார்னு. பெண்ணை, பெண்மையைப் புரிஞ்சுக்காம, மதிக்காம, அரசியலையும், அறத்தையும் மட்டுமே தெரிஞ்ச ஒரு ஆண் ராமன் அப்படினு. அப்படி என் மனசுல வந்ததுதான் என் கேள்விகள். பாட்டி கவலைப்படாத ராமருக்கு நான் நல்ல குழந்தைனு தெரியும். இப்ப சீதைதான் ராமரை மன்னிக்கணும்……ஸோ நாம மீதி கதைய பாப்போம்….நான் முடிக்கப் பாக்கறேன்.”

லக்ஷ்மணன் மனதிற்குள் மிகுந்த துயரத்துடன், தன் அன்னையைப் போன்று போற்றும் அண்ணி சீதம்மாவிடம் எப்படி உண்மையைச் சொல்லுவது என்ற வேதனையுடன், தவித்தபடி சீதையை ரதத்தில் ஏற்றிக் கொண்டு ரதத்தைச் செலுத்தினான். பாவம் சீதையோ தான் கருவுற்றிருப்பதால் தன் விருப்பத்தைத் தன் பிரபு ராமன் நிறைவேற்றுகிறான் என்ற சந்தோஷத்தில் சென்றாள்.

லஷ்மணன் தங்களுக்குக் காட்டில் செய்த சேவையையும், ஊர்மிளை லக்ஷ்மணன் எடுத்த முடிவை ஏற்று, பிரிவின் துயரை மறைத்துக் கொண்டு அரண்மனையில் பெற்றோருக்குச் செய்த சேவையையும் சீதை மெச்சினாள். நித்ரா தேவி லக்ஷ்மணனின் சேவையைக் கண்டு களித்து வரம் தருகிறேன் என்று சொன்னவுடன் அதை ஊர்மிளைக்கு அருளிட அவன் வேண்ட, ஊர்மிளையோ அதை லஷ்மணனுக்கு அருளிட வேண்ட இருவரும் ஒருவரின் மீது ஒருவர் வைத்திருந்த தன்னலமற்ற அன்பினை வெளிப்படுத்தியதை சீதை பாராட்டிக் கொண்டே வந்தாள். “இந்த அன்பு நீடித்திட வேண்டும்! லக்ஷ்மணா! நீங்கள் இருவரும் நீடூழி வாழ்ந்திட வேண்டும்”

லக்ஷ்மணன் அமைதியாகத் தேரைச் செலுத்தினான். சீதையின் அன்பினை நினைத்து மனம் மகிழ்ந்து வெடித்து அழுதிட வேண்டும் போல் அவனுக்குத் தோன்றியது என்றாலும் அதை அடக்குவது எவ்வளவு சிரமம் என்பதையும் உணர்ந்த வேதனையான தருணங்கள்! ஏன் இப்படி ஒரு துன்பம்? எதற்காக நிகழவேண்டும்? அதுவும் எந்தப் பாவமும் செய்யாத என் சீதாம்மாவுக்கு? என்று எண்ணிக் கொண்டிருந்தவனை சீதையின் குரல் கலைத்தது

“என்ன லஷ்மணா பதிலே இல்லை?”

“நான் என் மதிப்பிற்கும், பேரன்பிற்கும் உரிய என் தெய்வங்கள் உங்கள் இருவருக்கும் செய்த சேவையும், ஊர்மிளை செய்ததும் பெரிய விஷயமே இல்லையே. அது எங்கள் இருவரின் கடமையும், எங்களுக்குக் கிடைத்த பாக்கியமுமல்லவா! அதனால்தான் அமைதி காத்தேன் தாயே”

நாட்டின் எல்லைப் பகுதி முடிந்து காட்டுப் பகுதி வந்து விட, ரதத்தை நிறுத்தினான் லஷ்மணன். சீதைக்குக் குழப்பம். “லஷ்மணா ஏன் இங்கு நிறுத்திவிட்டாய்? வால்மீகியின் ஆஸ்ரமம் இன்னும் வரவில்லையே!” லக்ஷ்மணனால் அதற்கு மேலும் பொறுக்க முடியாமல் சீதையைப் பார்க்கும் சக்தி இல்லாமல் முகத்தை மூடிக் கொண்டு வெடித்து அழுதான். சீதை மீண்டும் குழம்பினாள்.

“லஷ்மணா எதற்காக அழுகிறாய் இப்போது? என்ன நடந்துவிட்டதென்று?” என்று வினவிட லஷ்மணன் காரணத்தைச் சொன்னதும், அதிர்ச்சி. வேதனை, குழப்பம் என்று சீதையின் மனதில் தோன்றிய உணர்வுகள் அவள் முகத்தில் தாண்டவமாடின. சீதை பேசவில்லை. தன் கற்பு மீண்டும் விவாதிக்கபப்டுகிறதே என்று நினைத்தவளுக்கு தன் உயிர் பிரிவது போன்ற உணர்வு.

“தாயே! என்னை மன்னித்துவிடுங்கள். எனக்கு அதைச் சொல்லும் துணிவு இல்லாமல் இத்தனை நேரம் தவித்துவிட்டேன். என்னை மன்னித்துவிடுங்கள் தாயே” என்று சொல்லி சீதையை வால்மீகியின் ஆஸ்ரமத்தில் விட்டு சீதையிடம் மீண்டும் மன்னிப்பு கோரி விடைபெற்றுச் சென்றான்.

சீதை, ஆஸ்ரமத்தில் இருந்த ஆஸ்ரமத்துப் பெண்களிடம் தன் துன்பத்திற்கான காரணம், தன் பருவ வயதில், ஜோடிக் கிளிகள் தன் கதையைச் சொன்னதைக் கேட்டு ஸ்வாரஸ்யமாகி அவற்றைத் தன்னுடன் வைத்துக் கொள்ள நினைத்து, அவை தங்கள் இருப்பிடம் மலைகள், மரங்கள், என்று சொல்லி செல்ல வேண்டும் என்றிட சீதையோ கருவுற்றிருந்த அந்த அழகிய பெண் கிளியைத் தன்னுடன் வைத்திருப்பேன் என்று சொல்லி ஆண் கிளியை அனுப்பிட அப்போது அந்தப் பெண் கிளி “நீயும் கருவுற்றிருக்கும் போது உன் கணவனைப் பிரிவாய் அப்போது அந்த வலி உனக்குத் தெரியும்” என்றிட ஆண் கிளியோ கங்கையில் வீழ்ந்து மரித்திட, அந்த ஆண் கிளிதான் இப்போதைய சலவைத் தொழிலாளி அதன் சாபம்தான் இப்போதைய நிகழ்வு, .கர்மவினை என்று சொன்னாலும் அவள் மனதிலிருந்த வேதனை நீங்கவில்லை. தெய்வீக அம்ஸமான சீதையும் அப்போது மானுடப் பிறவிதானே!

லவனும், குசனும் பிறந்தார்கள். வால்மீகி அவர்களுக்குப் பல கலைகளையும், சாஸ்திரங்களையும், நன்னடத்தையையும் சிறப்பாகப் பயிற்றுவித்தார். வில்வித்தையிலும் ராமனுக்கு நிகராகத் தேர்ச்சி பெற்றார்கள்.

உலகிற்குத் தன் பலத்தையும் ஆட்சியின் உன்னதத்தையும் நிரூபித்த ராமன், சக்கரவர்த்தி என்பதை அறிவிக்க அஸ்வமேத யாகம் செய்து யாகக் குதிரையைத் தன் வெற்றிக் கொடியுடன் அனுப்பினான். அக்குதிரை வால்மீகி ஆஸ்ரமத்தின் அருகில் வரவும், லவனும் குசனும் குதிரையைப் பிடித்துக் கட்டிப் போட்டனர். சிறு பாலகர்கள் குதிரையைக் கட்டிப் போட்டு சவால் விட்டிருப்பதைக் கண்ட லஷ்மணன் அவர்களின் துணிவைக் கண்டு வியந்து யாரென வினவிட அவர்கள் மிகப் பெருமையுடன் “நாங்கள் ராமச்சந்திர பிரபுவின் மைந்தர்கள்” என்று சொல்லிடவும் லஷ்மணனுக்கு வியப்பு, மகிழ்ச்சி! மேலும் விவரங்கள் அறிந்ததும், வால்மீகி முனிவரின் அனுமதியுடன் அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு அரசவைக்கு வந்தான்.

லவனும் குசனும், ராமரின் புகழைப் போற்றிட, ராமன் மகிழ்வடைந்திட, பாலகர்களும் தாங்கள் பெருமையுடன் போற்றி வந்த தங்கள் தந்தையைக் கண்டதை எண்ணிப் பேருவகை அடைந்தனர். ராமன், சீதையை உடனே காண வேண்டும் என்றிட எல்லோரும் வால்மீகி ஆஸ்ரமத்தை அடைந்தனர். சீதைக்குத் தன் பிரபுவைக் கண்டதும் மகிழ்ச்சியில் வார்த்தைகள் வரவில்லை. நெஞ்சம் விம்மியது! ராமன் சீதையிடம் தன்னை மன்னித்து, அரண்மனைக்கு வருமாறு அழைப்பு விடுத்தான்.

“பிரபோ! பலவருடங்களுக்குப் பிறகு உங்களை மீண்டும் கண்டதில் எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி!  நான் நினைத்தபடி குழந்தைகள் தங்களிடமே சேர்ந்துவிட்டதை நினைத்து எனக்கு எல்லையற்ற ஆனந்தம்! உங்களையே எண்ணித் துதித்து வாழ்ந்து வந்ததால்தான் லவனுக்கும், குசனுக்கும் உங்கள் பெருமைகளைச் சொல்லி அவர்களை வளர்க்க முடிந்தது. தாங்கள் என்னிடம் மன்னிப்பு கேட்பதா?! நீங்கள் என்னை அனுப்பியதன் காரணத்தை அறிந்த போது வேதனை, அதிர்ச்சி இருந்ததுதான் என்றாலும், ஒரு நாட்டின் அரசனாக ராஜதர்மம் என்று நீங்கள் எடுத்த முடிவு அது. உங்கள் மீது தவறில்லை என்று நான் ஏற்றுக் கொண்டேன். எனக்குக் கோபமில்லை.” என்று சொல்லி சீதை ராமனை மன்னித்தாள்……

“பாட்டி கதைய இங்க முடிச்சுட்டேன். ஆனா, என் மனசு சமாதானம் அடையல. ஆர்ட்ஸ் க்ளப்ல இருக்கற வ்யாக்கினங்கள் நல்லா தெரிஞ்ச விற்பன்னர்கள் நல்ல விளக்கங்கள் சொல்லுவாங்கனு நினைக்கறேன். ஸோ கொஞ்சம் எக்ஸ்டன்ட் பண்ணறேன்.”

சீதை தொடர்ந்தாள். “பிரபோ! ஒவ்வொரு முறையும் பெண்ணான எனக்கு ஏற்படும் வேதனைகளை நினைத்து வருத்தம் மேலிடுகிறது. 

இன்று எந்தக் காரணத்தின் அடிப்படையில் இத்தனை வருடங்களுக்குப் பிறகு அரண்மனைக்கு அழைக்கிறீர்களோ அதை அன்றே மக்களுக்குப் புரியச் செய்திருக்கலாமே! சலவைத் தொழிலாளி அன்று எழுப்பிய அந்த ஐயம் இப்போது மக்களிடம் நீங்கிவிட்டதா? அதே ஐயத்தின் தொடர்ச்சியாகத் தற்போது வேறுவிதமாக, குழந்தைகள் லவனையும், குசனையும் முன்னிறுத்தி மீண்டும் எழாது என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்? மீண்டும் மீண்டும் நான் மாசற்றவள் என்பதை நிரூபிக்க வேண்டியச் சூழலும், ராஜதர்மம் என்பதை நான் அறிந்தாலும், உங்கள் ஜீவனான என்னை, எல்லையற்ற அன்பை நிராகரித்ததும், உங்களை நான் குற்றப்படுத்தவில்லை என்றாலும், என் மனதிற்கு மிகுந்த வேதனை அளிக்கிறது.

போதும் நான் பட்ட துன்பங்கள். தாங்கள் திருமாலின் அம்சம், நான் லக்ஷ்மியின் அம்சம் என அறிவேன். அப்படி திருமாலின் மார்பில் உறை இலக்குமியான நான் இப்பூமியில் ஏகபத்தினி விரதனான என் பிரபுவுடன் இத்தனை வருடங்கள் எனக்கு வாழும் பாக்கியம் இல்லாத போது இனி இந்த வாழ்க்கை தேவையில்லை. என் அன்னைக்கும் நான் படும் துன்பங்களை நினைத்து வேதனை இருக்கத்தானே செய்யும்? நான் என் அன்னையிடமே சென்றுவிடுகிறேன்” என்று சொல்லி பூமாதேவியிடம் சென்றுவிட்டாள் சீதை!

“பாட்டி இதுவும் ஒரு வகையில அந்தக் காலத்துப் "பிரிதல்" னு சொல்லலாமோ?"

"நேக்கு அப்படி எல்லாம் சொல்லத் தெரியலடி குழந்தே!"

"ம்ம்ம்ம் சரி பாட்டி பரவால்ல.......நான்  கதைக்கு வெளியே இப்படிச் சொல்லி முடிக்கறேன்”…

.

ஸோ…. சீதை மன்னித்தாளா இல்லையா? உங்கள் ஒவ்வொருவரது புரிதல்களின், விளக்கங்களின் படி உங்கள் முடிவிற்கே விட்டுவிடுகிறேன்.

----  வினோதினி 

தமிழ்மணம்.